- Μηνύματα
- 57.138
- Reaction score
- 141.647
Γελάω μονίμως με κάτι τέτοια, γιατί δε τα χωράει ο νους μας.
Η Ανδρομέδα κινείται προς εμάς (ή εμείς προς την Ανδρομέδα, όπως θες πες το) με μια ταχύτητα ίση με 300 χλμ το δευτερόλεπτο, ίση με το 1/1000 της ταχύτητας του φωτός. Η καμπύλωση του χωροχρόνου ήδη υπάρχει, και κάθε μεταβολή της, έστω κι ελάχιστη, μετράει, διότι η απόσταση μεταξύ μας είναι 2,5 εκατομμύρια έτη φωτός.
Στα 2,5 εκατομμύρια έτη φωτός που απέχει από μας, μέχρι να φτάσει το φως σε μας σύμφωνα με το δικό μας χρόνο, έχει ταξιδέψει η Ανδρομέδα προς εμάς απόσταση ίση με 2,5 χιλιάδες έτη φωτός (ή εμείς προς την Ανδρομέδα).
Ταυτόχρονα, για το ίδιο το φως που έρχεται σε μας, δεν έχει περάσει καθόλου χρόνος, καθώς αυτό ταξιδεύει με την ταχύτητα του φωτός, δηλαδή φτάνει σε μας την ίδια στιγμή που ξεκίνησε (για το φως, ο χρόνος δεν "τρέχει", είναι σταματημένος).
Σε τέτοια κλίμακα δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε "τώρα". Αυτά είναι ανθρώπινες εφευρέσεις για να μετράμε τις μεταβολές που αντιλαμβανόμαστε γύρω μας.
Η καμπύλωση του χωροχρόνου όπως συμβαίνει στο χείλος μιας μαύρης τρύπας για τους απομακρυσμένους παρατηρητές, ομοίως συμβαίνει για σώματα κινούμενα με μεγάλες ταχύτητες, συγκρίσιμες με αυτήν του φωτός.
Γι'αυτό λέμε πως αν ταξιδέψουμε με ταχύτητα πλησίον αυτής του φωτός προς την Ανδρομέδα, θα φτάσουμε σε λίγες δεκαετίες για εμάς, αλλά εάν πούμε να γυρίσουμε πίσω, θα έχουν περάσει εκατομμύρια χρόνια.
Δεν ξέρω πως ακριβώς υπολογίζουν τις λίγες μέρες απόσταση, τις 4 που είπε ο Θήβας, αλλά ούτε πρόκειται να μάθω. Το όλο κόνσεπτ όμως, έχει μεγάλο ενδιαφέρον, όπως και κάθε τέτοιο "παράδοξο" σύμφωνα με την απλή αντίληψη του χρόνου που έχουμε στην απλή καθημερινή ζωή μας.
Μη βιάζεστε πολλοί εδώ μέσα (όπως φάνηκε) να θεωρήσετε λάθος ότι δεν είναι εύκολα αντιληπτό από την απλή μας καθημερινότητα και τα εύκολα μαθηματικά.
Η Ανδρομέδα κινείται προς εμάς (ή εμείς προς την Ανδρομέδα, όπως θες πες το) με μια ταχύτητα ίση με 300 χλμ το δευτερόλεπτο, ίση με το 1/1000 της ταχύτητας του φωτός. Η καμπύλωση του χωροχρόνου ήδη υπάρχει, και κάθε μεταβολή της, έστω κι ελάχιστη, μετράει, διότι η απόσταση μεταξύ μας είναι 2,5 εκατομμύρια έτη φωτός.
Στα 2,5 εκατομμύρια έτη φωτός που απέχει από μας, μέχρι να φτάσει το φως σε μας σύμφωνα με το δικό μας χρόνο, έχει ταξιδέψει η Ανδρομέδα προς εμάς απόσταση ίση με 2,5 χιλιάδες έτη φωτός (ή εμείς προς την Ανδρομέδα).
Ταυτόχρονα, για το ίδιο το φως που έρχεται σε μας, δεν έχει περάσει καθόλου χρόνος, καθώς αυτό ταξιδεύει με την ταχύτητα του φωτός, δηλαδή φτάνει σε μας την ίδια στιγμή που ξεκίνησε (για το φως, ο χρόνος δεν "τρέχει", είναι σταματημένος).
Σε τέτοια κλίμακα δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε "τώρα". Αυτά είναι ανθρώπινες εφευρέσεις για να μετράμε τις μεταβολές που αντιλαμβανόμαστε γύρω μας.
Η καμπύλωση του χωροχρόνου όπως συμβαίνει στο χείλος μιας μαύρης τρύπας για τους απομακρυσμένους παρατηρητές, ομοίως συμβαίνει για σώματα κινούμενα με μεγάλες ταχύτητες, συγκρίσιμες με αυτήν του φωτός.
Γι'αυτό λέμε πως αν ταξιδέψουμε με ταχύτητα πλησίον αυτής του φωτός προς την Ανδρομέδα, θα φτάσουμε σε λίγες δεκαετίες για εμάς, αλλά εάν πούμε να γυρίσουμε πίσω, θα έχουν περάσει εκατομμύρια χρόνια.
Δεν ξέρω πως ακριβώς υπολογίζουν τις λίγες μέρες απόσταση, τις 4 που είπε ο Θήβας, αλλά ούτε πρόκειται να μάθω. Το όλο κόνσεπτ όμως, έχει μεγάλο ενδιαφέρον, όπως και κάθε τέτοιο "παράδοξο" σύμφωνα με την απλή αντίληψη του χρόνου που έχουμε στην απλή καθημερινή ζωή μας.
Μη βιάζεστε πολλοί εδώ μέσα (όπως φάνηκε) να θεωρήσετε λάθος ότι δεν είναι εύκολα αντιληπτό από την απλή μας καθημερινότητα και τα εύκολα μαθηματικά.