- Μηνύματα
- 56.506
- Reaction score
- 140.263
Καλή ερώτηση, ε? 
Αλλά ας το πάρουμε λίγο "ζεστά" το πράγμα, να δούμε τι χρειάζεται.
Τα βασικά τα ξέρουμε όλοι υποθέτω. 8) Παρ'όλα αυτά η επανάληψη είναι λένε.... η μαμά της μάθησης.
Αλλιώς ξεκίνησα να γράφω αυτό το πόστ κι αλλού θέλω να καταλήξω, αλλά θα το δείτε στην συνέχεια αυτό... 8)
Απλά καταγράφω τις βασικές προϋποθέσεις για το ...επόμενο βήμα! 8)
Ας το πάρω απ'την αρχή:
Αρχίζουμε από την επιλογή των ηχείων. Για ένα δωμάτιο 3Χ3 δε παίρνουμε τους ναυτίλους ή τα γουίζντομ, νταξ? Και για ένα χώρο 8Χ12 δε παίρνουμε τα ταμπλέτ της πρόακ, έγινα αντιληπτός? Κάθε ηχείο μπορεί να παίξει "σωστά" σε συγκεκριμένα τετραγωνικά και καλά θα κάνουμε να το έχουμε αυτό υπ'όψιν μας. Το να παίξει "σωστά" σημαίνει όχι να παίξει απλά δυνατά, αλλά να καταφέρει να διεγείρει το χώρο, να δώσει "ρυθμό" στο δωμάτιο, να αποτελέσει το πρώτο βήμα για να συμπεριφερθεί ο χώρος σα καμπίνα μεγαφώνου για το ηχείο μας και το ηχείο μας σα μεγάφωνο της καμπίνας αυτής. (κάθε μεγάφωνο χρειάζεται συγκεκριμένα λίτρα καμπίνας για να παίξει ως οφείλει). Έτσι νιώθω κι έτσι μπορώ να εκφράσω την ικανή οδήγηση του χώρου από ένα ζεύγος ηχείων....Αλλιώς ακούω δυό ηχεία που προσπαθούν να παίξουν κάπου στο χώρο, σημειακές πηγές ενόχλησης που δε "δένουν" με το χώρο! Μετά από αυτό υπάρχουν και άλλες παράμετροι, πχ το τάδε ηχείο θέλει 1,5 μέτρο από τον πίσω τοίχο και πρέπει να κάτσουμε στα 5,5 μέτρα για να το ακούσουμε, ας αναρωτηθούμε λοιπόν, έχουμε αυτές τις αποστάσεις στο χώρο μας? Ή θα το πάρουμε γιατί μας άρεσε στο τάδε μαγαζί και θα το χρησιμοποιούμε σα νίαρ φίλντ μόνιτορ στο σπίτι μας ή σαν ακουστικά ύψους 2,2μ?
Συμπέρασμα πρώτο λοιπόν (βασικό): Διαλέγουμε ηχείο κατάλληλο για το μέγεθος του χώρου ακρόασης.
Eδώ μπαίνει ως παράμετρος και η μέγιστη ηχητική στάθμη που επιθυμούμε. Αν πάρουμε ηχείο με μέγιστο spl 105db πάει να πει πως θα ακούμε μουσική με συνήθεις κορυφώσεις κάτω από τα 99db (βγάλτε μόλις 6db headroom για τις σούπερ "κορυφούλες" (τα "κόκκινα" των ηχογραφήσεων) ώστε να μη κλατάρουν τα μεγάφωνα και να μη συμπιέζουμε πολύ το δυναμικό εύρος του μουσικού προγράμματος, αν και θα έλεγα καλύτερα να βγάλετε 9db....). Άρα πρέπει να αποφασίσουμε σε τι στάθμες επιθυμούμε να ακούμε μουσική. Αν πχ θέλουμε να φτάνουμε συχνά πυκνά τα 111 db καλό είναι το ηχείο να έχει μέγιστο spl τουλάχιστον 117 db.
Τέλος μπαίνει στην επιλογή ηχείου το προσωπικό γούστο. Αυτή η παράμετρος αν και είναι η τελευταία, ωστόσο είναι ιδιαίτερα μεγάλης σημασίας, διότι το ηχείο είναι αυτό που τελικά ακούμε και ως ηλεκτρομηχανικός μετατροπέας έχει τεράστιες παραμορφώσεις, άρα καλά θα κάνουμε να διαλέξουμε το ηχείο με τις παραμορφώσεις που μας ενοχλούν λιγότερο ή αυτές που μας αρέσουν περισσότερο, όπως το δει κανείς! Ακούμε λοιπόν διάφορα ηχεία, και διαλέγουμε αυτό που μας κάνει "κλικ"....
Ωραία, διαλέξαμε. Συνεχίζουμε...
Πχ πες πως πήραμε τα πανέμορφα με δερμάτινη επένδυση και γουστόζικο ξύλο ηχειάκια μας, τα οποία παρεπιπτόντως είναι αξίας ΙΧ αυτοκινήτου μεσαίας κατηγορίας, άρα σούπερ ντούπερ HI-END και τα μυαλά στα κάγκελα, και τα βάζουμε το ένα κάτω από την τραπεζαρία και το άλλο πάνω στο σύνθετο της κυράς, πολύ καλά θα παίζουν ε?
Η κακή τοποθέτηση των ηχείων μπορεί να κλέψει το 95% της ποιότητας του ήχου που μπορούμε να πάρουμε από το ηχείο μας. Φανταστείτε ένα magnepan ξαπλωμένο κάτω από τον τριθέσιο καναπέ στο σαλόνι σας.... δε πιάνει και χώρο έτσι, ε?
Συμπέρασμα δεύτερο (το βασικότερο) : Σωστή τοποθέτηση των ηχείων.
Κι όταν λέω "σωστή τοποθέτηση" δεν εννοώ πχ "πήρα τη βάση της εταιρίας κι έκατσα πάνω τους τα ηχειάκια μου που τι ωραία που ταιριάζουν με τη βάση από νίκελ και ξύλο", εννοώ κάτι εκκεντρικό, κάτι αφηρημένο, κάτι παρανοϊκό, κάτι με άμμο και γρανίτες και λάστιχα και σιδεροδοκούς και μετρήσεις αποστάσεων με ακρίβεια χιλιοστού και με αλφάδι και με μετρήσεις για τις γωνίες έσω στροφής των ηχείων και του ύψους του τουίτερ και με άλλα εντελώς παλαβά πράγματα για τον πολύ (νορμάλ) κόσμο, οκ? Πολύ παίδεμα και αυτομαστίγωμα δηλαδή! 8)
Δις ις χάι έντ μάι φρέντς! (η εκδίκηση των γκρίκλις)
Μετά το μαζοχισμό της τοποθέτησης των ηχείων, πάμε στο επόμενο βήμα, αγοράζουμε ενισχυτή για το ηχείο μας, και ποιόν παίρνουμε? Πως τον επιλέγουμε?
Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πως για να "οδηγήσει" το ηχείο μας σωστά το χώρο ακρόασης είναι απαραίτητο να "οδηγηθεί" σωστά το ηχείο μας από τον ενισχυτή. Άρα θέλουμε ικανή ποσότητα ισχύος. Πόση όμως? Μπορούμε να κάνουμε μερικούς απλούς υπολογισμούς. Έστω ότι το ηχείο μας έχει ευαισθησία 84db/watt/m και έστω ότι έχει μέγιστη spl ηχητική στάθμη 117db. Πόσα βατάκια θέλει για να βγάλει αυτή τη στάθμη? Είναι απλό, για άνοδο 3db θέλουμε διπλασιασμό των βατ, άρα το συγκεκριμένο ηχείο χρειάζεται να "ανέβει" 33db δηλαδή 2048 βατ. Αυτό αν το τηρήσουμε είμαστε εντάξει. Για να είμαστε όμως εντελώς HI-END-άδες, πρέπει να δώσουμε και 6db headroom στον ενισχυτή μας (που ακούγονται και παραακούγονται), και όποιος αντέξει, διότι στην συγκεκριμένη περίπτωση για άλλα 6db πρέπει να πάμε στα 8,2 κιλοβάτ....
Αν το ηχείο είναι ευαισθησίας 90db/w/m με μέγιστο spl 114 db, το απαραίτητο είναι 256βατ ενώ το με +6db περιθώριο είναι 1 κιλοβατ. Στην πράξη θα ακούμε με κορυφές στα 105db (32 βατ μόλις) και θα έχουμε περιθώριο για μια απότομη κορυφή (+9db) σε ένα-δυό σημεία πχ ενός track μέχρι τα 114 db (256 βατ) χωρίς σημαντική συμπίεση δυναμικών (Λόγω της άνεσης του ενισχυτή μας αφού έχει ακόμα 6db περιθώριο - άρα είναι 1 κιλοβατ).
Και επανερχόμαστε σε ένα αγαπημένο μου σλόγκαν: την ισχύ πολλοί εμίσησαν, την πολύ ισχύ ουδείς!
Εδώ γίνονται και κόλπα με τρανές τροφοδοσίες πχ λαμπάτων ενισχυτικών (μπόλικα αποθηκευμένα τζάουλς σε υψηλότατης τάσης τροφοδοσίες, τυπικές λαμπάτων υλοποιήσεων) που για κάποια μιλισεκόντ αντέχουν να δώσουν πολύ παραπάνω από την ονομαστική τους ισχύ. Σε σόλιντ υλοποιήσεις όμως, λόγω χαμηλών τάσεων τροφοδοσίας δεν γίνονται θαύματα όσους πυκνωτές κι αν στριμώξεις στο τροφοδοτικό τους, αφού η μέγιστη ισχύς τους περιορίζεται από την χαμηλή τάση τροφοδοσίας τους P(Watt) = V2 (Volt2) / R (Ohm).
Μετά μπλέκουν και άλλες παράμετροι για την ορθή επιλογή του ενιχυτή ιδίως αν μιλάμε για δύστροπο ηχείο, είναι όμως τα "ψιλά γράμματα", πχ περί ντάμπινγκ φάκτορ, δυνατότητας οδήγησης χαμηλών φορτίων, μέγιστων αμπέρ, ολισθήσεων φάσης και ισχύος στον άξονα της αντίστασης, και λοιπών περίεργων εννοιών, αλλά με το "βασικό" της ισχύος είμαστε σχεδόν οκ.... άλλωστε ενισχυτές ισχύος τους αποκαλούμε, ας δώσουμε τουλάχιστον σημασία στην ισχύ τους!
Συμπέρασμα τρίτο (βασικότατο): Σωστή επιλογή ισχύος τελικού ενισχυτή για τα ηχεία μας.
Ο HI-END-άς βέβαια, διαβάζει, μαθαίνει και τα ψιλά γράμματα, νταξ? 8)
Προ-τελευταίο βήμα η πηγή (μην ακούω για πικάπ και βγάζω σπυριά με τα δυναμικά του ) πακέτο με τα καλώδια και το UPS.
Εδώ εκφράζεται ελεύθερα κάθε πικραμένος HI-END-άς, και ας το αφήσω ελεύθερο σχολίων το τριπλό θέμα αυτό! Ίσως αργότερα....
Όμορφααααααα...
Το φτιάξαμε το HI-END ηχοσύστημά μας. Παίζει χάλια? Το πιο πιθανό.
Τι φταίει?
Ε, τι να φταίει, ο χώρος φταίει!
Δε μιλάω απλά για βίμπραποντς και χαλί στο πάτωμα (που πολλές φορές είναι και λάθος) ούτε για μια κουρτίνα ή ένα κομμάτι ρικοφόν (τα οποία επίσης είναι συχνά λάθος). Ούτε για μια τυχαία επιλογή διαχυτών ή μπασσοπαγίδων (ομοίως). Μιλάω για τη συνολική συμπεριφορά του χώρου ακρόασης στο ηχητικό φάσμα, τους χρόνους και τους ρυθμούς του χώρου.
Αλλά ο παλιο-HI-END-άς, αντί να "ρυθμίσει" το χώρο του, αρχίζει να αλλάζει μηχανήματα (ή καλώδια)!
Ή πάει να φτιάξει το χώρο του με ματζούνια ή με ό,τι καταλαβαίνει ο κακομοίρης....
Και φυσικά οδηγείται σε πλήρη αποτυχία!
Και περνάμε στο τελικό και πιο χρήσιμο συμπέρασμα: Ο HI-END-άς οφείλει στο τέλος ή να πιάσει μικρόφωνο στα χέρια του και να μάθει πως να "φέρει" ηχητικά το χώρο του, ή οφείλει να συμβουλευτεί ειδικούς επί του αντικειμένου!
Άλλοι καταφέρνουν να φτιάχνουν καλώδια, κροσόβερ, ηχεία και ενισχυτές, και να φτιάχνουν ηχητικά και το χώρο τους. Άλλοι ή δε τα καταφέρνουν ή δε θέλουν να ασχοληθούν με αυτό το θέμα, επιθυμούν απλά να ακούνε μουσική. Και οι δυό επιλογές δεκτές. Αλλά τελικά αν δε το φτιάχνεις μόνος σου (καλά), χρειάζεται να στο φτιάξει κάποιος που ξέρει να το φτιάχνει (καλά), άρα κάποιος επαγγελματίας του χώρου.
Είναι ανόητο και ανώφελο να αλλάζουμε μηχανήματα (ή καλώδια ) σα τα πουκάμισα περιμένοντας κάποιος συνδυασμός να μας "κάτσει" στο χώρο μας. Είναι πια εφικτό μέσω ειδικών προγραμμάτων και πολύπλοκων μετρήσεων από επαγγελματία, ο οποίος διαθέτει και τις απαραίτητες γνώσεις και την απαραίτητη εμπειρία και τον απαραίτητο εξειδικευμένο εξοπλισμό, να βρεθεί τι μετατροπή-προσθήκη-παρέμβαση χρειάζεται να γίνει στο χώρο μας ώστε να έρθει επιτέλους το πολυπόθητο αποτέλεσμα.
Καταλήγω σε αυτό το συμπέρασμα λοιπόν, και νομίζω πως δε μπορεί να λέγεται HI-END ένα ηχοσύστημα στις μέρες μας, αν δεν υπάρχει και αυτή η εξειδικευμένη φροντίδα της ηχητικής του χώρου ακροάσεων, είτε από εμάς τους ίδιους αν τα καταφέρνουμε, είτε από κάποιον επαγγελματία του είδους. Φυσικά πρέπει να τηρούνται τα βασικά πρώτα βήματα, νταξ? 8) Με λάθος ηχεία λανθασμένα τοποθετημένα σε λάθος χώρο για αυτά και με λάθος ενιχυτικά, θαύματα δε γίνονται.... 8)
Σε αυτή τη λογική οδηγήθηκα αφ'ενός από τις προσωπικές μου εμπειρίες με προσπάθεια διόρθωσης ηχητικά του συνόλου ηχοσυστήματος-χώρου αλλά και με παραδείγματα φίλων που δέχθηκαν την βοήθεια ειδικού μηχανικού ήχου ο οποίος φρόντισε να δώσει τη δυνατότητα στο ηχοσύστημα να ακουστεί πραγματικά όπως μπορούσε μέσα στον χώρο ακρόασης.
Κάτι ανάλογο με αυτό που κάνει ο Λάμπρου στους προβολείς δηλαδή, τη σωστή ρύθμισή τους!
Υπάρχει ενδιαφέρον να έρθουμε σε επαφή με τέτοιους επαγγελματίες? Γνωρίζω κάποιον που έχει διάθεση να ασχοληθεί με τέτοια θέματα αλλά και να μας ενημερώσει σχετικά εδώ στο φόρουμ, πράγμα ιδιαίτερα σπάνιο, αφού η κατ'εξοχήν τους απασχόληση είναι να "στήνουν" μέγαρα μουσικής ή στούντιο ηχογραφήσεων, και αν κάποιος από μας πάει σε ένα στούντιο τέτοιο και ζητήσει τον αρμόδιο να έρθει σπίτι του να "μετρήσει" το χώρο του και να του βρει και λύσεις, το πιο πιθανό είναι να φάει "πόρτα"....
Λοιπόν? Τι λέτε? Να δούμε λίγο πιο αναλυτικά το τελευταίο αλλά απαραίτητο (ΙΜΗΟ) "βήμα" για να φορέσουμε επάξια την πραγματική "ταμπέλα" του HI-END στο κατά τα άλλα υπέροχο ηχοσύστημά μας????
Αλλά ας το πάρουμε λίγο "ζεστά" το πράγμα, να δούμε τι χρειάζεται.
Τα βασικά τα ξέρουμε όλοι υποθέτω. 8) Παρ'όλα αυτά η επανάληψη είναι λένε.... η μαμά της μάθησης.
Αλλιώς ξεκίνησα να γράφω αυτό το πόστ κι αλλού θέλω να καταλήξω, αλλά θα το δείτε στην συνέχεια αυτό... 8)
Απλά καταγράφω τις βασικές προϋποθέσεις για το ...επόμενο βήμα! 8)
Ας το πάρω απ'την αρχή:
Αρχίζουμε από την επιλογή των ηχείων. Για ένα δωμάτιο 3Χ3 δε παίρνουμε τους ναυτίλους ή τα γουίζντομ, νταξ? Και για ένα χώρο 8Χ12 δε παίρνουμε τα ταμπλέτ της πρόακ, έγινα αντιληπτός? Κάθε ηχείο μπορεί να παίξει "σωστά" σε συγκεκριμένα τετραγωνικά και καλά θα κάνουμε να το έχουμε αυτό υπ'όψιν μας. Το να παίξει "σωστά" σημαίνει όχι να παίξει απλά δυνατά, αλλά να καταφέρει να διεγείρει το χώρο, να δώσει "ρυθμό" στο δωμάτιο, να αποτελέσει το πρώτο βήμα για να συμπεριφερθεί ο χώρος σα καμπίνα μεγαφώνου για το ηχείο μας και το ηχείο μας σα μεγάφωνο της καμπίνας αυτής. (κάθε μεγάφωνο χρειάζεται συγκεκριμένα λίτρα καμπίνας για να παίξει ως οφείλει). Έτσι νιώθω κι έτσι μπορώ να εκφράσω την ικανή οδήγηση του χώρου από ένα ζεύγος ηχείων....Αλλιώς ακούω δυό ηχεία που προσπαθούν να παίξουν κάπου στο χώρο, σημειακές πηγές ενόχλησης που δε "δένουν" με το χώρο! Μετά από αυτό υπάρχουν και άλλες παράμετροι, πχ το τάδε ηχείο θέλει 1,5 μέτρο από τον πίσω τοίχο και πρέπει να κάτσουμε στα 5,5 μέτρα για να το ακούσουμε, ας αναρωτηθούμε λοιπόν, έχουμε αυτές τις αποστάσεις στο χώρο μας? Ή θα το πάρουμε γιατί μας άρεσε στο τάδε μαγαζί και θα το χρησιμοποιούμε σα νίαρ φίλντ μόνιτορ στο σπίτι μας ή σαν ακουστικά ύψους 2,2μ?
Συμπέρασμα πρώτο λοιπόν (βασικό): Διαλέγουμε ηχείο κατάλληλο για το μέγεθος του χώρου ακρόασης.
Eδώ μπαίνει ως παράμετρος και η μέγιστη ηχητική στάθμη που επιθυμούμε. Αν πάρουμε ηχείο με μέγιστο spl 105db πάει να πει πως θα ακούμε μουσική με συνήθεις κορυφώσεις κάτω από τα 99db (βγάλτε μόλις 6db headroom για τις σούπερ "κορυφούλες" (τα "κόκκινα" των ηχογραφήσεων) ώστε να μη κλατάρουν τα μεγάφωνα και να μη συμπιέζουμε πολύ το δυναμικό εύρος του μουσικού προγράμματος, αν και θα έλεγα καλύτερα να βγάλετε 9db....). Άρα πρέπει να αποφασίσουμε σε τι στάθμες επιθυμούμε να ακούμε μουσική. Αν πχ θέλουμε να φτάνουμε συχνά πυκνά τα 111 db καλό είναι το ηχείο να έχει μέγιστο spl τουλάχιστον 117 db.
Τέλος μπαίνει στην επιλογή ηχείου το προσωπικό γούστο. Αυτή η παράμετρος αν και είναι η τελευταία, ωστόσο είναι ιδιαίτερα μεγάλης σημασίας, διότι το ηχείο είναι αυτό που τελικά ακούμε και ως ηλεκτρομηχανικός μετατροπέας έχει τεράστιες παραμορφώσεις, άρα καλά θα κάνουμε να διαλέξουμε το ηχείο με τις παραμορφώσεις που μας ενοχλούν λιγότερο ή αυτές που μας αρέσουν περισσότερο, όπως το δει κανείς!
Ακούμε λοιπόν διάφορα ηχεία, και διαλέγουμε αυτό που μας κάνει "κλικ"....Ωραία, διαλέξαμε. Συνεχίζουμε...
Πχ πες πως πήραμε τα πανέμορφα με δερμάτινη επένδυση και γουστόζικο ξύλο ηχειάκια μας, τα οποία παρεπιπτόντως είναι αξίας ΙΧ αυτοκινήτου μεσαίας κατηγορίας, άρα σούπερ ντούπερ HI-END και τα μυαλά στα κάγκελα, και τα βάζουμε το ένα κάτω από την τραπεζαρία και το άλλο πάνω στο σύνθετο της κυράς, πολύ καλά θα παίζουν ε?
Η κακή τοποθέτηση των ηχείων μπορεί να κλέψει το 95% της ποιότητας του ήχου που μπορούμε να πάρουμε από το ηχείο μας. Φανταστείτε ένα magnepan ξαπλωμένο κάτω από τον τριθέσιο καναπέ στο σαλόνι σας.... δε πιάνει και χώρο έτσι, ε?
Συμπέρασμα δεύτερο (το βασικότερο) : Σωστή τοποθέτηση των ηχείων.
Κι όταν λέω "σωστή τοποθέτηση" δεν εννοώ πχ "πήρα τη βάση της εταιρίας κι έκατσα πάνω τους τα ηχειάκια μου που τι ωραία που ταιριάζουν με τη βάση από νίκελ και ξύλο", εννοώ κάτι εκκεντρικό, κάτι αφηρημένο, κάτι παρανοϊκό, κάτι με άμμο και γρανίτες και λάστιχα και σιδεροδοκούς και μετρήσεις αποστάσεων με ακρίβεια χιλιοστού και με αλφάδι και με μετρήσεις για τις γωνίες έσω στροφής των ηχείων και του ύψους του τουίτερ και με άλλα εντελώς παλαβά πράγματα για τον πολύ (νορμάλ) κόσμο, οκ?
Πολύ παίδεμα και αυτομαστίγωμα δηλαδή! 8)Δις ις χάι έντ μάι φρέντς! (η εκδίκηση των γκρίκλις)
Μετά το μαζοχισμό της τοποθέτησης των ηχείων, πάμε στο επόμενο βήμα, αγοράζουμε ενισχυτή για το ηχείο μας, και ποιόν παίρνουμε? Πως τον επιλέγουμε?
Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πως για να "οδηγήσει" το ηχείο μας σωστά το χώρο ακρόασης είναι απαραίτητο να "οδηγηθεί" σωστά το ηχείο μας από τον ενισχυτή. Άρα θέλουμε ικανή ποσότητα ισχύος. Πόση όμως? Μπορούμε να κάνουμε μερικούς απλούς υπολογισμούς. Έστω ότι το ηχείο μας έχει ευαισθησία 84db/watt/m και έστω ότι έχει μέγιστη spl ηχητική στάθμη 117db. Πόσα βατάκια θέλει για να βγάλει αυτή τη στάθμη? Είναι απλό, για άνοδο 3db θέλουμε διπλασιασμό των βατ, άρα το συγκεκριμένο ηχείο χρειάζεται να "ανέβει" 33db δηλαδή 2048 βατ. Αυτό αν το τηρήσουμε είμαστε εντάξει. Για να είμαστε όμως εντελώς HI-END-άδες, πρέπει να δώσουμε και 6db headroom στον ενισχυτή μας (που ακούγονται και παραακούγονται), και όποιος αντέξει, διότι στην συγκεκριμένη περίπτωση για άλλα 6db πρέπει να πάμε στα 8,2 κιλοβάτ....
Αν το ηχείο είναι ευαισθησίας 90db/w/m με μέγιστο spl 114 db, το απαραίτητο είναι 256βατ ενώ το με +6db περιθώριο είναι 1 κιλοβατ. Στην πράξη θα ακούμε με κορυφές στα 105db (32 βατ μόλις) και θα έχουμε περιθώριο για μια απότομη κορυφή (+9db) σε ένα-δυό σημεία πχ ενός track μέχρι τα 114 db (256 βατ) χωρίς σημαντική συμπίεση δυναμικών (Λόγω της άνεσης του ενισχυτή μας αφού έχει ακόμα 6db περιθώριο - άρα είναι 1 κιλοβατ).
Και επανερχόμαστε σε ένα αγαπημένο μου σλόγκαν: την ισχύ πολλοί εμίσησαν, την πολύ ισχύ ουδείς!
Εδώ γίνονται και κόλπα με τρανές τροφοδοσίες πχ λαμπάτων ενισχυτικών (μπόλικα αποθηκευμένα τζάουλς σε υψηλότατης τάσης τροφοδοσίες, τυπικές λαμπάτων υλοποιήσεων) που για κάποια μιλισεκόντ αντέχουν να δώσουν πολύ παραπάνω από την ονομαστική τους ισχύ. Σε σόλιντ υλοποιήσεις όμως, λόγω χαμηλών τάσεων τροφοδοσίας δεν γίνονται θαύματα όσους πυκνωτές κι αν στριμώξεις στο τροφοδοτικό τους, αφού η μέγιστη ισχύς τους περιορίζεται από την χαμηλή τάση τροφοδοσίας τους P(Watt) = V2 (Volt2) / R (Ohm).
Μετά μπλέκουν και άλλες παράμετροι για την ορθή επιλογή του ενιχυτή ιδίως αν μιλάμε για δύστροπο ηχείο, είναι όμως τα "ψιλά γράμματα", πχ περί ντάμπινγκ φάκτορ, δυνατότητας οδήγησης χαμηλών φορτίων, μέγιστων αμπέρ, ολισθήσεων φάσης και ισχύος στον άξονα της αντίστασης, και λοιπών περίεργων εννοιών, αλλά με το "βασικό" της ισχύος είμαστε σχεδόν οκ.... άλλωστε ενισχυτές ισχύος τους αποκαλούμε, ας δώσουμε τουλάχιστον σημασία στην ισχύ τους!
Συμπέρασμα τρίτο (βασικότατο): Σωστή επιλογή ισχύος τελικού ενισχυτή για τα ηχεία μας.
Ο HI-END-άς βέβαια, διαβάζει, μαθαίνει και τα ψιλά γράμματα, νταξ? 8)
Προ-τελευταίο βήμα η πηγή (μην ακούω για πικάπ και βγάζω σπυριά με τα δυναμικά του
) πακέτο με τα καλώδια και το UPS.Εδώ εκφράζεται ελεύθερα κάθε πικραμένος HI-END-άς, και ας το αφήσω ελεύθερο σχολίων το τριπλό θέμα αυτό! Ίσως αργότερα....
Όμορφααααααα...
Το φτιάξαμε το HI-END ηχοσύστημά μας. Παίζει χάλια? Το πιο πιθανό.
Τι φταίει?
Ε, τι να φταίει, ο χώρος φταίει!
Δε μιλάω απλά για βίμπραποντς και χαλί στο πάτωμα (που πολλές φορές είναι και λάθος) ούτε για μια κουρτίνα ή ένα κομμάτι ρικοφόν (τα οποία επίσης είναι συχνά λάθος). Ούτε για μια τυχαία επιλογή διαχυτών ή μπασσοπαγίδων (ομοίως). Μιλάω για τη συνολική συμπεριφορά του χώρου ακρόασης στο ηχητικό φάσμα, τους χρόνους και τους ρυθμούς του χώρου.
Αλλά ο παλιο-HI-END-άς, αντί να "ρυθμίσει" το χώρο του, αρχίζει να αλλάζει μηχανήματα (ή καλώδια)!
Ή πάει να φτιάξει το χώρο του με ματζούνια ή με ό,τι καταλαβαίνει ο κακομοίρης....
Και φυσικά οδηγείται σε πλήρη αποτυχία!
Και περνάμε στο τελικό και πιο χρήσιμο συμπέρασμα: Ο HI-END-άς οφείλει στο τέλος ή να πιάσει μικρόφωνο στα χέρια του και να μάθει πως να "φέρει" ηχητικά το χώρο του, ή οφείλει να συμβουλευτεί ειδικούς επί του αντικειμένου!
Άλλοι καταφέρνουν να φτιάχνουν καλώδια, κροσόβερ, ηχεία και ενισχυτές, και να φτιάχνουν ηχητικά και το χώρο τους. Άλλοι ή δε τα καταφέρνουν ή δε θέλουν να ασχοληθούν με αυτό το θέμα, επιθυμούν απλά να ακούνε μουσική. Και οι δυό επιλογές δεκτές. Αλλά τελικά αν δε το φτιάχνεις μόνος σου (καλά), χρειάζεται να στο φτιάξει κάποιος που ξέρει να το φτιάχνει (καλά), άρα κάποιος επαγγελματίας του χώρου.
Είναι ανόητο και ανώφελο να αλλάζουμε μηχανήματα (ή καλώδια
) σα τα πουκάμισα περιμένοντας κάποιος συνδυασμός να μας "κάτσει" στο χώρο μας. Είναι πια εφικτό μέσω ειδικών προγραμμάτων και πολύπλοκων μετρήσεων από επαγγελματία, ο οποίος διαθέτει και τις απαραίτητες γνώσεις και την απαραίτητη εμπειρία και τον απαραίτητο εξειδικευμένο εξοπλισμό, να βρεθεί τι μετατροπή-προσθήκη-παρέμβαση χρειάζεται να γίνει στο χώρο μας ώστε να έρθει επιτέλους το πολυπόθητο αποτέλεσμα.Καταλήγω σε αυτό το συμπέρασμα λοιπόν, και νομίζω πως δε μπορεί να λέγεται HI-END ένα ηχοσύστημα στις μέρες μας, αν δεν υπάρχει και αυτή η εξειδικευμένη φροντίδα της ηχητικής του χώρου ακροάσεων, είτε από εμάς τους ίδιους αν τα καταφέρνουμε, είτε από κάποιον επαγγελματία του είδους. Φυσικά πρέπει να τηρούνται τα βασικά πρώτα βήματα, νταξ? 8) Με λάθος ηχεία λανθασμένα τοποθετημένα σε λάθος χώρο για αυτά και με λάθος ενιχυτικά, θαύματα δε γίνονται.... 8)
Σε αυτή τη λογική οδηγήθηκα αφ'ενός από τις προσωπικές μου εμπειρίες με προσπάθεια διόρθωσης ηχητικά του συνόλου ηχοσυστήματος-χώρου αλλά και με παραδείγματα φίλων που δέχθηκαν την βοήθεια ειδικού μηχανικού ήχου ο οποίος φρόντισε να δώσει τη δυνατότητα στο ηχοσύστημα να ακουστεί πραγματικά όπως μπορούσε μέσα στον χώρο ακρόασης.
Κάτι ανάλογο με αυτό που κάνει ο Λάμπρου στους προβολείς δηλαδή, τη σωστή ρύθμισή τους!
Υπάρχει ενδιαφέρον να έρθουμε σε επαφή με τέτοιους επαγγελματίες? Γνωρίζω κάποιον που έχει διάθεση να ασχοληθεί με τέτοια θέματα αλλά και να μας ενημερώσει σχετικά εδώ στο φόρουμ, πράγμα ιδιαίτερα σπάνιο, αφού η κατ'εξοχήν τους απασχόληση είναι να "στήνουν" μέγαρα μουσικής ή στούντιο ηχογραφήσεων, και αν κάποιος από μας πάει σε ένα στούντιο τέτοιο και ζητήσει τον αρμόδιο να έρθει σπίτι του να "μετρήσει" το χώρο του και να του βρει και λύσεις, το πιο πιθανό είναι να φάει "πόρτα"....
Λοιπόν? Τι λέτε? Να δούμε λίγο πιο αναλυτικά το τελευταίο αλλά απαραίτητο (ΙΜΗΟ) "βήμα" για να φορέσουμε επάξια την πραγματική "ταμπέλα" του HI-END στο κατά τα άλλα υπέροχο ηχοσύστημά μας????
