Ηχεία...άσωτα

[editor]

Το 99 τοις εκατο των ηχειων ειναι ασωτα.
Χωρις αμφιβολια ο γιαλος ειναι στραβος!

 

[Bhutia]

Το 99 τοις εκατο των ηχειων ειναι ασωτα.
Χωρις αμφιβολια ο γιαλος ειναι στραβος!

Θα το εκτιμούσαν πολύ όλοι οι αναγνώστες άμα εξηγούσες με ποιο σκεπτικό κατέληξες σε αυτό το ποσοστό ...

 

[thva]

Δεν μπορεί να ξέρεις ακριβώς πως θα ήταν το αληθινό γεγονός αλλά η ίδια η ζωή μας εκπαιδεύει στο πως ακούγονται οι ήχοι ειδικά στο πόσο καθαρα πρέπει να ακούγονται και με τι τόνο κλπ. Τύπου machine learning αυτιά. Σκεψου οτι εχουμε δεχτει τοσα δεδομενα απο τοσες διαφορετικες εμπειριες που εχουμε ολοι δημιουργησει ενα εσωτερικο μοντελο προβλεψης και λεμε αυτο ακουγεται απο στερεοφωνικο και αυτο ειναι η πραγματικοτητα!

Εμενα το ultimate κριτηριο ειναι ποσο αντιλαμβανομαι εγω οτι ειναι κοντα αυτο που ακουω στο εσωτερικο μοντελο προβλεψης. Κανενα μαρκετινγκ... @thva

Τι να πω ; Εγώ δεν βλέπω καμιά ικανότητα αποτύπωσης του ρεαλιστικού μουσικού δρώμενου απο οποιοδήποτε σύστημα ασχέτως οικονομικού ή τεχνικών δυνατοτήτων και συνθηκών. Το να επιχειρεί ή να ισχυρίζεται κάποιος ότι αυτό είναι ο σκοπός και στόχος του είτε είναι κατασκευαστής, είτε ασχολούμενος με την αναπαραγωγή (οικιακή ή και επαγγελματική) ως χόμπι κοροιδεύει τον εαυτό του ή/και πάει να κοροιδεύσει του άλλους. Καταλαβαίνω ότι αυτό νομίζει το 99 % του κόσμου που ασχολείται αλλά για αυτό δεν τους έχω και σε πολύ "εκτίμηση" στό τι κυνηγάνε ή τι νομίζουν ότι έιναι "σωστό". Τι να μπορέσει να επιτύχει ένας άνθρωπος που πιστεύει κάτι τέτοιο ; Τέλος πάντων ξέρουν αυτοί ότι όλα αυτά είναι μάρκετινγκ και μάλιστα της κακιάς ώρας.

Αυτά όμως τα παραπάνω δεν αποτελούν θέμα ή πρόβλημα εάν ξέρεις πραγματικά τι ζητάς, καθώς : Αντίθετα η ερμηνεία και έκφραση είναι κάτι που μπορεί κάποιος ρεαλιστικά να ισχυρισθεί ότι την προσπαθεί δημιουργώντας τις συνθήκες που θα οδηγήσουν σε ένα άλλο γεγονός , μια άλλη κατάσταση που μπορεί να προκαλέσει κάποιες συγκεκριμένες αντιδράσεις στο υποσυνείδητο του ανθρώπου απο άλλο δρόμο. Εντελώς διαφορετική διαδικασία. Για αυτό και δεν υπάρχει το "καλύτερο". Είναι θέμα αισθητικής και επιπέδου που έχει ή κυνηγά ο καθένας για τον εαυτό του και μόνο. Οι ανάγκες είναι διαφορετικές και αλλάζουν και με την ωρίμανση και την εξέλιξη του ατόμου αλλά και του συστήματος του. Δύο πράγματα που οφείλουν , έστω αυτά τουλάχιστον, να είναι αλληλένδετα. Αλλά ούτε και αυτό είναι κατανοητό και όλοι προσπαθούν ακριβώς το αντίθετο.... να βρούν μια "πραγματικότητα" έξω απο αυτούς και σε κάποια αντικειμενικά δήθεν κριτήρια (που και μαυρή αντικειμενικότητα είναι κιόλας ...αλλά τέλος πάντων). Είναι λάθος επιδίωξη. Ή μάλλον δευτερεύουσα εντελώς.

Εξάλλου το ίδιο ισχύει και στο πραγματικό μουσικό γεγονός. Δεν υπάρχει ρεαλισμός παρά μόνο σε σχέση με την συμμετοχή του ίδιου του ανθρώπου. Όπως όταν ένας ερμηνευτής λέει ένα τραγούδι με ξεχωριστό (δεν υπάρχει "σωστός" τρόπος) ή ένας μαέστρος δίνει την δική του ερμηνεία σε ένα μουσικό έργο, ακόμη ακόμη και σε κάθε μουσική φράση του ..... ξυπνώντας και ενεργοποιώντας διαφορετικές αντιδράσεις κάθε είδους σε έναν συγκεκριμένο άνθρωπο. ¨Αλλος π.χ. συγκινείται, άλλος του φαίνεται απαράδεκτη ή αστεία η εκτέλεση , άλλος δραματική , αλλός την θέλει λιγότερο συναισθηματική και περισσότερο εγκεφαλική για να την κατανοήσει και βρίσκει άλλη ερμηνεία πιο ταιριαστή στον ψυχισμό του, άλλος έχει μηδενική αντίδραση, άλλος δεν καταλαβαίνει καν διαφορές κλπ κλπ κ.ο.κ. Εάν δεν έχεις κατανοήσει αυτά πως θα κρίνεις έστω και μια limited αναπαραγωγή και τι αυτή σου προκαλεί και σε τι "κόσμο" πάει να σε βάλει ; Και μάλιστα με άλλη διαδικασία εντελώς ξεχωριστή που πρέπει να προσεγγίσεις και να γνωρίζεις ;

Επίσης το συναίσθημα ή οτιδήποτε όταν βλέπουμε π.χ. ένα έργο σε μια ταινία , δεν έχει σχέση καμιά με την πραγματικότητα του τι θα αισθανόμασταν εάν αυτό συνέβαινε πραγματικά και με την πραγματική συμμετοχή μας ως φυσική παρουσία ή ακόμη χειρότερα εαν αφορούσε εμάς . Οπότε η προσωπική εμπλοκή είναι απαραίτητη. Αφού είναι απαραίτητη καθίσταται το γεγονός πιο "ρεαλιστικό" για εμάς μόνο με αύξηση αυτής. Για αυτό και οι μπούσουλες πάντα είναι κατδικασμένες σε αποτυχία άσχετα και εάν ακόμη είναι αντικειμενικά ανώτεροι. Μόνο εάν το σύστημα διαθέτει την δικιά του "ερμηνεία" και δική του έκφραση στην μουσική έχει ενδιαφέρον και νόημα για ένα άνθρωπο. Και επειδή όπως είπα είναι ατομικό, προσωπικό θέμα και όχι γενικευμένο ως πρός την αντίληψη του .... generic λύσεις δεν είναι ούτε αποτελούν συνήθως το "καλύτερο" και δεν εξασφαλίζουν κάτι που μπορεί να έχει σημασία για εσένα και η οποία αυτή, αποτελεί (ή θα αποτελέσει στο μέλλον με την αποδοχή και έγκριση σου) την πραγματικότητα σου.

 

[Bhutia]

Τι να πω ; Εγώ δεν βλέπω καμιά ικανότητα αποτύπωσης του ρεαλιστικού μουσικού δρώμενου απο οποιοδήποτε σύστημα ασχέτως οικονομικού ή τεχνικών δυνατοτήτων και συνθηκών. Το να επιχειρεί ή να ισχυρίζεται κάποιος ότι αυτό είναι ο σκοπός και στόχος του είτε είναι κατασκευαστής, είτε ασχολούμενος με την αναπαραγωγή (οικιακή ή και επαγγελματική) ως χόμπι κοροιδεύει τον εαυτό του ή/και πάει να κοροιδεύσει του άλλους. Καταλαβαίνω ότι αυτό νομίζει το 99 % του κόσμου που ασχολείται αλλά για αυτό δεν τους έχω και σε πολύ "εκτίμηση" στό τι κυνηγάνε ή τι νομίζουν ότι έιναι "σωστό". Τι να μπορέσει να επιτύχει ένας άνθρωπος που πιστεύει κάτι τέτοιο ; Τέλος πάντων ξέρουν αυτοί ότι όλα αυτά είναι μάρκετινγκ και μάλιστα της κακιάς ώρας.

Αυτά όμως τα παραπάνω δεν αποτελούν θέμα ή πρόβλημα εάν ξέρεις πραγματικά τι ζητάς, καθώς : Αντίθετα η ερμηνεία και έκφραση είναι κάτι που μπορεί κάποιος ρεαλιστικά να ισχυρισθεί ότι την προσπαθεί δημιουργώντας τις συνθήκες που θα οδηγήσουν σε ένα άλλο γεγονός , μια άλλη κατάσταση που μπορεί να προκαλέσει κάποιες συγκεκριμένες αντιδράσεις στο υποσυνείδητο του ανθρώπου απο άλλο δρόμο. Εντελώς διαφορετική διαδικασία. Για αυτό και δεν υπάρχει το "καλύτερο". Είναι θέμα αισθητικής και επιπέδου που έχει ή κυνηγά ο καθένας για τον εαυτό του και μόνο. Οι ανάγκες είναι διαφορετικές και αλλάζουν και με την ωρίμανση και την εξέλιξη του ατόμου αλλά και του συστήματος του. Δύο πράγματα που οφείλουν , έστω αυτά τουλάχιστον, να είναι αλληλένδετα. Αλλά ούτε και αυτό είναι κατανοητό και όλοι προσπαθούν ακριβώς το αντίθετο.... να βρούν μια "πραγματικότητα" έξω απο αυτούς και σε κάποια αντικειμενικά δήθεν κριτήρια (που και μαυρή αντικειμενικότητα είναι κιόλας ...αλλά τέλος πάντων). Είναι λάθος επιδίωξη. Ή μάλλον δευτερεύουσα εντελώς.

Εξάλλου το ίδιο ισχύει και στο πραγματικό μουσικό γεγονός. Δεν υπάρχει ρεαλισμός παρά μόνο σε σχέση με την συμμετοχή του ίδιου του ανθρώπου. Όπως όταν ένας ερμηνευτής λέει ένα τραγούδι με ξεχωριστό (δεν υπάρχει "σωστός" τρόπος) ή ένας μαέστρος δίνει την δική του ερμηνεία σε ένα μουσικό έργο, ακόμη ακόμη και σε κάθε μουσική φράση του ..... ξυπνώντας και ενεργοποιώντας διαφορετικές αντιδράσεις κάθε είδους σε έναν συγκεκριμένο άνθρωπο. ¨Αλλος π.χ. συγκινείται, άλλος του φαίνεται απαράδεκτη ή αστεία η εκτέλεση , άλλος δραματική , αλλός την θέλει λιγότερο συναισθηματική και περισσότερο εγκεφαλική για να την κατανοήσει και βρίσκει άλλη ερμηνεία πιο ταιριαστή στον ψυχισμό του, άλλος έχει μηδενική αντίδραση, άλλος δεν καταλαβαίνει καν διαφορές κλπ κλπ κ.ο.κ. Εάν δεν έχεις κατανοήσει αυτά πως θα κρίνεις έστω και μια limited αναπαραγωγή και τι αυτή σου προκαλεί και σε τι "κόσμο" πάει να σε βάλει ; Και μάλιστα με άλλη διαδικασία εντελώς ξεχωριστή που πρέπει να προσεγγίσεις και να γνωρίζεις ;

Επίσης το συναίσθημα ή οτιδήποτε όταν βλέπουμε π.χ. ένα έργο σε μια ταινία , δεν έχει σχέση καμιά με την πραγματικότητα του τι θα αισθανόμασταν εάν αυτό συνέβαινε πραγματικά και με την πραγματική συμμετοχή μας ως φυσική παρουσία ή ακόμη χειρότερα εαν αφορούσε εμάς . Οπότε η προσωπική εμπλοκή είναι απαραίτητη. Αφού είναι απαραίτητη καθίσταται το γεγονός πιο "ρεαλιστικό" για εμάς μόνο με αύξηση αυτής. Για αυτό και οι μπούσουλες πάντα είναι κατδικασμένες σε αποτυχία άσχετα και εάν ακόμη είναι αντικειμενικά ανώτεροι. Μόνο εάν το σύστημα διαθέτει την δικιά του "ερμηνεία" και δική του έκφραση στην μουσική έχει ενδιαφέρον και νόημα για ένα άνθρωπο. Και επειδή όπως είπα είναι ατομικό, προσωπικό θέμα και όχι γενικευμένο ως πρός την αντίληψη του .... generic λύσεις δεν είναι ούτε αποτελούν συνήθως το "καλύτερο" και δεν εξασφαλίζουν κάτι που μπορεί να έχει σημασία για εσένα και η οποία αυτή αποτελεί (ή θα αποτελέσει στο μέλλον με την αποδοχή και έγκριση σου) την πραγματικότητα σου.

Αξίζει like στην ευρηματικότητα των επιχειρημάτων... Αν μέναμε στον παραλληλισμό με τον κινηματογράφο οποιοδήποτε οπτικό μέσο απέδιδε εικόνα αλλοιωμένη σε βαθμό ανάλογο των άσωτων ηχείων θα εξασφάλιζε το μένος σκηνοθετών και διευθυντών φωτογραφίας.

Ένα setup που θα ωθούσε σταθερά στο ίδιο κι επαναλαμβανόμενο μοτίβο καλλιτεχνικής εμπλοκής του ακροατή με το δρώμενο ανεξάρτητα από το τι κομμάτι θ'αναπαραγόταν δεν θα ήταν προτιμότερο κατά τη γνώμη μου σε σχέση με κάποιο που θα είχε πιο ουδέτερη απόδοση ακολουθώντας τις περιεχόμενες σε καθένα κομμάτι καλλιτεχνικές εγκλίσεις.

 

[steadyshot]

Τι να πω ; Εγώ δεν βλέπω καμιά ικανότητα αποτύπωσης του ρεαλιστικού μουσικού δρώμενου απο οποιοδήποτε σύστημα ασχέτως οικονομικού ή τεχνικών δυνατοτήτων και συνθηκών. Το να επιχειρεί ή να ισχυρίζεται κάποιος ότι αυτό είναι ο σκοπός και στόχος του είτε είναι κατασκευαστής, είτε ασχολούμενος με την αναπαραγωγή (οικιακή ή και επαγγελματική) ως χόμπι κοροιδεύει τον εαυτό του ή/και πάει να κοροιδεύσει του άλλους. Καταλαβαίνω ότι αυτό νομίζει το 99 % του κόσμου που ασχολείται αλλά για αυτό δεν τους έχω και σε πολύ "εκτίμηση" στό τι κυνηγάνε ή τι νομίζουν ότι έιναι "σωστό". Τι να μπορέσει να επιτύχει ένας άνθρωπος που πιστεύει κάτι τέτοιο ; Τέλος πάντων ξέρουν αυτοί ότι όλα αυτά είναι μάρκετινγκ και μάλιστα της κακιάς ώρας.

Αυτά όμως τα παραπάνω δεν αποτελούν θέμα ή πρόβλημα εάν ξέρεις πραγματικά τι ζητάς, καθώς : Αντίθετα η ερμηνεία και έκφραση είναι κάτι που μπορεί κάποιος ρεαλιστικά να ισχυρισθεί ότι την προσπαθεί δημιουργώντας τις συνθήκες που θα οδηγήσουν σε ένα άλλο γεγονός , μια άλλη κατάσταση που μπορεί να προκαλέσει κάποιες συγκεκριμένες αντιδράσεις στο υποσυνείδητο του ανθρώπου απο άλλο δρόμο. Εντελώς διαφορετική διαδικασία. Για αυτό και δεν υπάρχει το "καλύτερο". Είναι θέμα αισθητικής και επιπέδου που έχει ή κυνηγά ο καθένας για τον εαυτό του και μόνο. Οι ανάγκες είναι διαφορετικές και αλλάζουν και με την ωρίμανση και την εξέλιξη του ατόμου αλλά και του συστήματος του. Δύο πράγματα που οφείλουν , έστω αυτά τουλάχιστον, να είναι αλληλένδετα. Αλλά ούτε και αυτό είναι κατανοητό και όλοι προσπαθούν ακριβώς το αντίθετο.... να βρούν μια "πραγματικότητα" έξω απο αυτούς και σε κάποια αντικειμενικά δήθεν κριτήρια (που και μαυρή αντικειμενικότητα είναι κιόλας ...αλλά τέλος πάντων). Είναι λάθος επιδίωξη. Ή μάλλον δευτερεύουσα εντελώς.

Εξάλλου το ίδιο ισχύει και στο πραγματικό μουσικό γεγονός. Δεν υπάρχει ρεαλισμός παρά μόνο σε σχέση με την συμμετοχή του ίδιου του ανθρώπου. Όπως όταν ένας ερμηνευτής λέει ένα τραγούδι με ξεχωριστό (δεν υπάρχει "σωστός" τρόπος) ή ένας μαέστρος δίνει την δική του ερμηνεία σε ένα μουσικό έργο, ακόμη ακόμη και σε κάθε μουσική φράση του ..... ξυπνώντας και ενεργοποιώντας διαφορετικές αντιδράσεις κάθε είδους σε έναν συγκεκριμένο άνθρωπο. ¨Αλλος π.χ. συγκινείται, άλλος του φαίνεται απαράδεκτη ή αστεία η εκτέλεση , άλλος δραματική , αλλός την θέλει λιγότερο συναισθηματική και περισσότερο εγκεφαλική για να την κατανοήσει και βρίσκει άλλη ερμηνεία πιο ταιριαστή στον ψυχισμό του, άλλος έχει μηδενική αντίδραση, άλλος δεν καταλαβαίνει καν διαφορές κλπ κλπ κ.ο.κ. Εάν δεν έχεις κατανοήσει αυτά πως θα κρίνεις έστω και μια limited αναπαραγωγή και τι αυτή σου προκαλεί και σε τι "κόσμο" πάει να σε βάλει ; Και μάλιστα με άλλη διαδικασία εντελώς ξεχωριστή που πρέπει να προσεγγίσεις και να γνωρίζεις ;

Επίσης το συναίσθημα ή οτιδήποτε όταν βλέπουμε π.χ. ένα έργο σε μια ταινία , δεν έχει σχέση καμιά με την πραγματικότητα του τι θα αισθανόμασταν εάν αυτό συνέβαινε πραγματικά και με την πραγματική συμμετοχή μας ως φυσική παρουσία ή ακόμη χειρότερα εαν αφορούσε εμάς . Οπότε η προσωπική εμπλοκή είναι απαραίτητη. Αφού είναι απαραίτητη καθίσταται το γεγονός πιο "ρεαλιστικό" για εμάς μόνο με αύξηση αυτής. Για αυτό και οι μπούσουλες πάντα είναι κατδικασμένες σε αποτυχία άσχετα και εάν ακόμη είναι αντικειμενικά ανώτεροι. Μόνο εάν το σύστημα διαθέτει την δικιά του "ερμηνεία" και δική του έκφραση στην μουσική έχει ενδιαφέρον και νόημα για ένα άνθρωπο. Και επειδή όπως είπα είναι ατομικό, προσωπικό θέμα και όχι γενικευμένο ως πρός την αντίληψη του .... generic λύσεις δεν είναι ούτε αποτελούν συνήθως το "καλύτερο" και δεν εξασφαλίζουν κάτι που μπορεί να έχει σημασία για εσένα και η οποία αυτή, αποτελεί (ή θα αποτελέσει στο μέλλον με την αποδοχή και έγκριση σου) την πραγματικότητα σου.

Πρωταρχικό ρόλο σε αυτά που γράφεις παίζει αυτό που ακούς και πως τα ερμηνεύεις εσωτερικά .

Το μέσον δηλαδή το σύστημα , αυτό που τράβηξε κάθε audiophile στην εμπειρία ήταν ότι αυτό που άκουγε του έδινε την αίσθηση ότι «κάτι συμβαίνει στο χώρο του» δηλαδή την ψευδαίσθηση του ρεαλιστικού . Κάτι που δεν μπορούσε να το πει για τα τυπικά mass consumer μέσα αναπαραγωγής .

Πώς θα έρθει η ανατριχίλα για τη μουσική της επιλογής του αν κριτήριο δεν είναι η ικανότητα του συστήματος να ξεγελάει για ρεαλιστικό;

 

[costas EAR]

Αξίζει like στην ευρηματικότητα των επιχειρημάτων... Αν μέναμε στον παραλληλισμό με τον κινηματογράφο οποιοδήποτε οπτικό μέσο απέδιδε εικόνα αλλοιωμένη σε βαθμό ανάλογο των άσωτων ηχείων θα εξασφάλιζε το μένος σκηνοθετών και διευθυντών φωτογραφίας.

Ένα setup που θα ωθούσε σταθερά στο ίδιο κι επαναλαμβανόμενο μοτίβο καλλιτεχνικής εμπλοκής του ακροατή με το δρώμενο ανεξάρτητα από το τι κομμάτι θ'αναπαραγόταν δεν θα ήταν προτιμότερο κατά τη γνώμη μου σε σχέση με κάποιο που θα είχε πιο ουδέτερη απόδοση ακολουθώντας τις περιεχόμενες σε καθένα κομμάτι καλλιτεχνικές εγκλίσεις.

Τον Αράπη κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς.

 

[thva]

Αξίζει like στην ευρηματικότητα των επιχειρημάτων... Αν μέναμε στον παραλληλισμό με τον κινηματογράφο οποιοδήποτε οπτικό μέσο απέδιδε εικόνα αλλοιωμένη σε βαθμό ανάλογο των άσωτων ηχείων θα εξασφάλιζε το μένος σκηνοθετών και διευθυντών φωτογραφίας.

Ένα setup που θα ωθούσε σταθερά στον ίδιο κι επαναλαμβανόμενο τρόπο καλλιτεχνικής εμπλοκής του ακροατή με το δρώμενο ανεξάρτητα από το τι κομμάτι θ'αναπαραγόταν δεν θα ήταν προτιμότερο κατά τη γνώμη μου σε σχέση με κάποιο που θα είχε πιο ουδέτερη απόδοση ακολουθώντας τις περιεχόμενες σε καθένα κομμάτι καλλιτεχνικές εγκλίσεις.

Πάλι δεν κατάλαβες. Δεν έχει σχέση αυτό που λέω με ουδετερότητες (που δεν υπάρχουν έτσι και αλλιώς) αλλά και τίποτε περί μηχανημάτων και audio. Θες να έχεςι αυτό που λές και θεωρείς ώς σωστό σαν σύστημα ; .... να το έχεις. Πως θα κρίνεις όμως εάν είναι το καλύτερο και μάλιστα εδω μιλάμε και για το best κιόλας ;

Όταν π.χ. ακούς ένα κομμάτι που σου αρέσει, το γνωρίζεις πολύ καλά και το έχεις ακούσει χιλιάδες φορές στο σύστημα σου, - αυτό το σύστημα που θες και 'έχεις κατέληξες να έχεις, δεν με νοιάζει με τι τρόπο και κριτήρια έκανες την επιλογή σου- .... και το εγκρίνεις απόλυτα. Και λές τέλεια, αυτό είναι , καταλαβαίνω απόλυτα τον συνθέτη και τι θέλει να μου μεταδώσει.

Ωραία μέχρι εδω ;

Πας σε ένα άλλο σύστημα και η ερμηνεία αλλά και η έκφραση δεν είναι αυτή που πίστευες ότι είναι τέλεια και δεν σου "ταιριάζει" πλέον ή την θεωρείς πια "σωστή" ή "λάθος'. Μάλιστα δεν καταλαβαίνεις καλά καν τι σου συμβαίνει και την απορρίπτεις γιατί δεν είναι σύμφωνη με αυτό που έχεις καταλήξει καθώς δεν κατανοείς πλέον και τον σκοπό ή τον ίδιο τον συνθέτη. Νοιώθεις ότι σε ξεπερνάει. Εκεί πρέπει ο ίδιος ηθελημένα να απολέσεις το. κριτήριο σου.

Ποιό είναι καλύτερο σύστημα ;

Το δεύτερο.

Και λογικό καθώς εάν συνέχιζε να ήταν (συνέχιζες να πίστευες) το δικό σου το σύστημα που σε κράτησε εγκλωβισμένο να θεωρείς την ερμηνεία όπως την είχες στο μυαλό σου ενώ τώρα έρχεται σε αντίθεση με αυτή του συνθέτη και εκτελεστή .... εσυ αποκλείεται να ξέρεις καλύτερα απο αυτόν τι ήιθελε να εκφράσει. Βασικά πρέπει πάντα να θεωρείς τον συνθέτη σαν ανώτερο σου και ότι είσαι είσαι μπροστά του (και όντως είσαι) ένας άσχετος. Ή και να υπήρχε συμφωνία αληθινή και γνήσια μεταξύ εσού και του συστήματος σου ... θα σήμαινε ότι αυτό είναι χειρότερο ή τουλάχιστον ίσο με εσένα. Το κααλύτερο σύστημα συνήθως θα "διαφωνήσει" μαζί σου και με την μέχρι τότε ιδέα σου για μια τυχόν ερμηνεία που με το παλαιό σύστημα απλώς δεν μπορούσες να την αντιληφθείς ότι υπάρχει. Μπορεί και να μπορέσεις με το νέο σύστημα και ας μην πιάνει 20. 000 Hz ή 30 Hz όπως το παλιό. Το ίδιο άτομο, ο ίδιος δίσκος, ο ίδιος χώρος κιόλας ... απλώς άλλαξες π.χ. την πηγή.

Δηλαδή όχι να κάνει την δική του ερμηνεία κατ΄ανάγκην αλλά .... να αφήνει πληθώρα ερμηνειών να έρθουν στο φώς και να κατδεικνύεται η διαφορά τους. Αυτό πάντα θα σε ξαφνιάζει, πάντα θα είναι ενδιαφέρον, δεν θα το βαρεθείς τόσο γρήγορα, πληρεί τα σημαντικά και βασικά πράγματα που για εσένα έχουν σημασία .... και γενικά αυτό είναι το πραγματικά καλύτερο. Αυτό που είναι "ανώτερο" απο εσένα και την γνώμη σου και σου δείχνει άλλο δρόμο που συνήθως δεν τον κατανοείς. Εάν τον κατανοούσες θα ήσουν εσυ ανώτερος αυτού και άρα το σύστημα σου τότε θέλει αλλαγή και δεν ε΄χει να σου προσφέρει κάτι παρπάνω πλέον. . . Αυτό δεν είναι μέσα στην επιδίωξη των κατσκευαστών , οι περισσότεροι δεν ξέρουν καν πως επιτυγχάνεται και ο ασχολούμενος με το audio χομπίστας , ακόμη και να ξέρει να το εκτιμάει, το συναντάει συνήθως τυχαία. Ακόμη και οι κατσκευαστές συνήθως τυχαία και με πολλούς πειραματισμούς.