Η επάρκεια του κρίνειν

[petkef]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Η επάρκεια του κρίνειν

[YOUTUBE]vW22Xh2LrL0 [/YOUTUBE]

 

[Costas Coyias]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Η επάρκεια του κρίνειν

[YOUTUBE]vW22Xh2LrL0 [/YOUTUBE]

 

[petkef]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Η επάρκεια του κρίνειν

[YOUTUBE]2r0obAgOyKM&feature=related [/YOUTUBE]

 

[vastsar]

Απάντηση: Η επάρκεια του κρίνειν

Το γούστο δεν ξεκινά εκεί που τελειώνει η γνώση. Τουλάχιστον όχι πάντοτε. Ενα πρόβλημα μπορεί να έχει περισσότερες από μία λύσεις. Λύσεις που πληρούν τις συνθήκες και τους όρους σχεδίασης. Δεν είναι όλα τα προβλήματα απλά, σαν τα προβλήματα που λύναμε στο δημοτικό, που είχαν μόνο μία λύση. Στα μαθηματικά υπάρχουν έννοιες όπως ο μαθηματικός τόπος. Ολα τα σημεία που ανήκουν στον μαθηματικό τόπο αποτελούν αποδεκτές λύσεις. Ο τόπος αυτός μπορεί να έχει πολυδιάστατες μορφές. Και μιλάμε γιά τέλειες λύσεις, χωρίς συμβιβασμούς.

Στην πράξη, τα πράγματα είναι πολυπλοκότερα. Υπάρχουν μη γραμμικότητες που εισάγουν κι άλλες παραμέτρους στο πρόβλημα. Συχνά, δεν υπάρχει απόλυτη λύση. Η επιλογή μεταξύ των διαφόρων και πάντοτε αποδεκτών λύσεων, έχει να κάνει με την προσωπική άποψη του σχεδιαστή. Εχει να κάνει με την φιλοσοφία της κάθε εταιρείας. Εχει να κάνει με την αίσθηση που θα δώσει το προιόν στην αγορά, στον καταναλωτή.

Υπάρχει και ο αντίλογος. Αυτός που λέει ότι όταν ο σχεδιαστής θα εξαντλήσει τις γνώσεις του, τότε θα ακολουθήσει την διαίσθηση, το γούστο του. Θα αντικαταστήσει την επιστημονική μεθόδευση με την εμπειρική, ενδεχομένως αντιμετώπιση. Στον χώρο της '' υψηλής πιστότητας'', υπάρχει αυτή η πολιτική κατά κόρον. ΄Γι αυτό και δικαιολογημένα δημιουργείται η αντίληψη, ότι '' το γούστο '' υποκαθιστά την επιστημονική προσέγγιση.

Το γούστο και η εμπειρική προσέγγιση δεν πρέπει να αποτελούν υποκατάστατο η αναπληρωτή κάποιας σχεδίασης. Το γούστο πρέπει να υπεισέρχεται μόνο στις περιπτώσεις εκείνες της επιλογής μεταξύ ισάξιων λύσεων. Που είναι πάντοτε υπαρκτές.

Κατ αρχην, το πρωτο Κωστα που υπογραμιζεις ειναι απολυτως σωστο. Και αυτο δεν αφορα μονο την μουσικη αλλα ολους τους τομεις της ζωης μας. Σαν προεκταση αυτου του σκεπτικου και αντιστρεφοντας τα πραγματα θα ελεγα οτι δεν ειναι δυνατον τεχνη να κανουν αποκλειστικα και μονο οι ασχετοι!!


Απο κει και περα ομως, στο συγκεκριμενο θεμα που αναφερεις στην δευτερη παραγραφο, εχω την εντυπωση οτι λιγο παιζουμε με τις λεξεις και ενδεχομενως ευκολα μπορει να οδηγηθουμε σε εσφαλμενα συμπερασματα.

Πιο συγκεκριμενα, οπως αναφερεις μπορει να σε ενα επιθυμητο αποτελεσμα να οδηγουμαστε απο δυο διαφορετικους δρομους. Τον πιο θα ακολουθησει ο κατεσκευαστης (η μηχανικος) δεν ειναι ετσι απλα θεμα γουστου.

Δηλαδη αν ερθω εγω που ειμαι καραασχετος στην δουλεια σου, θα εμπιστευτεις ετσι απλα το γουστο μου? Τι σημασια θα μπορουσαν να εχουν οι επιπλεον γνωσεις σου (κατα την αποψη σου) αφου πιθανον να βλεπεις στο προσωπο μου οτι εχω καλο γουστο στο ντυσιμο μου, καλη κολωνια φοραω, μπολικη μουσικη ακουω που σου αρεσει κι εσενα, γιατι λοιπον να μην με εμπιστευτεις? (κι ας δεν εχω δει ποτε μου τον εσωτερικο κοσμο ενος ενισχυτη η ενος ηχειου).

Για να μην το παρτραβαω αλλο νομιζω οτι η γνωση στην προκειμενη περιπτωση πρεπει να θεωρειται δεδομενη κι ο καθενας ψαχνει να βρει που θα ριξει την ριγανη και που θα βαλει το κερασακι στην τουρτα.

 

[costas EAR]

Απάντηση: Η επάρκεια του κρίνειν

Το γούστο δεν ξεκινά εκεί που τελειώνει η γνώση. Τουλάχιστον όχι πάντοτε. Ενα πρόβλημα μπορεί να έχει περισσότερες από μία λύσεις. Λύσεις που πληρούν τις συνθήκες και τους όρους σχεδίασης. Δεν είναι όλα τα προβλήματα απλά, σαν τα προβλήματα που λύναμε στο δημοτικό, που είχαν μόνο μία λύση. Στα μαθηματικά υπάρχουν έννοιες όπως ο μαθηματικός τόπος. Ολα τα σημεία που ανήκουν στον μαθηματικό τόπο αποτελούν αποδεκτές λύσεις. Ο τόπος αυτός μπορεί να έχει πολυδιάστατες μορφές. Και μιλάμε γιά τέλειες λύσεις, χωρίς συμβιβασμούς.

Στην πράξη, τα πράγματα είναι πολυπλοκότερα. Υπάρχουν μη γραμμικότητες που εισάγουν κι άλλες παραμέτρους στο πρόβλημα. Συχνά, δεν υπάρχει απόλυτη λύση. Η επιλογή μεταξύ των διαφόρων και πάντοτε αποδεκτών λύσεων, έχει να κάνει με την προσωπική άποψη του σχεδιαστή. Εχει να κάνει με την φιλοσοφία της κάθε εταιρείας. Εχει να κάνει με την αίσθηση που θα δώσει το προιόν στην αγορά, στον καταναλωτή.

Υπάρχει και ο αντίλογος. Αυτός που λέει ότι όταν ο σχεδιαστής θα εξαντλήσει τις γνώσεις του, τότε θα ακολουθήσει την διαίσθηση, το γούστο του. Θα αντικαταστήσει την επιστημονική μεθόδευση με την εμπειρική, ενδεχομένως αντιμετώπιση. Στον χώρο της '' υψηλής πιστότητας'', υπάρχει αυτή η πολιτική κατά κόρον. ΄Γι αυτό και δικαιολογημένα δημιουργείται η αντίληψη, ότι '' το γούστο '' υποκαθιστά την επιστημονική προσέγγιση.

Το γούστο και η εμπειρική προσέγγιση δεν πρέπει να αποτελούν υποκατάστατο η αναπληρωτή κάποιας σχεδίασης. Το γούστο πρέπει να υπεισέρχεται μόνο στις περιπτώσεις εκείνες της επιλογής μεταξύ ισάξιων λύσεων. Που είναι πάντοτε υπαρκτές.

Δικαιολογημένα (με άπειρα παραδείγματα) δε δημιουργείται μόνο η αντίληψη, ότι το γούστο υποκαθιστά την επιστημονική προσέγγιση, αλλά ότι το γούστο, πασπαλισμένο με ένα σωρό αηδίες, προσπαθεί να καταρρίψει την επιστημονική προσέγγιση ως λάθος επιλογή...

Αυτή τη φορά, έτσι για να στη σπάσω δηλαδή, θα συμφωνήσω 100% μαζί σου.:137:

Υπόσχομαι, να μη ξαναγίνει (αν και δε τηρώ υποσχέσεις, να το ξέρεις, είμαι ...παλιοχαρακτήρας!):143::135:

 

[Gebreselassie]

Αναρωτιέμαι πόση "φιλοσοφία", "προσωπική άποψη", "γούστο" και... "διαίσθηση" σηκώνει ο βιομηχανικός σχεδιασμός. Διότι ωραία τα χαϊεντάδικα κελάρια στις υπόγες του βιοτέχνη, αλλά αυτοί που πουλάνε (πχ η sony ή η b&w) μάλλον λειτουργούν διαφορετικά.

...

 

[Timbre]

Απάντηση: Η επάρκεια του κρίνειν

Μπαα..,δεν προλαβαίνω να το διαβάσω όλο οπότε στο αρχικό ερώτημα..

Η επάρκεια του κρίνειν...

Αν έχεις καταλάβει ότι όλα είναι θέμα:
- επιλογών + συνδυασμού -
ανάμεσα στο κατάλληλο και το επιθιμητό και να δεχθείς την "άποψη" (επιλογή) ως κάτι διαφορετικό και όχι κάτι λάθος...
Ναι, ίσως να μπορείς.


Άν πιστεύεις ότι υπάρχει 'ιδανικό' και συγκεκριμένο και αυτό προσεγγίζουμε...
Όχι δεν μπορείς να κρίνεις σωστά..


Ακόμη πρέπει να ξέρεις το αντικείμενο κρίσης... :137:
..την συνάρτηση με το κόστος...
και τα ιδιαίτερα σημεία του..(χαρακτηριστικά - τεχνικά και υποκειμενικά)

Εκφράσεις όπως "ένα καλό σύστημα τα παίζει όλα καλά" είναι για πωλητή στο Κωτσόβολο και όχι για Hi-Fi.

Περιγραφές όπως:
(έχει προηγηθεί επέμβαση στο σύστημα καλώδια ή πιουριφάηερς...δεν θυμάμαι)
"Άκουσα να χωρίζουν τα χέρια του πιανίστα αριστερά και δεξιά..."
Όχι, δεν μπορεί να κρίνει σωστά.

Κάποιος που βάζει ηχεία διπλάσιου όγκου από αυτά που χρειάζονται....
Όχι, δεν μπορεί

Κάποιος που ακούσει σε max120dB....
Όχι, δεν μπορεί

....
κτλ...

 

[panmanr]

Η κουβεντα εχει μεγαλο ενδιαφερον. Συμφωνω με αυτους που δεν ακουνε με ψηφιακη ενισχυση:138:

 

[themiloc]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Η επάρκεια του κρίνειν

Μη με το λες εμένα. Σε κανένα πολυτεχνείο πήγαινε να το πεις αυτό. Εγώ έχω κάνει τις επιλογές μου.

Και δεν είναι υπεραπλούστευση. Εναλλασσόμενο ρεύμα είναι. Τίποτε άλλο. Εσύ τουλάχιστον, το ξέρεις. Εντάξει, δεν λέμε μόνο τέτοια όταν πάμε να κάνουμε μια πώληση. Εκεί θέλει και σάλτσες και τα τοιαύτα, αλλά μέχρι ένα σημείο δηλαδής.

Και το εναλλασσόμενο ρεύμα, ανθρώπινο άγγιγμα είναι, ειδικά αυτό. Το έχουμε στο στήθος μας, μέχρι να πεθάνουμε.

Έλα τώρα Κωστάκη με τα εναλασσόμενα. Όλοι οι μεγάλοι ηχολήπτες με τα ίδια μικρόφωνα και κονσόλες δουλεύουν τα ίδια έχουν μάθει και άλλα φτάχνει ο καθένας τους, οι μηχανικοί μάστερινγκ δουλεύουν με τα αυτιά τους και οι σχεδιαστές ηχείων τα ίδια ακριβώς. Αν μπορείτε και γνωρίζετε ρωτήστε σχεδιαστές πως κατέληξαν στα προιόντα τους, μετά από πόσες ατέλειωτες ακροάσεις. Δεν τους αρκούσαν οι γνώσεις και οι μετρήσεις για να τελειώσουν? ή δεν τις είχαν?
Ένα σπίτι δεν είναι μόνον στατικά είναι και μορφή που δεν είναι απλά επιστήμη.
Αρκετά μεχρις εδώ, ας πιστεύει ο καθείς οτι θέλει. Κάνει και πολύ ζέστη ρε παιδί. Πάμε κανένα Τρίκερι?

 

[Costas Coyias]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Η επάρκεια του κρίνειν

Έλα τώρα Κωστάκη με τα εναλασσόμενα. Όλοι οι μεγάλοι ηχολήπτες με τα ίδια μικρόφωνα και κονσόλες δουλεύουν τα ίδια έχουν μάθει και άλλα φτάχνει ο καθένας τους, (...)

Πολύ σωστά, αλλά άντε να το βάλεις αυτό στο χοντροκαύκαλο των κάθε λογής ρηβγιουεράδων και "χομπιστών", που θέλουν το σύστημα να είναι φλατ, γιατί τα ρυθμιστικά τονικότητας καταστρέφουν την αγνότητα του κόκκου, τρίτη πόρτα δεξιά όπως μπαίνουμε... (Βρήκα μια γιαπωνέζικη Σαντέ με ένα μπάσο, λες και ο μαστερομηχανικοτέτοιος άκουγε από τρανζιστοράκι...)

(Άστο το Τρίκερι ρε, πάμε για μπάνιο Άγ. Σαράντα)...

 

[JOHN MARKOU]

Απάντηση: Η επάρκεια του κρίνειν

Συμφωνώ με τον κόγια σε ολα.
Αν ο χατζηπαπαρίσκος στο japan άκουγε απο τρανζιστοράκι θα είχε τα μπάσσα ολα στα +10db. Οπως κάνουνε κάτι αγγλίδες με τα 801 στο μέτρο , και ψάχνεις να βρείς τι φταίει και δεν εχει μπάσσα ο δίσκος.Ολα στα - 10db. Αββυσος η ακοή των παραγωγών ηχοληπτών.
Το τρίκερι τι να το κάνεις? ξεραϊλα είναι.
Πήγαινε αγ σαράντα να τα δείς ολα κωλυόμενα και να μην ξαναπάς πουθενά αλλού.
Αντε κανά μυλοπόταμο , αλλά μονο καθημερινές χωρίς κόσμο και αν δεν βαριέσαι τις σκάλες. .:116:

 

[theflame]

Απάντηση: Re: Η επάρκεια του κρίνειν

Αναρωτιέμαι πόση "φιλοσοφία", "προσωπική άποψη", "γούστο" και... "διαίσθηση" σηκώνει ο βιομηχανικός σχεδιασμός. Διότι ωραία τα χαϊεντάδικα κελάρια στις υπόγες του βιοτέχνη, αλλά αυτοί που πουλάνε (πχ η sony ή η b&w) μάλλον λειτουργούν διαφορετικά.

...

Κι όμως αν το καλοσκεφτείς και αυτές οι εταιρείες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εισάγουν στη γκάμα των προϊόντων τους τη διαφορετικότητα και κατά συνέπεια βάζουν την υπογραφή τους σε ότι κατασκευάζουν, μια υπογραφή που περνάει και στον ήχο των συσκευών.
Θες να λέγονται τουίτερ από βηρύλλιο ή διαμάντι, κώνοι από κέβλαρ ή από περίεργα σάντουιτς 2-3 υλικών, ομοκεντρικές μονάδες, σασί με 3-4 υλικά και κλίσεις για αποφυγή συντονισμών, signatured, improved, SE ή UK version των μηχανημάτων τους με το όνομα του σχεδιαστή ή με αλλαγές στα υλικά.
Όλοι προσπαθούν να πουλήσουν το διαφορετικό, όλοι επιλέγουν κάποιους δρόμους που τους επιτρέπουν να βάλουν τη δικιά τους σφραγίδα στις κατασκευές τους και κάνουν τους συμβιβασμούς που ο καθένας επιλέγει, γιατί απλά το τέλειο δεν υπάρχει.
Απλά κάποιοι επιλέγουν αυτό το πράγμα να το λένε τεχνολογική εξέλιξη και κάποιοι επιλέγουν να το λένε μαγεία, ευαισθησία, άποψη και να θέλουν να δημιουργήσουν status symbols.
Κάποιοι επιλέγουν να χρεώνουν λογικά και κάποιοι επιλέγουν από την πώληση μίας συσκευής να βγάλουν ολόκληρο το εισόδημα της χρονιάς!
Μήπως μόνο στο χώρο αυτόν συμβαίνει;
Παντού θα βρεις τέτοια παραδείγματα.
Στα ρούχα, στα έπιπλα, στα αυτοκίνητα, στα ρολόγια, στα τρόφιμα, στα σπίτια.
Παντού υπάρχουν παραδείγματα που τη διαφορετικότητα την χρεώνουν ένα τσουβάλι λεφτά.
Στο χέρι μας είναι να μην πιανόμαστε κορόιδα και να μπορούμε να επιλέγουμε το σωστό, το οποίο σε τελική για κάθε άνθρωπο είναι και διαφορετικό γιατί ακριβώς δεν είμαστε και όλοι ίδιοι.

 

[theflame]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Η επάρκεια του κρίνειν

Πολύ σωστά, αλλά άντε να το βάλεις αυτό στο χοντροκαύκαλο των κάθε λογής ρηβγιουεράδων και "χομπιστών", που θέλουν το σύστημα να είναι φλατ, γιατί τα ρυθμιστικά τονικότητας καταστρέφουν την αγνότητα του κόκκου, τρίτη πόρτα δεξιά όπως μπαίνουμε... (Βρήκα μια γιαπωνέζικη Σαντέ με ένα μπάσο, λες και ο μαστερομηχανικοτέτοιος άκουγε από τρανζιστοράκι...)

Μεγάλος πόνος αυτός...
Τελικά λέμε συνέχεια για τον πιο αδύναμο κρίκο σε ένα στερεοφωνικό και πιο κομμάτι της αλυσίδας είναι το πιο βασικό, χτυπιόμαστε να φτιάξουμε καλά συστήματα δίνοντας κάποιοι και ένα σκασμό λεφτά, σωστούς χώρους, παίδεμα που θα μπουν τα ηχεία και αν θα κάνω διάθλαση ή απόσβεση του ήχου και έρχεται ο μηχανικός ήχου και στα κάνει μαντάρα!
Ποιος χώρος και ποια ηχεία... το 50% του ήχου είναι η ηχογράφηση, τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.
Garbage In - Garbage Out το λέμε στον προγραμματισμό...

 

[Tidal__]

Petermeni πραγματικά αμφιβάλω αν έχεις ακούσει ποτέ live. Δεν εξηγείται αλλιώς, πραγματικά φίλε...