Βιβλία

[Snow Whitty]

Παρατάω την Ayan Rand για την Shanna !

για να διαβάσω Shanna —Woodiwiss Kathleen {βιβλιο κληρονομιά }.

600 σελίδες fixed!

Midnight, November 18, 1749
London
Night gripped the city with cold, misty darkness. The threat of winter was heavy in the air. Acrid smoke stung the nostrils and throat, for in every home fires were stirred and stoked against the seaborne chill that pierced to the bone. Low-hanging clouds dribbled fine droplets of moisture which mixed with the soot spewed forth from London’s towering chimneys before falling as a thin film that covered every surface.

The miserable night masked the passage of a carriage that careened through the narrow streets as it it fled from some terrible disaster…“



Behind the foreboding walls of Newgate Prison, a pact is sealed in secret -- as a dashing and doomed criminal consents to wed a beautiful heiress . . . in return for one night of unparalleled……

In the fading echoes of hollow wedding vows, a promise is broken -- as a sensuous free-spirit flees to a lush Caribbean paradise, abandoning the handsome stranger she married to the gallows. But Ruark Beauchamp's destiny is now eternally intertwined with his exquisite, tempestuous Shanna's. And no iron ever forged can imprison his magnificent passion . . . and no hangman's noose will deny him the ecstasy that is rightfully his.

 

[wizzy]

Τελείωσα το "Ένα τραγούδι για την Αρμπόν" του Guy Gavriel Kay.

Ενδιαφέρον μυθιστόρημα λογοτεχνίας του φανταστικού. Με δυσκόλεψε λίγο στα πρώτα 1-2 κεφάλαια τα οποία είναι "νερόβραστα"/μελό/αγάπες και λουλούδια, με πολύ αργή εξέλιξη σε σχέση με τα επόμενα, υπό την έννοια του ότι έπρεπε να πείσω τον εαυτό μου να συνεχίσει την ανάγνωση, δίνοντας μια "δεύτερη ευκαιρία" στο βιβλίο, την οποία τελικά άξιζε. Την τελευταία φορά που είχα πάθει το ίδιο με βιβλίο του ίδιου συγγραφέα (Τα άλογα του ουρανού), στο τέλος απογοητεύτηκα, οπότε είχα κάποιες επιφυλάξεις.

Γενικά, το βιβλίο κυλάει ομαλά. Οι κύριοι χαρακτήρες είναι λίγοι (αριθμητικά), οπότε αναπτύσσονται ικανοποιητικά κι αποκτούν "βάθος" στην εξέλιξη της ιστορίας. Από την άλλη, το σύνολο των χαρακτήρων που διαδραματίζουν ρόλους στην ιστορία είναι μεγάλο, οπότε ο αναγνώστης πρέπει να θυμάται τα ονόματα όλων για να προχωράει η ιστορία - κάτι το οποίο κάποιον άπειρο αναγνώστη ίσως τον δυσκολέψει λίγο.

Μοναδικό αρνητικό του βιβλίου θα έλεγα ότι είναι τα μεγάλα σε έκταση κεφάλαια - είχε κεφάλαια που ξεπερνούσαν τις 35-40 σελίδες. Αναπόφευκτα, σε κάποια από αυτά, ιδιαίτερα όσα περιελάμβαναν εκτενείς περιγραφές, παρατήρησα κάποιες "κοιλιές" στην ιστορία, φαινόμενο το οποίο ευτυχώς δεν ήταν ιδιαίτερα ισχυρό, έτσι ώστε να με κάνει να βαρεθώ.

Σε fan του συγγραφέα ή/και της λογοτεχνίας του φανταστικού γενικά, το συστήνω.

 

[nikosxeng]

Η ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΗ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕ ΝΑ ΜΕΤΡΑΕΙ

Στις 14 Ιουνίου του 2007, ο Βασιλιάς και ο Πρωθυπουργός της Σουηδίας εξαφανίστηκαν από μια δεξίωση στο παλάτι. Αργότερα ειπώθηκε ότι είχαν αρρωστήσει∙ η αλήθεια είναι διαφορετική. Η πραγματική ιστορία αρχίζει κάμποσα χρόνια πριν, το 1961, με τη γέννηση τη

www.psichogios.gr

"Ο Εκατοντάχρονος Που Πήδηξε Από Το Παράθυρο Και Εξαφανίστηκε" του Γιούνας Γιούνασον γυρίστηκε και ταινία...

 

[Snow Whitty]

Η Σοφία της ανασφάλειας
The Wisdom of Insecurity: A Message for an Age of Anxiety PDF book by Alan W. Watts



1951

I may not, perhaps, be forgiven for introducing sober matters with a frivolous notion, but the problem of making sense out of the seeming chaos of experience reminds me of my childish desire to send someone a parcel of water in the mail. The recipient unties the string, releasing the deluge in his lap. But the game would never work, since it is irritatingly impossible to wrap and tie a pound of water in a paper package. There are kinds of paper which won’t disintegrate when wet, but the trouble is to get the water itself into any manageable shape, and to tie the string without bursting the bundle.

The more one studies attempted solutions to problems in politics and economics, in art, philosophy, and religion, the more one has the impression of extremely gifted people wearing out their ingenuity at the impossible and futile task of trying to get the water of life into neat and permanent packages.

……

ok…παραθέτω και τη συνέχεια….

 

[wizzy]

Πρόσφατα αποκτήματα:

Ήδη διάβασα τα comics. Τη βιογραφία του Dio θα την αφήσω για την περίοδο των διακοπών.

Στο μεταξύ, ξεκίνησα το τρίτο βιβλίο του Ray Celestin (@Snow Whitty), εν αναμονή της έκδοσης του τέταρτου και τελευταίου της τετραλογίας.

 

[Mr Spock]

- ήθελα κάτι σκοτεινό για τίς γιορτές ...

... είναι η πρώτη μου επαφή με τον Κινγκ , μονόδρομος φυσικά αφού έχω διαβάσει ότι υπάρχει στα ελληνικά από Πόε και Λάβκραφτ ...

... άκουσα καλά λόγια για την νέα μετάφραση από τίς εκδόσεις Κλειδάριθμος , πρώτες εντυπώσεις καλές ...

 

[wizzy]

Πολύ καλό! Το επόμενο είναι καλύτερο! Δεν διάβασα ακόμα το τρίτο - είναι στη "σειρά". Το τέταρτο και τελευταίο, το οποίο αποτελεί και το κλείσιμο της τετραλογίας, κυκλοφορεί στα Αγγλικά στις 11 Νοεμβρίου 2021.

Μόλις τελείωσα το "Ο θρήνος του γκάνγκστερ" του Ray Celestin. Στα ίδια επίπεδα με τα προηγούμενα δύο - αστυνομική λογοτεχνία στα καλύτερά της! Περιμένω τη μετάφραση του τέταρτου και τελευταίου βιβλίου της σειράς!

@Mr Spock: Διάβασα (παλαιότερα) το "Η λάμψη" από τις εκδόσεις "Το Κλειδί". Θυμάμαι, είχα δει την ταινία πριν να διαβάσω το βιβλίο (σπάνια περίπτωση) και μου άρεσαν και τα δύο - το βιβλίο ίσως περισσότερο. Το θεωρώ (και θεωρείται) ένα από τα καλύτερα βιβλία του King, ελπίζω να σου αρέσει.

 

[Snow Whitty]

Ξανά!

The woodcutter - Reginald Hill

 

[wizzy]

@Snow Whitty Τι εννοείς "Ξανά"; Διάβασες το βιβλίο και το διαβάζεις ξανά;

 

[Snow Whitty]

@Snow Whitty Τι εννοείς "Ξανά"; Διάβασες το βιβλίο και το διαβάζεις ξανά;

Ναι,μετά από καιρό.Είναι υπέροχο!

…πιστευα πως δεν θα το έκανα ποτε τέτοιο ατόπημα….

 

[wizzy]

Δεν ξέρω εάν είναι ατόπημα, προσωπικά μου φαίνεται παράξενο να διαβάσω ένα βιβλίο το οποίο διάβασα στο παρελθόν. Δεν θα το έκανα.

Από την άλλη, έχω γνωστό που διαβάζει την τριλογία του "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών", μία φορά, κάθε χρόνο (πολύ πριν βγουν οι ταινίες και γίνει "μόδα"). Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί το κάνει (δεν θυμάμαι καν να τον ρώτησα, εδώ που τα λέμε).

 

[Snow Whitty]

Δεν ξέρω εάν είναι ατόπημα, προσωπικά μου φαίνεται παράξενο να διαβάσω ένα βιβλίο το οποίο διάβασα στο παρελθόν. Δεν θα το έκανα.

Από την άλλη, έχω γνωστό που διαβάζει την τριλογία του "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών", μία φορά, κάθε χρόνο (πολύ πριν βγουν οι ταινίες και γίνει "μόδα"). Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί το κάνει (δεν θυμάμαι καν να τον ρώτησα, εδώ που τα λέμε).

Μα τα ίδια λέμε….Δεν το φανταζόμουν ποτε ότι θα ξαναδιάβαζα ένα βιβλίο.

Τωρα,τα βάζω σε μια άλλη στοίβα: αυτών που θα ξαναδιαβασω κάποτε στο μέλλον.


YΓ Γιατί δεν λειτουργεί η αναζήτησή?

«Το να θέλεις να καταλάβεις δεν είναι το ίδιο με το να θέλεις να ταυτιστείς»

The Woodcutter - Ο Ξυλοκοπος του Ρέτζιναλντ Χιλ





Η ζωή του Γουλφ Χάντα κυλούσε σαν παραμύθι. Ταπεινής καταγωγής, γιος ξυλοκόπου από την Κούμπρια, κατάφερε να γίνει μεγιστάνας και παντρεύτηκε την κοπέλα που αγαπούσε από έφηβος. Όμως όλα τα καλά πράγματα κάποτε τελειώνουν…
Ένα πρωί εισβάλλει στο σπίτι του η Αστυνομία και ο ίδιος φυλακίζεται για εγκλήματα που ορκίζεται ότι δεν έχει διαπράξει. Η ζωή του καταρρέει, η γυναίκα του τον εγκαταλείπει και αυτός βυθίζεται για χρόνια στη σιωπή....

«Πρέπει να ήμουν τρελός», είπε, «για να μην ξεριζώσω την καρδιά μου την ημέρα που άρχισα να σχεδιάζω εκδίκηση».....




«Οι άνθρωποι τείνουν να αποφεύγουν τις δυσκολίες και όχι να τις αντιμετωπίζουν. Όταν τα πράγματα σκουραίνουν, μην ψάχνεις κάτι καλό για να καταφύγεις, ψάξε κάτι κακό για να το αποφύγεις!»

 

[Snow Whitty]

Αν χρειάζεστε ένα βιβλίο που θα σας καθηλώσει από την αγωνία,προτεινω καποιο από τα βιβλία του David Baldacci Και ειδικότερα αυτό που έψαχνα για δεκαπέντε χρόνια αφότου το πρωτοδιαβασα στα τέλη της δεκαετίας του 90,επειδή δεν σημείωσα τίτλο και συγγραφέα ( δανειο το βιβλίο ).

The winner — Ο πρώτος λαχνός 1998

View attachment 195726
Στα ελληνικά είναι εξαντλημένοσ ο τίτλος,υπάρχει δε ως μεταχειρισμένο.Αν ήμουν εσείς,θα βιαζόμουν να ειμαι εγώ ο τυχερός!

Απο το οπισθοφυλλο του:

View attachment 195728

Εχω σκληροδετα τρια από τα βιβλία του.Και στα τρία φροντιζουμε για μια αναπαυτική θέση σε μια τρελή κούρσα αλλαγής σελίδων μέχρι τέλους!( Ξενύχτι )

1.Ο πρώτος λαχνός - The winner 1998
2.Κλάσμα δευτερολέπτου – Split Second (2003)
3.Hour Game (2003)

https://www.politeianet.gr/sygrafeas/baldacci-david-25951

Ντέιβιντ Μπαλντάτσι - Deyteros.com

deyteros.com

....»ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη. . . Άλλο ένα μυθιστόρημα αγωνίας από τον αναγνωρισμένο συγγραφέα του είδους. Για μία ακόμα φορά ο Μπαλντάτσι στο καινούριο θρίλερ του προσφέρει στους πιστούς του αναγνώστες μια αγωνιώδη περιπέτεια που κόβει την ανάσα....»



View attachment 195731

Άλλο ένα που ξαναδιάβασα πρόσφατα : « Ο πρώτος λαχνός« — „The winner „του Μπαλντακι

 

[nikosxeng]

Ο ΕΚΑΤΟΝΤΑΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΑΝΕΒΗΚΕ ΣΤΟ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ

Η πολυαναμενόμενη συνέχεια του διεθνούς bestseller Ο ΕΚΑΤΟΝΤΑΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΠΗΔΗΞΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ!

www.psichogios.gr

Το βιβλίο πιό φτηνό από το eBook!

 

[Snow Whitty]

 

[wizzy]

Με έπιασε αναγνωστικός οίστρος τις τελευταίες ημέρες! Διάβασα τα:

και ξεκίνησα το

Το βιβλίο του Bruce Lee περιέχει αποκλειστικά ιδέες, ρήσεις κι αποφθέγματά του, περί διαφόρων θεμάτων που τον απασχόλησαν κατά τη διάρκεια της ζωής του. Δεν είμαι ιδιαίτερος φίλος τέτοιων βιβλίων, ίσως σε κάποιον αναγνώστη με διαφορετικά ενδιαφέροντα από τα δικά μου να του αρέσει. Προσωπικά, με άφησε αδιάφορο. Θα με ενδιέφερε, για παράδειγμα, περισσότερο μια βιογραφία του Bruce Lee παρά αυτό.

Το βιβλίο του Phil Jackson μου άρεσε πολύ. Ενδεικτικά, στο βιβλίο αφιερώνεται ένα κεφάλαιο για κάθε πρωτάθλημα που κέρδισε ο Phil Jackson με τους Bulls και τους Lakers, καθώς και στα χρόνια που μεσολάβησαν πριν και μετά κάθε έτος πρωταθλήματος. Ο συγγραφέας δεν μπαίνει σε εις βάθος λεπτομέρειες (μην περιμένει κάποιος "πιπεράτες" ιστορίες και κουτσομπολιά από τα αποδυτήρια), όμως δίνει έξοχα παραδείγματα διαχείρισης κυρίαρχων και συχνά συγκρουόμενων προσωπικοτήτων (π.χ. Michael Jordan, Kobe Bryant, Shaquille O' Neal) σε συνάρτηση και συνδυασμό με τις δυναμικές της εκάστοτε σύνθεσης της ομάδας που καθοδηγούσε. Αυτό που μου άρεσε πολύ στο βιβλίο είναι η συχνή αναφορά στις "πηγές" συμπεριφορών του Phil Jackson, συμπεριφορές τις οποίες έβαλε σε εφαρμογή όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει διάφορες, εκρηκτικές και μη, καταστάσεις. Αυτές οι "πηγές" προέρχονταν από τις προσωπικές του αναζητήσεις σε φιλοσοφίες του Τάο, του Ζεν, διδαχές αυτόχθονων ιθαγενών της Αμερικής όπως οι Λακότα Σίου, καθώς κι από σύγχρονα της εποχής του συγγραφέα συγγράμματα ψυχολογίας, διοίκησης επιχείρησεων και οργανωσιακής συμπεριφοράς. Συστήνω το βιβλίο ανεπιφύλακτα σε όλους όσους είχαν έστω κι ελάχιστη επαφή με το ΝΒΑ κατά τη δεκαετία του '90 και του '00 και έστω και μια μικρή (ή μεγάλη) ενασχόληση/ενδιαφέρον με τη διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού.

Για το βιβλίο "Τρόμος στο Mall" θα γράψω μόνο το εξής σχόλιο: Not your usual ghost story... Συστύνεται σε λάτρεις της λογοτεχνίας τρόμου.

Για το βιβλίο "Βρόχος" θα γράψω περισσότερα όταν το διαβάσω. Είναι συλλογικό (αυτοτελείς ιστορίες από διάφορους συγγραφείς) και, προς το παρόν, αναφέρω ότι αυτό που με προσέλκυσε σε αυτό ήταν η συμμετοχή του Graham Masterton με μία ιστορία - ενός συγγραφέα που με έχει απογοητεύσει ελάχιστες φορές.

 

[wizzy]

Για το βιβλίο "Βρόχος" θα γράψω περισσότερα όταν το διαβάσω. Είναι συλλογικό (αυτοτελείς ιστορίες από διάφορους συγγραφείς) και, προς το παρόν, αναφέρω ότι αυτό που με προσέλκυσε σε αυτό ήταν η συμμετοχή του Graham Masterton με μία ιστορία - ενός συγγραφέα που με έχει απογοητεύσει ελάχιστες φορές.

Το βιβλίο ήταν καλό, συνολικά. Μικρό σε μέγεθος, επτά ιστορίες, σύντομες και περιεκτικές. Παραδόξως, η ιστορία του Masterton μου έδωσε την εντύπωση της "ξεπέτας". Ίσως επειδή ήταν (εξαιρετικά) σύντομη κι ο συγγραφέας χρειάζεται περισσότερη έκταση για να ξεδιπλώσει τους χαρακτήρες και την ιστορία. Αντίθετα, οι υπόλοιπες ιστορίες των Ελλήνων κι Ελληνίδων συγγραφέων ήταν από μέτριες έως πολύ καλές. Είναι από τις ελάχιστες φορές που δεν απογοητεύτηκα από τα γραπτά Ελλήνων συγγραφέων λογοτεχνίας τρόμου.

Συνεχίζω ακάθεκτος με το "Λευκή πανώλη" του Frank Herbert (συγγραφέα του "Dune").

"Όταν ο μοριακός βιολόγος Τζον Ρο Ο’Νιλ χάνει τη γυναίκα και τα παιδιά του σε μια τρομοκρατική επίθεση, αποφασίζει να δώσει στην οργή του πλανητικές διαστάσεις: κατασκευάζει έναν εξελιγμένο ιό που αποδεικνύεται φονικός για όλα τα θηλυκά έμβια όντα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)"

Από την περίληψη, μου θύμισε το graphic novel "Y: the last man" (το οποίο έγινε και σειρά, η οποία ακυρώθηκε). Σε αυτό, ξημερώνει μια ημέρα κι όλα τα αρσενικά έμβια όντα έχουν πεθάνει, εκτός από έναν τύπο.

Θα επανέλθω εντός των ημερών για το βιβλίο.

 

[Kotsidis John]

 

[Kotsidis John]

 

[wizzy]

Συνεχίζω ακάθεκτος με το "Λευκή πανώλη" του Frank Herbert (συγγραφέα του "Dune").

Το τελείωσα πριν λίγες ημέρες. Ήταν καλό, μου άρεσε, δεν με εντυπωσίασε. Η ιστορία είχε ενδιαφέρον, το ίδιο κι η πλοκή. Η ιστορία κι εξέλιξή της, δίνουν την ευκαιρία στον αναγνώστη να αναρωτηθεί για πολλά ζητήματα - ηθικής, βιοηθικής, κοινωνικής εξέλιξης και κοινωνικών αναπροσαρμογών ως συνέπεια της πανώλης, κρατικών ενεργειών, συνωμοσιών κτλ.

Βρήκα κάποια κεφάλαια, ας πούμε, αχρείαστα, υπό την έννοια ότι δεν προσέφεραν κάτι ουσιαστικό στην εξέλιξη της υπόθεσης. Επίσης, από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, δεν γίνεται γνωστός ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ τους, με αποτέλεσμα κάποιες πιθανές εξελίξεις που διάβασα σε ένα κεφάλαιο, σε κάποιο επόμενο κεφάλαιο να αναφέρονται ως τετελεσμένες, οπότε, ως αναγνώστης έμεινα με την απορία του "πώς πήγαμε από εκεί εδώ". Άσχημο συναίσθημα, θα έλεγα, το οποίο εντάθηκε από το γεγονός ότι τελείωσα το βιβλίο χωρίς να μου δοθεί η αίσθηση της ολοκλήρωσης. Βρήκα το τέλος υποδεέστερο της πλοκής του βιβλίου. Είναι σαν ο συγγραφέας να προσπάθησε να τελειώσει το βιβλίο με cliffhanger και να μην του "βγήκε".

Τέλος, η έκδοση αυτή καθ' αυτή, με απογοήτευσε. Από την μετάφραση, στη διόρθωση και στην επιμέλεια, οι εκδόσεις ΟΞΥ παίρνουν "κάτω από τη βάση" σε αυτό το βιβλίο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα από μόνο ένα κεφάλαιο (!!!) - μετά βαρέθηκα να ασχοληθώ περισσότερο:

(εκφραστικά, γραμματικά και ορθογραφικά λάθη)

• "Μέρι" αντί "Μαίρη"
• "Έντυσε αρνητικά" αντί "έγνεψε αρνητικά"
• "Καλύτερα νεκροψία" αντί "καλύτερη νεκροψία"
• "Υπήρχε άκρα μυστικότητα μυστικότητα" (επανάληψη λέξης)
• "Νοσοκόμος με στολή ραφ του στρατού" - Τι είναι η "στολή ραφ του στρατού"; Εάν ο συγγραφέας είχε γράψει "RAF" (Royal Air Force), στη μετάφραση θα έπρεπε να αποδωθεί σωστά/σωστότερα. Εάν εννοεί κάτι άλλο με τον όρο "ραφ", θεωρώ ότι θα έπρεπε να υπάρχει μια υποσημείωση που να εξηγεί τον όρο.

Επίσης, παρατήρησα μια μη προσαρμογή στα ευρωπαϊκά δεδομένα: οι βαθμοί θερμοκρασίας εκφράζονται σε Fahrenheit αντί για Celsius.

Θα πρότεινα το βιβλίο μόνο στους fan του συγγραφέα, με την προειδοποίηση να μην περιμένουν μεγαλεία επιπέδου "Dune".

Συνεχίζω με το "Μαγαζάκι των αυτοκτονιών" - το οποίο χαρακτηρίζεται από "μαύρο" χιούμορ. Μέχρι στιγμής, το διασκεδάζω. Είναι μικρό βιβλίο (166 σελίδες), σύντομα θα έχω ολοκληρωμένη άποψη.

Μόλις τελειώσω με το πιο πάνω, σειρά θα πάρει το "Η επέλαση τη τρομερής λεγεώνας" από τη σειρά Demonwar Saga που ανήκει στο ευρύτερο Riftwar Cycle, μία σειρά που ξεκίνησε από τις εκδόσεις Άγνωστη Καντάθ πριν αρκετά χρόνια - κι ελπίζω να ολοκληρωθεί κάποια στιγμή στο μέλλον. Αναμένω και το δεύτερο μέρος "Οι πύλες του σκότους" για να τα διαβάσω "μονοκοπανιά".