Το Αρωμα: Η Ιστορία ενός Δολοφόνου

[Cinemusic - Ανδρεας]

Ο μοναχικός νεαρός Γκρενούιγ διαθέτει εκπληκτική όσφρηση και όλη του η ζωή είναι φτιαγμένη από αρώματα. Μεγαλώνει σε ορφανοτροφείο, χωρίς αγάπη και ο μόνος φίλος που αποκτά ποτέ είναι ο Μπαλντίνι, ο αρωματοποιός για τον οποίο δουλεύει. Μια σειρά φόνων θα πάρουν στη δίνη τους τον ήρωα που μοναδική του επιδίωξη δεν είναι παρά να βρει το τελειότερο άρωμα στον κόσμο.

Cast Dustin Hoffman, Alan Rickman, Rachel Hurd-Wood, Ben Whishaw

 

[RDoherty]

Ενώ το βιβλίο του Ζύσκιντ δεν ήταν κακό, η ταινία αποτυγχάνει. Είναι άρτια και καλογυρισμένη, αλλά τελικά δεν καταφέρνει τίποτε περισσότερο από το να περιγράφει τη διαδρομή ενός serial killer. Δηλαδή χάνει εντελώς το στόχο. Μου θύμισε δηλαδή εν πολλοίς τον "Αλέξανδρο" του Στόουν, που περιγράφει έναν serial conqueror και μάλιστα προερχόμενο από δυσλειτουργική οικογένεια: αυτό που θα λέγαμε "ωραία έκθεση, αλλά εκτός θέματος"

 

[kostis7gr]

Ο μοναχικός νεαρός Γκρενούιγ διαθέτει εκπληκτική όσφρηση και όλη του η ζωή είναι φτιαγμένη από αρώματα. Μεγαλώνει σε ορφανοτροφείο, χωρίς αγάπη και ο μόνος φίλος που αποκτά ποτέ είναι ο Μπαλντίνι, ο αρωματοποιός για τον οποίο δουλεύει. Μια σειρά φόνων θα πάρουν στη δίνη τους τον ήρωα που μοναδική του επιδίωξη δεν είναι παρά να βρει το τελειότερο άρωμα στον κόσμο.

Cast Dustin Hoffman, Alan Rickman, Rachel Hurd-Wood, Ben Whishaw

O Mπαλντίνι ΠΟΤΕ δεν έγινε φίλος με τον Γκρενούιγ, οπως και κανένας χαρακτήρας του Βιβλίου. Στην ταινία δεν ξέρω τι γίνεται γιατι δεν την έχω δει ακόμα. (Αν και περιμένω πως και πως)

 

[VG]

Το βιβλιο ειναι θεϊκο,την ταινια δεν εχω τολμησει να την δω γιατι φοβαμαι οτι περα απο ενα φτηνορομαντζο δεν θα δω πολλα...

 

[Nikos_s3]

είδα χτες το τρέηλερ και όντως με ψιλοχάλασε ο τρόπος που παρουσιάζουν τον κεντρικό ήρωα...σε αντίθεση με το βιβλίο που όντως είναι πολύ καλό..
με λίγα λόγια , μάλλον άλλη μία ταινία που καταστρέφει την καλπάζουσα φαντασία που δημιουργεί το ανάγνωσμα...

 

[kostis7gr]

κατ αρχήν που είναι το τέρας-Γκρενούιγ? Ο νεαρός που τον υποδύεται θα μπορούσε να είναι μοντέλο....Επίσης άκουσα πως το τέλος είναι διαφορετικό από αυτο του βιβλίου. Αν αυτό αληθεύει δεν θα την δω καθόλου.

 

[Cinemusic - Ανδρεας]

Απάντηση: Το Αρωμα: Η Ιστορία ενός Δολοφόνου

Παιδια αυτό παντα θα συμβαίνει με ταινίες που στηρίζονται σε βιβλία που έχουμε ήδη διαβάσει.
Πάντα το μυαλο μας θα εχει διαφορετική αποψη και εικόνα για τους ήρωες που περιγράφονται σε ένα βιβλίο.
Είναι φυσικό ο εκάστοτε δημιουργός να εχει την δικη του εικόνα και προφανώς να μην ταιριάζει με την δικής μας

 

[VG]

Το θέμα δεν ειναι σχεδον ποτε η οπτικη γωνια του δημιουργου,αλλα η αναγκη για δημιουργία νέων stars, το "απαραίτητο" ρομάντζο,οι ωραιοι πρωταγωνιστες (αν δεν ειναι ωραιοι τους κανουμε με το ζόρι),και γενικως η κακοποιηση του βιβλιου ή της αυθεντικης ιστοριας που πρεπει να γινει μια κοινοτυπη ταινία για να μπορει να παρει εγκριση απο τα funds

 

[Cinemusic - Ανδρεας]

Απάντηση: Το Αρωμα: Η Ιστορία ενός Δολοφόνου

Δεν μπορω να διαφωνήσω .
Δυστυχώς εχουν φτιάξει μια συνταγή που ως συνήθως βιάζει το βιβλίο από οπου βασίζετε μια ταινια.
Την ιδια κουβέντα ειχα πριν λίγες μερες με τον Andrew και όπως σωστά ειπε μια εκ των εξαιρέσεων που δεν έπεσαν σε αυτήν την συνταγή ηταν ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών.
Οι αναγνώστες του βιβλίου έμειναν απόλυτα ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα πανω στο πανί .
Μια από τις σπάνιες περιπτώσεις.

 

[doctor-x]

Το βιβλίο πάντως μαγεύει.
Συνιστώ να το διαβάσετε

 

[NICK D.]

Το βιβλίο πάντως μαγεύει.
Συνιστώ να το διαβάσετε

Όντως, είναι απ΄αυτά που τα "ρουφάς" μέσα σε μιά ώρα.

 

[Aero]

Πάντως για τη συγκεκριμένη ταινία ο Ζίσκιντ δίσταζε πολλά χρόνια να δώσει τα δικαιώματα, ακριβώς γιατί το βιβλίο στηρίζεται στην αίσθηση της όσφρησης, που είναι πολύ δύσκολο ν' αποδοθεί κινηματογραφικά (τουλάχιστον με τα μέσα που έχουμε σήμερα). Α! παρόλαυτά θα κάνω μια απόπειρα να δω την ταινία, καθώς το βιβλίο μου κράτησε το ενδιαφέρον αμείωτο!

 

[RDoherty]

ακριβώς γιατί το βιβλίο στηρίζεται στην αίσθηση της όσφρησης, που είναι πολύ δύσκολο ν' αποδοθεί κινηματογραφικά

Ενώ λογοτεχνικά είναι ευκολότερο?

 

[NICK D.]

Ενώ λογοτεχνικά είναι ευκολότερο?

Θα μπορούσε να γίνει, με εμποτισμένες τις σελίδες του βιβλίου

Κάπου είχα διαβάσει, ότι υπήρξε σκέψη στην Αμερική ή Ιαπωνία,να κάνουν αεραγωγούς σε θέατρα και αίθουσες ώστε να δίνεται στο κοινό και η αίσθηση της όσφρησης, σε κάποια έργα.

 

[Cinemusic - Ανδρεας]

Απάντηση: Το Αρωμα: Η Ιστορία ενός Δολοφόνου

Στην πολιτική κουζίνα το dvd μύριζε κάποιο μπαχαρικό αν θυμάστε

 

[Aero]

Ενώ λογοτεχνικά είναι ευκολότερο?

Έχω την εντύπωση πως ναι (όσο παράλογο κι αν φαίνεται). Για να εξηγούμαι: νομίζω το γεγονός ότι ο συγγραφέας έχει διαθέσιμη τη γραφή ως το μόνο μέσο για ν' αποτυπώσει αυτά που θέλει μπορεί να φαίνεται ότι τον περιορίζει (και εκεί που δεν υπάρχει ταλέντο ή προσπάθεια έτσι είναι), από την άλλη όμως (αν μιλάμε για ικανό συγγραφέα) μπορεί να το εκμεταλλευτεί ώστε να φέρει το αντίστροφο αποτέλεσμα. Κι αυτό γιατί η έλλειψη οποιουδήποτε - ακούστικού, οπτικού ή άλλου - ερεθίσματος, πέρα από μια τυπωμένη σελίδα, δίνει στον αναγνώστη μεγαλύτερη ελευθερία ώστε να πλάσει με δικά του κριτήρια τον κόσμο που περιγράφει ο συγγραφέας - στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα κόσμο αρωμάτων. Ενώ το σινεμά, τροφοδοτώντας μας με την εικόνα και τον ήχο (που μπορεί να μην είναι το σύνολο των αισθήσεων αλλά σίγουρα κάποιοι "εντυπωσιακοί" εκπρόσωποι), κατά κάποιο τρόπο μας δίνει έτοιμη τροφή και δεν αφήνει τη φαντασία να καλπάσει πέρα απ' τα όρια που θέτει ο σκηνοθέτης (το οποίο είναι πολύ γενικό γιατί εξαρτάται απ' το σκηνοθέτη, το θεατή κτλ.). Ή για να το θέσω διαφορετικά, χρειάζεται πολύ ικανότερος σκηνοθέτης για να αποδώσει κάποια ιδέα/σκηνή/ιστορία απ' ό,τι ένας συγγραφέας - ειδικά όταν η ιστορία αυτή βασίζεται σε κάποια δεδομένα που σύμφωνα με την πλοκή δεν μπορούμε να τ' αντιληφθούμε (όπως τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τις οσμές ο ήρωας του συγκεκριμένου βιβλίου).

Βέβαια μπορεί και να λέω ό,τι μου κατεβαίνει και πολύ απλά ο Ζίσκιντ να είναι πολύ ικανός (τουλάχιστον στο συγκεκριμένο βιβλίο) και απλά ν'ανέβασε πολύ ψηλά τον πήχη, σε σημείο που δύσκολα θα τα κατάφερνε οποιοσδήποτε σκηνοθέτης να επαναλάβει μια αντίστοιχη επιτυχία

 

[Aero]

Κάπου είχα διαβάσει, ότι υπήρξε σκέψη στην Αμερική ή Ιαπωνία,να κάνουν αεραγωγούς σε θέατρα και αίθουσες ώστε να δίνεται στο κοινό και η αίσθηση της όσφρησης, σε κάποια έργα.

Είχα δει σε κάποια εκπομπή πριν χρόνια ότι είχαν γίνει κάποιες τέτοιες προβολές στην Ιαπωνία (όπου κάθε θέση ήταν εξοπλισμένη με κάποια συσκευή που εκτόξευε το κατάλληλο άρωμα ανάλογα με τη σκηνή). Πάντως για τη συγκεκριμένη ταινία δε θα μου άρεσε κάτι τέτοιο, αφού υποτίθεται ότι βασίζεται σε αρώματα που κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δε θα μπορούσε να μυρίσει. Θα χάλαγε λίγο τη μαγεία νομίζω, αντί να βοηθήσει την πλοκή.

 

[Andrew]

.....μυριζει κατι...?
Γνωμη μου ειναι οτι ειναι πολυ δυσκολο να αποδοθει στο πανι ενα λογοτεχνικο εργο
(εξαρταται βεβαια και η θεματολογια του και κατα ποσο αυτη μπορει να γινει εικονα ).
Δεν γραφω "βιβλιο" γιατι τα τελευταια χρονια ,οι περισσοτεροι συγγραφεις γραφουν με το ονειρο να αγορασει καποιο studio η καποιο καναλι τα δικαιωματα του βιβλιου τους.

Το Ονομα του ροδου και η Ενατη πυλη ειναι δυο παραδειγματα κατα την γνωμη μου, που μετεφεραν κατα το ημισυ την δυναμη των αντιστοιχων βιβλιων.
Και το μεν Ονομα του ροδου καταφερε να σταθει σαν ταινια μονο του
η δε Ενατη πυλη ηταν μια μ@λακια και μιση.
Εδω παιζει ρολο και ο σκηνοθετης.
O Peter Jackson με τον σεβασμο που εδειξε στην τριλογια των βιβλιων του My precious καταφερε να ζωντανεψει τον κοσμο του Tolkien στο πανι .
Βεβαια οπως ειπα και πριν παιζει ρολο και η θεματολογια .
Δεν χρειαστηκε να κανει κανενα ψυχογραφημα στους ηρωες η να μπουν οι ιδιοι σε εσωτερικους μονολογους.
Ισως γι αυτο και το Αρωμα να μην ειναι το ιδιο (βιβλιο και ταινια)
λογω του ιδίου του θεματος αλλα και λογω του σκηνοθετη (studio) και της αποδοσης που εδωσε με βαση το κειμενο.
Ενα αλλο παραδειγμα που ενω το ιδιο το βιβλιο προσφερεται για να γινει ταινια και ο σκηνοθετης ακολουθει πιστα το βιβλιο ,
στο τελος ενω το βιβλιο γινεται best seller η ταινια γινεται η Best Mufa.
Μιλαω για τον Da Vinci Code.
Ισως να λειπει το οραμα απο τους σκηνοθετες ισως να φταιμε και εμεις σαν θεατες ισως να φταιμε και εμεις σαν αναγνωστες.
Η ουσια ειναι οτι δυσκολα ενα βιβλιο μεταφερεται επιτυχως στην μεγαλη οθονη.
Αν και μου αρεσει να βλεπω ταινιες που προερχονται απο βιβλια
(και προσπαθω να εχω διαβασει πρωτα το βιβλιο πριν δω την ταινια)
η αληθεια ειναι οτι μετα το τελος της καθε ταινιας νιωθω οτι σκοτωσα ενα κομματι του βιβλιου μεσα μου .
Πιστευω οτι αυτο συμβαινει σε ολους μας.
Κι αυτο γιατι σκοτωνουμε ενα κομματι απο την φαντασια μας.
Ποιο παιδακι αληθεια ,μικρο η μεγαλο θα μπορεσει να φανταστει με αλλο προσωπο τον Gandalf και τον Ηarry Potter?

Θα κλεισω με ενα αληθινο περιστατικο.
Δυο πιτσιρικαδες συζητουν.
"ρε συ αφου μου το ειπε ο αδερφος μου .
Στους Πειρατες της καραϊβικης αυτος που παιζει τον σιδερα ειναι ο Legolas μακιγιαρισμενος "

Τα βιβλια τρεφουν την φαντασια μας
Οι ταινιες ειναι κατι σαν fast food γι αυτη.(οχι παντα)
Παω να φαω ενα κλαμπ σαντουιτς.

 

[RDoherty]

Ε λοιπόν όχι, το "Άρωμα" δεν είναι το μεγαλύτερο αριστούργημα όλων των εποχών. Είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο, βασίζεται σε μία πρωτότυπη ιδέα, έχει συναρπαστική εξέλιξη, είναι ό,τι πρέπει για διάβασμα σε chaise longue στην παραλία, αλλά άπαξ - και μη περαιτέρω. Με άλλα λόγια, εάν η μεταφορά της λογοτεχνίας στη μεγάλη οθόνη είναι το ζητούμενο, το 'Άρωμα" δεν είναι το ποθούμενο

 

[lakiss51]

Απάντηση: Το Αρωμα: Η Ιστορία ενός Δολοφόνου

Μετα απο πολλα παθηματα, ποτε δεν ξαναειδα κινηματογραφημενο βιβλιο. Θελω την αναγνωση να την ζω μεσα μου κι οχι με τη φαντασια του αλλου (εν πολλοις 'αρρωστημενη" και υποπτη στους σκοπους της απεναντι στο βιβλιο)