Καλη ταινια, καλη εικονα

[xfader]

φανταστειτε να γυριζαν μια ταινια/doc με την καθημερινοτητα του xfader..
θα την εβλεπε ο ιδιος;
ή θα κυριαρχουσε το skip και fast forward;
θα ειχε την ιδια αντιδραση με καποιο αλλο θεατη που παρακολουθει/παρατηρει περισσοτερα πραγματα απο μια ταινια;

Για να τελειώνουμε το θέμα:

1ον στις ταινίες με ενδιαφέρει η διασκέδαση, εσένα η ψυχαγωγία μέσω του προβληματισμού.

2ον οι ιδεολογικές μας διάφορες καθορίζουν και τις κατευθύνσεις των επιλογών μας στο θέαμα, τη μουσική, τη ζωγραφική κλπ. Δεν ειναι θέμα παρατήρησης ή όχι των μηνυμάτων ενός έργου. Τα ερεθίσματα που θα μας αγγίξουν ειναι εντελώς διαφορετικά.
Εσένα σε εντυπωσίασε το Debtocracy, ενώ για μένα ο δημιουργός του ειναι ένα αντιδραστικό τίποτα.

3ον Η αντιπάθεια μου προς οτιδήποτε πιο "κουλτουριάρικο" από το μέσο όρο έχει μεγαλώσει από τους fans του είδους. Από αυτούς που ξέρω, και είναι αρκετοί, έχω παρατηρήσει ότι έχουν συγκεχυμένα τα όρια μεταξύ της ζωής και της φανταστικής κατάστασης ενός έργου. Μπλέκουν δηλαδή τους δυο κόσμους, πράγμα που για έναν κυνικό ρεαλιστή σαν κι εμένα ακούγεται τρελό.

Κατα τ´ άλλα, μακάρι οι διαφωνίες όλων μας να περιορίζονταν σε καλλιτεχνικά θέματα.

 

[abcd]

...εσένα η ψυχαγωγία μέσω του προβληματισμού.

Δεν μπορώ να το πω ψυχαγωγία αυτό!

 

[Δημητρης Α]

Δεν μπορώ να το πω ψυχαγωγία αυτό!

πολύ τα αναλύετε.Εγω δεν τα αναλύω.Βλεπω μια ταινια,μ αρεσει η δεν μ άρεσει.Παμπολλες καλες ταινιες εχουν καποια θεματα μέσα ,κοινωνικα,πολιτικα,συναισθηματικα,επιστημονικα,ακομα και κωμωδίες εχουν θεματα.Ο Σαρλω εκανε κοινωνικο σχολιο με τις ταινιες του.Ακομα και συγχρονες κωμωδιες που ειδα προσφατα ασχολούνται με κοινωνικα θέματα.Η τεχνη στο σινεμα είναι πώς θα το δεσεις το γλυκο.

 

[xfader]

πολύ τα αναλύετε.Εγω δεν τα αναλύω.Βλεπω μια ταινια,μ αρεσει η δεν μ άρεσει.Παμπολλες καλες ταινιες εχουν καποια θεματα μέσα ,κοινωνικα,πολιτικα,συναισθηματικα,επιστημονικα,ακομα και κωμωδίες εχουν θεματα.Ο Σαρλω εκανε κοινωνικο σχολιο με τις ταινιες του.Ακομα και συγχρονες κωμωδιες που ειδα προσφατα ασχολούνται με κοινωνικα θέματα.Η τεχνη στο σινεμα είναι πώς θα το δεσεις το γλυκο.

Δημήτρη, η συνέχεια δόθηκε επειδή με τον ma3stro έχω "κόντρα" από παλιότερα σε θέματα κοινωνικών ευαισθησιών και στην επέκτασή τους σε άλλους τομείς. Προσωπικά, δεν κολλάω να παραδεχτώ την αξία μίας ταινίας, έστω κι αν δεν είναι του γούστου μου. Οι οπαδοί της "ποιοτικής" τέχνης συνήθως δεν σηκώνουν πλάκα στις αγαπημένες τους δημιουργίες (δεν αναφέρομαι στον ma3stro), λες και αν διακωμωδήσεις μία ταινία θα χάσει την αίγλη της. Ούτως ή άλλως, η προσωπική άποψη δεν πρέπει να επηρεάζεται από τα σχόλια των άλλων, ειδικά όταν μιλάμε για εξειδικευμένες ταινίες.

Υ.Γ. Το θέμα της ανάλυσης που ανέφερες είναι πολύ σωστό. Πολλές φορές σε κάποια έργα ψάχνουν να βρουν περισσότερα πράγματα απ' όσα είχε στο μυαλό του ο ίδιος ο δημιουργός. Στη μουσική που έχω μεγαλύτερη επαγγελματική εμπειρία, μου έχει τύχει καλλιτέχνης να γράφει στίχους στο πόδι μέσα στο στούντιο και να ζητάει τη συμβολή όλων, όντας μαστουρωμένος και υπό πίεση γιατί άργησε, και μετά να ακούω ακροατές του κομματιού να ψάχνουν (και να βρίσκουν) βαθύτερο νόημα σε αυτούς τους στίχους...

 

[rose.athens]

Συγκεκριμενα τωρα βλεπω μια Γιαπωνέζα ετών 59 , και αναθεμα ποτε θα καταφερω να τελειωσω

Σε καταλαβαίνω απόλυτα...

 

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

Κύριε ιδρυτά, θα ήθελα να δείτε την παρακάτω ταινία και να μας γράψετε την κριτική σας.

Το βάζω εδώ και όχι στο άλλο γνωστό θέμα, γιατί πιστεύω ότι αξίζει να είναι εδώ.

Θα ήθελα όμως και την κριτική του xfader, λόγω ότι έχει σχέση με τους κομμουνιστές!

Την είδα σήμερα, αλλά δεν θα δώσω βαθμολογία για να μην σας επηρεάσω.

Μαλιστα,
εν ολιγοις η ζωη του πιο πετυχημενου, ισως, σεναριογραφου του Χολυγουντ.
Σε πρωτο πλανο ο κατατρεγμος που γνωρισε λογω της...εμ...αριστερης ιδεολογιας του.
Υπαρχουν δυο τροποι να δει κανεις μια τετοια ταινια.
Ο ενας ειναι να αψηφησει την ιστορικη η οχι αληθεια και να αφιερωθει σε αυτην σαν θεαμα και μονο.
Ο δευτερος ειναι να το ψαξει λιγο καλυτερα και να κρινει γενικα ταινια και ιστορια.
Η προτροπη του abcd υποθετω πως αφορα το δευτερο σκελος.

Σε καθε περιπτωση ομολογω πως περα απο την ερμηνεια των βασικων πρωταγωνιστων δεν βρηκα κατι αξιο λογου που να με κανει να εντυπωσιαστω.
Για ακομα μια φορα θα αναρωτηθω για το 7,5 που μοιρασαν εκει στο imdb . Iσως ενα 6,5 θα αξιζε καλυτερα, λεω εγω ο ταπεινος τωρα.
Η ιστορια μας τωρα αφορα τα σκοτεινα χρονια του Μακαρθισμου.
Οκ, γνωστο πανω κατω το τι γινοταν τοτε.
Η ταινια μας ομως παρουσιαζει τον πολυ κυριο Trumbo στο περιπου ως αμνον του Θεου.
Μελος του Αμερικανικου Κομμουνιστικου Κομματος μεν αλλα φιλειρηνιστης, ταπεινος, λιγομιλητος που απαντουσε μονο εαν τον προκαλουσαν.
Και δακρυ το Αμερικανικο κοινο που ταλαιπωρησαν ενα τοσο αθωο ανθρωπακο ο οποιος αναγκαζοταν να δινει σεναρια με ψευδωνυμο αφου του ειχαν απαγορεψει να ξαναεργαστει στο Χολυγουντ.
Ειπαμε, τοτε οντως εγιναν πολλα.
Οπως εγιναν και στην Ελλαδα.
Οπως εγιναν ομως και στην Σοβιετικη ενωση, η στην Τσεχοσλοβακια, Ουγγαρια, Ρουμανια κλπ.
Οι νικητες καθοριζαν το μελλον τους και οι ιδεολογικα ηττημενοι δεν ειχαν θεση σε αυτο.
Ποσο αθωος ηταν ομως ο κ. Trumbo?
Σε ενα μινι βιογραφικο που διαβασα ειδα πως σε ανυποπτο χρονο εξυμνουσε τον Σταλιν αλλα και τον ηγετη της Β.Κορεας!!!
Και εδω ερχεται το διλημμα.
Εαν ο κ.Trumbo ηταν για παραδειγμα θιασωτης της Ναζιστικης Γερμανιας και ακολουθουσε φυσικα ο κατατρεγμος, θα υπηρχε αυτη η ταινια σημερα?
Δεν ξερω, θα πρεπει να μου θυμησετε εαν υπαρχει κατι αναλογο στην ιστορια του κινηματογραφου.
Τωρα, δικαιολογημενα, θα μου απαντησετε "Μα ηλιθιος εισαι? Ο Σταλιν σκοτωνε μουζικους ενω ο Χιτλερ εβραιους. Εχεις δει μουζικους στις παραγωγες του Χολυγουντ?"

Ας γυρισουμε στην καθημερινοτητα μας.
Μαθατε για το πολιτικο φορεα του κ.Γιανη Βαρουφακη?

 

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

The hateful eight(2015)

Ομολογουμενως εχω δει αρκετες ταινιες τωρα τελευταια και καποιες απο αυτες ειναι αξιες αναφορας σε τουτη την θεματολογια
Εαν υπαρχει ομως μια που στριφογυρνα στο μυαλο μου τις τελευταιες τρεις ημερες, ειναι αυτη εδω.
Απο το πρωτο λεπτο η φωτογραφια της σε καθηλωνει
Καθως το κρεσεντο μπολιαζει μεσα απο το σεναριο , την ερμηνεια και στην σκηνοθεσια αντιλαμβανομαστε πως ειμεθα οι ευτυχεις κατοχοι ενος βραδυφλεγους μηχανισμου στον οποιο ομως δεν γνωριζουμε την στιγμη της αναφλεξης, της εκρηξης και, κυριως, των συνεπειων που αυτη θα προκαλεσει.
Αυτο ονομαζω εγω επιτυχημενη ταινια.

Λατρης του Ταραντινο και συνεπης θεατης ολων των προσπαθειων του δεν περιμενα ενα διαφορετικο καστ που θα μας μεταφερει σε αγριες στιγμες Δυσης 190ου αιωνα.
Για σταθειτε , καπου εκει δεν ημασταν και στην προηγουμενη(Django)?
Αλλοι ερμηνευτες βεβαια, αλλα εδω το κρυφο χαρτι ονομαζεται Kurt Russell
Και γιατι αυτος, θα ρωτησετε δικαιολογημενα?
Διοτι θελω να σας γυρισω πισω, σε μιαν αλλη προσπαθεια που πρωταγωνιστουσε, αλλου σκηνοθετη βεβαια.
Και εκει ειχε πολυ χιονι και κρυο, και εκει υπηρχαν σκηνες τυπου "ολοι υποψιαζονται ολους" , και εκει υπηρχε απιστευτο αισθημα απομονωσης, και εκει το τελος ηταν σχεδον το ιδιο με τους μισητους οκτω
(οκ, οκ, σκαω και δεν αποκαλυπτω αλλα οποιος το βρηκε, το βρηκε. Ας σεβαστουμε εκεινους που δεν εχουν παρακολουθησει ακομα)

Αυτο που δεν σταματησα να σκεφτομαι οσο παρακολουθουσα ομως(την ειδα με αγγλικους υποτιτλους) ηταν το κολλοσιαιο εργο εκεινου που θα ειχε κληθει να μεταφρασει στα Ελληνικα.
Πολυ θα ηθελα να ξερω τι στον διαολο μετεφραζε ο ερμος και πως και τι καταλαβε ο μεσος Ελληνας, η και ο οποιος αλλος μη-Αμερικανος, τους διαλογους. Επισης, η ελλειψη τουλαχιστον 4 μαθηματων Πανεπιστημιακου επιπεδου επανω στον Αμερικανικο εμφυλιο και της εποχης που ακολουθησε καθιστα μεγαλο μερος της ταινιας ενα μεγαλο ερωτηματικο.
Η σταση του Ταραντινο σε αυτα τα ζητηματα ειναι γνωστη, απο την προηγουμενη κιολας ταινια.
Υποστηρικτης του "Black lives matter" δεν δισταζει να τοποθετησει τις ακραιες αποψεις του περι Αμερικανικου Νοτου στις ταινιες του δηλωνοντας μαλιστα προσφατα οτι η σημαια , καθως και οτιδηποτε αντιπροσωπευε η Συνομοσπονδια Νοτιων Πολιτειων πρεπει να εξαφανιστουν δια παντος απο την αμερικανικη κουλτουρα.
Και ξεφτυλιζει ενα ολοκληρο εθνος με την σκηνη του λευκου αντρα, γυμνου και γονατισμενου στα τεσσερα καθως υποτασσεται στον...κυριαρχο Νουμιδη που καγχαζει.
Υποθετω πως βλεπετε την παραβολη αλλα και την προκληση. Δεκτα, κινηματογραφικη αδεια, ολα ομως εχουν ενα οριο.

Τουτων λεχθεντων τετοιες ταινιες δεν χανονται.
Και ειναι ο συνδυασμος ολων εκεινων των παραμετρων , απο κινηματογραφιση εως μουσικη υποκρουση, που τις καθιστουν κλασσικες.
Συμβουλη:Δειτε την με αγγλικους υποτιτλους οσοι μπορειτε, ανοιξτε και την wikipedia για να μαθετε για το τι ακριβως μιλουν και ετσι θα εχετε μια περισσοτερο ολοκληρωμενη εικονα οσων θελει να δωσει ο σκηνοθετης\σεναριογραφος

Διακρισεις http://www.imdb.com/title/tt3460252/awards?ref_=tt_awd

IMDB βαθμολογια:8

 

[xfader]

London Has Fallen

Η συνέχεια του "Olympus Has Fallen". Άξιζε τον κόπο και το χρήμα; Υπήρχε λόγος για τη συνέχεια μίας ταινίας που ήταν ακραία, ακόμα και για το είδος της; Θα είμαι αντικειμενικός.

Το "Die Hard" που κυκλοφόρησε το 1988 δημιούργησε μία νέα κατηγορία στις ταινίες δράσης, αυτήν της πολιορκίας. Διάφοροι κακοί, με δήθεν εκδικητικά κίνητρα που καταλήγουν στο κέρδος, στήνουν πολιορκίες μικρής ή μεγάλης κλίμακας, στις οποίες εμπλέκονται όμηροι, αδύναμοι και προσωπικότητες, έτσι ώστε να δημιουργηθεί το κατάλληλο συναίσθημα της αντεκδίκησης που θα αναλάβει ένας άτρωτος πρωταγωνιστής. Σαματάς να γίνεται, δηλαδή, συνοδεία ενός απλού σεναρίου για να δέσει το εγχείρημα.

Στον φανατικό των ταινιών δράσης, αυτή η πιο εξειδικευμένη κατηγορία είναι αρεστή. Σε έναν all-rounder θα φανεί υπερβολική. Και, τέλος, ο σινεφίλ της παρέας θα λαλήσει.

Κι ερχόμαστε στο "London Has Fallen". Ο βασικός λόγος που με οδήγησε να πάω στον κινηματογράφο για να το δω, ήταν η κριτική του Χρήστου Μήτση στο Αθηνόραμα που το χαρακτήρισε "κακό":

Σπάζοντας κάθε ρεκόρ αναληθοφάνειας (φανταστείτε πως ο σκηνοθέτης του «Ολύμπου…» Άντουαν Φούκουα αρνήθηκε να συνεχίσει γιατί… δεν του άρεσε το σενάριο ), η ταινία φέρνει τον άτρωτο, παμπόνηρο και cool χιουμορίστα Μπάνινγκ μόνο εναντίον μερικών εκατοντάδων επαγγελματιών μισθοφόρων, ικανών να του προκαλέσουν μέχρι και βαθιές… γρατσουνιές! Μετά βίας τα καταφέρνουν, σε μια κακοφτιαγμένη (λιγότερο όμως απ’ όσο κακοπαιγμένη ) περιπέτεια αναίτιας καταστροφής, βυθισμένης στον τρομολαγνικό παροξυσμό και παραδομένης στην αποθέωση της μιλιταριστικής παγκόσμιας εξουσίας.

Το γούστο του Μήτση με το δικό μου ταιριάζει όσο η Κωνσταντοπούλου σε διαφήμιση εσώρουχων, άρα ήμουν σίγουρος ότι θα περνούσα ωραία. Και φανταζόμουν την αντίδρασή του όταν έπεφταν ατάκες σαν αυτές:

"To those who threaten our freedom: America will rise up. And make no mistake; we will find you, and we will destroy you."

"Go back to Fuckheadistan!"

Στο πρώτο τέταρτο καταλαβαίνεις γιατί η ταινία είναι φτιαγμένη για συγκεκριμένο κοινό, τους hi-endάδες της περιπέτειας. Είναι όπως οι τσόντες gonzo. Το ζουμί είναι η πράξη και η επικέντρωση σε αυτήν. Έτσι και το "London Has Fallen" επικεντρώνεται στη δράση κατά 90%, αφήνοντας στην άκρη όλους τους υπόλοιπους κινηματογραφικούς τομείς. Με τους χαρακτήρες δεν ασχολείται καν, απλά θεωρεί ότι οι πρωταγωνιστές είναι γνωστοί από την προηγηθείσα ταινία, ενώ οι υπόλοιποι παρουσιάζονται με μία πρόταση.

Η σεναριακή πλοκή είναι από ανύπαρκτη έως πρόχειρη και οι ελάχιστες στιγμές διαλόγων γύρω από την υπόθεση είναι σαν τα cutscenes παιχνιδιών που κάνουμε skip γιατί μας χαλάει τη ροή της δράσης.

Ναι, μου άρεσε πολύ γιατί ήταν εξειδικευμένη, ήταν σκληρή, με γρήγορες εναλλαγές, εντυπωσιακά εφέ, ήχο πεδίου μάχης, έναν Gerard Butler κομμένο και ραμμένο για το ρόλο και μπόλικες υπερβολές που είναι must στο είδος αυτό. Η σκηνοθεσία θα μπορούσε να είναι καλύτερη και η χρήση σκοτεινών πλάνων να μην κούραζε τόσο. Μην τα θέλω όμως κι όλα δικά μου.

 

[lakiss51]

Aστα αυτα...
σου αρεσε γιατι στο τελος κερδισαν οι "καλοι"

 

[rose.athens]

London Has Fallen

View attachment 57138

Η συνέχεια του "Olympus Has Fallen". Άξιζε τον κόπο και το χρήμα; Υπήρχε λόγος για τη συνέχεια μίας ταινίας που ήταν ακραία, ακόμα και για το είδος της; Θα είμαι αντικειμενικός.

Το "Die Hard" που κυκλοφόρησε το 1988 δημιούργησε μία νέα κατηγορία στις ταινίες δράσης, αυτήν της πολιορκίας. Διάφοροι κακοί, με δήθεν εκδικητικά κίνητρα που καταλήγουν στο κέρδος, στήνουν πολιορκίες μικρής ή μεγάλης κλίμακας, στις οποίες εμπλέκονται όμηροι, αδύναμοι και προσωπικότητες, έτσι ώστε να δημιουργηθεί το κατάλληλο συναίσθημα της αντεκδίκησης που θα αναλάβει ένας άτρωτος πρωταγωνιστής. Σαματάς να γίνεται, δηλαδή, συνοδεία ενός απλού σεναρίου για να δέσει το εγχείρημα.

Στον φανατικό των ταινιών δράσης, αυτή η πιο εξειδικευμένη κατηγορία είναι αρεστή. Σε έναν all-rounder θα φανεί υπερβολική. Και, τέλος, ο σινεφίλ της παρέας θα λαλήσει.

Κι ερχόμαστε στο "London Has Fallen". Ο βασικός λόγος που με οδήγησε να πάω στον κινηματογράφο για να το δω, ήταν η κριτική του Χρήστου Μήτση στο Αθηνόραμα που το χαρακτήρισε "κακό":



Το γούστο του Μήτση με το δικό μου ταιριάζει όσο η Κωνσταντοπούλου σε διαφήμιση εσώρουχων, άρα ήμουν σίγουρος ότι θα περνούσα ωραία. Και φανταζόμουν την αντίδρασή του όταν έπεφταν ατάκες σαν αυτές:

"To those who threaten our freedom: America will rise up. And make no mistake; we will find you, and we will destroy you."

"Go back to Fuckheadistan!"

Στο πρώτο τέταρτο καταλαβαίνεις γιατί η ταινία είναι φτιαγμένη για συγκεκριμένο κοινό, τους hi-endάδες της περιπέτειας. Είναι όπως οι τσόντες gonzo. Το ζουμί είναι η πράξη και η επικέντρωση σε αυτήν. Έτσι και το "London Has Fallen" επικεντρώνεται στη δράση κατά 90%, αφήνοντας στην άκρη όλους τους υπόλοιπους κινηματογραφικούς τομείς. Με τους χαρακτήρες δεν ασχολείται καν, απλά θεωρεί ότι οι πρωταγωνιστές είναι γνωστοί από την προηγηθείσα ταινία, ενώ οι υπόλοιποι παρουσιάζονται με μία πρόταση.

Η σεναριακή πλοκή είναι από ανύπαρκτη έως πρόχειρη και οι ελάχιστες στιγμές διαλόγων γύρω από την υπόθεση είναι σαν τα cutscenes παιχνιδιών που κάνουμε skip γιατί μας χαλάει τη ροή της δράσης.

Ναι, μου άρεσε πολύ γιατί ήταν εξειδικευμένη, ήταν σκληρή, με γρήγορες εναλλαγές, εντυπωσιακά εφέ, ήχο πεδίου μάχης, έναν Gerard Butler κομμένο και ραμμένο για το ρόλο και μπόλικες υπερβολές που είναι must στο είδος αυτό. Η σκηνοθεσία θα μπορούσε να είναι καλύτερη και η χρήση σκοτεινών πλάνων να μην κούραζε τόσο. Μην τα θέλω όμως κι όλα δικά μου.

OK. Προστέθηκε στη λίστα των αγαπημένων.

 

[xfader]

Aστα αυτα...
σου αρεσε γιατι στο τελος κερδισαν οι "καλοι"

Αυτό είναι προαπαιτούμενο θέασης.

 

[lakiss51]

Αυτό είναι προαπαιτούμενο θέασης.

Ωχ...πανε ολοι οι...Ινδιανοι

Η αληθεια ειναι οτι μας λειπει η "καθαρη" διασκεδαση, οπως ειναι οι θεαματικες "περιπετειες¨", οποτε σε ολα λεμε ναι!

 

[Μελίδης Μιχάλης]

Aστα αυτα...
σου αρεσε γιατι στο τελος κερδισαν οι "καλοι"

Κι εγώ νόμιζα ότι νίκησαν οι κακοί και ξεφύγαμε επιτέλους από τα κλισέ.

 

[abcd]

Son of Saul http://www.imdb.com/title/tt3808342/

Στο Άουσβιτς, ο Σαούλ είναι ένας από τους λίγους επιζώντες Εβραίους,

ο οποίος αναγκάζεται να βοηθά τους Γερμανούς στο κάψιμο των νεκρών ομοεθνών του.

Μέχρι που κάποια στιγμή αποφασίζει να θάψει το πτώμα ενός παιδιού, το οποίο ισχυρίζεται πως είναι δικό του.


Σχεδόν τετράγωνη, 1.37:1 Ο φακός ακολουθεί συνέχεια τον πρωταγωνιστή!

Φανταστική φωτογραφία με πολλά θαμπά πλάνα!

Πάμε τώρα στον περιφερειακό ήχο. Ο καλύτερος που έχω ακούσει μέχρι στιγμής.

Ακούγονται συνεχώς οι θόρυβοι, οι φωνές των Γερμανών ιδίως,

τους αιχμαλώτους που φωνάζουν και κλαίνε, και νομίζεις ότι είσαι κι εσύ μαζί τους!

Χρόνια είχα να δω τόσο καλή ταινία!

Δικαιολογημένα πήρε το όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας του 2016

Αν θυμάμαι καλά στοίχισε μόλις 1.500.000€!

9,5/10

 

[Nelsy]

Φανταστική φωτογραφία με πολλά θαμπά πλάνα!

...και μόνο γι αυτό δεν χάνεται...θα δώσει ρέστα ο Μπενεκιού,πάλι

 

[Dimitrisnt]

αυτην την ταινια ακομα την θυμαμαι μεσα απο τις χιλιαδες αλλες που χω δει
http://www.imdb.com/title/tt0401383/
the diving bell and the butterfly του 2007
σιγουρα καλη ταινια τωρ σε τι ποιοτητα εικονας μπορουμε να τη βρουμε αλλο θεμα

 

[melina]

Son of Saul http://www.imdb.com/title/tt3808342/

Στο Άουσβιτς, ο Σαούλ είναι ένας από τους λίγους επιζώντες Εβραίους,

ο οποίος αναγκάζεται να βοηθά τους Γερμανούς στο κάψιμο των νεκρών ομοεθνών του.

Μέχρι που κάποια στιγμή αποφασίζει να θάψει το πτώμα ενός παιδιού, το οποίο ισχυρίζεται πως είναι δικό του.


Σχεδόν τετράγωνη, 1.37:1 Ο φακός ακολουθεί συνέχεια τον πρωταγωνιστή!

Φανταστική φωτογραφία με πολλά θαμπά πλάνα!

Πάμε τώρα στον περιφερειακό ήχο. Ο καλύτερος που έχω ακούσει μέχρι στιγμής.

Ακούγονται συνεχώς οι θόρυβοι, οι φωνές των Γερμανών ιδίως,

τους αιχμαλώτους που φωνάζουν και κλαίνε, και νομίζεις ότι είσαι κι εσύ μαζί τους!

Χρόνια είχα να δω τόσο καλή ταινία!

Δικαιολογημένα πήρε το όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας του 2016

Αν θυμάμαι καλά στοίχισε μόλις 1.500.000€!

9,5/10

την είδα προχθές, η άποψη του σκηνοθέτη που 9 στα 10 πλάνα είναι κάδρα γεμάτα με το κεφάλι του πρωταγωνιστή (και σε σχεδόν τετράγωνο), είτε φάτσα είτε απο πίσω, δεν μου άρεσε καθόλου. Για τα δικά μου γούστα λοιπόν 6/10.

 

[abcd]

Ο κουμπάρος σου τι λέει;