Indiana Jones and the Dial of Destiny (2023)

[xfader]

Το θέμα είναι να μη φαίνεται οι συντελεστές της ταινίας σα να έπαιζαν οι ίδιοι με τίποτε άλλο...
"Indiana Jones and the... Dick of Destiny"

Ούτε αυτό με νοιάζει. Αρκεί να υπάρχει σαματάς.

Πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσουμε ότι το franchise ξεκίνησε το 1981. Ένα σεβαστό ποσοστό των υποστηρικτών της ταινίας έχει εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο.

Οι δυνητικοί σημερινοί θεατές την αντιμετωπίζουν χωρίς νοσταλγικές αγκυλώσεις. Η ιστορία από μόνη της βρίσκεται μακριά από την ποπ φούσκα των νέων ανθρώπων, άρα δεν αρκεί για να τους μαζέψει στις αίθουσες.

Στο ίδιο μοτίβο που κι εμένα δεν με ελκύει η εξέλιξη του 007 επειδή μου άρεσε γι' αυτό που δεν είναι σήμερα. Θα το δω όμως και θα παραβλέψω (μέσω κινητού) την παρουσίαση της ανθρώπινης πλευράς του ( μπλιαχ^2).

 

[thva]

αλλά για χαρακτήρες - σύμβολα

Φαντάζομαι πόσοι αρχαιολόγοι βγήκανε απο αυτό.
Καλά ο Κόνερι και ο Χόπκινς εξαργυρώσανε πολλά με αυτά που τους βάζει να παίζουν το Χόλιγουντ. Το ίδιο και ο Πατσίνο και ο Ντε Νίρο απο ότι βλέπω κανένα στην τηλεόραση που βάζει.

Ένας που εκτιμώ πολύ και παρόλο Αμερικάνος (και όχι ¨Αγγλος με ιστορία απο πίσω της Αγγλικής σχολής σαν τους δύο που ανέφερα) και δεν έχω δεί κιόλας να ενδίδει (εάν και δεν τα παρκολουθώ και για αυτό δεν το λέω με σιγουριά) είναι ο Τζίν Χάκμαν. Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να παίξει σχεδόν τα πάντα και καλά , έχει μεγάλη γκάμα. Και ο Νόρτον είναι (ήταν ; δεν ξέρω τι κάνει) καλός εάν και ασταθής και θέλει ειδικούς χαρκτήρες για να αποδώσει καλά.

 

[Bhutia]

Ούτε αυτό με νοιάζει. Αρκεί να υπάρχει σαματάς.

Πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσουμε ότι το franchise ξεκίνησε το 1981. Ένα σεβαστό ποσοστό των υποστηρικτών της ταινίας έχει εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο.

Οι δυνητικοί σημερινοί θεατές την αντιμετωπίζουν χωρίς νοσταλγικές αγκυλώσεις. Η ιστορία από μόνη της βρίσκεται μακριά από την ποπ φούσκα των νέων ανθρώπων, άρα δεν αρκεί για να τους μαζέψει στις αίθουσες.

Στο ίδιο μοτίβο που κι εμένα δεν με ελκύει η εξέλιξη του 007 επειδή μου άρεσε γι' αυτό που δεν είναι σήμερα. Θα το δω όμως και θα παραβλέψω (μέσω κινητού) την παρουσίαση της ανθρώπινης πλευράς του ( μπλιαχ^2).

Εκτιμώ ότι θρυλικές ταινίες όπως "Gone With The Wind" , "Casablanca" , "Laurence of Arabia" , "Dr.Zhivago", "The Bridge at River Kwai", "Star Wars" , "Jaws", "Alien" ,"Apocalypse Now" . "The Godfather" , "Raiders of the Lost Ark" , "Silence of the Lambs" . κ.α. συστήνονται εκ νέου στη συλλογική συνείδηση καθεμίας νεότερης γενιάς που μπορεί να μην ήταν καν γεννημένη όταν είχαν πρωτοπροβληθεί αυτές.

Διαπιστώνεται όμως ότι από τότε που καθιερώθηκε η τακτική των franchise κάποιες από τις διαδοχικές ταινίες δεν είχαν συνάφεια με το πνεύμα και τον αντίκτυπο των αρχικών.

 

[xfader]

Διαπιστώνεται όμως ότι από τότε που καθιερώθηκε η τακτική των franchise κάποιες από τις διαδοχικές ταινίες δεν είχαν συνάφεια με το πνεύμα και τον αντίκτυπο των αρχικών.

Όταν έχουν μεγάλη συνάφεια οι κριτικοί λένε "μία από τα ίδια". Όταν είναι διαφορετικές "αλλοιώθηκε ο χαρακτήρας".

Βλέπουμε, σχολιάζουμε και πάμε παρακάτω. Εξάλλου για fiction μιλάμε, σιγά το σοβαρό θέμα.

 

[Bhutia]

Όταν έχουν μεγάλη συνάφεια οι κριτικοί λένε "μία από τα ίδια". Όταν είναι διαφορετικές "αλλοιώθηκε ο χαρακτήρας".

Βλεπουμε, σχολιάζουμε και πάμε παρακάτω. Εξάλλου για fiction μιλάμε, σιγά το σοβαρό θέμα.

Λαμπρό παράδειγμα ταινιών με συνάφεια πνεύματος και παράλληλα καθεμία να θίγει διαφορετικά ζητήματα διεγείροντας με το δικό της τρόπο τη συνείδηση του κοινού ήταν η σειρά "The Godfather".
Κάτι ανάλογο έγινε και ανάμεσα στο αρχικό "Terminator" με τη συνέχεια "Judgement Day". Ομοίως και η πρώτη τριλογία του "Star Wars"...

Θα δεχόμουν επιχείρημα όπως το δικό σου άμα δεν υπήρχαν καλλιτεχνικά επιτυχημένες περιπτώσεις συνεχειών. Όταν με το καλό παρακολουθήσω το παρόν έργο θα δω πώς ψυχαγωγεί...

Η συστηματική απάρνηση για τον συγκινησιακό παράγοντα κατά την εκτίμηση ταινιών θα μπορούσε να εκληφθεί και ως ενέργεια διαμερισματοποίησης αυτού του παράγοντα μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό.

 

[thva]

στο αρχικό "Terminator" με τη συνέχεια "Judgement Day". Ομοίως και η πρώτη τριλογία του "Star Wars"...

Το Terminator άστο ... ήταν καλό .. Βερχόφεν... τι να κάνει και αυτός χα χα. Ότι μπόρεσε έκανε. ¨¨Ηρθε, είδε και απήλθε όπως κάθε σωστός Ευρωπαίος χα χα, όχι σαν τον άλλον .... τον ....

Το Star Wars ήταν καθοριστικό. Θυμάμαι μας πήγε ο πατέρας μου το 1979 (νομίζω ήταν ή 1978) στο ΡΕΞ να το δούμε. ΑΛλά ήμασταν μικρά παιδιά δέκα έντεκα χρονών . Αυτές όλες οι ταινίες τέτοιου στύλ πλέον σε ποιά ηλικία απευθύνονται ;

Το Terminator άστο ... ήταν καλό .. Βερχόφεν..

Α, όχι το Robocop ήταν αυτό. Και το Termιnator καλό ήταν ..... Κάμερον.

όχι σαν τον άλλον .... τον ....

Τώρα τον θυμήθηκα (το όνομα του δηλαδή), τα grey cells που λέει και ο Ερκιούλ Πουαρό, τα δικά μου έχουν πεθάνει χα.χα Τον Ταραντίνο εννοούσα.

 

[xfader]

Η συστηματική απάρνηση για τον συγκινησιακό παράγοντα κατά την εκτίμηση ταινιών θα μπορούσε να εκληφθεί και ως ενέργεια διαμερισματοποίησης αυτού του παράγοντα μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό.

Εξαρτάται τι ψάχνεις. Άλλοι ακούνε EDM κι άλλοι Μ@λαμα...

Ο σκοπός είναι να υπάρχει επιλογή του γούστου σου. Ακόμα κι αν κινείται σε μαζοχιστικά πεδία (για τη μίρλα λέω).

 

[Δημητρης 777]

Δεν ξέρω αν υπάρχει πραγματικά λόγος να είμαστε αυστηροί με ταινίες αυτού του τύπου (extreme adventure popcorn movies ).
Τα υπερβολικά εφέ (και η συχνότητα που χρησιμοποιούνται) έχουν αρχίσει να ενοχλούν έτσι κι αλλιώς εδώ και χρόνια γιατί με την αλόγιστη χρήση τους χάνεται μέρος της έντασης και του γουάου παράγοντα αλλά τι να κάν'ς?
Εμένα με χαροποιεί που ο Χάρισον όπως και αρκετοί παππούδες του σινεμά ''χωράνε'' ακόμα στα πλάνα, δίνουν ''ζωή'' σε ταινίες ακόμα και σε πιο μικρούς ρόλους..
Δεν την είδα, δεν θα βιαστώ όποτε κάτσει.. (να έχω όρεξη για κάτι τέτοιο)

 

[Δημητρης 777]

Εμένα μ' αρέσνε αυτά..