Λοιπόν ακούστε:
Ξεκινάμε από Κατερίνη και μέσω της Επαρχιακής οδού Κατερίνης Ελλασώνος αρχίζουμε να ανεβαίνουμε τον Όλυμπο.
Σταματάμε στον Άγιο Δημήτριο για καφέ και φουλάρισμα και στην συνέχεια συνεχίζουμε για Κοκκινοπλό. Λίγο πριν το χωριό υπάρχει δασικός δρόμος που οδηγεί στα Καλύβια Κοκκινοπλου.
ΠΡΟΣΟΧΗ Απαραίτητη η χρήση τετρακίνησης από δω και πέρα!!! Ανεβαίνοντας τον δασικό δρόμο βρισκόμαστε μετά από 3-4 ώρες σε υψόμετρο 2200m πάνω στον Όλυμπο. Όσοι θέλουν μπορούν με πεζοπορία σε 2-3 ώρες να φτάσουν στην κορυφή του Ολύμπου ή να εξερευνήσουν τις ομορφιές του...
Η διαδρομή αυτή καλό είναι να γίνει ΜΟΝΟ καλοκαιρινούς μήνες μιας που ο δρόμος το υπόλοιπο διάστημα δεν είναι πάντα σε καλή κατάσταση...
Ας ξεκινησουμε με τη πρώτη εξόρμηση,τώρα που υπάρχει ;;; λίγος χρόνος.
Περίπου έχω αφηγηθεί αυτό το ταξίδι αλλά τώρα θα το εμπλουτίσω με νέες φωτογραφίες.
Το ξεκίνημα έγινε από Πάτρα.
Περνώντας τη γέφυρα του Ρίο και με κατεύθυνση τη Κομοτηνή. Τις πρωτες φωτογραφίες τις βγάζω στα τούνελ της Καβάλας
Η Καβάλα απέχει περί τα 600χλμ από τη Πάτρα και η φωτογραφία είναι από το περιφερειακό της. Αρκετά καλός δρόμος με στροφές που δεν πρέπει να τις φοβάσαι. Το όριο σε μερικές περιπτώσεις είναι 80 αλλά δεν έχω συναντήσει ποτέ κανένα περιπολικό εκεί. Πάντως είναι καλός δρόμος από το σημείο που ξεκινάει η περιμετρική της Καβάλας. Από τη Ρεντίνα μέχρι εκεί είναι για κλάματα,στενός και με πολλά ατυχήματα να έχουν συμβεί. Αρκετά συχνά τα μπλόκα της τροχαίας.
Φτάνοντας Κομοτηνή μετά από περίπου 7 71/2 ώρες ταξίδι είναι η ώρα για ξεκούραση.
Γενικά η Κομοτηνή είναι τώρα πια καλή ως πόλη. Οταν την επισκέφτηκα το 1996 και όχι ως φαντάρος, με είχε πιάσει απελπισία. Τώρα μου αρέσει.
Επίσης, για αυτούς που ενδιαφέρονται, οι γυναίκες είναι η πλειοψηφία :twisted: :twisted:
Μετά από δύο ημέρες ξεκίνημα για Τρίκαλα. Πάντα κινούμενος μέσα στο όριο ταχύτητας
φθάνω στα Τρίκαλα μετα από περίπου 41/2 ώρες. Ο δρόμος από Κομοτηνή ως Τρίκαλα είναι ο γνωστός που περνάει από τα Τεμπη κλπ-κλπ. Εντύπωση μου έκανε η επαρχιακή οδός από Λάρισα για Τρίκαλα. Σε παρασύρει να πας γρήγορα αλλά χρειάζεται προσοχή. Εχει κλειστές στροφές -όχι πολλές- και τρακτερ -απελπιστικά πολλά-
Από Τρίκαλα και αφού έχουν ολοκληρωθεί οι υποχρεώσεις μου, σχεδιάζω να πάω μια βόλτα μέχρι τη Λίμνη Πλαστήρα, που δεν είχα αξιωθεί να πάω και μετά να πάρω το δρόμο για Μετέωρα - Καλαμπάκα - Ιωάννινα - Ηγουμενιτσα.
Ξεκινόντας από Τρίκαλα για Λίμνη Πλαστήρα (25χλμ απόσταση) συναντάς αυτή τη ταμπέλα που μου άλλαξε τη χαρτογράφηση του ταξιδιού.
Οπότε λέω "αφού ο προορισμός είναι η Ηγουμενίτσα, γιατί να μην πάω από εκεί να γλυτώσω χιλιόμετρα και να κόψω την Ελλάδα κάθετα πηγαίνοντας σε μία άγνωστη διαδρομή. Βέβαια, τη ταμπέλα που είναι πίσω από τη μεγάλη, την είδα μετά όταν εμφάνισα τις φωτογραφίες.... :roll: :roll:
Η διαδρομή μέχρι τη Λίμνη Πλαστήρα είναι μαγευτική.
Στην αρχή συναντάς τον Αχελώο να σε χαιρετάει ήρεμα.!!
Η συνέχεια περνόντας από τα χωρία της περιοχής είναι πολύ όμορφη αλλά θέλει προσοχή από τον οδηγό μιας και τις πολύ πρωινές ώρες όπως ταξίδευα εγώ έχει το ήλιο απέναντι του και επειδή έχει συνεχόμενες στροφές και είναι ιδιαίτερα μικρός θέλει να έχει κανείς το νού του στο τιμόνι και όχι στα δάση που ξετυλίγονται στο πλαί του.
Η αποζημίωση από το δυσκολούτσικο δρόμο έρχεται μετά από λίγο...
Αν κοιτάξετε καλά,θα δείτε ότι κάτω έχει πάγο. Η ώρα που τράβηξα τη φωτογραφία ήταν 8. Η λίμνη ήρεμη με μόνο δύο ψαράδες να βρίσκονται στη βάρκα. Πραγματικά κάθησα στην ηρεμία της λίμνης.
Μήπως ο παράδεισος είναι κάπως έτσι;;;
Ακόμα και έτσι να μην είναι, εκείνη την ημέρα θυμάμαι το ήρεμο αλλά συνάμα έντονα δυναμικό τοπίο που έδενε την αρμονία της λίμνης με το αγέρωχο των βουνών που τη περιβάλλουν σαν να είναι οι φρουροί της με έκανε να πιστέψω για άλλη μια φορά, ότι τα τόσο απλά πράγματα όπως αυτό που έβλεπα, είναι εκείνα που δίνουν αξία στη ζωή.
Συνέχεια λοιπόν στο δρόμο που είχα ανακαλύψει. Τα πρώτα 30-40 χιλιόμετρα είναι πολύ ανηφορικά με καλή άσφαλτο, συνεχόμενες στροφές με ορατότητα. Χρειάζεται κάποια προσοχή γιατί μερικά σημεία είναι στενά και στη περιοχή κινείται υπεραστικό λεωφορείο. Οπότε, να οδηγάτε με γραμμές. Έντονες είναι και οι κατολισθήσεις.
Περίπου στα μέσα της διαδρομής, ο δρόμος στενεύει επικίνδυνα και δεν είναι βατός για χαμηλά αυτοκίνητα. Λάσπη σε συνδυασμό με νεροφαγώματα και όσο πλησιάζεις προς το ποταμό και πάλι καταλαβαίνεις τη δύναμη της φύσης. Σε μερικά σημεία συναντάω αυτοκίνητα αγροτικά να κινούνται σε αντίθετη με εμένα κατεύθυνση και να με κοιτάνε όλο περιέργεια. Φαντάζομαι δεν θα βλεπουν πολλούς ξένους από εκεί.
Ο δρόμος πια έχει γίνει χωματόδρομος και οι κατολισθήσεις είναι έντονες, κατάλειπο ξαφνικής κακοκαιρίας ή του περασμένου χειμώνα.
Περνάω τη παλιά γέφυρα του στρατού στο ύψους του ορμητικού πιά Αχελώου,έχοντας αριστερά μου το φράγμα που δημιούργησε τη Λίμνη και τις ταμπελες που να απαγορεύουν την είσοδο εκεί να δείχνουν ότι η περιοχή είναι απαγορευμένη σε άτομα που δεν έχουν δουλειά. Πραγματικά το τοπίο είναι που σε μαγεύει, με όποια πλευρά και αν το δει κανείς. Ο δρόμος απελπιστικός και θέλει προσοχή.
Μπροστά μου τώρα ανοίγονται μεγάλες τρύπες -τούνελ- πρόχειρα φτιαγμένα. Περίπου είναι 5 στον αριθμό. Καμία σχέση με οργανωμένο τούνελ. Μόνο τρύπες μέσα στο βουνό.
Μέσα στάζει παντού νερό και δεν είναι ότι κατάλληλο για κλειστοφοβικούς τύπους. Να προσέτε τις λακούβες γιατί είναι πολλές. Βέβαια, στη προσπάθεια να περάσεις γρήγορα δεν τις πολυκοιτάς.
Το τελείωμα των τούνελ με φέρνει αντιμέτωπο με το πρώτο προστατευτικό κιγκλίδωμα στην άκρη του δρόμου και με σειρά από πολεμίστρες καταλοιπο κάποιου πολέμου να με κοιτάζουν περιεργα. Πραγματικά, για να περάσει κανείς από εκεί θα πρέπει να είχε κότσια μιας και ο δρόμος είναι κατάλληλος για ενέδρες.
Έτσι συνεχίζεται για περίπου 10 χιλιόμετρα ακόμα, μέχρι να φτάσεις στο χωρίο που έχει και άσφαλτο. Από εκεί και πέρα το ταξίδι προς Αρτα είναι εύκολο μιας και ο δρόμος είναι άσφαλτος.
Ελπίζω να μην σας κούρασα. Είναι μια ενδιαφέρουσα διαδρομή και θα την ξαναπήγαινα.
Πολύ καλό Μιχάλη.
Κάνε κάτι με τις φωτογραφίες γιατί ΔΕΝ εμφανίζονται κατευθείαν και πρέπει να κάνεις αριστερό κλικ πάνω τους.
Στο πρώτο πόστ, έκανα edit και πέτυχε.
Όχι όμως στα επόμενα.................
Περίεργο :? :?
Η καινούργια εξόρμηση ήταν το Τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας. Το σχέδιο περιελάμβανε ξεκίνημα από Πάτρα Παρασκευή πρωί. Στάση στα Γιάννενα και στο Μέτσοβο. Πηγές Αώου (τελικά δεν πήγα) και μετά συνέχεια για Γρεβενά,Κοζάνη,Πτολεμαίδα, Αμύνταιο και άφιξη στη Λίμνη Ζάζαρη. Τις επόμενες μέρες Καστοριά, Πρέσπες, Φλώρινα, Χιονοδρομικά Βίγλας και Βιτσίου και φυσικά Νυμφαιο. Σύνολο χιλιομέτρων 2000.
1.Στάση στα Γιάννενα, έξω από το Μουσείο Βρέλη
2.Στο δρόμο για Μέτσοβο αγναντεύοντας τη λίμνη των Ιωαννίνων.
3.Εξω από τον ξενώνα Ζάζαρη, δίπλα στην λίμνη.
4.Φυσικά το ξημέρωμα είναι πάντα σαν καρτ ποσταλ.
5.Στο δρόμο για τις Πρέσπες ανακάλυψα το καταφύγιο επάνω σε ένα βουνό.
6.Εξω από το χινοδρομικό της Βίγλας.
7.Στο δρομο για το εστιατόριο - ξενώνα Λογγά. Πραγματικά είχε δίκιο ο κ.Τσαρουχας. Εκεί είναι άψογα. Ευχαριστώ Νίκο.!!
8.Συνολικός χάρτης της διαδρομής με αλλαγές χρωμάτων ανάλογα με τις στάσεις.