Βιβλία

[Mr Spock]

Οι «Σκιές από τους τοίχους του θανάτου», του δρ. Ρόμπερτ Κλαρκ Κέτζι (1823-1902) είναι ίσως το πιο επικίνδυνο βιβλίο που υπάρχει στον κόσμο λόγω της κατασκευής και όχι του ριζοσπαστικού περιεχομένου του...

Το μυστήριο ξεκινάει το 1863, όταν ο γιατρός Κέτζι διορίστηκε ως καθηγητής στο γεωργικό κολέγιο του Μίσιγκαν, στο τμήμα Χημείας. Λόγω της εμπειρίας του στις χημικές αναλύσεις έγινε μέλος της υγειονομικής επιτροπής απ’ όπου συνέχισε την ερευνητική δράση του. Την επόμενη χρονιά προειδοποιούσε μέσα από το δοκίμιο του με τίτλο «Δηλητηριώδεις Ταπετσαρίες», όλους τους κατοίκους των ΗΠΑ για έναν ύπουλο θανατηφόρο κίνδυνο που οι περισσότεροι έκρυβαν μέσα στα σπίτια τους λόγω «μόδας», αγνοώντας τις τραγικές συνέπειες. Οι ανεξήγητες δηλητηριάσεις μάστιζαν τις ΗΠΑ εκείνα τα χρόνια...

Σε ένα «ειδικό» ράφι στον δεύτερο όροφο του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν υπάρχουν καλά φυλαγμένα τα δυο τελευταία αντίτυπα του βιβλίου που κανείς δεν κατάφερε να διαβάσει μέχρι τέλους...


http://www.mixanitouxronou.gr/to-vi...-to-pio-dilitiriodes-periechomeno-ston-kosmo/

 

[wizzy]

Αν κι έχω διαθέσιμο και το τρίτο μέρος της τετραλογίας, δεν θα το διαβάσω, διότι σύμφωνα με την ανακοίνωση των εκδόσεων Διόπτρα, μετέφρεσαν κι εξέδωσαν το μη τελικό αρχείο. Απέσυραν όσα αντίτυπα πρόλαβαν κι εκκίνησαν διαδικασίες αντικατάστασης όσων βρέθηκαν σε χέρια αναγνωστών. Έστειλα email κι αναμένω απάντηση.

Στην απάντηση από τις εκδόσεις Διόπτρα μου ζήτησαν διεύθυνση αποστολής για να μου στείλουν δωρεάν το νέο βιβλίο, χωρίς να ζητήσουν την αποστολή του κακέκτυπου σε αυτούς. Μπράβο!

Επίσης, μιας κι έγινε μια αναφορά στον Μπορίς Βιάν, λίγα posts πριν, διαβάστε εδώ λίγα πράγματα για τη ζωή του.

 

[wizzy]

Στην απάντηση από τις εκδόσεις Διόπτρα μου ζήτησαν διεύθυνση αποστολής για να μου στείλουν δωρεάν το νέο βιβλίο, χωρίς να ζητήσουν την αποστολή του κακέκτυπου σε αυτούς. Μπράβο

Το βιβλίο ήρθε σήμερα, με κατ'οίκον παράδοση από την DHL. Μπράβο και πάλι μπράβο στις εκδόσεις Διόπτρα.

 

[panag 505]

Giacomo Leopardi: Αναμνήσεις. Μετά από το Αναζητώντας το Χαμένο Χρόνο ένα διάλειμμα με την ίδια αναμνησιακή φόρτιση όμως. (σημ. Στο εισαγωγικό σημείωμα γίνεται αναφορά για την φιλοσοφία που γίνεται αποδεκτή ως θεμελιώδες στοιχείο της ποίησης), ο ήρωας επιστρέφει στην οικογένεια και το πατρικό που δεν αγαπά πια, το παρελθόν έχει κλείσει οριστικά γι' αυτόν.

 

[abcd]

Αριστοτέλης (Άπαντα) - Apps on Google Play

Μια δωρεάν εφαρμογή με τα παρακάτω Αρχαία Ελληνικά έργα (χωρίς μετάφραση) χωρισμένα σε 9 κατηγορίες, 47 βιβλία και 106 τόμους: Λογικά ή Όργανον: - Περί ερμηνείας - Κατηγορίαι - Αναλυτικών προτέρων - Αναλυτικών υστέρων Φυσικά: - Φυσικής ακροάσεως - Περί ουρανού - Περί γενέσεως και φθοράς -...

play.google.com

 

[Mr Spock]

- με επιφύλαξη τό αγόρασα , ίσως γιατί έχω όλα τα προηγούμενα ...

... τί σόι Ellis είναι αυτός , χωρίς σεξ , έγκλημα και ναρκωτικά ...

... στις εκδόσεις οξύ πλέον και με προσεχή επανέκδοση όλων

 

[gonzo]

Ντοστογιέβσκη - Αδελφοί Καραμάζοβ σε μτφρ. Άρη Αλεξάνδρου (εκδ Γκοβόστη)

Μου κράτησε συντροφιά τώρα που έσπασα το χέρι μου και μου άρεσε πολύ (το βιβλίο, όχι που έσπασα το χέρι μου).

ίσως να κουράζουν λίγο η μελοδραματικότητα ,κάποια δευτερεύοντα θέματα που διασπούν την προσοχή, το πλήθος των ονομάτων(κάντε καλού κακού ένα σχεδιάγραμμα για να μη χαθείτε) και οι μεγάλοι σε μάκρος διάλογοι, αλλά εδώ σταματούν τα αρνητικά.

" το πρόβλημα της ενοχής και της ανταπόδοσης, του εγκλήματος και της τιμωρίας ήταν το κεντρικό θέμα. Το έγκλημα δεν ήταν γι'αυτόν μια απλή παράβαση των καθιερωμένων από την κοινωνία νόμων. Ανακάλυψε μέσα στον άνθρωπο μια ακατανίκητη επιθυμία να προκαλέσει τον κοινωνικό κώδικα,τους διατυπωμένους κανόνες του κράτους και τις εντολές της θρησκεία ή ακόμα και τη θεία τάξη των πραγμάτων. Η ανάγκη για παράβαση, που τόσο συχνα βρίσκει την εξωτερική της εκδήλωση στο έγκλημα, αποτελούσε για το Ντοστογιέβσκη, μια βασική ανθρώπινη ανάγκη: ο άνθρωπος δεν παραδέχεται την κατάστασή του ούτε παραδέχεται τον κόσμο που καθορίζει αυτήν την κατάσταση",

"εξέφρασε στο μυθιστόρημα αυτό τις διανοητικές αμφιβολίες και τα ψυχικά μαρτύρια του σύγχρονου ανθρώπου".

 

[Costas Coyias]

Film adaptations of Crime and Punishment - Wikipedia

en.m.wikipedia.org

 

[wizzy]

Έχει διαβάσει κάποιος το "House of Leaves" του Mark Z. Danielewkski; Θα ήθελα τη γνώμη του/της.

 

[wizzy]

Ολοκλήρωσα το "Η ζωή μου" του Bob Dylan - αυτοβιογραφία.

Αυτοβιογραφία, my ass, θα έλεγα. Σύμφωνα με τη wikipedia:

The 304-page book covers three selected points from Dylan's long career: 1961, 1970, and 1989, while he was writing and recording Bob Dylan, New Morning and Oh Mercy, respectively. Chronicles is allegedly the first part of a planned 3-volume collection.

Ίσως λόγω των μεγάλων χρονικών αποστάσεων μεταξύ των διαστημάτων που περιγράφει, μου φάνηκε ασύνδετο βιβλίο. Είναι, επίσης, φλύαρο. Μιλάει για πολλά πράγματα, για άλλα λιγότερο για άλλα περισσότερο. Υπάρχουν πολλές αναφορές (μεγάλες ή μικρές σε έκταση) σε μουσικούς που επηρέασαν τον Dylan ως μουσικό, αλλά τα 9/10 ονόματα μου ήταν παντελώς άγνωστα. Ίσως, στα μάτια κάποιου που γνωρίζει τη μουσική σκηνή των ΗΠΑ - κι ειδικά τη folk και τη blues - να είχαν ενδιαφέρον. Στα δικά μου, δεν είχαν. Χώρια του ότι αφήνει εντελώς εκτός την περίοδο γύρω στα μέσα της δεκαετίας του '60, περίοδο κατά την οποία κυκλοφόρησε albums-σταθμούς κι απέκτησε την φήμη που τον συνοδεύει μέχρι και σήμερα.

Τελείωσα το βιβλίο με το ζόρι - απλά και μόνο επειδή δεν μου αρέσει να αφήνω βιβλία στη μέση. Το, χμ, αστείο, της υπόθεσης είναι ότι, το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί το πρώτο μέρος της αυτοβιογραφίας του. Ο ίδιος δήλωσε το 2012 ότι είχε ολοκληρώσει δύο κεφάλαια για το δεύτερο μέρος, αλλά πέραν τούτου, ουδέν. Είναι και 79 ετών, πιο πιθανό είναι να αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο, παρά να ολοκληρώσει την αυτοβιογραφία του με υπολοιπόμενα δύο μέρη.

 

[wizzy]

Διαβάζω το "Οι πύλες της αντίληψης" (The doors of perception) του Aldous Huxley. Είναι μία έκδοση του 1981, σε πολυτονικό σύστημα και στο ίδιο βιβλίο, συμπεριλαμβάνεται και το "Παράδεισος και Κόλαση" (Heaven and Hell) του ιδίου. Πρόσθεσα στη συλλογή το συγκεκριμένο βιβλίο κυρίως από περιέργεια. Ήξερα ότι είναι το βιβλίο που διάβασε ο Jim Morrison κι ονόμασε το συγκρότημά του "The Doors" κι ήθελα να διαπιστώσω ο ίδιος τι το τόσο ενδιαφέρον είχε το βιβλίο αυτό. Η προηγούμενη εμπειρία μου με τον Huxley ήταν το "Θαυμαστός καινούριος κόσμος" το οποίο με ενθουσίασε.

Λοιπόν, δυσκολεύτηκα να (παρ)ακολουθήσω το πρώτο κείμενο. Είναι αποτέλεσμα των πειραματισμών του συγγραφέα με το ναρκωτικό μεσκαλίνη. Πολλά από όσα γράφει μου φάνηκαν ακατανόητα και χωρίς λογική συνέχεια - πιθανολογώ ότι εάν ήμουν στην ίδια κατάσταση με τον συγγραφέα (!!!) - όταν το έγραφε - θα καταλάβαινα περισσότερα. Το δεύτερο, αν κι είναι ξεκάθαρα φιλοσοφικό με αφορμή κι εφαλτήριο συγγραφής το έργου του William Blake "The marriage of Heaven and Hell", δεν με δυσκολεύει τόσο όσο το πρώτο - αν κι η φιλοσοφία δεν είναι το forte μου.

Θα το τελειώσω έχοντας σε αναμονή το "Confess" - την αυτοβιογραφία του Rob Halford. Ανυπομονώ!

 

[spylab]

Alien και Aliens . Τα κατεβασα απο περιεργεια χωρις πολλες προσδοκιες γιατι ειναι βιβλια βασισμενα στα εργα και οχι το αντιθετο και ηταν μια ευχαριστη εκπληξη ! Τωρα ξαναβλεπω το Aliens

 

[Mr Spock]

Διαβάζω το "Οι πύλες της αντίληψης" (The doors of perception) του Aldous Huxley. Είναι μία έκδοση του 1981, σε πολυτονικό σύστημα και στο ίδιο βιβλίο, συμπεριλαμβάνεται και το "Παράδεισος και Κόλαση" (Heaven and Hell) του ιδίου. Πρόσθεσα στη συλλογή το συγκεκριμένο βιβλίο κυρίως από περιέργεια. Ήξερα ότι είναι το βιβλίο που διάβασε ο Jim Morrison κι ονόμασε το συγκρότημά του "The Doors" κι ήθελα να διαπιστώσω ο ίδιος τι το τόσο ενδιαφέρον είχε το βιβλίο αυτό. Η προηγούμενη εμπειρία μου με τον Huxley ήταν το "Θαυμαστός καινούριος κόσμος" το οποίο με ενθουσίασε.

- ακριβώς για τους ίδιους λόγους το διάβασα , αν και δεν με ενθουσίασε όπως ο "Θαυμαστός καινούριος κόσμος" . . . πάνε χρόνια όμως και θα του δώσω μία δεύτερη ευκαιρία

 

[wizzy]

Διαβάζω το "Οι πύλες της αντίληψης" (The doors of perception) του Aldous Huxley. Είναι μία έκδοση του 1981, σε πολυτονικό σύστημα και στο ίδιο βιβλίο, συμπεριλαμβάνεται και το "Παράδεισος και Κόλαση" (Heaven and Hell) του ιδίου. Πρόσθεσα στη συλλογή το συγκεκριμένο βιβλίο κυρίως από περιέργεια. Ήξερα ότι είναι το βιβλίο που διάβασε ο Jim Morrison κι ονόμασε το συγκρότημά του "The Doors" κι ήθελα να διαπιστώσω ο ίδιος τι το τόσο ενδιαφέρον είχε το βιβλίο αυτό. Η προηγούμενη εμπειρία μου με τον Huxley ήταν το "Θαυμαστός καινούριος κόσμος" το οποίο με ενθουσίασε.

Λοιπόν, δυσκολεύτηκα να (παρ)ακολουθήσω το πρώτο κείμενο. Είναι αποτέλεσμα των πειραματισμών του συγγραφέα με το ναρκωτικό μεσκαλίνη. Πολλά από όσα γράφει μου φάνηκαν ακατανόητα και χωρίς λογική συνέχεια - πιθανολογώ ότι εάν ήμουν στην ίδια κατάσταση με τον συγγραφέα (!!!) - όταν το έγραφε - θα καταλάβαινα περισσότερα. Το δεύτερο, αν κι είναι ξεκάθαρα φιλοσοφικό με αφορμή κι εφαλτήριο συγγραφής το έργο του William Blake "The marriage of Heaven and Hell", δεν με δυσκολεύει τόσο όσο το πρώτο - αν κι η φιλοσοφία δεν είναι το forte μου.

Τελείωσα και το "Παράδεισος και κόλαση". "Κύλισε" πιο εύκολα από το "Οι πύλες της αντίληψης". Δεν μου "άφησε" κάτι. ΟΚ, η φιλοσοφία δεν με ελκύει ιδιαίτερα - έως καθόλου, θα μπορούσα να πω - αν κι έχω διαβάσει κάποια βιβλία του είδους. Θα το συνέστηνα μόνο σε έμπειρους αναγνώστες του είδους/φίλους της φιλοσοφίας.

Θα το τελειώσω έχοντας σε αναμονή το "Confess" - την αυτοβιογραφία του Rob Halford. Ανυπομονώ!

Είπα να παρατείνω λίγο την ανυπομονησία μου (!!!) και να διαβάσω το "Δωμάτιο της Ναόμι" του Jonathan Aycliffe, από τις εκδόσεις ΟΞΥ.

 

[spylab]

Στο λινκ του δωματιου της ναομι απο κατω ειδα το διψα για αιμα και συγκινηθηκα γιατι θυμηθηκα τις πολυ παλιες εποχες που αγοραζα βιβλια σε φυσικη μορφη που παρεμπιπτοντως μου ειχε αρεσει αρκετα !

 

[wizzy]

Επίσης, στο wish list μπήκε το «Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο» του Arthur Schopenhauer και το «Οι τεμπέλικες σκέψεις ενός τεμπέλη» του Jerome Jerome.

Στο λινκ του δωματιου της ναομι απο κατω ειδα το διψα για αιμα και συγκινηθηκα γιατι θυμηθηκα τις πολυ παλιες εποχες που αγοραζα βιβλια σε φυσικη μορφη που παρεμπιπτοντως μου ειχε αρεσει αρκετα !

Το "Δίψα για αίμα" είναι ΓΑΜΑΤΟ βιβλίο! Έχω την πρώτη έκδοση, από τις εκδόσεις ΟΞΥ, εκείνη με το κόκκινο εξώφυλλο και τα "ημί-κομμένα" γράμματα του ονόματος του συγγραφέα που αν "ενώσεις" τα γράμματα που "λείπουν" σχηματίζεται η λέξη "sick"!

 

[Snow Whitty]

Το δευτερο βιβλίο της τριλογίας της Εύα Γκαρθία Σάενθ ντε Ουρτούρι :

Το πρώτο ήταν Η σιωπή της λευκής πόλης.

 

[Kotsidis John]

Ειχα διαβασει το προηγουμενο, πολυ καλο.
τωρα κυκλοφορησε το νεο;

 

[Snow Whitty]

Ειχα διαβασει το προηγουμενο, πολυ καλο.
τωρα κυκλοφορησε το νεο;

Μου έστειλε ειδοποίηση ο Ψυχογιός Πριν μερικές εβδομάδες πως κυκλοφόρησε.

Το τρίτο μέρος δεν βλέπω να υπάρχει ακόμα στα ελληνικά.

 

[wizzy]

@ΣΩΤΗΡΑΚΗΣ Από τις περιλήψεις, φαίνεται ενδιαφέρουσα τριλογία! Όταν πάρεις ειδοποίηση από τον εκδοτικό οίκο ότι κυκλοφόρησε και το τρίτο μέρος, κάνε μια ανάρτηση εδώ, σε παρακαλώ. Θα πάω να πάρω και τα τρία βιβλία, μαζί.