Η σημασία της Κλασικής Μουσικής στην εποχή μας.

[panag 505]

William Christie (μαέστρος) ειδικευμένος στην μπαρόκ μουσική με πολλές σπουδές και βραβεύσεις, ιδρυτής του συνόλου Les Arts Florissants.
Εδώ διευθύνει το σύνολο, (“La plus merveilleuse musique du monde”) στην πιο ωραία μουσική στον κόσμο όπως ο ίδιος αναφέρει.
Απο την Ηarmonia Μundi Claudio Monteverdi : L'incoronazione di Poppea - "Pur ti miro - Pur ti godo"
Kate Lindsey, Nerone
Sonya Yoncheva, Poppea

 

[Prince]

William Christie (μαέστρος) ειδικευμένος στην μπαρόκ μουσική με πολλές σπουδές και βραβεύσεις, ιδρυτής του συνόλου Les Arts Florissants.
Εδώ διευθύνει το σύνολο, (“La plus merveilleuse musique du monde”) στην πιο ωραία μουσική στον κόσμο όπως ο ίδιος αναφέρει.
Απο την Ηarmonia Μundi Claudio Monteverdi : L'incoronazione di Poppea - "Pur ti miro - Pur ti godo"
Kate Lindsey, Nerone
Sonya Yoncheva, Poppea

Εξαίρετη ερμηνεία και η αντίστοιχη παραγωγή και σε CD από την σπουδαία Harmonia Mundi. Το "σύνολο" που διευθύνει ο W. Christie είναι το δικό του (Les Arts Florissants).
Η ενασχόληση από την πρώιμη περίοδο του Baroque έχει να προσφέρει ουκ ολίγα αριστουργήματα. Μόνον ο Monteverdi έχει να μας δώσει μια σειρά από εξαίσια έργα. Βέβαια, εκείνη την περίοδο, η φωνητική μουσική διαδραματίζει τον πρωτεύοντα ρόλο, αλλά τι ρόλο!..
Ακούστε τον..."Orfeo", ή την "Επιστροφή του Οδυσσέα στην Πατρίδα" και τους "Εσπερινούς της Παρθένου". ¨Ολα σπουδαία αριστουργήματα!

 

[sam74]

Καλησπερα Prince, μια ερωτηση
ποιες ειναι κατα τη γνωμη σας οι πιο αξιολογες κυκλοφοριες -εκτελεσεις των Goldberg Variations και του Requiem του Μοτσαρτ. Σε CD κατα προτιμηση.
Ευχαριστω

 

[editor]

Ακούω πάντα με μεγάλη ευχαριστηση,
για να μην πω αγαλλίαση
Ένα διπλό cd με τους εσπερινούς του Monteverdi
από τον
Paul McCreesh και το σύνολο Gabrieli Consort.
Σύγχρονη, καθαρή ηχογράφηση του 2005 με μεγάλη ενεργεια στην Archiv.

 

[Prince]

Καλησπερα Prince, μια ερωτηση
ποιες ειναι κατα τη γνωμη σας οι πιο αξιολογες κυκλοφοριες -εκτελεσεις των Goldberg Variations και του Requiem του Μοτσαρτ. Σε CD κατα προτιμηση.
Ευχαριστω

Αγαπητέ Sam74, το ερώτημά σου απαιτεί τουλάχιστον δύο χωριστά ποστ, καθόσον μία εμπεριστατωμένη και κατά το δυνατόν πιο ορθή απάντηση απαιτεί ικανό χρόνο και χώρο για να αναπτυχθεί. Βλέπεις και τα δύο έργα για τα οποία ζητάς τις "πιο αξιόλογες" παραγωγές/ερμηνείες είναι από τα πλέον κεφαλαιώδη στην Ιστορία της Κλασικής Μουσικής και πολυπαιγμένα και πολυηχογραφημένα. Αμφότερα έχουν τιμηθεί με κάποιες...εκατοντάδες ηχογραφήσεις.
Ξεκινώντας από το πιο πολυηχογραφημένο έργο, τις Παραλλαγές Goldberg, έχουμε την "τύχη" να ευρίσκουμε εαυτούς στην εξαιρετικά δύσκολη θέση αυτού που λένε οι Γάλλοι..."l'embarass du choix" (spoiled for choice).
Το έργο έχει καταστεί τόσο σημαντικό που πλεόν οι διασκευές του εκτείνονται σε σχεδόν κάθε πολυφωνικό όργανο ή και σε συνδυασμούς οργάνων ακόμη και φωνών!..
Ως εκ τούτου, θα σου παραθέσω μερικές μόνον από τις ερμηνείες και παραγωγές που θεωρώ αξιόλογες ή έστω αξιοπρόσεκτες, στην αρχική γραφή για τσέμπαλο, στην πολύ δημοφιλή για πιάνο, για Όργανο, για Άρπα, για Τρίο εγχόρδων, για Ορχήστρα Δωματίου και τέλος για φωνητικό σύνολο και Jazz Trio!
Επίσης, πρέπει να σημειωθεί ότι το έργο στηρίζεται πολύ στις επαναλήψεις της κάθε παραλλαγής. Ως εκ τούτου, έχουμε ερμηνείες που παραλείπουν όλες τις επαναλήψεις (οπότε το έργο διαρκεί περίπου 44-47 λεπτά), άλλες που παίζονται όλες (οπότε έχουμε ερμηνείες που ξεπερνούν και τα 80 λεπτά), και άλλες που οι επαναλήψεις είναι επιλεκτικές.
Προσωπικά, επειδή αγαπώ απεριόριστα το έργο αυτό από κάθε άποψη, το προτιμώ με όλες τις, ούτως ή άλλως γραμμένες, επαναλήψεις. Πάντως, εάν επιθυμείς να έχεις κάποιες από τις "γυμνές" (από επαναλήψεις) αλλά λίαν σημαντικές ερμηνείες του έργου, για μεν το τσέμπαλο σίγουρα θα χρειασθείς την εξαίρετη ερμηνεία του μεγάλου και αλησμόνητου Gustav Leonhardt, στο τσέμπαλο (σε Deutsche Harmonia Mundi), και την πρώτη ηχογράφηση του αιρετικού αλλά λαμπρού κατά τα άλλα Glenn Gould (νυν Sony).
- Τσέμπαλο: Αν και θα αδικήσω πολλούς και πολλές εξαίρετες παραγωγές, επιλέγω τουλάχιστον τις εξής κορυφαίες και λίαν αξιόλογες παραγωγές:
Blandine Ranou (Zig Zag), Pierre Hantai (Naive), Andreas Staier (Harmonia Mundi) Blandine Verlet (Astree/Naive), Glen Wilson (Naxos). Ιδιαίτερη προτίμηση έχω για το πνεύμα και την εμβάθυνση της Bl. Verlet.
Από τις πιο audiophile productions in SACD, τουλάχιστον τρεις είναι θαυμάσιες:
Jory Vinikour (Delos), Aapo Hakkinen (Alba) & Mayako Sone (Avex). H τελευταία μου είναι η πιο αγαπητή από τις τρεις για την ευαισθησία και το κατά το δυνατόν πιο "δουλεμένο" ήχο από ένα τόσο δύσκολο για εκλεπτυσμένο ήχο όργανο όπως είναι το τσέμπαλο.
- Πιάνο: Από τις Κλασικές ερμηνείες, πάντα αναφέρεται η δεύτερη ηχογράφηση του Glenn Gould, στην οποία έχει επιλέξει κάποιες επαναλήψεις. Για μένα παραμένει the brilliant maverick, ιδίως εάν κανείς πρέπει να καταφέρει να παραγνωρίσει το συνεχές "μουρμουρητό" από ό,τι παίζει!..(σε Sony).
Από τις άλλες Κλασικές ερμηνείες κάποιος χρειάζεται μία της Rosalyn Tureck (σε DG ή σε VAI) και της μεγάλης Ρωσίδας Tatiana Nikolayeva (από πλευράς ηχογράφησης προτιμητέα εκείνη στον Hyperion).
Από τους ενδιάμεσους Masters: Murray Perahia (Sony), Evgeni Koroliov (Hanssler) & Grigory Sokolov (Melodiya). Ο τελευταίος μου είναι πιο κοντά στην αντίληψή μου για το έργο.
Από τους πιο σύγχρονους: Angela Hewitt (η δεύτερη της ηχογράφηση στον Hyperion), Zhu Xiao-Mei (Accentus), Beatrice Rana (Warner), Igor Levit (Sony) and the unsung heroes like the Korean Won-Sook Hur (στην Πολωνική Dux) και ο λαμπρός Ολλάνδος πιανίστας Ivo Janssen (στην Ολλανδική Void Classics). Ο τελευταίος φρονώ κάνει τη διαφορά, τουλάχιστον για μένα, και η Hewitt αποτελεί υπόδειγμα κομψότητας και ουσιαστικού εκλεπτυσμού στο πιάνο.
Άλλα όργανα/μορφές:
- Guitar: Marco Salcito (Dynamic). Εξαιρετική προσαρμογή στην κιθάρα με όλες τις επαναλήψεις.
- Harp: Parker Ramsey (King's College label)
- Organ: H Κλασική έκδοση της Dorian με τον σπουδαίο Οργανίστα και συνθέτη Jean Guilou και για τους pure audiophile η εντυπωσιακή παραγωγή της Ιαπωνικής Exton (in SACD) με τον Alexander Kniazev.
- Accordion: Andreas Borregaard (BIS in SACD).
- String Trio: Trio Zimmermann (BIS in SACD). Εξαιρετικά μουσική ερμηνεία και θαυμάσια παραγωγή.
- Chamber Orchestra: Britten Sinfonia under Thomas Gould (Harmonia Mundi, in SACD).
Τέλος για όσους αγαπούν το έργο σε κάθε δυνατή μορφή του, συνιστώ τις εξής δύο "αιρετικές" αλλά λαμπρές προσπάθειες "περαιτέρω" ερμηνείας του έργου με άλλα μέσα και με άλλους τρόπους, ήτοι : την τολμηρή φωνητική "διασκευή/προσαρμογη" για 16 φωνές και μουσικό σύνολο από το Ολλανδικό φωνητικό συγκρότημα PA'Dam (το CD φέρει τον τίτλο PA'Dam sings Bach Goldberg Variations, στην Ολλανδική Cobra) και δεν θα μπορούσα να παραλείψω και τη λαμπρή διασκευή του έργου για Jazz Trio από τον μουσικότατο και αλησμόνητο πιανίστα της Jazz Jaques Loussier, στην Αμερικανική Telarc.
Εσύ διαλέγεις (L'embarass du choix)!
Όπως έχω γράψει και σε άλλα ποστ, σε διάφορα νήματα: Είναι πολύ καλλίτερο να ψάχνεις παρά να βρίσκεις (κάτι έτοιμο).
Καλή εξερέυνηση!..
(Το Requiem του Mozart θα ακολουθήσει).

 

[sam74]

Ευχαριστω πολυ για την επιμορφωτικη αναλυση και τον κοπο σας,
παρελειψα να αναφερω οτι κατεχω ηδη την εκδοση με Glenn Gould της Σονυ και για το Requiem την εκδοση της DG με Φιλαρμονικη του Βερολινου υπο τον Καραγιαν.
Θα μελετησω τις προτασεις σας προσεχτικα πριν αποφασισω.

 

[Prince]

Η θρησκευτική κλασική μουσική είναι ένας από τους λόγους που μπορεί να οδηγήσουν τα βήματα κάποιου σε αυτήν.
Η λειτουργία Missa Salisburgensis η οποία είναι μέρος της θρησκευτικής Baroque μουσικής, αρχίζει με την επίκληση Kyrie (Κύριε ελέησον), ακολουθεί το δοξαστικό Gloria, συνεχίζεται με το σύμβολο της πίστης Credo και τα άλλα μέρη, Santus και Agnus Dei.
Ποιά ωραιότητα έχει να αντιπαραβάλλει η ανατολική ορθόδοξη εκκλησία, όταν απαγόρευσε και συνεχίζει ακόμα και σήμερα να απαγορεύει τα μουσικά όργανα στη λειτουργία; Μόνο η ψαλμωδία επιτρέπεται στην αν. ορθ. εκκλησία με τη σημερινή της έννοια, καθώς στους αρχαίους χρόνους "ψαλμωδία" σήμαινε το παίξιμο της κιθάρας με τα δάχτυλα χωρίς την χρήση πλήκτρου, ενώ "κιθαρωδία" ήταν το παίξιμο της κιθάρας με κάποιο πλήκτρο.
Η γερμανική και η αγγλικανική εκκλησία Ελλάδος διοργανώνουν συναυλίες κλασικής μουσικής εντός των χώρων τους.

Η Missa Salisburgensis του πολύ σημαντικού για τη μεσαία περίοδο της Baroque Μουσικής Γερμανού Heinrich Biber ακολουθεί τη φόρμα που συναντάμε σχεδόν σε όλες τις Λειτουργίες των Συνθετών στην Κλασική Μουσική όλων των περιόδων και στηρίζεται σε μέρη της Λειτουργίας των Ευχαριστιών που συναντάμε στην Καθολική κυρίως Εκκλησία, ήτοι τα a) Kyrie & Christe eleison, b) Gloria, c) Credo, d) Sanctus & Benedictus και e) Agnus Dei (with the Dona nobis pacem part). Στην πλειονότητά τους οι "Λειτουργίες" χρησιμοποιούν τη Λατινική γλώσσα.
Η συγκεκριμένη Λειτουργία του Biber ξεχωρίζει για την εντελώς ασυνήθιστη πυκνή γραφή της : Είναι γραμμένη για 53 φωνές (!), χωρισμένες σε αρκετά περίπλοκους συνδυασμούς της χορωδίας και των διαφόρων οργάνων. Πρόκειται σίγουρα για ένα ξεχωριστό, μοναδικό ως προς το στυλ και την κλίμακα του, και εντυπωσιακό ως προς την εμπειρία της ακρόασής του.
Από Χορωδιακής πλευράς και μόνον, το πιο "βαρύ και πυκνό" έργο είναι το μοτέτο του σπουδαίου Εγγλέζου συνθέτη Thomas Tallis "Spem in Alium" για 40 φωνές, χωρισμένες σε οκτώ πεντάφωνες χορωδίες!
Αμφότερα τα έργα έχουν τιμηθεί με ικανό αριθμό εξαιρετικών ηχογραφήσεων και αξιόπιστων παραγωγών.
Ενδεικτικές επιλογές:
Missa Salisburgensis: Jordi Savall & Le Concert des Nations, σε υποδειγματική παραγωγή της δικής του εταιρείας Alia Vox (SACD).
Spem in Alium: The Sixteen under Harry Christophers, σε θαυμάσια παραγωγή της Coro (SACD).
Για το ζήτημα της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και τα της επιτρεπόμενης μουσικής στις Εκκλησίες, ανοίγουμε ένα πολύ μεγάλο ζήτημα που, πιστεύω, δεν είναι ούτε της παρούσης ούτε του νήματος.
Απλά, για την ιστορία, επειδή έχω ταξιδέψει και ζήσει σε αρκετές χώρες του εξωτερικού, οι Μητροπολίτες, ανάλογα με τα ειωθότα στην περιοχή αρμοδιότητάς τους, είχαν εισαγάγει πότε το εκκλησιαστικό όργανο και ενίοτε και κάποια άλλa όργανα (κιθάρα, πιάνο) απλά για να συνοδεύουν τα συνήθη "τραγουδιστά" μέρη της Λειτουργίας ή απολυτίκια, ύμνους, ψαλμούς, τροπάρια κλπ.
Όπως μου είχε πολύ προσφυώς επισημάνει σεβαστός Μητροπολίτης του εξωτερικού, το ζήτημα της κάθε Μουσικής στην Εκκλησία είναι να υποστηρίξει τη μυσταγωγία της Λειτουργίας και μόνον. Στην Ανατολική Ορθόδοξη παράδοση αυτό στηρίζεται στο πόσο μυσταγωγικές δύνανται να είναι οι φωνές αυτών που καλούνται να υπηρετήσουν τον σκοπό αυτό.

 

[Prince]

Ως προς το Requiem του Mozart, ευτυχώς τα πράγματα είναι αρκετά πιο απλά, καθόσον το έργο βασικά ερμηνεύεται σύμφωνα με την παρτιτούρα. Η διαφοροποίηση έγκειται στις ερμηνείες με μεγάλες Συμφωνικές Ορχήστρες και Χορωδίες (παράδοση του παρελθόντος κυρίως) ή με όργανα εποχής, με μικρότερες Ορχήστρες και Χορωδίες.
Πάντως , επειδή η μουσική του έργου είναι τόσο λειτουργική και ως απόλυτη τοιαύτη, κάποιοι συνθέτες της εποχής του συνθέτη, όπως ο Peter Lichtenthal, μετέγραψαν το έργο και για Κουαρτέτο Εγχόρδων!
Ως εκ τούτου, επέλεξα μερικές από τις πλεόν αξιοπρόσεκτες εκτελέσεις και παραγωγές από αυτές τις τρεις κατηγορίες ερμηνειών του έργου:
- Όργανα εποχής:
a) Christopher Hogwood with The Academy of Ancient Music (Decca).
b) Rene Jacobs with the Freiburger Barockorchester (Harmonia Mundi).
c) Nikolaus Harnoncourt with his Concentus Musicus Wien "Live" (in Deutsche Harmonia Mundi. Υπάρχει και σε SACD).
H τελευταία είναι η πλεόν αγαπητή και χιλιοακουσμένη από εμένα. Ο Harnouncourt μπαίνει στην ουσία και το πνεύμα του έργου, έχοντας και ένα θαυμάσιο κάστ τραγουσδιστών.
- Μεγάλες Ορχήστρες και Χορωδίες:
Πέρα από τουλάχιστον κάποια από τις ηχογραφήσεις του μεγάλου Karajan, άξιες παραγωγές είναι και οι ακόλουθες:
a) Η Κλασική εερμηνεία του σπουδαίου Karl Böhm με την παλαιά σπουδαία Φιλαρμονική της Βιέννης και ένα εξαίρετο καστ τραγουδιστών (DG).
b) Claudio Abbado with Berliner P.O., με θαυμάσιο καστ τραγουδιστών (DG).
c) Peter Schreier with th Staatskapelle Dresden και ένα εξαίρετο σετ από σολιστ, στην απελθούσα Philips.
d) Carlo Maria Giulini with Philharmonia Orchestra and Chorus (πρώην ΕΜΙ, νυν Warner).
e) Maris Jansons with Concertgebouw, σε σούπερ παραγωγή SACD από την εταιρεία της Ορχήστρας RCO Live.
- String Quartet:
a) Η περίφημη ερμηνεία του εξαίρετου Κουαρτέτου της οικογένειας Kuijken (in Challenge, in SACD format).
b) Σε μορφή Ορχήστρας Δωματίου, στη βάση της μεταγραφής για Κουαρτέτο Εγχόρδων, με το Σύνολο Εγχόρδων GliArchi Ensemble, σε πολύ καλή παραγωγή της Ιταλικής Da Vinci Classics.
Καλή εξερεύνηση και εδώ.
Pr.

 

[steliosguitar]

- Guitar: Marco Salcito (Dynamic). Εξαιρετική προσαρμογή στην κιθάρα με όλες τις επαναλήψεις.

ειναι χαλια. μια κιθαρα δεν μπορει να αποδοσει αυτο το εργο, ειναι σκετη αποτυχια, μεταφορα σε οκταβες πεταγματα χωρις νοημα, γρηγορα τεμπο σε ρυθμο χελωνας, ε πως να τα προλαβουμε ολα, φρασαρισματα δεν υπαρχουν λογια, αλλα οι επαναληψεις επαναληψεις, να παμε στα 2 σιντι να μεινουμε στο... πνευμα του μεγαλου καντορα.
τα μονα που ειναι καλα ειναι η ποιοτητα της ηχογραφησης, και η κιθαρα του με παρα πολυ ωραιο βαθος στη 5η-6η χορδη,
προοριζεται για τη βιβλιοθηκη ενος συλεκτη κλασικης κιθαρας, σε εναν μουσικοφιλο οχι.
τα ιδια παντελακη μου και ο εοτβος.

μια συμπαθητικη ενδιαφερουσα προσεγγιση ειναι του ρονταρμερ που παιζει 2 κιθαρες ο ιδιος, με τη 2η (αρ.χερι πιανο) να ειναι βαρυτονη, κατασκευης σναϊντερ.
σφιχτα τεμπο, στακατι τοσο-οσο, καλα φρασαρισματα, καθαρα στολιδια, ηχος σουπερ.
2ο στη σειρα το ντουο μελισανθη, μετριο, ναι μεν ολα στη θεση τους αλλα το γενικο αποτελεσμα σουπα.
τα 3-4 ειναι τα πιο πανω ...

γενικα θελει τσαγανο και να εισαι καλος μουσικος, για να φτιαξεις ενα καλο αποτελεσμα, σε τετοια θεϊκα εργα.
και οχι... ρομαντικη διαθεση η απλα να σου αρεσει το εργο

 

[Prince]

ειναι χαλια. μια κιθαρα δεν μπορει να αποδοσει αυτο το εργο, ειναι σκετη αποτυχια, μεταφορα σε οκταβες πεταγματα χωρις νοημα, γρηγορα τεμπο σε ρυθμο χελωνας, ε πως να τα προλαβουμε ολα, φρασαρισματα δεν υπαρχουν λογια, αλλα οι επαναληψεις επαναληψεις, να παμε στα 2 σιντι να μεινουμε στο... πνευμα του μεγαλου καντορα.
τα μονα που ειναι καλα ειναι η ποιοτητα της ηχογραφησης, και η κιθαρα του με παρα πολυ ωραιο βαθος στη 5η-6η χορδη,
προοριζεται για τη βιβλιοθηκη ενος συλεκτη κλασικης κιθαρας, σε εναν μουσικοφιλο οχι.
τα ιδια παντελακη μου και ο εοτβος.

μια συμπαθητικη ενδιαφερουσα προσεγγιση ειναι του ρονταρμερ που παιζει 2 κιθαρες ο ιδιος, με τη 2η (αρ.χερι πιανο) να ειναι βαρυτονη, κατασκευης σναϊντερ.
σφιχτα τεμπο, στακατι τοσο-οσο, καλα φρασαρισματα, καθαρα στολιδια, ηχος σουπερ.
2ο στη σειρα το ντουο μελισανθη, μετριο, ναι μεν ολα στη θεση τους αλλα το γενικο αποτελεσμα σουπα.
τα 3-4 ειναι τα πιο πανω ...

γενικα θελει τσαγανο και να εισαι καλος μουσικος, για να φτιαξεις ενα καλο αποτελεσμα, σε τετοια θεϊκα εργα.
και οχι... ρομαντικη διαθεση η απλα να σου αρεσει το εργο

Η αναφορά μου σε κάποια έκδοση για κιθάρα ήταν πρωτίστως για να καταδείξει το πόσο το έργο αυτό έχει καταστεί ένα είδος must για κάθε είδους μεταγραφή, διασκευή, προσαρμογή ή και επανασύνθεση (οι περιπτώσεις για φωνητικό σύνολο και για Jazz Trio).
Ως ορθώς γράφετε, η εν λόγω μεταγραφή για κιθάρα προορίζεται για συλλέκτες (όχι αποκλειστικά της κιθάρας, αν και είμαι, σε κάποιο βαθμό, και αυτό) και για τους..."περίεργους".
Ευχαριστώ για την επισήμανση ως προς την ηχογράφηση του Kurt Rodarmer στη Sony, την οποία δεν είχα προσεγγίσει, καθόσον μου "αρκούσε" συλλεκτικά μία εκδοχή για το όργανο αυτό.
Όπως μου εξηγούσε ξένος πιανίστας, και η εκδοχή για πιάνο παρουσιάζει πρακτικές δυσκολίες στον ερμηνευτή και αποτελεί και αυτή, εν τέλει, μία μεταγραφή σε σχέση με την πρωτότυπη παρτιτούρα για τσέμπαλο.
Πάντως και αξιόλογοι συνθέτες και πολύ καλοί μουσικοί, μη μπορώντας να "ξεφύγουν" από το μεγαλείο του Bach, "έμπλεξαν" σε δύσβατους ατραπούς, όπως η περίπτωση του λίαν ενδιαφέροντα Βρετανού συνθέτη Robert Simpson ο οποίος αποφάσισε να "μεταγράψει" την Τέχνη της Φούγκας για Κουαρτέτο Εγχόρδων, μεταφέροντας όλο το έργο από τη ρε ελάσσονα στην σολ ελάσσονα. Παρά την προσεγμένη επεξεργασία της κάθε Φούγκας και του κάθε Κανόνα και την πολύ όμορφη και μουσική εκτέλεση του πολύ ικανού Κουαρτέτου Delme (σε Hyperion), το αποτέλεσμα ξενίζει αρκετά απλά και μόνον από την αλλαγή της πρωτότυπης τονικότητας.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Ως προς το Requiem του Mozart, ευτυχώς τα πράγματα είναι αρκετά πιο απλά, καθόσον το έργο βασικά ερμηνεύεται σύμφωνα με την παρτιτούρα. Η διαφοροποίηση έγκειται στις ερμηνείες με μεγάλες Συμφωνικές Ορχήστρες και Χορωδίες (παράδοση του παρελθόντος κυρίως) ή με όργανα εποχής, με μικρότερες Ορχήστρες και Χορωδίες.
Πάντως , επειδή η μουσική του έργου είναι τόσο λειτουργική και ως απόλυτη τοιαύτη, κάποιοι συνθέτες της εποχής του συνθέτη, όπως ο Peter Lichtenthal, μετέγραψαν το έργο και για Κουαρτέτο Εγχόρδων!
Ως εκ τούτου, επέλεξα μερικές από τις πλεόν αξιοπρόσεκτες εκτελέσεις και παραγωγές από αυτές τις τρεις κατηγορίες ερμηνειών του έργου:
- Όργανα εποχής:
a) Christopher Hogwood with The Academy of Ancient Music (Decca).
b) Rene Jacobs with the Freiburger Barockorchester (Harmonia Mundi).
c) Nikolaus Harnoncourt with his Concentus Musicus Wien "Live" (in Deutsche Harmonia Mundi. Υπάρχει και σε SACD).
H τελευταία είναι η πλεόν αγαπητή και χιλιοακουσμένη από εμένα. Ο Harnouncourt μπαίνει στην ουσία και το πνεύμα του έργου, έχοντας και ένα θαυμάσιο κάστ τραγουσδιστών.
- Μεγάλες Ορχήστρες και Χορωδίες:
Πέρα από τουλάχιστον κάποια από τις ηχογραφήσεις του μεγάλου Karajan, άξιες παραγωγές είναι και οι ακόλουθες:
a) Η Κλασική εερμηνεία του σπουδαίου Karl Böhm με την παλαιά σπουδαία Φιλαρμονική της Βιέννης και ένα εξαίρετο καστ τραγουδιστών (DG).
b) Claudio Abbado with Berliner P.O., με θαυμάσιο καστ τραγουδιστών (DG).
c) Peter Schreier with th Staatskapelle Dresden και ένα εξαίρετο σετ από σολιστ, στην απελθούσα Philips.
d) Carlo Maria Giulini with Philharmonia Orchestra and Chorus (πρώην ΕΜΙ, νυν Warner).
e) Maris Jansons with Concertgebouw, σε σούπερ παραγωγή SACD από την εταιρεία της Ορχήστρας RCO Live.
- String Quartet:
a) Η περίφημη ερμηνεία του εξαίρετου Κουαρτέτου της οικογένειας Kuijken (in Challenge, in SACD format).
b) Σε μορφή Ορχήστρας Δωματίου, στη βάση της μεταγραφής για Κουαρτέτο Εγχόρδων, με το Σύνολο Εγχόρδων GliArchi Ensemble, σε πολύ καλή παραγωγή της Ιταλικής Da Vinci Classics.
Καλή εξερεύνηση και εδώ.
Pr.

Στην εμπεριστατωμένη παρουσίαση να προσθέσω ότι τουλάχιστον ενδιαφέρουσα είναι η ηχογράφηση του John Butt με το Dunedin Consort σε sacd της Linn που επιχειρεί την reconstruction of first performance.

 

[Prince]

Στην εμπεριστατωμένη παρουσίαση να προσθέσω ότι τουλάχιστον ενδιαφέρουσα είναι η ηχογράφηση του John Butt με το Dunedin Consort σε sacd της Linn που επιχειρεί την reconstruction of first performance.

Πολύ σωστά. Σίγουρα, από συλλεκτικής πλευράς, είναι σχεδόν ένα must. Το πρόβλημά μου με τον John Butt, καίτοι θαυμάσιος και ικανός μουσικός, σολίστας και μαέστρος, εστιάζεται στο ότι οι ερμηνείες του, όσο καλές και εξαιρετικά ηχογραφημένες είναι (αρκετές, όπως και το Requiem, είναι σε SACD format), μου αφήνουν τη εντύπωση ότι είναι a sort of...second best.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

της μεγάλης Ρωσίδας Tatiana Nikolayeva (από πλευράς ηχογράφησης προτιμητέα εκείνη στον Hyperion).
Από τους ενδιάμεσους Masters: Murray Perahia (Sony), Evgeni Koroliov (Hanssler) & Grigory Sokolov (Melodiya). Ο τελευταίος μου είναι πιο κοντά στην αντίληψή μου για το έργο.

Perhia, Koroliov, Sokolov είναι αυτό που λένε <ποιός καλός ποιός καλύτερος>.
Η Nikolayena πως να το πω, ποτέ δεν με αγγιξε, δεν ξέρω γιατί, πολύ ακαδημαισμός λίγο τραγούδι, μπορεί και να κάνω λάθος.

 

[Prince]

Perhia, Koroliov, Sokolov είναι αυτό που λένε <ποιός καλός ποιός καλύτερος>.
Η Nikolayena πως να το πω, ποτέ δεν με αγγιξε, δεν ξέρω γιατί, πολύ ακαδημαισμός λίγο τραγούδι, μπορεί και να κάνω λάθος.

Για αυτό τον λόγο ανέφερα όσο μπορούσα περισσότερους από τους "ποιος καλός , ποιος καλύτερος".
Η Nikolayeva με αγγίζει ως προς το τι "κουβαλάω" μέσα μου. Μου είναι μία πολύ προσωπική επικοινωνία που μου δίνει το στυλ και το ύφος της στον Bach. Την ανακάλυψα δε από φίλους και μουσικούς που μου γνώρισαν τους δίσκους της. Κάποιος, κάπως ώριμος στην ηλικία, μου περιέγραψε το παίξιμό της στον Bach ότι του έδινε την εντύπωση μιας σοφής "γιαγιάς" που διηγείται όμορφα παραμύθια!

 

[panag 505]

Στα έργα κυρίως του Μπάχ αλλά και σ΄ έργα Scriabin κ.α προσωπική επιλογή είναι ο Nikolai Demidenko.

 

[Prince]

Στα έργα κυρίως του Μπάχ αλλά και σ΄ έργα Scriabin κ.α προσωπική επιλογή είναι ο Nikolai Demidenko.

Που τον θυμήθηκες αυτόν τον ιδιομόρφο πιανίστα αλλά λαμπρό ταλέντο. Δυστυχώς, ο Demidenko δεν έλαμψε όσο θα περίμενε κανείς από έναν εξαίρετο σολίστα σαν αυτόν.
Ειδικά, στον Bach, γνωρίζω (και έχω) μόνον τους δύο δίσκους του στον Hyperion με τις μεταγραφές έργων του Bach από τον Busoni. Δεν νομίζω να έχει ηχογραφήσει άλλα έργα του συνθέτη.
Εδώ και αρκετά χρόνια έχω να δω κυκλοφορίες νέων δίσκων του.
Ένας άλλος σημαντικός, αλλά και αυτός ιδιόμορφο ταλέντο, ήταν ο Andrei Gavrilov. Όταν πρωτοεμφανίσθηκε θεωρήθηκε φαινόμενο. Σταδιακά, όμως, χάθηκε από το διεθνές στερέωμα. Έτυχε να τον δω στο Βερολίνο, σε μία συναυλία της Φιλαρμονικής του Βερολίνου, αρχές του 2000, και ήταν...να τον κλαίνε οι...ρέγγες. Κρίμα!

 

[sam74]

Ως προς το Requiem του Mozart, ευτυχώς τα πράγματα είναι αρκετά πιο απλά, καθόσον το έργο βασικά ερμηνεύεται σύμφωνα με την παρτιτούρα. Η διαφοροποίηση έγκειται στις ερμηνείες με μεγάλες Συμφωνικές Ορχήστρες και Χορωδίες (παράδοση του παρελθόντος κυρίως) ή με όργανα εποχής, με μικρότερες Ορχήστρες και Χορωδίες.
Πάντως , επειδή η μουσική του έργου είναι τόσο λειτουργική και ως απόλυτη τοιαύτη, κάποιοι συνθέτες της εποχής του συνθέτη, όπως ο Peter Lichtenthal, μετέγραψαν το έργο και για Κουαρτέτο Εγχόρδων!
Ως εκ τούτου, επέλεξα μερικές από τις πλεόν αξιοπρόσεκτες εκτελέσεις και παραγωγές από αυτές τις τρεις κατηγορίες ερμηνειών του έργου:
- Όργανα εποχής:
a) Christopher Hogwood with The Academy of Ancient Music (Decca).
b) Rene Jacobs with the Freiburger Barockorchester (Harmonia Mundi).
c) Nikolaus Harnoncourt with his Concentus Musicus Wien "Live" (in Deutsche Harmonia Mundi. Υπάρχει και σε SACD).
H τελευταία είναι η πλεόν αγαπητή και χιλιοακουσμένη από εμένα. Ο Harnouncourt μπαίνει στην ουσία και το πνεύμα του έργου, έχοντας και ένα θαυμάσιο κάστ τραγουσδιστών.
- Μεγάλες Ορχήστρες και Χορωδίες:
Πέρα από τουλάχιστον κάποια από τις ηχογραφήσεις του μεγάλου Karajan, άξιες παραγωγές είναι και οι ακόλουθες:
a) Η Κλασική εερμηνεία του σπουδαίου Karl Böhm με την παλαιά σπουδαία Φιλαρμονική της Βιέννης και ένα εξαίρετο καστ τραγουδιστών (DG).
b) Claudio Abbado with Berliner P.O., με θαυμάσιο καστ τραγουδιστών (DG).
c) Peter Schreier with th Staatskapelle Dresden και ένα εξαίρετο σετ από σολιστ, στην απελθούσα Philips.
d) Carlo Maria Giulini with Philharmonia Orchestra and Chorus (πρώην ΕΜΙ, νυν Warner).
e) Maris Jansons with Concertgebouw, σε σούπερ παραγωγή SACD από την εταιρεία της Ορχήστρας RCO Live.
- String Quartet:
a) Η περίφημη ερμηνεία του εξαίρετου Κουαρτέτου της οικογένειας Kuijken (in Challenge, in SACD format).
b) Σε μορφή Ορχήστρας Δωματίου, στη βάση της μεταγραφής για Κουαρτέτο Εγχόρδων, με το Σύνολο Εγχόρδων GliArchi Ensemble, σε πολύ καλή παραγωγή της Ιταλικής Da Vinci Classics.
Καλή εξερεύνηση και εδώ.
Pr.

Και παλι , σας ευχαριστω πολυ για τις πληροφοριες και τον κοπο σας.

 

[panag 505]

20 μικρά κομμάτια απο τον Sergei Prokofiev - Visions fugitives, Op. 22
Από την Warner Classics ΅συμπεριλαμβάνονται και πέντε Πιάνο κονσέρτα
υπό τον Kurt Masur, στο πιάνο ο Michel Beroff

 

[sam74]

Αγαπητέ Sam74, το ερώτημά σου απαιτεί τουλάχιστον δύο χωριστά ποστ, καθόσον μία εμπεριστατωμένη και κατά το δυνατόν πιο ορθή απάντηση απαιτεί ικανό χρόνο και χώρο για να αναπτυχθεί. Βλέπεις και τα δύο έργα για τα οποία ζητάς τις "πιο αξιόλογες" παραγωγές/ερμηνείες είναι από τα πλέον κεφαλαιώδη στην Ιστορία της Κλασικής Μουσικής και πολυπαιγμένα και πολυηχογραφημένα. Αμφότερα έχουν τιμηθεί με κάποιες...εκατοντάδες ηχογραφήσεις.
Ξεκινώντας από το πιο πολυηχογραφημένο έργο, τις Παραλλαγές Goldberg, έχουμε την "τύχη" να ευρίσκουμε εαυτούς στην εξαιρετικά δύσκολη θέση αυτού που λένε οι Γάλλοι..."l'embarass du choix" (spoiled for choice).
Το έργο έχει καταστεί τόσο σημαντικό που πλεόν οι διασκευές του εκτείνονται σε σχεδόν κάθε πολυφωνικό όργανο ή και σε συνδυασμούς οργάνων ακόμη και φωνών!..
Ως εκ τούτου, θα σου παραθέσω μερικές μόνον από τις ερμηνείες και παραγωγές που θεωρώ αξιόλογες ή έστω αξιοπρόσεκτες, στην αρχική γραφή για τσέμπαλο, στην πολύ δημοφιλή για πιάνο, για Όργανο, για Άρπα, για Τρίο εγχόρδων, για Ορχήστρα Δωματίου και τέλος για φωνητικό σύνολο και Jazz Trio!
Επίσης, πρέπει να σημειωθεί ότι το έργο στηρίζεται πολύ στις επαναλήψεις της κάθε παραλλαγής. Ως εκ τούτου, έχουμε ερμηνείες που παραλείπουν όλες τις επαναλήψεις (οπότε το έργο διαρκεί περίπου 44-47 λεπτά), άλλες που παίζονται όλες (οπότε έχουμε ερμηνείες που ξεπερνούν και τα 80 λεπτά), και άλλες που οι επαναλήψεις είναι επιλεκτικές.
Προσωπικά, επειδή αγαπώ απεριόριστα το έργο αυτό από κάθε άποψη, το προτιμώ με όλες τις, ούτως ή άλλως γραμμένες, επαναλήψεις. Πάντως, εάν επιθυμείς να έχεις κάποιες από τις "γυμνές" (από επαναλήψεις) αλλά λίαν σημαντικές ερμηνείες του έργου, για μεν το τσέμπαλο σίγουρα θα χρειασθείς την εξαίρετη ερμηνεία του μεγάλου και αλησμόνητου Gustav Leonhardt, στο τσέμπαλο (σε Deutsche Harmonia Mundi), και την πρώτη ηχογράφηση του αιρετικού αλλά λαμπρού κατά τα άλλα Glenn Gould (νυν Sony).
- Τσέμπαλο: Αν και θα αδικήσω πολλούς και πολλές εξαίρετες παραγωγές, επιλέγω τουλάχιστον τις εξής κορυφαίες και λίαν αξιόλογες παραγωγές:
Blandine Ranou (Zig Zag), Pierre Hantai (Naive), Andreas Staier (Harmonia Mundi) Blandine Verlet (Astree/Naive), Glen Wilson (Naxos). Ιδιαίτερη προτίμηση έχω για το πνεύμα και την εμβάθυνση της Bl. Verlet.
Από τις πιο audiophile productions in SACD, τουλάχιστον τρεις είναι θαυμάσιες:
Jory Vinikour (Delos), Aapo Hakkinen (Alba) & Mayako Sone (Avex). H τελευταία μου είναι η πιο αγαπητή από τις τρεις για την ευαισθησία και το κατά το δυνατόν πιο "δουλεμένο" ήχο από ένα τόσο δύσκολο για εκλεπτυσμένο ήχο όργανο όπως είναι το τσέμπαλο.
- Πιάνο: Από τις Κλασικές ερμηνείες, πάντα αναφέρεται η δεύτερη ηχογράφηση του Glenn Gould, στην οποία έχει επιλέξει κάποιες επαναλήψεις. Για μένα παραμένει the brilliant maverick, ιδίως εάν κανείς πρέπει να καταφέρει να παραγνωρίσει το συνεχές "μουρμουρητό" από ό,τι παίζει!..(σε Sony).
Από τις άλλες Κλασικές ερμηνείες κάποιος χρειάζεται μία της Rosalyn Tureck (σε DG ή σε VAI) και της μεγάλης Ρωσίδας Tatiana Nikolayeva (από πλευράς ηχογράφησης προτιμητέα εκείνη στον Hyperion).
Από τους ενδιάμεσους Masters: Murray Perahia (Sony), Evgeni Koroliov (Hanssler) & Grigory Sokolov (Melodiya). Ο τελευταίος μου είναι πιο κοντά στην αντίληψή μου για το έργο.
Από τους πιο σύγχρονους: Angela Hewitt (η δεύτερη της ηχογράφηση στον Hyperion), Zhu Xiao-Mei (Accentus), Beatrice Rana (Warner), Igor Levit (Sony) and the unsung heroes like the Korean Won-Sook Hur (στην Πολωνική Dux) και ο λαμπρός Ολλάνδος πιανίστας Ivo Janssen (στην Ολλανδική Void Classics). Ο τελευταίος φρονώ κάνει τη διαφορά, τουλάχιστον για μένα, και η Hewitt αποτελεί υπόδειγμα κομψότητας και ουσιαστικού εκλεπτυσμού στο πιάνο.
Άλλα όργανα/μορφές:
- Guitar: Marco Salcito (Dynamic). Εξαιρετική προσαρμογή στην κιθάρα με όλες τις επαναλήψεις.
- Harp: Parker Ramsey (King's College label)
- Organ: H Κλασική έκδοση της Dorian με τον σπουδαίο Οργανίστα και συνθέτη Jean Guilou και για τους pure audiophile η εντυπωσιακή παραγωγή της Ιαπωνικής Exton (in SACD) με τον Alexander Kniazev.
- Accordion: Andreas Borregaard (BIS in SACD).
- String Trio: Trio Zimmermann (BIS in SACD). Εξαιρετικά μουσική ερμηνεία και θαυμάσια παραγωγή.
- Chamber Orchestra: Britten Sinfonia under Thomas Gould (Harmonia Mundi, in SACD).
Τέλος για όσους αγαπούν το έργο σε κάθε δυνατή μορφή του, συνιστώ τις εξής δύο "αιρετικές" αλλά λαμπρές προσπάθειες "περαιτέρω" ερμηνείας του έργου με άλλα μέσα και με άλλους τρόπους, ήτοι : την τολμηρή φωνητική "διασκευή/προσαρμογη" για 16 φωνές και μουσικό σύνολο από το Ολλανδικό φωνητικό συγκρότημα PA'Dam (το CD φέρει τον τίτλο PA'Dam sings Bach Goldberg Variations, στην Ολλανδική Cobra) και δεν θα μπορούσα να παραλείψω και τη λαμπρή διασκευή του έργου για Jazz Trio από τον μουσικότατο και αλησμόνητο πιανίστα της Jazz Jaques Loussier, στην Αμερικανική Telarc.
Εσύ διαλέγεις (L'embarass du choix)!
Όπως έχω γράψει και σε άλλα ποστ, σε διάφορα νήματα: Είναι πολύ καλλίτερο να ψάχνεις παρά να βρίσκεις (κάτι έτοιμο).
Καλή εξερέυνηση!..
(Το Requiem του Mozart θα ακολουθήσει).

Μετα απο ψαξιμο και ακροασεις μερικων ημερων σχεδον ολων των εκτελεσεων που αναφερατε , παραγγελθηκε η κυκλοφορια της (Accentus) Zhu Xiao Mei. Δεν την ειχα καν ακουστα ...

 

[Prince]

Μετα απο ψαξιμο και ακροασεις μερικων ημερων σχεδον ολων των εκτελεσεων που αναφερατε , παραγγελθηκε η κυκλοφορια της (Accentus) Zhu Xiao Mei. Δεν την ειχα καν ακουστα ...

Σαφώς καλή επιλογή. Η ηχογράφησή της στην Accentus είναι η δεύτερή της στο τόσο σημαντικό αυτό έργο και είναι εμφανώς πιο εμβριθής και καλλίτερα ηχογραφημένη από την πρώτη της στη Mirare.
H Zhu Xiao Mei θεωρείται ως μία από τις σπουδαιότερες σολίστ του πιάνου της Κίνας, αν και, στη ουσία, ζει χρόνια τώρα στη Γαλλία. Οι ερμηνείες της στον Bach, στον οποίον έχει αφιερώσει σχδόν όλη της την καρίερα, είναι ιδιαίτερες και ενίοτε πολύ χαρακτηριστικές ενός ιδιότυπου προσωπικού στυλ που, όμως, έχει πειστικότητα, εμβάθυνση και...authority.
Πάντως, μην αρκεσθείς σε μία μόνον εκτέλεση για ένα τέτοιας σημασίας και βάθους έργο και όχι μόνον στο πιάνο.
Χρειάζεται και μία στο τσέμπαλο...τουλάχιστον και, ίσως, και για Τρίο Εγχόρδων.
Επ' ευκαιρία, να αναφέρω ότι, μόλις προχθές μου περιήλθε και η πρώτη μεταγραφή του έργου και για...Κουαρτέτο Εγχόρδων. Τη μεταγραφή την υπογράφει ένας σύγχρονος Γάλλος συνθέτης, ο Francois Meimoun, και την ερμηνεία το Κουαρτέτο Ardeo (σημαίνει...Φλέγομαι!), σε μία εξαίρετη παραγωγή της Ισπανικής Ibs.
Το Κουαρτέτο εδρεύει στη Γαλλία και έχει ως πρώτο βιολί την θαυμάσια Κορεάτισα βιολονίστρια Mi-Sa Yang και στη βιόλα την Γιαπωνέζα Yuko Hara! Τόσο η μεταγραφή όσο και η ερμηνεία του Κουαρτέτου τιμούν το έργο, με όλες τις συμβάσεις που μπορεί να δεχθεί κανείς σε ένα τέτοιο εγχείρημα. Πάντως, ο Meimoun έχει σεβασθεί την πρωτότυπη παρτιτούρα (αποφυγή σε αλλαγή σε νότες ή ρυθμούς), ενώ η χρήση του Κουαρτέτου στηρίζεται στην αναπαραγωγή των απαραίτητων φωνών (οπότε έχουμε πότε δύο, τρία ή και τα τέσσερα όργανα να παίζουν ταυτόχρονα). Η αναδιανομή του γραμμένου υλικού βοηθάει τις διαφορετικές μουσικές φωνές να ακουστούν πιο καθαρά από όσο σε ένα όργανο με ομοιογενή ήχο, όπως το πιάνο ή το τσέμπαλο. Εν ολίγοις, ως άκουσμα, είναι εντυπωσιακό και πολύ μουσικό.