Σχόλια περί κλασικής μουσικής από το θέμα της ταινίας Tar (2022)

[Ν.Κ.]

Στην πρώτη παράγραφο αναφέρομαι στη Μουσική γενικά, σε όλες τις μορφές της και είδη της (περιλαμβάνομένων και ειδών όπως η rap, trap και ό,τι άλλο χαρακτηρίζεται ως "μουσική" σήμερα). Ως εκ τούτου, οι όποιες μεταβολές στον άνθρωπο μπορεί να ποικίλλουν κατά περίπτωση αλλά υφίστανται, έστω και για ορισμένο χρονικό διάστημα...(καθόσον ο ακροατής τέτοιας μουσικής βομβαρδίζεται από εφήμερα επίκαιρα "έργα"...of those genres).
Το υπόλοιπο κείμενό μου αναφέρεται στην ουσιαστική και καθοριστική δράση της Κλασικής Μουσικής σε αυτούς που εντρυφούν με συνέπεια στην ακρόαση/μελέτη των ούτως ή άλλως απαιτητικών ακόμη και για ακρόαση έργων. Οι όποιες μεταβολές μπορεί να προέλθουν έχουν να κάνουν με το ότι η Μουσική αυτή στηρίζεται και εστιάζει σε ορισμένες αρέτες του ανθρώπινου είδους, πρωτίστως σε αυτήν του...ωραίου και , μέσω αυτής της αρετής, προάγονται και οι άλλες αρετές περί του καλού, του ενδιαφέροντος για τον άνθρωπο, η ευγένεια καθώς και των πλέον θετικών συναισθημάτων, όπως η αγάπη, η ελπίδα και η πίστη για το καλλίτερο και μερικά ακόμη, πάντα κατά περίπτωση.
Κακή χρήση της Μουσικής αυτής, βεβαίως, δύναται να έχει αντίθετα αποτελέσματα (π.χ. κακοποίηση, βασανιστήρια με υπόκρουση έργα μεγίστων συνθετών...και άλλα τοιαύτα, όπως μας έδειξε πολύ εύγλωττα το "Clockwork Orange")...

Φαντάζομαι γνωρίζετε πως στην εθνικό σοσιαλιστική Γερμανία υπήρξε μια προσπάθεια προώθησης αυτού του είδους της μουσικής.
Μην αυταπαταστε η μουσική δεν μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο να αποκτήσει πραγματική συνείδηση και να οδηγήσει στο ηθικά ωραίο.
Η καλαισθησία δεν είναι κάποια αρετή. Αρετές είναι για παράδειγμα η μεγαλοψυχία, η πραότητα, η ειλικρίνεια σε φιλοσοφικό επίπεδο. Οι αρετές μπορούν να κατακτηθουν σύμφωνα με τον Αριστοτέλη για παράδειγμα με την συνεχή εξάσκηση.
Η ακρόαση έστω και λεπτομερής ακρόαση μουσικής δεν αποτελεί εξάσκηση.
Όποιος νομίζει ότι η προσεκτική ακρόαση μιας Συμφωνίας του Μάλερ θα οδηγήσει με έναν τρόπο υπερβατικο στην κατάκτηση των αρετων είναι βαθιά νυχτωμένος.

 

[xfader]

Η Μουσική γενικά μπορεί να αλλάξει τον άνθρωπο (όχι μόνον ως προς την ψυχή του αλλά ακόμα και ως προς την...υγεία του). Η αλλαγή αυτή μπορεί να είναι προς το καλλίτερο ή προς το χειρότερο ανάλογα με την κάθε ξεχωριστή περίπτωση τόσο του συγκεκριμένου μουσικού έργου όσο και του συγκεκριμένου ατόμου.
Η Κλασική Μουσική, εάν απλά την "ακούς" (to hear the Music), μόνον κατά τύχη μπορεί να έχει οιαδήποτε ευεργετική (ή και αρνητική) επίδραση σε οιονδήποτε ακροατή. Εάν όμως την ακούς με προσοχή (to listen attentively), η επίδρασή της δύναται να είναι σχεδόν καθοριστικού χαρακτήρα...συχνάκις προς τη λύτρωση της ψυχής ή, σε "εξαιρετικές" περιστάσεις, και στην καταστροφή της (βλ. Το Κουρδιστό Πορτοκάλι). Η βασική αρετή της Μουσικής αυτής είναι ότι, πέραν από οιαδήποτε άλλα χαρακτηριστικά της, προβάλλει την υψηλότερη δυνατή αισθητική που η Τέχνη της Μουσικής έχει τη δύναμη να προσφέρει μέσω του πλέον εκλεπτυσμένου ήχου, της καλλίτερης δυνατής αρμονίας, της εξαιρετικής αντίστιξης, της πλεόν εμπνευσμένης ενορχήσρωσης κοκ...
Τουτέστιν, μας καθιστά...(τουλάχιστον) τη ζωή μας πιο...ωραία...Η επικράτηση του ωραίου (ως αρετή) μπορεί να κάνει τη ζωή μας να φαίνεται πιο όμορφη και, κατά συνεκδοχή, να μπορέσουμε να καταστούμε "καλλίτεροι" άνθρωποι (ως προς την εμπέδωση των αρετών μας).

Δεν μπορώ να ακούσω κλασική μουσική για πάνω από 5 λεπτά, οπότε συμφωνώ εν μέρει με την υπεραισιόδοξη παραπάνω άποψη.

Κάθε διαφορετικός χαρακτήρας μπορεί μέσω της μουσικής που του αρέσει να νιώσει καλύτερα. Μουσική σε ρόλο προσωπικού ψυχολόγου και συνήθως με καλύτερο αποτέλεσμα.

Τώρα περί ωραίου και καλύτερου δεν μπορώ να συμφωνήσω. Αν ρωτήσουμε μόνο εδώ μέσα πώς αντιλαμβανόμαστε το "ωραίο" και το "καλό" θα έχουμε περισσότερες αντικρουόμενες γνώμες από το σύνολο των απαντήσεων.

 

[Ν.Κ.]

Δεν μπορώ να ακούσω κλασική μουσική για πάνω από 5 λεπτά

Ούτε εγώ μπορώ να ακούσω για αρκετή ώρα, πιστεύω ότι ο Χίτλερ έιχε ακούσει άπειρες ώρες κλασική σε σχέση με μένα και σενα
Αυτό όμως δεν μας εμπόδισε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι απ αυτον

 

[Prince]

Φαντάζομαι γνωρίζετε πως στην εθνικό σοσιαλιστική Γερμανία υπήρξε μια προσπάθεια προώθησης αυτού του είδους της μουσικής.
Μην αυταπαταστε η μουσική δεν μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο να αποκτήσει πραγματική συνείδηση και να οδηγήσει στο ηθικά ωραίο.
Η καλαισθησία δεν είναι κάποια αρετή. Αρετές είναι για παράδειγμα η μεγαλοψυχία, η πραότητα, η ειλικρίνεια σε φιλοσοφικό επίπεδο. Οι αρετές μπορούν να κατακτηθουν σύμφωνα με τον Αριστοτέλη για παράδειγμα με την συνεχή εξάσκηση.
Η ακρόαση έστω και λεπτομερής ακρόαση μουσικής δεν αποτελεί εξάσκηση.

Το ότι στην εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία υπήρξε η προαγωγή της Μουσικής αυτής δεν αποτελεί καμία πρωτοτυπία. Σχεδόν όλη η μεγάλη Τέχνη δημιουργήθηκε κάτω από δυσμενείς και ενάντιες πολιτικό-κοινωνικές συνθήκες (φεουδαρχίες, άγριες αυτοκρατορίες, κομμουνιστικά ή άλλα αυταρχικά καθεστώτα κοκ.).
Δεν υπάρχει κανένα ζήτημα αυταπάτης. Ο ίδιος, η οικογένειά μου και πλείστοι φίλοι και γνωστοί μου, εδώ αλλά και στο εξωτερικό, αποτελούν ζωντανά παραδείγματα των θετικών αποτελεσμάτων της Μουσικής αυτής.
Η καλαισθησία δεν είναι αυτό που δημιουργεί η Τέχνη και ιδίως η Κλασική Μουσική αλλά η πλήρης αντίληψη και εφαρμογή του ωραίου στη ζωή μας. Και αυτό αποτελεί αρετή, όπως η ξεκάθαρη αντίληψη περί του καλού και κακού, που μπορεί να μας οδηγήσει στο να καταστούμε υπεύθυνα άτομα κάνοντας το καλό και αποφεύγοντας το κακό.
Οι αρετές μπορεί, κατά τον Αριστοτέλη, να αποκτηθούν (να εμπεδωθούν θα ήταν το σωστό ρήμα) με τη συνεχή εξάσκηση, αλλά, για να ασκηθείς σε οιδήποτε αντικείμενο, πρέπει πρώτα να το...μάθεις, να το...διδαχθείς. Ως εκ τούτου, το πρώτο στάδιο για την προσέγγιση της "κατάκτησης" των αρετών μπορεί να προέλθει πρωτίστως, εάν όχι απκλειστικά, από την ευρύτερη έννοια της Παιδείας. Και η Τέχνη είναι Παιδεία...par excellence. Εξ ου και οι ουκ ολίγες και ουδόλως εύκολες σχετικές σπουδές (Ωδεία, masterclasses etc)....to master your Art...
Αμά την απόκτηση της γνώσης της αρετής της συγκεκριμένης τέχνης, η καθημερινή άσκηση/εξάσκηση έρχεται από μόνη της ως αναπόδραστη ανάγκη για την ευρύτερη δυνατή κατανόηση για τον ακροατή και για την καλλίτερη δυνατή απόδοση του μουσικού. Μέσα από αυτήν την καθημερινή άσκηση, επέρχεται μία απίστευτα πλούσια γνώση και εμπειρία που σου ανοίγει ατραπούς για μια διαρκή βελτίωση του γνωστικού σου επιπέδου και της καλλιέργειας της ψυχής και του πνεύματός σου.

 

[Prince]

Δεν μπορώ να ακούσω κλασική μουσική για πάνω από 5 λεπτά, οπότε συμφωνώ εν μέρει με την υπεραισιόδοξη παραπάνω άποψη.

Κάθε διαφορετικός χαρακτήρας μπορεί μέσω της μουσικής που του αρέσει να νιώσει καλύτερα. Μουσική σε ρόλο προσωπικού ψυχολόγου και συνήθως με καλύτερο αποτέλεσμα.

Τώρα περί ωραίου και καλύτερου δεν μπορώ να συμφωνήσω. Αν ρωτήσουμε μόνο εδώ μέσα πώς αντιλαμβανόμαστε το "ωραίο" και το "καλό" θα έχουμε περισσότερες αντικρουόμενες γνώμες από το σύνολο των απαντήσεων.

H αναφορά μου στο "ωραίο" έχει να κάνει με το πως μας το δημιουργεί η ενασχόλησή μας με τη Μουσική αυτή και όχι τι έχουμε εμείς a priori στην μέχρι τότε αντίληψή μας. Και εκεί έγκειται η σημαντική προσφορά τόσο της Κλασικής Μουσικής όσο και της Τέχνης γενικότερα...

 

[melina]

Καλά θα πάει κι αυτό….

 

[Ν.Κ.]

Το ότι στην εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία υπήρξε η προαγωγή της Μουσικής αυτής δεν αποτελεί καμία πρωτοτυπία. Σχεδόν όλη η μεγάλη Τέχνη δημιουργήθηκε κάτω από δυσμενείς και ενάντιες πολιτικό-κοινωνικές συνθήκες (φεουδαρχίες, άγριες αυτοκρατορίες, κομμουνιστικά ή άλλα αυταρχικά καθεστώτα κοκ.).
Δεν υπάρχει κανένα ζήτημα αυταπάτης. Ο ίδιος, η οικογένειά μου και πλείστοι φίλοι και γνωστοί μου, εδώ αλλά και στο εξωτερικό, αποτελούν ζωντανά παραδείγματα των θετικών αποτελεσμάτων της Μουσικής αυτής.
Η καλαισθησία δεν είναι αυτό που δημιουργεί η Τέχνη και ιδίως η Κλασική Μουσική αλλά η πλήρης αντίληψη και εφαρμογή του ωραίου στη ζωή μας. Και αυτό αποτελεί αρετή, όπως η ξεκάθαρη αντίληψη περί του καλού και κακού, που μπορεί να μας οδηγήσει στο να καταστούμε υπεύθυνα άτομα κάνοντας το καλό και αποφεύγοντας το κακό.
Οι αρετές μπορεί, κατά τον Αριστοτέλη, να αποκτηθούν (να εμπεδωθούν θα ήταν το σωστό ρήμα) με τη συνεχή εξάσκηση, αλλά, για να ασκηθείς σε οιδήποτε αντικείμενο, πρέπει πρώτα να το...μάθεις, να το...διδαχθείς. Ως εκ τούτου, το πρώτο στάδιο για την προσέγγιση της "κατάκτησης" των αρετών μπορεί να προέλθει πρωτίστως, εάν όχι απκλειστικά, από την ευρύτερη έννοια της Παιδείας. Και η Τέχνη είναι Παιδεία...par excellence. Εξ ου και οι ουκ ολίγες και ουδόλως εύκολες σχετικές σπουδές (Ωδεία, masterclasses etc)....to master your Art...
Αμά την απόκτηση της γνώσης της αρετής της συγκεκριμένης τέχνης, η καθημερινή άσκηση/εξάσκηση έρχεται από μόνη της ως αναπόδραστη ανάγκη για την ευρύτερη δυνατή κατανόηση για τον ακροατή και για την καλλίτερη δυνατή απόδοση του μουσικού. Μέσα από αυτήν την καθημερινή άσκηση, επέρχεται μία απίστευτα πλούσια γνώση και εμπειρία που σου ανοίγει ατραπούς για μια διαρκή βελτίωση του γνωστικού σου επιπέδου και της καλλιέργειας της ψυχής και του πνεύματός σου.

Εγώ θέλω να τονισω πως στα χρόνια του εθνικό σοσιαλισμού η προαγωγή της κλασικής μουσικής δεν εμπόδισε την καύση βιβλίων ή την απαγόρευση έργων τέχνης που δεν ανταποκρίνονταν στην δική τους αντίληψη περί σωστής τεχνης και καλαισθησίας.

Όσον αφορά τις αρετές σας παραθέτω απ τα Ηθικά Νικομαχεια ένα απόσπασμα.
,, Το ίδιο συμβαίνει και με τις αρετές. Κάνοντας αυτά που κάνουμε στην καθημερινή μας συνάφεια με τους άλλους ανθρώπους άλλοι γινόμαστε δίκαιοι και άλλοι άδικοι.
Επίσης : κάνοντας αυτά που κάνουμε στις επικίνδυνες και φοβερές περιστάσεις της ζωής και αποκτώντας σιγά σιγά τη συνήθεια να αισθανόμαστε φόβο ή θάρρος, άλλοι γινόμαστε ανδρείοι και άλλοι δειλοί.
Με δύο λογια: Οι έξεις γεννιούνται από την επανάληψη ομοίων ενεργειών.,,

,, για των αρετων όμως την κατοχή η γνωση δεν έχει καμία ή, έστω, έχει μικρή μόνο σημασία.
Σωστά λοιπόν λέμε ότι ο άνθρωπος γίνεται δίκαιος από τις επανειλημμένα πράξεις δικαιοσύνης, ή ότι ο άνθρωπος γίνεται σώφρων από τις επανειλημμένα πράξεις σωφροσύνης.Ανθρωπος που δεν κάνει επανειλημμένα τις πράξεις αυτές, δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσει ποτέ αυτές τις αρετές. Οι περισσότεροι πάντως άνθρωποι αντί να ενεργούν έτσι, βρίσκουν καταφύγιο στις θεωρίες και φαντάζονται ότι φιλοσοφουν , και ότι έτσι θα γίνουν εναρετοι.,,

 

[Prince]

Εγώ θέλω να τονισω πως στα χρόνια του εθνικό σοσιαλισμού η προαγωγή της κλασικής μουσικής δεν εμπόδισε την καύση βιβλίων ή την απαγόρευση έργων τέχνης που δεν ανταποκρίνονταν στην δική τους αντίληψη περί σωστής τεχνης και καλαισθησίας.

Όσον αφορά τις αρετές σας παραθέτω απ τα Ηθικά Νικομαχεια ένα απόσπασμα.
,, Το ίδιο συμβαίνει και με τις αρετές. Κάνοντας αυτά που κάνουμε στην καθημερινή μας συνάφεια με τους άλλους ανθρώπους άλλοι γινόμαστε δίκαιοι και άλλοι άδικοι.
Επίσης : κάνοντας αυτά που κάνουμε στις επικίνδυνες και φοβερές περιστάσεις της ζωής και αποκτώντας σιγά σιγά τη συνήθεια να αισθανόμαστε φόβο ή θάρρος, άλλοι γινόμαστε ανδρείοι και άλλοι δειλοί.
Με δύο λογια: Οι έξεις γεννιούνται από την επανάληψη ομοίων ενεργειών.,,

,, για των αρετων όμως την κατοχή η γνωση δεν έχει καμία ή, έστω, έχει μικρή μόνο σημασία.
Σωστά λοιπόν λέμε ότι ο άνθρωπος γίνεται δίκαιος από τις επανειλημμένα πράξεις δικαιοσύνης, ή ότι ο άνθρωπος γίνεται σώφρων από τις επανειλημμένα πράξεις σωφροσύνης.Ανθρωπος που δεν κάνει επανειλημμένα τις πράξεις αυτές, δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσει ποτέ αυτές τις αρετές. Οι περισσότεροι πάντως άνθρωποι αντί να ενεργούν έτσι, βρίσκουν καταφύγιο στις θεωρίες και φαντάζονται ότι φιλοσοφουν , και ότι έτσι θα γίνουν εναρετοι.,,

Στα χρόνια του εθνικο-σοσιαλισμού έγινε προαγωγή της Γερμανικής πρωτίστως (αν όχι αποκλειστικώς) τέχνης και φυσικά και της Γερμανικής Κλασικής Μουσικής. Δεν έγινε προαγωγή της Μουσικής αυτής ούτε στο σύνολό της ούτε στην ουσία της (the essence of it). H καύση βιβλίων και απαγόρευση έργων τέχνης έλαβε χώρα από και υπό την καθοδήγηση του καθεστώτος, όπως συνέβη, σε ουκ ολίγες περιπτώσεις, όπου πολιτικές και συναφείς καταστάσεις το επέβαλαν (στο Ισραήλ "ιδρώσανε" μέχρι να πεισθούν να επιτρέψουν να πάιζονται έργα του Wagner και ορισμένα έργα του Beethoven, όπως π.χ. την 5η Συμφωνία).
Κανείς δεν θα αμφισβητήσει τον Αριστοτέλη, αλλά δεν αποτελεί τη μοναδική και αποκλειστική πηγή ενημέρωσης (και αυτό Παιδεία είναι και μάλιστα υψηλού επιπέδου!) για το τι είναι και πως αποκτάται η αρετή. Φυσικά, η δικαιοσύνη εμπεδώνεται από τις επανειλημμενές δίκαιες πράξεις, αλλά κάποιος πρέπει να δείξει/διδάξει/ενημερώσει τον...επίδοξο δίκαιο άνθρωπο τι είναι δικαιοσύνη για να γνωρίζει τι θα επαναλαμβάνει...Το αυτό και για τη σωφροσύνη (δεν πιστεύω να θεωρεί κανείς ότι γεννιέται...σώφρων).
Ουδαμώς υπαινίχθην ότι η γνώση (μέσω των αρμοδίων και κατάλληλων πηγών) αποτελεί "καταφύγιο" για..."θεωρίες" και, κατ' αυτόν τον τρόπο, δημιουργείται το έδαφος για το..."φιλοσοφείν" και (ακομά χειρότερα) θεώρησης ότι έτσι τις "γίνεται" ενάρετος.
Απλά, πρώτα και με οιανδήποτε εν ευρεία εννοία γνώση (παιδεία), προχωράμε στη συνεχή άσκηση αυτού που έχουμε μάθει ως οιαδήποτε αρετή ή μέσον για την κατάκτηση της αρετής (π.χ. η διαρκής και συστηματική ακρόαση και μελέτη της Μουσικής, της Τέχνης, της Επιστήμης κοκ.).

 

[thva]

Μην αυταπαταστε η μουσική δεν μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο να αποκτήσει πραγματική συνείδηση και να οδηγήσει στο ηθικά ωραίο.

Ε, εντάξει υπάρχει και το ηλεκτροσόκ που μπορεί να δοκιμάσει κάποιος. ¨Εχει καλύτερα αποτελέσματα.

Εάν δεν άκουγε και κλασική ο Χίτλερ, μπορεί να σκότωνε περισσότερους, το έχεις σκεφτεί αυτό ; Όχι ε ;

Ούτε εγώ μπορώ να ακούσω για αρκετή ώρα,

Σε πιστεύω, είναι επειδή το σύστημα σου είναι Kavourdistiri Audio. Για να ακούσεις κλασική θέλεις καλύτερα μηχανήματα απο αυτά που έχεις. Το ιμμέρσιβ απο μόνο του δεν φτάνει.

 

[Ν.Κ.]

Εάν δεν άκουγε και κλασική ο Χίτλερ, μπορεί να σκότωνε περισσότερους, το έχεις σκεφτεί αυτό ; Όχι ε ;

Εσύ το σκέφτηκες ότι εάν ο Χίτλερ δεν άκουγε κλασική μπορεί να σκότωνε λιγότερους, το έχεις σκεφτεί αυτό? Όχι ε?
Εκκλησία κλέβω εδώ μεσα

 

[thva]

Εσύ το σκέφτηκες ότι εάν ο Χίτλερ δεν άκουγε κλασική μπορεί να σκότωνε λιγότερους, το έχεις σκεφτεί αυτό? Όχι ε?
Εκκλησία κλέβω εδώ μεσα

Δεν βλέπω φωτό φίλε μου, δυστυχώς (ή ευτυχώς).

Εννοείς ότι αστειεύσαι ; χα χα και όποιος τσιμπήσει ;

 

[Ν.Κ.]

Δεν βλέπω φωτό φίλε μου, δυστυχώς (ή ευτυχώς).

Εννοείς ότι αστειεύσαι ; χα χα και όποιος τσιμπήσει ;

Ειδες τον άλλο πως ηττήθηκε?
Η αναγνώριση της ήττας είναι και αυτό ένδειξη μεγαλείου. Δεν του το έμαθε η κλασική

 

[thva]

Ειδες τον άλλο πως ηττήθηκε?
Η αναγνώριση της ήττας είναι και αυτό ένδειξη μεγαλείου. Δεν του το έμαθε η κλασική

Ντεν κζερει εγκό απο τέτια. Μην μι μπλεκς μι αυνά.

 

[Ν.Κ.]

Ντεν κζερει εγκό απο τέτια. Μην μι μπλεκς μι αυνά.

Θα ήταν πολύ βολικό η λεπτομερής ακρόαση κλασικής μουσικής απ τον καναπέ του σπιτιού μας να μπορει να μας μετατρέψει με κάποιο μαγικό τρόπο σε εναρετους ανθρώπους.
Αφέλεια λέγεται αυτό.
Γεματος ο κόσμος από δαύτους με ένα παραφουσκωμενο Εγώ.
Για σενα

 

[Ν.Κ.]

Fake it till you make it δηλαδή Ο Αριστοτέλης ;

Ξερεις τι πιστεύω?
Υπάρχει μόνον ένας τρόπος για να συνέλθουν, να τους πετάξεις σε κάνα τέτοιο λαιβ

 

[Bhutia]

Ας προσέξουμε το εξής... Το να απολαμβάναμε οι ίδιοι το ξεμπρόστιασμα όσων θα θεωρούνταν υποκριτές αντί ενάρετοι δεν είναι δείγμα αρετής από μέρους μας... Φαίνεται μέσα σε καθέναν μας να εδρεύει μια μικρογραφία τουλάχιστον της TAR...

...
Εκκλησία κλέβω εδώ μέσα

Με τη διαπλοκή όσων αντιπροσωπεύουν οι υφιστάμενοι θεσμοί η ανωτέρω αποστροφή ίσως θα έπρεπε να εκφράζει μέτρο... δυσκολίας παρά ευκολίας.

Μιας και αναφέρθηκε, ας σκεφτούμε για παράδειγμα πόσοι πιστοί μπορεί να εκδηλώνουν την ευσεβή τους πτυχή με την παρουσία μέσα στις Εκκλησίες επιστρέφοντας σε καθημερινές ασεβείς πράξεις έξω από αυτές...Τέτοιες διαπιστώσεις δεν γίνεται όμως ν'ακύρωναν όσες πανανθρώπινες αξίες εκφράζει η θρησκεία.

Ας αναλογιστούμε πόσοι πολιτικοί δηλώνουν ότι αγωνίζονται για τον απλό πολίτη. Έστω και να κρίνονταν υποκριτές κάποιοι είναι άτοπον ν'ακυρωνόταν η αξία της ενασχόλησης με τα κοινά για την προώθηση του κοινωνικού συμφέροντος.

Μένοντας στην περίπτωση του Χίτλερ που αναφέρθηκε , ήταν χορτοφάγος, φιλόζωος και δεν κατανάλωνε αλκοόλ ούτε κάπνιζε. Είναι προφανές ότι αυτές οι εγκλίσεις στο χαρακτήρα του συγκεκριμένου υπό το πρίσμα των αποτρόπαιων δράσεών του δεν γίνεται ν'ακυρώνουν την επίδραση στους ανθρώπους για τις χορτοφαγικές και φιλοζωικές αξίες ή να στιγμάτιζαν όσους δεν θα έπιναν και δεν θα κάπνιζαν.

Περνώντας κατόπιν σε πεδίο Καλών Τεχνών, ο Χίτλερ ασχολείτο επίσης με τη ζωγραφική.Υποστηρίζεται μάλιστα πως άμα επιτύγχανε σε αυτόν τον τομέα ο κόσμος μπορεί να είχε γλιτώσει από τη ναζιστική λαίλαπα. Θεωρώ προφανές ότι και αυτή η κλίση του δεν θα συνιστούσε ένδειξη απαξίωσης για την επίδραση της ζωγραφικής στο κοινωνικό σύνολο.

Δεν χρειάζεται έφεση σε προχωρημένες φιλοσοφικές θεωρήσεις για να σκεφτούμε ότι η Μουσική ως τέχνη μπορεί μέσα από το θαυμασμό για ό,τι θα θεωρούσαμε ωραίο, την αποστροφή για ό,τι θα μας φαινόταν άσχημο και την αδιαφορία για όσα δεν θα μας συγκινούσαν με κάποιον τρόπο να μας φέρνει μέσα από την άμεση αντίληψη με τις αισθήσεις και την ενεργοποίηση της φαντασίας μας σε κοινωνία έστω και πρόσκαιρα με εξευγενισμένες πτυχές του εαυτού μας.

Το πώς θα διαχειριζόμασταν αυτήν την επικοινωνία και τι σημασία θα είχε στην καθημερινότητα η επαφή με μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού εξαρτάται από καθέναν μας ξεχωριστά. Διαμορφώνουμε τη δική μας πραγματικότητα επιλέγοντας πώς θα την παρατηρήσουμε.

 

[thva]

Φιλοσοφικά πάντως μιλώντας, νομίζω ότι ο Prince είναι πιο κοντά χρησιμοποιώντας την λέξη "εμπέδωση," όσον αφορά την επανάληψη του Αριστοτέλη. Η συνεχής επανάληψη μιας ίδιας μουσικής ή λεκτικης φράσης δεν προκαλεί ομορφιά, ηθική, αλήθεια, κλπ απλώς βοηθά στην διατήρηση στην μνήμη και δρά ως συνεχής υπενθύμιση του ήδη επιτευχθέντος επιπέδου και χρησιμοποιείται στους ύμνους, ψαλμωδίες, μάντρα κλπ των διαφόρων θρησκειών για αυτό τον σκοπό. Θεωρείται ότι και κάποιο επίπεδο συνείδησης ή ηθικής στάσης να έχει επιτευχθεί πρός στιγμήν αυτή χάνεται καθώς η φύση του ανθρώπου είναι έτσι, ξεχνάει, αποπροσαντολίζεται, επηρρεάζετια απο διαφορες συνθήκες έλλειψης συγκέντρωσης και "πειρασμών" κλπ. Όσον αφορά την οπτική του ώς fake it till you make it , που νομίζω οι καθολικοί το ερμήνευσαν έτσι αργότερα ή δώσανε εκει την προσοχή τους έχει να κάνει με τον φαινομενικό τρόπο που φαίνεται να έχει μια επίδραση στην ψυχολογία και την ηθική κλπ του ανθρώπου με την έννοια όπως την εξετάζει και ο Κάντ π.χ. για το δίκαιο. Δηλαδή υπάρχει κάποιος συσχετισμός και συνάρτηση που κάνει ο άνθρωπος στο μυαλό του όσον αφορά ότι ενδιαφέρεται για την εικόνα που βγάζει πρός τα έξω στους άλλους ανθρώπους με τους οποίουςς έρχεται σε μια μορφή κοινωνίας, και έχει μια έμφυτη τάση να τους ευχαριστήσει στέκοντας ηθικά απέναντι τους. Το ίδιο και κατά την δημιουργική του τάση, ο άνθρωπος θέλει να κάνει κάτι όμορφο και για αυτόν αλλά και για να το βιώσει ώς τέτοιο (και να συμφωνήσει σε αυτό) με τον συνάνθρωπο του στο τι είναι όμορφο. Έτσι φτιάχνεται και μια κοινωνική ηθική που η ατομική προσωπικότητα ηθική, αίσθηση ωραίου κλπ επηρρεάζει και διαμορφώνει την κοινωνική ηθική αλλά και το αντίθετο. Είναι μια κρισάρα συμφωνίας και τριβής που στην αρχή ξεκινάει και "φαίνεται" ως φαινομενική , επιφανειακή κλπ αλλά έχει αντίκτυπο βαθύτερο.

 

[TGD]

Η ακρόαση έστω και λεπτομερής ακρόαση μουσικής δεν αποτελεί εξάσκηση.

Υπάρχει κάτι: αν καταφέρεις να ακούσεις λεπτομερώς ένα μεγάλο μουσικό έργο θα εξασκηθεί η δυνατότητα συγκέντρωσης. Κάτι που λείπει σήμερα, με τον καταιγισμό των πληροφοριών.

 

[thva]

Το λεπτομερώς δεν είναι με κάποια προσπάθεια, στην ιδανική (ή κοντά) περίπτωση που το μουσικό έργο σε (και με) αυτήν την λεπτομέρεια εκφράζει μέρος της ουσίας του και του συνολικού νοήματος του και όταν ό ακροατής είναι σε ικανή κατάσταση να το αντιληφθεί.

Π.χ. μπορεί να έχεις κάποιο πρόβλημα υγείας, να πονάς εκείνη την στην στιγμή. Ε, δεν μπορείς να δώσεις σημασία τότε στην ομορφιά. ϊσως ; ξέρω εγώ ; οι άγιοι και οι καλόγεροι. Άντε να μπορέσεις να απαλύνεις σε ένα βαθμό τον πόνο σου , π.χ. ψυχικό ή να σε βοηθήσει ή να σου δώσω μια ελπίδα, η μια υπενθύμιση απο κάτι όμορφο σε μια κατάσταση που βιώνεις γύρω σου μεγάλο βαθμό ασχήμια;. Πάλι υπάρχει ένα όριο αλληλεπικάλυψης. Δεν μπορεί να είσαι σε μόνιμη άσχημη κατάσταση ψυχικά, οικονομικά, υγείας, ασχήμια γύρω σου και να ακούς μουσική. Εκτός εαν απομονωθείς και για αυτό οι μοναχοι κλπ απομονώνονται. Είναι μια ιδεατή κατάσταση στην ανθρώπινη φύση που υπάρχει σαν ένας συνεχής ανεκπλήρωτος στόχος.

 

[Prince]

Εσύ το σκέφτηκες ότι εάν ο Χίτλερ δεν άκουγε κλασική μπορεί να σκότωνε λιγότερους, το έχεις σκεφτεί αυτό? Όχι ε?
Εκκλησία κλέβω εδώ μεσα

Είναι πολύ απλοικά αφαιρετική η εξίσωση με μόνα στοιχεία την Κλασική Μουσική, το συγκεκριμένο πολιτικό άτομο και ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Στην πολιτική επίστήμη, οι γνωστές αρετές του ανθρώπου "πολτοποιούνται" στο χωνευτήρι της πολιτικής σκοπιμότητας και των σχετικών στόχων. Η πρώτη και βασική "αρετή" που πρέπει να έχει ο ηγέτης είναι η διάρκεια του πολιτικού συστήματος και, εάν έχει και ισχυρό ιδεολογικό χαρακτήρα, και η εξάπλωση αυτού.
Η Κλασική Μουσική έχει σημασία να παρατηρήσουμε τις όποιες ευεργετικές της επιδράσεις σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που δεν δεσμεύονται ή εμπλέκονται σε πολιτικές υποθέσεις ή σε ούτως ή άλλως εξ αρχής προκαθορισμένες ατραπούς συμπεριφοράς...
Και για να επιστρέψω στην τρόπον τινά ανωτέρω ρητορική σου ερώτηση...η Κλασική Μουσική είναι ένα από τα αρκετά όπλα που μπορεί να έχει η αποκτήσει ένας ανθρώπος στη ζωή του, όχι το μοναδικό...Ούτως, μπορούμε να βρούμε πληθώρα ενάρετων ατόμων που ουδέποτε ήλθαν σε επαφή με τη Μουσική αυτή (άνθρωποι σε απομεμακρυσμένες περιοχές, χωριά κλπ.) ή δεν είχαν τη δυνατότητα να τη γνωρίσουν καν (σχεδόν το σύνολο των αναπτυσσομένων χωρών).