Αγοράζοντας ηχεία

[Spyros Koutsogiannis]

Όχι.

Το έγραψα παραπάνω. Η ευρεία απόκριση στις χαμηλές συχνότητες και μάλιστα σε υψηλή στάθμη είναι πολύ ακριβή υπόθεση, διότι εκ των πραγμάτων απαιτεί μετατόπιση αέρα μεγάλου όγκου, για την οποία χρειάζονται μεγάλα γούφερ, μεγάλος όγκος και υψηλή ισχύς. Για παράδειγμα, αν ένα ηχείο με ένα 8άρι γούφερ προδιαγράφεται με απόκριση συχνότητας 30 - 18000Hz, αυτή η προδιαγραφή αφορά στάθμη ενός ηχείου σε ισχύ 1W. Σε ισχύ 100W η απόκριση θα είναι κάτι περίπου σαν 200 - 12000Hz. Αν στο σύστημα εισαγάγουμε και την παραμόρφωση, το πράγμα αποκτά άλλο ενδιαφέρον και γίνεται ακόμη πιο ακριβή υπόθεση, καθώς η συνήθης παραμόρφωση στα μπάσα και σε υψηλή στάθμη είναι της τάξης του 20 - 50%. Για προφανείς λόγους, ουδείς κατασκευαστής τολμά να δημοσιεύσει τέτοιες προδιαγραφές.

Το όριο καταστροφής μεγαφώνου εξαρτάται από το είδος της μουσικής. Με ηλεκτρική κιθάρα μπορείς να κάψεις το τουήτερ πολύ πιο εύκολα, παρά με τη φωνή της σοπράνο. Τα τουήτερ καίγονται με τη μία, τη μια στιγμή παίζουν και την άλλη σταματάνε για πάντα. Τα γούφερ "καίγονται" σιγά σιγά. Για να κάψεις γούφερ με τη μία χρειάζεται πολύ ισχυρός ενισχυτής (ή καμένο τρανζίστορ, να του στείλει DC).

Το πού είναι το όριο, μπορεί κάποιος να το "αισθάνεται" εκ πείρας, αρκεί να ξέρει τί μεγάφωνα και τί ενισχυτή έχει - και αυτό όχι πάντα.

Αγαπητέ Κώστα συγχώρεσε εμάς τους αδαείς. Θα ήθελα να σε ρωτήσω (κι εννοείται όποιον άλλο ΓΝΩΣΤΗ) τα εξής, μια κι είχαμε σχετική κουβέντα με φίλο:
1) Αναφέρεις κάποια ποσοστά αρμονικής παραμόρφωσης των ηχείων κυμαινόμενα ανάλογα και με τη στάθμη και τη συχνότητα που αναπαραγάγουν. Πώς μετριέται αυτή η παραμόρφωση; Υπάρχει κάποια δημοσιευμένη ενδεικτική μέτρηση; Σε ποσοστό % μετριέται όπως πχ η THD;
2) Μιας και είχαμε μια καφενειακή συζήτηση επί τούτου, είθισται τα ηχεία με τη μικρότερη παραμόρφωση να είναι λιγότερο ευαίσθητα και τα πιο ευαίσθητα να παραμορφώνουν περισσότερο για δεδομένη στάθμη αναπαραγωγής;
3) Είναι ένδειξη κακού σχεδιασμού για ένα ηχείο η αντίσταση του να πέφτει σε ορισμένες συχνότητες, ειδικά στα μπάσα, περί τα 2 ωμ ή είναι σύνηθες;
Ευχαριστώ πολύ

 

[nxh1024]

Πολύ διαφωτιστικό άρθρο! Το διαβάζω δεύτερη και τρίτη φορά για να το εμπεδώσω...

 

[papaevgeniou]

Η λανθάνουσα αναισθησία
Αυτή η αναισθησία έχει μέγεθος μόλις 3dB, και είναι αρκετά σημαντική. Όπως ασφαλώς γνωρίζετε, η ευαισθησία ενός ηχείου ορίζεται ως η μέση στάθμη που επιτυγχάνει σε απόσταση 1 μέτρου από το τουήτερ, καταναλώνοντας ισχύ 1Watt. Έτσι, αν η μέση αντίσταση του ηχείου είναι αρκετά υψηλή, ώστε αυτό να μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ηχείο ονομαστικής αντίστασης 8Ω, για να καταναλώσει ισχύ 1Watt πρέπει να του εφαρμοσθεί τάση 2,8Volt RMS. Επομένως, αν το ηχείο είναι ονομαστικής αντίστασης 4Ω, τότε, για να καταναλώσει ισχύ 1Watt, θα πρέπει να του εφαρμοσθεί τάση 2Volt και όχι 2,8.

Έτσι, σε πολλές περιπτώσεις, υπάρχουν κατασκευαστές που ανακοινώνουν ευαισθησία αποκλειστικά με βάση την τάση των 2,8Volt, και όχι την ισχύ, είτε από άγνοια, είτε επί τούτου, στην προσπάθειά τους να παρουσιάσουν το ηχείο όσο γίνεται πιο ευαίσθητο. Έτσι, αν σας παρουσιασθεί περίπτωση, όπου το ηχείο είναι ονομαστικής αντίστασης 6, ή 4Ω, και η ευαισθησία του ανακοινώνεται σαν ΧΧdB/1m/2,83Volt, αυτομάτως λάβετε υπ’ όψιν την ευαισθησία αυτή μειωμένη κατά 3dB. Γιατί; Διότι ένα 4ωμο ηχείο, τροφοδοτούμενο με 2,83Volt δεν καταναλώνει ένα, αλλά ΔΥΟ βατ. Σας φαίνεται μικρή η διαφορά; Δείτε ένα παράδειγμα. Ένα ηχείο ονομαστικής αντίστασης 4Ω και ευαισθησίας 91dB στα 2,8 βολτ είναι κάτι συνηθισμένο στην αγορά. Αυτό το ηχείο, καταναλώνοντας ισχύ 1Watt θα βγάλει μέση στάθμη –όχι 91- αλλά 88dB. Πόσο απέχει αυτή η ευαισθησία από τα αναίσθητα ηχεία των 86dB;

Βεβαίως, υπάρχουν και ευσυνείδητοι κατασκευαστές, που σε περίπτωση ηχείου ονομαστικής αντίστασης 4Ω ανακοινώνουν και τις δύο τιμές, ώστε να μην αφήνουν στον υποψήφιο αγοραστή καμιά αμφιβολία για την ευαισθησία του ηχείου τους, όπως ας πούμε αυτός εδώ.


Time aligned cross over
Ε ρε αυτό το τάιμ αλάιντ κροσόβερ! Λοιπόν, για να έχει ένα ηχείο κατά το δυνατόν επίπεδη απόκριση, πρέπει να συντρέχει μια προϋπόθεση. Να έχει στοιχισμένα κατά τον κατακόρυφο άξονα τα ακουστικά κέντρα των μεγαφώνων του, ΔΗΛΑΔΗ, τα πηνία φωνής όλων των μεγαφώνων να ανήκουν στο ίδιο επίπεδο. Έτσι, το γούφερ θα εξέχει πιο μπροστά, η μονάδα μεσαίων θα βρίσκεται πιο πίσω, και ακόμα πιο πίσω θα κατοικοεδρεύει το τουητεράκι. Όμως, επειδή αυτή η διάταξη δυσκολεύει τεχνικώς τα πράγματα κατά την κατασκευή της καμπίνας, πάρα πολλοί κατασκευαστές φέρνουν όλα τα μεγάφωνα «πρόσωπο», οπότε αυτά παύουν να είναι στοιχισμένα, και λαμβάνουν υπ’ όψιν αυτή τη διαφορά φάσης στη σχεδίαση του κροσόβερ, το οποίο πλέον ονομάζεται «χρονικά στοιχισμένο». Άρα, αν συναντήσετε τέτοια προδιαγραφή, να ξέρετε πως ο κατασκευαστής απλώς διαλαλεί το αυτονόητο, και τίποτε παραπάνω.

Εδώ οι καλές κιθάρες!
Υπάρχουν κάποιοι κατασκευαστές που εφαρμόζουν μια πολιτική marketing, συνδέοντας ενδόμυχα την πραμάτεια τους με κάποια μουσικά όργανα, προσπαθώντας να περάσουν στον υποψήφιο πελάτη ανάλογο μήνυμα. Αυτό δεν είναι κακό, τουναντίον, θα έλεγα. Όμως, όταν ο κατασκευαστής μπερδέψει τη βούρτσα με το μπατανά, τότε αρχίζουν τα προβλήματα.

Στη μια όχθη βρίσκονται κατασκευαστές όπως η CAV, ή η Lumen White, που προσδίδουν στις πλευρικές επιφάνειες των ηχείων τους μια κυματιστή μορφή που θυμίζει τα καμπυλώματα του σώματος της κιθάρας. Αυτό δεν είναι κακό, τουναντίον, αλλά υπό την προϋπόθεση πως τα τοιχώματα της καμπίνας εξακολουθούν να είναι αρκούντως ακουστικά αδρανή. Στην άλλη όχθη, υπάρχουν κάτι σαλτιμπάγκοι που κατασκευάζουν ηχεία με τοιχώματα πάχους φλούδας, διότι, όπως λένε ανερυθρίαστα, το τοίχωμα πρέπει να είναι «ζωντανό», για να παίζει ρόλο σαν το αντηχείο της κιθάρας.

Πού είναι το πρόβλημα σ’ αυτό; Όταν ο ενορχηστρωτής διαλέξει μια κιθάρα, μια τρομπέτα, δύο σαξόφωνα, τρία τρομπόνια και ένα πιάνο, αυτό που αναζητεί από κάθε όργανο, είναι η χροιά του, έτσι όπως αυτή καθορίζεται από το υλικό κατασκευής και τη μορφή καθενός οργάνου. Αυτή η επιλογή πρέπει να περάσει κατά το δυνατόν αυτούσια στον ακροατή, υφισταμένη όσο γίνεται λιγότερες παραμορφώσεις, και προς αυτήν την κατεύθυνση βοηθά η κατά τον δυνατόν ακουστικά αδρανής καμπίνα. Άλλωστε, ένα μεγάλο πλεονέκτημα των ηχείων πάνελ είναι ακριβώς αυτή η έλλειψη «κουτίλας» στον ήχο τους.

Εάν, λοιπόν, η καμπίνα του ηχείου είναι ακουστικά «ζωντανή», και όχι νεκρή, όπως πρέπει να είναι, τότε το ηχείο προσθέτει την κουτίλα του στη χροιά όλων των οργάνων, αλλοιώνοντας ανεπανόρθωτα, καταστρέφοντας το ηχητικό αποτέλεσμα. Εσείς τι προτιμάτε; Την κουτίλα της κιθάρας του Δημήτρη Φάμπα, ή την κουτίλα του σαλτιμπάγκου;


Μεγάφωνα under hung, μεγάφωνα overhung, τελίτσες και κρεμάλα
Δεν θυμάμαι πού διάβασα σχετικό σχόλιο, αλλ’ αυτό που έλεγε ήταν ότι τα γούφερ του ηχείου έχουν πηνίο φωνής τύπου «under hung», ώστε αυτό να κινείται πάντοτε μέσα στη γραμμική περιοχή του, και άλλες τέτοιες ανοησίες.

Το υποκρεμασμένο πηνίο είναι η μια εκδοχή πηνίου φωνής, του οποίου το μήκος είναι μικρότερο από το ύψος του μαγνητικού διακένου. Έτσι, η διαφορά του δευτέρου από το πρώτο αποτελεί και το μέγιστο πλάτος γραμμικής διαδρομής του πηνίου, όπου το πλήθος των σπειρών που βρίσκονται μέσα στο μαγνητικό πεδίο είναι σταθερό, καθώς πρόκειται για όλες τις σπείρες του πηνίου. Φυσικά, αν το μεγάφωνο πιεσθεί, τότε θα ξεφύγει έξω από το μαγνητικό διάκενο, εκτός της γραμμικής περιοχής του.

Το ίδιο όμως συμβαίνει και με το υπερκρεμασμένο πηνίο, του οποίου το μήκος είναι μεγαλύτερο από το ύψος του διακένου, οπότε κάθε στιγμή μέσα στο γραμμικό εύρος της διαδρομής του, ένα σταθερό τμήμα των σπειρών του βρίσκεται μέσα στο διάκενο. Και αυτού του είδους το πηνίο αν πιεσθεί, πολύ απλά θα ξεφύγει κι αυτό εκτός της γραμμικής διαδρομής του.

Επομένως, όλα τα μεγάφωνα μπορούν να κινηθούν και εκτός της γραμμικής περιοχής τους, είτε έχουν πηνίο under hung, είτε overhung, ανεξαρτήτως τί υποστηρίζει ο κάθε εξυπνάκιας κατασκευαστής. Το εάν ένα μεγάφωνο θα έχει πηνίο του ενός ή του άλλου είδους, αποτελεί σχεδιαστική επιλογή του κατασκευαστή του μεγαφώνου, αναλόγως του προορισμού του και των επιμέρους ηλεκτρικών χαρακτηριστικών του, και τίποτε άλλο.

Αντί επιλόγου
Λοιπόν, αυτά περί ηχείων! Δεν είναι και λίγα, θεώρησα όμως πως είναι χρήσιμα, ώστε να αποκτήσει κανείς μια πιο κοφτερή ματιά όταν διαλέγει ηχεία. Διαλέξτε αυτό που μπορείτε, διαλέξτε αυτό που σας ταιριάζει, και καλά παζάρια! Και θυμηθείτε τα βασικά και αυτονόητα. Όταν πάτε να ακούσετε για να αγοράσετε, φροστίστε να έχετε δυό - τρεις ηχογραφήσεις όπως ανέλυσα παραπάνω, να έχετε ευχάριστη διάθεση και οπωσδήποτε ξεκούραστα αυτιά. Μην πάτε να ακούσετε τίποτα, αν αμέσως πριν ακούτε κάτι με έντονα πρίμα ή έντονα μπάσα, ή πολύ δυνατά. Μετά από ένα τέτοιο, χρωματισμένο άκουσμα, το σωστό άκουσμα θα σας φαίνεται άχρωμο, χωρίς πρίμα, χωρίς τίποτα. Μπορεί πολλοί να υποστηρίζουν να κρίνετε κάτι ακούγοντάς το «με τα αυτάκια σας», αλλά το αυτί εξοικειώνεται πολύ γρήγορα, χωρίς να μπορείτε να το ελέγξετε, και επομένως εύκολα μπορεί να ξεγελασθεί. Αυτό μην το ξεχνάτε ποτέ.

To διαβασα ολο το κειμενο σας ,και μπραβο σας γιατι θελει υπομονη ,γνωση και μερακι!!!

 

[GKZ]

Το άρθρο εκτός του ότι είναι άρτιο επιστημονικώς , είναι γραμμένο και με πολύ μπρίο . Αξιότιμε κύριε Κόγια Συγχαρητήρια για την προσφορά σας !

 

[JORDANELLI]

Πολύ ενδιφέροντα όλα αυτά !

 

[AKARL]

Να θέσω ένα ερώτημα που με απασχολεί;

ΟΚ, θα το θέσω:

Έστω ότι κάπχοιος αδιόρθωτος επιμένει να έχει δίδρομα παθητικά ηχεία τα οποία οδηγεί επαρκώς με κατάλληλο τελικό ενισχυτή.

Υπάρχει νόημα, σε όρους σαφούς ηχητικής βελτίωσης, να υλοποιήσει κάποιο από τα δγυό παρακάτω σενάρια ή όχι; Αν ναι πχοιό;

Σενάριο Α: Αντικατάσταση του υφιστάμενου δικάναλου τελικού από δγυό μονομπλόκ τα οποία θα είναι τοποθετημένα πλησίον του εκάστου ηχείου.

Σενάριο Β: Αντικατάσταση του υφιστάμενου δικάναλου τελικού από τετρακάναλο τελικό ενισχυτή, τοποθετημένου στο ικρίωμα, συνδεδεμένου με τα ηχεία με σχετικά μακριά καλώδια.

Ας υποθέσουμε ότι τόσο τα μονομπλόκ όσο και ο τετρακάναλος τελικός είναι υλοποιημένα με το ίδιο μοντέλο νκορ της χυπέξ.

Τι λέτε και γιατί το λέτε;

 

[wizzy]

Εφόσον, κατά το @Costas Coyias ευαγγέλιον, το καλύτερο καλώδιο ηχείων είναι το καθόλου καλώδιο ηχείων, το σενάριο στο οποίο οι τελικοί ενισχυτές είναι τοποθετημένοι πλησίον των ηχείων είναι η βέλτιστη επιλογή μεταξύ των δύο που θέτεις.

 

[Shepherd]

Πεταμένα λεφτά.

 

[costas EAR]

Πάρε ενεργά.

 

[AKARL]

Εφόσον, κατά το @Costas Coyias ευαγγέλιον, το καλύτερο καλώδιο ηχείων είναι το καθόλου καλώδιο ηχείων, το σενάριο στο οποίο οι τελικοί ενισχυτές είναι τοποθετημένοι πλησίον των ηχείων είναι η βέλτιστη επιλογή μεταξύ των δύο που θέτεις.

Προφανώς το σενάριο αυτό έχει το πλεονέκτημα του πολύ μικρού μήκους καλωδίων ηχείων.

Το άλλο σενάριο, όμως, έχει το πλεονέκτημα του ότι κάθε δρόμος των ηχείων ενισχύεται από διακριτή ενισχυτική βαθμίδα.

Άρα;
[DOUBLEPOST=1544860181][/DOUBLEPOST]

Πεταμένα λεφτά.

Ήτοι, μεθερμηνευόμενον, ότι ουδεμία βελτίωση σε όρους σωστότερης οδήγησης υφίσταται; Είσαι σίγουρος;
[DOUBLEPOST=1544860291][/DOUBLEPOST]

Πάρε ενεργά.

Ενεργά δια πάσαν νόσον ντήαρ ντόκτορ;

 

[Shepherd]

Είσαι σίγουρος;

Πάντα.
Αλλιώς θα έγραφα ''νομίζω''.

Ήτοι, μεθερμηνευόμενον, ότι ουδεμία βελτίωση σε όρους σωστότερης οδήγησης υφίσταται;

Ναι,βελτίωση όπως σου έγραψε ο @wizzy .

Πάτε καλά μωρέ;
Από την μία όποιος ψελλίσει κάτι για καλώδια πέφτει δούλεμα και από την άλλη θα χώσεις ένα σκασμό λεφτά για να πάρεις τελικούς για να κόψεις τι; 1 - 2 μέτρα καλώδιο;

 

[AKARL]

Πάτε καλά μωρέ;

Μνιά χαρά νομίζω.

Επαναδιατυπώνω το ερώτημα:

Υφιστάμενη κατάσταση: δικάναλος τελικός με μακριά καλώδια ηχείων (4-5 μέτρα).

Εναλλακτικά:

Α) Δύο μονομπλόκ. Ένα για κάθε ηχείο.

Β) Τετρακάναλος τελικός. Ένα κανάλι για κάθε δρόμο ηχείου με μακριά καλώδια ηχείων ως ανωτέρω.

Έχει νόημα για σωστότερη οδήγηση. Ναι ή όχι;

Αν ναι, ποιο είναι το πιο σωστό σενάριο;

 

[costas EAR]

Είσαι σίγουρος;

Ναι.
[DOUBLEPOST=1544862399][/DOUBLEPOST]

Ναι ή όχι;

Όχι.

 

[Shepherd]

Δώστα στις ρακές.

Παθητικό δεν είναι;
Έχεις επάρκεια οδήγησης από έναν τελικό;
Έχεις.
Άρα τέλος, τα υπόλοιπα είναι πεταμένα λεφτά.
Πετάς λεφτά για να μικρύνεις τα καλώδια ( αυτά μωρέ που δεν έχουν καμία σημασία).

Ο τελικός πάντα θα βλέπει παθητικό κρος, είτε μετά από 10 πόντους καλώδιο είτε μετά από 5 μέτρα.

Οικονομικά νομίζω ότι συμφέρει (δλδ ότι τα λεφτά που βάζεις σου δίνουν μια σημαντική βελτίωση) σε τρίδρομα ηχεία. Από το να πάρεις ένα γομάρι τελικό χ κόστους είναι καλύτερο να πάρεις δυο μικρότερους.
Όχι γιατί γλυτώνεις από τα καλώδια αλλά γιατί το γούφερ παίρνει από αλλού ρεύμα από ότι το μιντ και το τουήτερ.

Από το να πετάς λεφτά σε καλώδια ή την έλλειψη αυτών πάρε ένα σάουντ προσέσορ για να βάλεις σαμπ σωστά.

 

[Alexandros1986]

@AKARL έχει νόημα το εξής: Ο τετρακαναλος που αναφέρεις μάλλον είναι ο nord η κάποιος άλλος hypex. Τα μονομπλοκ μπορουν να είναι τα fusion που έχουν ενσωματωμένο dsp. Ακόμα καλύτερα με τα fusion μπορείς να πάρεις ένα μοντέλο όπως το fa 253 και να καταργήσεις το παθητικό κρος των ηχείων σου αν και δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακουγεται.

 

[Bhutia]

Να θέσω ένα ερώτημα που με απασχολεί;

ΟΚ, θα το θέσω:

Έστω ότι κάπχοιος αδιόρθωτος επιμένει να έχει δίδρομα παθητικά ηχεία τα οποία οδηγεί επαρκώς με κατάλληλο τελικό ενισχυτή.

Υπάρχει νόημα, σε όρους σαφούς ηχητικής βελτίωσης, να υλοποιήσει κάποιο από τα δγυό παρακάτω σενάρια ή όχι; Αν ναι πχοιό;

Σενάριο Α: Αντικατάσταση του υφιστάμενου δικάναλου τελικού από δγυό μονομπλόκ τα οποία θα είναι τοποθετημένα πλησίον του εκάστου ηχείου.

Σενάριο Β: Αντικατάσταση του υφιστάμενου δικάναλου τελικού από τετρακάναλο τελικό ενισχυτή, τοποθετημένου στο ικρίωμα, συνδεδεμένου με τα ηχεία με σχετικά μακριά καλώδια.

Ας υποθέσουμε ότι τόσο τα μονομπλόκ όσο και ο τετρακάναλος τελικός είναι υλοποιημένα με το ίδιο μοντέλο νκορ της χυπέξ.

Τι λέτε και γιατί το λέτε;

Πρόσεξε μόνο μην το...παραθέσεις.

Θα έχουν νόημα οι σκέτοι μονομπλόκ τελικοί εφόσον ο χρήστης θα ήταν - για διάφορους λόγους - αποφασισμένος μέχρις εσχάτων να διατηρήσει απαράλλακτα τα τρέχοντα παθητικά του ηχεία στο setup.

Αδίκως αναρωτιέσαι επ'αυτού,εκτιμώ ότι δεν ανήκεις στην κατηγορία τέτοιων χρηστών...

 

[Petros_Dalipis]

Πετάς λεφτά για να μικρύνεις τα καλώδια ( αυτά μωρέ που δεν έχουν καμία σημασία).

Έχουν νόημα τα καλώδια, ειδικά τα δικά του που είναι 8-10 μέτρα (πήγαιν' έλα). Η χωρητικότητά τους παίζει ρόλο στο Damping factor που καταλήγει να έχει ο ενισχυτής πάνω στα ηχεία. Εγώ υποστηρίζω λύση "Α".

Κάποιος δεν έχει διαβάσει καλά το μάθημά του!

 

[AKARL]

Αδίκως αναρωτιέσαι επ'αυτού,εκτιμώ ότι δεν ανήκεις στην κατηγορία τέτοιων χρηστών...

Ευχαριστώ δια την εκτίμησιν και ανταποδίδω...

Επιφυλάσσομαι να σε εκ-πλήξω με τρόπον αναπάντεχο...

 

[Bhutia]

Ευχαριστώ δια την εκτίμησιν και ανταποδίδω...

Επιφυλάσσομαι να σε εκ-πλήξω με τρόπον αναπάντεχο...

Μα για να εκπλαγεί ή απλώς να...πληγεί ο υποφαινόμενος,θα όφειλε ο περιβόητος τρόπος να είναι εξ ορισμού αναπάντεχος,αλλά υπό δικά του δεδομένα αναπάντεχου.Και πάνω απ'όλα,θα όφειλες να είσαι κατασταλαγμένος πάνω στον...τρόπο - ορίστε,σου έδωσα και βοήθεια.

 

[Shepherd]

To νκορ
Με ντάμπινκ 1000 στα 2Ω.
Για να μην γονατίσει από +2 μέτρα καλώδιο, να δώσουμε άλλα 1500€ ( ; ) για να πουλήσουμε τον στέρεο και να πάρουμε δυο μονομπλόκ;

Ωραία βελτίωση, τα αξίζει τα λεφτά της. Θα μεταμορφωθεί το στέρεο !!!