Emmanouil 1964
"Επαγγελματίας"
- Μηνύματα
- 7.941
- Reaction score
- 28.801
.....εγώ ψήφησα ....Γάμ@το !
-
-
τι τι τι ; λές ;α πα πα πα...
#4 tucutum...@Sotos65 sto 51.00 ... έχει και ένα " tu cu tu m". Του κου του κου μου.
Εγώ το είπα, έχω αρχίσει να αλλάζω γνώμη... η πρώτη φορά μου έκατσε άσχημα στο στομάχι (ειδικά αυτό το τα τα τα τα) , αλλά μετά την προπόνηση (δηλαδή με 3-4, 5, 6 ακούσματα) άρχισα να το συμπαθώ! (και δεν κάνω πλάκα)Όταν πάρει την πρώτη θέση ...θα καταπιούν την γλώσσα τους οι ζηλιάρηδες. Μην δουν έναν νέο άνθρωπο να προοδεύει. Εγώ κλασική ακούω αλλά πάλι την υποστηρίζω. ¨Εαν είχε βάλει και ένα "πα" να σπάσει τα πολλά απανωτά " τα"θα είχε και το full endorsement μου.
Μόνο ο @jag και ο @Δημητρης 777 έχουν αγνή καρδιά για να την στηρίξουν (ενδεχομένως).
Εγώ το άκουσα 500.135 χιλιάδες φορές είναι ΤΕΛΕΙΟ!!!!!!!#4 tucutum...
Eurovision 2024
Η ελληνική συμμετοχή Αρχή videoclip με έναρξη από Love Actually, ταξί με κωλίκια, σουβλάκι, συρτάκι και ταβλάκι. Πυροβολήστε ελεύθερα.www.avsite.gr
Εγώ το είπα, έχω αρχίσει να αλλάζω γνώμη... η πρώτη φορά μου έκατσε άσχημα στο στομάχι (ειδικά αυτό το τα τα τα τα) , αλλά μετά την προπόνηση (δηλαδή με 3-4, 5, 6 ακούσματα) άρχισα να το συμπαθώ! (και δεν κάνω πλάκα)
Nothing Days - M.HulotΝα και μία ενδιαφέρουσα προσέγγιση του τραγουδιού. Πολύ σωστά εντόπισε τον (ελάχιστα συγκαλυμμένο) σατιρικό χαρακτήρα του και το ότι είναι πράγματι meta, τι πιο ταιριαστό για την εποχή αυτή.
Ένα ποτ πουρί από τα πιο διαφορετικά μουσικά είδη – τραπ, μοιρολόι electro, μπόλυγουντ – ένας κυκεώνας από σκηνές και εικόνες ατάκτως ερριμμένες, το Ζάρι της Μαρίνας Σάττι είναι ο ορισμός του meta.
Μια ιστορία χωρίς συνοχή, μια κατακερματισμένη εμπειρία σαν αυτή που βιώνει καθημερινά ο χρήστης του TikTok όταν σκρολάρει στο κινητό του το ένα βιντεάκι μετά το άλλο, από συνταγές μαγειρικής, μέχρι κοινοτοπίες συμβουλευτικής.
Η γλώσσα του σχιζοειδής - μια αλληλουχία "καθαρών" σημαινόντων (χωρίς σημαινόμενα) και ασύνδετων δρώμενων, σε ένα διαρκές παρόν δίχως ιστορικότητα.
Το κομμάτι ειπώθηκε ότι παρωδεί τη σύγχρονη τουριστική Ελλάδα, αλλά είναι μάλλον πιο κοντά σε αυτό που ο F. Jameson περιέγραφε ως pastiche.
Όπως η παρωδία, το pastiche είναι η μίμηση ενός ιδιότυπου στυλ, η χρήση μια υφολογικής μάσκας. Είναι όμως μια μίμηση ουδέτερη, χωρίς τις κριτικές αιχμές της παρωδίας, ακρωτηριασμένη από τη σατιρική παρόρμηση, δίχως γέλιο – μια παρωδία «άσφαιρη».
Το Ζάρι σαρκάζει το κιτς παλίμψηστο της τουριστικής Αθήνας, ενόσω το απολαμβάνει βουλιμικά. Παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά, αλλά με την απαραίτητη δόση κυνισμού των social media. Ειρωνεύεται και ταυτόχρονα εκστασιάζεται, με αυτό που υποτίθεται ότι σατιρίζει.
Το Ζάρι δεν παραπέμπει σε κάτι πιο βαθύ, σε κάποια κρυμμένη αλήθεια, αυτό που βλέπουμε, αυτό υπάρχει - πολλαπλές επιφάνειες που εναλλάσσονται με ρυθμούς πολυβόλου.
Ο κόσμος μας άλλωστε είναι επίπεδος - η Ακρόπολη μια στιγμή της καταναλωτικής εμπειρίας, δίπλα στο σουβλάκι και το τουμπερλέκι, όπως στο βίντεο κλιπ….
……..
Και ένα εξτραδάκι επίσης ενδιαφέρον:
Το Ζάρι που ενόχλησε τον Μπύθουλα | LiFO
Περί «μουσικών ασυναρτησιών» και ένα τραγούδι (για τα πανηγύρια) που προσβάλλει τον μουσικό πολιτισμό των Ελλήνων.www.lifo.gr