Βιβλία

[spylab]

Αφιερωμενα @Giota

4,5 /5 και 4/5

 

[kazdem]

Καλημέρα. Δεν κάνει για διακοπές αλλά είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο: Ο μονοσημαντος κόσμος

 

[Giota]

 

[wizzy]

Ξεκίνησα ήδη το "Θνητοί Θεοί".

Χμμμμ... Έμεινα λίγο "πίσω"...

Λοιπόν, διάβασα το "Θνητοί Θεοί" ("Altered Carbon" ο αγγλικός τίτλος). Ήταν καλό, δεν με ενθουσίασε. Αν κρίνω κι από τη "γεύση" που μου άφησε η τριλογία του "Νευρομάντη", το πήρα απόφαση ότι αυτό το είδος του sci-fi δεν μου ταιριάζει. Oh, well...

Στη συνέχεια διάβασα το "Τα 100 βιβλία με την μέγιστη επιρροή στην ανθρωπότητα".

Αυτό με απογοήτευσε. Ο λόγος είναι επειδή ο συγγραφέας αναλώνεται στη σύντομη περιγραφή/ανασκόπηση της ζωής του συγγραφέα κάθε βιβλίου παρά στο βιβλίο αυτό καθ' αυτό. Για παράδειγμα, στο κεφάλαιο που αφιερώνεται στο "Η καταγωγή των ειδών" δεν με ενδιέφερε να διαβάσω εάν ο Δαρβίνος ήταν έτσι ή αλλιώς ή εάν παντρεύτηκε ή όχι και ποια Πανεπιστήμια δίδαξε. Με ενδιέφερε να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο τι επιρροή είχε στην ανθρωπότητα, στην εξέλιξη της επιστήμης κτλ.

Στο τέλος του βιβλίου, γίνεται αναφορά στα εκατό (100) απαγορευμένα βιβλία, τα οποία έχουν αναγνωριστεί ως αριστουργήματα της λογοτεχνίας, της επιστήμης και της φιλοσοφίας - κάποια εκ των οποίων περιέχονται στην κύρια έκδοση. Η ειρωνία στην όλη εμπειρία είναι το γεγονός ότι, για όσα βιβλία δεν περιλαμβάνονται στα βιβλία με τη μέγιστη επιρροή, γίνεται μια σύντομη και περιεκτική αναφορά ως προς το περιεχόμενο έκαστου βιβλίου, τις συνθήκες της εποχής και τους λόγους για τους οποίους απαγορεύτηκε και τι συμβαίνει με το βιβλίο αυτό στη σύγχρονη εποχή. Δηλαδή, η μικρής έκτασης αναφορά στο τέλος του βιβλίου ήταν ακριβώς στο θέμα της (on point) σε σχέση με το κύριο θέμα του βιβλίου. Απογοητευτικό.

Αμέσως μετά, διάβασα το "The Scott Burns sessions - A life in Death Metal 1987 - 1997"

Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για φίλους της metal μουσικής κι ιδιαίτερα του ιδιώματος του Death metal όπως αυτό "άνθησε" (pun intended) στην Tampa της Florida των ΗΠΑ, στα μέσα της δεκαετίας του '80 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90. Ο αναγνώστης παρακολουθεί με λεπτομέρεια τη δημιουργία albums που καθόρισαν το είδος, τις "ζυμώσεις" των μουσικών των συγκροτημάτων, τις δυναμικές που αναπτύσσονταν μεταξύ των μελών των συγκροτημάτων, των συγκροτημάτων μεταξύ τους και της ευρύτερης σκηνής, ενώ ο "καταλύτης" όλων αυτών ήταν ο άνθρωπος πίσω από την κονσόλα του studio Morrisound, o Scott Burns.

Δεν είναι ακριβώς βιογραφία - αν κι έχει κάποια βιογραφικά στοιχεία, είναι περισσότερο μια γραπτή καταγραφή προσωπικών προφορικών συνεντεύξεων τόσο του ίδιου του Burns όσο και των συντελεστών των albums στα οποία συμμετείχε ο Burns με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το κυρίως θέμα/περιεχόμενο του βιβλίου, για τους fans του Death metal είναι ένας ωκεανός πληροφορικών κι ένα απολαυστικό "ταξίδι" ταυτόχρονα! Ξεκινώντας από το 1987, το βιβλίο καταγράφει την πορεία δημιουργίας εξήντα εννιά (69) albums/demos/EPs. Ευτυχώς - για τους άσχετους με τα τεχνικά της ηχοληψίας και της παραγωγής, σαν εμένα - οι τεχνικές πληροφορίες (ποια μηχανήματα είχε στο studio κτλ) είναι ελάχιστες. ΟΚ, υπάρχουν αναφορές σε EQ, tones, mixing και mastering και την εξαφανισμένη, πλέον, "τέχνη" της επεξεργασίας της ταινίας εγγραφής με ξυραφάκια!

Όσοι ακούτε το είδος κι ενδιαφέρεστε για τις ιστορίες πίσω από τη δημιουργία των αγαπημένων σας δίσκων ή/και δίσκων που καθιέρωσαν το Death metal στο μουσικό στερέωμα, προχωρήστε άφοβα! Θα σας αρέσει!

Τώρα, διαβάζω το "Swing of the blade", το οποίο αποτελεί συνέχεια του "For the sake of heaviness: the history of Metal Blade records" (review).

Μέχρι στιγμής είναι ενδιαφέρον και το κείμενο είναι σε justified format, αντί για left indent (hooray!)