Mastering

[Τσαντουλής Βασίλης]

Απάντηση: Mastering

Ανάρτησα το θέμα στον χώρο "υπόμνησης" λόγω της σημαντικότητας και της ποιότητας που το διακρίνει ! Λόγω του χαρακτήρα και της ιδιαιτερότητάς του διέγραψα τα άσχετα και μικρού ενδιαφέροντος σχετικά posts ...Ζητώ την κατανόηση των φίλων που τα ανάρτησαν...

 

[Alex_Zapantis]

Απάντηση: Mastering

Βασίλη, μπράβο και για τις δύο αποφάσεις σου.



Ημίθεε, τι να πω...:446:
Μπράβο, συγχαρητήρια, και χαρά στο κουράγιο και την υπομονή σου...

:622:



Σημείωση:
Ακόμα και αν υπήρχαν τυχόν παρατηρήσεις, η παρουσίαση του Κώστα είναι τόσο περιεκτική και ευσύνοπτη, που τυχόν παράθεση επιπλέον λεπτομερειών ουσιαστικά θα αποδυνάμωνε το σύνολο...

 

[SUDOKU]

Re: Απάντηση: Mastering

....η παραπάνω διαδικασία, δηλαδή η μεταφορά του υλικού από τα 24 στα 2 κανάλια, είναι απωλεστική, για τους ακολούθους λόγους:

1. Διότι το υλικό υφίσταται φυσική συμπίεση του όγκου του, αφού, προερχόμενο από 24 πίστες σε ταινία πλάτους 2 ιντσών, εγγράφεται σε 2 πίστες ταινίας πλάτους ½ ή ¼ της ίντσας, συνήθως σε ταχύτητα 15ips, ή σπανιότερα σε ταχύτητα 30ips.

2...................................

3...................................

4...................................

Μια σημαντική παρατήρηση - διόρθωση...

- 1. Ο 'χώρος' που έχουν τα (2) κανάλια ήχου(stereo) στο master analogue tape είναι πολύ μεγαλύτερος από τον 'χώρο' που έχουν τα (24) κανάλια στο multitrack tape... ακόμα και στην ταινία του 1/4, και αυτό είναι συνειδητή επιλογή για καλύτερο διαχωρισμό των (2) καναλιών στο τελικό stereo mix ...

2 inches / 24 chanels = 0.08 inch space for each single chanel

1/2 inches / 2 chanels = 0.25 inch space for each single chanel

1/4 inches / 2 chanels = 0.13 inch space for each single chanel


***Πολύ καλή δουλειά πραγματικά... και αρκετά επιμορφωτική για 'αναλογικούς φωστήρες' και απλούς θνητούς...

 

[costas EAR]

Απάντηση: Mastering

τα σέβη μου στον αγαπητό "γιδοβοσκό"...:126:

ΜΠΡΑΒΟ! :145:

 

[tem]

Απάντηση: Mastering

Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω δημόσια τον κ. Κόγια γιατί για ακόμη μία φορά
δαπάνησε τον προσωπικό του χρόνο να γράψει για άλλο ένα θέμα με πληρέστατο τρόπο,
για τα δεδομένα ενός φόρουμ, και να δώσει σε άσχετους σα και μένα νέες γνώσεις και
τροφή για περισσότερο διάβασμα!

 

[Aquiesence]

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ !
Είναι πράγματα που ήθελα να τα καταλάβω εδώ και καιρό αλλά ψάχνοντας σε ξενόγλωσσα site / wikipedia πιο πολύ μπερδευόμουν παρά με βοηθούσαν.
Μου έλυσες πάρα πολλές απορίες, μου δημιούργησες άλλες τόσες βεβαία 120, αλλά τουλάχιστον κατάλαβα τα βασικά :111:
Και πάλι ευχαριστώ πολύ :109:

 

[brego]

Απάντηση: Mastering

Ευχαριστώ με την σειρά μου......
Βρήκα το θέμα από hyperlink "Ρυθμίστε το πικάπ σας", να πω ότι το ένα σοκ μετά το άλλο.
Σίγουρα θα τα ξαναδιαβάσω και τα δύο θέματα όπως και αρκετά άλλα. Δώστε πληροφορία στο λαό, φτωχό σε γνώσεις, σαν και εμένα!!!! Απλά πράγματα και λόγια που έδιωξαν μέσα σε λίγη ώρα, σύννεφα - μαγείες - σκοτάδι, που είχα για τα θέματα αυτά.

 

[TGD]

Τρία σχόλια:

Το πρόβλημα με τα ψηφιακά αρχεία είναι ότι δεν είναι αιώνια. Διατηρούνται όσιο μπορείς να αναπαράγεις το hardware στο οποίο είναι αποθηκευμένα. Με την γοργή εξέλιξη της τεχνολογίας, πολύ υλικό δεν μεταφέρεται σε νέα φορμά και είναι καταδικασμένο να χαθεί όταν δεν υπάρχουν πια μηχανήματα να το διαβάσουν.

Κάθε επεξεργασία στο ψηφιακό επίπεδο επιφέρει σφάλματα κβαντισμού στο LSB. Αν το βάθος σε bits είναι επαρκώς μεγάλο έχει καλώς. Αλλιώς κάποια έχουμε απώλεια πληροφορίας.

Η Sheffield Lab έκανε αυτές τις δοκιμές όταν, εεε υπήρχε. Δηλαδή πολύ παλιά σε σύγκριση με την εξέλιξη των ψηφιακών μέσων.

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Το όποιο σφάλμα στο LSB είναι σχεδόν αμελητέο πλέον. Όσο για το αν είναι αιώνια τα αρχεία, προχθές άκουγα ψηφιακά αρχεία που είχα δημιουργήσει το 1994. Κι αυτό γιατί η ψηφιακή πληροφορία είναι ανεξάρτητη από το ψηφιακό μέσο. Η ίδια πληροφορία μπορεί να ανέβει πλέον στο cloud και να μείνει εκεί αποθηκευμένη και να αναπαράγεται από οποιαδήποτε συσκευή...

 

[Costas Coyias]

Συμφωνώ - τί συμφωνώ δηλαδή, έτσι είναι. Το ψηφιακό υλικό είναι ανεξάρτητο του μέσου, και εδώ που τα λέμε δηλαδή, το μέσον σήμερα είναι ένα: Ο σκληρός δίσκος - άντε και οι κάρτες μνήμης. (Αν κάποιος έχει ακόμα φωτογραφίες σε δισκέτα, τραβηγμένες με Sony Mavica, ευχαρίστως να του τις περάσω σε φλασάκι - και με ευκολίες πληρωμής)...

Έχω να επισημάνω κάτι, σε σχέση με το CD. Η καθολική πεπατημένη σήμερα επιτάσσει εγγραφή και editing στα 24bit και τελικά downconvert στα 16bit, με χρήση dithering. Αυτό είναι άμεσα ακουστό στο χειροκρότημα, που είναι η αχίλλειος πτέρνα της απωλεστικής μετατροπής. Γι' αυτό και τα χειροκροτήματα στις σύγχρονες live εγγραφές ακούγονται σαν να είναι από κακογραμμένο mp3. Ειδικά για τέτοιες περιπτώσεις, και ειδικά αν πρόκειται για υλικό που θα εκδοθεί σε CD, θα ήταν προτιμώτερο ένα ξεχωριστό, παράλληλο take κατ ευθείαν στα 16/44, ώστε να ακούγονται σωστά τα χειροκροτήματα. Προχθές, στην έκθεση, έτυχε στο δωμάτιο της Scale Audio να ακούσω μια πρόσφατη παραγωγή του Σαββόπουλου, όπου τα χειροκροτήματα ακούγονταν ακριβώς έτσι. Δεν έφταιγαν τα μηχανήματα, το πρόβλημα είναι εγγενές της μεθόδου. Αν κάποιος έχει άποψη για το ποια κατανομή dithering ακούγεται καλύτερα σ' αυτό το συγκεκριμένο ήχο, πολύ θα ήθελα να την καταθέσει.

Βέβαια, με την προοπτική της μελλοντικής αντικατάστασης του CD με άλλο, υψηλότερης ανάλυσης μέσο, όλοι γράφουν πλέον σε 24/96 τουλάχιστον, αποδεχόμενοι το πρόβλημα στα χειροκροτήματα. Άσε που μπορεί κάποιοι να το αγνοούν...

 

[TGD]

Η ένστασή μου δεν είναι στο ότι το ψηφιακό υλικό είναι ανεξάρτητο του μέσου, αλλά στο ότι το μέσο χρειάζεται μηχανήματα για να αναπαραχθεί τα οποία όχι μόνο δεν είναι αιώνια, αλλά απαξιώνονται ταχύτατα. Απαιτείται συνεχής αντιγραφή του υλικού σε νέα μέσα. Στη διαδικασία αυτή τίθενται προτεραιότητες, και είναι λογικό ότι θα υπάρξει υλικό που δεν θα μεταγραφεί. Δείτε το στο επίπεδο μιας δισκογραφικής, ή στο επίπεδο της Ταινιοθήκης της Ελλάδας. Συνεχώς πρέπει να αποφασίζουν τι θα περάσουν σε νέα μέσα και τι θα αφήσουν στα παλιά.

Να φέρω ένα αναλογικό παράδειγμα. Οι ταινίες 35mm της Everest ήταν άχρηστες γιατί δεν υπήρχε πλέον κανένα μπομπινόφωνο που να τις παίζει. Η Classic Records αναγκάστηκε να βρει και να επισκευάσει ένα για να κάνει την πρόσφατη μεταφορά σε LP και SACD.

Εγώ έχω τη διπλωματική μου σε δισκέτες των 8 ιντσών από υπολογιστή Cromemeco. Τα αρχειακά δεδομένα του μετεωρολογικού σταθμού που χρησιμοποίησα ήταν σε διάτρητες κάρτες. Τα μετέφερα σε δισκέτες για Macintosh. Έκτοτε αγνοούνται. Τα προγράμματα επεξεργασίας για αυτά ήταν σε ένα αρχαίο computer HP, με χαλασμένο tape drive. Ανακτήθηκαν γιατί βρέθηκε ο ίδιος υπολογιστής σε μουσείο, με drive που δούλευε!

Το διδακτορικό μου βρίσκεται σε ταινία DC120 από DOS. Γραμμένο σε AmiPro. Και να διαβάσω τα αρχεία, δεν θα έχω που να τρέξω το πρόγραμμα. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα έντυπα...

 

[Costas Coyias]

Εεεμ, τί να σε κάνω και σένα! Γεννήθηκες νωρίς! Λοιπόν, άκου! Pentium 3 υπάρχει. Και Dos και Windows 95 και Ami Pro υπάρχουν (νομίζω δηλαδή, κάπου θα τα έχω θαμμένα). Και μνήμη και δίσκος και σειριακό ποντίκι (?) και κάρτα οθόνης. Παίρνεις και ένα tape drive, εντάξει, είναι πανάκριβο, τί να κάνουμε! Τα υπόλοιπα τα παίρνεις καινούργια και χήαρ γιου γκόου!

Μια που είπες για την Everest, άκου εδώ και αναλογικό jitter (flutter δηλαδή). Το διόρθωσαν με αυτό.

 

[danas]

Δοθέντος ότι ο ρόλος του mastering είναι θεμελιώδης για την υλοποίηση και δημοσίευση μιας μουσικής παραγωγής, αλλά και διότι πολύς λόγος έγινε τελευταίως εδώ μέσα για τα αναλογικά και τα ψηφιακά μέσα, απεπειράθην να συμπυκνώσω τη σχετική διαδικασία σε ένα θέμα, ώστε να λυθούν κάποιες παρεξηγήσεις –ή και απορίες- που ενδεχομένως πλανώνται. Ελπίζω να ανέπτυξα το θέμα που διαβάζετε με την προσήκουσα κριτική στάση, αλλά και να είμαι αρκετά σαφής, ώστε, όσοι το διαβάσετε, τέλος πάντων, να μην αισθανθείτε ότι χάσατε το χρόνο σας. Αν όσα γράφω είναι για κάποιους ενδεχομένως αυτονόητα και τετριμμένα, ζητώ την κατανόησή τους. Επίσης, συγχωρήστε με για το απλοϊκό -θα έλεγα- εικαστικό μέρος των εικόνων – το Corel ουδέποτε ήταν το φόρτε μου, αν και ίσως θα έπρεπε.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο ρόλος όλων των ηχογραφικών μέσων – ας περιορισθούμε σ’ αυτά, προσπερνώντας την κινούμενη εικόνα- είναι η αποτύπωση ενός μουσικού γεγονότος και ο μετασχηματισμός του σε μορφή που να μπορεί να αγοράσει ο καταναλωτής. Αν και η σχετική απόσταση έχει στις μέρες μας ελαττωθεί, τα ηχογραφικά μέσα ήσαν πάντοτε ανώτερης ποιοτικής στάθμης από τα μέσα αναπαραγωγής που είχε και έχει ο καταναλωτής στη διάθεσή του, στο σπίτι του, στο αυτοκίνητό του, στην τσέπη του.

γιατι οι ηχογραφισεις απο '60 και μετα ακουγονται τωρα καλα?

 

[danas]

Αγαπητε φιλε ημιθεε αψογη παρουσιαση. Σε ευχαριστουμε.

 

[panos_adgr]

Κώστα έριξα μια γρήγορη ματιά και μου έπεσαν τα σαγόνια!

Ευχαριστούμε για όλον τον χρόνο που αφιέρωσες για να μας παρουσιάσεις αυτές τις πληροφορίες. Με την πρώτη ευκαιρία θα το μελετήσω διεξοδικά.

Μπράβο και στον Βασίλη που το ανάρτησε σαν υπόμνηση για να είναι πάντα εύκολα προσβάσιμο και ορατό.

 

[L.Stephanides-Anakrousis]

Έχω να κάνω τις εξής παρατηρήσεις και να εκφράσω την άποψη μου στα κατά τα άλλα σωστά αλλά όχι απόλυτα και μονόπλευρα όπως παρουσιάζονται στην πολύ καλή προσπάθεια του φίλου Κόγια.
1.Οι στερεοφωνικές ηχογραφήσεις σε μαγνητοταινία άρχισαν συστηματικά το 1954. Η κυκλοφορία τους σε δίσκους βινυλίου τον Οκτώβριο του 1958.
2. Ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα δικάναλες, με χρήση δύο ή και τριών βασικών μικροφώνων. Μερικές φορές προστίθετο και κάποιο βοηθητικό μικρόφωνο. Οι πολυμικροφωνικές/πολυκαναλικές ή πολυμονοφωνικές ηχογραφήσεις ακολούθησαν αργότερα. Στις περιπτώσεις χρήσης άνω των δύο μικροφώνων το σήμα περνούσε από μίκτη και μετά στο στερεοφωνικό μπομπινόφωνο. Πολλές εταιρείες από αυτήν την ταινία [session ή master tape] έκαναν την παραγωγή των δίσκων. Επομένως το session tape δεν ήταν μόνο για ανάγνωση. Ήταν έτοιμο. (Εξαίρεση για συγκεκριμένους λόγους η RCA. H Classic records ήταν αυτή που για πρώτη φορά στις επανεκδόσεις της χρησιμοποίησε αυτά τα session tapes τα οποία η RCA τότε δεν χρησιμοποιούσε για συγκεκριμένους λόγους. Έκανε από αυτά αντίγραφο που το ονόμαζε master και από αυτό έβγαζε τους δίσκους της.)
3. Στις δικάναλες ηχογραφήσεις δεν τίθεται θέμα μίξης.
4. Ούτε τοποθέτηση των οργάνων, αφού αυτά είναι ήδη τοποθετημένα επί σκηνής εκ των προτέρων.
5. Ούτε είναι απαραίτητη κάποια χρήση ή προσθήκη αντήχησης, τα δύο ή τρία μικρόφωνα συλλαμβάνουν τον χώρο και την αντήχησή του χώρου.
6. Ούτε επέμβαση στην τονικότητα για να αποκτήσουν τα όργανα σώμα χρειάζεται. Το έχουν από τη φύση τους.
7. Ούτε ισοστάθμιση χρειάζεται. Είναι και αυτή παρούσα.
8. Και ούτε όλα τα χίλια δυο κακά με πτώση της ποιότητας που απορρέουν από την χρήση μεθόδων αντίθετων από αυτές που περιέγραψα και που έχουν ως γνώμονα καθαρά οικονομικούς λόγους.
Ένα μεγάλο μέρος των ηχογραφημένης παγκόσμιας μουσικής μας κληρονομιάς έχει γίνει με απλούς τρόπους και γιαυτό παραμένει μέχρι τις μέρες μας αξεπέραστη, [δυστυχώς!!]
Φτάνει να ξέρει να κάνει κανείς τη δουλιά του. Λ.Σ.

 

[TGD]

Τα κλασικά RCA όμως είναι τρικάναλα (L - R - C). Το master που έβγαιναν οι δίσκοι ήταν downmix από τις τρικάναλες ταινίες.

 

[L.Stephanides-Anakrousis]

Τα πρώτα χρόνια δεν ήταν, ήταν δικάναλα. Λ.Σ.

 

[costas EAR]

Πετρινα χρονια..

Πιο πριν, εποχη του χαλκου.

Λιγο παλιοτερα, χόμο χάμπιλις κ χόμο ερέκτους.

Αξεπεραστες εποχες..

 

[Zizik]