Η λειτουργία της ακοής

[Bhutia]

Απάντηση: Η λειτουργία της ακοής:Συμφωνία και Διαφωνία-8

...
Έχει διαπιστωθεί επιστημονικά (Bidelman & Krishnan,2009) ότι νευρωνικοί μηχανισμοί εδρεύουν στο εγκεφαλικό στέλεγχος μεσολαβώντας στην επεξεργασία της συχνοτικής αντίληψης.
Aυτοί εμφανίζουν επιλεκτικότητα στην κωδικοποίηση συμφώνων μουσικών δομών(μέσω διασταυρούμενου αλληλοσυσχετισμού προς δεδομένα πρότυπα) κι επιπλέον συντηρούν τους ιεραρχικούς συχνοτικούς συσχετισμούς που απαντώνται στη μουσική ακόμα και στους ακροατές που στερούνται τυπικής μουσικής εκπαίδευσης.

Οι βασικοί συσχετισμοί συχνοτικών αντιλήψεων που κυβερνούν τη μουσική προέρχονται από αισθητηριακή επεξεργασία σε κατώτερο επίπεδο,οπότε ένα υποσυνείδητο σχέδιο κωδικοποίησης που ευνοεί σύμφωνους συσχετισμούς συχνοτικών αντιλήψεων δικαιολογεί την επιλεκτικότητα προς τα σύμφωνα διαστήματα.

Επιπρόσθετα,αύξηση του βαθμού διαφωνίας των διαστημάτων που βρίσκονται σ'ένα μουσικό κομμάτι επιτείνει την ψυχολογική ένταση που απορρέει από αυτό,αφού ενεργοποιεί σε μεγαλύτερο βαθμό το Συμπαθητικό Νευρικό Σύστημα.
http://www.relax-now.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=174:h----------&catid=45:2009-03-29-12-06-19&Itemid=139&lang=el

Εξετάζοντας τέλος τα ηχεία με τον χώρο ακρόασης ως τον πιό αδύναμο κρίκο της αλυσίδας υψηλής πιστότητας,οι διαφορετικού βαθμού ελλείψεις γραμμικότητας που χαρακτηρίζουν τις εκάστοτε μονάδες/παθητικά κροσόβερ σε συνάρτηση με την ένταση ακρόασης και την αλληλεπίδραση με το χώρο,εισάγουν συχνοτικές συνιστώσες που είναι δυνατόν(ανάλογα με την περίπτωση) να μεταλλάξουν αρμονικούς συσχετισμούς μουσικών συνθέσεων,αυξάνοντας πιθανά το βαθμό διαφωνίας συγκεκριμένων διαστημάτων/ακόρντων.Το πόσο πιό ΄΄ευχάριστη΄΄ ή ΄΄τεταμένη΄΄,΄΄λυπημένη΄΄ κ.a. εκλαμβάνεται μιά δυνητική μεταλλαγή από τον εκάστοτε ακροατή δεν είναι κατ'ανάγκη συνάρτηση του κόστους των ηχείων,εξαρτάται όμως πάντα από την ακουστική του αντίληψη και συχνά(όπως η τέρψη από ένα μουσικό έργο) είναι θέμα προσωπικού γούστου...
http://www.hps4000.com/pages/special/woofer_distortion.pdf

Η χρήση διαφωνίας στην τονική μουσική είναι γενικά τυποποιημένη,ακολουθώντας την αλληλουχία [προετοιμασία-διαφωνία-λύση].Είναι αξιόλογο ότι στη μουσική δημιουργία κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα πολλές διαφωνίες παρέμεναν άλυτες,δημιουργώντας έτσι το αίσθημα μιάς μετέωρης(ασαφούς) τονικότητας.Δεν είναι επακριβώς καθορισμένο το σημείο καμπής στο οποίο η τονική μουσική παύει να είναι διατονική(όπου η μελωδία και η αρμονία ενός έργου προκύπτει από συγκεκριμένες κλίμακες του συστήματος ΄΄μείζονος-ελάσσονος΄΄) και γίνεται χρωματική(διαρκής και συγκερασμένη μελωδική/αρμονική χρήση και των 12 φθόγγων της χρωματικής κλίμακας).Αν και η κεντρική ιδέα πολλών συνθετών στο γύρισμα του αιώνα(19ος-20ος) παρέμενε τονική,εντούτοις τα έργα τους διακρίνονταν από έντονο χρωματισμό που μείωνε την εστίαση στο εκάστοτε τονικό κέντρο.

Προκειμένου να χειραφετηθούν οι όποιες...μουσικές διαφωνίες,μπορούμε ν'απολαύσουμε το επόμενο ελληνικό λινκ που αναπτύσσει την A τ ο ν ι κ ό τ η τ α στη Μουσική.:612:

 

[Bhutia]

Απάντηση: Η λειτουργία της ακοής-

Πριν την επόμενη στάση,ένα pdf από το MIT αφιερωμένο(προς ανακεφαλαίωση παλαιότερου θέματος) στο χωρικό προσδιορισμό:
http://web.mit.edu/hst.723/www/ThemePapers/Binaural/MacphersonMiddlebrooks2002.pdf

 

[Bhutia]

Απάντηση: Η λειτουργία της ακοής:Το παράδοξο του τρίτονου
(Η χρωματική κλίμακα των 8 οκτάβων του Ντο)

Το παράδοξο του τρίτονου(Deutsch,1986) περιγράφηκε γιά πρώτη φορά στην Acoustical Society of America και δημοσιεύθηκε από τη Δρ.Ψυχολογίας Diana Deutsch στο σύγγραμμα ΄΄Music Perception΄΄.
http://en.wikipedia.org/wiki/Tritone_paradox
Το βασικό μοτίβο που παράγει τούτη την ψευδαίσθηση αποτελείται από σύνθετους τόνους διακρινόμενους από την εξής ιδιότητα:Μεταξύ των διαστημάτων που τους απαρτίζουν μεσολαβούν 3 ολόκληροι τόνοι(6 ημιτόνια),τα ήδη γνωστά υπό τον όρο ΄΄τρίτονα΄΄(βλ.προηγούμενα).

Κατά το παίξιμο του τόνου με το πρώτο ζευγάρι ν'ακολουθείται από το δεύτερο,ένα μέρος των ακροατών έχει αντίληψη ανόδου του συχνοτικού ύψους ενώ το υπόλοιπο έχει αντίθετη αντίληψη καθόδου από τον ένα τόνο στον άλλο.Παρόμοια διχογνωμία υφίσταται και μεταξύ του συνόλου των επαγγελματιών μουσικών.

Επιπλέον παραδοξότητα βασίζεται στο γεγονός ότι γιά μιά μελωδία παιζόμενη σε συγκεκριμένο μουσικό κλειδί,οι αντιλαμβανόμενοι συχνοτικοί συσχετισμοί ανάμεσα στις νότες της οφείλουν να παραμένουν αμετάβλητοι όταν μετατίθεται σε διαφορετικό κλειδί.Η παραδοξότητα έγκειται στην παραβίαση του κανόνα από το φαινόμενο κατά τη διάρκεια του οποίου η δεδομένη μελωδία εμφανίζεται ν'αλλάζει μορφή καθώς την ακούμε.

Όταν παίζεται ένα από τα ζεύγη τόνων(λ.χ. Ντο ακολουθούμενο από Φα δίεση) ο ακροατής μπορεί ν'αντιληφθεί το συχνοτικό ύψος ως κατερχόμενο.Όταν όμως παιχθεί διαφορετικό ζεύγος(λ.χ. Σολ δίεση ακολουθούμενο από Ρε),ο ίδιος ακροατής δύναται ν'αντιληφθεί τη μεταβολή του συχνοτικού ύψους ως ανερχόμενη.Η προκύπτουσα εκτίμηση είναι δυνατόν ν'αντιστρέφεται γιά διαφορετικούς ακροατές.

Οι χρησιμοποιούμενοι τόνοι γιά τη δημιουργία του φαινομένου δομούνται κατά τρόπον ώστε οι νότες που τους απαρτίζουν να είναι σαφώς καθορισμένες(λ.χ. Ντο,Ντο δίεση,Ρε,κ.ο.κ.) πλην όμως να μ η ν καθορίζεται επακριβώς η οκτάβα στην οποία κείτονται.Παραδείγματος χάρη,ένα Ντο μπορεί ν'ανήκει είτε σε ενδιάμεση οκτάβα της κλίμακας(μεσαίο Ντο-C4),είτε σε οκτάβα εκατέρωθεν αυτής(C3/C5).Η διφορούμενη υπόσταση έχει ενσωματωθεί στη σύνθεση των τόνων.

Έτσι όποτε ένας τυχαίος ακροατής καλείται να κρίνει εάν λ.χ. το ζεύγος Ρε-Σολ δίεση αποδίδει αντίληψη ανερχόμενου συχνοτικού ύψους ή το αντίθετο,δεν υπάρχει στην ουσία απόλυτα σωστή και λάθος απάντηση.Το κατά πόσον οι τόνοι φέρονται ν'ανέρχονται ή να κατέρχονται σε συχνοτικό ύψος επαφίεται εξ ολοκλήρου στον εγκέφαλο του εκάστοτε ακροατή.

Πριν από την Deutsch,παρεμφερείς διφορούμενοι τόνοι είχαν χρησιμοποιηθεί από τους Roger Shepard και Jean Claude Risset γιά τη δημιουργία ατέρμονα ανερχόμενων ή κατερχόμενων συχνοτικών αντιλήψεων που ενσωματώθηκαν και σε μουσικές δημιουργίες.

O τρόπος με τον οποίο ο εκάστοτε ακροατής αντιλαμβάνεται το παράδοξο του τρίτονου ποικίλλει,εξαρτώμενος από τους παιζόμενους κάθε φορά φθόγγους και τον ΄΄προσανατολισμό΄΄ τους επί μιάς κυκλικής ακολουθίας όπως διαμορφώνεται υποσυνείδητα από το ακουστικό μας σύστημα.Όπως έχει ήδη εκτεθεί στα προηγούμενα κεφάλαια,καθώς η μουσική κλίμακα ανέρχεται σε συχνοτικό ύψος,η αλληλουχία των φθόγγων επαναλαμβάνεται από οκτάβα σε οκτάβα.Εφόσον οι ίδιες νότες εκάστοτε οκτάβας είναι ισοδύναμες,η συχνοτική αντίληψη που αποκομίζει ο ακροατής κυμαίνεται κατά μήκος της διάστασης του συχνοτικού ύψους αλλά και μιάς κυκλικής διάταξης των φθόγγων καθώς μετακινείται επί των διαοχικών οκτάβων.

Υποθέτοντας ότι οι ακροατές διατάσσουν υποσυνείδητα τις αντιλήψεις του συχνοτικού ύψους σε μορφή κυκλικού χάρτη(όπως το καντράν ενός ρολογιού),γιά να εξηγήσει τις διαφορές στη συχνοτική αντίληψη η Δρ.Deutsch συμπέρανε ότι ένας δεδομένος ακροατής θα μπορούσε να προσανατολίζει το δικό του αντιληπτικό καντράν τοποθετώντας τη νότα Ντο στη θέση της 12ης ώρας,οπότε η Ντο δίεση καταλαμβάνει τη θέση ΄΄1 η ώρα΄΄ κ.ο.κ. κατά μήκος της κυκλικής τροχιάς.Ο ακροατής αυτός θα έτεινε ν'αντιληφθεί το μοτίβο Ντο-Φα δίεση (ομοίως και Σι-Φα & Ντο δίεση-Σολ) ως κατερχόμενο σε συχνοτικό ύψος,ενώ τα Φα δίεση-Ντο,Φα-Σι & Σολ-Ντο δίεση ως ανερχόμενο.Όμως έτερο άτομο θα μπορούσε να ρυθμίζει το καντράν της συχνοτικής του αντίληψης τοποθετώντας στη ΄΄12η ώρα΄΄ το Φα δίεση λ.χ.,με αποτέλεσμα το Σολ να κείτεται στη ΄΄1 η ώρα΄΄ κ.ο.κ.Το δεύτερο άτομο κατά συνέπεια θ'αντιλαμβανόταν αντίθετα το μοτίβο Ντο-Φα δίεση,Σι-Φα & Ντο δίεση-Σολ ως ανερχόμενο και το άλλο μοτίβο ως κατερχόμενο.

 

[Bhutia]

Απάντηση: Το παράδοξο του Τρίτονου (Μέρος Β)

Σε διενεργηθέν πείραμα,παίχτηκαν στους ακροατές πολλά ζεύγη τόνων σαν τα προαναφερθέντα και κατόπιν τους ζητήθηκε να κρίνουν σε κάθε περίπτωση εάν το συχνοτικό ύψος του μοτίβο που άκουγαν ανερχόταν ή κατερχόταν.Τέλος η αναλογία των φορών που το εκάστοτε άτομο αντιλαμβανόταν κατερχόμενο μοτίβο εκφράστηκε σε συνάρτηση με τη συχνοτική κατηγορία της πρώτης νότας του ζεύγους.Τα αποτελέσματα του πειράματος δικαίωσαν την αρχική υπόθεση.

Επιπρόσθετα,ο προσανατολισμός της νοητής διάταξης γιά την αντίληψη του συχνοτικού ύψους διέφερε έντονα μεταξύ των μελών.Τα παρακάτω γραφήματα αναπαριστούν τις εκτιμήσεις δύο ακροατών της υπό εξέταση ομάδας που αντελήφθησαν το παράδοξο του τρίτονου με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο.Το πρώτο άτομο άκουσε ξεκάθαρα τα ζεύγη τών τόνων Ντο δίεση-Σολ,Ρε-Σολ δίεση,Ρε δίεση-Λα και Μι-Λα δίεση ν'ανέρχονται σε συχνοτικό ύψος ενώ τα ζεύγη Φα δίεση-Ντο,Σολ-Ντο Δίεση,Σολ δίεση-Ρε,Λα-Ρε δίεση,Λα δίεση-Μι και Σι-Φα να κατέρχονται.

Ο δεύτερος ακροατής αντίθετα,άκουσε ξεκάθαρα τα ζεύγη φθόγγων Σι-Φα,Ντο-Φα δίεση,Ντο δίεση-Σολ,Ρε-Σολ δίεση,Ρε δίεση-Λα και Μι-Λα δίεση να κατέρχονται και τα Φα δίεση-Ντο,Σολ-Ντο δίεση,Σολ δίεση-Ρε,και Λα-Ρε δίεση ν'ανέρχονται.

Κατά το μεγαλύτερο μέρος της πειραματικής διαδικασίας επομένως,ο πρώτος αντιλαμβανόταν ένα ανερχόμενο σε συχνοτικό ύψος μοτίβο,ενώ ο δεύτερος κατερχόμενο και αντίστροφα.Στην περίπτωση του πρώτου,στο ζενίθ του κύκλου αντίληψης συχνοτικού ύψους κείτονται οι συχνοτικές τάξεις που αντιστοιχούν στις νότες Σολ δίεση και Λα,ενώ στην περίπτωση του δεύτερου την ίδια θέση καταλαμβάνουν οι νότες Ντο δίεση και Ρε.Γιά επέκταση του παραδείγματος,παρατίθενται ακολούθως και τ'αποτελέσματα τεσσάρων ακόμα ακροατών:

Τα δεδομένα του φαινομένου υποδεικνύουν επίσης ότι στην πλειοψηφία των ακροατών επικρατεί μιά ιδιάζουσα γιά τον καθένα μορφή ΄΄απόλυτης συχνοτικής αντίληψης΄΄ μιά και αντιλαμβανόμαστε τόνους να έχουν μεγαλύτερο ή μικρότερο συχνοτικό ύψος ανάλογα με τη συχοτική τάξη που κατέχουν στην ακολουθία.

O λόγος γιά τον οποίο ο τρόπος με τον οποίο διευθετούνται οι κυκλικοί χάρτες της συχνοτικής τάξης δ ε ν είναι όμοιος γιά όλους τους ανθρώπους,εικάζεται πως πηγάζει από τα μοτίβα προφορικής ομιλίας με τα οποία εναρμονίζεται υποσυνείδητα το ακουστικό μας σύστημα από τη βρεφική μας κιόλας ηλικία.Αυτή η θεώρηση ξεκίνησε από πειραματικές συγκρίσεις μεταξύ διαφορετικών ομάδων με τα μέλη της καθεμίας να προέρχονται από την ίδια γεωγραφική περιοχή ή/και χώρα(Deutsch,1991).

Γιά παράδειγμα η ομάδα των ντόπιων Καλιφορνέζων άκουγε μοτίβι του φαινομένου ν'ανέρχονται ως προς το συχνοτικό ύψος,τη στιγμή που η ομάδα με προέλευση τη Νότιο Αγγλία αντιλαμβανόταν τα ίδια να κατέρχονται(και αντίστροφα).Σε άλλη μελέτη(Deutsch,North & Ray,1990) προέκυψε αξιόλογη αντιστοιχία μεταξύ του τρόπου με τον οποίον γινόταν αντιληπτό το παράδοξο του τρίτονου από εκάστοτε άτομο και της συχνοτικής έκτασης της ομιλίας του ιδίου ατόμου.Τούτη η μελέτη μαζί με άλλες που συσχέτισαν τον τρόπο που άκουγε ένα άτομο τα τρίτονα όχι μόνο με την περιοχή που μεγάλωσε το ίδιο αλλά και με τους τόπους καταγωγής (και κατ'επέκταση τις ιδιαίτερες γλωσσικές διαλέκτους) των γονέων του(Ragozzine & Deutsch,1994-Deutsch,1996-Deutsch,Henthorn & Dolson,2000),έδωσαν επιπλέον ενδείξεις γιά την επίδραση στην αντίληψη του τρίτονου που ασκούν τα προσλαμβανόμενα από το ξεκίνημα της ζωής μας λεκτικά μοτίβα.

http://deutsch.ucsd.edu/pdf/MP-1986_3_275-280.pdf

http://www.uni-graz.at/~parncutt/publications/PaTa05Tritone.pdf

https://ccrma.stanford.edu/realsimple/mus_illus/Tritone_Paradox.html

http://www.exploratorium.edu/exhibits/highest_note/ex.about.fr.html

 

[Bhutia]

Απάντηση: Η λειτουργία της ακοής-Επικάλυψη,Κρίσιμες Συχνοτικές Ζώνες και κλίμακα Bark

Στο κάτω αριστερό διάγραμμα,δίδεται ένα παράδειγμα εφαρμογής του λευκού θορύβου ως επικαλυπτή.Η στάθμη του μόλις αντιληπτού τόνου του πειράματος δίδεται σε συνάρτηση με τη συχνότητα.Η διακεκομμένη γραμμή συμβολίζει το κατώφλι της ακοής σε περιβάλλον δίχως θόρυβο(δηλ την ακουστότητα των τόνων της δοκιμής όταν δεν υφίσταται ο επικαλυπτής).

Οι συνεχείς καμπύλες αναπαριστούν γραφήματα επικάλυψης από λευκό θόρυβο σε διαφορετικά Φασματικά Επίπεδα έντασης.Με την αύξηση της έντασης του επικαλυπτή,τα γραφήματα του λευκού θορύβου ολισθαίνουν παράλληλα προς υψηλότερες εντάσεις δοκιμαστικών τόνων.Μέχρι τα 500Hz είναι οριζόντια,από κει και πέρα εμφανίζεται αύξηση με κλίση 10dB επικαλυμμένου κατωφλίου ανά δεκάδα στο επίπεδο έντασης του επικαλυπτή.Τούτη η γραμμική σχέση αποκτάται και στις περιπτώσεις επικαλυπτών στενού εύρους των οποίων οι ζώνες διέλευσης περικλείουν τη συχνότητα του σήματος.Εφόσον η κατανομή της στάθμης του λευκού θορύβου είναι ανεξάρτητη από τη συχνότητα,το πειραματικό αποτέλεσμα δικαιολογείται με την ύπαρξη των ΚΣΖ.

Στο κάτω δεξί διάγραμμα,παρατηρούμε το επικαλυπτικό μοτίβο ενός στενής συχνοτικής ζώνης θορύβου που είναι επικεντρωμένος στα 1000Hz με εύρος ζώνης 160Hz.Η στάθμη του τόνου της δοκιμής δίδεται σε συνάρτηση με τη συχνότητα.Η διακεκομμένη καμπύλη αναπαριστά το κατώφλι στην έλλειψη θορύβου.Οι συνεχείς καμπύλες αναπαριστούν επικαλυπτικά σχεδιαγράμματα αντιστοιχούντα σε διαφορετικές στάθμες του θορύβου βραχείας ζώνης.Σε χαμηλά επίπεδα αυτού,το σχήμα είναι συμμετρικό.Σε τιμές όμως άνω των 40dB η κατώτερη κλίση ολισθαίνει παράλληλα ενώ η ανώτερη καμπύλη ομαλοποιείται.Τούτο αποκαλείται ΄΄μη γραμμική ανωφερής διασπορά της επικάλυψης΄΄.

Η κλίση της επικαλυπτικής καμπύλης προς τις χαμηλότερες συχνότητες αγγίζει τιμές της τάξης των 100dB ανά οκτάβα.Με βάση ότι ένα φίλτρο πρώτης τάξης έχει κλίση 6dB ανά οκτάβα,είναι προφανές ότι απαιτούνται φίλτρα με πολύ απότομη κλίση γιά να λάβουμε μετρήσεις επικαλυπτικών σχεδιαγραμμάτων ήχων βραχείας ζώνης που να έχουν πρακτική σημασία.

Κάθε ήχος αναλύεται λοιπόν στο ακουστικό μας σύστημα από μιά σειρά νοητών φίλτρων. Τοποθετώντας τις ΚΣΖ τη μία δίπλα στην άλλη,προκύπτει έτσι η Κλίμακα Bark (προς τιμήν του Επιστήμονα Ακουστικού Barkhausen) η οποία εμφανίζει γραμμική συνάρτηση με φυσιολογικά γνωρίσματα του ακουστικού μας συστήματος(μήκος της βασικής μεμβράνης του κοχλία).Στο άνω δεξί διάγραμμα(7) η διακεκομμένη γραμμή εκφράζει το κατώφλι απουσία θορύβου ενώ ενώ οι συνεχείς καμπύλες τα επικαλυπτικά σχήματα θορύβων στενής ζώνης που είναι επικεντρωμένοι σε διαφορετικές συχνότητες.Η κατανομή τους επί της κλίμακας έχει το πλεονέκτημα ότι η μορφή τους είναι ανεξαρτητη από την κεντρική συχνότητα.

Το κάτω αριστερό διάγραμμα επιτρέπει συσχετισμό (συνεχείς καμπύλες) της κλίμακας Bark με την κλασσική κλίμακα Hertz.Στον αριστερό πίνακα ο άξονας της συχνότητας είναι γραμμικός,ενώ στο δεξιό λογαριθμικός.Οι διακεκομμένες γραμμές συμβολίζουν χρήσιμες προσεγγίσεις μέσω μαθηματικών τύπων γιά τον υπολογισμό τιμών Bark από τιμές Hertz.Η αριστερή εξίσωση περιγράφει γραμμική σχέση μεταξύ τους,ισχύουσα μέχρι τα 500Hz.Παραδείγματος χάρη,συχνότητα 200Hz αντιστοιχεί σε τιμή 2 Bark.Η δεξιά εξίσωση ισχύει γιά υψηλότερες συχνότητες όπου υφίσταται λογαριθμική σχέση.Τιμή 2000Hz λ.χ. αντιστοιχεί σ'αυτή των 13 Bark.Τα γραφήματα του άνω δεξιά διαγράμματος συμβολίζουν τα ενσωματωμένα φίλτρα του ανθρώπινου ακουστικού συστήματος.

Όταν ένα επικαλυπτικό ερέθισμα υποχωρεί,εμφανίζονται φαινόμενα εξασθένησης γνωστά υπό τον όρο ΄΄μετα-επικάλυψη΄΄.Το κάτω δεξί διάγραμμα στην παραπάνω σειρά γραφημάτων αναπαριστά φαινόμενα μετα-επικάλυψης γιά διαφορετικές στάθμες του επικαλυπτικού ερεθίσματος.Δίδεται η στάθμη ενός σύντομου μόλις ακουστού κρουστικού παλμού-παρουσιαζόμενου με καθυστέρηση t(d) μετά το πέρας του επικαλυπτή- σε συνάρτηση του χρόνου καθυστέρησης.

Επίσης αναπαριστάται και το χρονικό μοτίβο των ερεθισμάτων ως ένθετο.Οι συνεχείς καμπύλες φανερώνουν ισχυρή εξάρτηση από τη στάθμη.Η εξασθένηση που ξεκινά από τα 80dB είναι πιό απότομη από την αντίστοιχη που ξεκινά από τα 40dB.Η προκύπτουσα έλλειψη γραμμικότητας αντιπαρατίθεται με τις διακεκομένες καμπύλες που αντιστοιχούν σε εκθετική εξασθένηση με χρονική σταθερά τα 10 χιλιοστά του δευτερολέπτου.Η σύγκριση μεταξύ των δύο φανερώνει πως η διαδικασία εξασθένησης στο ανθρώπινο ακουστικό σύστημα δεν είναι εκθετικού τύπου.Ανεξάρτητα από την ένταση με την οποία ξεκινά,η διαδικασία έχει ολοκληρωθεί εντός 200 χιλιοστών του δευτερολέπτου.

Ενιαία μονάδα μέτρησης της συχνότητας που λαμβάνει υπόψη και τις κρίσιμες συχνοτικές ζώνες είναι το ΄΄Bark΄΄.Με βάση τα προαναφερθέντα,μιά συχνοτική ζώνη εκπεφρασμένη σε Bark έχει μικρότερο πλάτος στις χαμηλές συχνότητες(εκπεφρασμένες σε Hz) και μεγαλύτερο στις υψηλές,όπως φαίνεται και στη γραφική παράσταση:

Η κλίμακα συχνότητας(f) σε Bark μπορεί να εκφραστεί κατά προσέγγιση με την εξίσωση:
συχνότητα σε Barks=13*arctan(0,00076*συχνότητα f σε Ηz)+3,5*arctan[(f/7500)^2]

Mέχρι τη συνέχεια που ακολουθεί σύντομα,ένα κλιπ επίδειξης του Η/Μ φαινομένου Barkhausen

Kι ένα pdf που αναφέρεται στο κλείδωμα φάσης γι ανακεφαλαίωση:
http://dove.ccs.fau.edu/~dawei/ICM/General/l07.pdf

 

[Bhutia]

Απάντηση: Απόλυτο Κατώφλι Ακουστότητας (ΑΚΑ)

Παίζοντας έναν ημιτονοειδή τόνο αρχικά σε πολύ χαμηλή ισχύ η οποία και αυξανόταν προοδευτικά μέχρις ότου ο τόνος να γίνει αντιληπτός από τον ακροατή προκύπτει το επίπεδο έντασης(κατώφλι) στο οποίο γίνεται εν τέλει ακουστός.Η επανάληψη της ίδιας πειραματικής διαδικασίας γιά πληθώρα τόνων διαφορετικής συχνότητας εντός του ακουστού φάσματος και πληθώρα διαφορετικών ακροατών,οδήγησε στη γραφική αναπαράσταση που αναπαριστά το ΄΄Απόλυτο Κατώφλι Ακουστότητας΄΄(AKA):

Κλίμακα Hertz(Hz)

Κλίμακα Bark

Γιά το μέσο ακροατή το κρίσιμο συχνοτικό εύρος ζώνης υπολογίζεται από τον τύπο:
ΚΣΕΖ(Hz)=25+75[1+1,4(f/1000)^2]^0,69

http://books.google.gr/books?id=MwIMrywsSGAC&pg=PA176&lpg=PA176&dq=critical bands&source=bl&ots=m8-DFbJ_nO&sig=3rdsMbiWH7J5PhFhOUKaekysZSs&hl=el&ei=d1TKSrmhIZP54AaijaHHAQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=5#v=onepage&q=critical bands&f=false

Το ΑΚΑ είναι ΄΄ενδεικτικό΄΄ ενός νεαρού ακροατή με οξεία ακοή...Εφαρμοζόμενη η συνάρτησή του στη συμπίεση ηχητικών σημάτων,θα μπορούσε χονδρικά να θεωρηθεί πως αντιπροσωπεύει το μέγιστο επιτρεπτό επίπεδο ενέργειας γιά την κωδικοποίηση παραμορφώσεων στο πεδίο της συχνότητας.Τα κατώφλια όμως αυτού σχετίζονται με τη λήψη καθαρών τόνων τη στιγμή που ο θόρυβος κβαντισμού στα προγράμματα κωδικοποιητών αντιληψιμότητας είναι φασματικά σύνθετος.

Επιπλέον,οι σχεδιαστές αλγορίθμων δε γνωρίζουν εκ των προτέρων γιά τις στάθμες αναπαραγωγής που θα εφαρμοστούν στην πράξη από το χρήστη,επομένως η καμπύλη του ΑΚΑ καθίσταται αναφορά στο κωδικοποιητικό σύστημα εξισώνοντας το χαμηλότερο σημείο της (κοντά στα 4KHz) με την ενέργεια εντός +/- 1bit πλάτους σήματος.Προϋποτίθεται λοιπόν ότι η στάθμη σ'έναν τυπικό αποκωδικοποιητή θα είναι ρυθμισμένη έτσι ώστε το χαμηλότερο δυνατό αποδιδόμενο σήμα θα παρουσιάζεται κοντά στα 0 dB(spl).Είναι μιά συντηρητική εκτίμηση γιά ακροάσεις χαμηλής έως μέτριας έντασης σε μη ελεγχόμενα ελεύθερου πεδίου περιβάλλοντα και αυτή η πρακτική απαντάται συχνά στους αλγορίθμους που χρησιμοποιούν το ΑΚΑ.

Το ΑΚΑ δεν εκφράζεται σε dBspl αλλά σε dB SL(=Sensation Level-αισθητηριακή στάθμη)Σημαίνει τη διαφορά στάθμης που διακρίνει δεδομένο ερέθισμα σχετικό με το ιδιαίτερο κατώφλι μη επικαλυπτόμενου εντοπισμού του ακροατή (Moore,1977).Συνιστώσες σήματος με ίσα SL μπορούν να έχουν διαφορετικά απόλυτα Spl αλλά θα έχουν ίσα υπερκατωφλιακά περιθώρια (γιά ερεθίσματα με στάθμη που υπερβαίνει τα κατώφλια).Η μέτρηση SL ποσοτικοποιεί τη σχετική με τον εκάστοτε ακροατή ηχηρότητα αντί ενός απολύτου ορίου.Ανεξάρτητα της μονάδας μέτρησης,το κωδικοποιητικό πρόγραμμα οφείλει εντέλει ν'ανάγει τα εσωτερικά PCM δεδομένα σε μιά φυσική κλίμακα.

(Τα πειραματικά δεδομένα κανονικοποιούνται με μαθηματικούς τύπους).Kατ'επέκταση,η εφαρμογή της συμπίεσης βασίζεται στο ότι εάν τα επίπεδα έντασης των συνιστωσών ενός σήματος πέφτουν κάτω από το ΑΚΑ,οι δεδομένες συνιστώσες θα μπορούσαν ν'απορριφθούν μιά και οι αντίστοιχες συχνότητες του σήματος δε θα γίνονταν άμεσα αντιληπτές από το μέσο ακροατή.

Το κατώφλι εντοπισμού σε διαφορετικές στάθμες υπό την παρουσία επικαλυπτικού θορύβου με εύρος ζώνης ίσο προς την Κρίσιμη Συχνοτική Ζώνη που έχει κεντρική συχνότητα 1000 Ηz (Zwicker & Fastl,1999)

...

 

[Bhutia]

Απάντηση:Φαινόμενο Ταυτόχρονης Επικάλυψης (Auditory Masking)...
To ακουστικό μας σύστημα επομένως δε μπορεί να εντοπίσει ελάχιστες διαφορές στη συχνότητα.Γιά παράδειγμα δε θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε ένα τόνο 1000Hz από έναν των 1001Hz ακόμα και άν τους ακούγαμε ξεχωριστά.Επιπλέον ο τόνος των 1000Hz επηρεάζει τη δυνατότητα ν'ακούσουμε τόνους λ.χ.990Hz,1010Hz ή και 1100Hz όταν συνυπάρχουν στο ίδιο σήμα.Σε τούτη ακριβώς την ιδιότητα στηρίζεται και η Αρχή της Επικάλυψης.

Εάν το σήμα των 1000Hz εκπέμπεται σε αρκετά υψηλή στάθμη,θα επικαλύψει γειτονικές συχνότητες καθιστώντας τις μη αντιληπτές από τον ακροατή.Γιά να γίνει αντιληπτό ένα επικαλυμμένο σήμα,θα πρέπει ν'αυξηθεί η ισχύς του σ'επίπεδο ανώτερο ενός κατωφλίου που καθορίζεται από τη συχνότητα και τη στάθμη του επικαλυπτή

Ρόλο επικαλυπτή δύναται ν'αναλάβει και ο θόρυβος.Υφίσταται αποδεδειγμένη ασυμμετρία ανάμεσα στο ρόλο του θορύβου ως επικαλυπτή σε σύγκριση μ'εκείνον δεδομένου τόνου.Στην πειραματική διαδικασία και οι δύο αποδίδονται στην ίδια στάθμη των 80dBspl,όμως τα αντίστοιχα κατώφλια των λόγων σήματος προς επικαλυπτή διαφέρουν κατά 20dBspl(όταν ο τόνος επικαλύπτει το θόρυβο το ελάχιστο κατώφλι είναι 24dB,ενώ στην αντίστροφη περίπτωση 4dB).

Γιά την περίπτωση επικάλυψης θορύβου στενού εύρους ζώνης από έτερο θόρυβο στενού εύρους,έχουμε αλληλεπίδραση φάσεων ανάμεσα στους δύο.Διαφορετικές σχετικές φάσεις μεταξύ των συνιστωσών καθενός οδηγούν σε διαφορετικά κατώφλια λόγων σήματος προς επικαλυπτή(26dB σε μιά μελέτη με θόρυβο ευρείας ζώνης,Ηall 1998).

H γνώση και των τριών τύπων επήρρειας είναι κρίσιμη γιά τη μορφοποίηση της κωδικοποιητικής παραμόρφωσης έτσι ώστε να μην εντοπίζεται ουσιαστικά από το ακουστικό μας σύστημα.Γιά κάθε διάστημα χρονικής ανάλυσης το αντιληπτικό μοντέλο ενός προγράμματος συμπίεσης πρέπει ν'αναγνωρίζει κατά μήκος του συχνοτικού φάσματος συνιστώσες που μοιάζουν με θόρυβο και συνιστώσες που μοιάζουν με τόνο εντός του σήματος όσο κι εντός της παραμόρφωσης κωδικοποίησης.Στο επόμενο στάδιο το μοντέλο πρέπει να εφαρμόσει τους κατάλληλους επικαλυπτικούς συσχετισμούς με συχνοτικά συγκεκριμένη μέθοδο.

Γιά την κατανόηση του φαινομένου ΄΄Ταυτόχρονης Επικάλυψης΄΄(Simultaneous Masking Effect),ας θεωρήσουμε ένα ημιτονοειδές ηχητικό κύμα με συχνότητα λχ 1000Hz.Εάν τώρα εμφανιστεί ταυτόχρονα κι ένα δεύτερος καθαρός τόνος αλλά με συχνότητα ελάχιστα μεγαλύτερη-λχ 1100Hz- κι επίσης με αρκετά μικρότερη ένταση από τον πρώτο (λχ 10dB χαμηλότερη),τότε η πλειοψηφία των ακροατών δε θα καταφέρουν να εντοπίσουν καθόλου το δεύτερο.το φαινόμενο δεν οφείλεται αποκλειστικά στη μεγάλη διαφορά στάθμης,αλλά στη μικρή διαφορά συχνότητας μεταξύ τους.Τούτο επιβεβαιώνεται πειραματικά αλλάζοντας προοδευτικά τη συχνότητα του δεύτερου μέχρι να φτάσει την τιμή λχ των 4000Hz,ενώ η στάθμη και των δύο θα παραμένει σταθερή.Καθώς τα σήματα απομακρύνονται όλο και περισσότερο μεταξύ τους στο συχνοτικό πεδίο,το δεύτερο γίνεται όλο και πιό εύκολα αντιληπτό.Από ένα συγκεκριμένο σημείο(Β) και ύστερα,η πλειοψηφία θ'ακούει δύο ξεχωριστούς τόνους,τον ένα έχοντα φυσικά μεγαλύτερη στάθμη από τον άλλο.

Το παραπάνω σχήμα επιδεικνύει το ψυχοακουστικό φαινόμενο της ΄΄Ταυτόχρονης Επικάλυψης΄΄(Simultaneous ή Auditory Masking) που χαρακτηρίζει το ρόλο του εγκεφάλου στη λειτουργία της ακοής:Κάθε φορά που υφίστανται σήματα με συχνότητες κοντινές η μία προς την άλλη,αντιμετωπίζει το ακουστικό μας σύστημα δυσκολία στο να τις ξεχωρίσει μεταξύ τους.Η δυσχέρεια να τις αντιληφθούμε σαν ξεχωριστές παραλληλίζεται με την αντίστοιχη δυσχέρεια που έχει το οπτικό μας σύστημα γιά παράδειγμα να ξεχωρίσει τη διαφορετική μορφολογία που έχουν διαδοχικές βουνοπλαγιές όταν τις ατενίζουμε από μακριά στο βάθος του ορίζοντα ενώ θα ήταν πανεύκολο εάν τις πλησιάζαμε και τις διαβαίναμε.

Πρόκειται ακριβώς γιά το ακουστικό ανάλογο μιάς οφθαλμαπάτης,όπου η αντιληπτική ικανότητα του εγκεφάλου εστιάζει στα ισχυρότερα στοιχεία αφήνοντας απέξω όσα τείνουν να συγχέονται μ'αυτά.Επί της πρακτικής εφαρμογής,ένα ηχητικό σήμα που αποτελείται από δύο ημιτονοειδή κύματα καταλαμβάνει σχεδόν διπλάσιο χώρο δεδομένων απ'ότι με το ένα μόνο,έστω κι αν το δεύτερο είναι πολύ ασθενέστερο του πρώτου.Στους σύνθετους τόνους τα πολλαπλάσια των επιμέρους θεμελίων αλληλεπιδρούν επικαλύπτοντας το ένα το άλλο κατά τρόπον ώστε από έναν σύνθετο τόνο που περιέχει δεκάδες ακέραια και μη πολλαπλάσια να βρίσκονται τελικά λ.χ. μόνο 5-6 πάνω από ένα συλλογικό κατώφλι αλληλοεπικάλυψης.Στα πλαίσια ενός αλγορίθμου συμπίεσης είναι επόμενο να χρησιμοποιηθούν όλα τα bits γιά την κωδικοποίηση των συχνοτικών συνιστωσών που ξεχωρίζουν παραμελώντας τις υπόλοιπες που επικαλύπτονται.Μιά τέτοια διαδικασία αποτελεί τη βάση της κωδικοποίησης αντιληψιμότητας όπως απαντάται στο MPEG-1 πρότυπο.

Τα φαινόμενα ταυτόχρονης επικάλυψης που χαρακτηρίζονται από παραδείγματα επικάλυψης τόνου από θόρυβο,θορύβου από τόνο και θορύβου από θόρυβο δεν υφίστανται κατ'ανάγκη εντός των ορίων μίας και μοναδικής κρίσιμης συχνοτικής ζώνης.Υπάρχουν και φαινόμενα Διαζωνικής Επικάλυψης(π.χ. επικαλυπτής επικεντρωμένος εντός μίας συγκεκριμένης ΚΣΖ εμφανίζει προβλεπόμενη επίδραση στα κατώφλια εντοπισμού εντός ά λ λ ω ν ΚΣΖ).Τούτο το φαινόμενο που καλείται ΄΄Διασπορά Επικάλυψης΄΄ συμπεριλαμβάνεται συχνά σε μοντέλα κωδικοποιητικών εφαρμογών με μιά σχεδόν τριγωνική συνάρτηση διασποράςπου έχει κλίσεις +25 και -10 dB ανά Bark.

Γενικά η επικάλυψη είναι πολύ πιό αποτελεσματική προς τις υψηλές συχνότητες κι επικαλυπτές υψηλής έντασης διασπείρουν την επίδρασή τους περισσότερο στην κατεύθυνση των υψηλών συχνοτήτων.Το φαινόμενο που ονομάζεται ΄΄Ανωφερής Διασπορά της Επικάλυψης΄΄ οφείλεται στη μη γραμμική συμπεριφορά των εξωτερικών τριχωτών κυττάρων του κοχλία των οποίων η ακαμψία εξαρτάται από το μέγεθος της διέγερσης που λαμβάνουν.Όταν ένα τριχωτό κύτταρο ευρισκόμενο σε περιοχή συναφή με τις υψηλές συχνότητες διεγείρεται από τόνο χαμηλής συχνότητας,αυξάνει την ακαμψία του μειώνοντας έτσι την ευαισθησία του προς τις συνιστώσες που κείτονται στη χαρακτηριστική συχνότητα μέγιστης ανταπόκρισής του.

Aφού πραγματοποιηθεί η ανάλυση των ΚΣΖ και συνυπολογιστεί η διασπορά,τα κατώφλια επικάλυψης στα κωδικοποιητικά προγράμματα αντιληψιμότητας συχνά εγκαθίστανται με τη βοήθεια των παρακάτω εξισώσεων σε dB:

Κατώφλι θορύβου=Eπίπεδο ενέργειας τόνου-14,5-Αριθμός ΚΣΖ [γιά τον τόνο που επικαλύπτει το θόρυβο]

Κατώφλι τόνου=Θόρυβος ΚΣΖ-K [γιά το θόρυβο που επικαλύπτει τον τόνο].Η παράμετρος ΄΄Κ΄΄ λαμβάνει συνήθως τιμές μεταξύ 3 και 5 dB ανάλογα με τον τύπο του αλγορίθμου.

Τα κατώφλια που προκύπτουν από τις εξισώσεις περιλαμβάνουν μονάχα τη συμβολή ανεξάρτητων επικαλυπτών οι οποίοι προσομοιάζουν είτε τόνους είτε θόρυβο.Στο εφαρμοζόμενο κωδικοποιητικό σενάριο,κάθε πλαίσιο περιέχει συλλογή και από τους δύο τύπους.Αφού ταυτοποιηθούν τα επιμέρους κατώφλια με τη βοήθεια των εξισώσεων(που συλλαμβάνουν την υπάρχουσα ασυμμετρία επικάλυψης),συνδυάζονται γιά να σχηματίσουν ένα Καθολικό Κατώφλι Επικάλυψης(ΚΚΕ).Το ΚΚΕ περιλαμβάνει μιά εκτίμηση του επιπέδου στο οποίο ο θόρυβος κβάντισης γίνεται μόλις αντιληπτός.Κατά συνέπεια το ΚΚΕ μερικές φορές αναφέρεται ως το επίπεδο της ΄΄Μόλις Αντιληπτής Παραμόρφωσης΄΄(ΜΑΠ).

Η συνήθης πρακτική στην κωδικοποίηση αντιληψιμότητας συνίσταται στην κατάταξη πρώτα των επικαλυπτικών σημάτων ως είτε τόνους είτε θόρυβο,στον υπολογισμό κατόπιν των κατάλληλων κατωφλίων και ύστερα τη χρήση της προηγούμενης πληροφορίας γιά τη μορφοποίηση του φάσματος του θορύβου κάτω από το επίπεδο της ΜΑΠ.

Ένας υποτιθέμενος επικαλυπτικός τόνος εμφανίζεται σ'ενα συγκεκριμένο επικαλυπτικό επίπεδο έντασης.Τούτος ενεργοποιεί μιά διέγερση επί της βασικής μεμβράνης του κοχλία η οποία λειτουργεί διασπαρτικά και αντιστοιχεί σε συγκεκριμένο επικαλυπτικό κατώφλι.Γιά την εκάστοτε θεωρούμενη ζώνη,το Ελάχιστο Κατώφλι Επικάλυψης(ΕΚΕ) συμβολίζει το ενδοζωνικό ελάχιστο της διασπείρουσας συνάρτησης.Υποθέτοντας ότι ο επικαλυπτής είναι κβαντισμένος με τη χρήση ενιαίου m-bit κλιμακωτού κβαντοποιητή,ο θόρυβος δύναται να εμφανιστεί στο επίπεδο ΄΄m΄΄.Ο λόγος σήματος προς επικαλυπτή και θορύβου προς επικαλυπτή συμβολίζει τη λογαριθμική απόσταση από το ΕΚΕ στον επικαλυπτή και στα επίπεδα θορύβου αντίστοιχα.
...

 

[Bhutia]

Απάντηση:Φαινόμενο Μη ταυτόχρονης επικάλυψης (Temporal Masking)
Tα επομενα γραφήματα συμβολίζουν το φαινόμενο της ΄΄Mη Ταυτόχρονης επικάλυψης΄΄(Non Simultaneous ή Temporal Masking).Συγκεκριμένοι ήχοι δύνανται να επικαλύπτονται επίσης στην αντίληψή τους από ξαφνικά ηχητικά ερεθίσματα τα οποία είτε προηγούνται(εμπρόσθια επικάλυψη/post masking) είτε έπονται(οπίσθια επικάλυψη/pre-masking) των πρώτων.

Αναπαρίσταται γραφικά το φαινόμενο επικάλυψης των ασθενών τόνων όταν έρχονται ύστερα από έναν ισχυρό ήχο και το οποίο διαρκεί περίπου 200 χιλιοστά του δευτερολέπτο(πιό σημαντικό στα πρώτα 40 msec),ενώ το αντίστοιχο φαινόμενο επικάλυψης από ισχυρό ερέθισμα που έπεται είναι συντομότερο σε διάρκεια(μέχρι 10 χιλιοστά του δευτερολέπτου).Τα φαινόμενα αυτά υφίστανται λόγω της συνεχούς ενσωμάτωσης ηχητικών πληροφοριών στα νευρωνικά κυκλώματα του εγκεφάλου με την πάροδο του χρόνου και των ενδογενών καθυστερήσεων που συνδέονται με μιά τέτοια λειτουργία.Κατά συνέπεια οι ασθενείς τόνοι που έπονται μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου ενός ισχυρού ουσιαστικά ακυρώνονται από το σύστημα αντίληψης που διαθέτουμε:

Εδώ απεικονίζεται η μη ταυτόχρονη επικάλυψη σε ποικίλα μεγέθη ξεσπάσματος του ερεθίσματος που παίζει το ρόλο επικαλυπτή.Το φαινόμενο εμπρόσθιας επικάλυψης μεταβάλλεται ως προς τη διάρκεια εμφάνισης του επικαλυπτή,από 10 έως 200 περίπου χιλιοστά του δευτερολέπτου.:

Toύτο χρησιμοποιείται στο κωδικοποιητικό πρόγραμμα συμπίεσης από ένα μονοπολικό φίλτρο στο κατώφλι επικάλυψης επί του χρόνου:Μ'(f)=0,85*M'(f-1)+0,15*M(f).Η τελική απόδοση του επικαλυπτή λαμβάνεται ως Mf=max(Mf,M'f).Με αυτόν τον καθορισμό,ένα σύντομο ΄΄ξέσπασμα΄΄ δεν επηρεάζει ιδιαίτερα το M'f ,ενώ ένα μεγαλύτερης διάρκειας θα διατηρήσει την επικάλυψη σε ορισμένα πλαίσια ανά δευτερόλεπτο αν και το Mf υποχωρεί ξανά.

Τα ΄΄πλαίσια ανά δευτερόλεπτο΄΄ έχουν γιά τον ήχο ανάλογο ρόλο με αυτόν που έχει θεσπίσει γιά τις εικόνες η κινηματογραφική βιομηχανία προκειμένου να εξασφαλίσει ένα στάνταρ ρυθμό παιξίματος από κάθε προβολικό μέσο.Ανεξάρτητα του bitrate των αρχείων,1΄΄πλαίσιο΄΄ γιά παράδειγμα σε αρχείο MPEG-1 διαρκεί 26 χιλιοστά του δευτερολέπτου(ισοδύναμο περίπου 38 πλαίσια ανά δευτερόλεπτο).Σε περίπτωση υψηλότερου bitrate,το μέγεθος του πλαισίου μεγαλώνει και αντίστροφα.

Ο αριθμός των δειγμάτων που αποθηκεύονται σ'ένα ΜΡ3 πλαίσιο είναι συνεχώς 1152.Το συνολικό μέγεθος σε bytes γιά ένα δεδομένο πλαίσιο παρέχεται από τον τύπο:

μέγεθος=144*bitrate[bit ανά δευτερόλεπτο]/(samplerate[Hz]+padding)

όπου το padding συμβολίζει έξτρα δεδομένα που εισάγονται γιά να γεμίσουν εντελώς το πλαίσιο σε περίπτωση που η διαδικασία κωδικοποίησης του αφήσει κενό χώρο.Το samplerate αναφέρεται στο ρυθμό δειγματοληψίας του αρχικού υλικού που υποβάλλεται γιά κωδικοποίηση.

Παραδείγματος χάρη,εάν ένα αρχείο κωδικοποιείται στα 128 Kbps,το υποβαλλόμενο samplerate είναι 44,1KHZ και δεν τοποθετούνται δεδομένα γιά ΄΄γέμισμα΄΄,τότε
ολικό μέγεθος κάθε πλαισίου[bytes] = 144*128000/(44100+0)=417,96 bytes.

Η οπίσθια επικάλυψη αν και λιγότερο εκμεταλεύσιμη λόγω της συντομίας της,ωφελεί σημαντικά στην απόκρυψη της ΄΄πρώιμης ηχούς΄΄ που γίνεται αντιληπτή στους ήχους των μεταβατικών περασμάτων.Τούτη πηγάζει από το γεγονός ότι οι κβαντισμένοι συντελεστές μετατροπής παράγουν θόρυβο σε κάθε χρονική στιγμή στο πεδίο του χρόνου.Έτσι ένα ήσυχο ηχητικό κομμάτι που έχει έντονες δυναμικές στο τέλος (λ.χ.ντραμς) θα περιέχει θόρυβο ακόμα και προτού γίνει το ίδιο το μεταβατικό πέρασμα ακουστό.Η οπίσθια επικάλυψη μικραίνει αρκετά τα επιμέρους κομμάτια μετατροπής ώστε το φαινόμενο να επικαλύπτεται.

Στο πρόγραμμα του παραδείγματος το σήμα audio μετατρέπεται σε μήκους 512 bytesκομμάτια(11,6ms)κάθε 256 δείγματα(5,8ms).Το συγκεκριμένο δεν αρκεί γιά να επικαλύψει όλες τις πρώιμες αντηχήσεις.

Στο επόμενο διάγραμμα,ο άνω αριστερά πίνακας αναπαριστά την στάθμη του μόλις ακουστού ξεσπάσματος δοκιμαστικού τόνου σε συνάρτηση με το χρόνο καθυστέρησης.Θεωρούνται δύο διαφορετικές διάρκειες επικάλυψης στα 5 και τα 200 χιλιοστά του δευτερολέπτου αντίστοιχα.Η εξασθένηση στο ακουστικό μας σύστημα είναι ομαλότερη ύστερα από τον μεγαλύτερης διάρκειας επικαλυπτή(συνεχής γραμμή) σε σύγκριση με το μικρότερης διάρκειας(διακεκομμένη).Τούτο το αποτέλεσμα αποτελεί επιπλέον απόδειξη της μη γραμμικότητας στις διαδικασίες εξασθένησης του ακουστικού μας συστήματος.

Τα συνδυασμένα φαινόμενα από την ταυτόχρονη και τη χρονική επικάλυψη επιδεικνύονται μέσω των μεταβατικών επικαλυπτικών μοτίβων (κάτω αριστερό διάγραμμα του προηγούμενου πίνακα).

Η στάθμη του μόλις ακουστού δοκιμαστικού τόνου δίδεται σε συνάρτηση τόσο της συχνότητας όσο και του χρονικού συσχετισμού με τον επικαλυπτή.Ο τελευταίος αναπαριστάται από τη σειρά των βελών που εκτείνεται μεταξύ 0 και 300 χιλιοστών του δευτερολέπτου.Ο επικαλυπτής επηρεάζει την ακουστότητα του τόνου δοκιμής όχι μονάχα στις συχνότητες όπου η ενέργειά του είναι παρούσα,αλλ'ακόμα σε χαμηλότερες και υψηλότερες.

Γιά χρονικές διάρκειες άνω των 300 χιλιοστών του δευτερολέπτου,αναδύονται φαινόμενα εμπρόσθιας επικάλυψης,επιβεβαιώνοντας τις πολύπλοκες διαδικασίες εξασθένησης στο ακουστικό μας σύστημα.Τα φαινόμενα που αντιστοιχούν σε αρνητικές τιμές της κλίμακας του χρόνου αποτελούν την οπίσθια χρονική επικάλυψη (pre-masking).Τέτοια μεταβατικά επικαλυπτικά μοτίβα λαμβάνονται ως ποσοτική περιγραφή της αντιπροσώπευσης των ήχων στο ακουστικό μας σύστημα.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/39/Acustic_Block_Diagram.jpg

 

[Bhutia]

Απάντηση: Αντιληπτική Εντροπία (Perceptual Entropy)

O συνδυασμός δεδομένων της Ψυχοακουστικής Επικάλυψης με αρχές της Κβαντοποίησης Σημάτων οδήγησε στην εισαγωγή της έννοιας της Αντιληπτικής Εντροπίας(Perceptual Entropy-Johnston,1988) ως μέτρο της αντιληπτικά συναφούς πληροφορίας που περιέχεται σε οποιαδήποτε ηχητική εγγραφή.

Εκφραζόμενη σε bits ανά sample,η ΑΕ αντιπροσωπεύει ένα θεωρητικό όριο στη συμπιεστότητα ενός συγκεκριμένου σήματος.Οι μετρήσεις ΑΕ προτείνουν ότι μιά μεγάλη ποικιλία ηχητικών πηγών ποιότητας CD μπορεί να συμπιεστεί διατηρώντας την αντιλαμβανόμενη διαφάνεια σε περίπου 2,1 bits ανά sample.Γιά τη διαδικασία υπολογισμού της ΑΕ,το σήμα καταρχάς ΄΄παραθυροποιείται΄΄ και μετατρέπεται στο πεδίο της συχνότητας με τη βοήθεια παραθύρου Hann ακολουθούμενο από ανάλυση Fourrier 2048 σημείων.

Κατόπιν επιλέγεται ένα επικαλυπτικό κατώφλι με βάση κανόνες αντιληψιμότητας:ανάλυση ΚΣΖ με διασπορά,καθορισμό αν η φύση του σήματος προσομοιάζει με θόρυβο ή τόνο,εφαρμογή κανόνων κατωφλίου γιά την ποιότητα του σήματος καταλήγοντας στο συνυπολογισμό του ΑΚΑ.

Τέλος,καθορίζεται ο αριθμός των απαιτούμενων bits γιά τον κβαντισμό του φάσματος αποφεύγοντας ταυτόχρονα την εισαγωγή αντιληπτού θορύβου.Η μέτρηση ΑΕ επιτυγχάνεται κατασκευάζοντας ιστόγραμμα ΑΕ επί μεγάλου αριθμού πλαισίων κι επιλέγοντας κατόπιν την τιμή που αντιστοιχεί στη ΄΄χειρότερη περίπτωση΄΄ ως ΄΄πραγματική μέτρηση΄΄.

Από το 1988 έχουν υπάρξει αρκετές εξελικτικές βελτιώσεις στο σχήμα εκτίμησης της ΑΕ δίχως ν'αλλάζουν το γεγονός ότι η μέτρηση της ΑΕ στην πρωταρχική της μορφή μεταφέρει πολύτιμη ενδοσκοπική άποψη στην πρακτική εφαρμογή της ασυμμετρίας της ταυτόχρονης επικάλυψης σε μοντέλα αντιληψιμότητας.

Συμπερασματικά,αντικειμενικός σκοπός της συμπίεσης των σύνθετων ηχητικών σημάτων είναι η αφιέρωση μεγαλύτερου χώρου δεδομένων στο σήμα που επικρατεί και λιγότερου αποθηκευτικού χώρου σε κείνο που είναι αμελητέο στην αντίληψή του.Σ'αυτό βασίζεται η αρχή λειτουργίας των αλγορίθμων συμπίεσης οι οποίοι εκμεταλλεύονται συγκεκριμένες εκδηλώσεις ψυχοακουστικών φαινομένων προκειμένου να διανείμουν επιδέξια και ακριβοδίκαια το διαθέσιμο αποθηκευτικό χώρο του μέσου.

Κατά την κωδικοποίηση γιά παράδειγμα ενός έργου συμφωνικής μουσικής,ένα αρχείο Mp3 λ.χ.-σε αντίθεση με το PCM- πρόκειται ν'αφιερώσει λ ι γ ό τ ε ρ ο αποθηκευτικό χώρο(bits ανά δευτερόλεπτο) γιά ένα ήσυχο πέρασμα της ορχήστρας(όπου η δυναμική υφή είναι λίγο-πολύ ομαλή) σε σχέση μ'ένα πέρασμα που θα διακρίνεται από έντονες δυναμικές αντιθέσεις.Γι αυτό και όλα τα παρεμφερή συμπιεστικά μέσα χαρακτηρίζονται ως ΄΄κωδικοποιητικά/αποκωδικοποιητικά προγράμματα αντιληψιμότητας΄΄(perceptual CODECs),αφού αποτελούν μαθηματικές εκφράσεις των περιορισμών που διέπουν την ανθρώπινη ακουστική αντίληψη.Κατά συνέπεια,γιά κάθε αλγόριθμο συμπίεσης οφείλουν να καθορίζονται(με τη βοήθεια μαθηματικών τύπων που δεν αποτελούν αντικείμενο του θέματος) οι τονικοί επικαλυπτές,οι θορυβικοί επικαλυπτές και το φαινόμενο επικάλυψης που προκύπτει.

Υπάρχουν διάφοροι αλγόριθμοι συμπίεσης,απωλεστικοί(λ.χ.ΜΡ3) και μη απωλεστικοί(λ.χ.Free Lossless Audio Codec).Aνεξάρτητα του βαθμού επιτυχίας τους,ό λ ο ι ενεργούν προβαίνοντας σ'εκτιμήσεις συσχετισμού των ορίων της ανθρώπινης ακουστικής αντίληψης με την αναμενόμενη αντίληψη του τελικού αποτελέσματος.Ο βαθμός προσέγγισης που διαπιστώνεται συγκρίνοντας την αναπαραγωγή συμπιεσμένων αρχείων με ΄΄ασυμπίεστα΄΄ CD,SACD,LP και τούτα ακολούθως με το ζωντανό μουσικό γεγονός,αποτελεί επιτυχία ή μη του εκάστοτε χρησιμοποιούμενου αλγορίθμου.

Ο ραγδαίος ρυθμός προόδου στον ψηφιακό τομέα υπόσχεται ότι κάθε περιορισμός στο συχνοτικό και το διαδικτυακό εύρος ζώνης όπως και στο διαθέσιμο χώρο αποθήκευσης αρχείων ξεπερνιέται προοδευτικά,με αποτέλεσμα την εξέλιξη αλγορίθμων ολοένα και ανώτερης πιστότητας.Η νέα χρονιά ίσως να επιφυλάσσει κάποιον που θα θέσει τέρμα στα διλήμματα...Ας μην λησμονούμε κιόλας ότι παρόμοια φαινόμενα επικάλυψης με αυτά που αξιοποιούν οι εκάστοτε αλγόριθμοι συμπίεσης λαμβάνουν χώρα επίσης κατά την ακρόαση δίσκων βινυλίου,έτσι ώστε η αντιληψιμότητα του θορύβου από την τριβή της βελόνας καθώς ταξιδεύει στ'αυλάκια του βινυλίου να εξασθενίζει με την πάροδο του χρόνου,επικαλυπτόμενη από το μουσικό σήμα.

Ένα παράδειγμα ΄΄συμπιεσμένων΄΄ αρχείων στο βινυλιακό πεδίο,είναι η περίπτωση των LP(33 1/3) έναντι των 12ιντσων 45αριών.Εκτός από τα κλασσικά 12ιντσα dance αντίτυπα γιά DJs,υπάρχουν πιά αρκετές audiophile εκδόσεις μουσικών έργων υπό τη μορφή 12ιντσων 45 στροφών(σε πολλαπλούς δίσκους) έναντι της χάραξης σε LP 33 1/3 από το ίδιο μάστερ.Εφόσον ο δίσκος περιστρέφεται με μεγαλύτερη γωνιακή ταχύτητα(45 στροφές το λεπτό έναντι 33 1/3 του LP) οι μηχανικές κυματομορφές που είναι αποτυπωμένες στ'αυλάκια του καταλαμβάνουν μεγαλύτερο χώρο απέχοντας περισσότερο μεταξύ τους απ'ότι στο LP.Κατ'αυτόν τον τρόπο,όταν η βελόνα της κεφαλής ιχνηλατεί το σήμα που έχει ενσωματωθεί στο αυλάκι,διαβάζει μεγαλύτερη ποσότητα μορίων βινυλίου εξάγοντας περισσότερη και πιό λεπτομερή πληροφορία στη μονάδα του χρόνου,με συνέπεια να παρέχεται μεγαλύτερη ευκρίνεια με μικρότερη παραμόρφωση στον αναπαραγόμενο ήχο.Αναπόφευκτα,ο διαθέσιμος χρόνος αναπαραγωγής γιά κάθε πλευρά του δίσκου γίνεται αρκετά μικρότερος.

Έφτασε η ώρα γιά τα σχετικά pdf να ΄΄τραγουδήσουν΄΄ τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα:
http://www.mmk.ei.tum.de/publ/pdf/06/06fas3.pdf
http://www.acoustics.hut.fi/~mak/PUB/ICASSP85.pdf
http://www.acoustics.hut.fi/teaching/S-89.3320/KA6a.pdf
http://nmr.mgh.harvard.edu/~akclee/PDF/Masking_Fequency_Selectivity.pdf
http://pages.cs.aueb.gr/~xgeorge/MTMC/slides/10-Audio_Coding.pdf

http://home.netcom.com/~zmoq/pages/halfsped.htm

 

[Bhutia]

Απάντηση: Η Μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων

Οι ακουστικές ψευδαισθήσεις διακρίνονται στις εξής κατηγορίες ως προς την εκλυόμενη αντίληψη:

1)Ψυχοακουστικές:πολύπλοκα ηχητικά ερεθίσματα,διαρρυθμισμένα έτσι ώστε από τη φύση τους να ενεργοποιούν συχνοτική,φασματική, ρυθμική και δυναμική ΄΄αμφιβολία΄΄,λ.χ. το μοτίβο του Risset(1972) και οι τόνοι του Shepard(1964).

2)Ψυχοφυσιολογικές:δεν είναι έντονα εστιασμένες σε πολύπλοκα δομημένα ηχητικά ερεθίσματα,αλλά στην εναλλακτική αντιληπτική απόκριση προς ήχους που στοχεύουν τα όρια της ακουστικής αισθητικής ικανότητας μιά και παραπέμπονται στη δυνατότητα της ακουστικής αίσθησης να ενεργοποιήσει εναλλακτική αντίληψη των παραμέτρων του ηχητικού ερεθίσματος.Παραδείγματα αυτών θα μας απασχολήσουν στη συνέχεια.

Ως προς τη δομή του ηχητικού ερεθίσματος,έχουμε εκ νέου διάκριση στις δύο κατηγορίες:

α)Εξαρτώμενες από τη μετάδοση του ήχου γιά την επιτυχή έκλυση της παραμορφωμένης αντίληψης.

β)Παραγόμενες από την κατασκευή αυτή καθεαυτή του συγκεκριμένου ηχητικού ερεθίσματος.
...->

 

[Bhutia]

Απάντηση: Η ψευδαίσθηση της οκτάβας
...(Συνέχεια)
Η ακουστική ψευδαισθήτωση της οκτάβας ανακαλύφθηκε από την Δρα Diana Deutsch το 1973 και ανακοινώθηκε γιά πρώτη φορά σε συνέδριο της Acoustical Society of America τον επόμενο χρόνο.Αναπαριστάνοντας το μοτίβο που προκαλεί την ψευδαίσθηση,δύο τόνοι των οποίων το συχνοτικό ύψος διαφέρει κατά μία οκτάβα εναλάσσονται κατ'επανάληψη με ρυθμό 4 φορές ανά δευτερόλεπτο.Η απαράλλακτη ακολουθία παίζεται ταυτόχρονα στα δύο αυτιά μέσω ακουστικών με μόνη διαφοροποίηση όταν το δεξί αυτί λαμβάνει τον υψηλότερο τόνο το αριστερό λαμβάνει το χαμηλότερο και αντίστροφα.Οι τόνοι είναι ημιτονοειδή κύματα σταθερού πλάτους και η εναλασσόμενη μετάβαση από τον έναν στον άλλο πραγματοποιείται δίχως πτώσεις στις αντίστοιχες εντάσεις κορυφής.Κατά συνέπεια,ο εγκέφαλος του ακροατή τροφοδοτείται διαρκώς μ'ένα μοναδικό ακόρντο δύο τόνων του οποίου οι συντελεστές εναλάσσονται κατ'επανάληψη μεταξύ των δύο αυτιών.

Τούτο το απλό μοτίβο γεννά σειρά από πλασματικές ακουστικές αντιλήψεις.Πολλοί ακροατές αντιλαμβάνονται έναν μόνο τόνο να εναλάσσεται από το ένα αυτί στο άλλο με συχνοτικό ύψος που παλινδρομεί συνεχώς ανάμεσα στο υψηλότερο και το χαμηλότερο.Σε αυτή την περίπτωση υφίσταται εικονική λήψη μοτίβου ΄΄υψηλός τόνος-σίγαση-υψηλός τόνος-σίγαση...΄΄ από το ένα αυτί την ίδια στιγμή που το μοτίβο ΄΄χαμηλός τόνος-σίγαση-χαμηλός τόνος-σίγαση...΄΄ λαμβάνεται εικονικά από το άλλο.Σε μεγάλο ποσοστό ακροατών η ίδια αντίληψη παραμένει αλώβητη(δηλαδή εξακολουθεί ν'ακούγεται πλασματικά ο ίδιος τόνος σε κάθε αυτί) ακόμα και όταν τα σκέλη των ακουστικών εναλλαχθούν στ'αυτιά τους.

Μιά επιπλέον ιδιότητα της συγκεκριμένης ψευδαίσθησης είναι ότι υπάρχει διαφορά στην αντίληψή της ανάμεσα σε δεξιόχειρες και αριστερόχειρες.Οι πρώτοι τείνουν ν'ακούνε τον υψηλό τόνο στο δεξί αυτί και το χαμηλό στο αριστερό,ανεξάρτητα της τοποθέτησης των ακουστικών.Ωστόσο οι δεύτεροι ποικίλλουν στον τρόπο αντίληψης σχετικά με την εικονική προέλευση(δεξί-αριστερό αυτί) του κάθε τόνου.Επιπλέον το άκουσμα του υψηλού τόνου δεξιά και του χαμηλού αριστερά τείνει να εμφανίζεται περισσότερο μεταξύ ακροατών των οποίων οι οικογένειες αποτελούνταν μονάχα από δεξιόχειρες σε σχέση με όσους είχαν αριστερόχειρα συγγενή πρώτου βαθμού.

Άλλες ομάδες πληθυσμού αντιλαμβάνονται διαφορετικές ψευδαισθήσεις.Μερικοί ακούνε ένα και μοναδικό τόνο να εναλάσσεται μεταξύ των δύο αυτιών με το συχνοτικό του ύψος είτε να μένει σταθερό είτε ν'αλλάζει ανεπαίσθητα καθώς μεταβαίνει από τη μιά τοποθεσία του χώρου στην άλλη.
Έχουν αναφερθεί και πιό πολύπλοκες αντιλήψεις.Γιά παράδειγμα,κάποιοι ακροατές ακούνε ένα χαμηλό τόνο που αλλάζει τοποθεσία από το ένα αυτί στο άλλο με συχνοτικό ύψος που παλινδρομεί εντός διαστήματος ενός ημιτόνου συνοδευόμενο από παρεμβαλλόμενο υψηλό τόνο στο ένα αυτί.Άλλοι ακούνε υψηλό τόνο να παλινδρομεί και το χαμηλό να παρεμβάλλεται.Ένα μέρος αναφέρει ότι το συχνοτικό ύψος μοιάζει να μεταβάλλεται προοδευτικά κατά την εξέλιξη της ακολουθίας ενώ γιά άλλους το μοτίβο φαίνεται να επιταχύνεται και να επιβραδύνεται με απρόβλεπτους τρόπους.

Σημειώνονται επίσης αναφορές ότι οι διαφορετικοί τόνοι γίνονται αντιληπτοί σαν προερχόμενοι από δύο διαφορετικά μουσικά όργανα(λ.χ. ο υψηλός από φλάουτο και ο χαμηλός από γκονγκ).Άλλος παράγοντας επίδρασης στην αντίληψη της ψευδαίσθησης είναι φυσικά η Μουσική εκπαίδευση(Craig,1979).Γιά παράδειγμα,οι χειριστές εκκλησιαστικού οργάνου(που έχει αρμονικά και χωρικά χαρακτηριστικά παρεμφερή της ψευδαίσθησης) εμφάνιζαν τη μεγαλύτερη πιθανότητα ν'αντιλαμβάνονται το αμφιλεγόμενο ερέθισμα πραγματικά αντί πλασματικά.Τούτο αποτελεί μία ακόμη ένδειξη της πλαστικότητας του ακουστικού μας συστήματος και της αναλυτικότητας που επιφέρει η εξειδικευμένη μουσική εκπαίδευση με την εντατική εξάσκηση.

Οι αρχικές μελέτες στο σύνολό τους είχαν βασιστεί στη χρήση ημιτονοειδών ηχητικών κυμάτων συχνότητας 400Hz και 800Hz αντίστοιχα.Μεταγενέστερες μελέτες επέδειξαν ότι η επίτευξη της ψευδαίσθησης δεν περιορίζεται σε τόνους που απέχουν κατά μιά οκτάβα μεταξύ τους,αλλά επεκτείνεται και σε ζεύγη με αποστάσεις μείζονος εβδόμης,ελάσσονος ενάτης,μείζονος ενάτης κι ελάσσονος δεκάτης ανάμεσα στους τόνους που τα απαρτίζουν.

Σύμφωνα με τα πιό πρόσφατα δεδομένα,η ψευδαίσθηση είναι εντονώτερη με τόνους που διαρκούν 500 αντί των 200 χιλιοστών του δευτερολέπτου έκαστος,ενώ οι νευρωνικοί μηχανισμοί από τους οποίους εξαρτάται δεν είναι αυστηρά συνδεδεμένοι-όπως αποδεικνύεται- με τους συσχετισμούς συχνοτικού ύψους ανάμεσα στους διχωτικά αποδιδόμενους τόνους.
Aναλυτικά ηχητικά αρχεία σχετικά με την αντίληψη της ψευδαισθήτωσης,βρίσκονται στο επόμενο λινκ:
http://www.cafemuse.com/soundgarden/perception/octave.htm
H νευρωνική βάση της πλασματικής αντίληψης ερευνάται με την καταγραφή των λεγόμενων Προκλητών Εγκεφαλικών Δυναμικών(Event Related brain Potentials) και ειδικά του Αρνητικού Δυναμικού Ασυμφωνίας(MisMatch Negativity-MMN,Naatanen-Gaillard-Mantysalo,1978).Το τελευταίο εκλύεται από την αλληλεπίδραση ενός παράταιρου ακουστικού ερεθίσματος σε σχέση με μία σταθερή ακολουθία,παράγεται δηλαδή από οποιαδήποτε διακριτή μεταβολή του ηχητικού ερεθίσματος(λ.χ.στη συχνότητα ή στη διάρκεια),έστω κι αν το υπό εξέταση άτομο επιδίδεται στην επίτευξη εργασίας μη συναφούς προς το ερέθισμα.

Αποδίδοντας στο ακουστικό σύστημα ερεθίσματα που μιμούνται το αντιληπτικό αποτέλεσμα της ψευδαισθήτωσης(δηλαδή τόνους που αντιστοιχούν φασματικά στην πλασματική αντίληψη),εξετάζεται κατά πόσο τα αυθεντικά ερεθίσματα αυτής κωδικοποιούνται από το ΚΝΣ ανάλογα με τις φασματικές ή τις αντιληπτικές τους ιδιότητες(δηλαδή κατά πόσο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τα μιμητικά όμοια με τ'αυθεντικά ερεθίσματα).

Εάν τα μιμητικά ερεθίσματα δεν εκλύουν ΑΔΑ,τότε η ακουστική ψευδαισθήτωση θα εδράζει σε κέντρο κατώτερο ή στο ίδιο επίπεδο επεξεργασίας με τη γεννήτρια των ΑΔΑ που εντοπίζεται εντός ή δίπλα στον Πρωτεύοντα Ακουστικό φλοιό.Στην αντίθετη περίπτωση(η οποία τελικά διαπιστώθηκε πειραματικά),συμπεραίνουμε λογικά ότι το περιεχόμενο των μνημονικών ιχνών δεν ανταποκρίνεται στην ακουστική ψευδαισθήτωση και κατά συνέπεια ο νευρωνικός επεξεργαστής της εδράζει σ'εγκεφαλικό επίπεδο α ν ώ τ ε ρ ο του ΠΑΚ.
http://www.brainmusic.org/EducationalActivitiesFolder/Ross_8ve1996.pdf

 

[Bhutia]

Απάντηση: Η χρωματική και η ψευδαίσθηση της κλίμακας
Από την ίδια ερευνητή είχε ανακοινωθεί παράλληλα και η ψευδαίσθηση της κλίμακας.Συνίσταται σε μία μείζονα κλίμακα συνεχόμενων τόνων που εναλάσσονται από το ένα αυτί στο άλλο(Α). Παίζεται ταυτόχρονα σε ανερχόμενη και κατερχόμενη διαδοχή ως προς το συχνοτικό ύψος,με προϋπόθεση όποτε ένας τόνος από την ανερχόμενη ακολουθία αποδίδεται στο δεξί αυτί,τόνος της κατερχόμενης αποδίδεται στο αριστερό και αντίστροφα(Β).

Οι τόνοι είναι ημιτονοειδή ηχητικά κύματα ομοίου πλάτους και η ακολουθία επαναλαμβάνεται δίχως παύση σε ρυθμό 4 τόνων ανά δευτερόλεπτο.Η μορφή της πλασματικής αντίληψης που αποκομίζουν συνήθως οι ακροατές μέσω ακουστικών απεικονίζεται στο γράφημα πενταγράμμου (C):Μιά μελωδία ανταποκρινόμενη προς τους τόνους μεγαλύτερου συχνοτικού ύψους γίνεται αντιληπτή από το ένα σκέλος των ακουστικών ταυτόχρονα με την αντίληψη μελωδίας που ανταποκρίνεται στους τόνους μικρότερου συχνοτικού ύψους από το άλλο σκέλος.

Αντιστρέφοντας τις αρχικές θέσεις των σκελών,το αυτί που είχε αρχικά ακούσει τους υψηλότερους τόνους συνεχίζει να τους ακούει και το ίδιο συμβαίνει στο αυτί που αρχικά άκουγε τους χαμηλότερους.Όπως και στην ψευδαίσθηση της οκτάβας,υπάρχει διαφοροποίηση στην αντίληψη μεταξύ δεξιόχειρων και αριστερόχειρων.Οι πρώτοι έχουν την τάση ν'αντιλαμβάνονται τους υψηλούς τόνους στο δεξί αυτί και τους χαμηλούς στο αριστερό,ενώ οι δεύτεροι όχι.

Εναλλακτικές εκδοχές αντίληψης στην ψευδαίσθηση της κλίμακας από διαφορετικούς ακροατές απεικονίζονται στα παρακάτω γραφήματα πενταγράμμου:

Βίντεο και ηχητικά αρχεία του ερεθίσματος:

http://www.philomel.com/musical_illusions/example_scale_illusion.php
Στην αποκαλούμενη ΄΄χρωματική ψευδαίσθηση΄΄,παίζεται μία χρωματική κλίμακα που εκτείνεται επί δύο οκτάβων.Παρουσιάζεται τόσο σε ανερχόμενη όσο και κατερχόμενη μορφή με τον εκάστοτε τόνο να εναλλάσσεται μεταξύ των δύο αυτιών με τον ίδιο τρόπο που γίνεται στην ψευδαίσθηση της κλίμακας.Όταν το μοτίβο αποδίδεται στερεοφωνικά,πολλοί ακροατές αντιλαμβάνονται μιά υψηλότερη μελωδική γραμμή που κατέρχεται κατά μία οκτάβα γιά ν'ανέλθει ξανά ταυτόχρονα με μιά χαμηλότερη μελωδική γραμμή που ακολουθεί όμοια εναλλαγή μεταπτώσεων συχνοτικού ύψους.

Οι δύο επιμέρους ΄΄γραμμές΄΄ συναντούν η μία την άλλη σ'ενδιάμεσο συχντοτικό ύψος.Όμως όποτε κάθε κανάλι παίζεται μόνο του με σίγαση του άλλου,γίνεται αντιληπτό ορθά ως σειρά τόνων που αναπηδούν ως προς το συχνοτικό τους ύψος.Στη στερεοφωνική απόδοση μέσω ακουστικών οι δεξιόχειρες τείνουν ν'αντιλαμβάνονται την υψηλότερη συχνοτικά μελωδία στο δεξί αυτί και τη χαμηλότερη στο αριστερό,ενώ οι ακροατές της ομάδας των αριστερόχειρων ποικίλλουν στις εκδοχές της αντίληψης.

Ηχητικό αρχείο του ερεθίσματος:
http://www.philomel.com/musical_illusions/play.php?s=1&fname=Chromatic_illusion

Προσεγγίζοντας το νευρωνικό μηχανισμό που επενεργεί γιά την εμφάνιση των ακουστικών ψευδαισθήσεων,έχει περιγραφεί η Αρχή της Υποσυνείδητης Συμπερασματικής Λειτουργίας:Όποτε ο εγκέφαλος έρχεται αντιμέτωπος με ερεθίσματα σύνθετης διαμόρφωσης εισάγεται σε διαδικασία ερμηνευτικής εκτίμησης όσον αφορά τις πηγές τους.Στην καθημερινή ζωή,όμοιοι ήχοι τείνουν να προέρχονται από την ίδια πηγή,ενώ ανόμοιοι από διαφορετικές.

Κατ'αυτόν τον τρόπο,το ακουστικό μας σύστημα τείνει υποσυνείδητα στο ΄΄βέλτιστο συμπέρασμα΄΄ ότι ήχοι διαφορετικού συχνοτικού ύψους παράγονται από διαφορετικές τοποθεσίες,οπότε και πραγματοποιεί εσφαλμένο χωρικό προσδιορισμό των τόνων.

Σχετική Αρχή προτείνεται και από τους ειδικούς της Μορφολογικής Ψυχολογίας που υποστηρίζουν ότι σχηματίζουμε αντιληπτικά πρότυπα με βάση συγκεκριμένες Αρχές οργάνωσης,όπως η εγγύτητα.Στην οπτική αίσθηση λ.χ. ο εγκέφαλος ομαδοποιεί σε σχήματα τελίτσες που βρίσκονται κοντά η μία στην άλλη κι έχουμε επιπλέον αντίληψη ΄΄κίνησης΄΄ ανάμεσα σε γειτονικά φώτα που ανοιγοκλείνουν διαδοχικά.Ο παράγοντας ΄΄εγγύτητα΄΄ αποτελεί χρήσιμο μέσο αυτοδιδαχής του ακουστικού συστήματος,μιά και στον πραγματικό κόσμο στοιχεία κοντινά μεταξύ τους πάνω σε μιά σειρά προέρχονται κατά πάσα πιθανότητα από την ίδια πηγή.Στην ψευδαίσθηση της κλίμακας γιά παράδειγμα τοποθετούμε μαζί στο χώρο διαδοχικούς τόνους που βρίσκονται πλησίον ο ένας του άλλου σε συχνοτικό ύψος,ενώ διαχωρίζουμε όσους βρίσκονται μακριά,παρακάμπτοντας έτσι τα συνθηματικά χαμηλής στάθμης

Μέχρι τη συνέχεια,ας απολαύσουμε κι ένα αποκαλυπτικό pdf γι ανακεφαλαίωση επανερχόμενων θεμάτων:
http://web.mit.edu/hst.723/www/ThemePapers/Pitch/Houtsma95.pdf

 

[Bhutia]

Απάντηση: Η υποκειμενικότητα των αισθητικών αντιλήψεων...

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον Ear και την προσφορά του,το "Ημερολόγιο Καταστρώματος" παρατίθεται αυτούσιο στο λινκ που ακολουθεί...:612:
http://www.scribd.com/doc/9990047/-
...(συνέχεια)

Η ψευδαίσθηση του glissando επιδεικνύει τον τρόπο κατά τον οποίο το ακουστικό μας σύστημα οδηγείται σε λαθεμένες τοποθετήσεις με τη μεσολάβηση τυπικών χωρικών συνθηματικών και το γεγονός ότι το ίδιο απλό ηχητικό μοτίβο δύναται να γίνει αντιληπτό με ριζικά διαφορετικό τρόπο από διάφορους ακροατές.Γιά την επίτευξή της ο ακροατής κάθεται απέναντι από στερεοφωνικό ζεύγος ηχείων όπως στο σχήμα.

Το μοτίβο που δημιουργεί την ψευδαίσθηση περιλαμβάνει δύο συνιστώσες:Έναν ηλεκτρονικά συντιθέμενο τόνο όμποε(σταθερού συχνοτικού ύψους) κι ένα ημιτονοειδές ηχητικό κύμα που αιωρείται κατ'επανάληψη μεταξύ χαμηλού και υψηλού συχνοτικού ύψους(εξ ου και ο όρος ΄΄glissando΄΄).Οι δύο ηχητικές συνιστώσες αποδίδονται ταυτόχρονα από τα δύο ηχεία εναλασσόμενα διαρκώς από ηχείο σε ηχείο έτσι ώστε όταν το όμποε έρχεται από το δεξί ηχείο,η ανάλογη μερίδα του ημιτονοειδούς κύματος να έρχεται από το αριστερό και αντίστροφα.Γραφική αναπαράσταση τμήματος του ηχητικού ερεθίσματος βλέπουμε στο παρακάτω σχήμα:

Ηχητικά αρχεία του ερεθίσματος(παίζονται από ζεύγος ηχείων και όχι από ακουστικά).Η ένταση ρυθμίζεται σε μέσο ύψος και η ισορροπία καναλιών ακριβώς στο κέντρο.Όταν παίζει μονάχα το ένα κανάλι(δεξί ή αριστερό) τότε ακούγεται ορθά ο τόνος του όμποε να εναλάσσεται με τo ομόλογο glissando θραύσμα.Όταν όμως τα δύο κανάλια παίζουν ταυτόχρονα,η αντίληψη μεταβάλλεται ριζικά γιά την πλειοψηφία των ακροατών:ο τόνος του όμποε αλλάζει θέση πίσω-μπρος μεταξύ των ηχείων.Οι ανάλογες μερίδες του glissando όμως παρουσιάζονται σε συνεκτική σύνδεση,έτσι ώστε να γίνεται αντιληπτός ένας συνεχής(αντί διακεκομμένων) τόνος να μετακινείται τριγύρω στο χώρο σε αναλογία με τη μεταβολή του συχνοτικού του ύψους.Επιπλέον,ο ρυθμός εναλλαγής ανάμεσα στους δύο συντελεστές μπορεί ν'αυξομειώνεται,αλλά η φαινομενική ταχύτητα χωρικής μετατόπισης του glissando παραμένει σταθερή και συναρτώμενη από τη μεταβολή στο συχνοτικό ύψος.

Στο επίσημο πείραμα,ο τόνος του όμποε είχε το συχνοτικό ύψος του Μεσαίου Ντο(262Hz) ενώ το ημιτονοειδές κύμα έκανε μετάβαση πάνω-κάτω μεταξύ των Ντο που ανήκαν στις εκατέρωθεν οκτάβες(δηλαδή ανάμεσα στα συχνοτικά ύψη των 131Hz-αμέσως κατώτερη οκτάβα- και 524Hz-αμέσως ανώτερη οκτάβα).Ο ρυθμός εναλλαγής ήταν σταθερός κάθε 238 χιλιοστά του δευτερολέπτου,ενώ κάθε κύκλος του glissando διαρκούσε σταθερά 2,5 δευτερόλεπτα.Η ομάδα των ακροατών διαχωρίστηκε σε δεξιόχειρες και αριστερόχειρες βάσει ερωτηματολογίου κι εξετάστηκαν ατομικά ο καθένας πρώτα αντικρύζοντας και κατόπιν με γυρισμένη πλάτη στο ζεύγος ηχείων.Αντιλήφθησαν στο σύνολό τους το όμποε να μετακινείται μπρος-πίσω μεταξύ των ηχείων.

Σημειώθηκε όμως διαφοροποίηση στην αντίληψη του glissando.Οι περισσότεροι δεξιόχειρες είχαν την αίσθηση ότι μετακινείτο χωρικά από τα αριστερά προς τα δεξιά καθώς το συχνοτικό του ύψος μετέβαινε από το χαμηλό στο υψηλό επίπεδο ενώ η αντίστροφη πορεία λάμβανε χώρα όταν κατερχόταν συχνοτικά.Η αντίληψη παρέμενε αμετάβλητη ανεξάρτητα από το εάν ο ακροατής βρισκόταν σε αντικριστή ή με γυρισμένη την πλάτη θέση ως προς τα ηχεία.Άλλοι ακροατές είχαν την αίσθηση ότι το glissando ακολουθούσε διαφορετικές τροχιές μετακίνησης,λ.χ. από δεξιά προς τ'αριστερά κατά την αντίστοιχη μετάβαση από χαμηλότερη σε υψηλότερη συχνότητα,ή ακόμα και μπρος-πίσω.Υπήρξε αξιόλογη στατιστική διαφορά στην αντίληψη του μοτίβου ανάμεσα στους δεξιόχειρες και τους αριστερόχειρες ακροατές.Πολλοί ανέφεραν ότι φαινόταν να μετακινείται από κάτω προς τα πάνω στο χώρο και αντίστροφα κατά τις αντίστοιχες μεταβάσεις ως προς το συχνοτικό του ύψος.Η αλληλεπίδραση μεταξύ των φαινομενικών χωρικών μετατοπίσεων στο οριζόντιο και κάθετο επίπεδο,οδήγησαν πολλούς δεξιόχειρες ν'αντιληφθούν το glissando ως διαγράφον μία ελλειπτική τροχιά διαγώνια ευθυγραμιζόμενη μεταξύ ενός σημείου κάτω αριστερά(που αντιστοιχεί στο χαμηλότερο συχνοτικό ύψος) και έτερου σημείου ευρισκόμενου ψηλά και δεξιά(που αντιστοιχεί στο μεγαλύτερο συχνοτικό ύψος).Θέλοντας ν'αναπαραστήσει τούτη την τροχιά,ένας ακροατής χάραξε και παρέδωσε το παρακάτω σχήμα:

Μολονότι τα θραύσματα του glissando μετακινούνται απότομα σε πολύ διαφορετικές μεταξύ τους χωρικές τοποθεσίες,γίνονται αντιληπτά από το ακουστικό μας σύστημα σα να πρόκειται γιά μία μοναδιαία ηχητική πηγή που μετατοπίζεται στο χώρο σε αναλογία με την εναλλαγή της ιδιότητας του συχνοτικού της ύψους.Παρέχει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα σύλληψης του εγκεφάλου να πραγματοποιεί αληθοφανείς πλην όμως εσφαλμένες ΄΄βέλτιστες εκτιμήσεις΄΄ ως προς τα σήματα που λαμβάνει.

Στην καθημερινή ζωή,όταν ακούμε έναν ήχο που αλλάζει προοδευτικά σε τονικό ύψος(λ.χ. ο ήχος μιάς σειρήνας) τείνουμε να θεωρήσουμε ως πιθανότερη την προέλευσή του από μοναδιαία πηγή η οποία είναι είτε σταθεροποιημένη είτε διαγράφει με αργό ρυθμό μία τροχιά στο χώρο σε σχέση με τη δική μας θέση,αντί να εναλάσσεται ταχύτατα ανάμεσα σε δύο ευρέως διαχωρισμένες πηγές.Ο εγκέφαλος εκτελεί υπολογισμούς σχετικούς με τα συνθηματικά της συχνοτικής εγγύτητας και συνέχειας μεταξύ διαδοχικών μερών του ερεθίσματος κατά τρόπον ώστε να συμπεραίνει ότι αυτό προκύπτει από μοναδική πηγή μετακινούμενη με αργό ρυθμό στο χώρο.

Στον πραγματικό κόσμο,αυτή ακριβώς η αντιληπτική στρατηγική βοηθά στα καλύτερα συμπεράσματα με σκοπό την ερμηνεία του ακουστικού μας περιβάλλοντος.Αποτελεί επίσης ένδειξη των ριζικών διαφορών στην ακουστική αντίληψη που ποικίλλει σε συσχετισμό με το ημισφαίριο του εγκεφάλου που επικρατεί σε κάθε ακροατή,αντανακλώντας έτσι διαφοροποιήσεις στην οργάνωση των εγκεφαλικών λειτουργιών.

http://www.informatics.indiana.edu/donbyrd/teach/I545Site-Spring08/Acoustics Psychoacoustics.ppt

http://homepages.uconn.edu/~anc02008/Papers/Acoustic Inputs and Phonetic illusions.pdf

Ως επιπλέον πρακτική εφαρμογή όσων έχουν μέχρι τώρα αναλυθεί,το ηχητικό σήμα στον παρόντα σύνδεσμο διακρίνεται από αλληλοεπικαλυπτόμενες ακολουθίες επαναλαμβανόμενων λέξεων,εντοπιζόμενων σε διαφορετικούς τομείς του εικονικού στερεοφωνικού πεδίου.Εστιάζοντας την προσοχή μας,ο καθένας μας μπορεί ν'αρχίζει να ξεχωρίζει συγκεκριμένες φράσεις.

Μολαταύτα,καμία από τις φράσεις που αντιλαμβανόμαστε δεν είναι πραγματικά καταγεγραμμένη εκεί.Είναι ο δικός μας εγκέφαλος που τις συναρμολογεί,σε μιά απόπειρα ν'αποσαφηνίσει έναν ειδάλλως ακατανόητο ΄΄θόρυβο΄΄.Προοδευτικά μάλιστα συνειδητοποιούμε ότι οι ΄΄φράσεις΄΄ που νομίζουμε ότι ακούμε σχετίζονται άμεσα με ενδόμυχους συλλογισμούς του υποσυνειδήτου,λ.χ. ακροατές που ΄΄νηστεύουν΄΄ κατ'εξακολούθηση δύνανται ν'αντιλαμβάνονται συχνά έννοιες που σχετίζονται με ΄΄φαγητά΄΄...

Spoiler

Παραπλήσια φαινόμενα υφίστανται με λέξεις,εκφράσεις ή εκδηλώσεις που εκλαμβάνονται ως ΄΄προκλητικά΄΄(και οι φορείς τους εξοβελιστέοι) και οφείλονται στην κακή εκτίμηση των νευρωνικών δικτύων στα ανώτερα κέντρα του εγκεφάλου,όπου εδράζει το υποσυνείδητο και το βιωματικό καθεστώς ενός ατόμου.Γι αυτό κι έχουν διαφορές οι υποκειμενικές κρίσεις από άτομο σε άτομο,λ.χ. κάτι που μπορεί να έχει ελάχιστο αντίκτυπο σε κάποια άτομα,σε άλλα εξαιτίας της διαφορετικής αντίληψης να λαμβάνει τεράστιες διάστάσεις στο συνειδητό,με αποτέλεσμα τα δεύτερα να χάνουν τον έλεγχό τους μεγαλοποιώντας με τη μεσολάβηση αυτής και τα πιό ανεπαίσθητα και αβλαβή γεγονότα

Spoiler

Συνεπώς η ποιότητα της ΄΄ακοής΄΄ και της όρασης δεν πρεπει να λαμβάνονται ποτέ ως μοναδικά κριτήρια,αλλά κατόπιν δεύτερης σκέψης να παίρνονται οι αποφάσεις προς αποφυγήν σφαλμάτων.
Περνώντας σε ανάλογο μουσικό παράδειγμα,μερικά κομμάτια αποτελούνται από ταχύτατα arpeggio ή έτερα επαναλαμβανόμενα μοτίβα που μεταβάλλονται ελάχιστα κατά τη διάρκειά τους.Εάν παιχτούν με αρκετά γρήγορο τέμπο,η ακουστική μας αντίληψη συλλαμβάνει τις περιστασιακές νότες που αλλάζουν και τις συνδέει υποσυνείδητα σχηματίζοντας μιά εικονική μελωδία η οποία εξαφανίζεται όταν το τέμπο επιβραδύνεται.

Ας συγκρίνουμε δύο διαφορετικές εγγραφές του κομματιού Fruhlingsrauschen ("Το θρόϊσμα της Άνοιξης") από τον Christian Sinding.Στην υψηλότερη ταχύτητα,oι μεταπίπτουσες νότες αιωρούνται στην αντίληψή μας γι αρκετό χρόνο ώστε να συνδεθούν μεταξύ τους σ'ένα νέο μελωδικό σχήμα,ενώ στη χαμηλότερη ταχύτητα παραμένουν αραιά τοποθετημένες και κατά συνέπεια δε συναρμολογούνται μεταξύ τους από τον εγκέφαλο.

Επειδή είναι άδικο η σιωπή ν'αφήνει μετέωρη την προσφορά γνώσης,δύο αξιόλογα επιστημονικά λινκ γιά τη χαμένη θεμελιώδη συχνότητα και την αντίληψή της στην ανθρώπινη ομιλία:
http://www.ee.columbia.edu/~dpwe/e6820/lectures/L04-percep.pdf
http://lib.ioa.ac.cn/ScienceDB/JASA/jasa2007/pdfs/vol_121/iss_5/2862_1.pdf

 

[Snow Whitty]

Ως επιπλέον πρακτική εφαρμογή όσων έχουν μέχρι τώρα αναλυθεί,το ηχητικό αρχείο του παρόντος λινκ διακρίνεται από αλληλοεπικαλυπτόμενες ακολουθίες επαναλαμβανόμενων λέξεων,εντοπιζόμενων σε διαφορετικούς τομείς του εικονικού στερεοφωνικού πεδίου.Εστιάζοντας την προσοχή μας,ο καθένας μας μπορεί ν'αρχίζει να ξεχωρίζει συγκεκριμένες φράσεις.Μολαταύτα,καμία από τις φράσεις που αντιλαμβανόμαστε δεν είναι πραγματικά καταγεγραμμένη εκεί.Είναι ο δικός μας εγκέφαλος που τις συναρμολογεί,σε μιά απόπειρα ν'αποσαφηνίσει έναν ειδάλλως ακατανόητο ΄΄θόρυβο΄΄.Προοδευτικά μάλιστα συνειδητοποιούμε ότι οι ΄΄φράσεις΄΄ που νομίζουμε ότι ακούμε σχετίζονται άμεσα με ενδόμυχους συλλογισμούς του υποσυνειδήτου,λ.χ. ακροατές που ΄΄νηστεύουν΄΄ κατ'εξακολούθηση δύνανται ν'αντιλαμβάνονται συχνά έννοιες που σχετίζονται με ΄΄φαγητά΄΄

Αν επιτρεπονται τα σχολια και οι παρατηρησεις...θα ηθελα να συγκρινουμε τ αποτελεσματα μας ...:107:


Ειναι εκπληκτικο το τεστ!:444:

 

[Bhutia]

Απάντηση: Re: Η λειτουργία της ακοής

Αν επιτρεπονται τα σχολια και οι παρατηρησεις...θα ηθελα να συγκρινουμε τ αποτελεσματα μας ...:107:
Ειναι εκπληκτικο το τεστ!:444:

Σαν πρώτο ΄΄άκουσμα΄΄ γίνoνται αντιληπτές σε όλους οι φράσεις "no win" και "no way"...Εξαντλώντας τη φαντασία και το περιεχόμενο συνειδητού και υποσυνειδήτου μου,το αντιστρέφω σε "When oh when" ή "Why no win???" :612:
Και αν το προχωρήσω πέρα από τα όρια της φαντασίας,θα έβαζα τη φράση "Come back,come back..."

Γιά περισσότερες ΄΄υπερβατικές΄΄ ακουστικές εμπειρίες:



http://philomel.com/mp3/phantom_words/ex/phantom_words_ex2.mp3
http://philomel.com/mp3/phantom_words/ex/phantom_words_ex3.mp3

 

[Snow Whitty]

Η προσκληση μου ηταν ανοιχτη προς ολους τους ενδιαφερομενους συνφορουμιτες.

Σαν πρώτο ΄΄άκουσμα΄΄ γίνoνται αντιληπτές σε όλους οι φράσεις "no win" και "no way"

'Λυνοντας το γριφο' προωρα ομως,διελυσες τη μαγεια...Στην πραγματικοτητα μας φανερωσες τι θα επρεπε ν αντιληφθουμε...Ευτυχως προλαβα να με τεσταρω με μαρτυρες!:128:

Στο 'πρωτο' ακουσμα:

Νο way πιστευα πως ακουσα κι εγω.
Go away ακουσε καποιος αλλος.

Προοδευτικά μάλιστα συνειδητοποιούμε ότι οι ΄΄φράσεις΄΄ που νομίζουμε ότι ακούμε σχετίζονται άμεσα με ενδόμυχους συλλογισμούς του υποσυνειδήτου

Δεν εμεινα ευχαριστημενη-ικανοποιημενη μ αυτο που πιστευα οτι ακουσα και το υποσυνειδητο μου μαλλον προοδευτικα...ηθελε να εχω ακουσει Norway!----Απερριψα αμεσως την αρνητικη σκεψη και την μετετρεψα σε ταξιδιωτικο προορισμο.M αρεσουν τα ταξιδια...;Χρειαζομαι διακοπες στη Νορβηγια;:137:

Πολυ πιο 'προοδευτικα' κι αφου το παιδεψα αρκετα,ακουσα και τα παρακατω:


[reliops="Φανταζει απιστευτο..."]
well done wake up don t wait[/reliops]

"Να φυγετε απο εδω...Να πατε αλλου!":125:

 

[Bhutia]

Απάντηση: Re: Η λειτουργία της ακοής

Η προσκληση μου ηταν ανοιχτη προς ολους τους ενδιαφερομενους συνφορουμιτες.
'Λυνοντας το γριφο' προωρα ομως,διελυσες τη μαγεια...Στην πραγματικοτητα μας φανερωσες τι θα επρεπε ν αντιληφθουμε...Ευτυχως προλαβα να με τεσταρω με μαρτυρες!:128:Στο 'πρωτο' ακουσμα:
Νο way πιστευα πως ακουσα κι εγω.
Go away ακουσε καποιος αλλος.
Δεν εμεινα ευχαριστημενη-ικανοποιημενη μ αυτο που πιστευα οτι ακουσα και το υποσυνειδητο μου μαλλον προοδευτικα...ηθελε να εχω ακουσει Norway!----Απερριψα αμεσως την αρνητικη σκεψη και την μετετρεψα σε ταξιδιωτικο προορισμο.M αρεσουν τα ταξιδια...;Χρειαζομαι διακοπες στη Νορβηγια;:137:
Πολυ πιο 'προοδευτικα' κι αφου το παιδεψα αρκετα,ακουσα και τα παρακατω:
[reliops="Φανταζει απιστευτο..."]
well done wake up don t wait[/reliops]
"Να φυγετε απο εδω...Να πατε αλλου!":125:

Αυτό που τεστάρω αναδρομικά,είναι ότι όπου κι αν κοίταξα δεν διέκρινα ΄΄δοσμένο΄΄ χρόνο απάντησης.Δεν βιάστηκα,οι σκέψεις βγήκαν αμέσως,καθυστέρησα ένα δίωρο να τις βάλω,άρα αρκετά μεγάλο διάστημα γιά κάποιον που θα ήθελε πράγματι να βάλει δική του εκτίμηση πιό άμεσα.Την άλλη φορά-αν υπάρξει- θα την κρατήσω ένα εικοσιτετράωρο γιά να είμαι ο ΄΄τελευταίος΄΄,αν και πιστεύω ότι η συγκυρία της επικαιρότητας αφαίρεσε το ενδιαφέρον από πολλούς.
Κάποιος που λιμπίζεται ταξίδια θα μπορούσε ν'ακούσει μέχρι και τη λέξη...΄΄Μπαχάμες΄΄(αυτό όμως είναι άλλη ιστορία).Γιά την παράκρουση του ΄΄comeback΄΄ που είχα-ανάλογα με τη δεδομένη συγκυρία- εσύ δεν μου απαντάς,αλλά εγώ ελπίζω ότι μπορεί και να με άκουσε...

 

[Snow Whitty]

αν και πιστεύω ότι η συγκυρία της επικαιρότητας αφαίρεσε το ενδιαφέρον από πολλούς.

...........:121:

Την άλλη φορά-αν υπάρξει- θα την κρατήσω ένα εικοσιτετράωρο

Γενναιοδωρος εισαι...Καντο και με τις παραγραφους.:112:

Γιά την παράκρουση του ΄΄comeback΄΄ που είχα-ανάλογα με τη δεδομένη συγκυρία- εσύ δεν μου απαντάς,αλλά εγώ ελπίζω ότι μπορεί και να με άκουσε...

Ο καθε ενας παρακαλω να κουβαλησει τις δικες του παρακρουσεις ...:405:

Ευχομαι κι εγω να σε εχει ακουσει...:126:


The Phantom Words------------------->Τι καταλαβαινεις, 'εν περιληψει';

 

[skaloumbakas]

Απάντηση: Η λειτουργία της ακοής

Πάρα πολύ ενδιαφέροντα (πρέπει να είναι...) όλα αυτά αλλά... ο τρόπος παρουσιάσεως τελείως ΑΠΩΘΗΤΙΚΟΣ, γι αυτό και δεν μπορεσα (αποτόλμησα) να τα διαβάσω. :133:

ΥΓ Δεν ξέρω αν είμαι ο μονος περίεργος...

 

[Bhutia]

Απάντηση: Η λειτουργία της ακοής

Πάρα πολύ ενδιαφέροντα (πρέπει να είναι...) όλα αυτά αλλά... ο τρόπος παρουσιάσεως τελείως ΑΠΩΘΗΤΙΚΟΣ, γι αυτό και δεν μπορεσα (αποτόλμησα) να τα διαβάσω. :133:ΥΓ Δεν ξέρω αν είμαι ο μονος περίεργος...

Όλες οι υποκειμενικές εκτιμήσεις δεκτές...Τις σέβομαι και θα υπερασπίζομαι μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός μου το δικαίωμα των άλλων να τις εκφράζουν,όπως έλεγε και ο Βολταίρος.Η αλήθεια είναι ότι δεν μ'ενοχλεί οποιοδήποτε σχόλιο γιά τα γραπά μου,επειδή γνωρίζω ότι είναι λίγο εξεζητημένα και χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις,πολύ θάρρος,υπομονή κι επιμονή γιά να εντρυφήσεις σ'αυτά.

Spoiler

Επειδή σήμερα η μαγική μου φράση είναι "Ο τολμών νικά",θα συνιστούσα επειδή αναφέρεις ότι δεν ΄΄απο-τόλμησες΄΄,να τολμήσεις.Δεν έχεις να χάσεις παρά μόνο λίγο από το χρόνο σου και πάντα θα υπάρχει η ελπίδα ΄΄κάτι΄΄ να κερδίσεις...
Μην αγχώνεσαι,΄΄περίεργοι΄΄ ίσως βρεθούν πολλοί,το ... περίεργο θα ήταν να... μην βρεθεί κανένας!