Αυτή η εξήγηση ανάγεται στο γνωστό δίλημμα,δηλαδή αν το υπερβατικό στοιχείο θα έγκειται στο ίδιο το μουσικό έργο που μας αρέσει ή στην πιστότητα αναπαραγωγής του και τις συνθήκες κατά την ακρόαση...
Ναι , το απαντήσαμε νομίζω, πιο πάνω (Prince-Bhutia issue).
Για αρκετους το υπερβατικο στοιχειο εγκειται στο καλωδιο που κουμπωσανε στην πλατη ενος ηχειου.
Κάθε άλλο,θεωρώ ότι είναι άτοπο να συστήνονταν προδιαγραφές πάνω σε τέτοια συνθήκη,ακόμα περισσότερο δε αφού τα ίδια έργα μπορεί να διακρίνονται από διαφοροποίηση στον συνειδησιακό αντίκτυπο ή και να έπαυαν να μας συγκινούν όπως πρώτα καθώς συνεχίζεται η ζωή μας...Από τη στιγμή όμως που οι προδιαγραφές θα ήταν άτοπες, ομοίως θα έπρεπε να ισχύει και για τους αφορισμούς πάνω σε συνθήκες ακρόασης.
Κοίτα πρέπει να εξετάσεις (σουμε όλοι μας) (όταν μιλάμε για αναπαραγωγή, όχι live) εαν αυτό που έπαψε να σε συγκινεί οφείλεται στην όχι τόσο ικανοποιητική αναπαραγωγή ή απλώς εσυ άλλαξες εκείνη τη στιγμή πορεία στα μουσικά σου ενδιαφέροντα. Μπορεί να οφείλεται και στο δεύτερο. Βλέπεις πολλούς ανθρώπους να πέφτουν στο λάθος να λένε αυτό το σύστημα (ή συνήθως για ηχεία το λένε) παίζει κλασική , ή παιζει ροκ πιο καλά. Αυτά είναι όλα λάθος, το σύστημα αυτό δεν είναι καλό , να σε "τραβάει" σε ένα ειδος μουσικής, και ας αυτό είναι το αγαπημενό σου και τυχαίνει να επαληθεύει τις μέχρι τότε ιδέες σου για το τι είναι ρεφερενς ή σωστό ή ούτε καν την συναισθηματική μνήμη που λέω καμια φορά εγω (και αυτό είναι λάθος στην ουσία). Για αυτό σου είπα δεν μπορείς να κρίνεις εαν δεν πάρεις πολλά είδη μουσικής μαζί σου για να ακούσεις. Ή βλέπεις άλλοι παίρνουν θεωρούν ρεφερενς κάποιες "reference" ηχογραφήσεις. Αυτό είναι λάθος. Δεν υπάρχει ρεφερενς ηχογράφηση, δεν υπάρχει ούτε καν ρεφερενς studio ηχογραφηση, ... αυτά είναι όλα λάθος. Αλλοι έχουν ρεφερενς το λάιβ. Και αυτό λάθος. Άλλοι ακούω σε συνεντευξεις π.χ. κατσκευαστες να έχουν ρεφερενς άλλα συστήματα που τα θεωρούν αυτά με τη σειρά τους ρφερενς (και ας είναι άλλου κατασκευαστή). Και αυτό λάθος. Καλά για την αδυναμία συσχέτισης μετρήσεων και ακρόασης τα έχουμε πει είναι γνωστά. Οπότε τι μας μένει ? :
Σωστά, αλλά αυτό έρχεται στα τελευταία στάδια της πάθησης. Στο ενδιάμεσο υπάρχουν και ευχάριστα συμπτώματα
Τα χλαμύδια ?
Hifi θα είναι
Ωχ, αρχίσαν τα τραγούδια , πάει το νήμα.το forum έχει γίνει ...φιλοσοφικό...
ας βάλω καμιά μουσική
(και πολύ κράτησε 5 σελίδες χα χα).
no joke. Δεν θέλω τίποτε παραπάνω, μακάρι να συνεχιστεί, λίγο ακόμη, δεν μου έφτασε.
όχι, συνεχίστε!!!Ωχ, αρχίσαν τα τραγούδια , πάει το νήμα.
Τέσπα και εδω να σταματήσει, εμένα το όνειρό μου να δώ να γράφουν μαζί Prince και Bhutia, πραγματοποιήθηκε.
Κρίμα θα είναι να μην διαιωνιστει το είδος...δεν εχω απογονους - και ουτε προκειται- αλλα κατι τετχοιο θα εκανα, καθοτι στη πορεια μπηκα και γνωρισα μια σειρα απο αλλα ειδη ...(αντιεμπορικα επι το απλειστον, σεμπρε φιντελις προς το πανκ-ποστπανκ που ελεγε ενας φιλος απο το ναυτικο).
-> βεβαια εμενα ο πατερας μου με μεγαλωσε με Hank Williams, και Shockabilly, Bauhaus και Wall of voodoo , songs we taught the fuzztones ... και βεβαια ιστοριες για ινδιανους...διαγαλακσιακους καμποηδες... και τετοια..
-dont try me at home-
Πες και εσυ βρε παιδί μου κάτι φιλοσοφικό να βοηθήσεις, δεν θα γκεριμιστεί και κανένας φούρνος.
Δεν θα βγάλεις σπυριά, σου το εγγυώμαι. Μόνο ποίηση , εκεί με τα τραγούδια που ποστάρεις ? χα χα
Δεν γίνεται να μην έχεις πιάσει ότι αναφέρομαι σε περιπτώσεις με πρότερα αγαπημένα έργα των οποίων το περιεχόμενο μπορεί να συγκινεί σε μικρότερο βαθμό έστω και αν οι συνθήκες αναπαραγωγής τους θα έχουν βελτιωθεί κατακόρυφα με την πάροδο του χρόνου.Είμαι υποχρεωμένος να θεωρήσω ότι απαντάς έτσι σε πλαίσιο...συνεχιζόμενης κοινωνικο-ψυχολογικής έρευνας από τη δική σου πλευρά...
Μου πήρε χρόνια να μπορέσω να απολαύσω, δε θα πω να καταλάβω, το συγκεκριμένο είδος μουσικής αλλά τώρα βάζω έναν τζαζ σταθμό και ακούω όλη μέρα. Παρότι punk at heart το να ακούω διαφορετικά είδη μουσικής είναι ενδιαφέρον για μένα και την τζαζ την λατρεύω....οι ηχογραφησεις τζαζ ηταν χαλια δεν θα ακουγε τζαζ ουτε ενας Audiophile
Συμφωνώ απόλυτα. Η μουσική ήταν, είναι και θα είναι πάνω από την ηχητική πιστότητα. Αν το κομμάτι με φτιάχνει δεν με ενδιαφέρει η παραγωγή, η κοπή ή αν το ακούω από φορητό ραδιόφωνο. Τα αισθήματα που προκαλεί η μουσική δεν χρειάζονται ηχητική πιστότητα, αν σε κάποιον δεν σηκώνεται η τρίχα χωρίς σούπερ σύστημα ή/και φροντισμένο χώρο τότε έχει επιδερμική επαφή με την μουσική.
Συγγνώμη για το οφ τοπικ@strozsek , ευκολο να με πιασεις δυσκολο να με κρατησεις... Σαν τα υπσηλα νοηματα... Οχι ομως οπως η υπσηλη πιστοτητα..then again ..
Όχι δεν το έπιασα καλά, μπορεί επειδή το διάβασα λίγο βιαστικά. Είχα την υποψία, αλλά θεώρησα ότι δε μπορεί να εννοούσες κάτι τέτοιο γιατί .... (δες παρακάτω). Δεν έχω εφαρμόσει σε εσένα κοινωνικο-ψυχολογική έρευνα, όταν μιλάμε σοβαρά. Σε εσένα μόνο παρατήρηση απο απαντήσεις σου σε άλλους. Γενικά όταν μιλάω σοβαρά με κανέναν δεν την εφαρμόζω συνήθως και εαν ναι πάντως όχι σε εσένα. Σε αστεία ναι.Δεν γίνεται να μην έχεις πιάσει ότι αναφέρομαι σε περιπτώσεις με πρότερα αγαπημένα έργα των οποίων το περιεχόμενο μπορεί να συγκινεί σε μικρότερο βαθμό έστω και αν οι συνθήκες αναπαραγωγής τους θα έχουν βελτιωθεί κατακόρυφα με την πάροδο του χρόνου.Είμαι υποχρεωμένος να θεωρήσω ότι απαντάς έτσι σε πλαίσιο...συνεχιζόμενης κοινωνικο-ψυχολογικής έρευνας από τη δική σου πλευρά...
.... τότε α) πάλι τζάμπα γράφω χα χα β) δώσε του λίγο χρόνο και ευκαιρία και ίσως να ανακαλύψεις κάποιο άλλο συγκινησιακό επίπεδο στο κομμάτι (εαν υπήρχε και εδω). Αλλά αυτό ανήκει στην κατηγορία ¨νόμιζα ότι υπήρχε". ¨Αλλο θέμα, δηλαδή. Καλά έκανε πάλι το σύστημα και στο αφαίρεσε σαν αίσθηση. Δεν τα ξέρω και καλά καθώς εγω πήγα κατευθείαν εκεί που ήθελα, με πολυ σύντομη χρονικά αλλαγή απο ένα και μόνο "κατώτερο" σύστημα. Πάτησα "δουλειά" όμως τότε, για να μην μετανοιώνω μετά και αλλάζω μηχανήματα μέχρι να πεθάνω χα χα.
