Ο θάνατος του δικάναλου σετάπ, και γιατί

[dapost]

Αποφασιστε σας παρακαλω να μας πειτε και μας μετα τι να κανουμε ;-)

 

[editor]

Εχουμε συνειδητοποιησει ολοι με τι ασχολουμαστε εδω;
Οχι με τα αντικειμενικα δεδομενα μετρησεων
αλλα με την ευμεταβλητη, διαφορετικη καθε φορα
ερμηνεια που κανει ο εγκεφαλος μας.

Ποσοι εχουν γυρισει σπιτι με το συστημα των ονειρων τους
για να ανανακαλυψουν μετα απο καιρο οτι τους αφηνει αδιαφορους
για να μη πω οτι τους ενοχλει κι'ολας.

Προ-διαθεση, προ-καταληψη, προσ-αρμογη κλπ
κανεις δεν μπορει να κανει αντικειμενικες εκτιμησεις στο βαθμο που νομιζει.

 

[Petros_Dalipis]

Εμένα πάντως το σύστημα που έχω δεν με ενοχλεί ποτέ. Αντίθετα, δεν μπορώ να σταματήσω να ακούω.

 

[gonis]

Το δικαναλο ζει και βασιλεύει...

Spoiler: Με προσοχή!

 

[Kostas Kefalas]

Εγώ θα τολεγα Γ ποιότητα
... Θάνατος δεν προβλέπετε για διάφορους λόγους..

Α) Immersive
Β) 5.1 - 7.1
Γ) δικαναλο

Το ίδιο λέμε.

Εσύ το πέθανες καημένε
... Ενώ εγώ του έδωσα την θέση που του αρμοζει.

Κάτσε γιατί τώρα ο λευκομαυρος γατουλης νομίζει ότι ξέρει τι είναι κόκκινο

 

[nikos7]

Το δικαναλο ζει και βασιλεύει...

Spoiler: Με προσοχή!

View attachment 135775

Αυτά είναι ωραία για atmos, κρεμασμένα με ντίζες από την οροφή

 

[Σταύρος Λαγκαδιανός]

Το δικαναλο ζει και βασιλεύει...

Spoiler: Με προσοχή!

View attachment 135775

Αυτά τώρα τι είναι??
Ηχεία που παριστάνουν τις λάμπες?
Λάμπες που παριστάνουν τους πυραύλους?
Πύραυλοι που παριστάνουν τα ηχεία?

 

[in girum imus nocte]

Δεν υπάρχει κόκκινο (ούτε κίτρινο ούτε μπλε) Αυτό που υπάρχει είναι το φάσμα "του ορατού φωτός και αντιστοιχεί σε μήκος κύματος 625-760 nm. " Και είναι παγερά αδιάφορο για το δικό μας γούστο και τις προτιμήσεις μας, καθώς και για το πώς φαίνεται στα μάτια ενός ανθρώπου, ανάλογα με το περιβάλλον και τις λοιπές οπτικές επιδράσεις

Αναμφίβολα, δεν υπάρχουν τα χρώματα ως εγγενείς ιδιότητες των πραγμάτων καθ' εαυτών, γνώση που αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του σύγχρονου επιστημονικού κοσμοειδώλου και που - τι παράξενο! - είχε ήδη πρωτοψιλιαστεί ο Καντ 230 χρόνια πριν, στην Κριτική του Καθαρού Λόγου· αλλά (ένα πολύ μεγάλο αλλά) υφίσταται ασφαλώς μία υποκειμενική αίσθηση των χρωμάτων, μία εμπειρία του τι σημαίνει να βιώνω κάτι ως κόκκινο ή μπλε, βίωμα το οποίο είναι ουσιωδώς μη αναγώγιμο στην εξήγηση του με επιστημονικούς όρους. Είναι ακριβώς το περίφημο ζήτημα των qualia στην φιλοσοφία του νου, και υπάρχει βέβαια το γνωστό thought experiment με την Mary. Διαφωνίες και συγκρούσεις άλυτες μέχρι σήμερα ανάμεσα σε φιλοσόφους, επιστήμονες και λοιπούς παρατρεχάμενους, μαινόμενες από την εποχή του Ντεκάρτ και δώθε, αλλά -γιατί όχι;- που λύνονται σε μία μέρα, με 2-3 σχόλια μέσα στο av site.

Perhaps the most famous of these is the case of Mary, the brilliant color scientist. Mary, so the story goes, is imprisoned in a black and white room. Never having been permitted to leave it, she acquires information about the world outside from the black and white books her captors have made available to her, from the black and white television sets attached to external cameras, and from the black and white monitor screens hooked up to banks of computers. As time passes, Mary acquires more and more information about the physical aspects of color and color vision. Eventually, Mary becomes the world’s leading authority on these matters. Indeed she comes to know all the physical facts pertinent to everyday colors and color vision.

Still, she wonders to herself: What do people in the outside world experience when they see the various colors? What is it like for them to see red or green? One day her captors release her. She is free at last to see things with their real colors (and free too to scrub off the awful black and white paint that covers her body). She steps outside her room into a garden full of flowers. “So, that is what it is like to experience red,” she exclaims, as she sees a red rose. “And that,” she adds, looking down at the grass, “is what it is like to experience green.”

Mary here seems to make some important discoveries. She seems to find out things she did not know before. How can that be, if, as seems possible, at least in principle, she has all the physical information there is to have about color and color vision — if she knows all the pertinent physical facts?

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

The US Philosopher Wilfrid Sellars describes two images or pictures of man. The scientific image of man is familiar to medics; it’s all about body tissues, genes, and biochemistry. But what if science is not the only valid way of knowing? Sellars sees the ‘manifest image’ of man as ‘the framework in terms of which, to use an existentialist turn of phrase, man first encountered himself’. The manifest image is connected to personhood and self-awareness, it is how I think of myself every day. Consciousness, although contingent and frail, is qualitatively unique and is of great value.

Scientific knowledge is not the only sort of knowledge that is important to persons. ‘I love my wife’ is an important piece of knowledge to me, but it cannot be derived scientifically. It is an example of what is sometimes called ‘personalistic knowledge’.

Frank Jackson formally demonstrates the validity of such personalistic knowledge. If physical science can tell us all that can be known then a colourblind person must be able to know what it is to see red. We can construct this knowledge scientifically around a model of having the right sort of cones in the retina to perceive incident light with a wavelength of 650 nm. Yet if this person, in possession of all available knowledge about redness, were to be cured of their colour blindness then they will learn something new that they did not know before, what it is to see red. Jackson’s argument is a demonstration of something both profound and also obvious to all but the most extreme physicalist. What it is to be me cannot be contained within a scientific account of the self.

Qualia (Stanford Encyclopedia of Philosophy)

 

[rose.athens]

Πού μπήκα;

 

[JOHN MARKOU]

Τώρα που διερωτάσαι είναι λίγο αργά.

 

[daharis666]

Πού μπήκα;

πρόβλημα στο σάιτ....
στείλε μήνυμα στον Defkalion να το φτιάξει...

 

[PURETONE]

Πού μπήκα;

Νομιζω,σε ενα πρασινο λειβαδι κατω απο τον γαλαζιο ουρανο οπου τελειται η ταφη του αδειου φερετρου του δικαναλου.
Η κατι τετοιο ....................

 

[Σταύρος Λαγκαδιανός]

The US Philosopher Wilfrid Sellars describes two images or pictures of man. The scientific image of man is familiar to medics; it’s all about body tissues, genes, and biochemistry. But what if science is not the only valid way of knowing? Sellars sees the ‘manifest image’ of man as ‘the framework in terms of which, to use an existentialist turn of phrase, man first encountered himself’. The manifest image is connected to personhood and self-awareness, it is how I think of myself every day. Consciousness, although contingent and frail, is qualitatively unique and is of great value.

Scientific knowledge is not the only sort of knowledge that is important to persons. ‘I love my wife’ is an important piece of knowledge to me, but it cannot be derived scientifically. It is an example of what is sometimes called ‘personalistic knowledge’.

Frank Jackson formally demonstrates the validity of such personalistic knowledge. If physical science can tell us all that can be known then a colourblind person must be able to know what it is to see red. We can construct this knowledge scientifically around a model of having the right sort of cones in the retina to perceive incident light with a wavelength of 650 nm. Yet if this person, in possession of all available knowledge about redness, were to be cured of their colour blindness then they will learn something new that they did not know before, what it is to see red. Jackson’s argument is a demonstration of something both profound and also obvious to all but the most extreme physicalist. What it is to be me cannot be contained within a scientific account of the self.

Αυτό που διαφεύγει είναι ότι (για παράδειγμα) της γυναίκας μου το "ματσάρισμα" δεν μπορώ να το αλλάξω με καλώδια ή άλλα tweaks
Τελικά ο Πλάτωνας τα έχει πει καλύτερα και πιο ουσιαστικά.

 

[Yiannis_B]

Mary Alice here seems to make some important discoveries. She seems to find out things she did not know before. How can that be, if, as seems possible, at least in principle, she has all the physical information there is to have about color and color vision — if she knows all the pertinent physical facts?

Πού μπήκα;

- one pill makes you larger,
- and one pill makes you small,
- and the ones that mother gives you,
- don't do anything at all ...

 

[haris1308]

Πού μπήκα;

Είδες φως ( σε μήκος κύματος625-760 nm ) και μπήκες?

 

[Decembered]

πρασινο

...the grass is greener...

και μονο σκοταδι..σκοταδι μονο να ξαναπω..

 

[Costas Coyias]

μία εμπειρία του τι σημαίνει να βιώνω κάτι ως κόκκινο ή μπλε, βίωμα το οποίο είναι ουσιωδώς μη αναγώγιμο στην εξήγηση του με επιστημονικούς όρους.

Η άγνοια του έμπροσθεν χωροχρόνου, πασπαλισμένη με μπαγιάτικο πεσιμισμό, έχει εξόχως δυσάρεστη γεύση. Πώς την αντέχετε;

 

[vasilisnt]

ρε παιδια πειτε οτι εχουμε και αλλα emoticons στο κουμπακι του Like! εχει να γινει χαμος λεμεεε

(μουτζα δεν βλεπω)

 

[Vakis2000]

Με λίγα λόγια και όσο πιο απλά γίνεται:

Για το σύνολο των ανθρώπων, πολύ λίγο ενδιαφέρουν τα αναφερόμενα.
Οι περισσότεροι πλέον έχουν ακρόαση από ακουστικά & κινητό, ή από κάποιο απλό μέσον, δεν έχει σημασία η ποιότητα, ακόμη και με ένα μεγαφωνάκι ή τα άσχετα ηχεία μιας tv.

Για εμάς τους παράξενους, αυτούς που έχουν σαν χόμπι την ακρόαση μουσικής, έχομε δύο επιλογές:
Εγγραφή πολυκάναλη, (dts κλπ), έχομε σαφή διαφορά υπέρ της πολυκάναλης ακρόασης (σε αρχεία μουσικής αναφέρομαι πάντα).
Ακρόαση λοιπών μέσων (cd, media players κλπ γραμμένα σε δύο κανάλια), δεν μπορούμε με σαφήνεια να επιλέξουμε κάποια επιλογή. Είτε έχομε 2 ηχεία, είτε 5 - 7 - 9 κλπ, μικρές διαφορές στην απόδοση! Ίσως δε, σε αρκετές εγγραφές, η πολυκάναλη ακρόαση να χαλάει την αίσθηση, την φυσικότητα κλπ.

 

[in girum imus nocte]

Αυτό που διαφεύγει είναι ότι (για παράδειγμα) της γυναίκας μου το "ματσάρισμα" δεν μπορώ να το αλλάξω με καλώδια ή άλλα tweaks
Τελικά ο Πλάτωνας τα έχει πει καλύτερα και πιο ουσιαστικά.

Αυτοί οι άτιμοι οι Έλληνες, σε όλα πρώτοι. Μην τον υποτιμάς πάντως τον αμερικανό, έχει αξιόλογη συμβολή, και άλλωστε οι συγκρίσεις δεν βοηθούν σε τίποτα εν προκειμένω. Το ζήτημα είναι ότι αυτά που εκείνος ονομάζει scientific αφενός και manifest image αφετέρου τελούν σε ένταση, είναι ασυμφιλίωτα, π.χ. η επιστημονική γνώση ότι το τάδε τραπέζι αποτελείται από υποατομικά σωματίδια με τεράστιες (για τα δεδομένα της μικροκλίμακας αυτής) αποστάσεις μεταξύ τους απ' την μία και η αίσθηση της στερεότητας/του συμπαγούς του αντικειμένου αυτού που αποκομίζω με την αφή απ' την άλλη. Η δεύτερη αυτή θέαση δεν είναι λιγότερο νομιμοποιημένη και λειτουργική από την πρώτη, και το ασυμβίβαστο μεταξύ των δύο δεν λύνεται με το να τραβάω μια κλωτσιά και να τα ανάγω όλα σε φυσικοεπιστημονικούς όρους, εγκαθιδρύοντας την κυρά scientia στον θρόνο της ως αδιαμφισβήτητης γνωστικής auctoritas.

Η άγνοια του έμπροσθεν χωροχρόνου, πασπαλισμένη με μπαγιάτικο πεσιμισμό, έχει εξόχως δυσάρεστη γεύση. Πώς την αντέχετε;

Δεν είναι πεσιμισμός, κύριε μου, αλλά αναγνώριση των ορίων και της αδυναμίας του κυρίαρχου φυσικαλιστικού παραδείγματος να εντάξει στο εξηγητικό του σχήμα ορισμένα φαινόμενα, την ύπαρξη των οποίων κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί, όπως π. χ. το ζήτημα της συνείδησης. Η σύγχρονη νευροεπιστήμη έχει κάνει μεγάλες προόδους στην χαρτογράφηση του ανθρώπινου εγκεφάλου και είναι σε θέση να καταδείξει ποιές περιοχές ενεργοποιούνται όταν π.χ. είμαι θυμωμένος ή όταν έχω την εμπειρία μίας δυσάρεστης γεύσης (καλή ώρα)· τίποτα από αυτά όμως δεν διασαφηνίζει περαιτέρω τις σχέσεις μεταξύ των νοητικών ιδιοτήτων/εμπειριών αφενός και του εγκεφάλου αφετέρου, έτσι που έχει μείνει μετέωρο πάνω από τα κεφάλια μας για πολύ καιρό το λεγόμενο hard problem of consciousness. Η απλουστευτική αναγωγή των περιεχομενικών στοιχείων της συνείδησης στις βιοχημικές διαδικασίες του εγκεφάλου είναι αφελέστατη, στα δικά μου μάτια. Αν εσείς καλύπτεστε, αυτό δεν σημαίνει ότι το ερώτημα δεν εξακολουθεί.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Explaining why consciousness occurs at all can be contrasted with so-called “easy problems” of consciousness: the problems of explaining the function, dynamics, and structure of consciousness. These features can be explained using the usual methods of science. But that leaves the question of why there is something it is like for the subject when these functions, dynamics, and structures are present. This is the hard problem.

In more detail, the challenge arises because it does not seem that the qualitative and subjective aspects of conscious experience—how consciousness “feels” and the fact that it is directly “for me”—fit into a physicalist ontology, one consisting of just the basic elements of physics plus structural, dynamical, and functional combinations of those basic elements. It appears that even a complete specification of a creature in physical terms leaves unanswered the question of whether or not the creature is conscious. And it seems that we can easily conceive of creatures just like us physically and functionally that nonetheless lack consciousness. This indicates that a physical explanation of consciousness is fundamentally incomplete: it leaves out what it is like to be the subject, for the subject. There seems to be an unbridgeable explanatory gap between the physical world and consciousness. All these factors make the hard problem hard.

https://www.iep.utm.edu/hard-con/