Magnepan και επιδιορθώσεις προβλημάτων

[costas EAR]

Με αφορμή την περιπέτεια του "Μακούλη" ανοίγω αυτό το θέμα για να υπάρχουν μαζεμένες εδώ οι λύσεις σε πιθανά προβλήματα που συναντούν οι κάτοχοι των Magnepan.

Όποιος γνωρίζει λύση σε κάποιο πιθανό πρόβλημα των εξαιρετικών αυτών ηχείων, ας το ποστάρει εδώ.

Πάμε λοιπόν!

 

[costas EAR]

ξεκολλημένα σύρματα

Μετά από καμιά 10αριά χρόνια, ανάλογα με τις συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας του χώρου που φιλοξενούνται τα ηχεία, αρχίζει να εμφανίζεται το πρόβλημα της αποκόλλησης των συρμάτων που βρίσκονται πάνω στη μεμβράνη μίλαρ.

Παράγοντες που ευνοούν το πρόβλημα είναι η αυξημένη υγρασία και το κρύο. Γενικά το ηχείο αρέσκεται σε ζεστό - ξηρό κλίμα, ενώ το χειρότερο κλίμα είναι το νορβηγικό, δηλαδή δίπλα στη θάλλασα και με κρύο ταυτόχρονα...

Το χειρότερο για αποθήκευση του ηχείου είναι μέσα στη συσκευασία του και σε μια ντουλάπα, ενώ το καλύτερο είναι να αερίζεται από όλες τις πλευρές και να μη το κοιτά καθόλου ο ήλιος.

Η φθορά βέβαια έρχεται και σε ξηρό-ζεστό κλίμα, αλλά με εντελώς άλλη μορφή. Ας τα βάλουμε σε μια σειρά όμως.

 

[unforgiven]

Re: ξεκολλημένα σύρματα

Παράγοντες που ευνοούν το πρόβλημα είναι η αυξημένη υγρασία και το κρύο. Γενικά το ηχείο αρέσκεται σε ζεστό - ξηρό κλίμα, ενώ το χειρότερο κλίμα είναι το νορβηγικό, δηλαδή δίπλα στη θάλλασα και με κρύο ταυτόχρονα...

Συγγνώμη, αλλά δεν αντέχω...
Για ηχείο μιλάμε ή για γαρδένιες και βουκαμβίλιες; Μήπως πιάνει και μελίγκρα; :142:
Σόρρυ, συνεχίστε.

 

[costas EAR]

Τι ηχείο τι γαρδένια, σιγά τα λάχανα, όλα κάτι παθαίνουν...

Δες τι παθαίνουν, να γελάσεις ακόμα περισσότερο!@

Λοιπόν:

Σε ζεστό και ξηρό κλίμα, μετά από πολλά χρόνια η επιφάνεια που φέρει τα σύρματα (τα οποία αποτελούν το πηνίο φωνής του ηχείου) παίρνει ένα κοκκινωπό της σκουριάς χρώμα και σκληραίνει. Αυτό γίνεται γιατί ξεραίνεται η κόλλα που χρησιμοποιούν για να στερεώσουν τα σύρματα στην μεμβράνη.

Η κοκκινωπή αυτή κατάληξη δεν επιφέρει αποκόλληση των συρμάτων. Μπορεί όμως να προκαλέσει κόψιμο των λεπτών συρμάτων του τουίτερ μεμβράνης (ή μιντ-τουίτερ) των μικρών μοντέλων (όχι του γνήσιου ρίμπον το οποίο δε βρίσκεται πάνω σε μεμβράνη).

Αυτό το κοκκινωπό χρωματάκι, έχει θεραπεία, την οποία δε θα αναφέρω διότι στην Ελλάδα μας δε πρόκειται πουθενά κανείς να έχει τόσο ξηρό και ζεστό κλίμα ώστε να έχει αυτής της μορφής το πρόβλημα.

Πάμε λοιπόν στο ενδιαφέρον για την Ελλάδα τμήμα.

 

[costas EAR]

Σε υγρό - σαλλλλλονικιότικο κλίμα, η κόλλα παίρνει ένα πρασινωπό χρωματάκι, σα να αρχίζουν να αναπτύσσονται βρύα και λειχήνες πάνω στο ηχείο....

Ή σα να πιάνει μούχλα.

Αμέσως μετά, αρχίζουν τα σύρματα να ξεκολλάν από τις άκρες, και όσο περνάει ο καιρός προχωράει το ξεκόλλημα και προς το κέντρο.

Συνήθως αρχίζει να ξεκολλάει η κάτω άκρη των συρμάτων, στη βάση του ηχείου, καθώς προς το δάπεδο η θερμοκρασία είναι πάντα πιο χαμηλή και ο κάτοχος δε σκέφτεται να γυρνάει που και που τα ηχεία του ανάποδα.... έτσι κι αλλιώς το ίδιο παίζουν, απορώ γιατί
δε τα βγάζουν και ντούμπλεφας, με άλλα σχέδια μπρος πίσω, ώστε να τα γυρνάμε σε κάθε αλλαγή κουρτίνας....

Αυτής της μορφής το ξεκόλλημα (από τις άκρες) γίνεται στα γούφερ, ενώ στα μιντ ή μιντ-τουίτερ μπορεί να ξεκολλήσει και κεντρικά.

Ηχητικά ακούγεται ένα ενοχλητικό τρίξιμο, ή μόνο στα μπάσσα, ή σε κάποιες συχνότητες που συντονίζει το άτιμο το παλιόσυρμα.

Η βλάβη όταν ακουστεί είναι συνήθως πολύ μεγαλύτερη απ'όσο φαντάζει, και όταν ο κάτοχος τη βλέπει απορεί πως ακουγόταν τόσο λίγο (πάντα βέβαια παίζει και το θέμα του θεόστραβου ακουογράμματος, ή αλλιώς του κουφού χα(λ)ιεντά)...

Ωραία, αρκετά με την πλάκα, πως επιδιορθώνεται αυτό?
Εύκολο, και απλό.
Με κόλλα.

Για να μη σας μπλέξω με περίεργες (αν και καρατσεκαρισμένες λύσεις και ανώτερες της μανίσιας) θα αναφερθώ ΜΟΝΟ στην μανίσια λύση του προβλήματος, χρησιμοποιώντας μόνο τα εγκεκριμένα από την Magnepan υλικά και μέθοδο.

Πάμε λοιπόν...

 

[costas EAR]

Οι απαραίτητες κόλλες είναι 2:

1. 3M SUPER 77 SPRAY
2. 3M FASTBOND 30NF GREEN

Το Νο2 είναι το νέο "όπλο" της Magnepan, καθώς παλιότερα χρησιμοποιούσε ένα ακόμα χειρότερο, το Milloxane #551. Αλλά έκλεισε αυτός που τα έφτιαχνε (ή πέθανε) και αναγκάστηκε η magnepan να βρεί άλλη κόλλα. Έτσι κάνει η Magnepan βέβαια, αν δε γίνει κάτι πολύ τραγικό, δεν αλλάζει τίποτα. Αναρρωτιέμαι πότε θα πεθάνει αυτός ο άτιμος που τους φτιάχνει τις μπόρνες με τα άλεν...

Τες πα...

Επίσης είναι απαραίτητο να έχουμε aceton. Μπόλικο.

Η επιδιόρθωση γίνεται με 2 τρόπους, τον τρόπο του τεμπελχανά, και τον τρόπο του επιστήμονα. Απίθανο, αλλά αληθινό: και οι δύο τρόποι έχουν το ίδιο αποτέλεσμα: Θα δουλέψει και κάποτε θα ξαναχαλάσει! Οπότε, αν σας ταιριάζει ο τρόπος του τεμπελχανά, μην έχετε τύψεις...

Και πάμε στην πράξη:

 

[costas EAR]

Τρόπος του τεμπελχανά:

Ψεκάζεις με την 3M SUPER 77 και το σύρμα και την μεμβράνη, πιέζεις το σύρμα να ακουμπήσει στη μεμβράνη, τα κολλάς, βάζεις κάτι να τα κρατάει σε επαφή (κανά βάζο ή βιβλίο, ότι είναι πιο κοντά), και την επόμενη μέρα θα είναι ΟΚ.

ΑΝ δεν είναι ΟΚ, ξαναβάζεις λίγο σπρέυ στην άκρη του σύρματος, να δέσει. Ε, τη δεύτερη μέρα, θα είναι ΟΚ 100%, στάνταρ σου λέω....

Εν συντομία: ψεκάστε, μη σκουπίζετε, τελειώσατε.

 

[costas EAR]

Τρόπος του επιστήμονα:

Δεδομένα:

1. Η 3M SUPER 77 δεν είναι για να κολλάει το σύρμα, είναι ειδική για να μπαλώνει τρύπες στο μίλαρ. Χρησιμοποιείται βέβαια και για να στερεώσει τα σύρματα στο μύλαρ, αλλά δε τα κολλάει με την πλήρη έννοια του όροι, απλά τα σταθεροποιεί στη θέση τους.

2. Μια δεύτερη μεμβράνη πλαστική (PVC) σχηματίζεται πάνω από τα σύρματα (τα οποία γίνονται σα λουκάνικα σε σάντουιτς ανάμεσα στη μεμβράνη αυτή και το μύλαρ) και τελικά αυτή τα κρατάει στη θέση τους. Αυτή η μεμβράνη σχηματίζεται από την 3M FASTBOND 30NF.

3. Όσο λιγότερη μάζα κουβαλάει το μύλαρ, τόσο καλύτερο σχεδιάγραμμα απόκρισης θα έχει το μεγάφωνο προς τα πάνω, πράμα που ενδιαφέρει στο μιντ πολύ, ενώ στο γούφερ λιγότερο.

4. Τα σύρματα δε τα "κρατάει" κανείς προς τα κάτω για να κολλήσουν, αυτό γίνεται με ρεύμα, ένα τροφοδοτικό 12 βολτ είναι ό,τι πρέπει. Άσε που η ζέστη που βγάζουν τα σύρματα με το τροφοδοτικό, στεγνώνουν την κόλλα σε 1 ώρα, έτσι γίνεται η δουλειά...



Μέθοδος:

1. Βάζουμε σε βαμβάκι ασετόν και ξεπλένουμε τις παλιές κόλλες. Το ασετόν δε θα φθείρει το μύλαρ, ντοντ γουόρι. Πρέπει να ποτιστεί καλά η κόλλα για κανα λεπτό, να μουλιάσει μέσα στο αστετόν ώστε να την σκουπίσεις μετά με το βαμβάκι. Σέρνουμε το βαμβάκι με το ασετόν από το κεντρικό σημείο που ξεκόλλησε το σύρμα προς την περιφέρεια. Στο τέλος γυαλίζει η μεμβράνη, σα καινούρια, ενώ όλη η καταραμένη πρασινίλα έχει εξαφανιστεί.

2. Απλώνουμε 3M SUPER 77 πάνω στο μίλαρ αλλά και στο σύρμα, την κάτω του επιφάνεια.

3. Εφαρμόζουμε τάση 12 βολτ στο μεγάφωνο, αν είναι μιντ - μιντ τουίτερ 1,75 έως 2 ampere το πολύ, αν είναι μιντγούφερ ή γούφερ 2,5 έως 3 ampere. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τα σύρματα να κολλήσουν πάνω στη μεμβράνη, φυσική μάι φρέντ.

4. Τεντώνουμε καλά τα σύρματα, και τα επικεντρώνουμε στα διάκενα των μαγνητών, εντελώς κεντρικά πρέπει να είναι για μέγιστο ες πι ελ που λέει κι ο ανιψιός μου....

5. Σε 45' έως 1 ώρα το πολύ η κόλλα έχει στεγνώσει, υποβοηθούμενη από τη θερμότητα που βγάζουν τα σύρματα από το ρεύμα που τα διαπερνάει. Ελέγχουμε που και που να μη τσουρουφλιστεί το πράγμα, αλλά δεν υπάρχει φόβος με αυτά τα ρεύματα που λέμε, αντέχει μια χαρά το σύρμα και το μίλαρ. Τελικά το μίλαρ γράφεται με "υ" ή με "ι"? Θα τα χρησιμοποιώ και τα δυό μέχρι να κατασταλάξω....

6. Μετά από καμιά ώρα σταματάμε την τάση των 12 βόλτ και ελέγχουμε αν σηκώνονται τα σύρματα. Αν συνεχίζουν, ξαναεφαρμόζουμε την τάση άλλη μια ώρα και μετά συνεχίζουμε. Αυτό θα γίνει αν έχουμε πολύ κρύο και υγρασία στο σπίτι. Σε νορμάλ συνθήκες (25 βαθμούς κελσίου - 40% υγρασία) 1 ώρα αρκεί.

7. Αφού είδαμε ότι τα σύρματα δε σηκώνονται και παραμένουν στη θέση τους για καμιά ωρίτσα, ξαναεφαρμόζουμε την τάση για άλλη 1 ώρα και ταυτόχρονα βάζουμε την 3M FASTBOND 30NF. Αυτή θα σχηματίσει μια λεπτή μεμβράνη πάνω από τα σύρματα, προστατευτική και από UV, η οποία τελικά θα κρατά τα σύρματα στη θέση τους. Στις άκρες βάζουμε λίγη παραπάνω κόλλα 3M FASTBOND 30NF. Η επάλειψη γίνεται με πινελάκι ζωγραφικής, μια φορά μόνο σε κάθε σημείο, με μικρή ποσότητα, προς μια κατεύθυνση μόνο. Όχι ξανά μανά το ίδιο σημείο.

Την επόμενη μέρα παίζουμε μουσική σε χαμηλές στάθμες, την μεθεπόμενη βγάζουμε το άχτι μας.

Μετά από 10 ή 20 χρόνια, μια από τα ίδια, αλλά δε μασάμε, μασάμε?

 

[costas EAR]

Zobel βάση THIELE SMALL χαρακτηριστικών

Και πάμε στο παιχνίδι των ερωτήσεων, σε ένα πρόβλημα που η λύση του μπορεί να δώσει "ξυράφι" πρίμα στα Magnepan, με την καλή έννοια, της άπειρης ανάλυσης, του αέρα και ταυτόχρονα να λες πως είναι σα "βιλούδο".... Γιατί συνήθως τα πρίμα τους ξυρίζουν (με την απολύτως κακή έννοια του όρου), ασχέτως αν μπορούν με κατάλληλα ενισχυτικά να χαϊδεύουν... Και πρωτίστως αναφαίρομαι στα πρίμα, επειδή είναι εξαιρετικό το ριμπον των μάγκνεπαν, με αποτέλεσμα αυτή η εγγενής, "μανίσια" έλλειψη zobel να αποτελεί ουσιαστικό πρόβλημα για πολλά συστήματα...

Ερώτηση: Αλήθεια, είναι απαραίτητο το Zobel στα Μagnepan?

Απάντηση: Γιατί, τι είναι τα Magnepan, βερμούδες; ή κατουρήσαν στο πηγάδι? Σαν όλα τα ηχεία, έτσι κι αυτά θέλουν το ζομπελάκι τους....

Ερώτηση: Τι είναι το Zobel?

Απάντηση: Μια αντίσταση κι ένας πυκνωτής σε σειρά. Αυτό είναι ένα RC που λέτε. Και μπαίνει παράλληλα με το μεγάφωνο. Όχι το ηχείο, το μεγάφωνο.

Ερώτηση: Δηλαδή? Που θα το βάλω το Zobel?

Απάντηση: Πας γυρεύοντας μου φαίνεται.... Τεχνικώς μιλώντας θα το βάλεις πάνω στους ακροδέκτες κάθε μεγαφώνου, μετά και το τελευταίο εξάρτημα του κροσόβερ δηλαδή. Το MG 3.6 R είναι 3 δρόμων, άρα χρειάζεσαι 3 ζόμπελ για κάθε ηχείο, ένα για κάθε μεγάφωνο. Αυτά, τεχνικώς μιλώντας. Αλλιώς, ξέρεις που να το βάλεις, βοήθειά σου....

Ερώτηση: Από τι εξαρτάται η τιμή της αντίστασης του Zobel?

Απάντηση: Επιτέλους μια καλή ερώτηση. Η τιμή της αντίστασης εξαρτάται από την αντίσταση του μεγαφώνου, την Re. Είναι Re x 1.25. Πχ στο MG 3.6 R οι αντιστάσεις των μεγαφώνων έχουν ως εξής: γούφερ 3,9 ωμ, μιντ 3,5 ωμ, ρίμπον 3 ωμ. Αντίστοιχα οι τιμές αντιστάσεων του ζόμπελ των 3 αυτών μεγαφώνων θα πρέπει να είναι 4,875 ωμ, 4,375 ωμ και 3,75 ωμ.

Ερώτηση: Και η τιμή του πυκνωτή από τι εξαρτάται?

Απάντηση: Α, αυτό είναι εύκολο, εξαρτάται από την τιμή της αντίστασης του ζόμπελ (Rz) και από την επαγωγικότητα του μεγαφώνου, παράμετρο thiel small με τα αρχικά Le και μετρούμενη σε mH (μιλιανρί). O τύπος είναι Rz διά το τετράγωνο της Le. Τώρα θα με ρωτήσεις ποιές είναι οι τιμές Le των μεγαφώνων των Magnepan, ε?

Ερώτηση: Ε, χμ χμ, ναί: ποιές είναι οι τιμές Le των Magnepan?

Απάντηση: Κανείς δε ξέρει! Χα, καλό, ε? Γιατί δε το ξέρουν όμως? Γιατί είναι πολύ πολύ χαμηλή η τιμή της Le, τόσο χαμηλή που οι Magnepan-άδες λεν πως δε μπορούν να τη μετρήσουν καν και πολλοί άλλοι λεν πως δε χρειάζεται καν zobel, αλλά κάνουν σοβαρό λάθος!

Ερώτηση: Ωραία, πες ότι με έπεισες και θέλω σήμερα κιόλας να βάλω zobel στο ηχείο μου, πως θα υπολογίσω τις τιμές των zobel?

Απάντηση: Α, δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα, ας υποθέσουμε ότι θέλουμε να ομαλοποιήσουμε στο ρίμπον από 20ΚΗζ και πάνω σίγουρα, ουσιαστικά να κόψουμε όλο το RF και να ομαλοποιήσουμε την εμπέδηση των μεγαφώνων. Θεωρούμε ότι εκεί βρίσκεται η τιμή διπλασιασμού της αντίστασης του μεγαφώνου τουλάχιστον για το ρίμπον. Στο μιντ, και βάση τιμής κρος και της free speaker απόκρισης, μπορούμε με ευκολία να θεωρήσουμε πως τα 10 ΚΗζ είναι ικανοποιητικά, ενώ στο γούφερ ακόμα και τα 10 KHz κάνουν, αλλά και πιο χαμηλά να πάμε, έως και το 1 KHz κακό δε θα κάνουμε, με μεγάλη βεβαιότητα! Οπότε οι τιμές του πυκνωτή για το ρίμπον είναι 2,65μF, για το μιντ 2,27μF για τους 20KHz και 4,55μF για τους 10KHz, ενώ για το γούφερ από 4μf (10KHz) έως 40μF (1KHz). Ουσιαστικά, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία η ακρίβεια της τιμής του πυκνωτή, μπορούμε να πειραματιστούμε αρκετά με αυτό. Σημασία έχει να χρησιμοποιήσουμε καλής ποιότητας βαττική (10 βατ υπεραρκούν) αντίσταση (χωρίς επαγωγικότητα) αλλά και να βάλουμε κι έναν 0.01μF παράλληλα με το μεγάφωνο ώστε να κόψουμε εντελώς το RF.

Ερώτηση: Και αυτό ακούγεται? Βελτιώνει αισθητά το ηχείο?

Απάντηση: Αν το ακουόγραμμά σου έχει μέχρι 15 db πτώσεις θα το διαπιστώσεις και μόνος σου. Με περισσότερο από 15 db πτώση στο ακουόγραμμά σου, δε χρειάζεται να ασχολείσαι με το χόμπυ, ξεκίνα το ψάρεμα καλύτερα....

Καλό ζομπέλιασμα συνάδελφοι...

 

[costas EAR]

Μα καλά, βάση είναι αυτή?

Έχουν μια βάση αυτά τα Magnepan, που είναι ρε παιδί μου τόσο σταθερά, που ...φοβάσαι να τα ακουμπήσεις!

Μπαλαντζάρουν, γέρνουν, παίζουν, κουνιούνται και λυκνίζονται, σα κυρίες αλλά όχι σαν ηχεία.....

Αυτό δεν είναι μόνο αισθητικό πρόβλημα ή πρόβλημα ασφαλείας.

Είναι και πρόβλημα που έχει σαφέστατες επεκτάσεις στον ήχο. Η σταθερότητα του ηχείου εξασφαλίζει απείρως καλύτερα μίκρο και μάκρο δυναμικά, σταθερότητα της εικόνας και περισσότερη λεπτομέρεια. Είναι ένα σαφές πρόβλημα του εν λόγω ηχείου.

Η λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι απλή: Αντικατάσταση του πενιχρού ανεστραμμένου "Τ" που παίζει ρόλο βάσης με μια βάση της προκοπής.

Έτοιμη λύση εδώ:

http://www.myesound.com/

αλλά και πολλαπλές δυνατότητες αντιγραφής της παραπάνω πρότασης ή εξ'αρχής DIY λύσης κατά μόνας, με μόνο όριο τη φαντασία σας!

 

[Petros_Dalipis]

Συγγνώμη, αλλά δεν αντέχω...
Για ηχείο μιλάμε ή για γαρδένιες και βουκαμβίλιες; Μήπως πιάνει και μελίγκρα; :142:

... η κόλλα παίρνει ένα πρασινωπό χρωματάκι, σα να αρχίζουν να αναπτύσσονται βρύα και λειχήνες πάνω στο ηχείο....

Ή σα να πιάνει μούχλα.
...

Μελίγκρα δεν πιάνει, αλλά απ' ότι φαίνεται μουχλιάζει.:143:
Και γιατί η μαμά Magnepan δεν εξοπλίζει με zobel τα ηχεία της εξ' αρχής; Κόστος; Και ποιά είναι τα "κατάλληλα ενισχυτικά" που κάνουν τα πρίμα τους να χαϊδεύουν;

 

[costas EAR]

Θέλω έτοιμα καλώδια για το εξωτερικό κρος!

Τα εξωτερικά κρος των μαγνεπαν συνδέονται με το ηχείο με 3 ζεύγη καλωδίων, και ενώ μπορεί κάποιος να βάλει ό,τι καλωδιάκι γουστάρει γιατί έτσι του αρέσει, κάποιος άλλος θέλει να έχει μια επώνυμη έμπιστη λύση, και είναι αδύνατο να πάρεις 3 ζεύγη βαλχάλες για κάθε ηχείο, έτοιμη λύση λοιπόν δεν υπάρχει?

Κι όμως, ας είναι καλά το καρντάσι ο κύριος κάρντας, που έφτιαξε μέχρι και βύσματα ειδικά για τα αλενάτα σφιχτάρια των μάγνεπαν.

Ορίστε, και σε αρκετά καλό κοστολόγιο θα έλεγα:

http://www.dedicatedaudio.com/inc/searchresults?s=magnepan&ss=magnepan&n=348371

Εδώ να προσθέσω μόνο πως η άποψή μου είναι πηνιόσυρμα παντού, ακόμα και αλλαγή της εσωτερικής καλωδίωσης με πηνιόσυρμα, μονόκλονο, όσο χοντρό μπορείτε να στρίβετε μέσα στο ηχείο, χωρίς να χρειάζονται υπερβολές, πάνω από 12 awg ό,τι και να βάλετε είναι άχρηστο. Σημείωση: Το καλύτερο πηνιόσυρμα είναι το φλατ, βλέπε Goertz ή Alpha Core.

 

[costas EAR]

Και γιατί η μαμά Magnepan δεν εξοπλίζει με zobel τα ηχεία της εξ' αρχής; Κόστος; Και ποιά είναι τα "κατάλληλα ενισχυτικά" που κάνουν τα πρίμα τους να χαϊδεύουν;

A, γιατί δε κάνει το ένα και γιατί δε κάνει το άλλο δε χρειάζεται να ρωτάς φίλε μου εμένα, πάρτους τηλέφωνο. Η πιο τίμια απάντηση που θα πάρεις θα είναι "λόγω κόστους". Και εγώ τη δέχομαι αυτήν την απάντηση.

Τα ζομπελ δε κοστίζουν ως υλικά.

Αλλά μήπως έχεις δει πολλές εταιρίες να βάζουν στάνταρ ζόμπελ μέσα στα ηχεία τους? Κόστος ακόμα κι εκεί....

Για ενισχυτικά πάμε σε άλλο θέμα.... έπεται συνέχεια....

 

[costas EAR]

Δε παίζει καλά, κι έχω και δυνατό ενισχυτή, τι φταίει?

Το παραπάνω που χρησιμοποίηση ως τίτλο (Δε παίζει καλά, κι έχω και δυνατό ενισχυτή, τι φταίει?) το έχω ακούσει και επιβεβαιώσει άπειρες φορές...

Τι πρόβλημα κι αυτό, ε?

Τι λέτε να φταίει?

Εγώ το μόνο χειροπιαστό - άρα τεχνικό δεδομένο - που μπορώ να σας πω είναι η ευαισθησία τους και το μέγιστο spl τους, οπότε να αντιστοιχήσουμε τι ενισχυτή χρειάζεται πχ το Magnepan 3.6 R.

Ευαισθησία 80 db (μετρημένο και από μένα και στο stereofile, άσε τι λένε στην μαμά μάγνεπαν... δυστυχώς)

max spl 116 db οδηγούμενο full range (κάποιοι λένε και παραπάνω αλλά μη δίνετε σημασία), >125db οδηγούμενο με αποκοπή στα 60Hz.

Για τα 118 db χρειάζεται μόλις 12 διπλασιασμούς ισχύος, δηλαδή μόλις κάτι ψιλά (96 βαττ) πάνω από τα 4 κιλοβάττ....

Και οι περισσότεροι προσπαθούν να ακούσουν μόνο με τα ψιλά (τα 96 βαττ)...

Τα συμπεράσματα δικά σας....

Σαφώς λόγω απόστασης μεμβράνης από μαγνήτες και χτυπήματος αυτής πάνω στους μαγνήτες δεν αντέχει τέτοια ισχύ σε πολύ χαμηλές συχνότητες, πχ στα 15 και 25Hz, αλλά στη φυσιολογική μουσική τέτοιες συχνότητες σχεδόν δεν υπάρχουν. Ταυτόχρονα ο κατασκευαστής το δίνει να έχει απόκριση από 34HZ και πάνω, αν του κάνεις μια τέτοια αποκοπή και παίζει από 35 κύκλους και άνω, δε θα πιστεύεις στα αυτάκια σου... Και τα βαττ θα τα ρουφάει όπως ο γιός μου το γάλα, εντελώς αχόρταγα και αδιαμαρτύρητα....

Αλήθεια, πόσοι τα έχουν ακούσει αυτά τα ηχεία με κιλοβαττικούς ενισχυτές? (εγώ εξαιρούμαι...)

Άρα, με ενεργή διενίσχυση με 2 κανάλια από 2 κιλοβάττ στο κανάλι είσαι εντελώς στα όρια, αν ο ενισχυτής έχει προστασία μπορεί και να κλείσει....

Με τριενίσχυση σε αυτό το βατάζ είσαι ΟΚ.....

Αυτές είναι οι αλήθειες της ζωής....

 

[Petros_Dalipis]

Για ενισχυτικά πάμε σε άλλο θέμα.... έπεται συνέχεια....

Περιμένω με ανυπομονυσία.

 

[costas EAR]

Οπότε ή παίρνεις Magnepan και ψάχνεις για κιλοβαττικά ενισχυτικά, ή πάρε κόρνες καλύτερα και κάνε την 911 να νιώθει άνετα σε τοπολογία SET....

Τώρα για κιλοβαττικά ενισχυτικά τι να προτιμήσουμε?

Με ελάχιστη σκέψη θα έλεγα λαμπάτο ενισχυτή, αν μπορείς να τον βρείς, να τον αγοράσεις και να αντέχεις τη ζέστη που θα βγάζει.

Με λίγη παραπάνω σκέψη εύκολα θα έλεγα "ψηφιακό" ενισχυτή, με υψηλή απόδοση και φτηνά πολλά πολλά βαττ.

Όσο για ποιότητα στο ενισχυτικό, η άποψή μου είναι σαφής: ζήτω τα "ψηφιακά"!

Αυτό μου αρέσει πολύ περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο έχω ακούσει, στην έκφρασή του από την tripath, τάξης δηλαδή "Τ".

Αυτό μου αρέσει, αυτό προτείνω. Αλλά τα γούστα γούστα, κι εγώ ένα λαμπάτο κιλοβαττικό θα τον έπαιρνα, αν ήταν σε χαμηλή τιμή (κι αν η γιαγιά μου είχε πα@ρια, παππού θα τη φώναζα)....

 

[costas EAR]

Δεν έχουν μπάσσο! Είναι προβληματικά τα ηχεία?

Άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα:

"Δεν έχουν μπάσσο! Είναι προβληματικά τα ηχεία?"

Έχω βαρεθεί ειλικρινά να το ακούω!

Λοιπόν, το "πρόβλημα" του μπάσσου στα magnepan είναι τριπλό, ένα της οδήγησης (ποιός παππούς), ένα της τοποθέτησης και της απόστασης από τον πίσω τοίχο (ποιός μεγαλοσαλονάτος) κι ένα της μουσικής πληροφορίας που χρειάζεται να αναπαράγει.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά, το πρώτο είναι το προαπαιτούμενο, αν δεν έχεις ισχύ μη περιμένεις τίποτα, πάρε λοιπόν τα κιλοβάττ σου και περιπάτει.

Το δεύτερο είναι ο χώρος. Είπαμε, ξαναείπαμε και το ξαναλέμε, ο χώρος είναι το πιο σημαντικό στοιχείο του στερεοφωνικού μας! Όσο δε για το Magnepan, αν δε του δώσεις 170cm από τον πίσω τοίχο μη περιμένεις θαύματα, αν το κολλήσεις στον πίσω τοίχο, θα έχει άλλου είδους θαύματα, θα αναφωνήσεις "μα που πήγε το μπάσσο?"

Το τρίτο είναι η γνώση της διαφορετικής ποιότητας των χαμηλών συχνοτήτων που υπάρχουν στη μουσική. Το ηχείο δε πάσχει σε απόκριση, αυτό είναι σαφές. Απλά δε μπορεί λόγω κατασκευής να αναπαράγει ήχους που βγαίνουν από αυξήσεις της πίεσης. Βγάζει ήχους που παράγονται από ταλάντωση. Αντίθετα, άλλα ηχεία αδυνατούν να βγάλουν ήχους ταλάντωσης, καθώς δουλεύουν μόνο με τον άλλο τρόπο, αυτόν της πίεσης. Εντενέστατη ανάλυση υπάρχει και εδώ:

http://www.avsite.gr/vb/showthread.php?t=54916&page=19

στο λινκ του bro που ποστάρει τα λόγια του πολύ RD...

Προσωπικά προτιμώ να έχω ένα ηχείο με μπάσσο ταλάντωσης (δικός μου όρος) παρά με μπάσσο πίεσης (επίσης). Δηλαδή δε μπορώ ένα μπας ριφλέξ να κουνάει τα σκώτια μου στη φωνή του ψαραντώνη...

Υπάρχει όμως και λύση, ακόμα και σε αυτό το θέμα, συνδυάζουμε το μαγκνεπαν με ένα σαμπ με μπάσσο πίεσης και κάνουμε επιλεκτική χρήση του σαμπ, αναλόγως μουσικού - ηχητικού περιεχομένου!

Βουαλά, και ο σκύλος χορτάτος!
(η σχεδόν, αλλά είναι ο καλύτερος συμβιβασμός που θα μπορούσα να προτείνω, άλλωστε όλο το χόμπυ αυτό είναι μια σειρά συμβιβασμών, δε θέλω αντιρρήσεις...)

 

[costas EAR]

Να υπενθυμίσω τα ευκόλως εννοούμενα: όπου νομίζετε ή είστε σίγουροι πως κάνω λάθος, παρακαλώ διορθώστε με. Ή απλά έχετε άλλη άποψη; Παρακαλώ καταθέστε την όσο πιο αναλυτικά μπορείτε!

Επίσης αν έχετε να προσθέσετε κάτι, παρακαλώ να το κάνετε το συντομότερο δυνατό.

Εκτός των αντικειμενικών ευρημάτων, ή των τεχνικών δεδομένων, οι προσωπικές προτιμήσεις μου και προτάσεις (πχ για καλώδια ή ενισχυτικά) βασίζονται μόνο και μόνο στην εμπειρία μου με αυτά τα ηχεία και είναι απολύτως βέβαιο πως άλλοι χρήστες θα έχουν άλλη άποψη, εντελώς διαφορετική, ίσως εξίσου σεβαστή, αυτό εσείς θα το κρίνετε....

Η δική μου πάντως εμπειρία με τη σειρά 3 (SMG3aii) σχηματίζεται από 18 χρόνια τώρα που έχω τέτοιο ηχείο και στα οποία χρόνια ήμουν ασταμάτητα στο ψάξιμο για εξέλιξη και βελτίωση του εν λόγω ηχείου, άρα όσο χαζός και να είμαι, όλο και κάτι θα έχω να σας πω στην τελική.

Φιλικά πάντα,
οκ?

 

[costas EAR]

Αυτό το ρίμπον είναι πολύ ευαίσθητο, αληθεύει?

Ναι, αληθεύει αυτό.

Το ρίμπον των μάγκνεπαν είναι πραγματικά πολύ ευαίσθητο. Με ένα φύσημα μπορείς να το κόψεις.

Αυτό είναι άλλο ένα πρόβλημα του ηχείου, πχ δε μπορείς να το τοποθετήσεις μπροστά σε πόρτα που θα κάνει "ρεύμα" το καλοκαίρι.... Θα πάρεις το ριμπονάκι στο χέρι.

Ταυτόχρονα όμως, το ρίμπον έχει διάρκεια ζωής, δεν είναι κάτι που θα πάει για μια ζωή. Ομολογουμένως κι αυτό είναι ένα κατασκευαστικό πρόβλημα, είναι ουσιαστικά το τίμημα για μια τόσο έξοχη μονάδα υψηλών συχνοτήτων σε τόσο χαμηλό κοστολόγιο.

Γιατί φθείρεται? Διότι :

1. Οξειδώνεται με την πάροδο του χρόνου

2. Αλλάζει η ακαμψία του

3. Αλλάζει η αντίστασή του


Τι διάρκεια ζωής έχει τελικά?

Θα έλεγα 5 χρόνια άψογης λειτουργίας.
Αν θες να είσαι άρχοντας, κάθε 5 ετία αλλάζεις τα ρίμπονς, και τα έχεις όχι σα καινούρια, αλλά εντελώς καινούρια!

Κόστος αλλαγής? Τελευταία φορά που τα άλλαξα 120 ευρώ το ζεύγος αν δε κάνω λάθος. Δε τα επισκεύασα - αντικατέστησα μόνος μου, τα έστειλα στην επίσημη αντιπροσωπεία, στη Lyric.
Tην απόδειξη ακόμα την έχω, αλλά πιθανά μέχρι τώρα να έχει διαφοροποιηθεί η τιμή.

Όπως και να έχει δεν είναι σημαντικό ποσό και αυτό είναι η ουσία.

Οπότε, συνάδελφοι μαγκνεπανάδες πότε αλλάξατε τα ρίμπον σας τελευταία φορά? Μήπως γι'αυτό δεν ακούτε και τόσο υπέροχα πρίμα πια?

Μήπως λέω....

 

[costas EAR]

To ρίμπον στο 3.6 δε δένει τέλεια με το μιντ-γούφερ

Αυτό είναι άλλη μια αλήθεια και αποτελεί άλλο ένα κατασκευαστικό πρόβλημα του συγκεκριμένου ηχείου (MG 3.6 R).

Για λόγους ευκολίας χρήσης υπάρχει μια διαφορά φάσης στο σημείο κρος μεταξύ ρίμπον και μιντ. Το αποτέλεσμα είναι ουσιαστικά το ρίμπον να μη δένει ποτέ εντελώς με το μιντ, παρά το "κόλπο" τοποθέτησης ώστε το ρίμπον να απέχει λίγο παραπάνω από τον ακροατή σε σχέση με το μιντ.

Η λύση είναι πολύ εύκολη και πολύ απλή: Συνδέεις την έξοδο του ενισχυτή σου και στο εξωτερικό κρος και στο σημείο πάνω στο ηχείο όπου συνδέεται η αντίσταση σε σειρά με το ρίμπον (παρακάμπτεις το εξωτερικό κρος στο δρόμο του ρίμπον, αφαιρώντας έναν πυκνωτή σε σειρά τιμής 200μF, ο οποίος πλέον δίνει μόνο στο μιντ)

Το αποτέλεσμα είναι να ακούγονται πλέον τα 2 μεγάφωνα σαν ένα, εντελώς ενιαία. Ανεβαίνει λίγο η στάθμη του μιντ όπως και του ρίμπον, οπότε ίσως χρειαστεί άλλη αντίσταση σε σειρά. Μειονέκτημα ότι με αυτή τη συνδεσμολογία δεν υπάρχει πλέον ασφάλεια σε σειρά με το ρίμπον, για λόγους ασφαλείας, αλλά αυτό αποτελεί επιπρόσθετο πλεονέκτημα στον ήχο.

Φυσικά μπορεί να γίνει συνδεσμολογία τέτοια ώστε να συνεχίζει να υπάρχει ασφάλεια σε σειρά με το ρίμπον. Απλά θα χρειαστεί να ανοιχτεί η πλάτη του ηχείου, 4 βιδούλες είναι, δε θέλω άγχος...

Το ζητούμενο είναι να αφαιρεθεί ο πυκνωτής που υπάρχει στο εξωτερικό κρος από το δρόμο του ρίμπον. Αυτή είναι η λύση του προβλήματος αυτού.

Η άλλη λύση είναι ενεργή πολυενίσχυση με πλήρη αφαίρεση του μαμά παθητικού κρος, και χρήση LR 24 db/oct σε όλες τις αποκοπές....

Περί ορέξεως....