Η σημασία της Κλασικής Μουσικής στην εποχή μας.

[Κώστας Γκαβάκος]

Eπειδή το ΥouTube δεν είναι η καλύτερη επιλογή ακρόσης παραθέτω για τους ενδιαφερόμενους το cd.
Στην σονάτα του Faure διαθέτει τον απαιτούμενο λυρισμό που απαιτεί το δεύτερο μέρος αλλά προτιμώ την εκτέλεση του Perlman με τον Ax.
Γοητευτικά παιγμένες και οι μινιατούρες.

Σημείωση
Ο ρόλος της μουσικής είναι τεράστιος στην διαμόρφωση της ευαισθησίας και του έργου του Προύστ. Ένα βράδυ, τον Νοέμβρη του 1916, στην καρδιά του πολέμου, ξεσηκώνει τέσσερεις μουσικούς από τον ύπνο τους, τους φέρνει στο δωμάτιο του και, ξαπλωμένος στο κρεββάτι, με τα χειρόγραφα του σκόρπια ολόγυρα, ζητά να παίξουν το κουαρτέτο του Φράνκ. Όταν τελειώνουν, στις μικρές ώρες, τους ζητά ευγενικά να ξαναπαίξουν το έργο απ’ την αρχή. Άλλοτε θα ζητήσει να του παίξουν Φωρέ, Ραβέλ, Σούμαν, Μότσαρτ τα τελευταία κουαρτέτα, τη σονάτα για βιολί και πιάνο του Φράνκ- οι προτιμήσεις που ορίζουν την μουσική φυσιογνωμία του Βιντέιγ.

 

[Prince]

Σε ό,τι αφορά τη σχέση του Proust και της μουσικής, πολύ πρόσφατα και σχεδόν ταυτόχρονα κυκλοφόρησαν δύο πολύ ενδιαφέροντες δίσκοι, αμφότερες εξάιρετες παραγωγές και πολύ ενδιαφέρουσες ερμηνείες.
- Ο πρώτος μας έρχεται από την "ιστορική" Harmonia Mundi και τιτλοφορείται "Proust, Le Concert Retrouve", όπου ο ταλαντούχος πιανίστας Tanguy de Williencourt παίζει σε ένα πιάνο Erard της εποχής και ο φέρελπις βιολονίστας Theotime Langlois de Swarte χρησιμοποιεί ένα Stradivarius, που φυλάσσεται στο Μουσείο του Παρισινού Conservatoire από το 1887. Το πρόγραμμα με έργα φίλων ή αγαπητών συνθετών του Proust περιλαμβάνει την πρώτη Σονάτα για Βιολί σε Λα μείζονα του Faure καθώς και μικρότερα έργα σε διάρκεια των Hahn, Schumann, Chopin & Liszt. Το πρόγραμμα αποτελεί "αναβίωση" ενός ιδιωτικού "κοντσέρτου" που έλαβε χώρα στις 1/7/1907 στο Ξενοδοχείο Ritz.
- Ο δεύτερος μας προσφέρεται από τη μεγάλη Σουηδική εταιρεία BIS, σε μία λαμπρή SACD παραγωγή, με τον τίτλο Music from Proust's Salons, με τον σημαντικό τσελίστα Steven Isserlis και την λιγότερο γνωστή αλλά πολύ ικανή πιανίστα Connie Smith. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την Πρώτη Σονάτα για Τσέλο και Πιάνο του Saint-Saens, σε ντο ελάσσονα, και τη Σονάτα του Franck σε Λα μείζονα, στη μεταγραφή της για τσέλο και πιάνο. Επίσης, περιλαμβάνονται και μινιατούρες των Hahn, Faure & Duparc. Ένας εξαίρετος δίσκος και πολύ πλούσιος σε διάρκεια (83 λεπτά).
Ως προς την επίσης πολύ σημαντική και εξαίσια Πρώτη Σονάτα για Βιολί και Πιάνο του Faure (και αυτή σε Λα μείζονα), έργο 13, υπάρχει και εδώ μία πληθώρα πολύ καλών έως εξαιρετικών ερμηνειών και παραγωγών.
Πέρα από την ήδη αναφερθείσα "σίγουρη" ερμηνεία των Perlman & Ax στην ικανοποιητική παραγωγή της DG, ίσως αξίζει να αναφερθούν μερικές ακόμη από αυτές που τις βρήκα λίαν...ασφαλείς:
- Από τις "κλασικές" ερμηνείες, πάντα με γοήτευε εκείνη η θαυμάσια παραγωγή της απελθούσης Philips με τον σπουδαίο και τόσο εκφραστικό Arthur Grumiaux και τον λιγότερο γνωστό αλλά λίαν ικανό πιανίστα Paul Crossley.
- Από τις πιο σύγχρονες και με μερικούς unsung heroes, επιλέγω...:
- Την πολύ καλή παραγωγή της Avi Music, με την θαυμάσια βιολονίστρια Antje Weithaas και την λιγότερο γνωστή αλλά ικανότατη πιανίστα Silke Avenhaus (παραγωγή του 2008).
- Την υποδειγματική παραγωγή της Γαλλικής μικρής εταιρείας NoMadMusic, με τον πατέρα σημαντικό και "ψημένο" βιολονίστα Jean-Jacques Kantorow και τον λαμπρό ταλαντούχο πιανίστα και γιο του Alexandre Kantorow (παραγωγή του 2014).
- Την υποδειγματική παραγωγή της DG, με το λαμπρό αστέρι της Κορεάς στο βιολί, την Bomsori Kim, και τον θαυμάσιο Πολωνό πιανίστα Rafal Blechacz (παραγωγή του 2019).
- Την πολύ πρόσφατη εξαιρετική παραγωγή της εκλεκτικής Γαλλικής Indesens, με την σημαντική Ρωσίδα βιολονίστα Tatiana Samouil και τον πολύ ικανό και ενδιαφέροντα Γάλλο-Αμερικάνο πιανίστα David Lively (παραγωγή 2021).

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Σε ό,τι αφορά τη σχέση του Proust και της μουσικής, πολύ πρόσφατα και σχεδόν ταυτόχρονα κυκλοφόρησαν δύο πολύ ενδιαφέροντες δίσκοι, αμφότερες εξάιρετες παραγωγές και πολύ ενδιαφέρουσες ερμηνείες.
...............................................................................................
- Ο δεύτερος μας προσφέρεται από τη μεγάλη Σουηδική εταιρεία BIS, σε μία λαμπρή SACD παραγωγή, με τον τίτλο Music from Proust's Salons, με τον σημαντικό τσελίστα Steven Isserlis και την λιγότερο γνωστή αλλά πολύ ικανή πιανίστα Connie Smith. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την Πρώτη Σονάτα για Τσέλο και Πιάνο του Saint-Saens, σε ντο ελάσσονα, και τη Σονάτα του Franck σε Λα μείζονα, στη μεταγραφή της για τσέλο και πιάνο. Επίσης, περιλαμβάνονται και μινιατούρες των Hahn, Faure & Duparc. Ένας εξαίρετος δίσκος και πολύ πλούσιος σε διάρκεια (83 λεπτά).
..............................................................

Ευχαριστώ για την ανάρτηση και ειδικότερα για την αναφορά αυτής της ηχογράφησης που αγνοούσα.
Δευτερευόντως διορθώνω το όνομα της Connie Shih. Με την ίδια πιανίστρια, Καναδή Ασιατικής καταγωγής, είχε συνεργαστεί ο Isserlis και στην ηχογράφηση της BIS <The cello in wartime>.

Με την ευκαιρία να συστήσω την ακρόαση του κονσέρτου για τσέλο του Elgar με Steven Isserlis, Paavo Järvi, Philarmonia Orch. (Ηyperion) . Είναι μια καλή εναλλακτική στην περίφημη ερμηνεία της Jacqueline du Pré.

 

[Prince]

Ευχαριστώ για την ανάρτηση και ειδικότερα για την αναφορά αυτής της ηχογράφησης που αγνοούσα.
Δευτερευόντως διορθώνω το όνομα της Connie Shih. Με την ίδια πιανίστρια, Καναδή Ασιατικής καταγωγής, είχε συνεργαστεί ο Isserlis και στην ηχογράφηση της BIS <The cello in wartime>.

Με την ευκαιρία να συστήσω την ακρόαση του κονσέρτου για τσέλο του Elgar με Steven Isserlis, Paavo Järvi, Philarmonia Orch. (Ηyperion) . Είναι μια καλή εναλλακτική στην περίφημη ερμηνεία της Jacqueline du Pré.

Ευχαριστώ και εγώ για τη διόρθωση. Τα faute de frappe από κεκτημένη ταχύτητα συμβαίνουν ενίοτε. To SACD "The Cello in wartime" είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον τόσο από πλευράς ρεπερτορίου όσο και ερμηνείας/παραγωγής.
Για το Κοντσέρτο για Τσέλο του Elgar, ακόμη και ο μέγας Rostropovich είχε παραδεχθεί ότι το έργο αυτό είναι της Du Pre' (δίσκος αναφοράς η ιστορική ερμηνεία της με τον Barbirolli). H ερμηνεία των Isserlis/P. Jarvi, στην πολύ καλή παραγωγή της Hyperion είναι σίγουρα μία ασφαλής..."εναλλακτική". Στην πολύ πλούσια δισκογραφία του εξαίρετου αυτού έργου, μπορώ να προσθέσω άλλες τρεις επιλογές, θαυμάσιες για αυτό που προσφέρουν αλλά ποτέ δεν είναι...Du Pre'.
- H καθιερωμένη πλέον ξεχωριστή ερμηνεία του πάντα ενδιαφέροντα Yo Yo Ma (κατά την Κινέζικη σωστή σειρά είναι...Ma Yo Yo) και τον πάντα αξιόλογο Lorin Maazel (και την Φιλαρμονική του Βερολίνου!), σε μία standard παραγωγή της τότε CBS, νυν Sony.
- H λιγότερο γνωστή αλλά σπουδαία ερμηνεία του εξαίρετου Νορβηγού τσελίστα Truls Mork, υπό την διεύθυνση του S. Rattle, σε εξαίρετη παραγωγή της Virgin, νυν Erato.
- Και από τις πιο σύγχρονες ξεχωρίζει, για το νεανικό σφρίγος της (που ήκιστα θυμίζει Du Pre') αλλά και το πρόδηλο ταλέντο της, η Αμερικανίδα Alisa Weilerstein υπό τον πολύ καλά γνωρίζοντα το έργο Daniel Barenboim, σε μία πρώτης τάξεως παραγωγή της Decca.

 

[Prince]

"Μουσικήν ποίει και εργάζου" (Πλάτωνος "Φαίδων").
Η Μουσική, υπό την ευρύτερη έννοιά της (ήτοι της γενικότερης λειτουργίας της) αποτελεί πολύτιμο αρωγό παιδείας σε όλες τις στιγμές της ζωής μας.
Η τέχνη, σε όλες τις εκφράσεις της και ειδικότερα η Μουσική, που μένει πέρα από τον χρόνο και τον τόπο, ήταν και είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στην ζωή του ανθρώπινου γένους, ως μέρος της ταυτότητας και της συνέχειας...χάρις στην έκφραση και λειτουργία της μουσικής συνείδησης.
Ένα έργο σαν το Κουαρτέτο Εγχόρδων Op. 131 του Beethoven δύναται να μας κάνει να συνυπάρχουμε, να συμπορευόμαστε, να συμπλέουμε και με το ορατό και με το αδιόρατο ή και το μη ορατό, ούτως ώστε οι αποστάσεις, ο τόπος (στην κάθε σπιθαμή του) και ο χρόνος (στην κάθε ελάχιστη πτυχή του) να αποκτούν μία διαφορετική θεση στον καταστατικό χάρτη του καθημερινού μας βίου και των αναστοχασμών μας.
Χάρις σε ένα έργο σαν την 40η Συμφωνία του Mozart, μπορούμε να κατανοήσουμε ότι ο κόσμος είναι μέσα μας, ότι, ένω νομίζουμε ότι τα πράγματα αλλάζουν, η αλήθεια είναι ίδια και απαράλλαχτη, καθώς ο συνθέτης, ως αληθινός αρχιτέκτονας, οικοδομεί εκ νέου τον ίδιο αυτόν κόσμο, συνεργαζόμενος με τη φύση και την αρμονία των ήχων και καταδεικνύοντας ότι ο μεγάλος Μουσικός μπορεί να είναι και ένας...οραματικός "οικολόγος". Γιατί ο μεγάλος Μουσικός ξέρει να "διαβάζει" το μέλλον, το οποίο για τον ίδιο είναι...παρελθόν. Η νέα γλώσσα των μεγάλων οραματικών έργων του συνθέτη θα αποτελέσει τη γλώσσα που θα χρησιμοποιήσει ο λαός, όταν θα χρειασθεί να αναφερθεί σε ό,τι μέγαλο, σπουδαίο, όμορφο, βαθύ και ουσιαστικό που αφορά τη ζωή ή το θάνατό (π.χ. το τραγούδι και το Κουαρτέτο Εγχόρδων "Ο Θάνατος και η Κόρη" του Schubert).
Η χθεσινή μου ακρόαση της τελευταίας Σονάτας για Πίανο του Schubert (D.960 σε Σι ύφεση μείζονα) μου επιβεβαίωσε, σε ικανό βαθμό, τα ανωτέρω, όπως και η προχθεσίνη με την Εισαγωγή και τον "Θάνατο από Αγάπη" (από τον "Τριστάνο και Ιζόλδη" του Wagner).
Η Μουσική ως ταξιδευτής, αναχωρητής και επιστρεφόμενη από τόπους και χρόνους σημαίνοντες...

 

[musiclistener]

.......... μπορούμε να κατανοήσουμε ότι ο κόσμος είναι μέσα μας, ότι, ενώ νομίζουμε ότι τα πράγματα αλλάζουν, η αλήθεια είναι ίδια και απαράλλαχτη, καθώς ο συνθέτης, ως αληθινός αρχιτέκτονας, οικοδομεί εκ νέου τον ίδιο αυτόν κόσμο, συνεργαζόμενος με τη φύση και την αρμονία των ήχων και καταδεικνύοντας ότι ο μεγάλος Μουσικός μπορεί να είναι και ένας...οραματικός "οικολόγος". Γιατί ο μεγάλος Μουσικός ξέρει να "διαβάζει" το μέλλον, το οποίο για τον ίδιο είναι...παρελθόν. Η νέα γλώσσα των μεγάλων οραματικών έργων του συνθέτη θα αποτελέσει τη γλώσσα που θα χρησιμοποιήσει ο λαός, όταν θα χρειασθεί να αναφερθεί σε ό,τι μεγάλο, σπουδαίο, όμορφο, βαθύ και ουσιαστικό που αφορά τη ζωή ή το θάνατό (π.χ. το τραγούδι και το Κουαρτέτο Εγχόρδων "Ο Θάνατος και η Κόρη" του Schubert). ........

Συμπάθα με αλλά μήπως θα μπορούσες να το αναλύσεις λίγο περισσότερο, γιατί όντως αν συμβαίνει αυτό βρήκαμε την πεμπτουσία. Δεν το αμφισβητώ αλλά θέλω αν μπορείς να με κάνεις και μένα κοινωνό της αλήθειας που μένει απαράλλαχτη, του "οικολόγου" μουσικού ακόμη και τις ικανότητες του συνθέτη να διαβάζει το μέλλον...... Θα ήμουν ευτυχής εαν όντως ένοιωθα όλα αυτά ακούγοντας την 40η του Mozart......................
Ισως άνοιξες τεράστιο θέμα για συζήτηση.

 

[hawkwind78]

Καλημέρα σας. Ως ευχαριστημένος συνδρομητής της hifi έκδοσης του Tidal, θα ήθελα να σας ρωτήσω αν παρακολουθείτε την κλασσική μουσική στο μέσο και αν έχει αξιόλογες εκδόσεις που αξίζει κανείς να ακούσει. Γενικώς δεν ξέρω πως είναι η κλασσική μουσική στις streaming πλατφόρμες και ποια έχει τις καλύτερες για ακρόαση.

Φιλικά Κωνσταντίνος

 

[musiclistener]

Φυσικά και την παρακολουθούμε, γενικά το TIDAL είναι πολύ ενημερωμένο στην κλασσική μουσική. Είναι καλός οδηγός και η ποιότητα πλέον ειδικά στα μαστερ είναι σχεδόν cd.

 

[Prince]

.......... μπορούμε να κατανοήσουμε ότι ο κόσμος είναι μέσα μας, ότι, ενώ νομίζουμε ότι τα πράγματα αλλάζουν, η αλήθεια είναι ίδια και απαράλλαχτη, καθώς ο συνθέτης, ως αληθινός αρχιτέκτονας, οικοδομεί εκ νέου τον ίδιο αυτόν κόσμο, συνεργαζόμενος με τη φύση και την αρμονία των ήχων και καταδεικνύοντας ότι ο μεγάλος Μουσικός μπορεί να είναι και ένας...οραματικός "οικολόγος". Γιατί ο μεγάλος Μουσικός ξέρει να "διαβάζει" το μέλλον, το οποίο για τον ίδιο είναι...παρελθόν. Η νέα γλώσσα των μεγάλων οραματικών έργων του συνθέτη θα αποτελέσει τη γλώσσα που θα χρησιμοποιήσει ο λαός, όταν θα χρειασθεί να αναφερθεί σε ό,τι μεγάλο, σπουδαίο, όμορφο, βαθύ και ουσιαστικό που αφορά τη ζωή ή το θάνατό (π.χ. το τραγούδι και το Κουαρτέτο Εγχόρδων "Ο Θάνατος και η Κόρη" του Schubert). ........

Συμπάθα με αλλά μήπως θα μπορούσες να το αναλύσεις λίγο περισσότερο, γιατί όντως αν συμβαίνει αυτό βρήκαμε την πεμπτουσία. Δεν το αμφισβητώ αλλά θέλω αν μπορείς να με κάνεις και μένα κοινωνό της αλήθειας που μένει απαράλλαχτη, του "οικολόγου" μουσικού ακόμη και τις ικανότητες του συνθέτη να διαβάζει το μέλλον...... Θα ήμουν ευτυχής εαν όντως ένοιωθα όλα αυτά ακούγοντας την 40η του Mozart......................
Ισως άνοιξες τεράστιο θέμα για συζήτηση.

Ευχαριστώ που έστω και σε ένα μέλος προκάλεσε κάποια έκπληξη ή και ήπια αντίδραση η ανωτέρω ανάρτησή μου (ή έστω μέρος αυτής).
Θα ξεκινήσω από την τελευταία σου πρόταση, γατί, φρονώ ότι εκεί μάλλον βρίσκεται το κρίσιμο σημείο της όποιας "έκπληξης" ή και "αντίδρασης".
Ακούγοντας την 40η του Mozart δεν σημαίνει ότι, αυτομάτως και νομοτελειακά, ο οιασδήποτε ακροατής θα αισθανθεί τα ανωτέρω αναφερόμενα. Αυτά που αναφέρω αποτελούν την εν δυνάμει κατανόηση της "αλήθειας που είναι ίδια και απαράλαχτη" και των παρεπομένων αυτής. Ως έχει αναφερθεί ουκ ολίγες φορές, η αλήθεια προσεγγίζεται και μόνον ως προς ορισμένες πτυχές της...Και ο μεγάλος και εμπνευσμένος συνθέτης ευρίσκεται σε αυτήν την προνομιούχο θέση να γνωρίζει, μέσα από το όποιο τρελό καλειδοσκόπιο ήχων θα μετέλθει, ότι η "αλήθεια", σε ό,τι αφορά αυτόν τον ίδιο και την τέχνη του, δεν πρόκειται να αλλάξει ανά τους αιώνες. Τόσο η 40η όσο και ο Mozart θα αποκαλύπτονται στις γενεές που έρχονται, όσο και να αλλάζει ο κόσμος γύρω τους, γιατί, ως προς μερικές πολύ βασικές αρχές, "ο κόσμος είναι μέσα μας". Το δύσκολο έργο είναι να το ανακαλύψουμε, σε κάποιον εύθετο χρόνο στη ζωή μας.
Όπως αναφέρω, στη συνέχεια, ο μεγάλος συνθέτης, "ως αληθινός αρχιτέκτονας", ξαναφτιάχνει τον ίδιο αυτόν κόσμο, με ένα νέο τρόπο, σεβόμενος την (οικολογική) αρμονία των ήχων και τη φύση του μουσικού έργου που έχει αναλάβει προς "κατασκευήν". Ως εκ τούτου, ο σημαντικός συνθέτης είναι και οραματιστής, καθόσον κατασκευάζει κάτι που μέχρι τότε δεν μπορούσε να αντιληφθεί (πολλώ μάλλον να κατασκευάσει) ο υπόλοιπος κόσμος, αλλά και "οικολόγος", καθόσον σέβεται τις αρχές της φύσης και της αρμονίας των ήχων (όπως θα έκανε και κάθε σπουδαίος αρχιτέκτονας, ακόμη και οι πλεόν φουτουριστικοί).
Όπως αναφέρω παρακάτω, ο μεγάλος συνθέτης μπορεί να βλέπει το μέλλον, καθόσον, για τον ίδιο, αποτελεί ήδη παρελθόν (η σύνθεση είναι ήδη στο μυαλό του ως πλήρης αντίληψη του έργου που θα πραγματωθεί). Ως εικός, η γλώσσα των κομβικών έργων του πατέρα Bach θα χρησιμοποιηθεί από τις επόμενες γενεές μουσικών και μουσικόφιλων είτε ως "το μέσο" για να προχωρήσουν στην περαιτέρω κατανόηση της Μουσικής είτε και για την καλλίτερη αντίληψη των πλεόν σημαντικών ζητημάτων της ζωής μας, όπως η ομορφιά, ο θάνατος, ο πόνος, η χαρά κλπ. Τα τελευταία Κουαρτέτα Εγχόρδων καθώς και οι τελευταίες Σονάτες για Πιάνο (ή και για τσέλο και πιάνο) του Beethoven αποτελούσαν το μακρυνό μέλλον για την εποχή τους, αλλά για τον ίδιο τον συνθέτη ήταν ήδη το ίδιο με το παρελθόν...
Καταλήγοντας, επισημαίνω ότι η μεγάλη Μουσική μας επιτρέπει να ταξιδεύουμε στον χρόνο και τον τόπο, κανόντας μας να αισθανόμαστε ότι αναχωρούμε αλλά και επιστρέφουμε σε χρονούς και τόπους που πλεόν έχουν σημασία για μας.
Τα ανωτέρω, κατ'αναλογία, ισχύουν για κάθε μεγάλη Τέχνη και σημαντικό δημιουργό αυτής (η αρχαία τραγωδία, τα γλυπτά παρελθόντων εποχών, τα σπουδαία αρχιτεκτονικά δημιουργήματα κοκ.).
Ευελπιστώ, εν τινι μέτρω, να απάντησα σε κάποιες από τις "ανησυχίες" σου. Παραμένω στη διάθεσή σου για οιαδήποτε περαιτέρω διευκρίνηση/συζήτηση...

 

[panag 505]

Prince


Ο πραγματικός αρχιτέκτονας έφτιαξε το κόσμο του άπαξ. Μας το λέει ο Μόζαρτ στο Magic Flute (παράκληση άς μην αναλυθεί) και το τρελό καλειδοσκόπιο όπως λέτε, δεν είναι τίποτα άλλο από την δοκιμασμένη αισθητική μας που λογοδοτεί πλέον όχι σ΄ άλλους αλλά στον ίδιο μας τον εαυτό.
Ακούω τώρα Franz liszt la campanella ένα έργο που κάθε φορά που το ακούω, μου δημιουργεί το αβέβαιο του αύριο, να είστε πάντα καλά καλό καλοκαίρι.

 

[Prince]

Prince


Ο πραγματικός αρχιτέκτονας έφτιαξε το κόσμο του άπαξ. Μας το λέει ο Μόζαρτ στο Magic Flute (παράκληση άς μην αναλυθεί) και το τρελό καλειδοσκόπιο όπως λέτε, δεν είναι τίποτα άλλο από την δοκιμασμένη αισθητική μας που λογοδοτεί πλέον όχι σ΄ άλλους αλλά στον ίδιο μας τον εαυτό.
Ακούω τώρα Franz liszt la campanella ένα έργο που κάθε φορά που το ακούω, μου δημιουργεί το αβέβαιο του αύριο, να είστε πάντα καλά καλό καλοκαίρι.

Μπορεί να είναι και έτσι. Πάντως, στην περίπτωση των μεγάλων συνθετών, ο αρχιτεκτονικός τους κόσμος μπορεί να θεωρηθεί ότι δημιουργήθηκε..."άπαξ" αλλά όχι στην πρώτη σύνθεση. Η δημιουργία του "κόσμου του" ήταν συνυφασμένη με τη δημιουργική πορεία της ζωής του (το κάθε έργο του Beethoven αποτελεί και μία νέα αποκάλυψη ένος σχετικού, συνεκτικού αλλά πολυσχιδούς κόσμου). Η "δοκιμασμένη αισθητική" θεωρείται ως τέτοια αφού έχει πλεόν καταστεί..."τέτοια". Στη χρονική περίοδο της δημιουργίας του έργου του συνθέτη, η αισθητική αλλά κυρίως το δημιούργημα το ιδιο της σύνθεσης αποτελούσε το μέλλον για τους τότε ακροατές αλλά και για κάθε ανύποπτο ακροατή κάθε εποχής (που δεν έχει έλθει σε επαφή με το έργο του συνθέτη).
Το ότι η Campanella του LIszt δημιουργεί αισθήματα περί του αβέβαιου για το αύριο δεν αναιρεί τη διαχρονική αξία του "ταξιδιού" της σημαντικής σύνθεσης του δημιουργού, ως αναχώρηση και επιστροφή στα σημαίνοντα...

 

[panag 505]

Είχε ερωτηθεί ο Μίκης Θεοδωράκης από τον Ηλιού αφού ασχολείται με τα κοινά και την πολιτική να αφοσιωθεί πλήρως, και να αφήσει τη μουσική.
Ο Μίκης φυσικά απάντησε όχι, λέγοντας με καλεί ο Franz Schubert.
Όμως γιατί ιδικά ο συγκεκριμένος. Ο Schubert θεωρείται ένας μουσικός ο οποίος σχεδόν έζησε πουλώντας τις παρτιτούρες του, πολυγραφότατος με 9 συμφωνίες σε πολύ μικρή ηλικία και πολλά ακόμη έργα, τα οποία ήθελε να παίζει σ' ευρύ κοινό δημόσια και όχι σε κλειστούς κύκλους.
Αξιοσημείωτη επίσης είναι η επιμονή του στα 600 Lieder (ρομαντικά τραγούδια) όλα από γνωστούς και μεγάλους Ποιητές.

Impromptus Νο 3 Franz Peter Schubert (Horowitz)

 

[Prince]

Είχε ερωτηθεί ο Μίκης Θεοδωράκης από τον Ηλιού αφού ασχολείται με τα κοινά και την πολιτική να αφοσιωθεί πλήρως, και να αφήσει τη μουσική.
Ο Μίκης φυσικά απάντησε όχι, λέγοντας με καλεί ο Franz Schubert.
Όμως γιατί ιδικά ο συγκεκριμένος. Ο Schubert θεωρείται ένας μουσικός ο οποίος σχεδόν έζησε πουλώντας τις παρτιτούρες του, πολυγραφότατος με 9 συμφωνίες σε πολύ μικρή ηλικία και πολλά ακόμη έργα, τα οποία ήθελε να παίζει σ' ευρύ κοινό δημόσια και όχι σε κλειστούς κύκλους.
Αξιοσημείωτη επίσης είναι η επιμονή του στα 600 Lieder (ρομαντικά τραγούδια) όλα από γνωστούς και μεγάλους Ποιητές.

Impromptus Νο 3 Franz Peter Schubert (Horowitz)

Πιστεύω ότι ο Μίκης είχε ως σημείο αναφοράς τον Schubert, καθόσον ούτος αποτελεί τον πρώτο πολύ μεγάλο, συνεπή και πολυγραφότατο συνθέτη Γερμανικών τραγουδιών (Lieder. Έγραψε αρκετά πάνω από 600 τραγούδια, εάν συμπεριλάβουμε τα Ντουέτα, Τρίο και Κουαρτέτα καθώς και τα Χορωδιακά με διαφορετικές φωνές), σχεδόν όλα βασισμένα στην ποίηση των τότε μεγάλων και σπουδαίων Γερμανών ποιητών (Goethe, Heine, Müller etc.). Με άλλα λόγια, ο Schubert υπήρξε ο μεγάλος δημιουργός της "μελοποιημένης ποίησης".
Η διαφορά με τον Μίκη είναι ότι, μετά τον Schubert, ουκ ολίγοι άλλοι συνθέτες, όχι μόνον Γερμανοί, ακολούθησαν το παράδειγμά του με εξαιρετικά δείγματα γραφής και συνέπειας, όπως οι Schumann, Wolf, R. Strauss, Duparc, Debussy κ.α.
Επίσης, η άλλη διαφορά με τον Schubert έγκειται στο γεγονός ότι ούτος έζησε μόνον 31 έτη και έγραψε έναν απίστευτο όγκο εξαίρετων έργων σχεδόν σε κάθε τομέα (Επτά πλήρεις Συμφωνίες και μία εξαίσια "Ημιτελή", μερικά από τα πιο εμβληματικά Κουαρτέτα Εγχόρδων, το πιο σημαντικό Κουιντέτο Εγχόρδων του ρεπερτορίου, εκπληκτικές Σονάτες για Πιάνο, δύο από τα πλέον κορυφαία Τρίο για Πιάνο, ένα πανέμορφο Οκτέτο κοκ.).

 

[cybernaut]

υπήρξε ο μεγάλος δημιουργός της "μελοποιημένης ποίησης"

Στα Ελληνικά δρώμενα αυτός ο τίτλος μάλλον ανήκει δικαιωματικά στον Θάνο ΜΙκρούτσικο !

 

[Prince]

Στα Ελληνικά δρώμενα αυτός ο τίτλος μάλλον ανήκει δικαιωματικά στον Θάνο ΜΙκρούτσικο !

Αναμφισβήτητα και ο Θάνος Μικρούτσικος ανήκει στους συνθέτες που μελοποίησαν τον ποιητικό λόγο par excellence, αλλά χρονολογικά, πιστεύω ότι ο Μίκης εγκαθίδρυσε το είδος αυτό, κατά τρόπο πρωτίστως λαικό και με συνέπεια ως προς το να αγγίξει καθοριστικά το μουσικό "ποίμνιο" του Ελληνικού λαού και όχι μόνον.

 

[Prince]

Ακούγοντας εκ νέου δύο από τα πολλά έξοχα Κοντσέρτα του πολυαγαπημένου μου C. P. E. Bach, ήτοι το Κοντσέρτο για τσέμπαλο σε Φα μείζονα, Wq 38 και το Κοντσέρτο σε ρε ελάσσονα Wq 22, παιγμένο ως Κοντσέρτο για Φλαόυτο. Αμφότερα τα έργα έχουν δύο εκπληκτικές, και σε μουσικότητα αλλά και έντονη εκφραστικότητα, αργές κινήσεις που χάρις στην υπερβατική τους ομορφιά αλλά και αισθαντικότητα δίνoυν πλήρη νόημα στη ρήση του σημαντικού Γερμανού ποιητή (της εποχής του συνθέτη) Friedrich Gotlieb Klopstock για τη μουσική του C.P.E. Bach: "The work which you shall inspire in him will transcend all the ages: men of every century will listen to it; it will lift their hearts to God and teach them virtue".
Πιστεύω ότι αυτή η ρήση ισχύει για το έργο πολλών άλλων συνθετών της Μουσικής αυτής και, στην ουσία, για τη σημασία της Μουσικής αυτής της ίδιας.
Υ.Γ.: Οι ερμηνείες που άκουσα είναι από ένα παλαιότερο CD θαυμάσιας παραγωγής της εκλιπούσης Καναδικής εταιρείας early-music.com με την (μη υπάρχουσα πλέον) πολύ καλή Καναδική Ορχήστρα Arion orchestre baroque, με τους εξαίρετους σολίστες, τον Άγγλο τσεμπαλίστα και μαέστρο Gary Cooper και την Καναδή φλαουτίστα Claire Guimond.

 

[TGD]

Ξεκινά σε λίγο διάλεξη για τον Prokofiev:

Prokofiev the Soviet Artist

This lecture will follow the tortuous path of Prokofiev’s transformation into a Soviet artist.

www.gresham.ac.uk

 

[TGD]

Στο τέλος της διάλεξης:
There will be a live performance tonight by the Bodman String Quartet, Polina Makhina (violin), Mila Ferramosca (violin), Charles Whittaker (viola) and Laura Armstrong (cello).

 

[Prince]

Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και αξιοπερίεργο ότι δύο λαμπροί πιανίστες και ένας σύγχρονος συνθέτης έφυγαν από τη ζωή μέσα σε δύο ημέρες:
- Στις 17 τρέχοντος απεβίωσε ο σπουδαίος Ρουμάνος πιανίστας Radu Lupu, σε ηλικία 76 ετών.
- Στις 18 τρέχοντος απεβίωσαν ο αξιόλογος Αμερικάνος πιανίστας Nicholas Angelich, σε ηλικία μόλις 51 ετών, και την ίδια ημέρα απεβίωσε και ο Άγγλος συνθέτης σύγχρονης μουσικής Harrison Birtwistle, σε ηλικία 87 ετών.
Στη μνήμη τους, εντελώς επιλεκτικά και μόνον όσο με αφορά, παραθέτω μερικά από τα εξαιρετικά δισκογραφικά τους μουσικά κληροδοτήματα:
- N. Angelich: a) Brahms - Piano Works, Opp. 116-119. Εξαιρετική ερμηνεία στα τελευταία σύντομης διάρκειας αλλά τόσο περιεκτικά έργα για πιάνο του μεγάλου Brahms, στο υψηλο επίπεδο παραγωγής της Erato.
b) Brahms - Piano Quartets Nos 1-3. Θαυμάσια ερμηνεία των κορυφαίων αυτών έργων στον τομέα των Κουαρτέτων για Πιάνο, μαζί με πρώτης τάξεως σολίστες, όπως οι αδελφοί Renaud & Gautier Capucon (βιολί και τσέλο αντίστοιχα) και ο έμπειρος και εξάιρετος βιολίστας Gerard Causse'. Και εδώ η υψηλού επιπέδου παραγωγή είναι της Erato.
- R. Lupu: a) Schubert: Piano Sonata in a minor, D.845, σε πολύ καλή παραγωγή της Decca (ηχογράφηση του 1979). Από τις μεγάλες ερμηνευτικές παρακαταθήκες του εξαίρετου αυτού πιανίστα.
- b) Franck, Debussy & Ravel: Violin Sonatas, ερμηνείες αναφοράς με την μεγαλύτερη Κορεάτισα βιολονίστα (in her prime) Kyung-Wha Chung, σε υψηλού επιπέδου παραγωγή της Decca (ηχογράφηση του 1977).
- Ο Birtwistle is not my cup of tea, αλλά, για χάρη του Pierre Boulez, του Ensemble Intercontemporain και μίας πρώτης τάξεως παραγωγή της DG, μπορώ να συστήσω το CD με το Secret Theatre και μερικά ακόμη έργα, όπως τα Tragoedia και Five Distances. Ηχογραφήσεις του 1993, παραγωγή του 1995.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Στεναχωρήθηκα για τον Lupu. Από αυτόν, σε ζωντανή συναυλία, έμαθα και αγάπησα το in the mist του Janacek και θυμάμαι ότι όταν τον άκουσα σε σονάτα του Beethoven είπα < Α παίζεται και έτσι>.

Μου έλεγαν από το Μέγαρο ότι ήταν ιδιαίτερα αγαπητός. Για την αγωνία που είχε πριν την συναυλία και για τα αστεία του σχετικά με τα χέρια του σε σχέση με του Perahia από την φωτογραφία της κοινής τους ηχογράφησης στην φαντασία για τέσσερα χέρια του Schubert.