Τσικνοπέμπτη, τι κάνουμε;

[nemesi54]

Τσικνισμα σε τζάκι?
Jamais..

Δεν τσικνίσατε κύριε..

Πάρε ένα απογευματινο
Την ακούσαμε απ το κρύο, αλλά άξιζε..

 

[daharis666]

Τσικνισμα σε τζάκι?
Jamais..

Δεν τσικνίσατε κύριε..

Πάρε ένα απογευματινο


View attachment 359508

ρε μλκς πως σας αρέσει να ντουμανιάζετε έτσι το σύμπαν

 

[nemesi54]

ρε μλκς πως σας αρέσει να ντουμανιάζετε έτσι το σύμπαν

Δε φταίω ρε συ είχε μπόλικο λίπος η πανσετα...

Που να δεις τι γίνεται με πρατινα, κλάμα σου λέω...

 

[rose.athens]

Τσικνισμα σε τζάκι?
Jamais..

Μακράν η καλύτερη γεύση...

 

[daharis666]

Μακράν η καλύτερη γεύση...

η Έφη δεν φωνάζει για τις κουρτίνες?

 

[melina]

από φμπ,

Log into Facebook

Log into Facebook to start sharing and connecting with your friends, family, and people you know.

www.facebook.com

λόγω της ημέρας, ένα top 10 του εθνικού μας εδέσματος
1. Κόντρα στο στερεότυπο της αυθεντικής ελληνικότητας, το σουβλάκι δεν συνδέεται με «την κουζίνα της γιαγιάς» και το "χωριό". Εμφανίστηκε πρώτα στην Αθήνα, είναι αστική υπόθεση, και μετά διαδόθηκε στα άλλα αστικά κέντρα και στα χωριά. Το 1924 ανοίγει στη Νίκαια το πρώτο σουβλατζίδικο, το «ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΝ» από τον πρόσφυγα Αρμένη Ισαάκ Μερακλίδη από τα Άδανα (που φημίζονται για το κεμπάπ) (οι ωραίες πληροφορίες από το πρόσφατο αφιέρωμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ)

2. Τα υπόλοιπα ιστορικά μαγαζιά που τα λειτουργούν σήμερα η τρίτη γενιά των ιδιοκτητών είναι (όλα αγαπημένα μου): στην πλατεία Αγίας Ειρήνης ο «Κώστας»; "ο Λευτέρης ο Πολίτης" στη Σατωβριάνδου, ο "Σάββας" και "ο Θανάσης" στο Μοναστηράκι (υπάλληλοι του Μερακλίδη), στην πλατεία Κάνιγγος "η Λειβαδιά" και το 1967 ο "Μπαϊρακτάρης" . Αρχικά δούλευε για τον Μερακλίδη που τον έκανε συνέταιρο στο 50% της επιχείρησης για να του εκφράσει την ευγνωμοσύνη του για τον ζήλο του στη δουλειά. Στη συνέχεια, ο Μπαϊρακτάρης αγόρασε και το υπόλοιπο ποσοστό, κι έτσι έγινε το πιο διάσημο σουβλατζίδικο του κέντρου, αυτό που φιγουράρει σε όλους τους τουριστικούς οδηγούς.

3. Το παράδοξο ενώ το σουβλατζίδικο ξεκίνησε από τους πρόσφυγες, στην προσφυγομάνα Θεσσαλονίκη άργησε πολύ να πάει, τα πιο παλιά μαγαζιά είναι της δεκαετίας του '80 και του' 90. Η Θεσσαλονίκη είχε πατσά, είχε μπουγάτσα, είχε σουτζουκάκια, αλλά όχι σουβλάκι

4. Το καλύτερο κρεατικό για σουβλάκια τα λιπαρά μέρη του χοιρινού, ιδανικά ο τρυφερός λαιμός και η πανσέτα, παλιότερα έχωναν και κάνα-δυο κομμάτια καθαρό λίπος ανάμεσα στα κρέατα για να τονώσουν τη γεύση. Σήμερα, σπάνια βρίσκεις την ιδανική αναλογία που την περιγράφει ο Χρόνης Εξαρχάκος στην ταινία του Ντίνου Δημόπουλου "Η ωραία του κουρέα", με τέσσερις λέξεις που τα λένε όλα: «Δύο κρέας, τρία ξίγκι».

5. Επί χούντας καθιερώθηκε ο "γύρος-χοιρινό". Ο γύρος ΔΕΝ είναι ελληνικό έδεσμα, ήρθε από τη Μικρά Ασία ως τούρκικο ντονέρ κεμπάπ και έγινε αγαπημένο έδεσμα των Ελλήνων μέχρι τη δεκαετία του 1970, Επειδή όμως ο κιμάς ήταν πολύ πιο δύσκολο να συντηρηθεί, και υπήρχαν πολλές καταγγελίες για δηλητηρίαση, επί Χούντας, απαγορεύτηκαν η παρασκευή και η πώληση προϊόντων από κάθε είδους κιμά σε καταστήματα εστίασης και επιβλήθηκε η χρήση χοιρινού κρέατος. Οι μαγαζάτορες αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν κομμάτια χοιρινού κρέατος για να φτιάξουν τον γύρο, κι έτσι καθιερώθηκε ο γύρος-χοιρινό που μας άρεσε και παρέμεινε η πιο δημοφιλής επιλογή ακόμη και μετά την άρση της απαγόρευσης.

6. Το ΠΑΣΟΚ- ΩΡΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ (δεκαετίες 80-90) έφερε το σουβλάκι/γύρος κοτόπουλο, στα πλαίσια της (επίπλαστης) ευμάρειας και της υιοθέτησης κανόνων «υγιεινής διατροφής».

7. Το «σωστό σουβλάκι» σήμερα είναι κάτι υποκειμενικό, με μεγάλη απόκλιση απόψεων, είναι αδύνατο να πείσεις έναν νεότερο οπαδό του (όσοι είναι από Millenials και δώθε), ότι αυτό που αποκαλείται «τέλειο σουβλάκι» δεν γίνεται να περιέχει πατάτα. Η τηγανητή πατάτα λειτουργεί σαν σφουγγάρι που ρουφάει όλα τα υγρά, εξαφανίζει τις μυρωδιές, χάνονται όλα τα αρώματα. Όσο πιο πολλά υλικά βάλεις σε ένα σουβλάκι, τόσο πιο πολύ το φορτώνεις, το πνίγεις και το ταλαιπωρείς. Η πατάτα που έχει τηγανιστεί στο σπορέλαιο προσθέτει θερμίδες και χοληστερόλη, ενώ αφαιρεί γεύση και απόλαυση. Φυσικά, οι σωστές τηγανητές πατάτες είναι έργο τέχνης αλλά μόνες τους δίπλα στο σουβλάκι, ποτέ τυλιχτές μέσα σε αυτό.

8. Ποιοι χάλασαν το σουβλάκι? κυρίως οι συνήθεις ύποπτοι οι «σαβουροφάγοι» φοιτητές που για να χορτάσουν την πείνα τους, χωρίς να ξοδέψουν πολλά ζητούσαν σουβλάκια-τέρατα «δίπιτο με μπόλικες πατάτες, κέτσαπ, μουστάρδα, δύο καλαμάκια – όλα σε ένα" αλλοιώνοντας για πάντα την αυθεντική του σύσταση, κάτι ανάμεσα σε σουβλάκι και hot dog, για πολύ κόσμο δεν υπήρχε καμία διαφορά.

9. Το σουβλάκι του δρόμου πήρε την ονομασία "βρώμικο" για 3 λόγους: γιατί λερώνει μια που οι σάλτσες είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά του; γιατί περιέχει τα κομμάτια λίπους που μας γεμίζουν θερμίδες και ενοχές και γιατί το βρίσκεις στο δρόμο, φαγητό του βιαστικού και του περαστικού, φαγητό των ξενύχτηδων και του "υποκόσμου". Το καλύτερο βρώμικο θεωρείται αυτό έξω από τα γήπεδα.

10. Είναι το σουβλάκι στο DNA Ελλήνων? Ναι σωστά. Το σουβλάκι κατάγεται από το Αιγαίο. Τα έψηναν στους κρατευτές, από το «κραταιός» που σημαίνει ισχυρός, δυνατός και μεταφορικά ανθεκτικός στην πυρά. Είχαν εγκοπές αλλά και τρυπούλες για να κυκλοφορεί ο αέρας και να μην σβήνουν τα κάρβουνα ενώ εξασφάλιζαν ένα υγιεινό ψήσιμο, αφού το λίπος έπεφτε. Στην άκρη τους είχαν το σχήμα κεφαλής κριαριού (φωτο 2). Τα ξύλινα καλαμάκια ονομάζονταν οβελοί, έτσι προέκυψε η ονομασία οβελίες για τα σουβλιστά ζώα.
Λεξικόν Ιωάννου Ζωναρά (11-12ος αιώνας): «εις οβελίσκον κρέας» έγινε το εις οβελίσκον>σοβελίσκον>σοβελά->σουβλάκι.

Τιμούμε σήμερα την καταγωγή μας, μια παράδοση 3.500 χρόνων καλά να περάσετε!

φωτο 3. " Κι αφού το γδάραν και το γνοιάστηκαν και το 'κοψαν, το λιάνισαν μετά, και πέρασαν στις σούβλες τα κομμάτια κι ως στη φωτιά με τέχνη τα 'ψησαν"
Ομήρου Ιλιάδα, Η 315-320, μετάφραση Νίκου Καζαντζάκη.

 

[xfader]

 

[abcd]

Ενώ απ' τον @bretsos τι να γλείψει, τις μπάμιες;

 

[spylab]

Αυτο ειναι !!