Το πλεονεκτημα των μετρησεων ...ακουγεται?

[Ν.Κ.]

Για την επιλογη ενος σωστου ηχοσυστηματος το αυτι δεν θα πρέπει να συμμετεχει στην διαδικασια. Για την επιλογη ηχοσυστηματος γενικα μπορει να συμμετεχει και το αυτι. Ναι μ αρεσει θα το παρω

 

[Bhutia]

...
Εγω ωστοσο εθεσα καποια ερωτήματα και περιμενω τοποθετησεις.

Υπαρχουν θεματα στον ηχο που ειναι μη μετρησιμα και παιζουν ρολο στην ακουστικη? Γνωριζουμε γι αυτο κατι? Να πουμε δηλαδη οτι τα pdf παιζουν ενα συμπληρωματικο ρολο στο αυτι μας και οχι πρωταρχικο.

Σε μια ενασχόληση ψυχαγωγικού χαρακτήρα στηριζόμενη πρωτίστως σε ακροαματική διαδικασία,η μελέτη τεχνικών συγγραμμάτων παίζει εξ ορισμού δευτερεύοντα ρόλο.Πρωτεύοντα ρόλο οφείλει να διαδραματίσει στη διαμόρφωση στοιχειωδών κριτηρίων που θα εξασφαλίσουν για τον μετέχοντα ακροατή τον ψυχαγωγικό έναντι του...ψυχοφθόρου χαρακτήρα.

Στο πλαίσιο αυτής της ενασχόλησης σαφώς και υπάρχουν αμέτρητες παράμετροι στη συνείδηση κάθε ακροατή,τινες εκ των οποίων θα είναι νομοτελειακώς μη μετρήσιμες,όπως λ.χ. ο βαθμός απόλαυσης που θα εισπράττει εκείνος από αναπαραγόμενο μουσικό κομμάτι,ή αμφιβολίας που θα φέρει ο πρώτος για την πιστότητα του δεύτερου προς το ομόλογο αυθεντικό συμβάν,ο βαθμός στον οποίο κάτι τέτοιο θα τον ενοχλούσε.κ.ο.κ.

Ο υψιτελής ακροαματικόφιλος μοιάζει αρκετές φορές με τον κεντρικό ήρωα του Mr Robot,εμφανίζοντας δηλαδή μια συνείδηση οξυδερκή σε επιλεκτικούς τομείς,πλην όμως τελούσα υπό καθεστώς παραισθήσεων και αυτοκατάργησης στις απαιτήσεις της καθημερινότητας.

Για τα δε επιμέρους ΄΄υπαρξιακά΄΄ ζητήματα που έχουν τεθεί,ενδείκνυνται μερικές χαρακτηριστικές επισημάνσεις:

Έχει ήδη τεκμηριωθεί από τον υποφαινόμενο (σε τεχνικό θέμα που άξιζε να έχει ήδη γίνει ΄΄sticky΄΄) ότι τα βινυλιακά συστήματα -και γενικότερα τα αναλογικά μέσα εγγραφής και αποθήκευσης- σε σύγκριση με τα σύγχρονα ψηφιακά μέσα δεν διαθέτουν υψηλότερη πιστότητα.
Διακρίνονται απλώς τα πρώτα από συγκεκριμένες μορφές τεχνουργημάτων,οι οποίες τείνουν να κολακεύουν την ακουστική αντίληψη του μέσου ακροατή.Η τεχνολογική εξέλιξη των αναλογικών αποσκοπεί στην ταπείνωση παράσιτων τεχνουργημάτων,ούτως ώστε ν'αφεθούν τα-τρόπον τινα- επιθυμητά απρόσκοπτα να επηρεάσουν την ακροαματική αντίληψη.Η τεχνολογική εξέλιξη των ψηφιακών αποσκοπεί στην προοδευτική εξάλειψη τεχνουργημάτων στο σύνολό τους.Είναι προφανές ποια κατηγορία εξελίσσεται με γνώμονα να προσεγγίζει σταδιακά ολοένα και περισσότερο το αυθεντικό συμβάν...

Μια ενδεικτική αναφορά στα περίφημα QUAD 2905:
Για δεδομένο χώρο ακρόασης όπου τα εν λόγω ηχεία θα ήταν τοποθετημένα με ιδανικό τρόπο εντός αυτού,με συνοδευτικές συσκευές (όπως λ.χ. ενισχυτή που θα διαχειριζόταν ιδανικώς τη χωρητική τους εμπέδηση), αναπαραγόμενο πρόγραμμα και ακουστική συμπεριφορά χώρου που δεν θα έθεταν τα ίδια προσκόμματα στην ακροαματική διαφάνεια,η διαφορά ανάμεσα στον ακροατή που θα τα λάτρευε κι εκείνον που θα τα απέρριπτε έγκειται στο αναπαραγόμενο ιδίωμα και βεβαίως...τις στάθμες ακρόασης.

Και μια γενικότερη επισήμανση:
Για δεδομένο χώρο με ιδανική ακουστική συμπεριφορά και δύο μοντέλα ηχείων όπου το ένα θα εμφάνιζε ιδανικές μετρήσεις (στη συχνοτική και φασική του απόκριση) ενώ το άλλο θα έτεινε να συγκινεί περισσότερο στην αρχική ακροαματική επαφή μολονότι θα υστερούσε στις μετρήσεις,κρίνεται προτιμότερο το πρώτο.Επειδή η αρτιότητα στις εν λόγω μετρήσεις συνεπάγεται μικρότερο φόρτο στην ακροαματική αντίληψη του χρήστη σε βάθος χρόνου.

 

[costas EAR]

Υπαρχουν θεματα στον ηχο που ειναι μη μετρησιμα και παιζουν ρολο στην ακουστικη

Μη μετρήσιμη είναι μόνο η ανθρώπινη βλακεία.

Ο,τι αφορά εικόνα και ήχο και κινητή τηλεφωνία και δίκτυα και πισιά και άλλα πολλά, είναι μετρήσιμο.

Να πουμε δηλαδη οτι τα pdf παιζουν ενα συμπληρωματικο ρολο στο αυτι μας και οχι πρωταρχικο.

Τα pdf δε παίζουν κανένα ρόλο στο αυτί μας, ούτε συμπληρωματικό, ούτε τίποτα. Το αυτί μας ευχαριστιέται με ο,τι γουσταριζάρει και χεστηκε για τα pdf. Αυτί και pdf, δεν είναι ούτε φίλοι, ούτε εχθροί, είναι άσχετα ζώα, δεινόσαυρος και αμοιβάδα.

Το pdf λέει ποιο είναι πιο σωστό.
Το αυτί λέει ποιο μ'αρέσει περισσότερο.

Διαφορετικά πράγματα, άσχετα εντελώς.
Παράδειγμα:
Πόσο κάνει 1+2; σωστή απάντηση: 3.
Ποιός είναι ο αγαπημένος μου αριθμός; Το 7.

Δεν υφίσταται τρόπος να συνδέσεις το 3 με το 7, πχ να θεωρησεις λάθος το 7 επειδή το σωστό είναι το 3. Άσχετα πράματα, ασύνδετα.
Στο χάι εντ όμως, προσπαθεί ο τυπικός χαλιεντάς να περάσει ως σωστή απάντηση το 7. Σε κάθε ερώτηση. Γιατί είναι ο αγαπημένος του αριθμός. Α πες μου τώρα για πιντιεφ..

 

[vastsar]

"Μη μετρήσιμη είναι μόνο η ανθρώπινη βλακεία"

Αυτο μ αρεσε! Ισως ομως ειναι μη μετρησημη , γιατι κανεις δεν ασχοληθηκε σοβαρα.

Αρα εσυ πιστευεις οτι τα παντα περι ηχου ειναι μετρησιμα. Μοιαζει λογικο, αλλα ο Μπουτιας δεν τοποθετηθηκε επακριβως. Ισως γιατι εχει διαφορετικη αποψη.

 

[Bhutia]

...αλλα ο Μπουτιας δεν τοποθετηθηκε επακριβως. Ισως γιατι εχει διαφορετικη αποψη.

Πως,ολόκληρο...καλειδοσκόπιο απόψεων.

Spoiler

Καλά,πόσο λίγα μέλη διαβάζουν επιτέλους τις δισκοκριτικές;;;

Κατά τα άλλα,έχω τοποθετηθεί επανειλημμένως,τα μετρήσιμα μεγέθη συντελούν στη θέσπιση αντικειμενικών δεδομένων με καθολική ισχύ,τα δε μη μετρήσιμα αφορούν στην εσωτερική διαχείριση των τελευταίων από εκάστοτε ακροατή για την ψυχική του γαλήνη.

 

[costas EAR]

Πως,ολόκληρο...καλειδοσκόπιο απόψεων.

Spoiler

Δάκρυα έτρεξαν από το γέλιο, πνίγηκα, βγήκε καφές από τη μύτη, κάντο εικόνα!

 

[SOCO]

Το τσιγαρο το κοβεις η τουλαχιστον προσπαθεις οταν κατανοησεις ποσο κακο κανει, ή οταν εχεις ξεκινησει να εχεις θεματα...
Αναγκη για μετρησεις δημιουργειται συνηθως οταν διαπιστωσεις σε ενα προβληματικο χωρο οπως ειναι οι περισσοτεροι οτι τα ματζουνια δε βελτιωνουν τιποτε απολυτως'
Εαν δεν εχεις εντονο προβλημα δε μπαινεις στη διαδικασια αυτη απο τη στιγμη που εισε ικανοποιημενος . Βεβαια οπως σε ολα και εδω μπορει να παρασυρθεις και απο το απλο κοψιμο του τσιγαρου να περασεις στο να προπονησε για πρωταθλητισμο, σε καθε περιπτωση εισε ομως γνωστης του τι γινεται .
Ισως και να ειναι προτιμοτερο να εχεις θεματα με το χωρο για να υπαρχει η αιτια να ασχοληθεις , λεω ισως...
Παντως παιζει και το σεναριο ο αγαπημενος αριθμος απο το 7 να γινει και το 12 δωδεκα σιγα σιγα ,μαθαινοντας

 

[costas EAR]

Βασίλη μου, για να σε βοηθήσω να ξεκαθαρίσεις μέσα σου το μπέρδεμα:

Αμα ρε αδερφέ γουσταρεις να ακούς ένα πράμα που αντικειμενικά είναι στραβό από κούνια, αποδεδειγμένα στραβό από τα ρημαδια τα πιντιεφ, με γειά σου και με χαρά σου και δικαίωμά σου και γω μαζί σου στη χαρά σου.

Τότε, εφόσον έχεις κατασταλάξει πως αυτό γουσταρεις και αυτό θες να ακούς, τότε και μόνο τότε είναι χρήσιμο για σένα να βρεις κι άλλους που γουσταρουν να ακούν το ίδιο πράγμα πάνω κάτω με σένα, και να πάρεις πληροφορίες και εμπειρίες και γνώμες για ακούσματα και μηχανήματα, ώστε να έχεις με κάποια πιθανή αλλαγή ενός εξαρτήματος, κατόπιν δοκιμής στο χώρο σου βεβαίως, ακόμα περισσότερη ικανοποίηση στο άκουσμα που εσύ επιθυμείς.

Ένας κίνδυνος σε αυτή την πρακτική, είναι η αλλαγή του γούστου σου με την πάροδο του χρόνου, πρόβλημα που λύνεται αλλάζοντας μηχανήματα και παρέες, βρίσκεις δηλαδή άλλα μηχανήματα πακέτο με άλλους φίλους που να γουσταριζαρουν το νέο ίδιο με σένα άκουσμα και τα λέτε. Αυτός ο κίνδυνος τροποποίησης του προσωπικού γούστου, καμια φορά έρχεται από την ίδια την παρέα, όταν ένας εκφέρει μια άλλη γνώμη, την ακούσεις, σου κάνει κλικ και την ασπάζεσαι, αλλάζοντας στη συνέχεια μηχανήματα και παρέες.

Κι αυτό είναι το χόμπι του χάι εντ. Νόου εντ.

Και εφόσον αυτός ο δρόμος που επελεξες δεν είναι ο αντικειμενικά σωστός, δηλαδή πχ καποια παλαβη κόρνα ή γενικά οποιοδήποτε παθητικό ηχείο ή πικάπ ή πες ότι στραβό θες, τότε έχεις την ευλογία μου να αδιαφορείς επιδεικτικά για όλα τα πιντιεφ που πρεσβεύουν το σωστό. Πχ, όταν μιλάς για οποιοδήποτε παθητικό ηχείο, ή για ακρόαση σε τυπικό σαλόνι χωρίς καν να μπεις ποτέ στον κόπο να δεις τι rt60 έχει και πώς να το συμμαζεψεις με ενεργή και παθητική ισοστάθμιση χώρου, κλασε μας με τα πιντιεφ, είσαι εκ των πραγμάτων εκτός.

Οπότε, μην ασχολείσαι ούτε πχ με την ικανή οδήγηση, και καλά θα κάνεις να πάρεις τον τάδε λαμπατο ενισχυτή των 3 υπέροχων βατ, με το κορυφαίο νταμπινγκ φακτορ 0,2 και τα ασημένια καλώδια που τα κατουρησε παρθένα και έχουν κάτι χροιές να σου τρέχουν τα σάλια στην τάδε ηχογράφηση της ξινης.

Από την άλλη, είναι ο δρόμος του αντικειμενικά σωστού, των αδιαμφισβήτητων θεμελιωδών αρχών που διέπουν την επιστημονική προσέγγιση της ηχητικής αναπαραγωγής, όπως πρεσβεύουν τα ρημαδοπιντιεφ της AES, οι πολύπλοκες μετρήσεις, τα διαγράμματα που δε καταλαβαίνεις γρι, τα δυσνόητα των χρόνων αντήχησης και των διακρίσεων των ψηφιακών φίλτρων σε ιρ και φιρ και γιατί. Αυτός ο δρόμος εμπεριέχει βασικές αρχές, εξηγεί ότι ακούς το χώρο κι όχι το ηχείο άρα ξεκινάς από το χώρο ώστε να τον κάνεις κατάλληλο για ήχο αλλιώς πάρε ακουστικά, εξηγεί ότι συγκεκριμένα ηχεία κάνουν για το χώρο σου άρα μη παίρνεις τα βατ και παππι σε 12 τετραγωνικά δωμάτιο, εξηγεί πως το πολλαπλό όφελος της ενεργού πολυενισχυσης δε ξεπερνιέται με κανένα τρόπο στο γνωστό σύμπαν άρα πας εκεί υποχρεωτικά και δε παίρνεις τα παθητικά βατ και παππι κι ας σου άρεσαν στα χαρτιά ή και στα αυτιά, εξηγεί τι σημαίνει στάθμη και πόση θες και γιατί, εξηγεί πόσο αναγκαία είναι η ισοστάθμιση χώρου και πως οφείλει να γίνει ώστε τα πλεονεκτήματα της διόρθωσης να είναι περισσότερα από τα μειονεκτήματα της επέμβασης, εξηγεί τα πάντα όλα και ακόμα περισσότερα.

Σε αυτή τη διαδρομή, απόψεις και γνώμες ακρόασης δεν έχουν αξία καμμιά! Οι φίλοι αυτής της επιλογής δε μιλούν για χροιές και πράσινα άλογα, για κατουρημενα ασήμια απο παρθένες και για τη γλύκα της λάμπας, απεχοντας από μαύρες μαγείες επιδεικτικά. Ρωτάνε ο ένας τον άλλο τεχνικά θέματα, λύνουν απορίες, μαθαίνουν, και στις ακροάσεις ακούν τη μουσική τους χωρίς πολλά πολλά, ενώ ταυτόχρονα απολαμβάνουν και σχολιάζουν αντικειμενικά θέματα, όπως τι κάνει το πλάτος της μπαφλας και πώς ακούγεται, τι κάνει ο τάδε λοβός ακτινοβολίας και πώς ακούγεται, το βάθος της σκηνής και πώς σχετίζεται με την φάση, η εστίαση του τάδε ηχείου και πώς σχετίζεται με τον τρόπο υλοποίησης, η πραγματική ανάλυση στο άκουσμα κι όχι η αίσθηση ανάλυσης, τα απαιτούμενα δυναμικά και πώς βγαίνουν και τι χρειάζονται, ο έλεγχος των μεγαφώνων, η παραμόρφωση, η συχνοτική έκταση, κλπ., ενώ αντίθετα με την προηγούμενη επιλογή, απουσιάζουν σχόλια ακρόασης που αφορούν τα ζεστά ή υγρά κι ανατριχιαστικά μεσαία, τα μεταξένια ή ανάγλυφα κι αέρινα πρίμα, τα ρωμαλέα ή ντελικάτα κι αχανή μπάσα, και παρόμοιας τέλος πάντων αισθητικής περιγραφικά αρώματα που ένιωσε ο δεινός ακροατής να χαϊδεύουν το τρυφερό παραχαϊδεμενο αυτί του που τον ταξίδεψε σε παραμυθένια εξωτικά χωράφια σπαρμένα με παρθένες που κατουρουσαν ξεχασμένους χαλκούς από τον τρωικό πόλεμο, από την πρώτη δημόσια εμφάνιση της πεταλούδας..

 

[vastsar]

Κωστα προσωπικα ειμαι ...ξεμπερδεμενος!

Στην ουσια μια αποσαφανηση ηθελα να κανω. Αποσαφηνηση κεφαλαιωδους σημασιας. Αυτο δεν θ αλλαζε καποιες αποφασεις που εχω παρει.

Γνωριζεις οτι προσωπικα οδηγουμε σε μια λυση στην οποια υπαρχουν τα στοιχεια που περιγραφεις. Ομως καπου υπαρχει το προσωπικο στοιχειο το οποιο ομως ειναι δουλεμενο στους αξονες της τεχνογνωσιας. Κι ακριβως αυτα τα τεχνικα πιστευω οτι τα εναποθεσα σε σωστα χερια (και προπαντος μυαλα). Στην ερχομενη σαιζον ξεκιναω δυνατα. Το εγχειρημα θ ολοκληρωθει σε δυο χρονια, Ομως το πρωτο βημα ειναι και το πιο σημαντικο. Λι αυτο θα γινει εντος του ερχομενου τριμηνου.

Ελπιζω να πανε ολα καλα. Γιατι την προηγουμενη σαιζον μ ετυχαν ολες οι αναποδιες μαζεμενες.

 

[costas EAR]

Γνωριζεις οτι προσωπικα οδηγουμε σε μια λυση στην οποια υπαρχουν τα στοιχεια που περιγραφεις. .

Ναι, έχεις επιλέξει ήδη κάτι που είναι εκ των πραγμάτων υπεράνω κριτικής, εντελώς αντικειμενικά, και σε ζηλεύω από τώρα για το αποτέλεσμα που θα έχεις όταν ολοκληρωθεί.
Προσωπικά εκτιμώ πως μιλάμε για πραγματικό state of the art σύστημα αναφοράς, δίπλα στο οποίο θα μπορείς να κάνεις κριτική σε ο,τι κυκλοφορεί.

 

[Akis_G]

Μμμμμ, ...συστημα αναφορας που θελει δυο χρονια να ολοκληρωθει...
Ή φτιαχνει Linkwitz ή χτιζει στουντιο !!!
Ε?

 

[Costas Coyias]

Η σημαντικότητα του αποφαίνεσθαι (πρέπει να) εδράζεται στη σύγκριση, οπότε και η απόφαση σχηματισμού γνώμης καθίσταται (αρκετά έως πολύ) ασφαλής, υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι αποτελεί μια πνευματική διαδικασία βασισμένη στη λογική. Παράδειγμα επί του προκειμένου:

Ας πούμε πως θέλετε να συγκρίνετε δύο παρόμοιες συσκευές, είτε για ακαδημαϊκούς λόγους, είτε διότι θέλετε να αποφασίσετε ποια από τις δύο πρέπει να αγοράσετε. Αν (για λόγους όχι αυτονοήτως προφανείς) τις συγκρίνετε στα τυφλά, και αμφότερες παίζουν το ίδιο, τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αμφότερες οι συσκευές να είναι "καλές", να είναι φτιαγμένες προς την ορθή κατεύθυνση. Αυτό δεν είναι κάτι αυθαίρετο, καθώς βασίζεται στη Λογική. Είναι παράλογο, δύο διαφορετικοί κατασκευαστές, προερχόμενοι από διαφορετικά σημεία του πλανήτη, όντας ως άνθρωποι διαφορετικοί μεταξύ των, να έχουν συνεννοηθεί να σχεδιάσουν τα προϊόντα τους ώστε να ακούγονται, όχι λάθος, αλλά κάνοντας το ίδιο λάθος. Δεν είναι αδύνατο, είναι όμως αρκετά πολύ απίθανο αυτό το ενδεχόμενο.

Τί γίνεται, όμως, αν αυτές οι δύο συσκευές παίζουν διαφορετικά; Ανταπάντηση: Παίζουν όντως διαφορετικά, ή ο υπερφύαλος εαυτός σας ανακάλυψε διαφορές εκεί που δεν υπάρχουν; Μήπως οι συσκευές παίζουν το ίδιο, τέλος πάντων, αδυνατείτε να εντοπίσετε διαφορές και ντρέπεστε να το ομολογήσετε ακόμη και στον ίδιο σας τον εαυτό; Διότι ρε παιδί μου, σου λέει ο άλλος, με τί πρόσωπο θα βγω στη γκενωνία, άμα δε μπορώ να ακούσω τις διαφορές που (λένε ότι) ακούνε οι άλλοι στην παρέα; Τί δγιάολο, αυτοί είναι οι έξυπνοι κι εγώ ο μαλάκας; Ο άσχετος; Ε όχι, θα ακούω κι εγώ διαφορές! Μάλιστα!

Επ' αυτού του σημείου, επιτρέψτε μου τον εξής συλλογισμό. Αν μεταξύ "εξύπνων" αποφεύγεις να είσαι "ο μαλάκας", τότε είσαι μαλάκας. Αν μεταξύ εξύπνων αποφεύγεις να είσαι ο μαλάκας, τότε δεν είσαι μαλάκας. Αν αυτός ο συλλογισμός είναι εσφαλμένος, ίσως είναι σκόπιμο να μου εξηγήσετε γιατί. Αν όμως είναι ορθός -τέλος πάντων ρε παιδί μου, σωστός- τότε πρέπει να προσδιορισθεί η εξυπνάδα των άλλων της ως άνω παρέας: Είναι τελικά "έξυπνοι" ή έξυπνοι; Προεκτείνοντας, και με βάση τη νοοτροπία του, καθείς εξ ημών καλείται να απαντήσει σ' ένα περισσότερο δύσκολο ερώτημα: Να επιλέξω τί θέλω, τί με ευχαριστεί, ή τί με συμφέρει; Κι αν ακολουθήσω τη δεύτερη οδό, τότε τί με συμφέρει, να μην είμαι "μαλάκας" μεταξύ "εξύπνων", ή να μην είμαι μαλάκας μεταξύ εξύπνων; Αν επιλέξετε την πρώτη απάντηση, εγώ προσωπικά δεν μπορώ να βοηθήσω. Αν επιλέξετε τη δεύτερη, αυτή παραπέμπει στο παραπάνω ερώτημα. Τελικά, οι άλλοι της παρέας μου είναι "έξυπνοι", ή έξυπνοι; Δηλαδή, είναι "έξυπνοι" και καθείς κρυμμένος πίσω από το πεζούλι του μαλακισμένου εγωισμού του, λέει ότι ακούει διαφορές για να κάνει τον καμπόσο, τέλος πάντωνε, να υπερασπισθεί κι αυτός τα όρια της σφαίρας επιρροής του, να κάνει το κομμάτι του; Ή είναι έξυπνος και όντως ακούει διαφορές που δεν ακούω εγώ; Πώς μπορώ να τους τσεκάρω;

Μια διέξοδος που έχω υπ' όψιν μου είναι να καταφύγετε στη σοφία της μάζας, και μάλιστα με δύο τρόπους, τους οποίους μπορείτε να αξιοποιήσετε διαζευκτικώς ή και κατά συρροήν. Δηλαδή, πρώτον, να δοκιμάσετε να ακούσετε περισσότερες των δύο συσκευών, ή και να καλέστε να ακούσουν και να συμμετάσχουν σ' αυτήν τη δοκιμή άτομα τρίτα, αμερόληπτα, άτομα που δεν έχουν άμεση σχέση με το αντικείμενο. Επιλέγοντας να συγκρίνετε περισσότερες των δύο συσκευών, ίσως παρατηρήσετε ότι αυτομάτως, σαν από αόρατο χέρι, αυτές θα πολωθούν σε δύο μεριές, κάποιες θα κλίνουν προς μιαν Α "ηχητική υπογραφή" - ας την πούμε έτσι, και οι άλλες θα τείνουν να κατευθύνονται προς το άλλο άκρο. Το άκρο που θα συγκεντρώνει τις περρισότερες συσκευές θα είναι και αυτό με την ορθή, τη σωστή απόδοση, αλλ' όχι αυτονοήτως, καθώς αυτή η διαδικασία κύπτει υπό το βάρος προϋποθέσεων, συνθηκών και παραδοχών. Για παράδειγμα, πόσο αμερόληπτα επιλέξατε τις συσκευές που δοκιμάσατε; Μήπως είστε ενδομύχως οπαδός της λάμπας, και αποκλείσατε συσκευές που δεν έχουν τέτοια πράγματα μέσα τους; Ή και το αντίστροφο. Συνδυάζοντας και την αξιοποίηση του πολυπροσώπου πάνελ, η λογική λέει πως θα παίζουν σωστά οι συσκευές που θα επιλέξουν οι περισσότεροι, αλλά είναι σίγουρο πως είναι έτσι; Μήπως αυτοί οι τρίτοι, αμερόληπτοι που επιλέξατε να ακούσουν και να κρίνουν, δεν έχουν κάποια στοιχειώδη εκπαίδευση, ώστε να γνωρίζουν τί να ψάξουν; Εάν σ' αυτά εισαγάγουμε και τον παράγοντα του ρεπερτορίου -τί θα ακούσουν και πόσο δυνατά- νομίζω πως καθίσταται εμφανές το νερό που μπάζει η γνωστή τακτική του "πάρτο να το ακούσεις σπίτι σου και εμπιστεύσου τα αυτιά σου κι άσε τους άλλους να λένε ότι θέλουν". Και προσέξτε, δεν έχουμε βάλει -ακόμη- στο παιχνίδι τα λεφτά!

Κάθε φορά που, τόσον ενώπιον του καθρέπτου, όσον και δημοσίως, παραδεχόμαστε τις αδυναμίες της υποκειμενικότητας των αισθήσεών μας, αφαιρούμε μια κουράδα μέσα από το κεφάλι μας.

Βεβαίως, μπορεί κάποιος να αντιτάξει τις αντιρρήσεις του. Ρε φίλε, εγώ θέλω αυτό που μ' αρέσει, αυτό που με κάνει να νιώθω όμορφα, ευτυχισμένος, πώς το λένε. Τί μαλακίες λες τώρα! Δεκτόν, αλλ' υπ' αυτό το πρίσμα, το νόημα του high fidelity χάνεται. Κρατάμε το fidelity και του κολλάμε από δίπλα κάτι άλλο. Αρεστό; Προσωπικό; Personal fidelity? Favorite fidelity? Κάτι άλλο; Σκέτο audio? Home audio? High end? Ultra high end? Fidelity πάντως, όχι, πόσο μάλλον high. Διότι, όπου υπάρχει high, αυτονοήτως υπάρχει και low, και αυτές οι δύο γαμημένες έννοιες προϋποθέτουν κάτι πολύ δύσκολο: Μονάδα μέτρησης. Ας πάμε λοιπόν στις μετρήσεις.

Αν σας φέρουν μπροστά σας 100 άτομα, οι μισοί των οποίων κατά το τελευταίο τρίμηνο έχουν συνεχώς αρτηριακή πίεση 15 (χιλιοστά υδραργύρου), είναι αδύνατο να προσδιορίσετε με το μάτι, απλώς κοιτώντας τους απ' την κορφή ως τα νύχια, ποιος είναι (ολίγον) υπερτασικός και ποιος όχι. Αν υποθέσουμε πως είναι όλοι τους περίπου της ιδίας σωματικής διάπλασης, αλλά από όλες τις ηλικίες, τότε ίσως σκεφθείτε κανα σίγουρο λαυράκι, ότι δηλαδή οι άνω των εξήντα θα είναι σίγουρα υπερτασικοί, ενώ οι κάτω των τριάντα όχι. Σωστά; Λάθος, διότι οι υπερεξηκοντούται είναι πολύ πιθανόν να γνωρίζουν το πρόβλημα και να έχουν ρυθμίσει την πίεσή τους, οπότε δεν είναι πια υπερτασικοί. Αν ρωτήσετε τους ιδίους, θα σας απαντήσουν πως δεν ξέρουν, διότι δεν θα έχουν συμπτώματα. Τί κάνουμε λοιπόν; Τους πιάνουμε όλους έναν - έναν, και τους μετράμε.

Βρίσκουμε, λοιπόν, αυτούς τους πενήντα που την έχουν 15 και τους λέμε, κοιτάξτε, λιγούτσικη προσοχή, λιγάκι κλείδωμα το αυτοκινητάκι να ξανανακαλύψουμε τα πόδια μας, λιγάκι το αλατάκι, ολίγη από χάμπουργκερ και λίγη ασκησούλα. Όχι σειρά τα χάμπουργκερ και δίπλα τα πιτσόνια, αλάτι με τη σέσουλα και άσκηση χαμπάρι. Αν μετά απ' αυτά κι άλλα τόσα, μετά τρεις μήνες τους ξαναμετρήσουμε και η πίεση είναι πάλι καρφωμένη στο 15, τότε αναγκαστικά, κάποια στιγμή οι άνθρωποι θα πρέπει να καταφύγουν στο χαπάκι.

Έτσι, λοιπόν, βγαίνοντας από το φαρμακείο με το πολύτιμο κουτάκι ανά χείρας, τους τη μπέφτει από δίπλα ένα αρχίδι και αρχίζει το γαζί με τα λεφτά. Ψιτ μάγκα, ενάμισο εκατομμύριο στην Ελλάδα παίρνει καθημερινά χάπι για τη μπίεση, κι άλλο ενάμισο εκατομμύριο έχει πίεση και δε ντο κσέρει. Βάλτα κάτω τα λεφτά, να δεις τί παίζεται. Αν όχι ολωνώνε, κάποιων λίγωνε το μυαλό θ' αρχίσει να δουλεύει ανάποδα. Κουφάλες, που αρμέγεται το γκοζμάκι καθημερινά, και όλ' αυτά είναι στημένα των ετερειώνε για να κάνουν τα παλούκια τους χρυσά, κι άλλα τέτχοια. Και τον πχιάνεις και του λες, κοίτα να δεις φιλάρα, αν δε μπάρεις το χαπάκι, στη γκαλύτερη θα καταλήξεις σαν τον Barry White, και στη χειρότερη σα ντο Λούθερ Βαντρός. Αυτός που την έχει κοντή, δώδεκα ας πούμε, έχει αβάτζο δέκα. Εσύ σήμερις έχεις εφτά, και με τις μαλακίες που κάνεις, αύριο θα έχεις τέσσερα. Κι άμα είσαι τυχερός, θα σκάσει η μυτούλα και θα λερώσεις το μπλουζάκι. Άμα σκάσει όμως κάτι άλλο και λερώσεις το μυαλουδάκι, τη γάμησες! Το παίζεις;

Τί να σας πω, απ' τα λίγα που ξέρω, λίγοι είναι αυτοί που το παίζουν. Μπορεί και κανένας. Θέλω να πω δηλαδή, πως σήμερα ζούμε μέσα στο πλέγμα γενικά παραδεκτών μετρήσεων, των οποίων οι μονάδες μέτρησης είναι μεν υποκειμενικές, καθ' όσον αυθαίρετες, αλλά αυτή η αυθαιρεσία έχει καταστεί αντικειμενική, αφού έχει επαληθευθεί ότι υπηρετεί το καλό της μάζας, όλων μας. Επί του προκειμένου, όμως, συμβαίνει το ίδιο και με τις μετρήσεις των συσκευών hi-fi; Κατά τη γνώμη μου, μάλλον ναι, αλλά θα πρέπει να γίνω πιο συγκεκριμένος.

Ας αρχίσουμε λοιπόν με τους ενισχ...

Αλλά για ένα λεπτό! Με συμφέρει να σας τα πω αυτά; Να σας ανοίξω τα μάτχια; Μέχρι να αποφασίσω, ας το ρίξω κι εγώ στο γούστο και την άποπση. Σας αρέσει ο Αρκάντυ Σέβερνυ; Μήπως σας αρέσει και να την παίζετε; Την κιθάρα ρε! Πάρτε και τα ακόρντα.

 

[costas EAR]

Κάθε φορά που, τόσον ενώπιον του καθρέπτου, όσον και δημοσίως, παραδεχόμαστε τις αδυναμίες της υποκειμενικότητας των αισθήσεών μας, αφαιρούμε μια κουράδα μέσα από το κεφάλι μας.

Είσαι θεός!
Τέλος!

 

[Dimifoot]

Την κιθάρα ρε! Πάρτε και τα ακόρντα.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΛΙΝΚ!!!!!!!!!!

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΡΕ ΚΟΓΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!

 

[Theodosis O.]

- νομίζω πως καθίσταται εμφανές το νερό που μπάζει η γνωστή τακτική του "πάρτο να το ακούσεις σπίτι σου και εμπιστεύσου τα αυτιά σου κι άσε τους άλλους να λένε ότι θέλουν". .

Γιατί μπάζει ?

Εγω την βρισκω σαν τη μόνη τακτική για να μη χάσεις πολλά λ7, αφού αγοράζεις τελικα αυτό που σου αρεσει.

 

[costas EAR]

Ούτε με ένεση.