Ένα supergroup με ηγέτη τον Mick Harvey των Nick Cave & the Bad Seeds τον Νοέμβριο στην Αθήνα
Mick Harvey & J.P. Shilo . . .
Οι δυο τους με μια all star μπάντα που περιλαμβάνει ακόμα τον Steve Shelley των Sonic Youth στα drums και τον Glenn Lewis των Cambodian Space Project στο μπάσο έρχονται στην Αθήνα στις 12 Νοεμβρίου. Κι απ’ ότι μαθαίνουμε θα είναι σε χώρο έκπληξη: «θα είναι μικρός, θα εμπνέει δέος και θα δυσκολευτεί να μας χωρέσει όλους», μας είπαν.
– Το τελετουργικό δεν ήταν τυπικό, γιατί αυτή η μπάντα δεν γνωρίζει την λέξη αυτή καν, αιώνες τώρα. Ήταν από καρδιάς. Κι αυτό φάνηκε. Έξοχο live, τυχεροί όσοι έζησαν αυτή την αυθεντική απόλαυση. Μια γιορτή για το ίδιο το rock & roll. Αυτό είναι οι Fuzztones – mixgrill
πηΓαμε σε κανα 2-3 λαιβ τζαζ , μπλουζ σοούλ φανκ, σε διαφορα μερη της πολης, ετσι , οπως ελεγε παλια και μια ψυχη η οποια χαθηκε, να εχουμε σωστες ακουστικες εντυπωσεις και εμπειριες...
Παρασκευή 01-11 επισκεύθηκαν την Αθήνα οι Νεουρκέζοι Dub Trio.
Είχα χάσει την προηγούμενη συναυλία τους το 2014 και τώρα δεν έκανα το ίδιο λάθος. Μιλάμε για μια μπάντα που σχεδόν κλείνει 20ετία, που δεν είναι πολυγραφότατη αλλά όλες της οι δουλειές είναι εξαίσιες και κυρίως μια μπάντα που εστιάζει 100% στην μουσική. Ούτε πολλά σκηνικά, ούτε διάφορα εντυπωσιακά παραφερνάλια παρά μόνο απλά φώτα και πολλή ένταση και ενέργεια. Απόλυτα "σοβαρή" εμφάνιση, δεν έχασαν ούτε μέτρο και εκτέλεσαν ένα mix κομματιών από το νέο album αλλά ευτυχώς υπήρχαν και πολλά κομμάτια από παλαιότερες δουλειές τους.
Με τον συνδυασμό post-metal, alternative rock με dub ρυθμούς κούνησαν για τα καλά το Temple.
Βάζω εδώ το World of Inconvenience στο οποίο συμμετέχει ο φοβερός και τρομερός Buzz Osborne των Melvins
Πολύ καλό και το support σχήμα των Last Rizla. Σκληρή, ισοπεδωτική μουσική με στοιχεία sludge, θεόβαρες κιθάρες και "σάπια" φωνητικά.
Ο Βότσεκ είναι η πρώτη από τις δύο όπερες του Άλμπαν Μπεργκ, ενός από τους σημαντικότερους συνθέτες του 20ού αιώνα. Η σκηνοθεσία του ολιβιέ Πυ είναι μεγαλειώδης.
Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) [www.SNF.org] για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Χορηγός παράστασης Ένα από τα αριστουργήματα του λυρικού θεάτρου του 20ού αιώνα, ο Βότσεκ του Άλμπαν Μπεργκ θα παρουσια...
Πριν 10 μέρες πήγα στο ΚΥΤΤΑΡΟ .
ΤHE MORLOCKS + οι Έλληνες φίλοι The Rusty Parts.
Ωραία βραδιά ...
Εντυπωσιακοί οι φίλοι Rusty Parts, με 2 νέα μέλη απ την προηγούμενη φορά στο ΑΝ. Ο Κώστας στο μπάσο και ο Νίκος στα τύμπανα. Πρώην μέλη των DEAD TYMES απ το Αμύνταιο.
Όταν έφτασα ήταν όλοι έξω και κάπνιζαν, μέσα ο Βαγγέλης (Farfisa player) μου είπε πως έχουν ''φέρει'' ένα τραγούδι για μένα. Ναι διασκεύασαν το Alone with you των Sunnyboys για μένα!
Πολλά φιλαράκια μαζεμένα , από Πτολεμαίδα, Ορχομενό, Ναύπακτο και φυσικά οι Αθηναίοι.Ωραίο σετ , αλλά δεν μου έφτασε από χρονική διάρκεια, ήθελα κι άλλο!
Μετά βγήκαν οι Morlocks με τον Leighton Koizumi σε μεγάλη φόρμα.Μεγάλη και δυνατή σκηνική παρουσία! Έχασα 2-3 τραγούδια τους γιατί κατέβηκα στα καμαρίνια για να τα πούμε λίγο με τους Rusty.
Όταν ανέβηκα ξεκίνησαν να παίζουν το my friend the bird και σήκωσαν το μαγαζί στον αέρα!2 μέλη του group είναι πρώην μέλη των Fuzztones.
Στο τέλος κατέβηκαν απ το stage και μείναμε αρκετοί μαζί με τις μπάντες για ποτά και socializing.
Δεν θα μπορούσα να λείπω , θα θυμάμαι για καιρό αυτή τη νύχτα.
- δεν πήγα , εντυπώσεις του Τάσου Βαφειάδη μεταφέρω . . .
Blaine L. Reininger Forty Years In One Night
Στις 11 ακριβώς ανέβηκε στην σκηνή ο Blaine L. Reininger. Μαζί του ήταν ο παλιός του γνώριμος από τους Tuxedomoon τρομπετίστας Luc van Lieshout και ο πολυοργανίστας Τηλέμαχος Μούσας. Ο Reininger από το 1982 που ξεκίνησε τις σόλο δουλειές, έχει κυκλοφορήσει περισσότερα από 20 άλμπουμ, οπότε αν αθροίσεις και τους δίσκους με τους Tuxedomοon, αναρωτιέσαι τι θα πρωτοδιαλέξει για να παίξει. Κράτησε (και καλά έκανε), λοιπόν, μια ισορροπία ανάμεσα στις δικές του συνθέσεις και στα κομμάτια του συγκροτήματος που δημιούργησε με τον Steven Brown. Έτσι, ανάμεσα στα άλλα ακούσαμε τα ”What’s use?” και “Vivo vivace” από το ντεμπούτο άλμπουμ των Tuxedomoon, όπως και τα δικά του “Broken fingers”, “Night air”, “Birthday song” και “Mystery and confusion” από τη βελγική, όπως την χαρακτήρισε ο ίδιος, περίοδο της ζωής του. Για να μην έχει κανείς παράπονο έπαιξε και μια διασκευή, το “Here it is” του Leonard Cohen. Ο Μούσας στην κιθάρα και ο van Lieshout στην τρομπέτα ήταν πάρα πολύ καλοί και ως έμπειροι επαγγελματίες, συνόδευαν με άνεση τον Reininger, που –αν και– κυρίως έπαιζε κιθάρα δεν ξέχασε το βιολί, με το οποίο πολλοί τον έμαθαν
Λίγο πριν το τέλος ξεκίνησε το μπιτ του πολυαγαπημένου “Jinx” συνοδευόμενο από την χαρακτηριστική μελωδία στο βιολί. Το βασικό σετ ολοκληρώθηκε με το υστερικό και κλασικό “No tears”, που οι περισσότεροι αναρωτιόμασταν αν θα ακούσουμε. Κάπου εκεί τέλειωσε το βασικό πρόγραμμα και χωρίς να φύγει από την σκηνή, ο Reininger μας είπε πως για ανκόρ θα παίξει το πιο δημοφιλές τραγούδι των Tuxedomoon σύμφωνα με το Spotify, το οποίο, όπως σχολίασε, δεν μπορεί να κάνει λάθος… Προς γενική έκπληξη, λοιπόν, η συναυλία ολοκληρώθηκε με το “In a manner of speaking”, τραγούδι που αμφιβάλω αν έχει ακουστεί ποτέ σε συναυλία του. Και κάπου εκεί, λίγο μετά τα μεσάνυχτα μας είπε καληνύχτα, κατέβηκε από την σκηνή και κάθισε στην είσοδο να χαιρετίσει και να μιλήσει με όσους είχαν διάθεση.