Βιβλία

[Mr Spock]

Περιλαμβάνει: Εξήντα τρία ποιήματα που είχε ξεχωρίσει προσεκτικά από έναν όγκο αδημοσίευτου έργου πολλών δεκαετιών. Ποιήματα που έγιναν τα τραγούδια των τελευταίων τεσσάρων άλμπουμ του. Μια επιλογή από τα ανέκδοτα σημειωματάρια του – διάφορα χαρτάκια που βρίσκονταν παντού (ακόμα και στο ψυγείο, όπως μαρτυρεί ο γιος του). Τον λόγο του στην απονομή του ισπανικού Βραβείου του Πρίγκιπα των Αστουριών. Αυτοπροσωπογραφίες και ποικίλα σκίτσα του Κοέν. Άλλωστε, ο ίδιος ήταν που ήθελε να μπουν μερικές από τις πάρα πολλές ζωγραφιές του. Απλώς δεν πρόλαβε να το κάνει και το έπραξαν οι επιμελητές με βάση τα όσα είχαν συζητήσει μαζί του. Σε όλα αυτά, πρόσθεσαν και τα μέιλ που αντάλλαξε με έναν φίλο του την τελευταία ημέρα της ζωής του.

Η διαθήκη του Λέοναρντ Κοέν

Ο Γιώργος Βαϊλάκης γράφει για τη «Φλόγα - ποιήματα, στίχοι και επιλογές από τα σημειωματάρια» του σπουδαίου τροβαδούρου που κυκλοφόρησε μόλις από τις εκδόσεις Gutenberg.

popaganda.gr

 

[wizzy]

Σειρά έχει το "No Celebration", η επίσημη βιογραφία των Paradise Lost.

Διάβασα το "No Celebration". Το βιβλίο ακολουθεί την τυπική φόρμα των βιογραφιών συγκροτημάτων - με συνεντεύξεις από μέλη του συγκροτήματος καθώς κι ανθρώπων που με τον ένα ή τον άλλον τρόπο σχετίστηκαν/συνεργάστηκαν με το συγκρότημα, στις οποίες εξιστορούν τα γεγονότα κάθε περιόδου. Τα κεφάλαια του βιβλίου "χωρίζονται" ανά κυκλοφορία album του συγκροτήματος κι η βιογραφία φτάνει μέχρι και την κυκλοφορία του "Medusa" (το αμέσως προηγούμενο από την πρόσφατη κυκλοφορία τους "Obsidian").

Γενικά, βρήκα πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο και ιδιαίτερα εκείνα τα κεφάλαια που αφορούσαν τις κυκλοφορίες των "One Second", "Host" και "Believe in nothing", albums στα οποία το συγκρότημα δίχασε το κοινό του με την απομάκρυνσή του από το metal που έπαιζαν μέχρι και το "Draconian Times". Όλη εκείνη η περίοδος και κυρίως οι λόγοι για τους οποίους το συγκρότημα έκανε στροφή 180 μοιρών στη μουσική του κατεύθυνση, για εμάς που μεγαλώσαμε με το συγκρότημα - κι ιδιαίτερα στην προ-internet εποχή - αποτελούσαν ένα μυστήριο και χάρηκα που "συμπλήρωσα το κενό".

Κι αφού έκανα ένα ευχάριστο διάλειμμα, διαβάζοντας πέντε comics (την τριλογία "American Gods" του Neil Gaiman" - είχα διαβάσει και το βιβλίο πριν πολλά χρόνια και τώρα είμαι περίεργος να δω εάν θα εκδοθεί σε comic και το "Anansi Boys", το "Wraith" του Joe Hill - prequel του "NOS4Α2", το οποίο διάβασα κι αυτό πριν καιρό και το "Pink Floyd Experience", μία μη εξουσιοδοτημένη, εικονογραφημένη βιογραφία του συγκροτήματος), πήρε σειρά το "Κι έτσι διαλύθηκαν όλα", το δεύτερο μέρος της αυτοβιογραφίας του Moby.

Το δεύτερο μέρος της αυτοβιογραφίας του Moby, ακολουθεί το ίδιο μοτίβο με το πρώτο μέρος - μικρές ιστορίες με χαλαρή χρονική συνέχεια κι εμβόλιμες παραθέσεις περιστατικών από την παιδική του ηλικία. Μέχρι στιγμής μου φαίνεται εξίσου ενδιαφέρον με το πρώτο μέρος κι επίσης βρίσκω θετικό ότι για κάποια γεγονότα που αφηγείται ο καλλιτέχνης, υπάρχει κι η αντίθετη άποψη.

 

[spylab]

The Lonesome Dove Chronicles Αψογο western !

4 βιβλια σε ενα , εχω διαβασει τα 2πρωτα
Εκανα διαλλειμα για το βιβλιο του μπολτον για τον πορτοκαλη ουρακοταγκο
και στα γρηγορα διαβασα λιγο trash Gladiators vs Zombies και το
Enemy of All Mankind A True Story of Piracy το οποιο ηταν πολυ καλο !

Απο κατω λιγο κειμενο απο την αρχη του βιβλιου
Yet for all its strength, the crystalline structure of cast iron can sometimes be marred by invisible impurities, particularly when the ratio of carbon to iron is not properly regulated, making it prone to catastrophic failure. And when the cast-iron reinforce that houses the ignition chamber fails, a cannon ceases to be a cannon. It becomes a bomb.
The four members of the gun crew standing next to that cannon, as its reinforce shatters into hundreds of fragments, are dead before the sound of the explosion reaches their ears. And they are the lucky ones. The gunpowder ignition creates a sudden increase in air pressure inside the chamber; air that is normally fifteen pounds per square inch in a matter of milliseconds is pressurized to more than a thousand pounds per square inch. A blast wave surges out in all directions, traveling at more than twenty thousand feet per second, ten times the speed of sound. The wave severs arms and legs from the torsos of the nearby gunners, ruptures their organs; the combination of heat and pressure liquefies their eyeballs. By the time the second wave of energy—called the shock wave—rolls in, carrying the cast-iron fragments of the cannon at supersonic speeds, the gun crew has ceased to exist. The shock waves and the cannon fragments simulate the effects of a modern-day nail bomb, burrowing into the flesh and bones of other gun crews standing farther away. Hands and ears and legs are blown off; vital organs are punctured. Within a matter of seconds, the gun deck of the ship is coated with blood and tissue.

Και ενω κανονικα θα συνεχιζα στο lonesome dove που ειναι και το καλυτερο το διαλλειμα πηρε μια παραταση για λιγο syfy και ετσι διαβαζω τωρα το
Salvage Marines (καλουτσικο)

 

[andreaswrx]

Μόλις το τελείωσα . Πάρα πολύ καλό πολιτικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας με θέμα τις διαπλοκές και δωροδοκίες μεταξύ υψηλών προσώπων και πολιτικών εναντίον ενός σκληρού τηλεπαρουσιαστή , περισσότερο ξεροκέφαλου παρά αδιάφθορου. Ο τρόπος γραφής του Spinrad χειμαρώδης και αδυσώπητος , θυμίζει πολύ Ellroy.

 

[Mr Spock]

View attachment 173133

Μόλις το τελείωσα . Πάρα πολύ καλό πολιτικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας με θέμα τις διαπλοκές και δωροδοκίες μεταξύ υψηλών προσώπων και πολιτικών εναντίον ενός σκληρού τηλεπαρουσιαστή , περισσότερο ξεροκέφαλου παρά αδιάφθορου. Ο τρόπος γραφής του Spinrad χειμαρώδης και αδυσώπητος , θυμίζει πολύ Ellroy.

- με γύρισες τουλάχιστον 30 χρόνια πίσω ( θυμάμαι ακόμα εκφράσεις του στίλ : κοιναισθητικος κλπ )

- τα έχω διαβάσει όλα . . . προχώρα άφοβα . . . θα σου διευρύνει την σκέψη ο Μπάρον

- στην κάτωθι δίτομη έκδοση το έχω

. . . προτείνω :

. . . το καλύτερό του

. . . τρελό γέλιο

. . . συγκλονιστικό

. . . προφητικό και εσαεί πλέον επίκαιρο

 

[andreaswrx]

- με γύρισες τουλάχιστον 30 χρόνια πίσω ( θυμάμαι ακόμα εκφράσεις του στίλ : κοιναισθητικος κλπ )

- τα έχω διαβάσει όλα . . . προχώρα άφοβα . . . θα σου διευρύνει την σκέψη ο Μπάρον

- στην κάτωθι δίτομη έκδοση το έχω

View attachment 173135



. . . προτείνω :

View attachment 173136 . . . το καλύτερό του

View attachment 173137 . . . τρελό γέλιο

View attachment 173138 . . . συγκλονιστικό

View attachment 173140 . . . προφητικό και εσαεί πλέον επίκαιρο

Ευχαριστώ για τις προτάσεις!Σίγουρα θα διαβάσω και άλλα βιβλία του.

 

[Mr Spock]

'' 7 βιβλία πυρηνικού καταφυγίου '' . . . ( όπου δίτομα , τρίτομα κλπ έργα , υπολογίζονται ως ένα )


1. 1984 - Όργουελ
2. Ο Δράκουλας - Στόουκερ
3. Τα Σταφύλια Της Οργής - Στάϊνμπεκ
4. Junky - Μπάροουζ
5. Ο Ηλίθιος - Ντοστογιεύσκι
6. Η Δίκη - Καύκα
7. Το Χαμένο Σαββατοκύριακο - Τζάκσον


η σειρά είναι τυχαία

 

[vass72]

 

[wizzy]

[...]πήρε σειρά το "Κι έτσι διαλύθηκαν όλα", το δεύτερο μέρος της αυτοβιογραφίας του Moby.

Το δεύτερο μέρος της αυτοβιογραφίας του Moby, ακολουθεί το ίδιο μοτίβο με το πρώτο μέρος - μικρές ιστορίες με χαλαρή χρονική συνέχεια κι εμβόλιμες παραθέσεις περιστατικών από την παιδική του ηλικία.

Το διάβασα κι αυτό. Το δεύτερο μέρος της αυτοβιογραφίας του Moby, μου άφησε μια γλυκόπικρη "γεύση".

Εννοώ, ΟΚ, έμαθα πολλά για το πώς ήταν η ζωή του λίγο πριν κυκλοφορήσει το "Play" και αφότου σημείωσε την παγκόσμια επιτυχία του. Και πόσο τον επηρέασε αυτή η (απότομη) επιτυχία. Και πόσο εύκολα "έπεσε" από την "κορυφή" που τον είχε τοποθετήσει το "Play". Και... πολλά ναρκωτικά, ρε παιδιά, πολλά. Δηλαδή, λέμε λέμε για τον Ozzy κι ό,τι έχει καπνίσει/πιει/sniffάρει οτιδήποτε κυκλοφόρησε σε ναρκωτική ουσία και διαβάζω τα κεφάλαια αυτού του βιβλίου και σε κάθε παράγραφο 5-10 προτάσεων, στις μισές μιλάει για τα ναρκωτικά που είχε πάρει ή που έψαχνε να πάρει ή τι του είχαν προκαλέσει ή ποια ναρκωτικά (χάπια) έπαιρνε με την ελπίδα να ξεπεράσει τις επιπτώσεις των ναρκωτικών που είχε πάρει προηγούμενως. Και μαζί με όλα αυτά, αλκοόλ. Πολύ αλκοόλ. Τόσο πολύ, που πραγματικά διερωτήθηκα εάν ο τύπος έχει συκώτι ακόμα.

Δηλαδή, με λίγα λόγια, το δεύτερο μέρος της αυτοβιογραφίας συνοψίζεται στο εξής: "Έκανα ό,τι ναρκωτικό έπεφτε στα χέρια μου, έκανα party με ναρκωτικά για τους φίλους (?) μου, έπινα πάρα πολύ αλκοόλ, έκανα sex σε κάθε ευκαιρία με οποιαδήποτε ήθελε να κάνει sex μαζί μου, έπαθα κατάθλιψη σκεπτόμενος την κατάντια μου κι έπαιρνα περισσότερα ναρκωτικά για να "ξεχάσω" (όχι για να ξεπεράσω) την κατάθλιψη." ΟΚ, αυτή ήταν η ζωή του εκείνη την εποχή (1999-2009), απλώς εμένα μου ξένισε όλη αυτή η ιστορία. Σε κάποια φάση, έχασα λίγο το ενδιαφέρον μου για το βιβλίο, διότι ξεκινούσε το κεφάλαιο κι σκεφτόμουν "ω, ρε φίλε, πάλι ναρκωτικά, αλκοόλ, κατάθλιψη και sex; κουράζεις...". Το τελείωσα επειδή δεν μου αρέσει να αφήνω βιβλία στη μέση, αλλά συγκρινόμενο με το πρώτο μέρος της αυτοβιογραφίας του, το βρήκα λιγότερο ενδιαφέρον και λιγότερο ελκυστικό.

@Mr Spock, το διάβασες; Ποια είναι η γνώμη σου;

Σε συνέντευξή του, το 2019, ισχυρίστηκε ότι είναι 11 χρόνια "στεγνός" κι ότι έχει την πρόθεση να γράψει και το τρίτο μέρος της αυτοβιογραφίας του. Για να δούμε...

Προς το παρόν, συνεχίζω με το "For the sake of heaviness: The history of Metal Blade records". Στο πλάνο των μελλοντικών αγορών προστέθηκε το "Damn the machine: The story of Noise Records".

 

[spylab]

7 βιβλία πυρηνικού καταφυγίου

Εγω με αυτα τα βιβλια μπορει και να προτιμουσα να βγω απο το καταφυγιο εξω στην ραδιενεργεια

 

[wizzy]

Προς το παρόν, συνεχίζω με το "For the sake of heaviness: The history of Metal Blade records".

Το τελείωσα. Εξαιρετικά ενδιαφέρον, για όσους ασχολούνται με την metal μουσική. Μου άρεσε το γεγονός ότι ακριβώς επειδή, η Metal Blade, ξεκίνησε ως "one man business", η ιστορία της εταιρίας ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με προσωπικά βιώματα του ιδρυτή της, Brian Slagel. Η αφήγηση είναι σε πρώτο πρόσωπο και παρεμβάλλονται συνεντεύξεις από μουσικούς που είχαν σημαίνοντα ρόλο, κυρίως τη δεκαετία του 1980, στη μουσικό στερέωμα του metal στις Η.Π.Α.. Το γνωστό θέμα με το left indent formatting εμφανίστηκε κι εδώ - όπως και στη βιογραφία των Paradise Lost. Oh well...

Ξεκίνησα και τελείωσα το "Το μήνυμα" της Yrsa Sigurdardóttir. Αστυνομική λογοτεχνία, με γνώριμους - για μένα - χαρακτήρες. Η συγγραφέας ακολουθεί ένα συγκεκριμένο μοτίβο στα βιβλία της: Δίνει στον αναγνώστη "bits & pieces" της υπόθεσης, διάσπαρτες στα κεφάλαια του βιβλίου, περίπου μέχρι τη μέση του. Από την μέση και μετά, τα στοιχεία που γίνονται γνωστά αυξάνονται και καταλήγουμε στα 4-5 τελευταία κεφάλαια, όπου οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές όπως και τα twists στην υπόθεση - τα οποία, στο συγκεκριμένο βιβλίο, φτάνουν μέχρι και την τελευταία σελίδα του. Δεν θα το χαρακτήριζα "page turner" κι ένας άπειρος - με την αστυνομική λογοτεχνία - αναγνώστης μπορεί να βαριόταν μη βλέποντας την υπόθεση να εξελίσσεται με ταχύτητα. Όμως, προσωπικά κι εφόσον είμαι εξοικειωμένος με τον τρόπο γραφής της συγγραφέως, μου άρεσε και θα το πρότεινα σε fans αυτού του είδους λογοτεχνίας.

Συνεχίζω με το "Ο Πυροσβέστης" του Joe Hill.

 

[vass72]

μήπως διάβασε κανείς την αυτοβιογραφία του Tricky???

αυτό είναι το βιβλίο:

 

[spylab]

The fireman is coming. Stay cool.

 

[spylab]

Done with a bonus

 

[Mr Spock]

 

[wizzy]

Συνεχίζω με το "Ο Πυροσβέστης" του Joe Hill.

"Πάει" κι αυτό.

Είναι μεγάλο βιβλίο (~630 σελίδες), τα κεφάλαια είναι σχετικά μικρά και διαβάζεται εύκολα - "page turner" θα το χαρακτήριζα. Θα το ενέτασσα στο σύνολο των δυστοπικών/μέτα-αποκαλυπτικών μυθιστορημάτων (π.χ. "1984", "Θαυμαστός νέος κόσμος" κτλ). Μου κράτησε το ενδιαφέρον από κεφάλαιο σε κεφάλαιο. Όσοι χαρακτήρες έχουν ενεργή συμμετοχή στην πλοκή, αναπτύσσονται επαρκώς. Θα έλεγα ότι ο συγγραφέας αφιερώνει αρκετές σελίδες στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, πρωταγωνιστικών και μη, χωρίς όμως να παραλείπει την εξέλιξη της ιστορίας. Μέχρι τα 2/3 του βιβλίου, η πλοκή είναι "στρωτή", υπό την έννοια ότι ένας "υποψιασμένος" αναγνώστης αναμένει, πάνω-κάτω, κάποιες εξελίξεις. Υπάρχουν κάποιες ανατροπές (twists) "εδώ κι εκεί", οι οποίες βοηθούν την εξέλιξη της ιστορίας. Στο υπόλοιπο 1/3, οι ανατροπές "δίνουν και παίρνουν", κρατώντας τον αναγνώστη σε αγωνία μέχρι το τέλος.

Γενικά, το ευχαριστήθηκα. Δεν θα το χαρακτήριζα "μυθιστόρημα παραλίας" - δεν είναι τόσο "χαλαρό", είναι και μεγάλο σε μέγεθος, δύσκολα χωράει στην τσάντα! Διέκρινα κάποια λάθη στην απόδοση (π.χ. σε κάποιο σημείο διαλόγων έπρεπε να γράφει ότι η Χάρπερ μιλάει με τον Μάικλ, αλλά γράφει ότι μιλάει με τον Μπεν κι αμέσως μετά με τον Μάικλ - παρακολουθώντας την εξέλιξη των γεγονότων, είναι προφανώς ότι ο διάλογος εξελίσσεται μεταξύ της Χάρπερ και του Μάικλ κι η αναγραφή του ονόματος του Μπεν είναι τυπογραφικό λάθος), αλλά όχι στη μετάφραση - καλό αυτό! Επίσης, για όποιον έχει διαβάσει κι άλλα βιβλία του ίδιου συγγραφέα, κάπου προς το τέλος, υπάρχει μια κεκαλυμμένη αναφορά σε άλλο βιβλίο του συγγραφέα - επειδή διάβασα το βιβλίο στα ελληνικά, άρα ήταν μεταφρασμένη, μου πήρε λίγα δευτερόλεπτα να την αντιληφθώ.

Spoiler

Μετά το τέλος, έχει κι άλλο τέλος.

Σειρά πήρε το "Λύτρωση" της Yrsa Sigurdardóttir - συνέχεια του βιβλίου που διάβασα ακριβώς πριν το "Ο Πυροσβέστης".

 

[Mr Spock]

- μόλις χθες μου το δάνεισαν , και τό βρίσκω πολύ ενδιαφέρον . . .

. . . δεν τό γνώριζα , ούτε και την σειρά . . . Οργουελικο so far

 

[wizzy]

View attachment 169753

Το διάβασες;

 

[Mr Spock]

Το διάβασες;

- μόλις χθές το βράδυ το ξεκίνησα , περιμένω να πάω σπίτι για συνέχεια . . . αν και στην δουλειά σήμερα του ρίχνω κάποιες κλεφτές ματιές ( μαζί μου το έχω ) , αλλά θα το αφήσω εκτός εργασίας , για να αφοσιωθώ πλήρως

 

[wizzy]

- μόλις χθές το βράδυ το ξεκίνησα , περιμένω να πάω σπίτι για συνέχεια . . . αν και στην δουλειά σήμερα του ρίχνω κάποιες κλεφτές ματιές ( μαζί μου το έχω ) , αλλά θα το αφήσω εκτός εργασίας , για να αφοσιωθώ πλήρως

OK, αναμένω την άποψή σου όταν το τελειώσεις. Τη δική μου την έγραψα πιο πάνω.