Μεγαλώσαμε με τα τραγούδια του. Στα μαθητικά μου χρόνια είμουν ένας εκ των 80.000 θεατών που παρακολούθησε τη συναυλία που έδωσε στο Ολυμπιακό Στάδιο. Ηταν μια προσωπικότητα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Από τα τραγούδια που έγραψε κρατάω ως ανάμνηση το ¨Μακρύ Ζεϊμπέκικο για το Νίκο" και το "Ας Κρατήσουν οι Χοροί"
Ο μεγάλος Χατζιδάκις τον είχε κάποτε (αρχές του 70?) αποκαλέσει "βάρδο" της Ελληνικής μουσικής. Και ήταν ακριβώς ο μοναδικός πλήρως ολοκληρωμένος άνθρωπος της μουσικής μας: ρηξικέλευθος συνθέτης, εμπνευσμένος στιχουργός (και ποιητής), ικανότατος τραγουδιστής και άξιος ερμηνευτής.
Υπήρξε και σπουδαίο πνεύμα, εξαίρετος αφηγητής (έως εμπνευσμένος παραμυθάς). Χαιρόταν να τον ακούει κανείς ό,τι και να είχε να πει (ακόμα και για τον εαυτό του).
Μεγάλωσα και ωρίμασα με τον Σαββόπουλο και ο,τι δημιούργησε...
Από τα τόσα εξαίρετα και σημαντικά τραγούδια του, με αγγίζει περισσότερο η όχι και τόσο συχνή αναφορά σε πολύ προσωπικές λυρικές του στιγμές, οι οποίες, όμως, είναι σπάνιας ομορφιάς και ξεχωριστής ευαισθησίας όπως το ιδιαίτερα συγκινητικό στην τόση απλότητά του..."Μια Θάλασσα μικρή"... Εδώ σε μία ζωντανή ερμηνεία του μαζί με τον εξαίρετα εμπνευσμένο αφηγηματικό του λόγο...