- Μηνύματα
- 54.933
- Reaction score
- 137.175
Ομολογουμένως δεν το "ζόρισα" με κομμάτια που ξέρω να έχουν πολύ χαμηλό και τονισμένο μπάσο, μέχρι βαθιά μέσα στους υπόηχους, διότι απλώς άκουγα γνωστές μουσικές που μ'αρέσουν, δεν έψαχνα να βρω τυχόν αδυναμίες στα άκρα του φάσματος.
Εν καιρώ θα επανέλθω επ'αυτού, αλλά δεν αποτελεί προτεραιότητα. Γενικώς στα ακουστικά δεν μπορεί να αποτελεί προτεραιότητα αυτό.
Διότι σ'ολοκληρη την 1η οκτάβα (και χαμηλότερα βεβαίως), ακόμα κι αν το αφτί ακούει το ίδιο πράμα (ότι ακούει), εαν λείπει η κρουστική αντίληψη από το υπόλοιπο σώμα (σωματικές κοιλότητες με αέρα, κοίλα σπλάχνα, οστά, κλπ), είναι μειωμένη η αίσθηση που λαμβάνεις.
Ακόμα και η δόνηση της πλάτης της πολυθρόνας είναι ένα απολαυστικό στοιχείο στο ρυθμικό μπάσο ενός μπιτάδικου κομματιού όπως πχ σε Μόμπι, και μικρές τροποποιήσεις σε αυτό μπορούν να αυξήσουν ή να μειώσουν την απόλαυση της ακρόασης, και το immersion (είτε σε μουσική είτε σε ταινίες).
Όπως αν στέκεσαι μπροστά σε ένα σετ ντραμς, θα νιώθεις όλες τις μποτιές σ' ολόκληρο το σώμα σου, και σε μια συναυλία με ηλεκτρικό μπάσο, θα νιώθεις τις χορδές του μπάσου σ'ολη τη σπονδυλική στήλη σου. Άμα φύγει αυτή η αίσθηση από το σώμα, ασχέτως αν παραμείνει για την ακοή όμοιο το άκουσμα, μειώνεται η αίσθηση αληθοφάνειας και συμμετοχής, μειώνεται το immersion.
Καλώς ή κακώς, ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τις χαμηλές συχνότητες με ολόκληρο το σώμα του, όχι μόνον με τα αυτιά του. Ως εκ τούτου, η ακρόαση με ακουστικά έχει εκ των πραγμάτων ένα έλλειμμα εκεί. Μικρό το κακό όμως, διότι άλλα πράγματα, μετράνε περισσότερο.
Εν καιρώ θα επανέλθω επ'αυτού, αλλά δεν αποτελεί προτεραιότητα. Γενικώς στα ακουστικά δεν μπορεί να αποτελεί προτεραιότητα αυτό.
Διότι σ'ολοκληρη την 1η οκτάβα (και χαμηλότερα βεβαίως), ακόμα κι αν το αφτί ακούει το ίδιο πράμα (ότι ακούει), εαν λείπει η κρουστική αντίληψη από το υπόλοιπο σώμα (σωματικές κοιλότητες με αέρα, κοίλα σπλάχνα, οστά, κλπ), είναι μειωμένη η αίσθηση που λαμβάνεις.
Ακόμα και η δόνηση της πλάτης της πολυθρόνας είναι ένα απολαυστικό στοιχείο στο ρυθμικό μπάσο ενός μπιτάδικου κομματιού όπως πχ σε Μόμπι, και μικρές τροποποιήσεις σε αυτό μπορούν να αυξήσουν ή να μειώσουν την απόλαυση της ακρόασης, και το immersion (είτε σε μουσική είτε σε ταινίες).
Όπως αν στέκεσαι μπροστά σε ένα σετ ντραμς, θα νιώθεις όλες τις μποτιές σ' ολόκληρο το σώμα σου, και σε μια συναυλία με ηλεκτρικό μπάσο, θα νιώθεις τις χορδές του μπάσου σ'ολη τη σπονδυλική στήλη σου. Άμα φύγει αυτή η αίσθηση από το σώμα, ασχέτως αν παραμείνει για την ακοή όμοιο το άκουσμα, μειώνεται η αίσθηση αληθοφάνειας και συμμετοχής, μειώνεται το immersion.
Καλώς ή κακώς, ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τις χαμηλές συχνότητες με ολόκληρο το σώμα του, όχι μόνον με τα αυτιά του. Ως εκ τούτου, η ακρόαση με ακουστικά έχει εκ των πραγμάτων ένα έλλειμμα εκεί. Μικρό το κακό όμως, διότι άλλα πράγματα, μετράνε περισσότερο.