Τι θα γινει με την εγκληματικοτητα?

[n_olympios]

Στο λυκειο Γλυφαδας που πηγαινα (τοτε ειχε ενα μονο) και που ηταν με μπολικους παρεμβατικους μαθητες δεν υπηρξε ποτε μπουλινκ σε μικροτερους και ουτε οι μεγαλυτεροι θα το ανεχοταν.
Να μαζευτουν δε δεκα για να την πεσουν σε δυο με κλωτσιες και μπουνιες , ηταν εντελως αδιανοητο, οπως και οι κλοπες σε μικροτερους. Και επειδη τοτε λιγο πολυ ηταν ολοι γνωστοι , αν καποιος ειχε κανει κατι τετοιο θα ειχε πολυ ασχημα ξεμπερδεματα.

Ας γράψουν κάτι κι οι Γαλατσιώτες της Γκράβας...

 

[bonepeeler]

Στο λυκειο Γλυφαδας που πηγαινα (τοτε ειχε ενα μονο) και που ηταν με μπολικους παρεμβατικους μαθητες δεν υπηρξε ποτε μπουλινκ σε μικροτερους και ουτε οι μεγαλυτεροι θα το ανεχοταν.
Να μαζευτουν δε δεκα για να την πεσουν σε δυο με κλωτσιες και μπουνιες , ηταν εντελως αδιανοητο, οπως και οι κλοπες σε μικροτερους. Και επειδη τοτε λιγο πολυ ηταν ολοι γνωστοι , αν καποιος ειχε κανει κατι τετοιο θα ειχε πολυ ασχημα ξεμπερδεματα.

Εδω που μεγαλωσα στα κατω πατησια παντως δεν ηταν ετσι. Η "φερμα" ηταν καθημερινη, το ξυλο στον πιο αδυναμο κι αυτο συχνο φαινομενο. Το ξυλο αναμεσα σε περιοχες ηταν παλι συχνο φαινομενο.
Γινοντουσαν παρα μα παρα πολλα και τοτε απλα δε βγαινανε στις ειδησεις.
Και δεν εφταιγε ουτε η μουσικη, ουτε τα παιχνιδια, ουτε η τηλεοραση.
Παντα μα παντα το σπιτι εφταιγε.
Κολλητος μου που ειχε μπλεξει με διαφορα, εφαγε ενα γερο χερι απο τον πατερα του, δεν επαιρνε φραγκο, δεν εβγαινε απο το σπιτι, δεν πηγαινε μονος σχολειο, τιποτα απολυτως. Ολα ελεγχομενα.
Τωρα εχει μια χαρουμενη οικογενεια και εχει σαν χομπυ το ψαρεμα.

 

[Decembered]

το φαινομενο που αναφερει ο Σπαιλαμπ ειναι σπανιο , και οι συνθηκες που το υποστηριζουν δεν ισχυουν πλεων.

Και δεν εφταιγε ουτε η μουσικη, ουτε τα παιχνιδια, ουτε η τηλεοραση.

σχετιζομενα με τοπικες ποδοσφαιρολεσχες και στεκια ηταν και σε συνδιασμο με ενα σορο ακομα κομπλεξ.
-
η μουσικη εχει μεριδιο ευθυνης (κοινου) σε αλλο επιπεδο , αλλα το θεμα γινεται ακαδημαικου (προ)τυπου-και τα εχουμε εξαντλησει αυτα τα θεματα τοσα χρονια σε συζητησεις κατ'αηδιαν.

 

[n_olympios]

εχει σαν χομπυ το ψαρεμα.

Ε τόσο ξύλο θα άφηνε σίγουρα χουσούρι...

 

[gid]

Το ότι κάτι εντελώς - από τη φύση του - στραβό και απαράδεκτο (ο "Γιώργος") έχει, στα πλαίσια του "ουδέν κακόν αμιγές καλού" την ιδιότητα να καταπολεμά με μια φαινομενική επιτυχία την παραβατικότητα (με τι κόστος, όμως, σε false positives), δεν σημαίνει πως είναι "η μόνη λύση".

Αλίμονο αν δεν το βλέπουμε αυτό. Κινδυνεύουμε να μπούμε σε σκοτεινά μονοπάτια.

Η Δημοκρατία δεν είναι εκ φύσεως ανεκτική στην παραβατικότητα. Είναι στην Ελλάδα. Και η ειρωνεία είναι ότι στην Ελλάδα, η αριστεράτζα έχει περάσει τη φιλοσοφία πως αυξημένη αστυνόμευση μας οδηγεί σε "αστυνομικό κράτος", ΑΚΡΙΒΩΣ λόγω του "Γιώργου".

Κι όπως έχω γράψει πολλές φορές κι έχω γίνει κουραστικός, στην Ελλάδα, από το 1974 ως σήμερα κυβερνά η αριστεράτζα.

 

[Decembered]

..και εγω ειμαι σιγουρος οτι αν το ξαναπχιανε θα τα πηγαινε καλα και εκσω(τερικη πολιτικη)

 

[bonepeeler]

σχετιζομενα με τοπικες ποδοσφαιρολεσχες και στεκια ηταν και σε συνδιασμο με ενα σορο ακομα κομπλεξ.

Καμια σχεση με ποδοσφαιρολεσχες.
Αυτοι ειναι μια αλλη ιστορια.

 

[Decembered]

καποια εμπλοκη θυμαμαι να ειχαν (σε καποια χρονικη φαση) οχι απαραιτητα στη περιοχη που συζηταμε.
(σσ. εγω το προλαβα σε αρκετα μετεπειτα χρονικη περιοδο, αχ νιατα )

 

[pankrok]

Σε μας δεν είχε να κάνει η μπάλα το παραμικρό. Το ξύλο ήταν ανάμεσα σε οργανωμένες ομάδες με έδρα τα σχολεία της κάθε περιοχής. Προφανώς η ομάδα σχηματιζόταν γύρω από 1 ή περισσότερους παραβατικούς τύπους οπότε στα μεγάλα σχολεία πχ πολυκλαδικό και τεχνικό Αμπελοκήπων υπήρχε πάντα υλικό (χώρια που αρκετοί από αυτούς μένανε 1 και 2 φορές ) στα δε μικρότερα κάποια στιγμή ξεφουσκωνε το πραμμα.
Το ξύλο που έπεφτε δεν είχε μπει ούτε μια φορά στις ειδήσεις και ας είχαμε ήδη ιδιωτική τηλεόραση στη δεκαετία του 90 και ήταν επιπέδου γαλατικού χωριού, γινότανε ένας δρόμος άνω κάτω για κάνα τέταρτο που έρχονταν η αστυνομία , μάζευε όσους έβρισκε και οι υπόλοιποι σκορπαγανε στα στενά.
Ωστόσο στην ασφάλεια μετά κάποιοι είχανε ένα γνωστό παραπάνω και τους βγάζανε ενώ οι άλλοι απλά τρώγανε ένα μπερτακι και φευγανε το πρωί.
Στην περιοχή μας φερμα δεν είχε τόσο , στα επλ/Τελ πάλι ναι. Ήταν γνωστό και προσέχαμε στοιχειωδώς τι θα βάλουμε και από πού θα περάσουμε.
Γενικά πάντως το σκηνικό ήταν και είναι στημένο προς αναζήτηση επίδοξων συμμοριτών που θα συνεχίζανε την καριέρα τους στο έγκλημα, με πρώτο στάδιο την εκπαίδευση στη βία και την αναστολή των όποιων ηθικών ενδοιασμών (ξύλο , ξύλο μέχρι να τρέξει αίμα, ξύλο μέχρι να έρθει το εκαβ, χρήση οπλισμού κλπ) οπότε οι επιτυχόντες μπορούν πλέον να συμμετέχουν στα επόμενα στάδια πχ ληστείες, νταβτζιλικι, ναρκωτικά κλπ.
Μια πιο σοβαρή κατασταλτική αστυνόμευση σε επίπεδο σχολικής βίας μπορεί να μείωνε κατά πολύ τον παραπάνω εκπαιδευτικό κύκλο και να μην φτάναμε να θεωρείται κατόρθωμα να βγάλεις selfie στην ασφάλεια μετά από προσαγωγή για σωματικές βλάβες όπως βγάζουν πλέον.

 

[ΝIT]

Ας γράψουν κάτι κι οι Γαλατσιώτες της Γκράβας...

Καλα… αυτός ο Σπαιλαμπ σε παρθεναγωγείο πήγαινε σχολείο ?
Στο Γκράβα ο μεγάλος χαμός, εντός αλλά και εκτός σχολείου γινόταν την ημέρα που έκλειναν τα σχολεία, μιλάμε για εμπόλεμη κατάσταση
Η σημερινή γενιά είναι αρκετά καλύτερη δίχως να λυπούν οι ακρότητες, απλά και να κλασει κάποιος γίνεται είδηση

 

[Abessalom]

Είναι όντως έτσι; Όταν έχει περάσει η βία και στα δημοτικά; Όταν 15χρονοι πλακώνουν τους εισπρακτορες στο ξύλο; Ποιος θυμάται δηλαδή να υπήρχαν τέτοια περιστατικά;

 

[pankrok]

όχι δεν ήταν έτσι σε μας, αν και μητροπολιτικό κέντρο σχολικής βίας η περιοχή των Αμπελοκήπων , η βία περιοριζόταν στο σχολείο και σε κοντινές ηλικίες.
όχι οτι δεν μπορούσαν αλλά μάλλον δεν ήταν ο στόχος τους όσοι δεν έδειχναν σχολικής ηλικίας.
ήσουνα πχ 20 χρονών πέρναγες έξω από το ΤΕΛ και δεν έτρεχε τίποτα, αν ήσουν 16 και από άλλη περιοχή καλό ήταν να μην πέρναγες.
η δημοσιογραφία φυσικά ήταν και είναι ανεπαρκής να καλύψει τέτοιο κοινωνικό φαινόμενο, αλλά πλέον δεν υπάρχουν αναστολές , η βία στην σχολική κοινότητα δεν μένει στα όρια του σχολείου και σίγουρα στο δημοτικό είμασταν παναγίες σε σχέση με σήμερα.
Τώρα που λέμε για δημοτικό, ο δάσκαλος έχει σε αυτές τις ηλικίες πολύ μεγάλη ισχύ, ωστόσο η γενική αδιαφορία αφενός και οι ηλίθιοι δικαιωματιστές γονείς έχουν καταστρέψει την όποια δυνατότητα χαλιναγώγησης της συμπεριφοράς.
σε επόμενο στάδιο στο γυμνάσιο είναι πιο δύσκολη η δουλειά και στο λύκειο απλά υπάρχεις.
ότι και να λέμε για οικογένειες κλπ , στο σχολείο έπρεπε να μαζεύεται η κατάσταση , όπως γινόταν στο παρελθόν.

 

[spylab]

Πρεπει να εχει ρολο και η εποχη . Οταν πρωτοβγηκε το ΠΑΣΟΚ πρεπει να πηγαινα 1η λυκειου

 

[ΝIT]

Για κάποιον που έχει ροπή προς την παραβατικότητα, αυτο που έχει αλλάξει σήμερα είναι η απουσία του φόβου της τιμωρίας, με την οικογένεια να έχει την κυρια ευθύνη.
Σε καθε περίπτωση, αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι η δίκη μας απόσταξη.

 

[daharis666]

Καλα… αυτός ο Σπαιλαμπ σε παρθεναγωγείο πήγαινε σχολείο ?
Στο Γκράβα ο μεγάλος χαμός, εντός αλλά και εκτός σχολείου γινόταν την ημέρα που έκλειναν τα σχολεία, μιλάμε για εμπόλεμη κατάσταση
Η σημερινή γενιά είναι αρκετά καλύτερη δίχως να λυπούν οι ακρότητες, απλά και να κλασει κάποιος γίνεται είδηση

σαν τον φίλο του τον Χριστόδουλο...διάβαζε εκείνα τα χρόνια

 

[daharis666]

Χολαργός: 16χρονος με ψεύτικη καραμπίνα ληστεύει φαρμακείο - Δείτε βίντεο

Ο 16χρονος μπαίνει στο φαρμακείο με όπλο ρέπλικα, ακινητοποιεί τον ιδιοκτήτη και όσους βρίσκονταν στον χώρο και φεύγει με 700 ευρώ

www.protothema.gr

 

[melina]

Στο Γαλάτσι λοιπόν τη δεκαετία του '80 γινόντουσαν πραματάκια .
Η ενδοσχολική βία δεν ήταν μεγάλη στις μικρές ηλικίες και εννοώ μέχρι δημοτικό.
Από το γυμνάσιο και μετά άρχιζε η παραβατική συμπεριφορά. Που δεν ήταν κατά κανόνα αυτό που λέμε σήμερα μπουλινγκ σε άλλα παιδιά. Ηταν κυρίως η αυθάδεια προς τους καθηγητές, η επαφή με το τσιγάρο, το ποτό, τα ελαφρά ναρκωτικά, οι σεξουαλικές αναζητήσεις. Υπήρχε όλο το φάσμα των συμπεριφορών από τις χαλαρές/διστακτικές μέχρι τις "βροντερές δηλώσεις παρουσίας" του επαναστατημένου νέου.

Αυτά εντός σχολείου. Υπήρχε όμως και το εκτός. Οι συμμορίες των γειτονιών. Τα γενικώς ήσυχα και λίγο ανήσυχα παιδιά περιορίζονταν στην ποδοσφαιρική ομάδα που σχηματιζόταν εντός των 4-5 οικοδομικών τετραγώνων της γειτονιάς που ήταν αντίπαλοι με την ομάδα των παρακάτω τετραγώνων. Δεν θυμάμαι να υπήρχε σοβαρή τριβή σε αυτό το επίπεδο, ίσως και γιατί η επαφή ήταν περιορισμένη. Υπήρχαν όμως και τα παιδιά που είχαν σχηματίσει τη συμμορία της γειτονιάς. Που σε έκοβαν με το κατσαβίδι (πριν πάνε στο σουγιά) για να σου πάρουν ότι έχεις, από τη μπάλα μέχρι το ποδήλατο. Που σύχναζαν στα μπιλιαρδάδικα και σε κάποια σκοτεινά γυμναστήρια. Κατά κανόνα παιδιά που δεν πήγαιναν καν σχολείο. Δεν ήταν ανήκουστο παιδιά να σταματάνε το σχολείο σε κάποια τάξη του γυμνασίου ή με το ζόρι να το βγάζουν αφού είχανε μείνει στην ίδια τάξη κάμποσες φορές. Και αυτό που πολλές φορές λέμε σήμερα ως κακή πρακτική, το να προχωράει κανείς τις τάξεις χωρίς να έχει αποκομίσει τις ελάχιστες γνώσεις, θα πρέπει να ξέρουμε (ή να θυμηθούμε) ότι όταν έχεις για παράδειγμα σε ένα τμήμα γυμνασίου 2-3 μαθητές που είναι 2 και 3 χρόνια μεγαλύτεροι από το τρέχον κανονικό ηλικιακό επίπεδο της τάξης αυτό δημιουργούσε ένα πυρήνα παραβατικής συμπεριφοράς που προσέλκυε κάποιους πιτσιρικάδες πριν την ώρα τους.

Το δε σχολείο αυτό που μπορούσε να κάνει τότε ήταν να δώσει μερικές μονοήμερες ή πολυήμερες αποβολές και στη χειρότερη να ζητήσει "αλάγή σχολικού περιβάλλοντος". Το οποίο δεν είχε άλλο σκοπό από το να καταστήσει την οικογένεια ενήμερη από τη μία (στις πολυήμερες κυρίως γιατί στις μονοήμερες απλά τη βγάζαμε στα σκαλάκια του σχολείου και δεν έπαιρναν χαμπάρι) και από την άλλη να προστατεύσει τη σχολική κοινότητα με τη δια παντός αποβολή. Θέλω να πω ότι δεν υπήρχε καμία διάθεση ή και σύστημα για να επαναφέρει με κάποιο τρόπο τα ανήσυχα παιδιά στο "σωστό δρόμο". Κάποιοι λίγοι καθηγητές, ένας/μία ή δύο σε κάθε σχολείο ίσως να είχαν τη διάθεση και τη δυνατότητα να προσεγγίσουν τα ανήσυχα παιδιά και να τους περάσουν κάποια άλλη οπτική για τα πράγματα.

Οι οικογένειες από την άλλη σε περιοχές κατά κανόνα εργατικές (όπως το γαλάτσι) που μετασχηματιζόντουσαν σε μικροαστικές (πασοκάρα) δεν είχαν επίσης καμία "πνευματική υποδομή" για να συνετίσουν αποτελεσματικά τα παιδιά τους. Είτε θα τα πλάκωναν στο ξύλο είτε θα αδιαφορούσαν και συνήθως αυτό δεν είχε κάποια ουσιαστική επιρροή. Το πράγμα ήταν στην τύχη του και αναλόγως την ιδιοσυγκρασία του παιδιού και των γενικότερων συγκυριών η κατάληξη θα ήταν μετά από μερικά χρόνια να είναι χαζεμένο (ή νεκρό) από τα ναρκωτικά ή σακαταμένο (ή νεκρό) από το μηχανάκι συνήθως. Αν ήταν τυχερό θα μάθαινε μια τέχνη και θα στεκόταν κάπως στην πορεία.

Αυτή ήταν η κατάσταση μέχρι το 1990. Από το 1991 ή 92 και μετά άλλαξε άρδην το πράγμα. Ηταν οι χρονιές που άρχισαν οι πολυήμερες καταλήψεις στα σχολεία. Μιλάμε για βδομάδες, μήνες, κάθε χρονιά. Αν και δεν ήταν οι σχολικές μου χρονιές εκείνη την περίοδο θυμάμαι ότι παρακολουθούσα με έκπληξη στις ειδήσεις αυτά που γίνονταν κάθε χρόνο στα σχολεία. Είχε καταντήσει εθιμικό δίκαιο η κατάληψη. Αυτό κράτησε αν δεν κάνω λάθος μέχρι περίπου τα τέλη της δεκαετίας του 2000. Εκεί κάπου μετά το ξέσπασμα με τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου που κάηκε όλη η Αθήνα και με την αρχή της οικονομικής κρίσης κάπου σταμάτησε όλο αυτό. Μιλάμε για σχεδόν μια εικοσαετία χωρίς σχολείο.

Δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να αποδώσω τις αιτίες σε τέτοια κοινωνικά φαινόμενα. Αυτό που καταλαβαίνω από τις προσωπικές μου εμπειρίες και από τις περιγραφές άλλων προσώπων, μεγαλύτερων και μικρότερων, είναι ότι η ροπή κάποιων νέων προς μια βίαιη, αντισυμβατική συμπεριφορά ήταν ανέκαθεν παρούσα. Το γενικότερο κοινωνικό περιβάλλον της κάθε εποχής και περιοχής είτε τις ενίσχυε αυτές τις συμπεριφορές είτε τις απέρριπτε. Στα χωριά ήταν πολύ πιο έντονα τα φαινόμενα του εκφοβισμού προς τους αδύνατους από ότι στην πόλη, ήταν πάντα και ακόμα είναι. Οπως επίσης και σε άλλα πιο κλειστά κοινωνικά συστήματα όπως ο στρατός. Συνήθως σε αυτές τις δομές δεν δινόταν διάσταση στα θέματα αυτά, έμεναν στην αφάνεια και στην συμφωνημένη κοινωνική σιωπή.

Στην πόλη ήταν ένα μείγμα περιπτώσεων. Αλλως τε τι σημαίνει πόλη στην Ελλάδα του '80; του '90; του '00;
Ο πληθυσμός της πόλης αυξήθηκε ραγδαία από το 60 και μετά με εισροή ανθρώπων από τα χωριά. Αυτό γινόταν μέχρι περίπου το '90. Μετά είχαμε την είσοδο των Αλβανών μεταναστών. Οπότε αναλόγως την περιοχή και το βαθμό αστικότητας όλα αυτά άλλαζαν. Οχι ότι τα παιδιά των πλούσιων αστικών οικογενειών δεν είχαν την ίδια ροπή και ότι κάποια από αυτά δεν την εξέφραζαν. Τουναντίον απλά ήταν κατά κανόνα λιγότερα και δεν σχηματίζονταν εύκολα πυρήνες κρίσιμης μάζας που θα χαρακτήριζαν συνολικά την εικόνα ενός σχολείου ή μιας γειτονιάς.

Αφήνω για το τέλος την επιρροή που μπορεί να έχουν η μουσική και το οπαδιλίκι ή άλλες μόδες όπως τα βιντεοπαιχνίδια και τα social media. Σαφώς και είχαν επιρροή. Αλλως τε μιλάμε για συστήματα που καθορίζουν σημαντικά τη συμπεριφορά των ακόλουθων. Δεν μπορεί να ήσουν πανκιό το '80 και να μην έμπλεκες με ναρκωτικά. Ο χεβυμεταλλάς θα ασπαζόταν το βαρύ ντύσιμο με τις αλυσίδες, τα πέτσινα, το μακρύ μαλλί, θα μέθαγε και θα χόρευε (sic) σαν μην υπάρχει άλλος άνθρωπος δίπλα του. Δεν νομίζω να υπήρξε παιδί που να πήγαινε συστηματικά στο γήπεδο σε αυτές τις ηλικίες (γυμνάσιο-λύκειο) την εποχή εκείνη και να μην έγινε χουλιγκάνος/κάφρος.

Αν μπορώ να διακρίνω μια διαφορά του τότε με το σήμερα είναι ότι στη μουσική του τότε ήταν ξενική και ανάθεμα αν 1 στα 10 παιδιά καταλάβαινε τι έλεγαν οι στίχοι και τα ένστικτα τροφοδοτούνταν μόνο από το ρυθμό της μουσικής ενώ σήμερα το ελληνικό στιχάκι τους τρυπάει το μυαλό.
Στο οπαδιλίκι όσο μπορώ να καταλάβω βλέπω σήμερα να υπάρχει μια πιο συστηματική οργάνωση από ότι υπήρχε παλιά. Πλέον μιλάμε για οργανωμένους στρατούς.
Για τα βιντεοπαιχνίδια τι να πούμε; Εμείς μεγαλώσαμε με pacman και οι σημερινοί νέοι κυνηγάνε μέσα σε σπίτια και στους δρόμους να σκοτώσουν τους άλλους σε μια οθόνη με τόσο αληθοφανή τρόπο που πραγματικά δεν βλέπω πως αυτό δεν μπορεί να επηρεάσει τον ψυχισμό και τη συμπεριφορά κάποιων και δεν θα πάρουν το όπλο να βγουν στο σχολείο και να χτυπήσουν το δάσκαλο ή τα άλλα παιδιά.
Βάλτε και on top τη μεγεθυντική ικανότητα και τη μαζικότητα των σοσιαλ και κάπως έτσι δένει όλο το πράγμα στο δικό μου το μυαλό και λέει ότι τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα μέχρι να γίνουν καλύτερα.

 

[xfader]

Η αύξηση της αλητείας είναι δεδομένη. Άλλος ένας δρόμος να ξεχωρίσει ο νέος με τρόπους που είναι πλέον αποδεκτοί από μεγάλο ποσοστό (για να μην πω πλειοψηφία).

Ταυτόχρονα όμως έχει μεγαλώσει στους υπόλοιπους η ευαισθησία στην κατάταξη των αρνητικών πράξεων. Μηδενική ανοχή στο παραμικρό πταίσμα. Ούτε μία σφαλιάρα δεν θεωρείται λογική.

Έτσι έχουμε άλλη μία κατάσταση "άκρων" που απομακρύνεται με καμία διάθεση συμβιβασμού.

 

[Μελίδης Μιχάλης]

Αν μιλήσεις για ξύλο είσαι παλαιών αρχών, μεσσαίωνας, οπισθοδρομικός.
Ας βλέπουν λοιπόν οι "προοδευτικοί" γονείς τα καμάρια τους, τι πορεία θα έχουν.
Ούτε χαστούκι τα καημένα, μην αποκτήσουν ψυχικά τραύματα.

 

[kosmous]

15 χρόνια μετά και ακόμη ανοίγει η ψυχή της όταν με βλέπει η δασκάλα της πρώτης δημοτικού του γιου μου. Και αυτό γιατί στην πρώτη ενημέρωση των γονέων της είπα "τράβα κανένα αυτί αν χρειαστεί" (εννοείται για τον δικό μου), φυσικά έγινε αφορμή αντιπαράθεσης μεταξύ των παρευρισκομένων.