Gebreselassie
Μαύρος!
- Μηνύματα
- 30.924
- Reaction score
- 2.618
Το εξηγεί στην πρώτη σελίδα του άρθρου.
...
...
Πφφφ, αυτά τα λες επειδής δεν έχεις ποντίκι με επίχρυσο βύσμα γιου ες μπι. Παλιοτζαμπατζή... :138:Κατ' αρχάς πρόσεχε γιατί έτσι όπως πας, θα λάβεις κι εσύ απειλητική επιστολή. :116:
Δεύτερον, νομίζω ότι η "εμπειρική" προσέγγιση στο θέμα μπορεί να είναι επαγγελματική (πωλησιακή μάλλον) εφεύρεση, αλλά οι οπαδοί της είναι όλων των... ειδικοτήτων. Ο υποκειμενισμός, βολεύει πολλές καταστάσεις και πάνω από όλα δικαιολογεί το γεγονός ότι ο καθένας μπορεί να έχει άποψη, ακόμη κι αν αυτή είναι μια ηλιθιότητα. Η αναγωγή δε της αερολογίας σε κάποιου είδους γευσιγνωσία η οποία προκύπτει αποκλειστικά και μόνον από την δεδηλωμένη αγοραστική ικανότητα του πάσχοντος, και μάλιστα η απαίτηση απόδοσης βαρύτητας στην υποκειμενική αυτή άποψη, είναι το γελοιωδέστερο θέαμα όλων.
Βοήθειά μας.
...
Όχι και τόσο μάταια, αρκεί να γνωρίζει κάποιος, έστω στο περίπου, πόσο πιστά η θεωρία αναπαριστά την πραγματικότητα. Πάντως, η θεωρία είναι ο ένας δρόμος. Ο άλλος είναι η αντίληψη. Χρήσιμος κι αυτός, αρκεί κανείς να έχει συνειδητοποιήσει τί είναι και -κυρίως- τί δεν είναι η αντίληψη.
Η προσέγγιση του τρόπου με τον οποίο μπορεί να στήσει κανείς ένα σύστημα έχει δύο σχολές, που θα μπορούσαν να κωδικοποιηθούν ως η “τεχνοκρατική”, θεωρία και πράξη, και η "εμπειρική" σχολή, που βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην αντίληψη.
Οι οπαδοί της τεχνοκρατικής προσέγγισης εκλαμβάνουν ως δεδομένη την ύπαρξη των συσκευών του συστήματος, θεωρώντας πως η επιλογή αυτών των επιμέρους συσκευών από τις οποίες αποτελείται το σύστημα είναι μια ξεχωριστή διαδικασία, η οποία έχει προηγηθεί και -υποτίθεται πως- έχει γίνει σωστά. Έτσι, προσπαθούν να τοποθετήσουν το σύστημα στο χώρο ακολουθώντας μια κατά βάση τεχνική διαδικασία, με βάση τις επιταγές όσων ισχύουν στην Ακουστική. Βεβαίως, εδώ που τα λέμε δηλαδή, για να στήσει κανείς ένα σύστημα με αυτόν τον τρόπο, δεν χρειάζεται να είναι και κανένας μαστερούχος της Ηλεκτρακουστικής. Αρκεί να μάθει και να εφαρμόσει πέντε βασικά πράγματα, και θα αξιοποιήσει πλήρως το σύστημά του, ή, εν πάση περιπτώσει βρε αδερφέ, θα ακούσει πέντε νότες αρκετά σωστά, τόσο σωστά που δεν αξίζει να ασχοληθεί παραπάνω. Άλλωστε, η ζωή έχει κι άλλες χαρές και σκοτούρες.
Η εμπειρική σχολή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό και έχει πάρα πολλές πτυχές. Πραγματικά, από πού να αρχίσει κανείς. Ωστόσο, ο πυρήνας της έγκειται στην παραδοχή πως ο σωστός τρόπος για να στήσει κανείς ένα σύστημα είναι αυτός που του αρέσει. Αν υποθέσουμε πως συμφωνούμε επ' αυτού, κατά την περαιτέρω εξέλιξη αυτού του τρόπου υπάρχουν δύο επιμέρους απόψεις. Εφ’ ενός μεν, κάποιοι παραδέχονται πως αν στήσουν κάτι με τον τρόπο που τους αρέσει, μπορεί το αποτέλεσμα να είναι λανθασμένο, και αποδέχονται αυτό το ενδεχόμενο. Αναγνωρίζουν δηλαδή το εσφαλμένο του στήσιμου, και εν γνώσει τους το αποδέχονται ως έχει. Αφ’ ετέρου, όμως, υπάρχουν και κάποιοι που είναι της άποψης πως αυτό που θα τους αρέσει είναι και το σωστό, και εν πάση περιπτώσει, εφ’ όσον καθένας έχει το δικαίωμα να έχει τις απόψεις του, θα πρέπει όλοι να τις δέχονται και να μην τις απορρίπτουν. Έχουν δηλαδή τη γνώμη, πως το αρεστό είναι και οπωσδήποτε σωστό, παραμερίζοντας το ρήμα «πρέπει», ή, να το πω αλλιώς, λένε πως εφ’ όσον ένα ηχητικό σύστημα υπάρχει μέσα στο σπίτι μας για να μας ψυχαγωγεί, τότε πρέπει να παίζει όπως μας αρέσει, ανεξαρτήτως τι πρέπει και τι δεν πρέπει. Μάλιστα, οι έχοντες αυτή τη νοοτροπία έχουν έτοιμη και τη δικαιολογία, ότι δηλαδή καθένας μας πρέπει να σέβεται τις απόψεις του άλλου, κλπ. κλπ., και ως εκ τούτου καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Επιπλέον, αυτή σχολή των "εμπειρικών" του hi-fi προσεγγίζει το θέμα του στήσιμου σε μια περισσότερον ολιστική βάση, εντάσσοντας σ' αυτήν τη διαδικασία όχι μόνον την τοποθέτηση των συσκευών σε ένα χώρο, αλλά ακόμη και την επιλογή τους, σκεπτικό από το οποίο εκπηγάζουν διάφορα λανθασμένα στερεότυπα του στυλ, "ένα ηχείο ευαισθησίας 95dB πρέπει να συνδυασθεί με λαμπάτο ενισχυτή", κλπ.
Δεδομένου πως τίποτε στον κόσμο δεν είναι τυχαίο, αυτός ο τρόπος σκέψης μπορεί να αιτιάται μάλλον ποικιλοτρόπως. Για παράδειγμα, σε έναν χώρο όπου καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει, βρίσκουν θέση διάφορα άτομα, καθένας για τους δικούς του λόγους. Άλλος γιατί θεωρεί πως το στερεοφωνικό του είναι προέκταση του εαυτού του, και επομένως αν του το θίξεις, προσβάλλεις τον ίδιο. Άλλος γιατί είναι τύπος μάλλον υπέρμετρα αισιόδοξος, και θεωρεί πως το να ψάχνει κανείς τεχνικά τερτίπια και άλλα τέτοια είναι για τους –χμ, κακούς- σκεπτικιστές, όχι γι’ αυτόν. Άλλος γιατί δεν του έχουν μάθει να σκέπτεται και να κρίνει, παρά μόνον να ακούει και να αποδέχεται ό,τι του σερβίρουν. Άλλος για να αποκτήσει κάτι ακριβό, στημένο σωστά ή λάθος δεν έχει σημασία, κι έτσι να νομίζει ότι είναι κάποιος. Άλλωστε, δεν είναι και λίγες οι φορές που έχει αναμασηθεί η σχετική καραμέλα, ότι δηλαδή αν κάποιος δεν πει στους υπολοίπους τι σύστημα έχει, δεν δικαιούται να μιλάει, να έχει άποψη, αλλά κι αν μιλήσει, η άποψή του μετράει αναλόγως του πόσο κάνει το σύστημά του. Παιδαριώδη πράγματα δηλαδή, σαν αυτά που κάναμε πιτσιρικάδες, παραβγαίνοντας ποιος θα κατουρήσει πιο μακριά. Απαραίτητα, υπέροχα παιχνίδια που μας έκαναν ευτυχισμένα, ξένοιαστα παιδιά, μα και εντελώς γελοία πράγματα για μια κοινότητα ενηλίκων που προσπαθούν να προαγάγουν το χόμπυ τους.
Εύλογα, μέσα σ’ έναν τέτοιο χώρο, όπου όλα ισχύουν και όλοι έχουν δίκιο, επόμενο είναι πως για να επιτύχει κάποιος επαγγελματίας μια πώληση, είναι σχεδόν νομοτελειακά απαραίτητο να πείσει τον υποψήφιο πελάτη με υποκειμενικούς τρόπους εκτίμησης και αξιολόγησης, παρά με ο,τιδήποτε άλλο. Αυτή η τακτική πώλησης έχει βασικά δύο άξονες. Ο πρώτος άξονας αφορά μια περισπούδαστα ευγενική στάση απέναντι στον πελάτη, του οποίου το ακουστικό αισθητήριο πρέπει οπωσδήποτε να τύχει ανάλογης κολακείας, ώστε τελικά αυτός να έχει ένα μπιχεβιοριστικό κίνητρο να κρίνει και να αγοράσει απλώς και μόνον ακούγοντας. Εδώ ανήκει η πασίγνωστη καραμέλα "άκου με τα ίδια τα αυτιά σου, και μην εμπιστεύεσαι κανέναν" και άλλα παρόμοια. Φυσικά, για το γεγονός πως η ακοή, όπως και όλες οι υπόλοιπες αισθήσεις, είναι κάτι υποκειμενικό και ως εκ τούτου ελλιπές και έντονα επιρρεπές σε σφάλματα, ούτε λόγος. Όποιος κάνει λόγο για τέτοια ποταπά πράγματα, πρέπει να απομονώνεται πάραυτα. Έτσι, μερικοί έμποροι φθάνουν σε τέτοιο σημείο γελοιότητας, ώστε να παροτρύνουν τον υποψήφιο πελάτη να μην διαβάζει το Internet, προφανώς για να μην ανοίξουν τα μάτια του, αλλά να εξακολουθήσει να είναι ένα κατευθυνόμενο πρόβατο.
Ο δεύτερος άξονας αφορά μιαν έτι περισσότερο έντεχνα καμουφλαρισμένη καλλιέργεια της απατηλής εντύπωσης, πως το άκουσμα ενός μουσικού έργου είναι κάτι ενιαίο, και τα επιμέρους στοιχεία του δεν μπορεί παρά να είναι άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους. Κανένας δεν πρέπει να υποψιάσει τον υποψήφιο πελάτη πως η σύνθεση ενός έργου είναι ξεχωριστό από την ερμηνεία, ενώ ο τρόπος με τον οποίον αυτό έχει ηχογραφηθεί είναι επίσης κάτι ξεχωριστό, διακριτό από τα άλλα δύο. Έτσι, παρατηρούνται συχνά φαινόμενα που μόνο θυμηδία θα μπορούσαν να προκαλέσουν, όπου άτομα που δεν έχουν τη στοιχειώδη γνώση να διακρίνουν αυτά τα τρία επιμέρους στοιχεία μιας ηχογράφησης, παρασύρονται προς τα εκεί που θέλει ο κατά περίπτωσιν επίδοξος έμπορος.
Για παράδειγμα, στο περισινό high end show έγινα μάρτυρας της απερίγραπτης σκηνής, κάποιοι να ακούν μια ηχογράφηση επιμελώς κακή, το money for nothing, προσπαθώντας να κρίνουν την ηχητική επίδοση ενός πανάκριβου συστήματος με ενισχυτικά TLA και ηχεία που δεν θυμάμαι. Βέβαια, μπορεί η συγκεκριμένη παραγωγή να κατασκευάσθηκε έτσι επίτηδες, αλλά αυτό δεν είναι δυνατό να απασχολεί κανέναν, ούτε καν τον ανυποψίαστο έμπορο, που προσπαθούσε να επιδείξει τις ηχητικές αρετές της πραμάτειας του με μια ηχογράφηση που την αδικούσε κατάφωρα.
Άλλο παράδειγμα είναι το περίφημο "μάτσινγκ" των συσκευών, όπου εκεί γίνεται πραγματικά της τρελής. Μην παραξενευτείτε αν συναντήσετε και καμιά κατάθεση "εμπειρίας" του στυλ...
Ένας λαμπάτος προενισχυτής δεν ματσάρει με τίποτα με τρανζιστοράτο, αν θέλετε ρωτήστε και τον ίδιο.
Μα, τον ρώτησα και δεν μου απαντάει.
Βλέπετε; Τί άλλο από άρνηση μπορεί να σημαίνει αυτό;
Κάτι δηλαδή σαν το ανέκδοτο με το βάτραχο. Αφού του κόψουμε και τα τέσσερα πόδια και μετά του πούμε "πήδα βάτραχε", αφού δεν πηδάει, σημαίνει πως όταν του κόψουμε και τα τέσσερα πόδια, ο βάτραχος κουφαίνεται και δεν μας ακούει.
Συμπερασματικά, εάν κάποιος προσεγγίσει το στήσιμο του συστήματός του τεχνοκρατικά, καθώς αυτή η διαδικασία είναι αμιγώς τεχνική, το σίγουρο είναι πως θα -αναγκαστεί να- μάθει κάτι παραπάνω, γεγονός που θα οξύνει το κριτήριό του και θα τον κάνει ικανότερο. Έτσι, θα μπορέσει να στήσει το σύστημά του σωστά, ώστε να επιτύχει το πλέον τελεσφόρο και ασφαλές: το σύστημα να παίζει τις σωστές ηχογραφήσεις σωστά, και τις λάθος, λάθος. Από την άλλη, εάν ακολουθήσει την εμπειρική μέθοδο, πράττοντας ό,τι του αρέσει και ό,τι του λένε, πλανώμενος μέσα σε έναν κυκεώνα ηχητικής γευσιγνωσίας, ίσως να στήσει κάτι με τρόπο αρεστό, που όμως δεν θα είναι τελεσφόρο, καθώς αυτός ο τρόπος δεν διαθέτει το παραμικρό, που να μπορεί να εγγυηθεί ότι το σύστημα θα στηθεί σωστά.
Θα μου πείτε, μπορεί να μη θέλει να το στήσει σωστά. Εντάξει, αλλά αυτό να το ξέρει. Το αποτέλεσμα πρέπει να προέρχεται από συνειδητή επιλογή και όχι από διάφορα επίπλαστα και εσφαλμένα που περισπουδάστως πλασάρουν οι κατά περίπτωσιν επιτήδειοι γευσιγνώστες του ήχου.
Αυτό είναι το επόμενο στάδιο.Νομιζω πιο χρησιμο για τους περισσοτερους απο εμας θα ηταν το τι κανουμε οταν ΔΕΝ μπορουμε να εχουμε την "πολυτελεια" του σωστου χωρου και του "σωστου" στησιματος!:118:
Τα φίλτρα δεν βγάζουν γρέζι; :137:.. Εδώ χρειάζονται πολύ πιο ισχυρά φίλτρα ...
Συμφωνω και επαυξανω!!Αξίζει να δώσεις 2-3.000 ευρώ για να φτιάξεις το χώρο σου. Πολύ περισσότερο από το να τα ξοδέψεις σε αναβάθμιση συσκευής ή σε αγορά .....καλωδίων! έλεος βρε παιδιά....
Μην νομίζεις..οι περισσότεροι έχουμε τέτοιους περιορισμούς όταν δεν έχουμε ειδικό χώρο ακρόασης.Συμφωνω και επαυξανω!!
Το θεμα ομως ειναι τι γινεται οταν τα ξερεις ολα αυτα, και καταλαβαινεις οτι αν δεν τα κανεις ΔΕΝ θα ακουσεις ΠΟΤΕ "σωστα" το συστημα σου, αλλα για πολλους και διαφορους λογους, ΔΕΝ μπορεις να αλλαξεις κατι στον χωρο και στην τοποθετηση των ηχειων!
Απο εκει και περα τι κανεις? Σταματας να ακους μουσικη? Σταματας να ακους το συστημα? Κατι αλλο?:118:
Αμ το ξερω, ειναι σχεδον σιγουρο οτι οι περισσοτεροι εχουμε τετοια προβληματα.Μην νομίζεις..οι περισσότεροι έχουμε τέτοιους περιορισμούς όταν δεν έχουμε ειδικό χώρο ακρόασης.
Όπως είπα και πριν, προέχει να εντοπίσεις το κυρίως πρόβλημα...
Ιησούς Χριστός νικά κι όλα τα κακά σκορπά! :138:εκουαλαιζερ!
Δεν θα μπορουσα να το θεσω καλυτερα!!:622:Από την αρχή έλεγα να το γράψω αλλά κώλωσα ...
"Στήνοντας σωστά ένα σύστημα..."
μπλα-μπλα-μπλα-..
....και τέλος είναι απαραίτητη η χρήση ισοσταθμιστή.
Για το σασπενς!:138:Ε, αφού το ήξερα ότι την είχες έτοιμη, γιατί άργησες να την πετάξεις?
Σαφεστατο!!χαχαχαχαχα, ναι ρε συ, φυσικά η λύση έρχεται με ψηφιακή διόρθωση χώρου. Ακόμα και στο πλάτος της εικόνας, και σε συντονισμούς. Το θέμα είναι να φροντίσεις όσο μπορείς το χώρο, ώστε μετά οι επιδράσεις στο σήμα να είναι οι ηπιότερες το δυνατό. Φυσικά χώροι με τραγικά προβλήματα δε βρίσκουν χαρά με τίποτα, αυτό νομίζω είναι σαφές.