Y
Yiannis_B
Guest
Είτε κοιτώ τις αριστοτεχνικά καμπυλωμένες ψήκτρες του Bryston 4BSST2, είτε τις απολήξεις των εξατμίσεων του VFR, πάντα μπαίνω στον κόπο να κοιτάξω κάτω από την επιφάνεια. Και συνήθως απογοητεύομαι. Όχι με τα συγκεκριμένα μηχανήματα, αλλά με πολλά άλλα που πέφτουν στα χέρια μου.
Πότε δεν απογοητεύομαι? Όταν η συνέπεια δεν αναλώνεται σε φτηνούς εντυπωσιασμούς. Οι τριπλές σάντουιτς πλακέτες του Bryston, ή το καταπληκτικό γυμνό μοτέρ του VFR, με φτιάχνουν περισσότερο από την εξωτερική εμφάνιση.
Όταν ξανακλείσουν τα καπάκια και τα πλαστικά, αποκτάς μια οικειότητα με τα μηχανάκια.
Βοηθάει και ότι είμαι σχετικός με την σχεδίαση, αλλά η πρώτη εντύπωση δεν αφορά το ηλεκτρονικό σχέδιο, αλλά την μηχανολογία. Πως στήριξες τους πυκνωτές? με φτηνό χυμένο θερμοπλαστικό, ή με κατεργασμένο σε CNC αλουμινένιο κολάρο και μικρές ανοξείδωτες ή αλουμινένιες allen? Πόσες φορές έλυσες τα κάρτερ, και πώς μέχρι και την εκατοστή φορά οι βίδες σφίγγουν με την ίδια ευκολία και ακρίβεια? Γιατί οι κούρμπες των καλωδίων από τους μετασχηματιστές μοιάζουν πρόχειρες, και γιατί να μην ακολουθούν τις καμπύλες της Monica Bellucci?
Υπερβολές?
Ναι, σίγουρα. ΑΛΛΑ....δείχνουν κάτι για τον ίδιο τον δημιουργό πίσω από το μηχάνημα. Και τα μηχανήματα δεν είναι άψυχα, είναι ο ίδιος ο δημιουργός και άνθρωπος πίσω από αυτά. Οι γυναίκες δεν τα πολυ-καταλαβαίνουν αυτά. Είναι γιατί πίσω από την πρόσοψη του ενισχυτή δεν μπορούν να δουν τον άνθρωπο, τα ηλεκτρόνια και τις αγωνίες του. Τίποτα δεν φτιάχτηκε χωρίς τα τελευταία. Με εκπλήσσει κάθε ανθρώπινο κατασκεύασμα, οι ώρες που δαπανήθηκαν από τους μηχανικούς, τα ξενύχτια τους και το όραμά τους. Δείτε έναν ανοιχτό Accuphase.....είναι αυτή η προσήλωση στην λεπτομέρεια ζηλωτή μοναχού που λέει και ο φίλος μου ο Ζαμπέτογλου στις Μηχανολογίες του, και η αρχιτεκτονική της κατασκευής που κάνει ακόμη και έναν ανίδεο περί ενισχυτών να καταλάβει ότι πρόκειται για κάτι με συνέπεια και τρέλα ταυτόχρονα.
Ξέρω, ξέρω, όλα αυτά είναι πολύ ακριβά, αλλά άλλο ακριβό και άλλο τίμιο. Αν το δείτε από την λειτουργία που επιτελεί, υπάρχουν πολλά μηχανάκια που έχουν ισάξιες ή και καλύτερες επιδόσεις. Ε και? Ο μηχανικός που έφτιαξε αυτά τα αριστουργήματα ήταν ένας, τελικά στην παραγωγή ή τρέλα του μάλλον βγαίνει ακριβή, ποιος νοιάζεται?
Πώς να εκστασιαστείς από μηχανολογικής πλευράς από μια Metric? Φαίνεται τόσο άσχημη και φτηνή που θα μπορούσαν να την πουλούν στο παζάρι που γίνεται στον Βόλο κάθε καλοκαίρι, μαζί με μαλλί της γριάς και μία δωδεκάδα πιάτα με χρυσά λουλουδάκια. Και δεν μπορεί αυτό να μην δηλώνει κάτι για τον δημιουργό πίσω από την Metric. Αλλά τι?
Έλα ντε…..:107:
Πότε δεν απογοητεύομαι? Όταν η συνέπεια δεν αναλώνεται σε φτηνούς εντυπωσιασμούς. Οι τριπλές σάντουιτς πλακέτες του Bryston, ή το καταπληκτικό γυμνό μοτέρ του VFR, με φτιάχνουν περισσότερο από την εξωτερική εμφάνιση.
Όταν ξανακλείσουν τα καπάκια και τα πλαστικά, αποκτάς μια οικειότητα με τα μηχανάκια.
Βοηθάει και ότι είμαι σχετικός με την σχεδίαση, αλλά η πρώτη εντύπωση δεν αφορά το ηλεκτρονικό σχέδιο, αλλά την μηχανολογία. Πως στήριξες τους πυκνωτές? με φτηνό χυμένο θερμοπλαστικό, ή με κατεργασμένο σε CNC αλουμινένιο κολάρο και μικρές ανοξείδωτες ή αλουμινένιες allen? Πόσες φορές έλυσες τα κάρτερ, και πώς μέχρι και την εκατοστή φορά οι βίδες σφίγγουν με την ίδια ευκολία και ακρίβεια? Γιατί οι κούρμπες των καλωδίων από τους μετασχηματιστές μοιάζουν πρόχειρες, και γιατί να μην ακολουθούν τις καμπύλες της Monica Bellucci?
Υπερβολές?
Ναι, σίγουρα. ΑΛΛΑ....δείχνουν κάτι για τον ίδιο τον δημιουργό πίσω από το μηχάνημα. Και τα μηχανήματα δεν είναι άψυχα, είναι ο ίδιος ο δημιουργός και άνθρωπος πίσω από αυτά. Οι γυναίκες δεν τα πολυ-καταλαβαίνουν αυτά. Είναι γιατί πίσω από την πρόσοψη του ενισχυτή δεν μπορούν να δουν τον άνθρωπο, τα ηλεκτρόνια και τις αγωνίες του. Τίποτα δεν φτιάχτηκε χωρίς τα τελευταία. Με εκπλήσσει κάθε ανθρώπινο κατασκεύασμα, οι ώρες που δαπανήθηκαν από τους μηχανικούς, τα ξενύχτια τους και το όραμά τους. Δείτε έναν ανοιχτό Accuphase.....είναι αυτή η προσήλωση στην λεπτομέρεια ζηλωτή μοναχού που λέει και ο φίλος μου ο Ζαμπέτογλου στις Μηχανολογίες του, και η αρχιτεκτονική της κατασκευής που κάνει ακόμη και έναν ανίδεο περί ενισχυτών να καταλάβει ότι πρόκειται για κάτι με συνέπεια και τρέλα ταυτόχρονα.
Ξέρω, ξέρω, όλα αυτά είναι πολύ ακριβά, αλλά άλλο ακριβό και άλλο τίμιο. Αν το δείτε από την λειτουργία που επιτελεί, υπάρχουν πολλά μηχανάκια που έχουν ισάξιες ή και καλύτερες επιδόσεις. Ε και? Ο μηχανικός που έφτιαξε αυτά τα αριστουργήματα ήταν ένας, τελικά στην παραγωγή ή τρέλα του μάλλον βγαίνει ακριβή, ποιος νοιάζεται?
Πώς να εκστασιαστείς από μηχανολογικής πλευράς από μια Metric? Φαίνεται τόσο άσχημη και φτηνή που θα μπορούσαν να την πουλούν στο παζάρι που γίνεται στον Βόλο κάθε καλοκαίρι, μαζί με μαλλί της γριάς και μία δωδεκάδα πιάτα με χρυσά λουλουδάκια. Και δεν μπορεί αυτό να μην δηλώνει κάτι για τον δημιουργό πίσω από την Metric. Αλλά τι?
Έλα ντε…..:107:
:143::143:
