Τελικά, υπάρχει hi-fi σήμερα;

[thva]

από παράλληλο σύμπαν (aka guru).

Ο guru της καρδιάς μας,, δεν ξέρω εάν του έχει γίνει βίωμα ή είναι μαθηματική μόνο η προσέγγισή του, αλλά εκτιμάει την παρουσία σου και την διαφορετικότητα των επιχειρημάτων καθώς ξέρει ότι η MLP μπορεί να μάθει XOR συνάρτηση.
Μας θεωρεί βέβαια όλους σε αρχικά επίπεδα αντίληψης και ότι ακούμε απο την SLP γεμάτοι biases, αλλά έχει ελπίδες για εμάς.

Υ.Γ. : Α, και αυτό είναι καλό και διδακτικό. (άσχετο με το πόστ αλλά είπα να το κολλήσω κάπου.). Όλα βέβαια σε βιβλίο 1000 φορές καλύτερα.

 

[head-stef]

Αυτό το βινύλιο 1955 να βρείς και να αγοράσεις (καλό μεταχειρισμένο, όχι πολύ συγχρονη επανέκδοση). Το προτζεκτάκι δεν θα στο παίξει καλά στο ρυθμικό μέρος αλλά πάλι κάτι θα καταλάβεις ....

Εξαιρετικός Δίσκος.
Δεν το έχω σε βινύλιο , αν και πολύ θα το ήθελα.
Σε cd που το έχω είναι επίσης πολύ καλό.

Σας ευχαριστώ για την εξαιρετική μουσική πρόταση, πέρασα ένα εκπληκτικό απόγευμα στο Tidal με το "μικρό" σύστημα***! Και ενώ δυο-τρία τραγούδια από αυτόν το δίσκο της Yma Sumac (Mambo! ) είναι πασίγνωστα και πολύ χρησιμοποιημένα, δεν την είχα μέχρι τώρα εντοπίσει ως καλλιτέχνιδα ( ) αν και πάντα με εντυπωσίαζαν τα φωνητικά της στο Taki-Rari.

Περί ποιότητας των ψηφιακών εκδοχών:
Στο Τidal υπάρχουν 5-6 εκδόσεις/επανεκδόσεις του "Mambo!" . Βασίζονται κυρίως σε 2 remastering: του 1996 και του 2006 . Και τα δύο ακούγονται εξαιρετικά για ηχογράφηση του 1954, φανερό ότι το hi-fi είχε ήδη κάνει πολύ σημαντικά βήματα το 1954.

-- Στην "κλασική" εκδοχή (με remastering του 1996) διατηρείται το πιο πάνω εξώφυλλο και ο ήχος έχει πράγματι πολλές αρετές, αλλά τον απογειώνει η τρομερή φωνή (σε εύρος, δύναμη και ...ακροβασίες) της Yma Sumac.

-- Στην εκδοχή με remastering του 2006 (πράσινο/πορτοκαλί εξώφυλλο και "MASTER" επίπεδο ψηφιοποίησης), υπάρχει μία έκπληξη: Αν αντιλαμβάνομαι σωστά, στον μονοφωνικό ήχο έχει προστεθεί μιά μικρή ...στερεοφωνική αντήχησή του (reverbation). Έγινε όμως με αληθινά αριστοτεχνικό τρόπο, δίνει εξαιρετικά φυσικό αποτέλεσμα και μια (ελάχιστα) live αίσθηση. (Πάντως δεν άκουσα πραγματικά το "master" επίπεδο γιατί δεν έχω μηχανήματα με δυνατότητα MQA). Κι αν είχα, είναι μεγάλη συζήτηση αν χρησιμεύει πραγματικά).

Και οι δύο εκδοχές είναι μουσικά και ηχητικά απολαυστικές και προσφέρονται για ανίχνευση των αρετών του συστήματος αναπαραγωγής.

***streamer: Primare Prisma NP5, dac: Chord Qutest, ενισχυτής ακουστικών Lehmann audio Linear II D, ακουστικά Sennheiser HD-650.

 

[thva]

Ξαναμπαίνω σε σκιώδη κατάσταση μέχρι νεωτέρας.

OK αλλά .

Δες τον Γκόγκολ.

Σου αφιερώνω και το πόστ μου αυτό για να σου φτιάξω την διάθεση.

Εμείς όλοι θέλουμε να είσαι καλά.

Στάθμη ήχου μέσω Bluetooth σε iPhone SE

Εχω το iPhone SE το οποίο το χρησιμοποιω σαν πηγή (Tidal) μέσω Bluetooth σε ηχειο B&O beosound A1 και στο σύστημα του αυτοκινήτου Σε σχέση με άλλα κινητά που το εχω συγκρίνει πχ iPhone 13 pro, παιζει αρκετά πιο χαμηλά και στο B&O και στο αυτοκινητο αλλά και σε μια ηχομπαρα JBL 5.1 που το είχα...

www.avsite.gr

 

[thva]

έχει προστεθεί μιά μικρή ...στερεοφωνική αντήχησή του (reverbation)

Δεν έχω ιδέα γιατί θα χρειαζόταν να παρθεί μια τέτοια απόφαση.

 

[JOHN MARKOU]

Γιατί το πρωτότυπο υστερούσε σε αυτό .

 

[head-stef]

Δεν έχω ιδέα γιατί θα χρειαζόταν να παρθεί μια τέτοια απόφαση.

Αν το remastering δεν ήταν του 2006 αλλά πρόσφατο, θα έλεγα ...για να γίνει Tidal "master" . Έλα όμως που είναι του 2006, εκτός αν πέφτει πολύ δούλεμα (που δεν το θεωρώ πιθανό γιατί ανακαλύπτεται εύκολα).

Και πάλι καλά, εδώ το αποτέλεσμα είναι θαυμάσιο. Σε άλλα, εγχώρια προϊόντα, η λύση για "εκμοντερνισμό" κάποιων μονοφωνικών ηχογραφήσεων όταν βγήκαν σε CD ήταν ... η αντιστροφή ή αλλοίωση φάσης στο ένα κανάλι για ψευδοστέρεο αίσθηση. Το αποτέλεσμα τραγικό (τουλάχιστον).
Υπάρχουν και χειρότερα: Η πρώτη κυκλοφορία σε CD του "Χαμόγελου της Τζοκόντας" μετέτρεψε τη στερεοφωνική ηχογράφηση σε μονοφωνική με πειραγμένη φάση! Ούτε που θυμάμαι πόσα τηλεφωνήματα είχα κάνει στη δισκογραφική, χωρίς να λάβω την παραμικρή εξήγηση (κι ο Χατζηδάκις ζούσε ακόμη). Πέρασαν πολλά χρόνια για να επανακυκλοφορήσει αξιοπρεπώς .

 

[thva]

Γιατί το πρωτότυπο υστερούσε σε αυτό .

'Ηταν ρητορική η ερώτηση και υποδήλωνε ότι το πρωτότυπο δεν υστερούσε.

 

[head-stef]

'Ηταν ρητορική η ερώτηση και υποδήλωνε ότι το πρωτότυπο δεν υστερούσε.

Όσο δυνατά και να άκουσα την πρώτη εκδοχή, δεν υπάρχει εκείνη η πληροφορία αντήχησης που υπάρχει/προστέθηκε στη δεύτερη. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι η πρώτη χρειαζόταν οπωσδήποτε να δεχτεί τέτοια επέμβαση, τυχαίνει πάντως μάλλον να την ευνοεί.
Επιπλέον έχουν γίνει κάποιες μικροδιορθώσειες, για παράδειγμα στην αρχή του Indian Summer, track 8 (αν δεν κάνω λάθος), υπάρχει μια στιγμιαία απώλεια σήματος στο αριστερό κανάλι, στο 00:01, η οποία διορθώθηκε εντελώς στο remastering του 2006. Στις πρώτες βινυλιακές εκδόσεις πιθανόν να μην υπήρχε τέτοιο θέμα και να προέκυψε αργότερα με τη φθορά των πρωτοτύπων.

 

[thva]

Όσο δυνατά και να άκουσα την πρώτη εκδοχή, δεν υπάρχει εκείνη η πληροφορία αντήχησης που υπάρχει/προστέθηκε στη δεύτερη. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι η πρώτη χρειαζόταν να δεχτεί τέτοια επέμβαση, τυχαίνει πάντως μάλλον να την ευνοεί.
Επιπλέον έχουν γίνει κάποιες μικροδιορθώσειες, για παράδειγμα στην αρχή του Indian Summer, track 8 (αν δεν κάνω λάθος), υπάρχει μια στιγμιαία απώλεια σήματος στο αριστερό κανάλι, στο 00:01, η οποία διορθώθηκε εντελώς στο remastering του 2006.

Δεν θα τους άρεσε η αντήχηση απο το καταπληκτικό στούντιο είτε της Melrose Av., ούτε μετά το 1955 που ηχογραφούσε στο καινούργιο στούντιο Α της Capitol Tower που ρυθμιζόταν το RT.

Πάλι καλά που δεν ήρθε κανένα όργανο, όπως το hammond που λέγαμε απο πίσω και ψηλά να σε τρομάξει.

Και στον Σινάτρα το ίδιο λες να κάνανε ?

 

[head-stef]

Απίστευτο... λες και το Tidal διάβαζε τη χθεσινή μας συζήτηση! Λόγω των ακροάσεων exotica μουσικής μου πρότεινε ένα δίσκο του 1959 με ηχογράφηση που με άφησε εμβρόντητο από το πρώτο track καθώς "ντροπιάζει" πολλές σημερινές! Δεν πίστευα στα αυτιά μου κι άρχισα να ψάχνω. Βρήκα στη wikipedia σχετικά:

Arthur Lyman - Wikipedia

en.m.wikipedia.org

Ανάμεσα στα άλλα για τον Arthur Lyman , αναφέρει χαρακτηριστικά:

Recording details:
Most of Lyman's albums were recorded in the aluminum Kaiser geodesic dome auditorium on the grounds of the Kaiser Hawaiian Village Hotel on Waikiki in Honolulu. This space provided unique acoustics and a natural 3-second reverberation. His recordings also benefited from being recorded on a one-of-kind Ampex 3-track 1/2" tape recorder designed and built by engineer (and Hi-Fi Records label owner) Richard Vaughn. All of Lyman's albums were recorded live, without overdubbing.[9] He recorded after midnight, to avoid the sounds of traffic and tourists, and occasionally you can hear the aluminum dome creaking as it settles in the cool night air.[10] Lyman noted that he did not like recording in the dome because of the echo and the outside noise but did so because it was free. At night, after playing in the lounge the band would wheel their instruments over to the dome and record all night. They knew their recording session was over when morning came and the trash trucks started making noise.[11] The quality of these recordings became even more evident with the advent of CD reissues, when the digital mastering engineer found he didn't have to do anything to them but transfer the original 3-track stereo masters to digital.[12] The recordings remain state-of-the-art nearly 50 years later.

Ακούστε από καλή πηγή το "Hawaiian Sunsets - The sounds of Arthur Lyman" (χαλαρή, ευχάριστη exotica, πολλά κρουστά, βιμπράφωνο, μαρίμπα) και μη μείνετε μόνο στο πρώτο track! Προσφέρεται ιδιαίτερα για νυχτερινή ακρόαση. Θαυμάσια μουσική, ηχογραφημένη πριν από 60+ χρόνια, με ήχο από το ...μέλλον!

Ένα μικρό δείγμα (ποιότητα youtube):

 

[thva]

Απίστευτο... λες και το Tidal διάβαζε τη χθεσινή μας συζήτηση! Λόγω των ακροάσεων exotica μουσικής μου πρότεινε ένα δίσκο του 1959 με ηχογράφηση που με άφησε εμβρόντητο από το πρώτο track καθώς "ντροπιάζει" πολλές σημερινές! Δεν πίστευα στα αυτιά μου κι άρχισα να ψάχνω. Βρήκα στη wikipedia σχετικά:

Arthur Lyman - Wikipedia

en.m.wikipedia.org

Ανάμεσα στα άλλα για τον Arthur Lyman , αναφέρει χαρακτηριστικά:

Recording details:
Most of Lyman's albums were recorded in the aluminum Kaiser geodesic dome auditorium on the grounds of the Kaiser Hawaiian Village Hotel on Waikiki in Honolulu. This space provided unique acoustics and a natural 3-second reverberation. His recordings also benefited from being recorded on a one-of-kind Ampex 3-track 1/2" tape recorder designed and built by engineer (and Hi-Fi Records label owner) Richard Vaughn. All of Lyman's albums were recorded live, without overdubbing.[9] He recorded after midnight, to avoid the sounds of traffic and tourists, and occasionally you can hear the aluminum dome creaking as it settles in the cool night air.[10] Lyman noted that he did not like recording in the dome because of the echo and the outside noise but did so because it was free. At night, after playing in the lounge the band would wheel their instruments over to the dome and record all night. They knew their recording session was over when morning came and the trash trucks started making noise.[11] The quality of these recordings became even more evident with the advent of CD reissues, when the digital mastering engineer found he didn't have to do anything to them but transfer the original 3-track stereo masters to digital.[12] The recordings remain state-of-the-art nearly 50 years later.

Ακούστε από καλή πηγή το "Hawaiian Sunsets - The sounds of Arthur Lyman" (χαλαρή, ευχάριστη exotica, πολλά κρουστά, βιμπράφωνο, μαρίμπα) και μη μείνετε μόνο στο πρώτο track! Προσφέρεται ιδιαίτερα για νυχτερινή ακρόαση. Θαυμάσια μουσική, ηχογραφημένη πριν από 60+ χρόνια, με ήχο από το ...μέλλον!

Ένα μικρό δείγμα (ποιότητα youtube):

Τι λες βρε παιδί μου, είδες τι μαθαίνει κανείς ?

Κοίτα Head stef σοβαρά τώρα και για να μην παιδεύεσαι, όλες κυριολεκτικά σχεδόν οι ηχογραφήσεις και παραγωγές (απο όλες σχεδόν τις εταιρείες) μεταξύ 1955 έως 1960 είναι οι καλύτερες εγγραφές που έχουν γίνει ποτέ. Υπάρχουν ιστορικοί λόγοι για αυτό. Εαν τις ακούσεις , που κανένας νέος δεν ακούει τέτοια εποχή, θα πάθεις σοκ και θα αναθεωρήσεις τι σημαίνει "εξέλιξη" στο Χαι Φαι. Θα καταλάβεις ότι τότε πέθανε το Χαι Φαι. Το 1960. ¨Αντε πολύ λίγο μετά, που συνέχισαν, κάποιες μόνο όμως εταιρείες. Και στο λέω κιόλας τα σημερινά συστήματα δεν είναι "στημένα¨να τις παίζουν και καλά. Δηλαδή πάλι αυτό που ακούς και σε ενθουσιάζει είναι πολυ μικρό μέρος απο την αίγλη τους. Αυτό είναι άλλο θέμα, βέβαια. Η ζωή προχωράει, οι σκοποί, ανάγκες κλπ αλλάζουν.

 

[head-stef]

Τι λες βρε παιδί μου, είδες τι μαθαίνει κανείς ?

Κοίτα Head stef σοβαρά τώρα και για να μην παιδεύεσαι, όλες κυριολεκτικά σχεδόν οι ηχογραφήσεις και παραγωγές (απο όλες σχεδόν τις εταιρείες) μεταξύ 1955 έως 1960 είναι οι καλύτερες εγγραφές που έχουν γίνει ποτέ. Υπάρχουν ιστορικοί λόγοι για αυτό. Εαν τις ακούσεις , που κανένας νέος δεν ακούει τέτοια εποχή, θα πάθεις σοκ και θα αναθεωρήσεις τι σημαίνει "εξέλιξη" στο Χαι Φαι. Θα καταλάβεις ότι τότε πέθανε το Χαι Φαι. Το 1960. ¨Αντε πολύ λίγο μετά, που συνέχισαν, κάποιες μόνο όμως εταιρείες. Και στο λέω κιόλας τα σημερινά συστήματα δεν είναι "στημένα¨να τις παίζουν και καλά. Δηλαδή πάλι αυτό που ακούς και σε ενθουσιάζει είναι πολυ μικρό μέρος απο την αίγλη τους. Αυτό είναι άλλο θέμα, βέβαια. Η ζωή προχωράει, οι σκοποί, ανάγκες κλπ αλλάζουν.

Ευχαριστώ για τις πληροφορίες αυτές (καθώς και για τις αφορμές ακρόασης που μου έδωσες). Θα δίσταζα όμως να τις υιοθετήσω εύκολα μιας και η ταπεινή δισκοθήκη μου καλύπτει τις δεκαετίες από το '60 και μετά και έχω καλή εικόνα της ηχητικής εξέλιξης (των καλών ηχογραφήσεων). Άλλωστε, οι ηχογραφήσεις του Lyman ανήκουν, απ' ό,τι διαβάζω, σ' αυτές που "άφησαν εποχή" και άρα δεν είναι ο κανόνας εκείνης της περιόδου. Θα συμφωνήσω, εκ των πραγμάτων, στο ότι γινόταν εξαιρετική δουλειά και τότε, αλλά και στο ότι πολλές σύγχρονες ηχογραφήσεις είναι υποδεέστερες από παλαιότερες σε πολλά στοιχεία. Όμως η εξέλιξη κι ο χρόνος ανέβασε κι άλλο την ποιότητα στις καλές παραγωγές κι ας μην το εκμεταλεύονται όλες οι σημερινές.

 

[thva]

κι ας μην το εκμεταλεύονται όλες οι σημερινές.

Οψόμεθα.
(για να το συνδέσουμε και με το άλλο νήμα, γλωσσολογικά).
Το MQA τι λέει ? Καλό ?

 

[head-stef]

Οψόμεθα.
(για να το συνδέσουμε και με το άλλο νήμα, γλωσσολογικά).
Το MQA τι λέει ? Καλό ?

Μα το έγραψα ότι τα μηχανάκια μου δεν υποστηρίζουν MQA. Μπορεί η μια βερσιόν του Mambo να είχε ταμπέλα "master", εγώ την άκουσα σαν απλή ...Hi-Fi !
Τώρα που το σκέφτομαι, στο κινητό μου δεν χάνεται η χρυσή ταμπελίτσα "master" όταν παίζει τέτοιο αρχείο... Λες να παίζει καλύτερα και να μην το πήρα είδηση; Τρέχω για τ' ακουστικά!

 

[thva]

ότι τα μηχανάκια μου δεν υποστηρίζουν MQA

Σόρρυ, κατάλαβα λάθος. Νόμιζα έχεις αλλά το αρχείο δεν ήταν.

 

[Prince]

Τι λες βρε παιδί μου, είδες τι μαθαίνει κανείς ?

Κοίτα Head stef σοβαρά τώρα και για να μην παιδεύεσαι, όλες κυριολεκτικά σχεδόν οι ηχογραφήσεις και παραγωγές (απο όλες σχεδόν τις εταιρείες) μεταξύ 1955 έως 1960 είναι οι καλύτερες εγγραφές που έχουν γίνει ποτέ. Υπάρχουν ιστορικοί λόγοι για αυτό. Εαν τις ακούσεις , που κανένας νέος δεν ακούει τέτοια εποχή, θα πάθεις σοκ και θα αναθεωρήσεις τι σημαίνει "εξέλιξη" στο Χαι Φαι. Θα καταλάβεις ότι τότε πέθανε το Χαι Φαι. Το 1960. ¨Αντε πολύ λίγο μετά, που συνέχισαν, κάποιες μόνο όμως εταιρείες. Και στο λέω κιόλας τα σημερινά συστήματα δεν είναι "στημένα¨να τις παίζουν και καλά. Δηλαδή πάλι αυτό που ακούς και σε ενθουσιάζει είναι πολυ μικρό μέρος απο την αίγλη τους. Αυτό είναι άλλο θέμα, βέβαια. Η ζωή προχωράει, οι σκοποί, ανάγκες κλπ αλλάζουν.

Αγαπητέ thva, τα περί "καλύτερων εγγραφών που έχουν γίνει ποτέ μεταξύ 1955-1960" δεν ισχύει για τις εγγραφές της Κλασικής Μουσικής. Η Decca πρωτίστως και η απελθούσα EMI είχαν κάνει μερικές εξαιρετικές ηχογραφήσεις περί τα τέλη της δεκαετίας του 50 και στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του 60, αλλά σιγά-σιγά και όσο οι έγγραφες σε καλλίτερα formats δημιουργήθηκαν (SACD, Blu-ray) αλλά και ηχογραφήσεις υψηλής ανάλυσης έχουν βοηθήσει στο να έχουμε την πλεόν πιστή και πειστική απόδοση ηχογραφημένου υλικού στα εξαιρετικά απαιτητικά ως προς την ανάλυση, χροιά και εικόνα έργα της Μουσικής αυτής.

 

[thva]

Αγαπητέ thva, τα περί "καλύτερων εγγραφών που έχουν γίνει ποτέ μεταξύ 1955-1960" δεν ισχύει για τις εγγραφές της Κλασικής Μουσικής. Η Decca πρωτίστως και η απελθούσα EMI είχαν κάνει μερικές εξαιρετικές ηχογραφήσεις περί τα τέλη της δεκαετίας του 50 και στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του 60, αλλά σιγά-σιγά και όσο οι έγγραφες σε καλλίτερα formats δημιουργήθηκαν (SACD, Blu-ray) αλλά και ηχογραφήσεις υψηλής ανάλυσης έχουν βοηθήσει στο να έχουμε την πλεόν πιστή και πειστική απόδοση ηχογραφημένου υλικού στα εξαιρετικά απαιτητικά ως προς την ανάλυση, χροιά και εικόνα έργα της Μουσικής αυτής.

Πάντα είχα την απορία Prince και λόγω της ηλικίας σου που δεν ανεφέρεσαι για πικάπ και βινύλια και ανάλογες ηχογραφήσεις, εποχές αλλά και εκτελέσεις. Δέν έχεις ή δεν είχες ποτέ πικάπ, ώστε να είχες προλάβει να χτίσεις μια αξιόλογη δισκοθήκη ? Ή έχεις και δεν ακούς καθώς απορρίπτεις την ποιότητά τους ? Ή τα πούλησες ? Φαντάζομαι λόγω μετακινήσεων λόγω επαγγέλματος δεν μπορούσες να συντηρήσεις μια τέτοια κατάσσταση έτσι ? Γι αυτό και δεν σε ρώτησα ποτέ.

 

[Prince]

Πάντα είχα την απορία Prince και λόγω της ηλικίας σου που δεν ανεφέρεσαι για πικάπ και βινύλια και ανάλογες ηχογραφήσεις, εποχές αλλά και εκτελέσεις. Δέν έχεις ή δεν είχες ποτέ πικάπ, ώστε να είχες προλάβει να χτίσεις μια αξιόλογη δισκοθήκη ? Ή έχεις και δεν ακούς καθώς απορρίπτεις την ποιότητά τους ? Ή τα πούλησες ? Φαντάζομαι λόγω μετακινήσεων λόγω επαγγέλματος δεν μπορούσες να συντηρήσεις μια τέτοια κατάσσταση έτσι ? Γι αυτό και δεν σε ρώτησα ποτέ.

Στα νήματα της Κλασικής έχω αναφέρθεί ακρoθιγώς για τα βινύλια που είχα κάποτε.
Φυσικά και είχα μία αρκετά πλούσια (για τις εποχές εκείνες) δισκοθήκη βινυλίων Κλασικής Μουσικής και ακριβώς σε αυτές αναφέρομαι για τις ηχογραφήσεις των DECCA & EMI του τέλους της δεκαετίας του 50 και αρχές με μέση της δεκαετίας του 60.
Ακριβώς λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, αρκετά συχνών μετακινήσεων και οικογενειακών υποχρεώσεων ευρήκα εαυτόν υποχρεωμένο να πουλήσω την (όχι μόνον για εμένα) πολύτιμη δισκοθήκη μου και να αρχίσω να κτίζω την πιο ανθεκτική και διαχειρίσιμη στις μετακινήσεις τεράστια (πλέον) συλλογή μου σε CDs, SACDs & Blu-ray pure audio.

 

[thva]

Στα νήματα της Κλασικής έχω αναφέρθεί ακρoθιγώς για τα βινύλια που είχα κάποτε.
Φυσικά και είχα μία αρκετά πλούσια (για τις εποχές εκείνες) δισκοθήκη βινυλίων Κλασικής Μουσικής και ακριβώς σε αυτές αναφέρομαι για τις ηχογραφήσεις των DECCA & EMI του τέλους της δεκαετίας του 50 και αρχές με μέση της δεκαετίας του 60.
Ακριβώς λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, αρκετά συχνών μετακινήσεων και οικογενειακών υποχρεώσεων ευρήκα εαυτόν υποχρεωμένο να πουλήσω την (όχι μόνον για εμένα) πολύτιμη δισκοθήκη μου και να αρχίσω να κτίζω την πιο ανθεκτική και διαχειρίσιμη στις μετακινήσεις τεράστια (πλέον) συλλογή μου σε CDs, SACDs & Blu-ray pure audio.

Υπάρχουν λόγοι που όσοι ακούνε κλασική, διεθνώς, εαν και ήταν οι πρώτοι που αγκάλιασαν τα νέα format λόγω "ησυχίας' κλπ που δεν εγκατέλειψαν ποτέ την δισκοθήκη τους, αλλά και την ακρόαση απο πικάπ. Δεν είναι της παρούσης, παραπέρα αναφορά και ανάλυση στο θέμα.

 

[Bhutia]

Απίστευτο... λες και το Tidal διάβαζε τη χθεσινή μας συζήτηση! Λόγω των ακροάσεων exotica μουσικής μου πρότεινε ένα δίσκο του 1959 με ηχογράφηση που με άφησε εμβρόντητο από το πρώτο track καθώς "ντροπιάζει" πολλές σημερινές! Δεν πίστευα στα αυτιά μου κι άρχισα να ψάχνω. Βρήκα στη wikipedia σχετικά:

Arthur Lyman - Wikipedia

en.m.wikipedia.org

Ανάμεσα στα άλλα για τον Arthur Lyman , αναφέρει χαρακτηριστικά:

Recording details:
Most of Lyman's albums were recorded in the aluminum Kaiser geodesic dome auditorium on the grounds of the Kaiser Hawaiian Village Hotel on Waikiki in Honolulu. This space provided unique acoustics and a natural 3-second reverberation. His recordings also benefited from being recorded on a one-of-kind Ampex 3-track 1/2" tape recorder designed and built by engineer (and Hi-Fi Records label owner) Richard Vaughn. All of Lyman's albums were recorded live, without overdubbing.[9] He recorded after midnight, to avoid the sounds of traffic and tourists, and occasionally you can hear the aluminum dome creaking as it settles in the cool night air.[10] Lyman noted that he did not like recording in the dome because of the echo and the outside noise but did so because it was free. At night, after playing in the lounge the band would wheel their instruments over to the dome and record all night. They knew their recording session was over when morning came and the trash trucks started making noise.[11] The quality of these recordings became even more evident with the advent of CD reissues, when the digital mastering engineer found he didn't have to do anything to them but transfer the original 3-track stereo masters to digital.[12] The recordings remain state-of-the-art nearly 50 years later.

Ακούστε από καλή πηγή το "Hawaiian Sunsets - The sounds of Arthur Lyman" (χαλαρή, ευχάριστη exotica, πολλά κρουστά, βιμπράφωνο, μαρίμπα) και μη μείνετε μόνο στο πρώτο track! Προσφέρεται ιδιαίτερα για νυχτερινή ακρόαση. Θαυμάσια μουσική, ηχογραφημένη πριν από 60+ χρόνια, με ήχο από το ...μέλλον!

Ένα μικρό δείγμα (ποιότητα youtube):

Προσοχή μόνο για το remastering σε Atmos έκδοση μη θελήσει ο αρμόδιος ηχητικός μηχανικός να εμπλουτίσει την ηχητική σκηνή πίσω και πάνω από την κεφαλή ακροατή με τίποτα... μαράκες που θα είχαν περισσέψει από συναφείς ηχογραφήσεις.