- Μηνύματα
- 25.411
- Reaction score
- 21.652
Η χαρά του χαϊφιντελίστα πριν 50 χρόνια. Κουμπάκια, ό,τι ρύθμιση μπορούσε να φανταστεί κανείς, και υποδειγματική ευελιξία συνδέσεων. Ξεχωριστό τροφοδοτικό και 100W ανά κανάλι. Αλουμινένιοι ακροδέκτες. Με επιλογέα εισόδου τεσσάρων θέσεων και με άλλη μια πρόσθετη είσοδο, επιλεγόμενη με μαχαιρωτό επιλογέα (προφανώς δεν είχαν 5θέσιο περιστροφικό επιλογέα, ή ήταν απόφαση της τελευταίας στιγμής). Pre-out και main-in, πράγμα σπάνιο τότε, δύο εγγραφείς με αμφίδρομο dubbing και μόνιτορ (φυσικά), ομοαξονικό volume και balance κλειστού τύπου, μπάσα - πρίμα ξεχωριστά ανά κανάλι και με επιλεγμένη τη συχνότητα, loudness τεσσάρων θέσεων. Απ' όσο μπόρεσα να δω, δύο τρανζίστορ ισχύος ανά κανάλι σε συσκευασία TO-3 και τριμμεράκια βακελίτου ανοικτού τύπου - αυτά υπήρχαν τότε. Τρία ζευγάρια ηχεία, με μόνο μελανό σημείο, ότι το ρεύμα προς τα ηχεία περνάει από τον επιλογέα, (απ' όσο μπόρεσα να δω, χωρίς να είμαι και σίγουρος). Και ενδεικτικό led σε γλυκειά άμπερ απόχρωση - η μόδα των μπλε λεντ ήρθε αργότερα, άλλωστε, τότε δεν υπήρχαν μπλε λεντ.
Άραγε πόσοι εβδομηνταφευγάτοι να τον έχουν απολαύσει, μαζί με ένα ζευγάρι NS-670, ή Rectilinear 5, και ένα SR-525...