Magnepan και επιδιορθώσεις προβλημάτων

[costas EAR]

Είναι πολλά τα πρίμα αλλά όταν βάζω αντίσταση κάτι χαλάει...

Άλλη μια αλήθεια, κι άλλο ένα πρόβλημα ταυτόχρονα, όλων των magnepan με ρίμπον, όπου βάζουν οι χρήστες αντίσταση σε σειρά με το ρίμπον για να μειώσουν τη στάθμη του.

Χρειάζεται η αντίσταση αυτή?

Ναί, διότι τα πρίμα του ρίμπον είναι πολλά, πάρα πολλά. Η μόνη περίπτωση να μη χρειάζεται αντίσταση σε σειρά είναι να τοποθετηθεί σε χώρο που λόγω υπερβολικής χρήσης χοντρών χαλιών, μοκετών και παχιών κουρτινών, ο χώρος συμπεριφέρεται σαν εξολοθρευτής πρίμων!

Σε φυσιολογικούς χώρους, ανάλογα με τις ανακλαστικές επιφάνειες και τους ρυθμούς του χώρου, η χρήση αντίστασης είναι απαραίτητη.

Ωραία, και ποιό είναι το πρόβλημα?

Το πρόβλημα αγαπητοί είναι ότι βάζονταις μια αντίσταση 1,5ωμ (έως 2,5ωμ είναι τυπική τιμή) σε ένα ρίμπον που μετρά 2,8-2,9ωμ, αλλάζεις εντελώς το σημείο αποκοπής του κρος!

Το κρος είναι σχεδιασμένο για την αντίσταση σκέτου του ρίμπον.

Η λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι διπλή.

Η μια λύση είναι να μετρήσεις με ένα ντεσιμπελόμετρο πχ τη στάθμη των πρίμων εκεί που πρέπει να πέσει και να τη φέρεις εκεί με μια αντίσταση. Μετά επιβεβαιώνεις και με το αυτί ή και κάνεις μικροαλλαγές, γούστα είναι αυτά, αλλά θέλει προσοχή, διότι δε πρέπει να ακούς κοντά στο σημείο κρος...
Στη συνέχεια προσθέτεις την τιμή της αντίστασης που τοποθετείς στην Re του ρίμπον και επανασχεδιάζεις το κρος του ρίμπον, ουσιαστικά αλλάζεις τιμή σε ένα πυκνωτή και ένα πηνείο με πυρήνα της sledgehammer.

Για πιο πρόχειρες δοκιμές, οι οποίες βέβαια σχεδόν εξαλείφουν το θέμα, απλά αλλάζεις τον πυκνωτή στο ρίμπον, ο οποίος είναι συνήθως ένας 10μF και ένας 2μF, οπότε απλά αφαιρείς τον μικρό, μικραίνει έτσι αρκετά το πρόβλημα, χωρίς φυσικά να εξαφανίζεται. Αλλά παίρνεις μια γεύση.

Η άλλη λύση είναι να έχεις ενεργή πολυενίσχυση οπότε αλλάζεις τη στάθμη του μεγαφώνου ελευθέρως χωρίς να μεταβάλλεις το σημείο κρος....

Είπαμε, τα περί κολοκυθόπιτας σενάρια....
Περί ορέξεως και πάλι λοιπόν....

 

[Petros_Dalipis]

Μη σταματάς να γράφεις!!! Συνέχισε.

 

[thanasis k.]

μην τον διακοπτεις βρε

 

[Τσαντουλής Βασίλης]

Απάντηση: Magnepan και επιδιορθώσεις προβλημάτων

Σε μια εποχή που μου προκαλεί απίστευτη ανία η ψυχοπαθολογική εμμονή στις συγκρίσεις των analog και digital πηγών -από τους υπέρμαχους και των δύο πλευρών- (λες και αυτό είναι το μοναδικό πρόβλημα του audio )......

Σε μια εποχή που κάποιοι¨επαγγελματίες" είναι ανίκανοι να ανταποκριθούν σε αυτονόητες και προφανείς υποχρεώσεις τους.......

Σε μια εποχή που η μετριότητα και η ακατάσχετη παπαρολογία στον χώρο των audio fora βασιλεύει (μου προκαλεί επίσης απίστευτη ανία το άνοιγμα θεμάτων σε κάποια φόρα που ο υπερήφανος αναρτήσας αυτά νομίζει ότι απευθύνεται σε audiophile τύπους με IQ=50 και ηλικίας 5 ετών ).........

Το μόνο που έχω να πω είναι:

:607: :622: :622:

Σε κάποιους σαν τον Κώστα που ο συνδυασμός "θεωρητικής γνώσης" και "εμπειρίας στην πράξη" τον κατατάσσει ανάμεσα στους απειροελάχιστους εκλεκτούς που έχουμε την χαρά να συναντάμε στα διεθνή fora.

 

[costas EAR]

E, χμ χμ, με κάνετε και ...:120:

Πάμε για άλλα...

 

[costas EAR]

Καίγεται το ρίμπον συνέχεια! Τι να κάνω?

Αυτό είναι ένα ακόμα πολύ πολύ σοβαρό πρόβλημα...

Έχω πάρει πολλά email απ'όλο τον πλανήτη από χρήστες με το πρόβλημα αυτό, καίγονται συνέχεια τα ρίμπον τους... αυτό έγινε και από άλλο κάτοχο εδώ, στην ελλάδα....

Φυσικά δεν είναι θέμα αντοχής του ρίμπον σε υψηλές στάθμες.
Το ρίμπον αντέχει να βγάλει τόσο υψηλές στάθμες που δεν αντέχει άνθρωπος να ακούει...

Το έχω δει να πυρώνει, φώτιζε μέσα στο σκοτάδι, αλλά δε κατάφερα ποτέ να το κάψω με υψηλές στάθμες.

Το γεγονός ότι όντως καίγεται σε κάποια σετάπ, αποτελεί ένα ακόμη κατασκευαστικό πρόβλημα των ηχείων αυτών, και συγκεκριμένα του κρος, δηλαδή των υλικών του κρος.

Η αιτία του κακού είναι η ανοχή των χρησιμοποιούμενων πυκνωτών από την μαμά μάγκνεπαν. Οι πυκνωτές που χρησιμοποιούν είναι μεν φθηνοί (βασικό προσόν), μικροί (χωράνε παντού), αλλά έχουν τεράστιες ανοχές, μη συμβατές ουσιαστικά με audio εφαρμογές (-10 +20% αλλά πιστεύω ότι πάει και στο +30%)

Δυστυχώς η μαμά εταιρία δε πρόκειται να διορθώσει αυτό το πρόβλημα, ούτε οι κατά τόπους αντιπροσωπείες, διότι κανείς δε πρόκειται να κάτσει να μετρήσει την χωρητικότητα όλων των πυκνωτών του κρος....

Η λύση και πάλι είναι διπλή:

Αντικατάσταση των πυκνωτών του μιντ και του ρίμπον με πυκνωτές μεγάλης ακρίβειας, και προσωπικά προτείνω τους Ansar Supersound, διότι οι άνθρωποι χωρίς καμιά παραπάνω χρέωση σου φτιάχνουν πυκνωτή στην ακριβή τιμή που θέλεις για την εφαρμογή σου! (πχ έχω πυκνωτή δικό τους με τιμή 17,1 μF !!!! - ακριβώς όσο χρειάζεται το ρίμπον!!!) Μετά από αυτό δε πρόκειται ποτέ να ξανακαεί το ριμπονάκι σου, και παίζε όλη μέρα θράς μέταλ, μη μασάς.....

Η δεύτερη λύση είναι ενεργό κρος και πολυενίσχυση. Και πάλι η ακρίβεια του κρος είναι εξαιρετική!

Για άλλη μια φορά... περί ορέξεως και πάλι λοιπόν....
(που θα πάει, θα σας πείσω για ενεργή πολυενίσχυση....)

 

[costas EAR]

Βύσματα και συνδέσεις - γιατί ακούγονται στα Mag?

Αυτό θεωρείται από την πλειάδα των χρηστών προτέρημα του ηχείου, καθώς "βγάζει" αμέσως διαφορές σε αλλαγή οποιουδήποτε βύσματος ή σε αντικατάσταση οποιασδήποτε σύνδεσης.

Δε λέω πως δεν είναι αποκαλυπτικό και αναλυτικότατο το ηχείο, αλλά αυτό το θέμα, των βυσμάτων και των συνδέσεων, είναι άλλο ένα κατασκευαστικό πρόβλημα που χαρακτηρίζει τα ηχεία αυτά....

Διότι λόγω της χαμηλότατης Re των μεγαφώνων θα έπρεπε να είχαν χρησιμοποιήσει άλλες λύσεις.

Έχουμε να κάνουμε με μονάδες που έχουν μεν σταθερή - ωμικότατη αντίσταση, αλλά πολύ χαμηλή, το ρίμπον δε, σπανίως αγγίζει τα 3 ωμ! Εγώ ποτέ δε μέτρησα ρίμπον πάνω από 2,8 ωμ!

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι ενδιάμεσες συνδέσεις να ακούγονται ευκρινώς, όταν η ωμική αντίσταση που προσθέτουν είναι πιά μετρήσιμη, έστω και 0,2-0,3ωμ.

Οι υπάρχουσες - πάσχουσες συνδέσεις είναι 3 τύπων:
1. οι εξωτερικές με τα συσφικτικά άλεν
2. οι εσωτερικές με απλά βύσματα
3. οι επαφές των μεγαφώνων

Τα εξωτερικά βύσματα σύνδεσης είναι συσφικτικά με άλεν. Εκεί, αν τοποθετήσεις βύσματα τύπου μπανάνας ή ακίδας ή δίχαλου ή οποιοδήποτε άλλο βύσμα, η επαφή δεν είναι άριστη, διότι είναι πολύ μικρού εμβαδού, εκεί που σφίγγει η βίδα. Εδώ η λύση είναι απλή, χρησιμοποιείς σκέτο καλώδιο, χωρίς βύσμα, και η σύσφιξη επιτυγχάνει άριστη επαφή.

Αυτό είναι το εύκολο κομμάτι.

Μέσα στο ηχείο όμως, όπου βρίσκεται το εσωτερικό κρος, αλλά και μέσα στο εξωτερικό κρος, υπάρχουν ένα σωρό απλά βύσματα που δε κάνουν σωστά τη δουλειά τους.

Αυτά τα βύσματα αν τα κουνήσεις θα δεις ότι δεν έχουν σφιχτή επαφή, είναι χαλαρότατα, μπαινοβγαίνουν άνετα.

Η λύση εδώ απαιτεί πιο δραστικά μέτρα, αφαίρεση των βυσμάτων, σφιχτό στρίψιμο των 2 αγωγών μεταξύ τους, και κατά προτίμηση σφίξιμο του συνεστραμμένου ζεύγους αγωγών με απλά ηλεκτρολογικά συσφικτικά βύσματα ή αν επιθυμείτε κόλληση και περιφερική μόνωση.

Και πάμε στο δυσκολότερο κομμάτι, τα βύσματα των μεγαφώνων. Το ρίμπον, όπως και τα άκρα των συρμάτων του μιντ και του γούφερ, καταλήγουν σε μια λεία λάμα πάνω στην οποία δήθεν βυσματώνει ένα απλό ηλεκτρολογικό βύσμα. Δυστυχώς αυτή η επαφή μόνο σφιχτή δεν είναι, και παρεμβάλλει και το υλικό της λάμας, μη περιμένετε ρόδια κι ασήμια εδώ, φτώχεια καταραμένη στα υλικά....

Ευτυχώς, το ίδιο το άκρο του μεγαφώνου διαθέτει μια λάμα που με τη βοήθεια μιας βίδας σφίγγει επαρκώς τα σύρματα των μεγαφώνων ή την άκρη του ρίμπον. Η λύση λοιπόν είναι να σφίξει αυτή η λάμα τον αγωγό του μεγαφώνου μαζί με τον αγωγό του καλωδίου εσωτερικής καλωδίωσης. Φαίνεται σχετικά απλή, αλλά δυστυχώς δεν είναι, διότι απαιτεί εξαιρετικά λεπτούς χειρισμούς για να μη καταστρέψει κανείς (να μη κόψει κατά λάθος) τα σύρματα των μεγαφώνων και ιδιαίτερα το πολύ πολύ ευπαθές αλουμινένιο ριμπονάκι. κάπως έτσι πρέπει να γίνουν οι επαφές των μεγαφώνων:
(η κάτω επιφάνεια του απεικονιζόμενου αγωγού της Goertz έχει απαλλαγεί από την επιφανειακή στρώση βερνικιού, ενώ στην προβλεπόμενη θέση έγινε τρύπα για τη βίδα και λείανση της εσωτερικής επιφάνειας ώστε να μη φθείρει τον αγωγό του ρίμπον)

Με τέτοιες συνδέσεις, οι ηχητικές αλλαγές είναι εντυπωσιακές, ανεβαίνει κατά πολύ το χρήσιμο damping factor του ενισχυτή και παίζουν τα μεγάφωνα ως οφείλουν...
Δυστυχώς όμως, κατά τη διάρκεια της σύνδεσης, μέχρι και την αναπνοή σας πρέπει να κρατάτε, γιατί με ένα ελάχιστο ρεύμα αέρος μπορεί να σηκωθεί η άκρη του ρίμπον από τη θέση της και το άκρο αυτό να κοπεί άμεσα... ακόμα και στο στρίψιμο της βίδας, ή και στην επαφή του αγωγού του καλωδίου εσωτερικής καλωδίωσης με το ρίμπον, οι κινήσεις πρέπει να είναι ήπιες, σταθερές και σίγουρες.

Το αποτέλεσμα πάντως ανταμείβει.

 

[costas EAR]

Σχηματικό κρος

Για όποιον ενδιαφέρεται, να και το σχηματικό του κρος του 3.6:

Τα υλικά δεν είναι πολλά, αλλά οι τιμές κάποιων είναι μεγάλες....
Δυστυχώς φτηνές καλές λύσεις σε αυτό δεν υπάρχουν....

 

[Βασίλης Πέτρης]

Μπράβο κι από μένα Κώστα για το άνοιγμα αυτού του thread με τις πολύτιμες πληροφορίες/συμβουλές επιδιόρθωσης που μας προσφέρεις, κι επειδή μια εικόνα= 1000 λέξεις ανεβάζω κι εγώ μια pic από τα δικά μου MG 1.4 που φαίνονται μερικά από τα προβλήματα που ανέφερες αρχικά (ξεκόλλημα συρμάτων, σκίσιμο mylar, πρασινάδα)
Καλή συνέχεια

 

[costas EAR]

χμ χμ... τόταλ ντιστράκσιον! Αλλά όλα φτιάχνονται, υπομονή και ψάξιμο θέλει....

 

[Κων/νου Κώστας]

Απάντηση: Magnepan και επιδιορθώσεις προβλημάτων

Επιτρέψτε να συμπληρώσω κι εγώ κάποια λόγια , αφού είναι αρκετές δεκάδες τα Magnepan που ήδη έχω επισκευάσει.
Το πράσινο χρώμα επάνω στο πηνίο, είναι ένδειξη διάβρωσης και σαφώς έχει να κάνει με τις συνθήκες υγρασίας, θερμοκρασίας και ρύπανσης ( καπνός ). Οταν προχωρήσει, φθείρει-τρώει εντελώς το πηνίο σε κάποιες περιοχές. Τότε είναι επόμενο να σταματά να παίζει. Οταν εμφανισθεί η διάβρωση και πριν ακόμα κοπεί το αλουμινένιο ( λόγω βάρους ) σύρμα καλό είναι να καθαρισθεί η περιοχή που έχει πληγεί και να περασθεί τοπικά προστατευτική επίστρωση. Το καθάρισμα μπορεί να γίνει με οινόπνευμα. Τηρώ επιφυλάξεις ως προς τη χρήση σκληρών διαλυτικών,(ασετό διαλυτικό) οι οποίες καθαρίζουν μεν εύκολα, επιρεάζουν δε το Μαιλαρ. Μπορεί να μη το σκίζουν- διαλύουν, αλλά το μαλακώνουν και χάνει τη τάνυσή του, δηλαδή το τέντωμά του. (Το καταλαβαίνει κανείς όταν μετρηθεί πριν και μετά η συχνότητα συντονισμού του πάνελ.) Αυτό είναι πολύ βασικό γιατί επιρεάζεται η συχνότητα συντονισμού του πάνελ. Βέβαια μετά από χρόνια λειτουργίας ήδη το εργοστασιακό τέντωμα έχει χάσει τη ...τιμή του. Δυστυχώς δεν υπάρχει μηχανισμός τεντώματος.
Το πρόβλημα δεν θα υπήρχε εάν η εταιρία χρησιμοποιούσε τότε βερνικωμένο αλουμινόσυρμα, κι όχι γυμνό.
Στις περιοχές που έχουν καθαρισθεί δεν δουλεύω τις κόλλες που ανεφέρθησαν. Χρησιμοποιώ προστατευτικό υγρό λακαρίσματος μετασχηματιστών που εάν το σκεφθεί κανείς είναι γιά τέτοιες εφαρμογές. Επι πλέον το βάζεις σε φιάλη βαποριζατέρ και ψεκάζεις την ελάχιστη ποσότητα που απαιτείται ( γιά ελάχιστο βάρος ). Προσωπικά το δουλέυω με αερογράφο.
Εαν σκισθεί το Μάιλαρ, μπορεί να γίνει τοπική επισκευή, πάντοτε με μπάλωμα από Μαιλαρ. Πάντοτε βέβαια σε βάρος της ποιότητος. Προστίθεται βάρος και χάνεται η τάνυση.
Οταν δε κοπεί το σύρμα, δεν κολλιέται, και πρέπει να αλλαχθεί όλο. Γιά να επιτευχθεί όμως απόλυτη ευθυγράμμιση απαιτείται ειδικός βοηθητικός μηχανισμός ( καλύμπρα). Διαφορετικά το σύρμα θα κάνει ζιγκ-ζαγκ μέσα στο μαγνητικό πεδίο και η ευαισθησία θα μειωθεί.

 

[costas EAR]

προς τι η εμμονή με συνδέσεις και υλικά?

Ίσως πολλοί θα νομίζετε πως αυτή η αναφορά σε συνδέσεις και υλικά είναι τραβηγμένη.

Φυσικά δε πρόκειται να προσπαθήσω να επιχειρήσω να σας αλλάξω άποψη με μόνο επιχείρημα τις ακουστικές μου εκτιμήσεις, διότι θα κριθούν ως υποκειμενικές και εξαρτόμενες από το υπόλοιπο σύστημά μου.

Γι' αυτό θα προσπαθήσω να αναλύσω λίγο παραπάνω πόση σημασία έχουν αυτά από καθαρά - επιστημονικά τεκμηριωμένη άποψη, χρησιμοποιώντας ...απλή φυσική!

Από τι πάσχουν ηλεκτρικά τα συγκεκριμένα ηχεία? Από απόδοση. Και εννοώ απόδοση με την έννοια της ευαισθησίας, όχι της ποιότητας. Διότι έχουν χαμηλότατο συντελεστή απόδοσης, με ευαισθησία της τάξης των 80 έως 84 db/watt/m.

Αυτό μεταφράζεται εν ολίγοις σε χαμηλό efficiency.

Ταυτόχρονα πάσχουν από χαμηλή αντίσταση μεγαφώνων, χαμηλό Re. Μια μέση τιμή είναι 3,3 ωμ, με λίγο χαμηλότερα τα ηχεία με γνήσιο ρίμπον ( Re=2.9 ωμ).

Αν θεωρήσουμε ότι τα μεγάφωνα είναι άριστες αντιστάσεις στο ηχητικό φάσμα, με τα zobel τους και τα ούλα τους, τότε η αντίσταση του μεγαφώνου, γνωστή ως Re, είναι αυτή που θα έπρεπε να "βλέπει" ο ενισχυτής μας.

Ο ενισχυτής μας όμως βλέπει και μια άλλη αντίσταση σε σειρά με το ηχείο μας, που αντιπροσωπεύει τα καλώδια, τις συνδέσεις, τις πλακέτες, τα πηνεία, κλπ κλπ κλπ, οτιδήποτε δηλαδή παρεμβάλλεται μεταξύ του ενισχυτή μας και του μεγαφώνου μας. Αυτή η αντίσταση είναι η γνωστή Rg, και σαφώς περιλαμβάνει και την αντίσταση εξόδου του τελικού σταδίου του ενισχυτή μας, γνωστή ως Zo.

Στην Rg τη μεγαλύτερη ζημιά προκαλούν τα πηνεία, με την DCR τους που εισάγουν.

Πόση είναι η πτώση του efficiency του μεγαφώνου μας από την Rg? Μετριέται σε db και μας δείχνει την πτώση του spl του ηχείου μας. Τη βρίσκουμε με τον παρακάτω τύπο:

SPL = 20 Χ Log[Re/(Rg+Re)]

Πάμε παρακάτω...

Το Qes του ηχείου μας (τμήμα του Qts) βγαίνει από το Re/BL².
Στην πεζή πραγματικότητα όμως, κι όχι στη θεωρία, το Re σαφώς περιλαμβάνει και το Rg.
Οπότε το πράμα γίνεται ως εξής: Qes = ί Χ( Re + Rg )/ BL²
(εδώ, για όποιον ενδιαφέρεται, το ί = Sqrt[Mms/Cms] )

Τώρα αν ρίξουμε το Qes μέσα στο Qts (συνολικό Q του ηχείου που είναι ανάλογο του ακουστού Qh), το οποίο Qts περιλαμβάνει και το μηχανικό Qms, έχουμε τον εξής συνολικό τύπο:

Qts = Qms Χ Qes /( Qes + Qms ) = Qms /( 1 + Qms/Qes )

Έτσι, αν για παράδειγμα χρησιμοποιήσουμε ένα τυπικό μεγάφωνο με Theile Small τιμές BL=10, Qes=0.5, Re=5 Ohm, Qms=10, για δυό διαφορετικά πηνεία πχ 1,5mH με αντιστάσεις 0,114 και 0,75 ωμ, η διαφορά που προκύπτει σε Qts και efficiency είναι η εξής:

coil DCR=0.114 ωμ / αύξηση Qts=2% / πτώση efficiency=0,2db
coil DCR=0.75 ωμ / αύξηση Qts=13% / πτώση efficiency=1,2db

Τραγική διαφοροποίηση, ε? Με μόνη διαφορά 0,636 ωμ αντίστασης ενός πηνίου!

Το Qts είναι 0.314 για 0.114 αντίσταση πηνίου και 0.35 για 0.75 ωμ πηνίο. Αυτό το παράδειγμα, αν το αντιστοιχήσουμε σε ένα κουτί μπας ριφλέξ, εφόσον ο όγκος του κουτιού (για συγκεκριμένη απόκριση συχνότητας) εξαρτάται από το τετράγωνο του Qts, σημαίνει μια αύξηση 25% του όγκου του κουτιού για ίδια απόκριση συχνότητας!

Μέσα στα ίδια πλαίσια, και από τα ίδια παραδείγματα, δηλαδή ακολουθώντας την ηλεκτρική διαφοροποίηση που επιφέρει η αύξηση της ωμικής αντίστασης στο δρόμο του σήματος μέχρι το μεγάφωνο, μπορούμε να κατανοήσουμε και το πόσο σημαντική είναι η τοπολογία των ενισχυτικών, αφού φαίνεται ξεκάθαρα η συμμετοχή τους στο Rg μέσω της αντίστασης εξόδου των τελικών σταδίων τους, την Zo.

Το Ζο τυπικά μπορεί να έχει τις εξής τιμές:
0,0001 ωμ (ψηφιακός ενισχυτής)
0,05 ωμ (Solid State AB ενισχυτής)
0.6 ωμ (λαμπάτη πέντοδος)
1,2 ωμ (λαμπάτη τρίοδος, γνωστή ως SET)

Τα συμπεράσματα δικά σας.....

Ταυτόχρονα δείτε πόσο η Rg μπορεί να επηρεάσει το DF (Damping Factor) του ενισχυτή μας:

Το DF ισούται με το λόγο της αντίστασης ηχείου προς την αντίσταση του σταδίου εξόδου του τελικού μας, θεωρείται δε στάνταρ σε αυτή τη μέτρηση ότι η αντίσταση του ηχείου είναι 8 ωμ.
Δηλαδή DF=8/Zo,
οπότε αν ένας ενισχυτής έχει DF= 100 τότε η αντίσταση εξόδου του είναι Ζο=8/100=0,08 ωμ.

Τώρα, επειδή έχουμε πραγματικά ηχεία και δε σταματούμε στη θεωρία, αναπροσαρμόζουμε τον τύπο στην πραγματική ωμική αντίσταση του ηχείου μας, η οποία ας υποθέσουμε ότι είναι 5 ωμ, οπότε DF=5/Zo=5/0.08=62,5.
Άρα στα ηχεία μας ο ενισχυτής μας δεν έχει DF 100, αλλά 62,5.

Ως εδώ δε προσθέσαμε το Rg. Αν υποθέσουμε ότι έχουμε ένα πηνίο με DCR=0.4 ωμ και καλωδιώσεις, βύσματα και λοιπά παρελκόμενα 0,12 ωμ, τότε φίλοι μου ο DF από το αρχικό 100 έχει πάει περίπατο στο:
DF=5/(0.08+0.12+0.4)=5/0.6=8.33

Damping Factor = 8.33 ...... Είπε κανείς τίποτα?

Και βάζοντας μια αντίσταση σε σειρά με ο ρίμπον, που πάει ο DF του ενισχυτή μας? Τα πηνεία του μιντ και του γούφερ των μάγκνεπαν θέλετε να μάθετε τι τιμές DCR έχουν? Δε φαντάζομαι... θα πέσει πολύ κλάμα...

Πολλοί υποστηρίζουν πως ένας ενισχυτής με DF της τάξης του 10 ότι αρκεί.

Βλέπουμε όμως στην πράξη ότι τα υλικά και οι συνδέσεις, σε ένα ηχείο με μεγάφωνα χαμηλής ωμικής αντίστασης (βλέπε μεμβράνες και ρίμπον) μπορούν πανεύκολα να εξολοθρεύσουν το 1500 Damping Factor του ενισχυτή μας για το οποίο είμαστε και πολύ υπερήφανοι.... και να το ρίξουν στα τάρταρα του 7 και 8....

DF=7 κυρίες και κύριοι στα περισσότερα σετάπ που δουλεύουν μάγκνεπαν χωρίς αλλαγές στα υλικά, αυτή είναι η πραγματικότητα.

Γι'αυτό είναι προτιμότερο να σφίξετε τις επαφές και ίσως και να αλλάξετε κανένα πηνίο, παρά να αλλάξετε ενισχυτή, καλύτερο αποτέλεσμα θα έχετε! (προϋπόθεση βέβαια να μην έχετε ενισχυτή με υψηλή αντίσταση εξόδου, διότι και πάλι μόνο με κόρνες σώζεται η κατάσταση...)

Φυσικά, η βέλτιστη και πάλι λύση είναι η κατάργηση όλων των παθητικών υλικών στην πορεία των μεγαφώνων, η χρήση ελάχιστου μήκους καλωδίων ηχείων και οι σφιχτές επαφές σε συνδυασμό με ενισχυτικά υψηλότατου DF.

Για άλλη μια φορά... περί ορέξεως και πάλι λοιπόν....
(που θα πάει, θα σας πείσω τελικά για ενεργή πολυενίσχυση....)

 

[Μελίδης Μιχάλης]

Απάντηση: προς τι η εμμονή με συνδέσεις και υλικά?

Τη βρίσκουμε με τον παρακάτω τύπο:

SPL = 20 Χ Log[Re/(Rg+Re)]

Πάμε παρακάτω...

Το Qes του ηχείου μας (τμήμα του Qts) βγαίνει από το Re/BL².
Στην πεζή πραγματικότητα όμως, κι όχι στη θεωρία, το Re σαφώς περιλαμβάνει και το Rg.
Οπότε το πράμα γίνεται ως εξής: Qes = ί Χ( Re + Rg )/ BL²
(εδώ, για όποιον ενδιαφέρεται, το ί = Sqrt[Mms/Cms] )

Τώρα αν ρίξουμε το Qes μέσα στο Qts (συνολικό Q του ηχείου που είναι ανάλογο του ακουστού Qh), το οποίο Qts περιλαμβάνει και το μηχανικό Qms, έχουμε τον εξής συνολικό τύπο:

Qts = Qms Χ Qes /( Qes + Qms ) = Qms /( 1 + Qms/Qes )

Έτσι, αν για παράδειγμα χρησιμοποιήσουμε ένα τυπικό μεγάφωνο με Theile Small τιμές BL=10, Qes=0.5, Re=5 Ohm, Qms=10, για δυό διαφορετικά πηνεία πχ 1,5mH με αντιστάσεις 0,114 και 0,75 ωμ, η διαφορά που προκύπτει σε Qts και efficiency είναι η εξής:

coil DCR=0.114 ωμ / αύξηση Qts=2% / πτώση efficiency=0,2db
coil DCR=0.75 ωμ / αύξηση Qts=13% / πτώση efficiency=1,2db

Τραγική διαφοροποίηση, ε? Με μόνη διαφορά 0,636 ωμ αντίστασης ενός πηνίου!

Το Qts είναι 0.314 για 0.114 αντίσταση πηνίου και 0.35 για 0.75 ωμ πηνίο. Αυτό το παράδειγμα, αν το αντιστοιχήσουμε σε ένα κουτί μπας ριφλέξ, εφόσον ο όγκος του κουτιού (για συγκεκριμένη απόκριση συχνότητας) εξαρτάται από το τετράγωνο του Qts, σημαίνει μια αύξηση 25% του όγκου του κουτιού για ίδια απόκριση συχνότητας!

Κώστα αυτό ακριβώς ετοιμαζόμουν να εξηγήσω κι εγώ και με πρόλαβες
Καλούτσικα τα είπες. :142: :142:

 

[costas EAR]

Re: Απάντηση: προς τι η εμμονή με συνδέσεις και υλικά?

Κώστα αυτό ακριβώς ετοιμαζόμουν να εξηγήσω κι εγώ και με πρόλαβες
Καλούτσικα τα είπες. :142: :142:

Μιχάλη μου άσε τους τύπους, που ξέρω ότι σου φέρνουν μια τάση προς έμετο, και διάβασε ανάμεσα στις γραμμές, το νόημα και την ουσία την έχω σε απλά κατανοητά ελληνικά, δες το ξανά και θα δείς ότι θα συμφωνήσεις μαζί μου...


Κώστα Κων/νου ευχαριστούμε για τις πολύτιμες συμβουλές σου και προσωπικά σε παρακαλώ αν κάνω κάπου λάθη, διόρθωσέ με...

 

[costas EAR]

Το εν συντομία συμπέρασμα (για όσους δικαίως δε θα ασχοληθούν με το αναλυτικό κείμενο) είναι το εξής:

επειδή τα Magnepan έχουν:

1. μεγάφωνα πολύ χαμηλής ωμικής αντίστασης
2. χαμηλή ευαισθησία
3. ανάγκη για πολλά watt (ενισχυτή με ....)

έχει πραγματικά μεγάλη σημασία και ακούγεται και εξηγείται εύκολα γιατί είναι τόσο ακουστό:

1. Να είναι πολύ σφιχτές όλες οι επαφές
2. Να χρησιμοποιούνται πολύ μικρού μήκους καλώδια και πολύ χαμηλής εμπέδησης
3. να αλλαχτούν αν είναι δυνατό οι εσωτερικές επαφές μεγαφώνων - καλωδίων και καλωδίων - υλικών κρος
4. να αλλαχτούν αν είναι δυνατό τα πηνία με άλλα χαμηλότερης ωμικής αντίστασης
5. να χρησιμοποιείται ενισχυτής υψηλότατου DF

Το κέρδος είναι και ευαισθησίας (περισσότερα db με τα ίδια βατ ενισχυτή) αλλά και ποιότητας.

Το βέλτιστο αποτέλεσμα έρχεται αναμφισβήτητα με ενεργή πολυενίσχυση, χωρίς καθόλου υλικά στο παθητικό κρος.

Αυτά τα ολίγα....

 

[costas EAR]

Συμπερασματικά, κι εδώ κλείνω την ουσιαστική μου συνεισφορά σε αυτό το thread, έχω να πω τα εξής:

Τα μεγάφωνα των magnepan είναι πραγματικά εξαιρετικά, και οι δυνατότητές τους για ποιοτική αναπαραγωγή μουσικής είναι υψηλότατες, πάντα στα πλαίσια των κατασκευαστικών τους χαρακτηριστικών.

Η πλήρης αξιοποίηση αυτού του ηχείου δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είναι απλή υπόθεση, θέλει χρόνο, μεράκι, χρήμα και γνώσεις. Και πάνω απ'όλα, χώρο.

Είναι ίσως το καλύτερο ηχείο για αυτό το χόμπυ!

Όσο προχωράς και μαθαίνεις, μπορείς να το βελτιώνεις και να το αλλάζεις, χωρίς ποτέ ουσιαστικά να μπορείς να πιάσεις το 100% των δυνατοτήτων του, κι αυτό είναι που το κάνει εκπληκτική ευκαιρία!

Ευκαιρία για χομπίστικη ενασχόληση, με σημαντικό κέρδος την ταυτόχρονη απόκτηση γνώσης, ενώ ασταμάτητα προσφέρει ατελείωτες ώρες μουσικής ακρόασης σε υψηλότατα επίπεδα ποιότητας!

Με χαμηλού κόστους μικροαλλαγές, σταδιακά, μπορείς να έχεις τόσο μεγάλες βελτιώσεις, που με άλλα ηχεία δε γίνεται, τα υπόλοιπα τυπικά ηχεία πρέπει να τα αλλάξεις και να πας σε άλλα μοντέλα!

Από πλευράς οδήγησης - ελέγχου, μονόδρομος προς την "τελειότητα" είναι η ενεργή πολυενίσχυση και η πλήρης απαλλαγή από τα παθητικά κρος.

Από πλευράς συντήρησης, μια αλλαγή ρίμπον και μια επιθεώρηση της μεμβράνης κάθε 5 χρόνια θα σας δώσει αιώνες άψογης λειτουργίας...

Γι' αυτό, προτιμήστε τα!

Φιλικά,
όπως πάντα,
Κώστας

 

[Nick Arvanitakis]

Απάντηση: Magnepan και επιδιορθώσεις προβλημάτων

:607::607:

Mπραβο Κωσταντη!

 

[Κων/νου Κώστας]

Απάντηση: Magnepan και επιδιορθώσεις προβλημάτων

Η αναφορά σου Κώστα γύρω από την αντίσταση των καλωδίων είναι σωστή και φυσικά ισχύει γιά όλα τα ρευματοφάγα ηχεία χαμηλής αντίστασης.
Γιά όλα αυτά τα ηχεία πρέπει ο ιδιοκτήτης να θέτει αναγκαίο όρο τη χρησιμοποίηση καλωδίων χαμηλής αντίστασης και να δίνει μεγάλη προσοχη στη ποιότητα των επαφών.
Επίσης βοηθά πολύ η τετρακαγωδίωση και φυσικά εάν γίνεται η τοποθέτηση των ενισχυτών δίπλα η πίσω από τα ηχεία.
Οσον αφορά τα πηνία, οι διαφορές με καλά πηνία μπορεί να γίνουν τεράστιες, όχι μόνο ως προς τη διαφορά ευαισθησίας που θα προκύψει, αλλά και ως προς τη ποιότητα του ήχου. Το θέμα είναι ότι γιά να υλοποιηθούν πηνία χαμηλής αντίστασης με μεγάλης διαμέτρου σύρμα, υπάρχουν τρία μειονεκτήματα.
1. Τεράστιος όγκος, οπότε δεν μπορούν να τοποθετηθούν μέσα στο ηχείο.
2. Η μεγάλη διάμετρος σύρματος δεν έχει τον καλύτερο ήχο σε σχέση με μικρή. Εδώ πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ πηνίων γούφερ και τουίτερ. Στο γούφερ υπάρχει περιθώριο γιά χρήση μεγαλύτερης διαμέτρου σύρμα. Γι αυτό βοηθάει παρα πολύ η χρήση σύρματος τύπου λωρίδας (ribbon).
3. Κόστος υλικού, ίσως ο πλέον ασήμαντος παράγοντας.

Επειδή το πηνίο του γούφερ ( μεγλύτερης επαγωγής από του τουίτερ) πρέπει να γίνει τεράστιο γιά πραγματικά μικρή αντίσταση, μία πολύ καλή λύση είναι η χρήση πυρήνα. Ενώ παλιώτερα η ιδέα του πηνίου με πυρήνα με απωθούσε, πρόσφατες δοκιμές έδειξαν ότι τα πλεονεκτήματα ενός τέτοιου πηνίου, εναντι πηνίου αέρα , είναι περισσότερα.

Γενικά, τα παθητικά υλικά ενός τέτοιου ηχείου είναι πολύ κρίσιμα και τα αποτελέσματα από την αντικατάστασή τους με άλλα βελτιωμένα είναι τεράστια.

 

[thanasis k.]

εξαιρετικη παρουσιαση

 

[costas EAR]

Re: Απάντηση: Magnepan και επιδιορθώσεις προβλημάτων

Γενικά, τα παθητικά υλικά ενός τέτοιου ηχείου είναι πολύ κρίσιμα και τα αποτελέσματα από την αντικατάστασή τους με άλλα βελτιωμένα είναι τεράστια.

Το συμπέρασμά σου της τελευταία παραγράφου τα λέει όλα...

Συμφωνώ απόλυτα με τις διαπιστώσεις σου, δείχνουν περισσή πείρα θα έλεγα...

Χαριτολογώντας, πολλές φορές αναφέρω πως μετέτρεψα τα magnepan μου σε ενεργά! Τα ενισχυτικά είναι κολλημένα στην πλάτη του ηχείου με καλωδίωση ουσιαστικά ανύπαρκτη...

Ομοίως, παρά τα όσα γράφονται ή λέγονται στο δίκτυο ή οπουδήποτε αλλού, η χρήση πηνίων με πυρήνα, σε εφαρμογές όπου η DCR πραγματικά "μετράει", έχει κερδίσει και τη δική μου υποστήριξη.

Είμαστε 1000% στο ίδιο μήκος κύματος....:126: