- Μηνύματα
- 48.330
- Reaction score
- 101.295
Το πραγματικό νόημα των 200 χρόνων από το 1821

... το οποίο, βιβλίο, ξεκινάει με αυτογκόλ από τ' αποδυτήρια.
"Από τη στιγμή που οι Οθωμανοί κατέλαβαν τη βασιλεύουσα και διέλυσαν το βυζαντινό κράτος,..."
Τελικά, το πράγμα φλερτάρει, πλέον, με το χαρακτήρα του φαιδρού. Η βασιλεύουσα της βασιλεύουσας ώ βασιλεύουσα. Και βυζαντινό κράτος... Λοιπόν, μερικά πράγματα που πρέπει να καταλάβετε, όχι γιατί τα γράφω εγώ, αλλά διότι αποτελούν γεγονότα που σας συμφέρει να γνωρίζετε, και τελικά να αποδεχθείτε και να πάψετε να ζείτε στο ψέμα.
1. Δεν υπήρχε καμιά βασιλεύουσα. Ο ελλαδικός χώρος, η απόληξη της βαλκανικής χερσονήσου, αυτός ο χώρος που εκατοικείτο και κατοικείται από έλληνες, ήταν απλώς μια από τις κτήσεις της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η οποία άφησε πίσω της τη Ρώμη βορά για τον Πάπα και έκανε νέο ξεκίνημα με επίκεντρο την Κωνσταντινούπολη. Εξ αυτού του λόγου, ουδέποτε υπήρξε βυζαντινό κράτος, όπως σας το είπαν ψέμματα στο σχολείο. Κάποτε, πολύ παλαιότερα, υπήρξε το Βυζάντιο.
2. Επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως. Η πρωτεύουσα, το επίκεντρο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της Ρωμανίας, ηλώθη το 1204. Ξανά, όλοι μαζί. Το χίλια διακόσια τέσσερα. Από τους δυτικούς - και τότε, πολύ το χάρηκε αυτό ο Πάπας. Ό,τι απέμεινε μετά ήταν ακριβώς αυτό που υποδηλώνει το ρήμα: απομεινάρι. Και όπως όλα τα απομεινάρια, ήταν αδύναμο οικονομικά, και κυρίως, πολιτικά, οπότε καπελώθηκε από τους παπάδες. Τους ανατολικούς παπάδες, γιατί οι δυτικοί ήταν ευχαρίστως ένοπλοι και ακολουθούσαν την τεχνολογική εξέλιξη. Ενώ το ανατολικό παπαδαριό ήταν όλο νηστεία και προσευχή.
3. Οπότε, το εντεύθεν του 1204 απομεινάρι της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ήταν πολύ εύκολη λεία για τους τούρκους, οι οποίοι, όντας τεχνολογικά ενήμεροι, διέλυσαν τα τείχη με το πυροβόλο, που ήταν η τελευταία λέξη της ταχνολογίας, τότε. Αυτό το έργο ξαναπαίχτηκε επανειλημμένως - θυμηθείτε τί έχω γράψει για τον Γρήγορο Χάιντς.
4. Ανεφέρθην επανειλημμένως στον Πάπα. Κατά τη μεγάλη ακμή της αυτοκρατορίας, οι ρωμαίοι αυτοκράτορες προέβησαν σε ανηλεείς διωγμούς κατά των χριστιανών, όχι γιατί ήταν βαλτοί από τον διάβολο, ή για οποιονδήποτε άλλο παιδαριώδη λόγο θα ακούσετε εκεί έξω, αλλά διότι προέβλεπαν αυτό που δεν έπρεπε να συμβεί: να αποκτήσουν οι χριστιανοί πολιτική εξουσία. Το καθυστέρησαν όσο μπορούσαν, αλλά τελικά αυτό έγινε πραγματικότητα, και έπρεπε να περάσουν χίλια εξακόσια χρόνια για να ξανακουστεί το όνομα της Ρώμης στο πολιτικό προσκήνιο, ενώ επισήμως, μόλις το 1929 η Ιταλία απέκτησε επισήμως ανεξάρτητη πολιτική εξουσία, με την υπογραφή του Μουσολίνι.
5. Επί του προκειμένου. Η εορτή της 25ης Μαρτίου είναι κενή περιεχομένου. Είναι ατιμωτικό για τη χώρα, να εορτάζεται η έναρξη μια επανάστασης που απέτυχε ολοκληρωτικά, απ’ άκρου εις άκρον – και μάλιστα, λόγω δικής μας ευθύνης. Εθνική εορτή πρέπει να έχουμε στις 20 Οκτωβρίου. Πολιτική εορτή. Χωρίς παπάδες, ψαλτάδες και θυμιατά.
Την θερμή μου καλησπέρα προς όλους, θα ήθελα να κάνω μια μικρή επισήμανση αγαπητέ Κώστα που θεωρώ ουσιώδη σχετικά με το σημείο 4 και την αιτία που κρύβεται πίσω από τον φαινομενικά πολιτικό διωγμό των πρώτων χριστιανών από τον ‘’Καίσαρα’’. Χρειάζεται διάκριση εδώ γιατί η δράση των μαθητών του Ιησού μέχρι και τις αρχές του 2ου αιώνα βασιζόταν αμιγώς στις διδασκαλίες του, που τους ήθελαν να ‘’μην είναι μέρος του κόσμου’’ (βλέπε Ιωάννης 15:17 και εξής) όπως δεν ήταν ο ίδιος αφού ποτέ δεν αναμίχθηκε στις πολιτικές υποθέσεις. Όλα αυτά βεβαίως σύντομα άλλαξαν με την ανάπτυξη ενός κίβδηλου είδους χριστιανοσύνης που βεβαίως απέκτησε πολιτικό χαρακτήρα και αποστάτησε από την διδασκαλία του ιδρυτή της- όπως ακριβώς είχε προειπωθεί στις γραφές. Οι χριστιανοί παρ’ όλα αυτά υπέστησαν διωγμό και πριν την αποστασία για τον λόγο που φανέρωσε ο ίδιος ο Ιησούς -Ιωάννης 14:30, Λουκάς 22:31, Αποκάλυψη 2:10.... το οποίο, βιβλίο, ξεκινάει με αυτογκόλ από τ' αποδυτήρια.
"Από τη στιγμή που οι Οθωμανοί κατέλαβαν τη βασιλεύουσα και διέλυσαν το βυζαντινό κράτος,..."
Τελικά, το πράγμα φλερτάρει, πλέον, με το χαρακτήρα του φαιδρού. Η βασιλεύουσα της βασιλεύουσας ώ βασιλεύουσα. Και βυζαντινό κράτος... Λοιπόν, μερικά πράγματα που πρέπει να καταλάβετε, όχι γιατί τα γράφω εγώ, αλλά διότι αποτελούν γεγονότα που σας συμφέρει να γνωρίζετε, και τελικά να αποδεχθείτε και να πάψετε να ζείτε στο ψέμα.
1. Δεν υπήρχε καμιά βασιλεύουσα. Ο ελλαδικός χώρος, η απόληξη της βαλκανικής χερσονήσου, αυτός ο χώρος που εκατοικείτο και κατοικείται από έλληνες, ήταν απλώς μια από τις κτήσεις της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η οποία άφησε πίσω της τη Ρώμη βορά για τον Πάπα και έκανε νέο ξεκίνημα με επίκεντρο την Κωνσταντινούπολη. Εξ αυτού του λόγου, ουδέποτε υπήρξε βυζαντινό κράτος, όπως σας το είπαν ψέμματα στο σχολείο. Κάποτε, πολύ παλαιότερα, υπήρξε το Βυζάντιο.
2. Επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως. Η πρωτεύουσα, το επίκεντρο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της Ρωμανίας, ηλώθη το 1204. Ξανά, όλοι μαζί. Το χίλια διακόσια τέσσερα. Από τους δυτικούς - και τότε, πολύ το χάρηκε αυτό ο Πάπας. Ό,τι απέμεινε μετά ήταν ακριβώς αυτό που υποδηλώνει το ρήμα: απομεινάρι. Και όπως όλα τα απομεινάρια, ήταν αδύναμο οικονομικά, και κυρίως, πολιτικά, οπότε καπελώθηκε από τους παπάδες. Τους ανατολικούς παπάδες, γιατί οι δυτικοί ήταν ευχαρίστως ένοπλοι και ακολουθούσαν την τεχνολογική εξέλιξη. Ενώ το ανατολικό παπαδαριό ήταν όλο νηστεία και προσευχή.
3. Οπότε, το εντεύθεν του 1204 απομεινάρι της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ήταν πολύ εύκολη λεία για τους τούρκους, οι οποίοι, όντας τεχνολογικά ενήμεροι, διέλυσαν τα τείχη με το πυροβόλο, που ήταν η τελευταία λέξη της ταχνολογίας, τότε. Αυτό το έργο ξαναπαίχτηκε επανειλημμένως - θυμηθείτε τί έχω γράψει για τον Γρήγορο Χάιντς.
4. Ανεφέρθην επανειλημμένως στον Πάπα. Κατά τη μεγάλη ακμή της αυτοκρατορίας, οι ρωμαίοι αυτοκράτορες προέβησαν σε ανηλεείς διωγμούς κατά των χριστιανών, όχι γιατί ήταν βαλτοί από τον διάβολο, ή για οποιονδήποτε άλλο παιδαριώδη λόγο θα ακούσετε εκεί έξω, αλλά διότι προέβλεπαν αυτό που δεν έπρεπε να συμβεί: να αποκτήσουν οι χριστιανοί πολιτική εξουσία. Το καθυστέρησαν όσο μπορούσαν, αλλά τελικά αυτό έγινε πραγματικότητα, και έπρεπε να περάσουν χίλια εξακόσια χρόνια για να ξανακουστεί το όνομα της Ρώμης στο πολιτικό προσκήνιο, ενώ επισήμως, μόλις το 1929 η Ιταλία απέκτησε επισήμως ανεξάρτητη πολιτική εξουσία, με την υπογραφή του Μουσολίνι.
5. Επί του προκειμένου. Η εορτή της 25ης Μαρτίου είναι κενή περιεχομένου. Είναι ατιμωτικό για τη χώρα, να εορτάζεται η έναρξη μια επανάστασης που απέτυχε ολοκληρωτικά, απ’ άκρου εις άκρον – και μάλιστα, λόγω δικής μας ευθύνης. Εθνική εορτή πρέπει να έχουμε στις 20 Οκτωβρίου. Πολιτική εορτή. Χωρίς παπάδες, ψαλτάδες και θυμιατά.
Με προσεκτικούς ''υπολογισμούς'', κατάλαβα ότι χρειαζόμαστε περίπου, άλλα 200 χρόνια, για να πλησιάσουμε μια ''κανονική'' χώρα, όπως ας πούμε η Σουηδία!!!
Άσε που δεν είναι πάντα προς την επιθυμητή κατεύθυνση...Οι υπολογισμοί σου ειναι εντελώς λάθος. Οι μετακινήσεις των τεκτονικών πλακών παίρνουν πολύ, πολύ παραπάνω.
Ο παραππάνω σκιτσογράφος πιστεύει ακόμα τόσο στην αγία λαύρα και στο λάβαρο όσο και στο ότι οι σουλιώτισσες πετούσαν τα παιδιά τους στο γκρεμό και μετά έπεφταν κι αυτές χορεύοντας. Τι ψάχνουμε να βρούμε.![]()
Πώς βλέπουν σήμερα οι Έλληνες την Επανάσταση του 1821
Άκρως ενδιαφέροντα είναι τα αποτελέσματα της νέας έρευνας του Κέντρου Φιλελεύθερων μελετών «Μάρκος Δραγούμης» (ΚΕΦίΜ) για το πώς βλέπουν οι Έλληνες σήμερα την Επανάσταση του 1821. Το σημαντικότερο εύρημα της φετινής έρευνας είναι η εντυπωσιακή άνοδος της αναγνωρισιμότητας και της δημοφιλίας των...www.newsbeast.gr
Μύθοι και αλήθειες
Η ανθεκτικότητα των μύθων είναι εντυπωσιακή. Το 70,5% συνεχίζει να πιστεύει στο «κρυφό σχολείο».
Τα πράγματα είναι καλύτερα σε σχέση με τον μύθο της έναρξης της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα. Το ποσοστό αυτών που το πιστεύει παραμένει υψηλό (43%)