Λάθος για τα καλώδια τροφοδοσίας. Υπήρχαν. Πχ το γνωστό σαν καφέ της Audioquest, της kimber, audio note, MIT κλπ.Όπως είχα υποσχεθεί (ή έστω προειδοποιήσει), θα αναφερθώ εκτεταμένα στους λόγους για τους οποίους είμαι βέβαιος ότι τα καλώδια audio επεμβαίνουν απειροελάχιστα έως καθόλου στο μεταφερόμενο ακουστικό σήμα - και σίγουρα "δεν ακούγονται".
Τα παρακάτω αφορούν κυρίως αναλογικά interconnect (καλώδια RCA).
Πριν από τριάντα χρόνια, ως 4ετής φοιτητής Φυσικού στην Αθήνα, έπιασα την πρώτη μου δουλειά και μάζεψα αρκετά χρήματα για να στήσω ένα αληθινό συστηματάκι ήχου και να εγκαταλείψω το "φορητό με αποσπόμενα ηχεία" που με συντρόφευε από μαθητή. Βασίστηκε λοιπόν σε έναν εγγλέζικο ενισχυτή Creek 4040 που μου χάρισε αγαπημένος θείος (κάτοχος πολύ αξιόλογου και σοβαρού συστήματος ακόμη και με τα σημερινά δεδομένα - και θαυμάσιας δισκοθήκης). Το συμπλήρωσα με τα υπέροχα ηχειάκια Rega Kyte, (είχα μικρό χώρο) και λοιπά ηλεκτρονικά από τη μεσαία γκάμα της Technics (CD player, ραδιόφωνο, κασετόφωνο). Πικάπ δεν χρειάστηκα γιατί δεν είχα ακόμα βινύλια και γιατί είχα ήδη ακούσει πόσο υπέροχα έπαιζαν και το CD player του θείου (ένα από τα πρώτα κι ένα από τα επόμενα Meridian που ήρθαν στην Ελλάδα) και το πικάπ της Micro Seiki. Αποφάσισα ότι θα επενδύσω σε σύγχρονη δισκοθήκη που δεν φθείρεται δηλ. CD. To METROPOLIS σε όλη του τη δόξα και έφερνε (σχεδόν) τα πάντα.
Ξεκοκκάλιζα τότε αδιάλειπτα τον ΗΧΟ και όλα σχεδόν τα εγγλέζικα περιοδικά (HI-FI NEWS, HI-FI CHOICE, WHAT HI-FI) και πότε-πότε τα BBC Music, Stereophile ή το γερμανικό AUDIO. Κι αργότερα τa ελληνικά AUDIO και HI-TECH. Τα περισσότερα CD που έδιναν τότε τα περιοδικά ήταν πραγματικός θυσαυρός.
Απ' αυτά που διάβαζα παντού, ήξερα (ή "ήξερα") ότι έπρεπε να ξοδέψω και σε καλώδια, τουλάχιστον για τα ηχεία και το CD player. Για τα ηχεία πήρα εξαρχής αξιοπρεπή καλώδια (SUPRA Classic 4.0) όμως για τα interconnect βολεύτηκα με τα κοινά που είχαν οι συσκευές. Όσο για τα καλώδια τροφοδοσίας ρεύματος, δεν είχαν ακόμη ανακαλυφθεί...
Η δισκοθήκη σιγά-σιγά μεγάλωνε, το Δεύτερο Πρόγραμμα πάντα πολύτιμο σχολείο και οδηγός από παιδί, ο Αθήνα 98.4 κι αργότερα ο Μελωδία FM το ίδιο. Απολάμβανα και μάθαινα τη μουσική όλου του κόσμου. Το σύστημά μου επαρκές, ευάκουστο, πιστός σύντοφος. Εννοείται ότι από καιρό δεν άφηνα έκθεση για έκθεση Hi-Fi (Hilton, Intercontinental κλπ), τριγύριζα αρκετά στους χώρους ακροάσεων των κεντρικών μαγαζιών Hi-Fi και άκουγα... Αγαπώντας και την κλασσική μουσική βρισκόμουν όσο συχνά κατάφερνα στη Λυρική Σκηνή στην Ακαδημίας, στο Παλλάς κι αργότερα στο Μέγαρο Μουσικής. Και σε άλλες μουσικές σκηνές για άλλα είδη. Θυσιάζοντας άλλα πράγματα αναγκαστικά.
Αντιλαμβανόμουν λοιπόν τις βασικές ποιοτικές διαφορές μιας ζωντανής συναυλίας (με ή χωρίς ενίσχυση) με την οικιακή αναπαραγωγή μουσικής. Ήξερα ότι το σύστημά μου ήταν "εισαγωγικό" (ο ήχος, το σύστημα και ο χώρος του θείου ήταν σε άλλο επίπεδο), αλλά ήξερα κι ότι δεν είχε νόημα να κυνηγάω τη ζωντανή εμπειρία στο σπίτι. Ένα καλούτσικο ζευγάρι ακουστικά της Sony (V6070; ή κάτι τέτοιο) με βοηθούσε να συνειδητοποιώ τα προβλήματα που αναιρούνταν όταν "έφευγε" ο παράγοντας "χώρος".
Ωστόσο, βέβαιος ότι έπρεπε να αναβαθμίσω τουλάχιστoν τα φτωχά interconnect, ξεκίνησα ουσιαστικές ακροάσεις, σε "φιλόξενα" καταστήματα με αληθινούς χώρους ακρόασης (σπάνιζαν όμως). Περιέγραφα το σύστημά μου και μου προτείναν οπωσδήποτε αναβάθμιση με καλώδια ανάλογα με σημερινά των € 100-150. Τα άκουγα στα καλοστημένα συστήματα, όλα καλά και ωραία και εντυπωσιακά. Όμως οι σπουδές φυσικής και το "πείραμα" ήταν πλέον τρόπος σκέψης για μένα. Ζήτησα από την αρχή εναλλαγή για σύγκριση με το φθηνό interconnect (από τις συσκευασίες Technics). Άρνηση σχεδόν παντού. Με διάφορες αιτιολογίες (το rack είναι στριμωγμένο, ταλαιπωρούμε τα ακριβά βύσματα, τα ακριβά μηχανήματα, λείπει ο τεχνικός και άλλα τέτοια). Που πάω κι εγώ, σκεφτόμουν, καταχρώμαι το χρόνο τους για ένα καλώδιο κι όχι για μια γερή αγορά. Όμως κάπου τα κατάφερα. Σε ένα πολύ ακριβό σύστημα και με θαυμαστό ήχο δέχτηκαν την εναλλαγή γελώντας. Κι εκεί "έφαγα" την πρώτη ήττα: Το σύστημα έπαιξε το ίδιο θαυμαστά και το ίδιο "high-end" και με το φθηνοκαλώδιο. Ο πωλητής κράτησε το ίδιο χαμόγελο θριάμβου. Εγώ εντελώς χαμένος δεν ρώτησα πολλά περισσότερα τότε, αλλά όμως στη συνέχεια οργανώθηκα. Αποφάσισα οι λίγες πιθανόν επιτυχημένες απόπειρες να είναι μόνο σε συστήματα και καταστήματα αξιώσεων και αφού συναντούσα ήχο αισθητά καλύτερο από το δικό μου σύστημα. Αγόρασα κι ένα ακόμα φθηνό καλώδιο (με θωράκιση) από κατάστημα ηλεκτρονικών, μήπως έτυχε το "μαμά" Technics να είναι κρυμμένος θυσαυρός. Κατάφερα ακόμη κάποιες ακροάσεις με εναλλαγή καλωδίου, αλλά επέμεινα πολύ για να γίνουν. Καταστροφή... Δεν άκουγα καμία διαφορά με τις εναλλαγές. Τα πολύ καλά συστήματα παρέμεναν πολύ καλά, τα υπέροχα παρέμεναν υπέροχα. Όλα ηχούσαν πολύ καλύτερα από το δικό μου φυσικά. Με ένα απλό φθηνό καλώδιο...
Δεν ήξερα τι να σκεφτώ, καμία υποψία μέχρι τότε. Απλά εγώ δεν κατάφερνα στα καταστήματα να ακούσω διαφορές. Αλλά είχα ακούσει τα φθηνοκαλώδια να επιτρέπουν σε υπέροχα high-end συστήματα να συνεχίζουν να παίζουν το ίδιο υπέροχα κι αυτό ήταν ένα πρώτο ακλόνητο δεδομένο.
Αποφάσισα να πειραματιστώ περισσότερο. Αγόρασα ένα Van Den Hull M.C. D 102 III Hybrid, το οποίο είχε εξαιρετικά reviews στα περισσότερα περιοδικά (σπάνιο αφού στα καλώδια τα εγγλέζικα περιοδικά γενικά δεν συμφωνούσαν καθόλου). Αφιέρωσα πολύ χρόνο στο οικιακό σύστημα ελπίζοντας πως θα ακούσω με τα πολλά κάποια διαφορά, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Σταμάτησα εκεί.
Λίγα χρόνια μετά, η αγορά των πρώτων ακουστικών Sennheiser ήταν μιά αποκάλυψη. Τα HD-580 ήταν τότε η νέα ναυαρχίδα της εταιρίας, τα καλύτερα δυναμικά ακουστικά στον κόσμο. Το CD player της Technics αποκάλυψε έναν λεπτομερέστερο, ομαλότερο και φυσικότερο χαρακτήρα και ξανάρχισα να ακούω όλη τη δισκοθήκη από την αρχή. (Κι επειδή είχα πλέον επιστρέψει στην πόλη μου και είχα μεγαλύτερο χώρο, αναβάθμισα ηχεία και ενισχυτή.) Αγόρασα και τον πρώτο μου ενισχυτή ακουστικών, της Audio Alchemy. Αποφάσισα να ασχοληθώ πάλι με τα καλώδια interconnect, τα νέα ακουστικά και ο ξεχωριστός ενισχυτής τους είχαν ανεβάσει αισθητά και χειροποιαστά την ποιότητα ήχου. Καμία διαφορά στα καλώδια. Άρχισα για πρώτη φορά να υποψιάζομαι μια "φοβερή αλήθεια". Δεν μπορεί να ακούω κάθε αναβάθμιση συσκευών τόσο εύκολα αλλά όχι των interconnect...
Ακολούθησαν πειράματα με νόημα. Είχα ήδη ασχοληθεί με ηλεκτρονικές κατασκευές σε κιτ και είχα την ευχέρεια να τους κάνω επισκευές και μετατροπές. Είχα ακριβή πολύμετρα και τις απαραίτητες γνώσεις. Είχα γενήτρια συχνοτήτων αλλά και τεχνικά CD δοκιμών με μεγάλη πικοιλία σημάτων. Τροφοδότησα λοιπόν δύο πολύ διαφορετικά καλώδια από την ίδια έξοδο του CD με διάφορα σήματα. Επίσης με μουσική με έντονα μεταβατικά. Στην άλλη άκρη των καλωδίων υπήρχαν πανομοιότυπα ανεξάρτητα φορτία είτε των 20kOhm είτε των 50kOhm. Η όποια πιθανή διαφορά συμπεριφοράς των καλωδίων θα έδινε κάποια στιγμιαία διαφορά σήματος στην άλλη άκρη τους έστω κάποια μV (microVolt). Με αυτή την πιθανή διαφορά τάσης τροφοδότησα τον ενισχυτή ακουστικών με το volume σταδιακά στο μέγιστο. (Πολύ επικίνδυνο, τίποτα δεν πρέπει να πάει στραβά ή να ξεσυνδεθεί αν έχετε τα ακουστικά στα αυτιά). Καμμία απόκριση στην έξοδο του ενισχυτή! Ούτε μετρήσιμη ούτε στα ακουστικά! Νεκρική σιγή! Ούτε σε παραλλαγές του πειράματος. Οι άκρες των δύο διαφορετικών καλωδίων (Van Den Hull και "απλό") έδιναν κάθε στιγμή απολύτως ισότιμο σήμα και η όποια πιθανή στιγμιαία διαφορά τους σε στιγμές μεταβατικών, ενισχυμένη σφοδρά εκ νέου, δεν έδινε καν ακουστό στα ακουστικά ή μετρήσιμο σήμα!
Άρχισα να υποψιάζομαι σοβαρά αυτό που ως φυσικός όφειλα να σκεφτώ από την αρχή και να μην παρασυρθώ επί χρόνια από τα περιοδικά και το εμπορικό κύκλωμα. Αφού τα καλώδια interconnect δεν έχουν κανένα τρόπο να αφαιρέσουν - εντός του ακουστικού φάσματος - κάτι από την κυματομορφή που μεταφέρουν κάθε στιγμή, όσο "μικροσκοπικό" και να είναι, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για ηχητικές διαφορές καλωδίων interconnect. Τα ηλεκτρικά χαρακτηριστικά τους μπορούν μόνο σε πολύ ακραίες περιπτώσεις να αλλάξουν σε επίπεδα μη ακουστά την απόκριση συχνοτήτων (π.χ. -0.1 dΒ στα 20kHz), αλλά πρέπει να το επιδιώξεις, πχ να τυλίξεις το καλώδιο σε σπείρες για να το κάνεις πηνίο.
Η χαριστική βολή στην υπόθεση καλώδια interconnect ήρθε πρόσφατα (τα τελευταία δύο χρόνια) όταν μπόρεσα να κάνω τυφλές και μη δοκιμές με μηχανήματα πολύ υψηλής βαθμίδας (εντός "high-end" πεδίου αν θέλετε). Οι εναλλαγές καλωδίων (οποιωνδήποτε καλωδίων από μια γκάμα 6-7 διαφορετικών, σε περιοχή τιμών από αξίας € 5 ως € 250), δεν έδωσαν καμία ακουστή διαφορά όταν τοποθετήθηκαν μεταξύ του dac Chord Qutest και του ενισχυτή Lehmann Linear D II, οδηγώντας τα κορυφαία Sennheiser HD-650. (Τα καλώδια των € 250 δανικά όπως κι ενός ακόμη dac αρκετά ακριβότερου από το Qutest). Με όλα τα interconnect ο ήχος παρέμεινε υπέροχος και απαράλλαχτος. Πολύ-πολύ καλύτερος απ' ό,τι θα παίξει ένα καλό δικάναλο οικιακό σύστημα σε ένα μέτρια φροντισμένο χώρο, ή ακόμη περισσότερο ένα "high-end" σύστημα σε ένα αφρόντιστο δωμάτιο έκθεσης ή ξενοδοχείου. Κανένα καλώδιο δεν είναι ο περιορισμός.
Συνεπώς, ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του ή να προσανατολίσει τις δικές του δοκιμές για όλα εκείνα που λέμε ξανά και ξανά και κάποιοι δεν θέλουν ούτε να τα ακούν. Στο εμπόριο ισχύει το "εγώ στραβώνω και πουλώ, εσύ φέξε και αγόραζε". Ίσχυε πάντα και θα ισχύει για πάντα.
Most visitors online was 2716 , on 5 Dec 2023