...πικαπ μετα το 2020, σοβαρα?

[w@tcher]

Μερικοί από εμάς ευτυχώς δοκιμάσανε και μάθανε.
Είτε συχτήρισαν με την παλαιά τεχνολογία και βρήκαν τη γαλήνη τους με τη νέα, είτε η νέα τεχνολογία δεν τους προσφέρει αυτη τη νοσταλγική διαδικασία του πικάπ και προτιμάνε το βινύλιο - προσωπικά είμαι της δεύτερης.

Το κακό είναι ότι οι μελλοντικές γεννιές θα διαβάζουν αυτές τις αυτοματοποιημένες απαντήσεις και θα τις ακολουθούν ως life rules, έχοντας υπόψη ότι γλιτώνουν χρόνο για να βρουν τη σωστή επιλογή, αφού οι παλαιές γεννιές έχαναν χρόνο και χρήμα προκειμένου να καταλήξουν στη σωστή απόφαση.

 

[vinylforever]

Ισχύει.

Ιδίως σε κακής ποιότητας ηχοσυστήματα, και βεβαίως σε untreated και προβληματικούς χώρους, όπου έτσι κι αλλιώς, κάθε έννοια "high fidelity" (υψηλής πιστότητας) πάει περίπατο.

Επίσης ισχύει σε ανθρώπους προβληματικής ακοής, με σοβαρές μετρήσιμες πτώσεις στο ακοόγραμμα - τυμπανόγραμμα.

Δηλαδή στο 90 τοις εκατό των περιπτώσεων, αν υποθέσουμε ότι η ενασχόληση με το πικάπ προϋπόθετει, λόγω τελετουργίας και κάποια ηλικία.

 

[costas EAR]

Σωστά.

Αυτά αναφέρει και το Grok σε ανάλογες ερωτήσεις:

Οι άνθρωποι που προτιμούν τον ήχο από πικάπ συχνά αναφέρουν τους εξής λόγους:

Ζεστασιά και χαρακτήρας ήχου: Ο αναλογικός ήχος των πικάπ παράγει μια «ζεστή» και πιο φυσική χροιά, με ατέλειες όπως ο ελαφρύς θόρυβος ή το crackle, που προσθέτουν μοναδικότητα και νοσταλγία, σε αντίθεση με την κρυστάλλινη, αλλά μερικές φορές «στειρα» ποιότητα των digital formats.

Συναισθηματική σύνδεση: Η φυσική αλληλεπίδραση με το πικάπ (τοποθέτηση δίσκου, κίνηση της βελόνας) και η τελετουργία της αναπαραγωγής δημιουργούν μια πιο προσωπική και συναισθηματική εμπειρία.

Νοσταλγία και αισθητική: Οι δίσκοι βινυλίου συνδέονται με παλαιότερες εποχές, ενώ το artwork και η συλλεκτική αξία των δίσκων ενισχύουν την ελκυστικότητά τους.

Αντίληψη ποιότητας: Παρόλο που τα σύγχρονα ψηφιακά formats (π.χ. FLAC) προσφέρουν ανώτερη τεχνική πιστότητα, αυτή δεν είναι ο στόχος για πολλούς ανθρώπους.

Κοινωνικός and πολιτιστικός παράγοντας: Το βινύλιο έχει γίνει σύμβολο αντίστασης στην ψηφιοποίηση και υποστηρίζεται από κοινότητες που εκτιμούν την αναλογική κουλτούρα.

Εν ολίγοις, η προτίμηση για πικάπ δεν βασίζεται στην ποιότητα του ήχου, αλλά και σε συναισθηματικούς, αισθητικούς και πολιτιστικούς παράγοντες.


Από καθαρά τεχνική άποψη, τα σύγχρονα ψηφιακά formats (π.χ. FLAC, DSD) υπερτερούν σε πιστότητα, δυναμικό εύρος και καθαρότητα ήχου, καθώς αποφεύγουν θορύβους, παραμορφώσεις και μηχανικές ατέλειες που υπάρχουν στα πικάπ. Ωστόσο, ορισμένοι προτιμούν τον ήχο του βινυλίου για τη «ζεστασιά» του, που προκύπτει από την αναλογική εγγραφή και τις φυσικές αρμονικές παραμορφώσεις. Αυτές οι ατέλειες, όπως το ελαφρύ crackle ή η συμπίεση του δυναμικού εύρους, μπορούν να γίνουν αντιληπτές ως πιο «φυσικές» ή «οργανικές» από το αυτί, παρά την τεχνική υπεροχή του ψηφιακού ήχου. Η προτίμηση αυτή είναι υποκειμενική και εξαρτάται από την ακουστική αντίληψη του καθενός.


Η διαφοροποίηση στην ακουστική αντίληψη μεταξύ ανθρώπων μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες:

Φυσιολογικές διαφορές: Η ακοή ποικίλλει λόγω της ανατομίας του αυτιού, της υγείας του ακουστικού συστήματος ή της ηλικίας. Για παράδειγμα, η πρεσβυακουσία (απώλεια ακοής λόγω γήρανσης) μειώνει την ικανότητα αντίληψης υψηλών συχνοτήτων, επηρεάζοντας την εμπειρία του ήχου.

Γενετική προδιάθεση: Η ευαισθησία σε συγκεκριμένες συχνότητες ή η ικανότητα διάκρισης λεπτών ηχητικών αποχρώσεων μπορεί να έχει γενετική βάση, καθώς η δομή του έσω ωτός διαφέρει μεταξύ ατόμων.

Εκπαίδευση και εμπειρία: Άτομα με μουσική εκπαίδευση ή συνεχή έκθεση σε υψηλής ποιότητας ήχο (π.χ. ηχολήπτες, μουσικοί) αναπτύσσουν πιο εκλεπτυσμένη αντίληψη, καθώς ο εγκέφαλος τους μαθαίνει να διακρίνει λεπτές διαφορές. Αντίθετα, όσοι δεν ασχολούνται ενεργά μπορεί να μην παρατηρούν αυτές τις αποχρώσεις.

Περιβαλλοντικοί παράγοντες: Η παρατεταμένη έκθεση σε θόρυβο, η χρήση ακουστικών σε υψηλή ένταση ή οι ωτικές λοιμώξεις μπορούν να μειώσουν την ακουστική ευαισθησία, κάνοντας τον ήχο λιγότερο διακριτό.

Ψυχολογία και προσδοκίες: Η αντίληψη του ήχου επηρεάζεται από υποκειμενικούς παράγοντες, όπως η προτίμηση για συγκεκριμένα είδη μουσικής ή η συναισθηματική σύνδεση με μια πηγή ήχου (π.χ. πικάπ). Αυτό μπορεί να οδηγήσει κάποιους να εκτιμούν λιγότερο την τεχνική καθαρότητα του ψηφιακού ήχου.

Νευρολογικές διαφορές: Ο τρόπος που ο εγκέφαλος επεξεργάζεται ηχητικά ερεθίσματα ποικίλλει. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να μην δίνουν προσοχή σε λεπτές διαφορές λόγω διαφορετικής νευρωνικής οργάνωσης ή γνωστικής εστίασης.

 

[Σταύρος Λαγκαδιανός]

Ναι, καλά. Σε λίγο θα μάς πείτε να βάλουμε ντιεσπί σταφτΧιά μας.

 

[costas EAR]

Ισχύει.

Ιδίως σε κακής ποιότητας ηχοσυστήματα, και βεβαίως σε untreated και προβληματικούς χώρους, όπου έτσι κι αλλιώς, κάθε έννοια "high fidelity" (υψηλής πιστότητας) πάει περίπατο.

Επίσης ισχύει σε ανθρώπους προβληματικής ακοής, με σοβαρές μετρήσιμες πτώσεις στο ακοόγραμμα - τυμπανόγραμμα.

Δηλαδή στο 90 τοις εκατό των περιπτώσεων, αν υποθέσουμε ότι η ενασχόληση με το πικάπ προϋπόθετει, λόγω τελετουργίας και κάποια ηλικία.

Πολύ σωστά.

Και παραπάνω από 90% του κόσμου, δεν διαθέτει πραγματικά "υψηλής πιστότητας" ηχητικό σεταπ, σε treated χώρο, με μετρήσεις και με ισοστάθμιση χώρου, με χαμηλές ολικές αρμονικές παραμορφώσεις και ομαλή απόκριση σε όλο το ακουστό φάσμα.

Και δεν υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος για να προβούν σε υψηλής πιστότητας ηχοσύστημα.

Ποτέ δεν ήταν στόχος για τον πολύ κόσμο η υψηλή πιστότητα αναπαραγωγής, κι ούτε πρόκειται να γίνει.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ο ήχος του βινυλίου είναι υπερβολικά καλός (overqualified) για τις συνθήκες αναπαραγωγής.

Γι'αυτό ο κόσμος αγοράζει τα ελεεινά USB πικάπ από τα public, των 50-100€, και μια χαρά τα απολαμβάνει.

Ακόμα και σε σχετικά περιποιημένο ηχητικό σεταπ, σε σχετικά περιποιημένο χώρο, με υψηλής ποιότητας κεφαλή, βραχίονα, πλατό, προενισχυση Riaa κλπ, η πραγματική ποιότητα ήχου ενός δίσκου βινυλίου μπορεί να είναι όχι απλά "επαρκής", αλλά έως "overqualified" για το ηχητικό σεταπ, πράγμα που ισχύει και για το streaming μέσω Spotify, εξ ου και η τρομερή επιτυχία του Spotify σε άπειρο κόσμο. Δεν είναι τέλειο, αλλά για την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, είναι overqualified ως πηγή.

Προσωπικά, σε overqualified ηχητικό σεταπ για ακρόαση βινυλίου (ακριβώς το αντίθετο από την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου), απολαμβάνω ευχαρίστως ένα καλογραμμένο δίσκο βινυλίου, χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει πως δεν καταλαβαίνω ότι υστερεί ακόμα και σε σχέση με το Spotify, το οποίο επίσης απολαμβάνω με ευχαρίστηση.

Μια χαρά ακούγονται όλα. Η ποιότητα της ηχογράφησης είναι σημαντικότερη παράμετρος του είδους του φυσικού μέσου ή του streaming.

Κι έχω υψηλής δειγματοληψίας ψηφιακά αρχεία από πχ dvd audio, τα οποία ακούγονται χειρότερα από ένα καλογραμμένο βινύλιο. Η ποιότητα της ηχογράφησης είναι πάντα ο αρχηγός.

 

[head-stef]

Δυστυχώς δεν μας έκανε σοφότερους...Όσο για την ανωτερότητα για κάποιους μέτρα το subjective enjoyment και όχι η technical fidelity που μπορεί να είναι εκεί αλλά να μην την αντιλαμβάνεσαι (θεωρητικά υπαρκτή αλλά πρακτικά απούσα).

Μα για το "subjective enjoyment" δεν υπάρχει διχογνωμία και σύγκρουση. Ο καθένας ξέρει τι ευχαριστιέται περισσότερο - τελεία. Τι να του πει ο άλλος;
Η "σύγκρουση" ήταν πάντα το ποιό μέσο ηχεί καλύτερα, δηλ. για πιο αντικειμενικά ζητήματα: ποιο καταγράφει/αναπαράγει πιστότερα τα ηχοχρώματα, τις φωνές, τις λεπτομέρειες, τις δυναμικές, τις αντηχήσεις, την ησυχία, κλπ. Αυτά δεν είναι πάντα προϋπόθεση για "enjoyment" - μπορείς να εκστασιαστείς και με ένα τρανζιτοράκι στην παραλία κι ένα υπέροχο τραγούδι.

 

[thva]

Να μην του πει τίποτε.

Μπορεί ;

Δεν μπορεί.

 

[head-stef]

Να μην του πει τίποτε.

Μπορεί ;

Δεν μπορεί.

Μπορεί. Οι περισσότεροι δεν συμμετέχουν σε φόρουμ. Όσοι συμμετέχουν ...καλά να πάθουμε!

 

[bujinkan]

Αν και εχω μικρη δισκοθηκη (130 δισκους περιπου) παιζω αρκετα συχνα ,δλδ 20% των ωρων που ακουω μουσικη)
Απο τη μια μεγαλωσα σε περιβαλλον ντισκοτεκ του συγχωρεμενου του πατερα μου, απο την αλλη 15 χρονων επαιζα μουσικη εκει ,επαιζα κανα δυωρο 10 με 12 πριν ανεβει ο dj για τουριστες που τοτε δλδ το 1986 σκαγανε απο νωρις μερικοι στην ντισκο)
Οποτε συναισθηματικα ειμαι δεμενος με αυτα, ακομα θυμαμαι τα μηχανηματα 2 technics με shure κεφαλες και μια shure κονσολα
Στο σπιτι τωρα καλη η ευκολια του roon,καλα τα tidal και qobuz αλλα η ιεροτελετια του σηκωνομαι διαλεγω δισκο τον τοποθετω τον καθαριζω και βαζω να παιξει ειναι για μενα ευχαριστες αναμηνησεις
παραθετω 3 φωτο απο την tropicana στο λουτρακι οι παλαιοτεροι 55+ ισως εχουν χορεψει σε αυτην αρκετες φορες
Στην πρωτη στο βαθος αριστερα σε αυτο το κουβουκλιο ηταν ο dj και ο ελεγκτης των φωτιστικων και αυτο το κουβουκλιο ηταν με αναβατοριο και ανεβαινε ψηλα

 

[Costas Coyias]

...επαιζα κανα δυωρο 10 με 12 πριν ανεβει ο dj για τουριστες που τοτε δλδ το 1986 σκαγανε απο νωρις μερικοι στην ντισκο)...

Τό 'χω ζήσει στη Σκιάθο αυτό. Και μετά δεν έφευγαν με τίποτε. Οι τουρίστες. Τους έβαζε ο ντητζέης Σαββόπουλο στις 5 το πρωί, κι αυτοί το χαβά τους...

 

[TGD]

Το έχω πετύχει και σε λάιβ αυτό με ένα ζευγάρι. Έως ότου ο κιθαρίστας άρχισε τα σόλο του Τζίμι Χέντριξ και άδειασε το μαγαζί.

 

[hawkwind78]

Αν και έχει πιστεύω αναλυθεί στο παρελθόν, πικαπ εκτός πραγματικότητας και τιμής (πχ το σύστημα που εχει φτιάξει ο κ. Σκαλουμπακας) πως συγκρίνονται με ένα ψηφιακό υψηλής ανάλυσης και πάντα και τα δύο μέτρα άρτιες ηχογραφήσεις;

 

[Σταύρος Λαγκαδιανός]

Τό 'χω ζήσει στη Σκιάθο αυτό. Και μετά δεν έφευγαν με τίποτε. Οι τουρίστες. Τους έβαζε ο ντητζέης Σαββόπουλο στις 5 το πρωί, κι αυτοί το χαβά τους...

Ντίσκο... "Βάτραχος" (στην ανατολική μεριά, χρόνια πριν επεκταθεί εκεί η πόλη είχε πολλά βατράχια) στην Κάρυστο, αρχές 80ς, δεν φεύγαμε μέχρι που έβαζε "Σ΄ έστησαν σε μια γωνία" για να μάς διώξει.
Στην κλασική "Ρετρό" στη Μιχαλακοπούλου έβαζε το "Ιλ Σιλέντσιο"