Βιβλία

[Mr Spock]

Φερλινγκέτι, ετών 99
Ο αμερικανός ποιητής, ένας ζωντανός θρύλος του Σαν Φρανσίσκο, η γενιά των μπιτ και η σχέση του με τους Έλληνες ποιητές . . .

. . . ο Λόρενς Φερλινγκέτι του οποίου το βιβλιοπωλείο City Lights είναι ο ζωντανός θρύλος του Σαν Φρανσίσκο; Τόσο ζωντανός όσο και η Γκόλντεν Γκέιτ Μπριτζ; Και του οποίου η συλλογή «A Coney Island of the Mind» (1958) έχει μεταφραστεί σε δέκα γλώσσες έχοντας πωλήσει μέχρι σήμερα περισσότερα από ένα εκατομμύριο αντίτυπα; Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Γιόνκερς της Νέας Υόρκης από πατέρα Ιταλό, υπηρέτησε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο Ναυτικό, έζησε στη Γαλλία και το 1953 ήρθε στο Σαν Φρανσίσκο «γιατί δεν μπορούσε να πάει πιο δυτικά», όπου άνοιξε τον εκδοτικό οίκο City Lights. Εκεί ένωσε τις δυνάμεις του με τους Αλεν Γκίνζμπεργκ, Κένεθ Ρέξροθ και Τζακ Κέρουακ, που είναι και ο βασικός πυρήνας της γενιάς των ποιητών Μπιτ . . .

. . . Ενα από τα αγαπημένα του γνωμικά, που το λέει σε φίλους του με κάθε ευκαιρία, είναι ιταλικό: «Mangia bene, ridi spesso, ama molto» («Τρώγε καλά, γέλα συχνά, αγάπα πολύ»), στο οποίο προσθέτει τη δική του κατάληξη «Και μην τα θαλασσώνεις» . . .

. . . Ο ίδιος και ο Νάνος Βαλαωρίτης πήραν την πρωτοβουλία να οργανωθεί ποιητική βραδιά «Για την ελληνική αντίσταση» στο Φουγκάζι Χολ του Σαν Φρανσίσκο στις 20 Απριλίου 1972. Το συνδύασαν με την παρουσία στην πόλη της χήρας Ελένης Καζαντζάκη. Εκτός από δέκα αμερικανούς ποιητές, συμμετείχαν ποιητές από Νικαράγουα, Χιλή, Νότιο Αφρική, Ρουμανία και Ελλάδα. Τα ποιήματα ήταν πολιτικά. Η Ελένη Καζαντζάκη απήγγειλε Καζαντζάκη, αλλά ακούστηκαν και ποιήματα των Σεφέρη, Ρίτσου και Ελύτη. Εμένα ο Φερλινγκέτι και ο Βαλαωρίτης μου είπαν να διαβάσω ένα ποίημά μου στα ελληνικά «για να ακουστεί και η γλώσσα του Ομήρου». Μαζεύτηκε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσόν που το έστειλαν στο ΠΑΜ και στο ΠΑΚ στην Ευρώπη. Σε ένδειξη δε πένθους, στις 20 Μαρτίου του 2003, ημέρα εισβολής των Αμερικανών στο Ιράκ, το βιβλιοπωλείο παρέμεινε κλειστό . . .

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=968080

 

[spylab]

Προσφατα κατεβασα ενα βιβλιο true crime για τον Golden State Killer το I'll Be Gone in the Dark
που δεν το εχω διαβασει ακομα ,αλλα σημερα στις ειδησεις ειδα
Golden State Killer case: Ex-cop Joseph James DeAngelo arrested

Το FBI που δεν σταματα ποτε την ερευνα για παλαιοτερα εγκληματα , και που βαζει καθε νεα γενια πρακτορων
να αναψηλαφει με καινουργια οπτικη και μεθοδους ,παλιες αλυτες υποθεσεις μου προκαλει τον μεγιστο σεβασμο

 

[wizzy]

Η μουσική του Moby αναφέρεται συχνά πυκνά στο site μας, με διάφορες αφορμές.

Για όσους συμforumίτες διαθέτουν χρόνο για ανάγνωση βιβλίων (εκτός από την ακρόαση μουσικής!), σας ενημερώνω, λοιπόν, ότι κυκλοφορεί η αυτοβιογραφία του καλλιτέχνη από τις εκδόσεις Ροπή.

Moby - Porcelain: Μια αυτοβιογραφία

Το αγόρασα πρόσφατα και πήρε τη σειρά του στα "βιβλία προς ανάγνωση". Αφού τελειώσω το "DNA" της Yrsa Sigurdardottir, βεβαίως, βεβαίως!

 

[spylab]

Xεχε και ηθελα να σου πω αν σε ενδιαφερει το DNA να διαβασεις και αυτο
The Gene: An Intimate History

 

[GKZ]

μιάς κι αναφερόμαστε στα βιβλία ,εγώ πριν 5 ημέρες τελείωσα την μελέτη αυτού του πολύ ενδιαφέροντος βιβλίου :

τώρα μελετώ ένα επίσης ενδιαφέρον βιβλίο το:

,βρίσκομαι στην σελ. 243 και έχω «φρικάρει» από την ποσότητα των πολυσυμπάντων , που προβλέπουν οι τρέχουσες θεωρίες .

 

[Mr Spock]

- είμαι σχεδόν στο τελείωμά του , ο εν λόγω συγγραφέας γνωστός περισσότερο για τα : ''less than zero'' & ''american psycho'' ( που έγιναν αντίστοιχες ταινίες ) , εδώ συνεχίζει το ίδιο μοτίβο αλλά προς το ποίο ηλικιακά ώριμο . . . δεν θα σταθώ στον τρέχον βιβλίο ( έχει βγεί και το ''αυτοκρατορικές απολαύσεις'' ) , διότι το στίλ και η θεματολογία είναι πάντα ίδια . . .

. . . ασχολείται πάντα με τους παρακμιακούς super stars του hollywood , είναι όλοι τους πλούσιοι μορφωμένοι , γυμνασμένοι ψυχωτικοί και βίαιοι χρήστες ναρκωτικών , αλκοόλ , ψυχοφαρμάκων . . . χαβαλεδιάζουν μαστουρώνοντας , κάνοντας sex άνδρες γυναίκες μαζί ανά δύο , τρείς ή ότι κάτσει . . . ακούνε πολύ μουσική και ειδικεύονται σε βασανισμούς και εκτελέσεις ανθρώπων χωρίς κίνητρο . . .

. . . εκεί όμως βρίσκεται και όλη διαστροφή . Δέν υπάρχει μίσος , κακία , δόλος κλπ . . . σκοτώνουν από ανία ή σαν φυσικό τελείωμα της απολαυστικής συνεδρίας τους . . . άτομα που και να συλληφθούν δεν χρίζουν σωφρονισμού , μιάς και δεν νοιώθουν τίποτα

- παρελαύνουν διάφορες ηλικίες , τα μικρά είναι όλα απαθή και υπό ψυχιατρική παρακολούθηση με τα καλύτερα αντικαταθλιπτικά φάρμακα . . . σαν έφηβοι είναι το ίδιο συν sex , αλκοόλ και μαριχουάνα . . . κάπου στα 20-23 προστίθενται τα ναρκωτικά και το έγκλημα . . . γιά να καταλήξουν μεσήλικες αλκοολικοί , βαριά εξαρτημένοι πλέον από τα ποιό δυνατά ψυχοφάρμακα και πάλι απαθείς όπως ήσαν παιδιά

- οι περιγραφές είναι καλές τυπικά χωρίς κάτι το καινοτόμο

- γιατί να τον διαβάσει κανείς ; . . . δεν ξέρω . . . μία στις τριάντα θα μου έρθει διάθεση ( τις υπόλοιπες , ούτε που το σκεύτομαι ) να τον διαβάσω , εάν όμως γίνει αυτό . . . απουσιάζω από τα εγκόσμια μέχρι του τέλους της ανάγνωσης





ΥΓ : . . . πάντοτε όλα γίνονται υπό την μουσική υπόκρουση τραγουδιών ( 80s και πέρα ) , για τα οποία αναφέρονται και διάφορες λεπτομέρειες

 

[GKZ]

Μετά την ζάλη απο την πληθώρα των πολυσυμπάντων τύπου Ι και ΙΙ ,καθώς και των παράλληλων συμπάντων τύπου ΙΙΙ ,άρχισε η μελέτη αυτού του εξαιρετικού βιβλίου:

Απαρτίζουμε κοινωνίες «μεγάλων προμετωπιαίων φλοιών» ή κοινωνίες πρωτεύοντων ;;;

 

[wizzy]

[...] Αφού τελειώσω το "DNA" της Yrsa Sigurdardottir, βεβαίως, βεβαίως!

Τελικά, το βιβλίο με απογοήτευσε - λίγο ή πολύ, δεν έχει σημασία. Οι περιγραφές των φόνων είναι αρκούντως λεπτομερειακές όπως και το "χτίσιμο" των επιμέρους χαρακτήρων. Όμως, η συγγραφέας, κατά την άποψή μου, "σπαταλάει" πολλές σελίδες σε περιγραφές που προσπαθούν να μπάσουν τον αναγνώστη σε ένα συγκεκριμένο κλίμα, η οποία προσπάθεια καταλήγει να τον κουράζει.

Το βιβλίο έχει έκταση 521 σελίδες και το πρώτο στοιχείο για τους φόνους που έχει ενδιαφέρον και εξελίσσει την υπόθεση, δίνεται στην σελίδα 391. Μετά, οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές με αποτέλεσμα να μου δίνεται η εντύπωση ότι η συγγραφέας απλώς βιάστηκε να "κλείσει" το βιβλίο όσο πιο γρήγορα μπορούσε.

 

[Snow Whitty]

«Το διάβασμα ομορφαίνει.»

Από βιτρίνα βιβλιοπωλείου στη Βιεννη.

 

[Nick Arvanitakis]

Δεν θυμάμαι αν το έχω ξαναπεί.
Έχω μια και μόνη,αδερφή που είναι Nesbomaniac.
Όπως καταλαβαίνετε , διαβάζω Jo Nesbo (ή Γιού Νέσμπε) και τις περιπέτειες του Harry Hole.
Διάβασα τις ''Νυχτερίδες'' τις ''Κατσαρίδες'' τον ''Κοκκινολαίμη'' και τώρα τελειώνω το ''Νέμεσις''.

Μυθιστορήματα με βασικό ήρωα τον Χάρι Χόλε

• 1997 - Flaggermusmannen "Bat Man": Η Νυχτερίδα
• 1998 - Kakerlakkene "Cockroaches": Οι κατσαρίδες
• 2000 - Rødstrupe "Robin": Ο κοκκινολαίμης
• 2002 - Sorgenfri ""Free of Sorrow": Νέμεσις
• 2003 - Marekors "Pentagram": Το αστέρι του διαβόλου
• 2005 - Frelseren "Savior": Ο Λυτρωτής
• 2007 - Snømannen "Snoman": Ο Χιονάνθρωπος
• 2009 - Panserhjerte "Armored Heart": Η Λεοπάρδαλη
• 2011 - Gjenferd "Ghosts "Phantom" : Ο Φαντομάς
• 2013 - Police ''Police'': Η Αστυνομία
• 2017 - Tørst "The Thirst": Η Δίψα

Τα πάω με τη σειρά γιατί υπάρχουν πρόσωπα που εμπλέκονται σε περισσότερες από μία ιστορίες.

 

[wizzy]

Η μουσική του Moby αναφέρεται συχνά πυκνά στο site μας, με διάφορες αφορμές.

Για όσους συμforumίτες διαθέτουν χρόνο για ανάγνωση βιβλίων (εκτός από την ακρόαση μουσικής!), σας ενημερώνω, λοιπόν, ότι κυκλοφορεί η αυτοβιογραφία του καλλιτέχνη από τις εκδόσεις Ροπή.

Moby - Porcelain: Μια αυτοβιογραφία

[...]

Ολοκλήρωσα την ανάγνωση της αυτοβιογραφίας του Moby πριν λίγες μέρες.

Ένα γενικό σχόλιο αυτά ήταν το γεγονός ότι δεν βαρέθηκα! Το βιβλίο, ουσιαστικά, είναι η εξιστόρηση της πορείας του καλλιτέχνη στο χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής μέχρι και την κυκλοφορία του album του "Play".

Η εξιστόρηση γίνεται μέσα από την αναδρομή σε καθημερινές ιστορίες στη ζωή του Moby. Χωρίς να είναι συνεχόμενες (δεν περιγράφει π.χ. και τις 7 ημέρες μιας εβδομάδας), είναι με χρονολογική σειρά χωρίς να γίνεται πάντα αντιληπτό στον αναγνώστη το διάστημα που μεσολαβεί από τη μια ιστορία στην άλλη. Η αίσθηση της "συνέχειας" δεν χάνεται σε κάποιο σημείο, κάτι στο οποίο η ροή των ιστοριών έχει ουσιαστική συνεισφορά, καθότι μπορεί να απέχουν χρονολογικά αλλά δίνεται η αίσθηση ότι η μία "ημέρα" είναι "συνέχεια" ή "αποτέλεσμα" των ενεργειών που περιγράφηκαν στην προηγούμενη "ημέρα". Οι ιστορίες είναι σύντομες (4-5 σελίδες η κάθε μία), περιεκτικές και ουσιαστικές, χωρίς ο Moby να πλατιάζει αχρείαστα.

Βρήκα το βιβλίο εξαιρετικά ενδιαφέρον για δύο λόγους: 1) ο Moby δεν ωραιοποιεί τίποτα (ειδικά όταν περιγράφει τις "μάχες" με τους προσωπικούς του "δαίμονες") και 2) έστω και μια σφαιρική άποψη περί μουσικής να έχει κάποιος, θα αναγνωρίσει πολλά ονόματα της μουσικής βιομηχανίας τα οποία με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, βρέθηκαν στην πορεία του καλλιτέχνη, καθώς η σκηνή της ηλεκτρονικής μουσικής αναδυόταν στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 1980 και στις αρχές των 90's.

Το συστήνω ανεπιφύλακτα, ειδικά για ώρες χαλάρωσης σε συνθήκες καλοκαιρινής ραστώνης.

Εξ όσων διαβάζω, αναμένεται και συνέχεια με δεύτερο βιβλίο.

 

[Mr Spock]

« […] “Κοίταξα το ρολόι μου και βάζοντάς το στην τσέπη μου, έριξα μια ματιά στη δεξιά πλευρά και, όπως κατά προσέγγιση μπορώ να εκτιμήσω, είδα ένα βίαιο ξέσπασμα αφρού μήκους γύρω στο ενάμισι μέτρο, τέσσερα στίγματα από τη δεξιά πλευρά της πλώρης”. Του φάνηκε σαν γιγαντιαία φυσαλίδα που έσκαγε στην επιφάνεια. Ενα δευτερόλεπτο αργότερα είδε κάτι να κινείται διασχίζοντας την ακύμαντη θάλασσα, ένα ίχνος τόσο καθαρό, σαν να το χάραζε ένα αόρατο χέρι με ένα κομμάτι κιμωλία σε μαυροπίνακα».

Με αυτά τα λόγια ο Λάρσον περιγράφει το χαρακτηριστικό υπόλευκο, βουβό κύμα που άφηνε πίσω της η τορπίλη που εξαπολύθηκε εναντίον του υπερωκεανίου «Λουζιτάνια», για να περιγράψει μια συγκλονιστική ναυτική τραγωδία. Αναδιφώντας στις μαρτυρίες ο Λάρσον φιλοτεχνεί στον συγγραφικό του καμβά το πορτρέτο της αμερικανικής κοινωνίας της εποχής, η οποία ζούσε στην ουτοπία μιας κενής νοοτροπίας νεοπλουτισμού, που είναι γνωστή ως η Προοδευτκή Περίοδος, και επικεντρώνεται στη βύθιση του «Λουζιτάνια», στις 7 Μαΐου του 1915, από το γερμανικό υποβρύχιο «U-20» και στις μοιραίες της συνέπειες.

http://www.kathimerini.gr/989582/article/politismos/vivlio/mia-synarpastikh-naytikh-istoria




- δεν γνωρίζω τον συγγραφέα αλλά λόγω ναυτικής ιστορίας ( και αληθινής μάλιστα ) , πιστεύω πως θα μου αρέσει . . . είδομεν

 

[wizzy]

Αυτό το καλοκαίρι, κάτι με έπιασε και έδωσα χρήματα για βιβλία που αφορούσαν την αγαπημένη μου μουσική.

Πήρα λοιπόν τα:

1) Άγγελος Γεωργιόπουλος - 665 ημέρες και μια... ζωή metal
2) Γιώργος Αναγνωστόπουλος - Παγκόσμιος Θόρυβος/50 χρόνια heavy metal
3) Μάριος Δημητριάδης & Γιώργος Δάμτσιος - The Metal Chapters Vol. 1
4) Sepultura - Relentless (βιογραφία)
5) Opeth - The book of Opeth (βιογραφία)
6) Paul "Hammy" Halmshaw - Peaceville life (βιογραφία)

Το επόμενο στη σειρά αγορών είναι η αυτοβιογραφία του Bruce Dickinson "What does this button do?"

Μέχρι στιγμής, κατάφερα να διαβάσω τα 1, 2, 6 και τώρα βρίσκομαι στη μέση του 3.

Σχόλια: Τα 1 και 2 έχουν, ας πούμε, εγκυκλοπαιδικό χαρακτήρα. Αναλύουν αρκετές γνωστές κι άγνωστες πτυχές της metal μουσικής, παραθέτοντας στοιχεία και μαρτυρίες πρωταγωνιστών/συγκροτημάτων κτλ.

Το 1 έχει και προσωπικό χαρακτήρα, καθώς η ζωή του συγγραφέα είναι συνυφασμένη με τη metal μουσική, οπότε ο αναγνώστης θα διαβάσει και πολλές προσωπικές ιστορίες οι οποίες αποκαλύπτουν πώς λειτουργούν οργανισμοί σχετιζόμενοι με τη μουσική όπως δισκογραφικές εταιρίες και ραδιοφωνικοί σταθμοί. Παρόλο το μέγεθός του, διαβάζεται ευχάριστα αν και σε κάποια σημεία "συνέλαβα" τον συγγραφέα να πλατειάζει αχρείαστα. Μικρό το κακό.

Το 2 διατηρεί τον εγκυκλοπαιδικό χαρακτήρα εξ ολοκλήρου. Ο συγγραφέας παραθέτει πενήντα μικρά κείμενα σχετικά με τη metal μουσική, προερχόμενα από προσωπική του έρευνα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η μέθοδος εικονογράφησης του βιβλίου, την οποία έχει κάνει ο ίδιος ο συγγραφέας.

Στο 6, ο συγγραφέας και ιδρυτής της δισκογραφικής Peaceville Records, μιας ιστορικής εταιρίας στο χώρο του metal, από το roster της οποίας πέρασαν συγκροτήματα όπως οι Opeth, οι Anathema, οι Paradise Lost, οι Darkthrone κ.ά., ουσιαστικά αφηγείται την ιστορία της ζωής του. Την ανάμειξή του ως μουσικός με την punk σκηνή της Αγγλίας στα τέλη της δεκαετίας του 70 και στις αρχές της δεκαετίας του 80, την ενασχόλησή του με το tape trading και πώς αυτή η ενασχόληση τον οδήγησε στην ίδρυση της δισκογραφικής εταιρίας Peaceville Records. Είναι σημαντικό να αναφερθεί το γεγονός ότι ο συγγραφέας δεν βασίζεται μόνο στις δικές του αναμνήσεις και στη δική του οπτική γωνία, αλλά ζήτησε - και τις περισσότερες φορές έλαβε - μαρτυρίες κι από ανθρώπους που είχαν σχέση με την εταιρία είτε ως μέλη συγκροτημάτων είτε ως εργαζόμενοι στην εταιρία. Προσωπικά, βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, για παράδειγμα, τις μαρτυρίες του Fenriz των Darkthrone και του Nick Holmes των Paradise Lost για το πώς ξεκίνησαν τα συγκροτήματά τους. Το βιβλίο βρίθει φωτογραφιών, η όλη αφήγηση είναι πολύ "στρωτή" και γενικά, εάν κάποιος ενδιαφέρεται να μάθει τι συνέβαινε στη metal σκηνή της Αγγλίας (κυρίως), από τα μέσα της δεκαετίας του 80 μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 2000, αυτό είναι το ιδανικό βιβλίο! Προσωπικά, το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον, εκτός του ότι πλούτισα τις γνώσεις μου γύρω από την αγαπημένη μου μουσική.

Να σημειώσω ότι στον εμπλουτισμό των γνώσεων μου συνέβαλαν και τα τρία βιβλία (1, 2 & 6), απλώς το 6 ήταν, ας πούμε, το επιστέγασμα.

To 3 μέχρι στιγμής μου αρέσει. Ενδιαφέρουσες ιστορίες, οι οποίες "βρίσκονται" εντός της λογοτεχνίας τρόμου και λογοτεχνίας του φανταστικού - είδη με τα οποία έχω τη μεγαλύτερη εξοικείωση και τριβή. Το cd που συνοδεύει το βιβλίο έχει ενδιαφέροντα τραγούδια με προεξάρχον αυτό των Rotting Christ. Ανυπομονώ να το τελειώσω για να ξεκινήσω το επόμενο!

 

[Decembered]

4) Sepultura - Relentless

\m/

 

[wizzy]

\m/

Α! Δεν σας είπα! Στο "πνεύμα" του προηγούμενου post μου, παρήγγειλα και το "Non Serviam", την βιογραφία των Rotting Christ. Κυκλοφορεί τέλη Νοεμβρίου (νομίζω, δεν θυμάμαι) και το αναμένω εναγωνίως!

 

[Nick Arvanitakis]

Α! Δεν σας είπα! Στο "πνεύμα" του προηγούμενου post μου, παρήγγειλα και το "Non Serviam", την βιογραφία των Rotting Christ. Κυκλοφορεί τέλη Νοεμβρίου (νομίζω, δεν θυμάμαι) και το αναμένω εναγωνίως!

Έμαθα πως θα βγεί νέο βιβλίο για τους Joy Division.
Tα παλαιότερα τα έχω και μια φορά το χρόνο βλέπω-ακούω το Control.

 

[wizzy]

Έμαθα πως θα βγεί νέο βιβλίο για τους Joy Division.
Tα παλαιότερα τα έχω και μια φορά το χρόνο βλέπω-ακούω το Control.

Κορυφαίο συγκρότημα οι Joy Division. Εάν αγοράσεις το βιβλίο και το διαβάσεις, θα ήθελα να μάθω την άποψή σου περί αυτού.

 

[wizzy]

Αυτό το καλοκαίρι, κάτι με έπιασε και έδωσα χρήματα για βιβλία που αφορούσαν την αγαπημένη μου μουσική.

Πήρα λοιπόν τα:

1) Άγγελος Γεωργιόπουλος - 665 ημέρες και μια... ζωή metal
2) Γιώργος Αναγνωστόπουλος - Παγκόσμιος Θόρυβος/50 χρόνια heavy metal
3) Μάριος Δημητριάδης & Γιώργος Δάμτσιος - The Metal Chapters Vol. 1
4) Sepultura - Relentless (βιογραφία)
5) Opeth - The book of Opeth (βιογραφία)
6) Paul "Hammy" Halmshaw - Peaceville life (βιογραφία)

Το επόμενο στη σειρά αγορών είναι η αυτοβιογραφία του Bruce Dickinson "What does this button do?"

Μέχρι στιγμής, κατάφερα να διαβάσω τα 1, 2, 6 και τώρα βρίσκομαι στη μέση του 3.

[...]To 3 μέχρι στιγμής μου αρέσει. Ενδιαφέρουσες ιστορίες, οι οποίες "βρίσκονται" εντός της λογοτεχνίας τρόμου και λογοτεχνίας του φανταστικού - είδη με τα οποία έχω τη μεγαλύτερη εξοικείωση και τριβή. Το cd που συνοδεύει το βιβλίο έχει ενδιαφέροντα τραγούδια με προεξάρχον αυτό των Rotting Christ. Ανυπομονώ να το τελειώσω για να ξεκινήσω το επόμενο!

Τελείωσα το 3. Μου άφησε μέτρια εντύπωση. Κάποιες ιστορίες, ήταν καλές, κάποιες αδιάφορες, κάποιες μου έδωσαν την εντύπωση ότι ήταν το πρώτο κεφάλαιο ενός βιβλίου με αποτέλεσμα να μην δίνεται η αίσθηση της "ολοκλήρωσης" (closure). Συμπερασματικά, θα πρότεινα την αγορά του μόνο σε αναγνώστες που αφενός έχουν τα ίδια λογοτεχνικά ενδιαφέροντα με εμένα (τα αναφέρω πιο πάνω) κι αφετέρου αρέσκονται στη μουσική metal. Οι υπόλοιποι, μακριά...

 

[Mr Spock]

Σε τιμή τριπλάσια από την εκτιμώμενη πωλήθηκε η επιστολή που είχε γράψει σε νεανική ηλικία ο Σαρλ Μποντλέρ, όπου και ανακοίνωνε την πρόθεση του να αυτοκτονήσει.

Η επιστολή «έπιασε» τα 234.000 ευρώ.

Η αρχική εκτίμηση του οίκου δημοπρασιών Osenat κυμαινόταν μεταξύ 60-80.000 ευρώ, όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ. Το γράμμα που έγραψε ο Μποντλέρ τον Ιούνιο του 1845 και απευθυνόταν στη Ζαν Ντιβάλ ανήκει πλέον σε έναν ιδιώτη Γάλλο συλλέκτη.



Σε τριπλάσια τιμή πωλήθηκε η επιστολή αυτοκτονίας του Μποντλέρ -«Επιασε» τα 234.000 ευρώ | iefimerida.gr

 

[sk4t4]

Δυο απο τα πολλα βιβλια σχετικα με την Κατοχη και τον Εμφυλιο που αγορασα τους τελευταιους μηνες.Στην Πορεια Θανατου,ο συγγραφεας βρηκε πολλους απο τους επιζησαντες της λεγομενης Πορειας των Αοπλων,περιπου 1500 ατομα,κυριως εφηβους,αγορια και κοριτσια,που στρατολογησε,στη συντριπτικη πλειοψηφια τους βιαια,ο ΔΣΕ,το 1948,απο Ρουμελη και Θεσσσαλια με προορισμο το Γραμμο,στον οποιο οι περισσσοτεροι δεν εφθασαν ποτε.Ειτε πεθαναν στο δρομο λογω καιρικων συνθηκων και εξαντλησης,ειτε σκοτωθηκαν σε μαχες με τον ΕΣ,ειτε εκτελεστηκαν απο τον ΔΣΕ,ειτε παρουσιαστηκαν στον ΕΣ που τους αφησε ελευθερους.
Η πτηση του Ικαρου δεν ειναι ακριβως αυτο που νομιζα.Ειναι οι αναμνησεις απο διαφορα μερη και ανθρωπους,κατα τον Εμφυλιο,ενος Αμερικανου φοιτητη της Αρχαιολογιας,τεως πολεμιστη κατα την αποβαση στη Σικελια,το 1943,που στελνεται απο το Πανεπιστημιο του στην Ελλαδα για να καταγραψει τα καστρα της Πελοποννησου,το 1948.Γνωριζει ανθρωπους και απο τις δυο παραταξεις,"δενεται" μαζι τους και με την Ελλαδα,γινεται νονος του παιδιου ενος βοσκου,και οταν επιστρεφει στη χωρα του,δε μενει για πολυ εκει.Εγκαθισταται μονιμα,με την οικογενεια του, στην Ελλαδα και παιρνει την Ελληνικη υπηκοοτητα,χοροπηδωντας σαν μικρο παιδι,απο τη χαρα του.Πνιγεται,κολυμπωντας στα Κυθηρα,σε μεση ηλικια.
Υ.Γ.Το προσωπο του εξωφυλλου,ειναι βασικος πρωταγωνιστης του βιβλιου,πρωην ταγματασφαλιτης και το 1948 ΜΑΥ, στο Μυστρα.Η επιμονη του στον συγγραφεα οτι σκοτωσε 300 κομμουνιστες,αριθμος σιγουρα πολυ υπερβολικος εκτος αν εννοουσε τη μοναδα του και οχι τον ιδιο προσωπικα,με εκανε να αρχισω την ερευνα για το ποιος ηταν.Δεν καταφερα,μεχρι στιγμης,να βρω τιποτα.