- Μηνύματα
- 1.375
- Reaction score
- 4.149
Για σένα...Είσαι , είσαι!
Είσαι φευγάτη άπιαστη
Σαν νεράκι, σαν ενα ρυάκι μετά την πηγή
Οι διαδρομές σου δαιδαλώδεις
Βασιλικός και δυόσμος μοσχοβόλα στο πέρασμα σου
Δίνεις ζωη στο διάβα σου
Και κάνεις απαραίτητη την δροσιά σου
Και εγω στήλη άλατος
Μόνο με τα μάτια είμαι σε θέση να σε κοιτώ
Το μόνο που κινείται (ακόμα) πάνω μου είναι τα μάτια μου
Δεν δίνω καμία σημασία στη ζωή
Μα τα κλαριά μου είναι λευκα κλαριά αλατιού
Κάποτε ήτανε τα χέρια μου
Όλες οι φυσαλίδες βγαίνουν απ'την σκιά μου
Και οι θαλάσσιες ανεμώνες που ζουν στο αλάτι κατεβαίνουν και αναπνέουν στο εσωτερικό της σκέψης μου
Έρχονται δάκρυα που δεν χύνω
Έρχονται σκέψεις που μοιάζουν με την παλίρροια
Έρχονται και φεύγουν
Πόσο θα'θελα να με πλησιάζες
Ανάγλυφα γύρω μου να στριφογυρίσεις
Η μαρμαρωμένη μορφή μου το ξέρω ότι θα λιώσει
Ξέρω ότι θα'ναι το τέλος μου
Σειρήνα των ουρανών
Λαχτάρησε η ψυχή μου να συντριβεί
Να λιώσει στο πέρασμα σου όλο μου το είναι
Όπως έλιωνε πάντα
Μα τώρα η αγωνία μου δεν θα θωπεύει τις στιγμές του χρόνου μέχρι να σε ξαναδώ
Τώρα θα λιώσω και θα γίνω ενα με εσένα έστω για λίγο
Θα γίνω ενα με σένα και θα σε χαρώ μέσα απο τις δαιδαλώδεις διαδρομές
Όσο διαρκούν
Μέχρι να με φτάσεις στην θάλασσα
Όπως με πήγαινες
κάποτε στον ουρανό
Θυμάσαι που μετα την επαφή μας εμένα αιωρούμενος ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα
Ανάμεσα στον ουρανό και στο σημείο επαφής μας
Μου ήταν τοσο δύσκολο να προσγειωθώ
Δεν κουράστηκα ποτέ απο τις συναντήσεις μας
Μπορεί το χορτάρι να βαρεθεί τον ήλιο
Μπορεί ο άνθρωπος να χορτάσει το νερό
Μπορεί η κορφή του βουνού να θέλει να τινάζει το παγωμένο χιόνι απο πάνω της όταν ο ήλιος λάμπει
Μα τώρα είμαι μαζι σου
Αλάτι και νερό
Αλατόνερο
Και αυτη η ένωση θα τελειώσει μόλις τα μαύρα βράχια και η ψιλή άμμος εμφανιστούν
Μόλις ενωθούμε με την απεραντοσύνη της θάλασσας θα είναι και το τέλος μου
Το άσπιλο και διάφανο σώμα σου μόλις τον ήλιο συναντήσει μεσα στα αγριεμένα μαύρα κύματα ή σε μια μέρα ήρεμη χωρίς αέρα σημάδι
Τοτε θα πατήσεις στους ώμους μου και θα σηκωθείς
Σύνεφο θα γίνεις και θα φύγεις στον ουρανό
Και θα φύγεις ψηλά
Και σε λίγο όσο και εάν τα μάτια μου σε ψάχνουν
Δεν θα μπορούν να σε δουν
Όμορφο συννεφάκι
Αλλα έστω και έτσι θα σου έχω φανεί σε κάτι χρήσιμος
Θα έχω γίνει ενα σκαλοπάτι για να ξανα γίνεις νεράκι
Και θα χαθώ στην απεραντοσύνη της
Για αυτό σε μια τελευταία αναλαμπή του ασυνείδητου μου
Όχι της νόησης αλλά του σώματος
Μια αναλαμπή απο τις κιναισθηματικές μου μνήμες
Αυτές που είναι ερμητικά κρυμμένες
Ξαναλέω όχι απο τις νοητικές οι οποίες μπορούν να βρουν διέξοδο στα ονειρα ή στην τρελα
Απο τις σωματικές μου μνήμες σου λέω και σου ζητω
Στριφογυρίσε γύρω μου
Σε όλο μου το είναι
Και ΒΡΕΞΕ ΜΕ
