με γλωσσόφαγε αυτή η σακαφιόρα ο μπρέτσους και σναχώθκα , θα πάω στη γιατρέσα σήμερα να με δει , μου κρατάνε και τον ΙΚΑ να δω ποιος είναι αυτός ο ΙΚΑς τώρα.
Κοίτα Γιώργη, απ' όταν ασχολήθκα με το ποδήλατο ήξερα ότι υπήρχαν δυνατότητες, το ένιωθα, με έβαζε όμως μεγάλο φρένο η προσαρμογή με το σύνολο και φυσικά τα παραπανίσια μου κιλά. Ότι άποψη έχω για το κόσμο του ποδηλάτου είναι από εκείνο το διάστημα των 3 χρόνων. Μπορεί να έπεσα και σε χάλια παρέες, ήταν όμως αρκετές και το προφίλ ήταν σχεδόν πάντα το ίδιο.
Σε αυτή τη κατηγορία θα βρεις μαναχά γυαλιστερούς, άνθρωποι που με τον κάλο που διαθέτουν θα προσπαθήσουν να βγάλουν από τη μύγα, ξύγκι. Θα ρίξουν απίστευτα λεφτά πάνω στο ποδήλατο, θα προσπαθήσουν να μειώσουν τις τριβές, τη αντίσταση και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, θα δώσουν μέχρι και 1000€ για δύο ρουλεμανάκια επειδή ο κατασκευαστής υπόσχετε λιγότερες τριβές, όταν δεν θα έχει μείνει τίποτα άλλο και θα έχουν εξαντλήσει μέχρι τη τελευταία λεπτομέρεια σε όλο το ποδήλατο, θα πιάσουν ότι άλλο σενάριο υπάρχει για να δικαιολογήσουν το ότι κατά βάθος είναι παλτά.
Κοίτα Γιώργη, απ' όταν ασχολήθκα με το ποδήλατο ήξερα ότι υπήρχαν δυνατότητες, το ένιωθα, με έβαζε όμως μεγάλο φρένο η προσαρμογή με το σύνολο και φυσικά τα παραπανίσια μου κιλά. Ότι άποψη έχω για το κόσμο του ποδηλάτου είναι από εκείνο το διάστημα των 3 χρόνων. Μπορεί να έπεσα και σε χάλια παρέες, ήταν όμως αρκετές και το προφίλ ήταν σχεδόν πάντα το ίδιο.
Δεν γνωριζω για τη ποιότητα της παρέας εκεί σακάτ σε εσάς, εδώ Αθήνα και στη Λάρσα πάντως που ασχολήθκα είναι το ίδιο, άρα κάτι δεν πάει καλά με εμάς και όχι με τον γιαλό που αρμενίζουμε...
Ακόμα και άνθρωποι της ίδιας φυσιολογίας είναι αδύνατον να συνυπάρξουν πλέον, ο πραγματικός λόγος είναι γιατί ψωνιζόμαστε και πιστεύουμε ότι είμαστε κάποιοι. Αρχιδι@ είμαστε, κάτι μ@λακες είμαστε που πάμε με το ποδήλατο πέρα, δώθε...
Ωστόσο δεν είναι λίγοι αυτοί που κατοικοεδρεύουν μέσα στο οικοσύστημα του στράβα, ξέροντας ότι είναι καλοί περνάνε στο next level, παρακολουθούν στενά τους χρόνους και τα segment και βγαίνουν να χτυπήσουν τους χρόνους. Αρρώστια σκέτη, μου το έχουν πει και εμένα, ότι ζω για τα kom. Η αλήθεια είναι πως έχω πάρει αρκετά, για τους παρατηρητικούς όμως, θα δουν ότι λόγο του ρυθμού όταν έχω διάθεση θα πάρω ότι κομ υπάρχει στο διάβα σε βάθος χλμ. και όχι συγκεκριμένα κομμάτια.
Είμαι απίστευτα χαρούμενος όταν χτυπάω τα δικά μου κομ ρίχνοντας επιπλέον τους προσωπικούς χρόνους. Αυτό σημαίνει ότι γίνομαι καλύτερος και μόνο χαρά με δίνει.
Άλλοι είναι ικανοί να φτάσουν σε ακραίες καταστάσεις για ένα και μόνο κομ, λες και δεν θα βρεθεί καλύτερος από αυτούς, πάντα θα υπάρχει καλύτερος από τον καλύτερο
Κάτι άλλο που επίσης μου δίνει χαρά στους δικούς μου στόχους είναι όταν μπορώ να είμαι κοντά στους χρόνους αθλητών, αν ξέροντας δλδ ότι στο κομμάτι που κάνω προπόνηση ήταν κομμάτι αγώνα. Να μπορέσω να τους ξεπεράσω είναι αδύνατον και ούτε πρόκειται ποτέ, ότι είμαι κοντά όμως είναι το θκόμ έπαθλο. Άλλοι έχοντας live segment και συνδρομή στο στράβα θα προσπαθήσουν να πατήσουν ακόμα και τους χρόνους αθλητών, σε κάποιες περιπτώσεις έχουν πιαστεί ακόμα και από αυτοκίνητο για το στόχο αυτό ή παίρνουν τον αέρα από μεγάλα οχήματα, μιλάμε για αρρωστημένα πράματα από μεγάλα παιδιά...
Όσο περίεργο και αν σου φαίνεται, δεν είναι ένας και δγιό, είναι πολλοί, ζουν ανάμεσά μας, γίνεται χαμός!!
Ζώντας και βλέποντας όλες αυτές τις καταστάσεις και σε συνδυασμό με το υπέρμετρο κουτσομπολιό (αυτό ίσως το θίξω κάποια άλλη στιγμή) που να κολλήσω?
Ακόμα και εξηγηθεί κάποιος στο τέλος θα βρεθεί παρεξηγημένος.
Τι εννοώ, ήταν πολλές φορές που έβγαινα με ανθρώπους άλλης φυσιολογίας, έβγαινα επειδή γούσταρα τη παρέα τους, τους είχα όμως ξεκαθαρίσει ότι πέραν του χαλαρού ρυθμού κάποια στιγμή θα φύγω να κάνω τα δικά μου, όμορφα και νοικοκυρεμένα. Δίναμε κάπου ραντεβού να περιμένω ώστε να ξανά βρεθούμε να συνεχίσουμε. Έλα μου όμως που κατά βάθος ζορίζονται, τους έβλεπα και μη με ρωτήσεις, δεν κατάλαβα ποτέ το λόγο...
Γυρνούσαν που λες σπίτι, έπιαναν το κουτσομπολιό με άλλους του συναφιού και από κοινού κατέληγαν ότι είμαι σκάρτος. Ότι είμαι έτσι, γιουβέτσι και κοκορέτσι. Μια, δύο απ'λες και τον πούλο όλοι.
Το μόνος χόρευε και όσο θέλεις πηδα, το ξέρς?
Αυτο ακριβώς!!
Το ότι γράφω και συμπληρώνεις δεν θα μας βγει σε καλό, διαβάζουν και μάγισσες που ξέρουν από καλό βουντού
Το ότι γράφω και συμπληρώνεις δεν θα μας βγει σε καλό, διαβάζουν και μάγισσες που ξέρουν από καλό βουντού
Ας το σταματήσουμε κάπου εδώ, αλλιώς μας βλέπω, εμένα σε κάνα χαντάκι και εσένα με κάνα κομμένο σκελετό πάλι
Σας διαβάζουν και μάγοι.διαβάζουν και μάγισσες που ξέρουν από καλό βουντού
Η μόνη universal αλήθεια είναι αυτή, για τις παρέες όλων των ειδών. Ακόμα και τις διαδικτυακές.
), αλλά προσωπικά το αναγνωρίζω ως ντεφώ, όχι ως παράσημο. Όχι επειδή έχω πρόβλημα με αυτό που είμαι ή δεν περνάω καλά, μια χαρά είμαι, ευχαριστώ. Αλλά η κοινωνικότητα είναι ένα επιπλέον skill, γιατί να μην το θέλω (χωρίς να χάσω κάτι άλλο προφανώς); Το να είσαι κοινωνικός, δεν σημαίνει πως πέφτεις στο επίπεδο αυτού που σε μια παρέα αραδιάζει ένα σωρό μαλακίες, αλλά ότι απλά έχεις τον μηχανισμό να τις ανέχεσαι/προσπερνάς (που κι εγώ, όπως κι εσείς, δεν μπορώ να το κάνω) και να κρατάς αυτά που έχουν αξία.
Είναι λογικό να θεωρείται η κοινωνικότητα ένα επιπλέον skill γιατί τη "χρησιμοποιεί" το 90% του πληθυσμού. Άρα είναι μέρος του παιχνιδιού και εν μέρει της επιτυχίας ενός ανθρώπου στη ζωή του. Περισσότερες γνωριμίες, περισσότερες πιθανότητες για "άκρες".
