- Μηνύματα
- 56.109
- Reaction score
- 139.527
Φίλε Gregm, συμφωνώ με αυτά που λές, μόνο που δε κατάλαβες τι ακριβώς παίζει με το εν λόγω Behringer, ίσως δεν έχω μεταδοτικότητα, τι να πω....
Προφανώς στόχος μου είναι η φλατ ρύθμιση, και αυτό πιστεύω ότι κάνω, μόνο που η "κρουστική" φλατ απόκριση στο Behringer μετριέται ΜΟΝΟ κατά την αρχική φόρτιση της οθόνης του, με άλλα λόγια την ώρα που ανεβαίνουν οι μπάρες συχνοτήτων. Όταν αυτές σταθεροποιηθούν στην ένδειξη που αντιστοιχεί στον μέσο όρο στάθμης, τότε δε μετράει ουσιαστικά την κρουστική απόκριση του συστήματος (αυτή έχει σημασία) αλλά την steady state, η οποία ουδεμία σχέση έχει με την πρώτη.
Το "τιπ" που δίνω για το Behringer είναι αυτό, πως άλλη πρέπει να είναι η επιδίωξη για φλατ απόκριση και πως να την πετύχει κανείς. Η τελική απόκριση των μέσων όρων στάθμης των συχνοτικών μπαρών όταν έχει την κλίση που περιγράφω τότε και μόνο τότε η κρουστική απόκριση είναι φλατ. Αυτό ισχύει σε όσα δωμάτια το δοκίμασα, όλα σχετικά φροντισμένα ή τουλάχιστον χωρίς σημαντικά προβλήματα.
ΟΚ?
Όσο για το ότι μάλλον θα διαψευστώ στον ισχυρισμό μου ότι αν ισοσταθμίσω με ίδιο τρόπο διαφορετικά συνολάκια ηχείων - ενισχυτών θα ακούγονται ακριβώς το ίδιο, πολύ θα χαρώ να μου δωθεί η ευκαιρία και ο χρόνος να το κάνω, που δε το βλέπω δηλαδή, καθότι έχω πήξει, αλλά αν κατά λάθος πραγματοποιηθεί, θα κλάψει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα!
Οι προϋποθέσεις που ζητώ είναι:
1. τα προς σύγκριση συνολάκια να έχουν ίδιες ικανότητες απόκρισης συχνότητας
2. ίδιες ικανότητες στάθμης, με απαιτούμενο προσόν τη μεγάλη στάθμη (άνω των 115db)
3. χωρίς φασικά προβλήματα (εκτός κι αν μιλάμε για ενεργή πολυενίσχυση, χωρίς παθητικά κρος, οπότε φέρτε μου όσα φασικά προβλήματα θέλετε!)
Με αυτές τις 3 προϋποθέσεις να ισχύουν, και ιδίως στην περίπτωση ενεργής πολυενίσχυσης, είτε ρίμπον, είτε τουίτερ θόλου, είτε κόρνα, όλα το ίδιο θα παίζουν. Και μέχρι αποδείξεως του εναντίου έχω βάσιμες υποψίες να το πιστεύω και να το υποστηρίζω αυτό α-στα-μα-τη-τα!
Οι ηχητικές διαφορές που θα εναπομείνουν θα είναι της τάξης διαφορετικών CD-player (χωρίς προβλήματα σταδίων - οδήγησης - διαφορετικής στάθμης - απόκρισης), ακουστές μεν στην άμεση σύγκριση, μη αναγνωρίσιμες-ταυτοποιήσιμες στο 99% των ακροατών σε τυφλό τεστ! Εκεί δηλαδή που το "Α" ηχείο με τον "Β" ενισχυτή παίζει "έτσι" ενώ το "Δ" ηχείο με τον "Ε" ενισχυτή παίζει "γιουβέτσι" - (εντελώς διαφορετικά - καμιά σχέση κλπ κλπ κλπ) θα στα κάνω να παίζουν το ίδιο, όχι βέβεια "ακριβώς" το ίδιο, αλλά μη αναγνωρίσιμης διαφοράς σε τυφλή ακρόαση.
Ο "έμπειρος" χαϊεντάς αποκλείεται να μπερδευτεί μεταξύ Wilson και B&W, όσο κι αν το προσπαθήσεις με τυφλό τεστ, ακόμα και με ίδια ενισχυτικά, ιδίως αν βάλεις στο παιχνίδι καμιά κόρνα ή κανένα πάνελ. Είναι όμως βέβαιο ότι θα καρα-μπερδευτεί με διαφορετικές πηγές, διαφορετικά καλώδια ρεύματος, διαφορετικά αντικραδασμικά κτλ, κι ας έχουν ηχητική διαφορά που θα την αντιλαμβάνεται (πιθανώς), χωρίς να μπορεί να εστιάσει όμως στην κατανόηση της διαφοράς. Άλλο η άμεση ακουστή αντίληψη της διαφοράς άλλο η αναγνώριση-ταυτοποίηση-κατανόηση της διαφοράς. Είναι θέμα αντίληψης? Όχι (μόνο), είναι αντικειμενικό σε μεγάλο βαθμό. Άλλα μπορούν να αναγνωριστούν-ερμηνευτούν από τον εγκέφαλό μας κι άλλα όχι.
Πολλές φορές η διαφορά αυτού του επιπέδου (πηγής - χωρίς προβλήματα φυσικά) που ακούμε σε ένα μηχάνημα, ενώ είναι άμεσα αντιληπτή, στην αλεπάλληλη σύγκριση, αν την μεθεπόμενη ημέρα ακούσουμε ένα από τα δυό, χωρίς να ξέρουμε ποιό από τα δυό ακούμε, είναι βέβαιο ότι δε θα αναγνωρίσουμε το ποιό ακούμε. Τουλάχιστον το 99% δεν πρόκειται, μπιλίβ μι... άι΄β σιν δις ντρίμ εγκέν...
εντ μπάι δε γουέι, θεκς ε λοτ φορ δι κορέκσιον (ρισπόνς), μάι σπέλινκ σάκς, ιν γκρίκ εντ ιν ίνγκλις ....! άι θίνκ άι πριφέρ δι "ριβέντζ οφ γκρίκλις" γουέι οφ ράιτινγκ...
Προφανώς στόχος μου είναι η φλατ ρύθμιση, και αυτό πιστεύω ότι κάνω, μόνο που η "κρουστική" φλατ απόκριση στο Behringer μετριέται ΜΟΝΟ κατά την αρχική φόρτιση της οθόνης του, με άλλα λόγια την ώρα που ανεβαίνουν οι μπάρες συχνοτήτων. Όταν αυτές σταθεροποιηθούν στην ένδειξη που αντιστοιχεί στον μέσο όρο στάθμης, τότε δε μετράει ουσιαστικά την κρουστική απόκριση του συστήματος (αυτή έχει σημασία) αλλά την steady state, η οποία ουδεμία σχέση έχει με την πρώτη.
Το "τιπ" που δίνω για το Behringer είναι αυτό, πως άλλη πρέπει να είναι η επιδίωξη για φλατ απόκριση και πως να την πετύχει κανείς. Η τελική απόκριση των μέσων όρων στάθμης των συχνοτικών μπαρών όταν έχει την κλίση που περιγράφω τότε και μόνο τότε η κρουστική απόκριση είναι φλατ. Αυτό ισχύει σε όσα δωμάτια το δοκίμασα, όλα σχετικά φροντισμένα ή τουλάχιστον χωρίς σημαντικά προβλήματα.
ΟΚ?
Όσο για το ότι μάλλον θα διαψευστώ στον ισχυρισμό μου ότι αν ισοσταθμίσω με ίδιο τρόπο διαφορετικά συνολάκια ηχείων - ενισχυτών θα ακούγονται ακριβώς το ίδιο, πολύ θα χαρώ να μου δωθεί η ευκαιρία και ο χρόνος να το κάνω, που δε το βλέπω δηλαδή, καθότι έχω πήξει, αλλά αν κατά λάθος πραγματοποιηθεί, θα κλάψει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα!
Οι προϋποθέσεις που ζητώ είναι:
1. τα προς σύγκριση συνολάκια να έχουν ίδιες ικανότητες απόκρισης συχνότητας
2. ίδιες ικανότητες στάθμης, με απαιτούμενο προσόν τη μεγάλη στάθμη (άνω των 115db)
3. χωρίς φασικά προβλήματα (εκτός κι αν μιλάμε για ενεργή πολυενίσχυση, χωρίς παθητικά κρος, οπότε φέρτε μου όσα φασικά προβλήματα θέλετε!)
Με αυτές τις 3 προϋποθέσεις να ισχύουν, και ιδίως στην περίπτωση ενεργής πολυενίσχυσης, είτε ρίμπον, είτε τουίτερ θόλου, είτε κόρνα, όλα το ίδιο θα παίζουν. Και μέχρι αποδείξεως του εναντίου έχω βάσιμες υποψίες να το πιστεύω και να το υποστηρίζω αυτό α-στα-μα-τη-τα!
Οι ηχητικές διαφορές που θα εναπομείνουν θα είναι της τάξης διαφορετικών CD-player (χωρίς προβλήματα σταδίων - οδήγησης - διαφορετικής στάθμης - απόκρισης), ακουστές μεν στην άμεση σύγκριση, μη αναγνωρίσιμες-ταυτοποιήσιμες στο 99% των ακροατών σε τυφλό τεστ! Εκεί δηλαδή που το "Α" ηχείο με τον "Β" ενισχυτή παίζει "έτσι" ενώ το "Δ" ηχείο με τον "Ε" ενισχυτή παίζει "γιουβέτσι" - (εντελώς διαφορετικά - καμιά σχέση κλπ κλπ κλπ) θα στα κάνω να παίζουν το ίδιο, όχι βέβεια "ακριβώς" το ίδιο, αλλά μη αναγνωρίσιμης διαφοράς σε τυφλή ακρόαση.
Ο "έμπειρος" χαϊεντάς αποκλείεται να μπερδευτεί μεταξύ Wilson και B&W, όσο κι αν το προσπαθήσεις με τυφλό τεστ, ακόμα και με ίδια ενισχυτικά, ιδίως αν βάλεις στο παιχνίδι καμιά κόρνα ή κανένα πάνελ. Είναι όμως βέβαιο ότι θα καρα-μπερδευτεί με διαφορετικές πηγές, διαφορετικά καλώδια ρεύματος, διαφορετικά αντικραδασμικά κτλ, κι ας έχουν ηχητική διαφορά που θα την αντιλαμβάνεται (πιθανώς), χωρίς να μπορεί να εστιάσει όμως στην κατανόηση της διαφοράς. Άλλο η άμεση ακουστή αντίληψη της διαφοράς άλλο η αναγνώριση-ταυτοποίηση-κατανόηση της διαφοράς. Είναι θέμα αντίληψης? Όχι (μόνο), είναι αντικειμενικό σε μεγάλο βαθμό. Άλλα μπορούν να αναγνωριστούν-ερμηνευτούν από τον εγκέφαλό μας κι άλλα όχι.
Πολλές φορές η διαφορά αυτού του επιπέδου (πηγής - χωρίς προβλήματα φυσικά) που ακούμε σε ένα μηχάνημα, ενώ είναι άμεσα αντιληπτή, στην αλεπάλληλη σύγκριση, αν την μεθεπόμενη ημέρα ακούσουμε ένα από τα δυό, χωρίς να ξέρουμε ποιό από τα δυό ακούμε, είναι βέβαιο ότι δε θα αναγνωρίσουμε το ποιό ακούμε. Τουλάχιστον το 99% δεν πρόκειται, μπιλίβ μι... άι΄β σιν δις ντρίμ εγκέν...
εντ μπάι δε γουέι, θεκς ε λοτ φορ δι κορέκσιον (ρισπόνς), μάι σπέλινκ σάκς, ιν γκρίκ εντ ιν ίνγκλις ....! άι θίνκ άι πριφέρ δι "ριβέντζ οφ γκρίκλις" γουέι οφ ράιτινγκ...