Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

[Prince]

Ένα εξαίσιο έργο πολύ κατάλληλο για τη Μεγάλη Εβδομάδα και ειδικά για τη σημερινή ημέρα. Γραμμένο σε φα ελάσσονα, μία από τις δραματικές κλίμακες για έργα με μουσική ψυχολογική ένταση και ενίοτε έντονο πάθος.
O Haydn τη χρησιμοποίησε στον Τέταρτο από τους Επτά Λόγους του Ιησού στο Σταυρό (Θεέ μου, Θεέ μου ίνα τι με εγκατέλιπες), μία έντονα δραματική Σονάτα, όπου η ανάπτυξη της έντασης εστιάζεται στην ανάπτυξη των δύο θεμάτων, ιδίως κατά την επανάληψη (recapitulation) παρά στην, ούτως ή άλλως, σύντομη επεξέργασια (development).
Ένα άλλο σπουδαίο έργο Θρησκευτικής Μουσικής σε φα ελάσσονα είναι και η εξαιρετική Λειτουργία του Bruckner στην εν λόγω κλίμακα. Έργο που, επίσης, ταιριάζει για την περίοδο αυτή από έναν συνθέτη που πραγματικά έγραφε για...dem lieben Gott (to the beloved God).
Αλλά και στη Baroque εποχή, ο σημαντικός Γερμανός συνθέτης BIber έγραψε ένα πολύ ενδιαφέρον Requiem σε φα ελάσσονα, που έχει αρκούντως τιμηθεί και δισκογραφικά (τελευταία, λίαν πρόσφατη και εξαιρετική παραγωγή της Alpha, με το φωνητικό συγκρότημα Vox Luminis και το Freiburger Barockconsort υπό τον LIonel Meunier).

 

[Prince]

Haydn - The Seven Last Words of Christ + Presentation (Century’s recording / André Charlin)

Το έργο τούτο ίσως είναι το πλέον κατάλληλο αλλά και το πλεόν αισθαντικό και μουσικά ανυπέρβλητο για όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα και σίγουρα το πλέον σημαίνον για τη Μεγάλη Παρασκευή.
Για τη μουσική του σημασία έχω αναφερθεί σε αρκετό βαθμό στο νήμα για τον Haydn σε ελάσσονα κλιμακα.
Παρά το γεγονός ότι το έργο συνετέθη αρχικά για Ορχήστρα, οι πιο έντονα και συγκινησιακά εκφραστικές μορφές του είναι αυτές για Κουαρτέτο Εγχόρδων (κορυφαία ερμηνεία και σούπερ παραγωγή SACD της Praga με το κορυφαίο Prazak Quartet) και για Fortepiano (Ο εξαίρετος Τσέχος Φορτεπιανίστας J. Tuma σε μία έξοχη παραγωγή της Praga, σε SACD, αποδίδει, με τον πλέον δραματικό και μουσικά εύγλωττο τρόπο, το έργο).

 

[christos77]

 

[Prince]

Αυτά τα δύο έργα είναι, τουλάχιστον για εμένα, δύο από τα πλεόν κορυφαία όχι μόνον στο είδος τους αλλά γενικά στη Μουσική. Δεν είναι απορίας άξιον ότι βρίθει η δισκογραφία από σπουδαίες ερμηνείες και εξαιρετικές παραγωγές και για τα δύο.
Εν τούτοις, υπάρχουν και άλλα σημαντικότατα έργα που δεν έχουν συναντήσει την αντίστοιχη φήμη και παγκόσμια αναγνώριση ως μείζονα αριστουργήματα. Ένα από αυτά είναι και το μουσικά πανέμορφο Requiem του Faure. Ένα έργο που με λιτά μέσα κάνει μία μεγάλη διαφορά ως προς το πόσο εύγλωττα υπηρετεί το θέμα του. Ένα έξοχο αριστούργημα!

 

[christos77]

Ειμαι συμφωνος για τον Faure, δυστυχως δεν το εχω ακουσει πολλες φορες

 

[todkos]

 

[eldiablo]

Arturo Márquez - Danzón No. 2 (Alondra de la Parra, L'Orchestre de Paris)

 

[SteveV]

Υπέροχη και ανυπέρβλητη θρησκευτική Κλασική μουσική με παρτιτούρες και μουσικά όργανα στη Δυτική εκκλησία. Η ανατολική εκκλ. συνεχίζει ακόμη και σήμερα να απαγορεύει τα όργανα, επειδή τα χρησιμοποιούσαν στις λειτουργίες της ελληνικής αρχαίας θρησκείας. Στη Δύση ξεπέρασαν αυτά τα θέματα και δημιούργησαν εκατοντάδες συνθέσεις εκκλησιαστικής μουσικής, μεταξύ των οποίων είναι τα αριστουργήματα τα οποία απολαμβάνουμε με θαυμασμό σήμερα.

 

[touristas]

Chad Lawson-The Chopin Variations / Modern Interpretations on Chopin Works

 

[SteveV]

Η Συμφωνία αρ. 41 σε Ντο μείζονα, είναι γνωστή, λόγω του επιβλητικού «αυτοκρατορικού» χαρακτήρα της, και ως Συμφωνία του Διός. Ένα από τα σπουδαιότερα έργα της κλασικής μουσικής.
"Η Συμφωνία του Διός του Μότσαρτ είναι ένα πραγματικό αριστούργημα. Όλο του το είναι βρίσκεται σε αυτό το έργο" λέει ο παγκοσμίως κορυφαίος Leonidas Kavakos για τη Συμφωνία αρ.41 σε ντο μείζονα.

Mozart - Symphony No. 41 in C major, K. 551, "Jupiter"

 

[Prince]

Η Συμφωνία αρ. 41 σε Ντο μείζονα, είναι γνωστή, λόγω του επιβλητικού «αυτοκρατορικού» χαρακτήρα της, και ως Συμφωνία του Διός. Ένα από τα σπουδαιότερα έργα της κλασικής μουσικής.
"Η Συμφωνία του Διός του Μότσαρτ είναι ένα πραγματικό αριστούργημα. Όλο του το είναι βρίσκεται σε αυτό το έργο" λέει ο παγκοσμίως κορυφαίος Leonidas Kavakos για τη Συμφωνία αρ.41 σε ντο μείζονα.

Mozart - Symphony No. 41 in C major, K. 551, "Jupiter"

Αναμφισβήτητα "ενα πραγματικό αριστούργημα" και ένα από τα κορυφαία έργα του συνθέτη και όχι μόνον.
Το "πρόβλημα" με τον Mozart έγκειται στο ότι σχεδόν κάθε τι που έγραψε είναι πραγματικά...αριστουργηματικό...
Ως προς την εν λόγω Συμφωνία, ο μεγάλος Harnoncourt, λίγο πριν απέλθει από τον κόσμο τούτο στην τελευταία ηχογράφησή του με τις τελευταίες Συμφωνίες του Mozart, ισχυρίστηκε ότι οι τρεις τελευταίες Συμφωνίες αποτελούν ένα ενιαίο τρίπτυχο και μπορούν να παιχτούν μαζί και οι τρεις ως ένα ενιαίο "έργο". Οι τονικότητες τους δείχνουν κάποιο συσχετισμό (Μι υφεσή μείζονα η 39η, σολ ελάσσονα η 40η και Ντο μείζονα η 41η με την αργή κίνηση της 40ης στη Μι ύφεση ελάσσονα, ως ένα είδος "συνδετικού κρίκου"...). Η 39η και 40η έχουν και την ενορχήστρωση και το ύφος μίας επιβλητικής και εξαιρετικής μεγαλοπρέπειας (με Τρομπέτες και Τίμπανα), ωσάν η πρώτη και τελευταία "κίνηση" του τρίπτυχου, ενώ η μεσαία Συμφωνία (40η) στην ελάσσονα κλίμακα της δραματικής σολ ελάσσονος διαδραματίζει το ρόλο της πιο εναγώνιας μεσαίας "κίνησης" (με πιο λιτή ενορχήστρωση αλλά εξαίσια χρησιμοποιημένη).
Εάν οι 39η και ιδίως η 41η εκφράζουν την πλέον εμπνευσμένη μεγαλοπρέπεια του μουσικού μεγαλείου, η 40η αποτελεί την εκφραστική βαθύτητα των πιο σημαντικών συγκινησιακών στιγμών στη Μουσική του συνθέτη, όντας δεν σε ελάσσονα κλίμακα γραμμένη καθίσταται από τα μοναδικής σπουδαιότητας έργα του Mozart.

 

[editor]

Οσοι αγαπουν τον Bruckner οπως ελογου μου
οφειλουν στον εαυτο τους ν'ακουσουν
αυτη την ζωντανη εκτελεση της ογδοης συμφωνιας
με τον Hans Knappertsbusch και την Φιλαρμονικη του Μοναχου.
Πρεπει να υπαρχει και σε ενα κουτι για τον μαεστρο της Profil.
Προσωπικα την βρισκω αξεπεραστη.

Δεν θυμαμαι αν αυτη η συμφωνια ηταν η αγαπημενη του Prince
η του προξενουσε ανια και δεν μπορουσε να την ακουσει ολοκληρη
συμφωνα με παλαιο του post.

 

[Prince]

Οσοι αγαπουν τον Bruckner οπως ελογου μου
οφειλουν στον εαυτο τους ν'ακουσουν
αυτη την ζωντανη εκτελεση της ογδοης συμφωνιας
με τον Hans Knappertsbusch και την Φιλαρμονικη του Μοναχου.
Πρεπει να υπαρχει και σε ενα κουτι για τον μαεστρο της Profil.
Προσωπικα την βρισκω αξεπεραστη.

Δεν θυμαμαι αν αυτη η συμφωνια ηταν η αγαπημενη του Prince
η του προξενουσε ανια και δεν μπορουσε να την ακουσει ολοκληρη
συμφωνα με παλαιο του post.

Επιτέλους, κάποιο μέλος επανήλθε στο φόρουμ της Κλασικής Μουσικής με ένα πολύ ενδιαφέρον ζήτημα: την 8η Συμφωνία του Bruckner.
Για να ξεκινήσω από την τελευταία παράγραφο της ανάρτησής σου αγαπητέ editor, η 8η είναι, για πολλούς Μπρουκνερίστες, η κορυφαία Συμφωνία του συνθέτη και λόγω της πολύ μεγάλης εκτάσης αλλά και της εξαιρετικά σύνθετης, σχεδόν εξεζητημένης, γραφής της. Μέχρι και το Scherzo της είναι το πιο εκτενές και περίπλοκο από όλες τις άλλες Συμφωνίες του.
Προσωπικά, ως μουσικόφιλος αλλά όχι και loyal Brucknerian, εκτιμώ δεόντως το μεγαλειώδες αυτό έργο, αλλά, όντως, ως ακρόαση στο σπίτι, δεν αντέχω να το ακούσω ολόκληρο. Αυτό, βέβαια, ισχύει σχεδόν για κάθε μεγάλη σε διάρκεια και ανάπτυξη κίνηση και των άλλων Συμφωνιών. Για μένα, η κορυφαία σε βάθος, ομορφιά και συγκινησιακή έξαρση είναι η 7η, η αργή κίνηση της οποίας είναι ίσως ό,τι πιο σπουδαίο, εμβριθές και ουσιαστικό έγραψε ο συνθέτης.
Όπως έχω γράψει και σε προηγούμενο ποστ μου, για μένα τουλάχιστον, τα Scherzi των Συμφωνιών του συνθέτη είναι τα πλεον straightforward ως γραφή και κλασικά στη δομή και φόρμα τους, έτσι ώστε να μπορούν να ακούγονται οποτεδήποτε και με περισσή ευχαρίστηση. Το Scherzo π.χ. της 1ης Συμφωνίας του Bruckner είναι ίσως ό,τι πιο όμορφο και αριστουργηματικό στην τελειότητα της φόρμας που έχει γράψει ο συνθέτης. Είναι στη σολ ελάσσονα και, τίνι τρόπω, αποτελεί την εξελικτική συνθετική κορύφωση του πιο απλού (στην ίδια κλίμακα) αλλά εξίσου πανέμορφου Μενουέτου της 5ης Συμφωνίας του Schubert. Το δε Scherzo της 7ης είναι από τα πλέον εμπνευσμένα και κορυφαία σημεία της συνθετικής πορείας του Bruckner.
Πιστεύω, τουλάχιστον για τους μη πιστούς Μπρουκνερίστες, οι Συμφωνίες του συνθέτη μπορούν να ακουστούν (και να εκτιμηθούν αναλόγως) ολόκληρες μόνον σε ζωντανές συναυλίες, όπου η μυσταγωγία οικοδομείται σταδιακά στους "ναούς" των συναυλιών, παρατηρώντας το πως οι μουσικοί, μέτρο με μέτρο και κίνηση με την κίνηση, "μπαίνουν στο πετσί" του έργου, ενώ, αντίστοιχα, και το κοινό συμμετέχει και αυτό, αργά αλλά σταθερά, στη μύηση αυτή. Δυστυχώς στην "κλινική" ακρόαση στο σπίτι, μόνον το ηχογραφημένο άκουσμα δεν αρκεί για να δημιουργήσει την ανωτέρω διαδικασία μύησης στο δύσβατο, μακρύ σε έκταση και πολύπλοκο στη γραφή έργο του.
Ως προς τον Knappertsbusch, ορισμένοι φανατικοί Μπρουκνερίστες τον έχουν "εκτοπίσει" από τις κορυφαίες επιλογές τους λόγω του ότι ο σπουδαίος αυτός μαέστρος χρησιμοποιούσε τις λιγότερο αποδεκτές (discredited) εκδόσεις των Συμφωνιών του συνθέτη. Δεν ξέρω εάν στο συγκεκριμένο βίντεο αναφέρεται ποια έκδοση χρησιμοποιείται.
H Profil Medien έχει εκδόσει ένα κουτί με 10 CDs, με Συμφωνίες των Brahms & Bruckner, όπου περιλαμβάνεται και η 8η αλλά με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου, σε ηχογράφηση του 1951.
Τέλος, όπως πάλι έχω γράψει, επειδή οι Συμφωνίες αυτές του Bruckner είναι εξαιρετικά πυκνές και έντονες ως προς την ενορχήστρωση, είναι προτιμητέες καλές έως και σημαντικές ερμηνείες που έχουν την καλλίτερη δυνατή ηχογράφηση (κυρίως σε φορμάτ SACD ή Blu-ray). Π.χ. οι Συμφωνίες 4 & 9 με τον Manfred Honeck, σε Reference Recordings (SACD), είναι εξαιρετικά δείγματα του πόσο καλά και πιστά μπορεί να ακουστεί ο Bruckner at home...

 

[editor]

Ευχαριστω για τον γενναιοδωρο σχολιασμο.
Η αποψη σου εχει παντα βαρυνουσα σημασια
στην κατηγορια της κλασσικης.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

H εγγραφή με τον Hans Knappertsbusch και την Φιλαρμονικη του Μοναχου του 1963 την έχω σε ένα κουτί
Westminster Legacy Vol.2 - Orchestral Recordings Collection. Ο ήχος είναι μέτριος αλλά δεν έχω άποψη για την εκτέλεση.
Η συμφωνία αυτή έχει πλήθος άριστες εκτελέσεις με εξαιρετικό ήχο. Μόνο ενδεικτικά αναφέρω RCA- Esoteric Βερολίνο,Wand και Esoteric Βιέννη, Karajan, ΕΜΙ. Σε βινύλιο είναι πολύ καλή και η επανέκδοση της analogphonic με Δρέσδη, Sinopoli.
Εξαίρετοι είναι και άλλοι μεγάλοι Μπρουκνερικοί μαέστροι όπως οι Jochum, Blomstedt, Scrowaczweski .......
Πρόσφατα αγόρασα τον Thielemann σε Blu Ray και ο φίλος που τον υπεξαίρεσε μου είπε ότι ήταν καλός.

 

[Prince]

Αγαπητέ editor, ανακάλυψα, εάν σε ενδιαφέρει να αποκτήσεις την εν λόγω εκτέλεση του Knappertsbusch με τη Φιλαρμονική του Μονάχου, ότι αυτή επανακυκλοφόρησε από την Αυστραλιανή Decca Eloquence σε ένα 4πλο κουτί με τις ηχογραφήσεις του μαέστρου στην Decca & Westminster. Στο εν λόγω κουτί περιλαμβάνονται οι ερμηνείες του μαέστρου με τη Φιλαρμονική της Βιέννης και του Μονάχου στις Συμφωνιες 3, 4. 5 & 8.
Το εν λόγω κουτί είναι σχετικά εύκολο να βρεθεί ή να παραγγελθεί στη χώρα μας.
Τέλος, όπως επισημάνθηκε στην ανωτέρω ανάρτηση, η 8η του Bruckner έχει τιμηθεί στη δισκογραφία με μία πληθώρα εκτελέσεων, από τις οποίες υπάρχει ενάς πολύ ικανός αριθμός εξαιρετικών ερμηνειών, αρκετές εξ αυτών σε πρώτης τάξεως παραγωγές.
Ενδεικτικά προσθέτω και τις:
- Mariss Jansons με τη Φιλαρμονική της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας (BR KLassik, SACD).
- Giulini με τη Φιλαρμονική της Βιέννης (DG).
- C. Thielemann με την Staatskapelle Dresden (Profil Medien, SACD).
- B. Haitink με την Royal Concertgebouw (RCO Live, SACD).
- Simone Young με τη Φιλαρμονική του Αμβούργου (Oehms, SACD).
- Celibidache με τη Φιλαρμονική του Μονάχου (ΕΜΙ, νυν Warner).
- Takashi Asahina με τη Φιλαρμονική της Οσάκα (Exton).

 

[SteveV]

Οι συμφωνίες του Dittersdorf κατά τις "Μεταμορφώσεις" του Οβιδίου.

Carl Ditters von Dittersdorf Symphony No. 1 in C after Ovid's “Metamorphoses” (The Four Ages of the World-Οι τέσσερεις εποχές του κόσμου) σε Ντο-μείζονα. Symphony No. 2 after Ovid's “Metamorphoses” (The Fall of Phaeton-Η πτώση του Φαέθοντος) σε Ρε-μείζονα. Symphony No. 3 after Ovid's “Metamorphoses” (The Metamorphosis of Acteon Into a Stag-Η μεταμόρφωση του Ακταίωνος σε ελάφι) σε Σολ-μείζονα. Symphony No. 4 after Ovid's “Metamorphoses” (The Rescue of Andromeda by Perseus-Η διάσωση της Ανδρομέδας από τον Περσέα) σε Φα-μείζονα. Symphony No. 5 after Ovid's “Metamorphoses” (The Petrification of Phineus and his Friends-Η απολίθωση του Φινέα και των φίλων του) σε Ρε-μείζονα. Symphony No. 6 after Ovid's “Metamorphoses” (The Transformation of the Lycian Peasants into Frogs-Η μεταμόρφωση των Λυκίων βουκόλων σε βατράχους) σε Λα-μείζονα.

Πόπλιος Οβίδιος Νάσων (Publius Ovidius Naso. (43π.χ-17μ.χ). Οι "Μεταμορφώσεις" είναι ποιητικό έργο του Οβιδίου το οποίο γράφτηκε σε δεκαπέντε βιβλία και 12.000 εξάμετρους στίχους. Ο Οβίδιος αφηγείται αλληγορίες της ελληνικής κυρίως θρησκευτικής ιστορίας και αρχαιότητας οι οποίες περιέχουν τη μεταβολή της μορφής ενός ή περισσοτέρων προσώπων σε κάποια άλλη, δηλαδή τη μεταμόρφωση ως αποτέλεσμα Θεϊκής παρέμβασης και θαύματος.

Οι "Μεταμορφώσεις" ενέπνευσαν τον Αυστριακό συνθέτη και βιολονίστα Carl Ditters von Dittersdorf (1739 –1799) ο οποίος συνέθεσε τις συμφωνίες το 1783, ακολουθώντας το ομώνυμο έργο του Οβιδίου. Οι αναφερθείσες συμφωνίες είναι έργα προγραμματικής μουσικής, δηλαδή μουσικής περιγραφικού ή αναπαραστατικού είδους. (Ο "Πυθικός Νόμος" του συνθέτη και αυλητή Σακάδα υπήρξε το παλαιότερο και πρώτο γνωστό έργο προγραμματικής μουσικής και περιέγραφε τον αγώνα του Θεού Απόλλωνα με τον δράκοντα Πύθωνα. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στις εορτές των Πυθίων στους Δελφούς πριν από 2.606 έτη, το 586π.Χ).

Carl Ditters von Dittersdorf: Symphonies after Ovid's Metamorphoses II (Cantilena, A. Shepherd). Symphony in D major "The Fall of Phaeton".

Carl Ditters von Dittersdorf: Symphonies after Ovid's Metamorphoses III (Cantilena, A. Shepherd). Symphony in G major "The Transformation of Actaeon into a Stag".

Carl Ditters von Dittersdorf: Symphonies after Ovid's Metamorphses VI (Cantilena, A. Shepherd). Symphony in A major "The Transformation of the Lycian Peasants into Frogs".

 

[jag]

H μουσική δεν έχει σύνορα

 

[Prince]

H μουσική δεν έχει σύνορα

Η μουσκή είναι για όλο τον κόσμο (ως εκ τούτου, δεν έχει σύνορα), αλλά η Κλασική Μουσική έχει (κάποια) όρια όμως...

 

[jag]

Η μουσκή είναι για όλο τον κόσμο (ως εκ τούτου, δεν έχει σύνορα), αλλά η Κλασική Μουσική έχει (κάποια) όρια όμως...

Mια κινέζα και ένας αφροαμερικάνος παίζουν βιβάλντι..το θεωρώ καλό σημάδι..αντί να ακούνε ριάνα..