- Μηνύματα
- 55.453
- Reaction score
- 138.381
Το λάουντνες (επαναλαμβάνω) δίνει ένα μπουστ στα χαμηλά, αλλά δεν μειώνει το δυναμικό εύρος της ηχογράφησης, ίσα ίσα, λόγω του μπουστ, το αυξάνει, καθότι στα χαμηλά βρίσκονται οι υψηλές στάθμες αναπαραγωγής, άρα και τα Μαξ εσπιέλ, και το 0dBfs της ηχογράφησης.ενα καλο loudness θελει καμπυλη αναφορας και μονο οι φτωχοι το εχουν αυτο
Στα χαμηλών δυνατοτήτων δυναμικού εύρους ηχοσυστήματα, έτσι κι αλλιώς υπάρχει πρόβλημα αναπαραγωγής λόγω του υψηλού δυναμικού εύρους των σύγχρονων φορμά ήχου, όταν δεν είναι δυνατόν να αναπαραχθεί υψηλό max spl.
Οπότε, εφόσον δεν αναπαράγονται στάθμες αναφοράς, χρειάζεται ένα φίλτρο λάουντνες, αναλόγως διαφοροποίησης από τη στάθμη αναφοράς.
Δηλαδή αν δε παίζει στα 85 ντεσιμπέλ μέση στάθμη και παίζει στα 75, με κορυφές 95, θέλει λάουντνες.
Αν όμως παίζει μουσική μεγάλου δυναμικού εύρους, όλο και κάτι θα το καταπιεί η ουδος ακουστότητας και θορύβου, ενώ για ακόμα χαμηλότερες μέσες στάθμες αναπαραγωγής (λόγου χάριν 60-65 ντεσιμπέλ, 20 ντεσιμπέλ πιο κάτω της στάθμης αναφοράς), αυτό είναι δεδομένο (όλες οι χαμηλής εγγραφής πληροφορίες θα χαθούν).
Με χρήση κομπρεσιον, δε χάνεται τίποτα και σε χαμηλές στάθμες.
Ή, αν ακούς ηχογράφηση μικρού δυναμικού εύρους (με πολύ κομπρεσιον από το μάστερινγκ) ακούγεται άριστα σε πολύ χαμηλές στάθμες, χωρίς να χάνεται καμία απολύτως πληροφορία.
Και αυτή είναι η θετική πλευρά του κομπρεσιον, και ο λόγος που χρησιμοποιείται στο μάστερινγκ.
Δυστυχώς, οι "hi end" ηχογραφήσεις μεγάλου δυναμικού εύρους, δε μπορούν να ακουστούν σε χαμηλές στάθμες αναπαραγωγής. Είναι φτιαγμένες για τα λίγα μεγάλα ηχοσυστήματα, που μπορούν να σηκώνουν υψηλά max spl.
Last edited: