Η σημασία της Κλασικής Μουσικής στην εποχή μας.

[Prince]

Και το Κουαρτέτο του Janacek όπως το έγραψε ο συνθέτης, εξαιρετικά ερμηνευμένο από το σπουδαίο Τσέχικο Κουαρτέτο Pavel Haas.
Ένα σημαντικό και έντονα συγκινησιακό έργο, ειδικά στην πρωτότυπη γραφή του, όπου η συναισθηματική ένταση απαιτεί ακόμη και από τους μουσικούς ιδιαίτερη ικανότητα για την κατά το δυνατόν πλησιέστερη προσέγγιση στη θαυμαστή αυτή σύνθεση.

 

[christos77]

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Το kreutzer project σαν πειραματισμός βρήκα ότι έχει ενδιαφέρον. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αποτελεί την επιλογή μου στη ακρόαση των έργων.

Αυτό που θεωρούσα αδύνατο είναι η υποκατάσταση του πιανιστικού μέρους της σονάτας του Beethoven. Πιστεύω ότι στο δεύτερο μέρος τα κατάφερε.

Πολύ καλύτερα είναι τα πράγματα στον Janacek . Αυτό που πέτυχε είναι να μην προδώσει το μουσικό πνεύμα του συνθέτη στην πρωτογενή μορφή του κουαρτέτου.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Για όποιον ενδιαφέρεται για Beethoven unplugged (που λέμε εμείς οι ροκάδες ) ενδιαφέρον έχει η ηχογράφηση της 6ης συμφωνίας από το υποφαινόμενο τρίο. Για όποιον πάλι δεν ενδιαφέρεται κερδίζει μια εξαιρετική ερμηνεία του τρίο Op.1, No3.

 

[steliosguitar]

κ.Κωστα καταπληκτικος δισκος, μολις τελειωσα την ακροαση του.

ισως θα ηθελα ενα παραπανω τσικ στον πιανιστα στο (δεν ξερω πως να το πω...) χτυπημα των πληκτρων, να ειναι καπως πιο ... βαρυ, και οχι τσαχπινατο...
Ο Καβακος βγαζει απιστευτα φρασαρισματα...

 

[Prince]

Για όποιον ενδιαφέρεται για Beethoven unplugged (που λέμε εμείς οι ροκάδες ) ενδιαφέρον έχει η ηχογράφηση της 6ης συμφωνίας από το υποφαινόμενο τρίο. Για όποιον πάλι δεν ενδιαφέρεται κερδίζει μια εξαιρετική ερμηνεία του τρίο Op.1, No3.

View attachment 269869

Είχε προηγηθεί, μερικούς μήνες πριν, η πρώτη προσπάθεια παρουσίασης, σε μεταγραφή για πιάνο τρίο, των Συμφωνιών 2 (την έχει κάνει ο σύγχρονος του Beethoven και επίσης αξιόλογος συνθέτης Ferdinand Ries) & 5 (από τον σύγχρονο Bρετανό συνθέτη Colin Matthews), σε ερμηνεία και σχετική ηχογράφηση (πάλι στη Sony προφανώς) με το εν λόγω τρίο των πλήρως έμπειρων και αξιόλογων σολίστ.
Ομολογώ ότι ούτε με έπεισε ούτε με ενθουσίασε η μεταγραφή της 5ης, αλλά, ως εγχείρημα είναι...a daunting one...
Ως προς την ερμηνεία per se, o Emanuel Ax δεν μου φαίνεται να είναι ο "ιδεώδης" πιανίστας για μουσική δωματίου, ειδικά όταν έχει κανείς ακούσει έναν Menahem Pressler...Επίσης, ο Υο-Υο Ma, παρά τη εξαιρετική μουσικότητά του, δεν με "γεμίζει" ο ήχος του ειδικά σε αυτά τα τόσο Μπετοβενικά έργα.
Αναμένω με ενδιαφέρον το δεύτερο αυτό CD, κυρίως για το πολυπαιγμένο (και πολυηχογραφημένο) Op. 1, No.3 (ένα από τα ιδιότυπα έργα του συνθέτη στην "προσφιλή" του ντο ελάσσονα, με την ακόμη πιο περίεργη -για τον συνθέτη- "αργή" κίνηση σε παιχνιδίζουσες παραλλαγές, σε Μι ύφεση μείζονα!).

 

[TGD]

το μάθημα

και το αποτέλεσμα

 

[Bhutia]

Η Sarah Willis είναι δεξιοτέχνης στο γαλλικό κόρνο κι εξέχον μέλος της Φιλαρμονικής Βερολίνου...Το ΄΄δύσκολο΄΄ 2020 κυκλοφόρησε ένα album που περιείχε αποσπάσματα από έργα του Mozart για κόρνο με τη συνοδεία της Havana Lyceum Orchestra. Επίκεντρο ενδιαφέροντος ήταν βέβαια οι μεταγραφές κάποιων γνωστών κομματιών σε ρυθμούς... mambo.

Οι τεχνικές στην ηχογράφηση μπορεί μεν να παραπέμπουν στην επισημότητα κλασσικού συνόλου αντί σε μια ΄΄deep down and dirty΄΄ προσέγγιση αφροκουβανικών,αλλά η χορευτική ΄΄τσαχπινιά΄΄ με τη δραματουργική συνέπεια να ξεχειλίζουν από καθεμία εκτέλεση.
Δύο μουσικοί κόσμοι που προσεγγίζουν υπερτιθέμενοι μεταξύ των.Ιδωμένη από μακριά η έκταση της υπέρθεσης μοιάζει πεπερασμένη, όσο όμως πλησιάζει ο ακροατής αυτή απλώνεται με άπειρη τάξη αναγόμενη σ'ένα ξεχωριστό Σύμπαν χωρίς όρια.


Είναι δε χαρακτηριστικό ότι το επόμενο album σε αυτόν το σχεδιασμό κράτησε μεν το πνεύμα της υπέρθεσης αλλά στις εκτελέσεις μειώθηκε η νοητή της έκταση ανάμεσα στους δύο κόσμους.

 

[Prince]

View attachment 270755

Η Sarah Willis είναι δεξιοτέχνης στο γαλλικό κόρνο κι εξέχον μέλος της Φιλαρμονικής Βερολίνου...Το ΄΄δύσκολο΄΄ 2020 κυκλοφόρησε ένα album που περιείχε αποσπάσματα από έργα του Mozart για κόρνο με τη συνοδεία της Havana Lyceum Orchestra. Επίκεντρο ενδιαφέροντος ήταν βέβαια οι μεταγραφές κάποιων γνωστών κομματιών σε ρυθμούς... mambo.

Οι τεχνικές στην ηχογράφηση μπορεί μεν να παραπέμπουν στην επισημότητα κλασσικού συνόλου αντί σε μια ΄΄deep down and dirty΄΄ προσέγγιση αφροκουβανικών,αλλά η χορευτική ΄΄τσαχπινιά΄΄ με τη δραματουργική συνέπεια να ξεχειλίζουν από καθεμία εκτέλεση.
Δύο μουσικοί κόσμοι που προσεγγίζουν υπερτιθέμενοι μεταξύ των.Ιδωμένη από μακριά η έκταση της υπέρθεσης μοιάζει πεπερασμένη, όσο όμως πλησιάζει ο ακροατής αυτή απλώνεται με άπειρη τάξη αναγόμενη σ'ένα ξεχωριστό Σύμπαν χωρίς όρια.


Είναι δε χαρακτηριστικό ότι το επόμενο album σε αυτόν το σχεδιασμό κράτησε μεν το πνεύμα της υπέρθεσης αλλά στις εκτελέσεις μειώθηκε η νοητή της έκταση ανάμεσα στους δύο κόσμους.

View attachment 270769

Η Sarah Willis είναι μία λαμπρή σολίστ και μία χαρισματική μουσική φυσιογνωμία, που φαίνεται ότι η έμπνευση και το όποιο μεγαλείο της Κλασικής Μουσικής δεν της είναι αρκετό και, όχι και τόσο σπάνια ειδικά στα social media, επίδίδεται σε άλλοτε ρηξικέλευθους και άλλοτε ριψοκίνδυνους πειραματισμούς.
Το συγκεκριμένο project, το οποίο και η ίδια χαρακτηρίζει τουλάχιστον ως..."crazy", είναι και..."wonderful" μόνον ως...entertainment.
O Mozart, παρά τις λαμπρές προσπάθειες όλων των εμπλεκομένων υπό την όλο ενθουσιασμό καθοδήγηση της Mme Willis, δεν "δένει", σίγουρα ούτε κατά το γράμμα αλλά ούτε κατά το πνεύμα των Μοτζάρτιων συνθέσεων, με την κατά τα άλλα σπουδαία για άλλους σκοπούς Κουβανέζική μουσική. Οι επιλεγμένες συνθέσεις του Mozart φαίνονται ως "ξένα σώματα" κυρίως από μουσικής έποψης.
Ένα δυσπρόσιτο project για τους φιλόμουσους της Κλασικής αλλά καλό για..."αλλότριους" σκοπούς...
Και δύο δείγματα των λιγότερο τολμηρών projects της εξαίρετης αυτής σολίστ στο πνέυμα του τόσο εμπνευσμένου αυτού συνθέτη.

 

[thva]

Η Sarah Willis είναι μία λαμπρή σολίστ

Μην λές τέτοια και θα πάρουν θάρρος οι Heavy metal - δες.

Εδώ περνάει καλά με Anna Prohaska και Christoph Schneider of all people. (drummer των Rammstein).

Πρέσβειρα η Σάρα. Τι να κάνει και αυτή. Αμερικάνικο ταπεραμέντο στο Βερολίνο.

 

[thva]

Μην λές τέτοια και θα πάρουν θάρρος οι Heavy metal - δες.

Εδώ περνάει καλά με Anna Prohaska και Christoph Schneider of all people. (drummer των Rammstein).

Πρέσβειρα η Σάρα. Τι να κάνει και αυτή. Αμερικάνικο ταπεραμέντο στο Βερολίνο.

Η άλλη η κοπέλα, η σοβαρή, η αδύνατη και αυτή Anna , είναι λέει η εγγονή του Kubelik. Δεν την ξέρω. Πιανίστα μάλλον.

 

[Prince]

Μην λές τέτοια και θα πάρουν θάρρος οι Heavy metal - δες.

Εδώ περνάει καλά με Anna Prohaska και Christoph Schneider of all people. (drummer των Rammstein).

Πρέσβειρα η Σάρα. Τι να κάνει και αυτή. Αμερικάνικο ταπεραμέντο στο Βερολίνο.

Η Σάρα, όπως ήδη έγραψα, είναι ένα εξαιρετικά χαρισματικό άτομο, με εξαίρετο και πολυσχιδές ταλέντο να διοχετεύεται σε μία σχεδόν πληθώρα δραστηριοτήτων. Μεταξύ των άλλων χαρισμάτων της ένα από τα πλέον ευδιάκριτα είναι αυτή η θετική, λίαν οπτιμιστική θεώρηση για σχεδόν ό,τι έχει να κάνει με την ανθρώπινη ύπαρξή μας. Αυτό το διαρκές χαμόγελό, η αστείρευτη ευχάριστη διάθεση και η άπλετη ενέργειά της αποτελούν μία διαρκή ανάταση προς ένα αισιόδοξο νόημα της ζωής, ή όπως έλεγε Αμερικάνος πολύ φίλος..."a new invigorating sense of duty in life".
Δεν είναι απορίας άξιον ότι, μέσα σέ όλα όσα εμπλέκεται, έχει πετύχει και σε...shows about food and...thought! Η εν λόγω εκπομπή της είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον για το πόση σημασία δίνεται στα πιο καθημερινά και συνήθως τετριμμένα ζητήματα, όταν μπορούν εμπνευσμένα να αναμιχθούν με θέματα τέχνης και ερμηνείας αυτής. Αλλά και ο χεβιμεταλάς drummer μια χαρά "ενσωματώθηκε" στη συμπαθέστατη ομάδα των καλεσμένων, με μία εξαίρετα πολιτισμένη εμπλοκή...και συμμετοχή.
Η Anna Prohaska is such a delightful person and a wonderful singer. Δεν είναι καθόλου περιέργο ή υπερβολικό που στην άκρως αισθαντική ερμηνεία της στο καταληκτικό τραγούδι (Oh, Danny Boy), η Σάρα της λέει ψιθυριστά, στα Αγγλικά..."You were fabulous! Absolutely fabulous"!

 

[Prince]

Μια και αναφερθήκαμε στη θαυμάσια Anna Prohaska, δεν μπορώ να μην παραθέσω και μία άλλη σπουδαία σύγχρονη σοπράνο που διαπρέπει κυρίως στον Γερμανόφωνο χώρο αλλά είναι πραγματικά εξαίσια και από τεχνική και από μία ωραιότατη φωνή.
Εδώ έχουμε δύο εξαίρετα δείγματα της τέχνης της σε έργα του Mozart (μια και μας έφερε στο θέμα και η Sarah Willis), παρμένα από την μοναδικής ομορφιάς και σημασίας ιστορική εκκλησία Frauenkirche της Δρέσδης.

 

[thva]

The Philosophy of Music (Stanford Encyclopedia of Philosophy)

plato.stanford.edu

Music Crash Courses

Self-paced lessons for beginners and musicians of all kinds - learn to read music, improve your music theory skills, understand musical instrument families, and more...

musiccrashcourses.com

 

[Prince]

O Schubert διαδραματίζει μείζονα ρόλο στη μουσική μου ενασχόληση, ειδικά στις ταραχώδεις και αμφίσημες εποχές που ζούμε. Από τα εξόχως εμβληματικά αριστουργήματα της τελευταίας του περιόδου λίγο πριν απέλθει εντελώς αδόκητα και απολύτως πρώιμα από τη ζωή, υπάρχουν τρια κορυφαία έργα του, των οποίων οι αργές κινήσεις των αποτελούν ίσως ό,τι πιο βαθύ, εμπνευσμένο και υπερβατικό έχει γραφεί τόσο από τον συνθέτη αλλά και γενικά στη Μουσική.
Και στα τρία αυτά έργα του η φόρμα είναι η γνωστή ABA αλλά σε εκτεταμένη και πολύ εμπνευσμένα ανεπτυγμένη μορφή. Και τα τρία αυτά έργα είναι σε μείζονες κλίμακες, αλλά οι αργές κινήσεις τους είναι σε ελάσσονες πλην του ενός.
Και οι τρεις κινήσεις συτές χρησιμοποιούν το αρχικό θέμα (Α) ως το ήρεμο και εξαιρετικά όμορφο και αισθαντικό μέρος της κίνησης ενώ το δεύτερο (Β) αποτελεί την χειμαρρώδη έκρηξη της συναισθηματικής φόρτισης και την μουσική έκφραση της συγκινησιακής έντασης.
Και τα τρία αυτά έργα ανήκουν στην εξαίσια και λίαν σημαίνουσα Μουσική Δωματίου του συνθέτη. Πρόκειται για την προτελευταία Σονάτα για Πιάνο σε Λα Μείζονα (D.959), το τελευταίο Κουαρτέτο Εγχόρδων σε Σολ Μείζονα (D.887) και το μοναδικό του Κουιντέτο Εγχόρδων σε Ντο Μείζονα (D.956).
Οι θεσπέσιες και μοναδικής ομορφιάς και αισθαντικής έντασης αυτές αργές κινήσεις έχουν ως εξής:
- H αργή κίνηση της Σονάτας για Πιάνο είναι γραμμένη στη σχετική ελάσσονα, ήτοι στη φα δίεση ελάσσονα. Το πρώτο μέρος (Α) χαρακτηρίζεται από μία εξαιρετικά όμορφη αλλά ταυτόχρονα θλιβερή στο χαρακτήρα της μελωδία. Στο μεσαίο μέρος (Β) έχουμε μία αναπάντεχη λίαν ταραχώδη ανάπτυξη μίας κλίμακας (στη δεσπόζουσα ντο διέση ελάσσονα) που μας οδηγεί μέχρι και τη Δεύτερη Σχολή της Βιέννης (μέχρι και ο Webern θα την ενέκρινε!). Η επιστροφή στο πρώτο μέρος περνά μέχρι και από την Ντο δίεση μείζονα για να καταλήξει στην φα διέση ελάσσονα.
- Η αργή κίνηση του τελευταίου Κουαρτέτου Εγχόρδων είναι και αυτή στη σχετική ελάσσονα, ήτοι στη μι ελάσσονα, και, αντίθετα με την αργή κίνηση της ανωτέρω Σονατάς για Πιάνο, η ανάπτυξή της είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη και με πιο "απλωμένη" τη συγκινησιακή ένταση, καθόσον το δεύτερο μέρος (Β) επαναλάμβάνεται (με τις σχετικές αλλάγές) γι άλλη μία φορά πριν την κατάληξη της κίνησης. Και εδώ το πρώτο μέρος χαρακτηρίζεται από μία ελεγειακή αλλά αρκετά σκοτεινή μορφή για να εναλλάχθεί με την τονική μείζονα στο λίαν έντονο και πλέον σκοτεινό Β μέρος. Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι το γεγονός ότι, ενώ πολλές φορές στον απλό ή πρωτόβγαλτο ακροατή, φαίνεται ότι υπάρχουν επαναλήψεις, ο Schubert ποτέ δεν "λέει" το ίδιο πράγμα έστω δύο φορές. Κάθε "επανάληψη" δημιουργεί κάποια αλλάγη στην ενορχήστρωση, στη δομή, στο ρυθμό, στην κλίμακα (εξαιρετικές και απρόσμενες μετατροπίες) ή στην μετάβαση από την μείζονα στην ελάσσονα και αντιστρόφως, όλα αυτά συχνά σε λεπτές διαφοροποιήσεις. Με τη συχνή και πλεόν έμπειρη ακρόαση, ο ακροατής μπορεί να ανακαλύψει την αστείρευτη ποικιλότητα της μουσικής γραφής του συνθέτη, εντρυφώντας στις εξαίσιες και ανθεκτικές στον χρόνο μουσικές ιδέες του σε αυτήν την διαρκή μεταμόρφωση της συνθετικής ολοκλήρωσης.
- Η αργή κίνηση του μοναδικού (με όλες τις έννοιες της λέξεις) Κουιντέτου Εγχόρδων ο συνθέτης επιστρέφει στην κλασική μορφή της ABA φόρμας, όπου, όμως, το πρώτο μέρος είναι πλέον σε μείζονα κλίμακα και μάλιστα στην απροσδόκητη Μι μείζονα, μία κλίμακα που ευνοεί την ιδεατή σχεδόν εξωπραγματική αλλά εξαίρετης ομορφιάς ηρεμία για να κάνει τη μεγαλύτερη αντίθεση στο Β' μέρος τόσο στην πλέον τρικυμιώδη μουσική και εκφραστική ένταση όσο και στην εντελώς απρόσμενη κλίμακα της φα ελάσσονος! Η κίνηση αυτή αποτελεί μαζί με τις απαράμιλλες άλλες τρεις κινήσεις του Κουιντέτου Εγχόρδων ό,τι σπουδαιότερο, εμβριθές και σημαίνον ίσως ποτέ έχει γραφεί στη Μουσική Δωματίου.
Καλή διερεύνηση στις ακροάσεις όσων ενδιαφερομένων...

 

[Prince]

Και από ένα βίντεο για ένα πρώτο δείγμα των τριών αυτών εξαίρετων αργών κινήσεων από τα τρία έργα του Schubert που μνημονεύθηκαν στην παραπάνω ανάρτηση.

 

[Prince]

Αυτή είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα και αξιόπιστη ερμηνεία της τελευταίας κίνησης του κεφαλαιώδους σημασίας πιανιστικού αριστουργήματος του Schumann, της Φαντασίας σε Ντο μείζονα, Op. 17.
Αν και όλη η Φαντασία είναι ένα μοναδικής ομορφιάς, έμπνευσης και ευφάνταστης γραφής έργο, η ακροτελεύτια αυτή κίνηση, η οποία αποτελεί την αργή κίνηση στο όλο έργο, είναι η πιο αισθαντική και έντονα συγκινησιακή, τουλάχιστον για εμένα, και μου επιβεβαιώνει τη διαχρονική σημασία της Μουσικής αυτής.
Στην τελευταία αυτή κίνηση είχε δώσει ο συνθέτης, προσφυώς, τον τίτλο..."Constellations"...

 

[Prince]

Και άλλο ένα αριστούργημα της πιανιστικής φιλολογίας και όχι μόνον. Το πλέον εκτεταμένο και πιο ευφάνταστο και σχεδόν προφητικό έργο του σπουδαιότερου γιου του Bach, του μεγάλου Carl Phillipp Emanuel Bach. Πρόκειται για την "Ελεύθερη Φαντασία" σε φα δίεση ελάσσονα (Frei Fantasie in F sharp minor). Το έργο αυτό γράφτηκε ένα χρόνο πριν αποβιώσει ο συνθέτης και αποτελεί την κορυφαία στιγμή της συνθετικής του επινόησης, συνδυάζοντας εκπληκτικά την εφευρετικότητα της νεότητάς του με την ωριμασμένη τελειότητα των πιανιστικών του ικανότήτων.
Η ερμηνεία στο συγκεκριμένο βίντεο είναι υποδειγματικά δοσμένη στο πνέυμα (αλλά και το γράμμα) του συνθέτη από την εξαίρετη Ρωσίδα πιανίστα Anna Tsybuleva.

 

[blugosi]

Για όποιον ενδιαφέρεται για Beethoven unplugged (που λέμε εμείς οι ροκάδες ) ενδιαφέρον έχει η ηχογράφηση της 6ης συμφωνίας από το υποφαινόμενο τρίο. Για όποιον πάλι δεν ενδιαφέρεται κερδίζει μια εξαιρετική ερμηνεία του τρίο Op.1, No3.

View attachment 269869

Ωραίος δίσκος πράγματι. Τον άκουσα δυστυχώς σε δόσεις λόγω έλλειψης χρόνου, αλλά τον έχω βάλει στο playlist της εβδομάδας για επανάληψη.

Παρατήρησα ότι στην εφαρμογή του Tidal στις πληροφορίες υπάρχει εκτενές βιογραφικό του Yo Yo Ma και καμία αναφορά στους Ax/Καβάκο. Τι σου κάνει το μάρκετινγκ!

ΥΓ. Και ναι , είναι σε ποιότητα Master

 

[Δημοκηδής]

O Schubert διαδραματίζει μείζονα ρόλο στη μουσική μου ενασχόληση, ειδικά στις ταραχώδεις και αμφίσημες εποχές που ζούμε. Από τα εξόχως εμβληματικά αριστουργήματα της τελευταίας του περιόδου λίγο πριν απέλθει εντελώς αδόκητα και απολύτως πρώιμα από τη ζωή, υπάρχουν τρια κορυφαία έργα του, των οποίων οι αργές κινήσεις των αποτελούν ίσως ό,τι πιο βαθύ, εμπνευσμένο και υπερβατικό έχει γραφεί τόσο από τον συνθέτη αλλά και γενικά στη Μουσική.
Και στα τρία αυτά έργα του η φόρμα είναι η γνωστή ABA αλλά σε εκτεταμένη και πολύ εμπνευσμένα ανεπτυγμένη μορφή. Και τα τρία αυτά έργα είναι σε μείζονες κλίμακες, αλλά οι αργές κινήσεις τους είναι σε ελάσσονες πλην του ενός.
Και οι τρεις κινήσεις συτές χρησιμοποιούν το αρχικό θέμα (Α) ως το ήρεμο και εξαιρετικά όμορφο και αισθαντικό μέρος της κίνησης ενώ το δεύτερο (Β) αποτελεί την χειμαρρώδη έκρηξη της συναισθηματικής φόρτισης και την μουσική έκφραση της συγκινησιακής έντασης.
Και τα τρία αυτά έργα ανήκουν στην εξαίσια και λίαν σημαίνουσα Μουσική Δωματίου του συνθέτη. Πρόκειται για την προτελευταία Σονάτα για Πιάνο σε Λα Μείζονα (D.959), το τελευταίο Κουαρτέτο Εγχόρδων σε Σολ Μείζονα (D.887) και το μοναδικό του Κουιντέτο Εγχόρδων σε Ντο Μείζονα (D.956).
Οι θεσπέσιες και μοναδικής ομορφιάς και αισθαντικής έντασης αυτές αργές κινήσεις έχουν ως εξής:
- H αργή κίνηση της Σονάτας για Πιάνο είναι γραμμένη στη σχετική ελάσσονα, ήτοι στη φα δίεση ελάσσονα. Το πρώτο μέρος (Α) χαρακτηρίζεται από μία εξαιρετικά όμορφη αλλά ταυτόχρονα θλιβερή στο χαρακτήρα της μελωδία. Στο μεσαίο μέρος (Β) έχουμε μία αναπάντεχη λίαν ταραχώδη ανάπτυξη μίας κλίμακας (στη δεσπόζουσα ντο διέση ελάσσονα) που μας οδηγεί μέχρι και τη Δεύτερη Σχολή της Βιέννης (μέχρι και ο Webern θα την ενέκρινε!). Η επιστροφή στο πρώτο μέρος περνά μέχρι και από την Ντο δίεση μείζονα για να καταλήξει στην φα διέση ελάσσονα.
- Η αργή κίνηση του τελευταίου Κουαρτέτου Εγχόρδων είναι και αυτή στη σχετική ελάσσονα, ήτοι στη μι ελάσσονα, και, αντίθετα με την αργή κίνηση της ανωτέρω Σονατάς για Πιάνο, η ανάπτυξή της είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη και με πιο "απλωμένη" τη συγκινησιακή ένταση, καθόσον το δεύτερο μέρος (Β) επαναλάμβάνεται (με τις σχετικές αλλάγές) γι άλλη μία φορά πριν την κατάληξη της κίνησης. Και εδώ το πρώτο μέρος χαρακτηρίζεται από μία ελεγειακή αλλά αρκετά σκοτεινή μορφή για να εναλλάχθεί με την τονική μείζονα στο λίαν έντονο και πλέον σκοτεινό Β μέρος. Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι το γεγονός ότι, ενώ πολλές φορές στον απλό ή πρωτόβγαλτο ακροατή, φαίνεται ότι υπάρχουν επαναλήψεις, ο Schubert ποτέ δεν "λέει" το ίδιο πράγμα έστω δύο φορές. Κάθε "επανάληψη" δημιουργεί κάποια αλλάγη στην ενορχήστρωση, στη δομή, στο ρυθμό, στην κλίμακα (εξαιρετικές και απρόσμενες μετατροπίες) ή στην μετάβαση από την μείζονα στην ελάσσονα και αντιστρόφως, όλα αυτά συχνά σε λεπτές διαφοροποιήσεις. Με τη συχνή και πλεόν έμπειρη ακρόαση, ο ακροατής μπορεί να ανακαλύψει την αστείρευτη ποικιλότητα της μουσικής γραφής του συνθέτη, εντρυφώντας στις εξαίσιες και ανθεκτικές στον χρόνο μουσικές ιδέες του σε αυτήν την διαρκή μεταμόρφωση της συνθετικής ολοκλήρωσης.
- Η αργή κίνηση του μοναδικού (με όλες τις έννοιες της λέξεις) Κουιντέτου Εγχόρδων ο συνθέτης επιστρέφει στην κλασική μορφή της ABA φόρμας, όπου, όμως, το πρώτο μέρος είναι πλέον σε μείζονα κλίμακα και μάλιστα στην απροσδόκητη Μι μείζονα, μία κλίμακα που ευνοεί την ιδεατή σχεδόν εξωπραγματική αλλά εξαίρετης ομορφιάς ηρεμία για να κάνει τη μεγαλύτερη αντίθεση στο Β' μέρος τόσο στην πλέον τρικυμιώδη μουσική και εκφραστική ένταση όσο και στην εντελώς απρόσμενη κλίμακα της φα ελάσσονος! Η κίνηση αυτή αποτελεί μαζί με τις απαράμιλλες άλλες τρεις κινήσεις του Κουιντέτου Εγχόρδων ό,τι σπουδαιότερο, εμβριθές και σημαίνον ίσως ποτέ έχει γραφεί στη Μουσική Δωματίου.
Καλή διερεύνηση στις ακροάσεις όσων ενδιαφερομένων...

Ωραία παρουσίαση !

Ευχαριστούμε.

Μια μόνον παρατήρηση : δεν είναι σωστό να λέμε 'θλιβερή μελωδία', αλλά θλιμμένη.

Ο Σούμπερτ, αν δεν τον έτρωγε η σύφιλη στα 31, θα γινόταν ο μεγαλύτερος όλων.