Featured Περί μεγέθους γουφερ ο λόγος….

[bretsos]

Ο συγκεκριμένος φαίνεται αλάνι έτοιμο για όλα..

Έχς δει πολλά αλάνια ρε συ σαν εμένα, ετσά είναι τα αλάνια?

 

[wnet]

Αλήθεια, εσύ το έχεις ακούσει ;

οχι, με τις κατασκευες αυτου του τυπου δε θελω να μπλέξω, άσχετα αν παίζει ή όχι καλά

 

[Δημητρης 777]

Έχς δει πολλά αλάνια ρε συ σαν εμένα, ετσά είναι τα αλάνια?

'φου λειτουργείς ''εργοστασιακές ρυθμίσεις'' ούλο το σπίτ' ρε 'συ με τίποτα χρέωση στη ΔΕΗ, έχεις σακιά με προιόν για δγυό ζωές (μπάμιες μεν αλλά τι να κάνουμ' ), στρουμφάρεις ανήφορους με τη ρόδα (fitness), δεν ξέρω μόνο με ιδέες για water πως τα πας αν προκύψει πρόβλημα..
Έχεις και ηχεία μόρτικα αντιστασιακά στο καθεστώς..
Τι άλλο δηλαδής..

Έχεις δει τριγύρω τι παίζ' ? (χωρίς google ούτε αυγό δεν βράζουμε.. )

 

[thva]

'φου λειτουργείς ''εργοστασιακές ρυθμίσεις'' ούλο το σπίτ' ρε 'συ με τίποτα χρέωση στη ΔΕΗ, έχεις σακιά με προιόν για δγυό ζωές (μπάμιες μεν αλλά τι να κάνουμ' ), στρουμφάρεις ανήφορους με τη ρόδα (fitness), δεν ξέρω μόνο με ιδέες για water πως τα πας αν προκύψει πρόβλημα..
Έχεις και ηχεία μόρτικα αντιστασιακά στο καθεστώς..
Τι άλλο δηλαδής..

Ρε συ, εάν πρόσεξες το ποσό στον λογαριασμό της ΔΕΗ του έχει πάντα ένα αστεράκι. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό ; Αυτό δεν είναι ποσό πληρωμής ... αλλά πιστωτικό. Μα κανένας σας να μην το έχει παρατηρήσει τόσο καιρό που σας ποστάρει λογαριασμούς ή να το ξέρει ;

 

[bretsos]

'φου λειτουργείς ''εργοστασιακές ρυθμίσεις'' ούλο το σπίτ' ρε 'συ με τίποτα χρέωση στη ΔΕΗ, έχεις σακιά με προιόν για δγυό ζωές (μπάμιες μεν αλλά τι να κάνουμ' ), στρουμφάρεις ανήφορους με τη ρόδα (fitness), δεν ξέρω μόνο με ιδέες για water πως τα πας αν προκύψει πρόβλημα..
Έχεις και ηχεία μόρτικα αντιστασιακά στο καθεστώς..
Τι άλλο δηλαδής..

Έχεις δει τριγύρω τι παίζ' ? (χωρίς google ούτε αυγό δεν βράζουμε.. )

Έτσι όπως το θέτεις, ένα δίκιο το έχς, για να ολοκληρωθω όμως και να φέρω επάξια τον τίτλο "αλάνι" θα ήθελα κάποια στιγμή να πουλήσω τα b&w και να πάρω Ψωράλ

 

[Δημητρης 777]

Ρε συ, εάν πρόσεξες το ποσό στον λογαριασμό της ΔΕΗ του έχει πάντα ένα αστεράκι. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό ; Αυτό δεν είναι ποσό πληρωμής ... αλλά πιστωτικό. Μα κανένας σας να μην το έχει παρατηρήσει τόσο καιρό που σας ποστάρει λογαριασμούς ή να το ξέρει ;

Ναι μεν οι αστερίσκοι είναι πάντα ύποπτοι αλλά δεν μου προκαλούσαν ποτές υποψίες..

 

[JOHN MARKOU]

Έτσι όπως το θέτεις, ένα δίκιο το έχς, για να ολοκληρωθω όμως και να φέρω επάξια τον τίτλο "αλάνι" θα ήθελα κάποια στιγμή να πουλήσω τα b&w και να πάρω Ψωράλ

Δεν σου πουλάμε Ψωράλ εσένα , είσαι παλιοχαρακτήρας.

 

[Σταύρος Λαγκαδιανός]

Ξύλο έπεφτε συνεχώς,τουλάχιστον στην Αθήνα.Οι ροκάδες έστηναν ενέδρες έξω από τις ντισκοτέκ.Την επόμενη μέρα,πρωτοσέλιδο.

Τα πρωτοσέλιδα έχουν ανέκαθεν τη δική τους σκοπιμότητα. Αυτά ήταν περιθωριακά περιστατικά, όχι ο κανόνας. Ήμουν ήδη έφηβος το 1975 και τα έζησα από (πολύ) κοντά όλα αυτά επί σειρά ετών. Τα γνωρίζω καλά από προσωπικές εμπειρίες και αφηγήσεις συνομηλίκων, όχι από πρωτοσέλιδα.

 

[toulou]

Η αρχή ήταν αυτά που λέγονται στο πρώτο λίνκ. Μετά πήγαμε στο δύτερο λίνκ. Και μετά καταλήξαμε στον "ορισμό"

καρεκλάς - SLANG.gr

www.slang.gr

Μουσική Λοβοτομή: Καρεκλάδες εναντίον Ροκάδων

Ο θάνατος της Donna Summer, της «βασίλισσας της disco», με πήγε γύρω στα 35 χρόνια πίσω όταν οι δεινόσαυροι περπατούσανε ακόμα στη Γη, ο Ντρογκμπά δεν είχε γεννηθεί ακόμα...

www.mixgrill.gr

Οι καρεκλάδες ήταν μια ομάδα νεαρών που ταυτίζονταν με τη μουσική disco. Φορούσαν φανταχτερά ρούχα, όπως χτυπητά χρώματα, λαμέ υφάσματα, παντελόνια καμπάνα, φαρδιές γραβάτες, κεραμιδί αντρικά «ποτηράτα» ψηλοτάκουνα παπούτσια, και χρυσές αλυσιδίτσες και σταυρουδάκια

Μμμμ, όχι.
Ο τελευταίος είναι ένας πολύ "clean" και επιφανειακός ορισμός που κολλάει καλύτερα στην μετά-"Πυρετός του Σαββατόβραδου" περίοδο, της "επισημοποιημένης" ντίσκο με θαμώνες πλέον άφθονους από τον μέηνστρημ αστικό, ακόμα και μεγαλοαστικό ιστό.

Οι καρεκλάδες προηγήθηκαν, άρχισαν να πληθαίνουν λίγο μετά τις αρχές των σέβεντυς και να γιγαντώνονται γύρω στο 74~75. Αν και ο Πυρετός του Σαββατόβραδου τους δικαίωσε στο απόγειο της "δόξας" τους, στην πραγματικότητα μάλλον σηματοδότησε την ημερομηνία που άρχισαν να αραιώνουν αργά-αργά. Κατά συντριπτική πλειοψηφία ανήκαν στις "λαϊκότερες" τάξεις και η εξήγηση περί "καρέκλας" του δεύτερου λινκ που έβαλες είναι σποτ-ον.

Ο βέρος καρεκλάς, κατά κανόνα σόλο, συνήθως δεν προτιμούσε το κέντρο της πίστας, αλλά την περιφέρεια, γυρισμένος... προς τα έξω, στο κοινό που δεν χόρευε. Για να τον βλέπουν γεμάτο αυτοπεποίθηση και να "θαυμάζουν" τις τακούνες, τα ανοιχτά πουκάμισα, τις... καμπανάρες στο κατάλευκο παντελόνι από όσο πιο αραχνοϋφαντο ύφασμα γινόταν ώστε με τα υπεριώδη στρόουμπ να εξαφανίζεται και να προβάλλει το μαύρο σλιπάκι. Και πάνω απ' όλα, τις απερίγραπτες φιγούρες (κι' ας πέθαιναν οι ροκάδες στα γέλια) !

Οι δε μουσικές που πραγματικά αγαπούσε δεν ήσαν αυτές που σας έρχονται στο μυαλό
όταν ακούτε την λέξη "ντίσκο", αλλά πολύ πιο "βρώμικα" μαύρα ακούσματα, θάλεγα σκληρο χορευτικό φανκ, Τζέημς Μπράουν, ή έστω κάτι τέτοιο (αν και αυτό νομίζω είναι του 80) :

Προσωπικά, κατά βάθος συμπαθούσα την αυθεντικότητά τους.
Μετά . . . πλάκωσαν τα λαλακισμένα των έιτις

 

[thva]

Μμμμ, όχι.
Ο τελευταίος είναι ένας πολύ "clean" και επιφανειακός ορισμός που κολλάει καλύτερα στην μετά-"Πυρετός του Σαββατόβραδου" περίοδο, της "επισημοποιημένης" ντίσκο με θαμώνες πλέον άφθονους από τον μέηνστρημ αστικό, ακόμα και μεγαλοαστικό ιστό.

Τι όχι βρε Toulou. Το ίδιο λέμε. Για αυτό έγραψα καταλήξαμε στον ¨ορισμό". Αυτό ήταν η καρικατούρα του όλου θέματος αλλά τα πόσταρα με αυτή την σειρά ώστε κάποιος που διαβάζει χωρίς να τα έχει ζήσει να έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα και να καταλάβει όταν θα ψάχνει απο το ίντερνετ ποιός λέει και τι γράφει ... ανάλογα σε ποιό χρονικό στάδιο πέτυχε αυτό το φαινόμενο.

Εάν θες την δική μου άποψη , εγώ συμφωνώ και αυτά ψιλοπρόλαβα αλλά και έτσι τα παρατήρησα ως παιδί στους άλλους αλλά και στα μεγαλύτερα αδέλφια μου .... με το πρώτο λίνκ. Δηλαδή σε μια φάση μέχρι και το Hotel California είχε φθάσει να θεωρείται καρεκλάδικο. Επίσης ένας απο αυτό το λίνκ καλύπτει και αυτά που λες για την μαύρη μουσική.

Οι δε μουσικές που πραγματικά αγαπούσε δεν ήσαν αυτές που σας έρχονται στο μυαλό
όταν ακούτε την λέξη "ντίσκο", αλλά πολύ πιο "βρώμικα" μαύρα ακούσματα, θάλεγα σκληρο χορευτικό φανκ, Τζέημς Μπράουν, ή έστω κάτι τέτοιο (αν και αυτό νομίζω είναι του 80) :

Δεν είναι μόνο ο Τζείμς Μπράουν. Αυτός είναι ο "πατέρας" του όλου φαινομένου όντως αλλά ήδη η r'n'b που λέει ο Π.Α.Η. είχε λάβει τις αρχικές διαστάσεις της σαν είδος και απο την οποία ως παρακλάδι προέκυψε η disco. Άλλο παρακλάδι μας έδωσε και την hip hop αργότερα. Η αρχική hip hop ήταν αξιόλογο είδος με πάρα πολυ καλούς στίχους. Μην κοιτάς πως κατέληξε ύστερα. Οι σωστοί "ροκάδες" τότε με την ευρεία έννοια της ρόκ την στήριξαν πολύ και είχαν πολλές ελπίδες για αυτήν που διαψεύστηκαν. Η καρικατούρα (επίσης τέτοια είναι) του ροκά ως hardrock ροκά κάποτε πρέπει να τελειώσει, βλέπω ακόμη καλά κρατεί. Όσον αφορά την disco ναι αυτά που αναφέρεις για Πυρετό το Σαββατόβραδο, Grease κλπ που όλοι ξέρουν και διαβάζουν στο ίντερνετ είναι το τέλος και η καρικατούρα του όλου φαινομένου.

Το ίδιο γίνεται και με άλλα είδη όταν βλέπω νέοι να τοποθετούνται για αυτά και άνθρωποι που δεν τα ζήσανε στην εποχή τους. Σχεδόν ποτέ ή μάλλον πολύ σπάνια η κλασική αρθρογραφία που διαβάζουν και μετά αναπαράγουν όλοι στο ιντερνετ και έτσι τους δημιουργείται ένας μύθος στο μυαλό τους ... είναι αλήθεια ή μπορεί να αντικατοπτρίζει σωστά την κοινωνική διασύνδεση όλων αυτών των ειδών με την τότε πραγματικότητα. Πολλά είναι hyped και γίνονται διασυνδέσεις που δεν υπήρχαν. Το ίδιο συμβαίνει και με το μέταλ και με την πάνκ όπως θα ξέρεις και βλέπεις, το ίδιο και για το ρόλο π.χ. των Velvet Underground, του Bowie, του Iggy Pop και πολλών άλλων που τώρα θεωρούνται ως πρωτοπόροι αλλά εμείς δεν τους βλέπαμε έτσι στη εποχή μας. Η αξία αυτών των τραγουδιών είναι άμεσα και άρρηκτα συνδεδεμένη με την κοινωνική κατάσταση στον χρόνο που εμφανίστηκαν και ιδιαίτερα πάντα στους νέους. Δεν είναι τόσο η καλλιτεχνική τους αξία. Για αυτό και ονομάζονται και κατατάσσονται μουσικολογικά ως contemporary music. Απομεινάρια της όποιας έκφρασης και αντίκτυπου που αυτά είχαν έχουν διασωθεί και ανακυκλώνονται μέσα στα σύγχρονα είδη ή πλέον μεμονωμένα απο τους καλλιτέχνες και απο τα οποία επηρρεάστηκαν ή εμπνεύστηκαν. Η ρόκ (όλα μέσα) γενικότερα έχει όρια στην μουσική εξέλιξη ενός ανθρώπου. Εάν θες πραγματικά να εξελιχθείς πρέπει αναγκαστικά μεγαλώνοντας να καταλήξεις στην κλασική που και αυτή ακόμη έχει όρια αλλά πολύ μεγαλύτερα. Ή φυσικά να ζεις στην εποχή σου και την μουσική που εκφράζει τη γενιά σου. Εάν αυτό που ζήσεις είναι ένα καινούργιο , εμπλουτισμένο σωστά απο παλιές επιρροές αλλά να έχει να πεί στον νέο και κάτι καινουργιο επίσης καλώς. Αλλιώς μεγαλώνοντας ... όλα αυτά και κατ' επέκταση και εσύ ο ίδιος τελικά ως μουσική υπόσταση αναπόφευκτα καταντάνε (και καταντάς) καρικατούρα.

 

[costas EAR]

Πολύ ανάλυση ρε παιδάκι μου..

Πας δε πις

 

[Σταύρος Λαγκαδιανός]

Πολύ ανάλυση ρε παιδάκι μου..

Πας δε πις

... και φωνάζαμε απά στην πίστα:
θέ-λου-μέ τον πού-τσά-τσά !

 

[Decembered]

το ανθρωπινο ειδος απετυχε , πριν αποτυχει η μουσικη παντως.

 

[thva]

Η ανάλυση είναι καλή καθώς πρώτα απο όλα αυτά τα τραγούδια αλλά και όλη σχεδόν η ρόκ ακόμη δεν έχει καταλάβει ο ¨Ελληνας ότι δεν είχαν την ίδια διάσταση, αντίκτυπο και νόημα στον Αμερικάνο όπως είχε στον Έλληνα. Ακόμη δεν έχει. Ούτε την "κατανοούν" ή την αντιλαμβάνονται μουσικά αλλά και στιχουργικά ίδια με εμάς.

 

[costas EAR]

Στα 3 μας.

Κινέζικη ροκ θέλουμε. Όπως τα κορίτσια στο kill bill.
Αγαπάμε Ταραντίνο, μουσικαρες σε όλες τις ταινίες του!

 

[steadyshot]

Η ανάλυση είναι καλή καθώς πρώτα απο όλα αυτά τα τραγούδια αλλά και όλη σχεδόν η ρόκ ακόμη δεν έχει καταλάβει ο ¨Ελληνας ότι δεν είχαν την ίδια διάσταση, αντίκτυπο και νόημα στον Αμερικάνο όπως είχε στον Έλληνα. Ακόμη δεν έχει. Ούτε την "κατανοούν" ή την αντιλαμβάνονται μουσικά αλλά και στιχουργικά ίδια με εμάς.

Φερε παραδειγματα στιχων συγκεκριμενου τραγουδιου και πως τα αντιλαμβανεται ο Αμερικανος με το context της χωρας του και του υποβαθρου του και πως ο Ελληνας.

Τελικα οι ροκαδες γιατι ειναι ροκαδες? Πως συνδεετεαι ο ροκας με το κοινωνικο/μορφωτικο/ταξικο υποβαθρο του Eλληνα και πως με του Αμερικανου?

 

[Decembered]

Κινέζικη

.... γιαπαν.
... η Κινα δεν εχει πνευματικο υποβαθρο σημερα - απαραιτητο για μουσικη και κουλτουρα γενικοτερα.
( τεχνικο - τεχνολογικο ενδεχομενως να παρουσιαζει )

 

[thva]

Ο Ταραντίνο όπως και άλλοι παρόμοιοι είναι μια πονηρομαιμού που μετά την αρχική πορεία του που όλοι τότε στηρίξαμε και τον κάναμε μάγκα και όταν πήγε Αμερική έχει καταλάβει τους Αμερικάνους και τους δουλεύει μέσα στα μούτρα τους και δεν το καταλαβαίνουν κιόλας. Καλά κάνει έχει χεστεί στα φράγκα και κεφαλαιοποίησε. Έτσι γίνεσαι "ίνδαλμα".

Φερε παραδειγματα στιχων συγκεκριμενου τραγουδιου και πως τα αντιλαμβανεται ο Αμερικανος με το context της χωρας του και του υποβαθρου του και πως ο Ελληνας.

Τελικα οι ροκαδες γιατι ειναι ροκαδες? Πως συνδεετεαι ο ροκας με το κοινωνικο/μορφωτικο/ταξικο υποβαθρο του Eλληνα και πως με του Αμερικανου?

Τίποτε άλλο ; Κανά καφέ να σας κάνω ; Ωραίες και απλές ερωτήσεις που θέλουν όμως να γράψει κάποιος βιβλίο. Αλλά επειδή δεν κεφαλοποιώ εγώ σαν τον Ταραντίνο να σου το πω με μια περιληπτική υπερβολή για να αρχίσει να το σκέφτεται και να το ερευνά ο καθένας μόνος του : Η ρόκ στο μεγαλύτερο μέρος της είναι τα σκυλάδικα των Αμερικάνων. Δεν της δίνουν την μυθολογική αξία που της δίνουμε εμείς, ούτε είναι κάτι ιδιαίτερο για αυτούς. Και μετά απο αυτό μπορείτε να με κρεμάσετε όλοι.

 

[Δημητρης 777]

Η ανάλυση είναι καλή καθώς πρώτα απο όλα αυτά τα τραγούδια αλλά και όλη σχεδόν η ρόκ ακόμη δεν έχει καταλάβει ο ¨Ελληνας ότι δεν είχαν την ίδια διάσταση, αντίκτυπο και νόημα στον Αμερικάνο όπως είχε στον Έλληνα. Ακόμη δεν έχει. Ούτε την "κατανοούν" ή την αντιλαμβάνονται μουσικά αλλά και στιχουργικά ίδια με εμάς.

Oι Αμερικάνοι φτιάχνουν μεγάλα κτίρια κι εμείς μεγάλες ιδέες..
Οι Ασιάτες έχουν τόσο μεγάλη λόξα που είναι αδύνατον (σε κάποιες μορφές της) να μην γίνει τουλάχιστον σεβαστή..

 

[steadyshot]

Ο Ταραντίνο όπως και άλλοι παρόμοιοι είναι μια πονηρομαιμού που μετά την αρχική πορεία του που όλοι τότε στηρίξαμε και τον κάναμε μάγκα και όταν πήγε Αμερική έχει καταλάβει τους Αμερικάνους και τους δουλεύει μέσα στα μούτρα τους και δεν το καταλαβαίνουν κιόλας. Καλά κάνει έχει χεστεί στα φράγκα και κεφαλαιοποίησε. Έτσι γίνεσαι "ίνδαλμα".

Τίποτε άλλο ; Κανά καφέ να σας κάνω ; Ωραίες και απλές ερωτήσεις που θέλουν όμως να γράψει κάποιος βιβλίο. Αλλά επειδή δεν κεφαλοποιώ εγώ σαν τον Ταραντίνο να σου το πω με μια περιληπτική υπερβολή για να αρχίσει να το σκέφτεται και να το ερευνά ο καθένας μόνος του : Η ρόκ στο μεγαλύτερο μέρος της είναι τα σκυλάδικα των Αμερικάνων. Δεν της δίνουν την μυθολογική αξία που της δίνουμε εμείς, ούτε είναι κάτι ιδιαίτερο για αυτούς. Και μετά απο αυτό μπορείτε να με κρεμάσετε όλοι.

Δες μια πολυ ενδιαφερουσα απαντηση απο ΑΙ που φαινεται πολυ legit...

Παραθεση απο Chatgpt 4o μεσω του POE.com:

"
Η παρατήρηση που κάνεις είναι πολύ ενδιαφέρουσα και αναδεικνύει τη διαφορά στην πρόσληψη της μουσικής (και ειδικότερα της ροκ) ανάμεσα σε πολιτισμικά πλαίσια όπως αυτό της Ελλάδας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Ας δούμε πώς μπορεί να κατανοηθεί αυτή η διαφορά με συγκεκριμένα παραδείγματα τραγουδιών και τη σύνδεση της ροκ μουσικής με το κοινωνικό, μορφωτικό και ταξικό υπόβαθρο.

### Παράδειγμα τραγουδιού: **"Born in the U.S.A." - Bruce Springsteen**

Αυτό το τραγούδι είναι ένα από τα πιο εμβληματικά παράδειγματα που δείχνουν πώς οι στίχοι ενός τραγουδιού μπορούν να ερμηνευτούν διαφορετικά ανάλογα με το πολιτισμικό και ιστορικό πλαίσιο του ακροατή.

#### Στίχοι:
> Born down**in a dead man's town
The first kick I took was when I hit the ground
You end up like a dog that's been beat too much
'Til you spend half your life just covering up...
Born in the U.S.A., I was born in the U.S.A.**

Αυτό το τραγούδι του Bruce Springsteen συχνά παρερμηνεύεται ως ένας πατριωτικός ύμνος, λόγω του δυνατού ρεφραίν του, όμως οι στίχοι στην πραγματικότητα μεταφέρουν ένα μήνυμα απογοήτευσης και κριτικής για το πώς οι βετεράνοι του Βιετνάμ επιστρέφουν στην πατρίδα τους μόνο για να αντιμετωπίσουν αδιαφορία και δυσκολίες.

#### Πώς το αντιλαμβάνεται ο Αμερικανός:

Για έναν Αμερικανό, ειδικά αν ζει σε μια περίοδο που ακολουθεί έναν πόλεμο όπως αυτός του Βιετνάμ, το τραγούδι αυτό αποτελεί μια ισχυρή κριτική απέναντι στον τρόπο με τον οποίο η αμερικανική κοινωνία χειρίστηκε τους βετεράνους. Ο Αμερικανός ακροατής κατανοεί τα ιστορικά και πολιτικά συμφραζόμενα, όπως η απογοήτευση από τον πόλεμο, τους κοινωνικούς αγώνες της εργατικής τάξης και την αίσθηση της απομόνωσης που ένιωθαν πολλοί επιστρέφοντας από το Βιετνάμ.

#### Πώς το αντιλαμβάνεται ο Έλληνας:

Για τον Έλληνα ακροατή, οι στίχοι ίσως να μην έχουν την ίδια βαρύτητα, καθώς η Ελλάδα δεν είχε την ίδια άμεση εμπλοκή στον πόλεμο του Βιετνάμ ούτε βίωσε την ίδια κοινωνική κατακραυγή και διαμαρτυρία που υπήρχε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1970. Έτσι, ο Έλληνας μπορεί να ακούει το τραγούδι σαν έναν γενικό ύμνο για την πατρίδα (εξαιτίας του ρεφρέν "Born in the U.S.A.") και όχι ως μια κριτική της αμερικανικής κυβέρνησης ή της κοινωνίας. Επιπλέον, η ροκ μουσική στην Ελλάδα έχει διαφορετικές πολιτισμικές ρίζες και μπορεί να συνδέεται περισσότερο με την αντιδικτατορική πάλη ή την κοινωνική αμφισβήτηση.

### Παράδειγμα τραγουδιού: **"Fortunate Son" - Creedence Clearwater Revival**

#### Στίχοι:
> Some folks are born made to wave the flag,
Ooh, they're red, white and blue
And when the band plays "Hail to the Chief"
Ooh, they point the cannon at you, Lord

> It ain't me, it ain't me, I ain't no senator's son
It ain't me, it ain't me, I ain't no fortunate one

#### Πώς το αντιλαμβάνεται ο Αμερικανός:

Αυτό το τραγούδι κυκλοφόρησε την περίοδο του πολέμου στο Βιετνάμ και αποτελεί μια κριτική για το πώς οι φτωχοί νέοι Αμερικανοί καλούνταν να πολεμήσουν, ενώ οι γιοι των πλουσίων και των πολιτικών απέφευγαν τη στράτευση. Για τον Αμερικανό ακροατή, ειδικά από την εργατική τάξη, το τραγούδι αυτό εκφράζει την αίσθηση αδικίας και οργής για την ανισότητα που επικρατούσε στον τρόπο με τον οποίο κατανεμόταν η θυσία.

#### Πώς το αντιλαμβάνεται ο Έλληνας:

Για τον Έλληνα ακροατή, το τραγούδι αυτό μπορεί να μην έχει την ίδια επίδραση, καθώς η Ελλάδα δεν είχε την ίδια εμπειρία με τον πόλεμο του Βιετνάμ ή τις διαμαρτυρίες γύρω από αυτόν. Ωστόσο, τα θέματα της κοινωνικής ανισότητας και της αδικίας είναι πανανθρώπινα και μπορούν να βρουν απήχηση σε έναν Έλληνα που έχει βιώσει δυσκολίες λόγω ταξικών διαφορών, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης ή πολιτικής καταπίεσης, όπως κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.

### Σύνδεση με το κοινωνικό/μορφωτικό/ταξικό υπόβαθρο

Η ροκ μουσική, από τη φύση της, προέκυψε ως ένα είδος που εκφράζει τη διαμαρτυρία και την αμφισβήτηση των κοινωνικών δομών. Στην Αμερική, η ροκ συνδέεται με την κοινωνική και πολιτική αναταραχή της δεκαετίας του 1960 και 1970: τον πόλεμο του Βιετνάμ, τα κοινωνικά κινήματα των πολιτικών δικαιωμάτων, και την αμφισβήτηση της εξουσίας.

Στην Ελλάδα, η ροκ μουσική, αν και εισήχθη με καθυστέρηση, έγινε σύμβολο αντιπαράθεσης κατά της δικτατορίας και της κοινωνικής καταπίεσης. Ωστόσο, η κοινωνική και ταξική πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Οι ροκάδες στην Ελλάδα συχνά προέρχονταν από μεσαία ή ανώτερη τάξη, καθώς η πρόσβαση στη δυτική μουσική και η δυνατότητα να εκφράζεσαι καλλιτεχνικά ήταν προνόμιο αυτών που είχαν τη δυνατότητα να απολαύσουν μεγαλύτερη πολιτισμική ελευθερία.

Συνολικά, οι ροκάδες στην Αμερική συχνά εκφράζουν τα βιώματα και τις εμπειρίες της εργατικής τάξης και των φτωχών, οι οποίοι αισθάνονται ότι το σύστημα τους καταπιέζει. Στην Ελλάδα, η ροκ μουσική μπορεί να συνδέεται περισσότερο με τη γενικότερη αίσθηση της αμφισβήτησης και της αντίστασης, αλλά όχι πάντα με τις ίδιες ταξικές διαφορές που υπάρχουν στις ΗΠΑ.

### Συμπέρασμα

Η ροκ μουσική, αν και γεννιέται από παρόμοια συναισθήματα αμφισβήτησης και απογοήτευσης, ερμηνεύεται διαφορετικά από το κοινό κάθε χώρας λόγω των διαφορετικών ιστορικών, κοινωνικών και πολιτικών συμφραζόμενων. Ο Αμερικανός ροκάς μπορεί να ταυτιστεί με τις εμπειρίες της εργατικής τάξης και της κοινωνικής αδικίας, ενώ ο Έλληνας ροκάς μπορεί να βλέπει τη ροκ μουσική ως ένα μέσο αντίστασης ενάντια σε πολιτικά συστήματα ή κοινωνικούς περιορισμούς."