Λαμπάτοι ενισχυτές

[stefanos604]

Vacuum Tubes Versus Solid-State​

Κάνω Copy/Paste από εδώ:​

The two professional societies that have the most to say on this subject are the IEEE (Institute of Electrical and Electronics Engineers) and the AES(Audio Engineering Society). Both of these professional societies publish peer-reviewed journals, with articles written by engineers and scientists who work in the professional and consumer audio industry, as well as in cutting-edge academic research. If you are seeking a balanced view on this debate, direct yourself to either or both of these societies.

Below we point you to some readily available IEEE and AES publications that will help you better understand the differences between solid-state and vacuum tube electronics, their performance, and ultimately their sound.

IEEE - The Cool Sound of Tubes​

The IEEE published “The Cool Sound of Tubes” in their August 1998 issue of IEEE Spectrum. In the same article, there is also a useful sidebar on tube versus transistor distortion. Finally, there is a useful table summarizing the advantages and disadvantages of tubes and transistors from both sonic and design points of view. Since the table is only available as a graphic image, we transcribe the text from the summary table below while highlighting some of the key points that directly impact sound quality:

Vacuum tubes – Advantages

• Highly linear without negative feedback, specially some small-signal types
• Clipping is smooth, which is widely considered more musical than transistors
• Tolerant of overloads and voltage spikes
• Characteristics highly independent of temperature, greatly simplifies biasing
• Wider dynamic range than typical transistor circuits, thanks to higher operating voltages
• Device capacitances vary only slightly with signal voltages
• Capacitive coupling can be done with low-value, high-quality film capacitors
• Circuit designs tend to be simpler than semiconductor equivalents
• Operation is usually in Class A or AB, which minimizes crossover distortion
• Output transformer in power amp protects speaker from tube failure
• Maintenance tends to be easier because user can replace tubes

Vacuum tubes – Disadvantages

• Bulky, hence less suitable for portable products
• High operating voltages required
• High power consumption, needs heater supply
• Generate lots of waste heat
• Lower power efficiency than transistors in small-signal circuits
• Low-cost glass tubes are physically fragile
• More prone to microphonics than semiconductors, especially in low-level stages
• Cathode electron-emitting materials are used up in operation, resulting in shorter lifetimes (typically 1-5 years for power tubes)
• High-impedance devices that usually need a matching transformer for low impedance loads, like speakers
• Usually higher cost than equivalent transistors

Transistors – Advantages

• Usually lower cost than tubes, especially in small-signal circuits
• Smaller than equivalent tubes
• Can be combined in one die to make integrated circuit
• Lower power consumption than equivalent tubes, especially in small-signal circuits
• Less waste heat than equivalent tubes
• Can operate on low-voltage supplies, greater safety, lower component costs, smaller clearances
• Matching transformers not required for low-impedance loads
• Usually more physical ruggedness than tubes (depends on chassis construction)

Transistors – Disadvantages

• Tendency toward higher distortion than equivalent tubes
• Complex circuits and considerable negative feedback required for low distortion
• Sharp clipping, in a manner widely considered non-musical, due to considerable negative feedback commonly used
• Device capacitances tend to vary with applied voltages
• Large unit-to-unit variations in key parameters, such as gain and threshold voltage
• Stored-charge effects add signal delay, which complicates high-frequency and feedback amplifier design
• Device parameters vary considerably with temperature, complicating biasing and raising the possibility of thermal runaway
• Cooling is less efficient than with tubes, because lower operating temperature is required for reliability
• Power MOSFETs have high input capacitances that very with voltage
• Class B totem-pole circuits are common, which can result in crossover distortion
• Less tolerant of overloads and voltage spikes than tubes
• Nearly all transistor power amplifiers have directly-coupled outputs and can damage speakers, even with active protection
• Capacitive coupling usually requires high-value electrolytic capacitors, which give inferior performance at audio-frequency extremes
• Greater tendency to pick up radio frequency interference, due to rectification by low-voltage diode junctions or slew-rate effects
• Maintenance more difficult; devices are not easily replaced by user
• Older transistors and ICs often unavailable after 20 years, making replacement difficult or impossible

Συνεχίζεται....

 

[stefanos604]

..Συνέχεια από προηγούμενο...

AES - Tubes versus Transistors:Is There An Audible Difference​

The AES (Audio Engineering Society) published the a journal article in May 1973 titled "Tubes versus Transistors: Is There An Audible Difference" that focuses primarily on the distortion aspects of tubes versus transistors.

One of the more interesting quotes from the AES article:

“Our extensive checking has indicated only two areas where vacuum-tube circuitry makes a definite audible difference in the sound quality: microphone preamplifiers and power amplifiers driving speakers or disc cutters. Both are applications where there is a mechanical-electrical interface.”

In addition to speakers, disc cutters and microphones we can include phono cartridges and musical instrument pick-ups (ie. guitars) in the world of mechanical-electrical interfaces where tubes have an advantage.

For impatient readers, skip to the section titled DISTORTION CHARACTERISTICS OF PREAMPLIFIERS, as this section covers the more relevant aspects of tube versus transistor sound.

This AES article dispels the myth that tubes overload more gently than transistors. This conclusion is reached by comparing variations in the slopes of the distortion characteristics (THD) for silicon transistors, pentodes and triodes. The finding is that there is little variation in how the transistors and vacuum tubes overload. However, there is a difference when they overload. Specifically:

“Overloading an operational amplifier produces such steeply rising edge harmonics that they become objectionable within a 5-dB range. Transistors extend this overload range to about 10 dB and tubes widen it to 20 dB or more.”

In the tests conducted for the AES journal article:

“Further listening revealed that it was only in the range of early overload where the amplifiers differed appreciably in sound quality. Once the amplifiers were well into the distortion region, they all sounded alike -- distorted. In their normal non-overload range all three amplifiers [transistor, hybrid op-amp, and vacuum-tube triode] sounded very clean.”

and

“Engineering studios show that any amplifier adds distortion as soon as the overload point is reached. The tests show that all amplifiers could be overloaded to a certain degree without this distortion becoming noticeable. It may be concluded that these inaudible harmonics in the early overload condition might very well be causing the difference in sound coloration between tubes and transistors.”

The article then digs deeper into the perceived “sound” of the relative distortion harmonics of tubes versus transistors. It was found that:

“There is a close parallel here between electronic distortion and musical tone coloration that is the real key to why tubes and transistors sound different.”

Further reading explains in detail the effects that harmonics have on sound coloration:

" The primary color characteristic of an instrument is determined by the strength of the first few harmonics. … The odd harmonics (third and fifth) produce a "stopped" or "covered" sound. The even harmonics (second, fourth, and sixth) produce "choral" or "singing" sounds. The second and third harmonics are the most important from the viewpoint of the electronic distortion graphs in the previous section. Musically the second is an octave above the fundamental and is almost inaudible; yet it adds body to the sound, making it fuller. The third is termed quint or musical twelfth. It produces a sound many musicians refer to as "blanketed." Instead of making the tone fuller, a strong third actually gives the sound a metallic quality that gets annoying in character as its amplitude increases. A strong second with a strong third tends to open the "covered" effect. Adding the fourth and fifth to this changes the sound to an "open horn" like character. "

" The higher harmonics, above the seventh, give the tone "edge" or "bite." Provided the edge is balanced to the basic musical tone, it tends to reinforce the fundamental, giving the sound a sharp attack quality. Many of the edge harmonics are musically unrelated pitches such as the seventh, ninth, and eleventh. Therefore, too much edge can produce a raspy dissonant quality. Since the ear seems very sensitive to the edge harmonics, controlling their amplitude is of paramount importance."

The last section, RELATIONSHIP OF FACTORS AND FINDINGS, ties everything together. The final paragraph sums it up best:

“Vacuum-tube amplifiers differ from transistor and operational amplifiers because they can be operated in the overload region without adding objectionable distortion. The combination of the slow rising edge and the open harmonic structure of the overload characteristics form an almost ideal sound- recording compressor. Within the 15-20 dB "safe" overload range, the electrical output of the tube amplifier increases by only 2-4 dB, acting like a limiter. However, since the edge is increasing within this range, the subjective loudness remains uncompressed to the ear. This effect causes tube-amplified signals to have a high apparent level, which is not indicated on a volume indicator (VU meter). Tubes sound louder and have a better signal-to-noise ratio because of this extra subjective headroom that transistor amplifiers do not have. Tubes get punch from their naturally brassy overload characteristics. Since the loud signals can be recorded at higher levels, the softer signals are also louder, so they are not lost in tape hiss and they effectively give the tube sound greater clarity. The feeling of more bass response is directly related to the strong second and third harmonic components, which reinforce the "natural" bass with "synthetic" bass [5]. In the context of a limited dynamic range system like the phonograph, recordings made with vacuum-tube preamplifiers will have more apparent level and a greater signal to system noise ratio than recordings made with transistors or operational amplifiers.”

When playing back early 78 RPM (shellac) disc recordings through a tube phono stage like the Wavestream Kinetics Archival Phono Stage, you will notice a different dynamic character because of the above tube response and dynamics. Subtle artist intonations are clearer and more pronounced, fostering a greater sense of realism and emotional connection to the recording.

 

[stefanos604]

Κύριε Στέφανε κάνε ένα κόπο να διαβάσεις το παραπάνω άρθρο που σου έστειλε ο Vet ή τα τόσα παρόμοια που υπάρχουν στο διαδίκτυο.

Για ποια είσοδο με <<σωστό ημιτονικό σήμα>> μιλάς και ποιο headroom ενισχυτή?
Οι άνθρωποι διαθέτουν σοβαρά όργανα και γεννήτριες για να κάνουν μετρήσεις.
Ουδέποτε αμφισβητήθηκαν από κάποια εταιρία.

Ο ενισχυτή του παραδείγματος ανακοινώνεται για 90 watt ισχύ και η μέτρηση έγινε με 10.
Οι δε άλλες μετρήσεις αρμονικής παραμόρφωσης με λιγότερα από τα μισά του watt.
Πόσο headroom ακόμα?
Οι έντονες αρμονικές παραμορφώσεις σε τέτοιου είδους σχεδιάσεις είναι δεδομένες σε όλες τις συνθήκες.

Αγαπητέ PeterMeni
Ο καθένας ή η όποια εταιρεία μπορεί να κάνει όποιες μετρήσεις θέλει. Μπορεί να έχεις δίκιο απλά εγώ τέτοια μέτρηση δεν θα έκανα....

Σαν τεχνικός με εμπειρία σε μετρήσεις με spectrum analyzer (πανάκριβα μεγάλης ακρίβειας χωρίς να δίνουν spurious) λέω:

Το ημιτονικό του 1 Khz στην linear περιοχή του ενισχυτή ή λαμπάτου ή τρανζιστοράτου ή hybrid θα πρέπει να έχει πάλι ημιτονική μορφή (πιο μικρή ή πιο μεγάλη ανάλογα με την απόκριση συχνότητας του ενισχυτή.)

Αν δίνει και αρμονικές τότε είμαστε στην distortion περιοχή.(εκτός αν ο συγκεκριμένος έχει κάποιο κύκλωμα που να δίνει τη 2η αρμονική στη χαμηλή ισχύ των 10w απ' τα 90 !!!)
Εδώ όμως μπορούμε να κάνουμε την μέτρηση : Ολική Αρμονική Παραμόρφωση Ενισχυτή (THD)

Με απλά λόγια θέλω να πω ότι αν ο ενισχυτής στην linear περιοχή του δίνει αρμονικές τότε δεν είναι ενισχυτής αλλά ταλαντωτής με πολλά προϊόντα ενδοδιαμόρφωσης (αυτή ήταν η δουλειά μου με τους ταλαντωτές, που αν και ελεγχόταν από κρύσταλλο, είχαν τέτοια ‘’τσουνιά’’ - έτσι λέγαμε τα spurious- μεγάλου και μικρού πλάτους, εκατέρωθεν της φέρουσας συχνότητας, που στην αποδιαμόρφωση ήταν ισχυρός θόρυβος και προσπαθούσαμε ρυθμίζοντας μεταβλητούς πυκνωτές και πηνία να τα εξαφανίσουμε και πολλοί ενισχυτές 'με κάποια βλάβη 'γίνονταν'' ταλαντωτές).

Αν λοιπόν ήταν να μιλούσαμε για την distorted area δεν θα είχα καμιά αντίρρηση.

Αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη για το link που παρέθεσε ο VET. Δε θα ''μαλώσουμε'' όμως για κάτι που δεν το συμμερίζομαι αλλά μελετώντας το δεν βλέπω να έχει και κάποια πρακτική αξία...

Το ξενόγλωσσο κείμενο που ανέβασα στο προηγούμενο μου post αυτό λέει :
Δηλαδή ΑΣΧΕΤΩΣ τύπου ενισχυτή, στην στην linear περιοχή οι ενισχυτές του τεστ ([transistor, hybrid op-amp, and vacuum-tube triode] ακούγονταν το ίδιο ΚΑΘΑΡΑ στην δε distorted area όλοι ακούγονταν με ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ.

Απόσπασμα του ξενόγλωσσου:

In the tests conducted for the AES journal article:

“Further listening revealed that it was only in the range of early overload where the amplifiers differed appreciably in sound quality. Once the amplifiers were well into the distortion region, they all sounded alike -- distorted. In their normal non-overload range all three amplifiers [transistor, hybrid op-amp, and vacuum-tube triode] sounded very clean.”

 

[jjxx61]

Με απλά λόγια θέλω να πω ότι αν ο ενισχυτής στην linear περιοχή του δίνει αρμονικές τότε δεν είναι ενισχυτής αλλά ταλαντωτής με πολλά προϊόντα ενδοδιαμόρφωσης (αυτή ήταν η δουλειά μου με τους ταλαντωτές, που αν και ελεγχόταν από κρύσταλλο, είχαν τέτοια ‘’τσουνιά’’ - έτσι λέγαμε τα spurious- μεγάλου και μικρού πλάτους, εκατέρωθεν της φέρουσας συχνότητας, που στην αποδιαμόρφωση ήταν ισχυρός θόρυβος και προσπαθούσαμε ρυθμίζοντας μεταβλητούς πυκνωτές και πηνία να τα εξαφανίσουμε και πολλοί ενισχυτές 'με κάποια βλάβη 'γίνονταν'' ταλαντωτές).

Στέφανε νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα να το διατυπώσης ώς εξής : στην linear περιοχή δίνει πάρα πολύ υποβιβασμένες αρμονικές ( πάντα υπάρχουν το θέμα είναι σε τι επίπεδο εξου και οι περισότερες μετρήσεις είναι πχ στον 1ΚΗz σε ισχύ 80w rms THD 0,001% ) . Τώρα σχετικά με τα spurious και THD είναι διαφορετικά πράγματα . Το καλό με την THD στην ραδιοσυχνότητα είναι ότι τραβάς ένα φίλτρο και την υποβιβάζεις σε σημείο εξαφανισμού ( πχ μια εκπομπή στους 7ΜΗz με αρμονική στους 14ΜΗz βάζεις φίλτρα μπάντας ρίχνεις ένα υποβιβασμό στα 140 db και είσαι ωραίος ) στον ήχο δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο δυστυχώς γιατί θα εξαφανίσεις ακουστή συχνότητα ( αν και με τα IC τύπου DSP κάνεις παπάδες - ευρος φίλτρου κάτω από 1 ΗΖ ) . Τα spurious ( αν και δεν αφορούν εδώ τόσο ) είναι πονεμένη ιστορία ( καλή ρύθμιση , ισχύ σε ορισμένα όρια -για το κάθε μηχάνημα - εύρος εκπομής στα υπολογισμένα όρια - απουσία υπερδιαμόρφωσης και όχι μόνο..... για να κρατηθούν σε μηδεμινά επίπεδα για να μην ριμάζεις όλη την μπάντα ) Τελευταία με το essb οι μπάντες έχουν γίνει ελαφρώς μπάχαλο . Δυστυχώς ( μερικές φορές ευτυχώς ) ο θόρυβος ή αλλιώς < ο διαβολάκος του Maxwell > και οι παραμορφώσεις ( όχι μόνο η THD ) υπάρχουν παντού ...γι αυτό η ζωη είναι ωραία .

 

[stefanos604]

Στέφανε νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα να το διατυπώσης ώς εξής : στην linear περιοχή δίνει πάρα πολύ υποβιβασμένες αρμονικές ( πάντα υπάρχουν το θέμα είναι σε τι επίπεδο εξου και οι περισότερες μετρήσεις είναι πχ στον 1ΚΗz σε ισχύ 80w rms THD 0,001% ) . Τώρα σχετικά με τα spurious και THD είναι διαφορετικά πράγματα . Το καλό με την THD στην ραδιοσυχνότητα είναι ότι τραβάς ένα φίλτρο και την υποβιβάζεις σε σημείο εξαφανισμού ( πχ μια εκπομπή στους 7ΜΗz με αρμονική στους 14ΜΗz βάζεις φίλτρα μπάντας ρίχνεις ένα υποβιβασμό στα 140 db και είσαι ωραίος ) στον ήχο δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο δυστυχώς γιατί θα εξαφανίσεις ακουστή συχνότητα ( αν και με τα IC τύπου DSP κάνεις παπάδες - ευρος φίλτρου κάτω από 1 ΗΖ ) . Τα spurious ( αν και δεν αφορούν εδώ τόσο ) είναι πονεμένη ιστορία ( καλή ρύθμιση , ισχύ σε ορισμένα όρια -για το κάθε μηχάνημα - εύρος εκπομής στα υπολογισμένα όρια - απουσία υπερδιαμόρφωσης και όχι μόνο..... για να κρατηθούν σε μηδεμινά επίπεδα για να μην ριμάζεις όλη την μπάντα ) Τελευταία με το essb οι μπάντες έχουν γίνει ελαφρώς μπάχαλο . Δυστυχώς ( μερικές φορές ευτυχώς ) ο θόρυβος ή αλλιώς < ο διαβολάκος του Maxwell > και οι παραμορφώσεις ( όχι μόνο η THD ) υπάρχουν παντού ...γι αυτό η ζωη είναι ωραία .

• Υποβιβασμένες αρμονικές, ''μη ακουστές'' (clean tone)
• Όμως τόσο μεγάλη στάθμη της 2ης αρμονικής στα 10W σε ενισχυτή των 90 w?
• Αφορούν όμως τα Spurious που αναπαράγει το ίδιο το analyzer (φτηνοκατασκευές) που μπορεί να ''τρελάνουν'' τον τεχνικό ή έναν μη έμπειρο.
• Γιατί όμως σήμερα αν δεν είσαι μουσικός ηλεκτρικής κιθάρας να προτιμήσεις Tube Amplifier?? Αυτό είναι το ερώτημα που ενδιαφέρει τους high endάδες

 

[jjxx61]

• Υποβιβασμένες αρμονικές, ''μη ακουστές'' (clean tone)

• Όμως τόσο μεγάλη στάθμη της 2ης αρμονικής στα 10W σε ενισχυτή των 90 w?

• Αφορούν όμως τα Spurious που αναπαράγει το ίδιο το analyzer (φτηνοκατασκευές) που μπορεί να ''τρελάνουν'' τον τεχνικό ή έναν μη έμπειρο.

• Γιατί όμως σήμερα αν δεν είσαι μουσικός ηλεκτρικής κιθάρας να προτιμήσεις Tube Amplifier?? Αυτό είναι το ερώτημα που ενδιαφέρει τους high endάδες

Καλημέρα . Στέφανε θα σου απάντήσω με τη σειρά που αναφέρεσαι :
1. Υποβιβασμένες μεν αλλά υπαρκτές και μετρήσημες ( και σε υψηλές τιμές ισχύος ακουστές στα 100w τα 20db είναι 1w - που σε ένα ηχείο μέσης ευαισθησίας μπορεί να είνα 90db ακουστότητας )
2. Στο σχήμα 7 στάθμη δεν είναι στα 10W αλλά στα 30w πού είναι 1/3 της ισχύος και το φαινόμενο δεν αρχίζει να εμφανίζεται απλώς αλλά είναι κυρίαρχο ( σχεδόν μηδενική διαφορα από τις άλλες αντίστοιχες αρμονικές ) .
3. Τα spurious στα οποία αναφέρεσαι θα είχε να κάνει όχι με τον spectrum αλλά με την πηγή , δηλαδή την γεννήτρια παραγωγής του τόνου 1ΚΗz αλλά σε αυτό το επίπεδο σε καμία περίπτωση ( εδώ σε ολοκληρωμένα DDS με κόστος κάτω από 10 ευρώ - το φαινόμενο είναι είναι ανύπαρκτο ) . Το μόνο που θα μπορούσε να εμφανιστή είναι επιπλέον THD σε από φτηνιάρικες παλιές κάρτες ήχου PC αν δουλέψουν ώς γεννήτριες . Πλέον τα spectrum έχουν ξεφτυλιστεί σε τιμές ( προφανώς η HP τους έχει ακόμη ακριβά αλλά φτηνότερα από τα εκατομύρια που τα έδεινε κάποτε ) - βρίστεις εργαλεία να τρίβεις τα μάτια σου από 1000 ευρώ τιμή εκκίνησης ) . Εν πάση περιπτώση αυτό που φαίνεται είναι σαφές και όχι αποτέλεσμα: < τρέλας τεχνικού ή απειρίας > ( το θέμα έχει μετρηθεί και αποτυπωθεί εδώ και χρόνια ) .
4. Το Ηι Εnd ( όπως και το Hi Fi ) δεν προτιμά αποκλειστικά λαμπάτα μηχανήματα ( ίσα ίσα που η μεγαλύτερη καχυποψία για λαμπάτους προέρχεται από τις τάξεις του Hi End με γνωστά επιχειρήματα ) κατά βάση οι περισσότεροι ( όχι όλοι ) χρησιμοποιούν τρανζιστορικά και συνήθως υπάρχει και το λαμπάτο . Η απάντηση γιατί γενικά επιλέγει κανείς να ακούσει με λαμπάτο ( όχι συνέχεια ή και συνέχεια ) έχει να κάνει με την αποδοχή του διαφορετικού ακούσματος . Δεν βγαίνει (< ακούγεται >) το ίδιο στα αυτιά ( ακόμα και σε linear όπως λες ) ο ήχος του τρανζίστορ και της λυχνίας ( αυτό είναι εμφανές αν ακούσεις το ίδιο μουσικό κομμάτι την ίδια ώρα από την ίδια πηγή στίς δύο κατηγορίες ) . Τώρα σχετικά με το επίπεδο ισχύος στα λαμπάτα το λογικό συμπέρασμα για να μην ξεπεράσεις τα όρια παραμορφώσεων είναι ότι παίζεις μέχρι λίγο ποιό πάνω από τη μισή και κάτι ισχύ ( αν κάνεις χρήση πχ 15w καλό θα είναι ο ενισχυτής να είναι κοντά στα 30w ) Βέβαια μπορεί στη σχεδίαση να ριθμήσεις έτσι ώστε ο ενισχυτής στο < τέρμα > να βγάζει μικρότερη ισχύ από αυτή που μπορεί να δώσει οπότε είναι συνεχώς εντός ορίων .
Οι λόγοι επιλογής λαμπάτου μεταξύ μουσικών και αυτών που ακούν μουσική είναι εντελώς διαφορετικοί ( έτσι όπως το θέτεις - οι μεν να αναζητούν παραμορφώσεις και ψαλιδισμούς ( δεν κάνουν όλοι τέτοια χρήση - προς θεού ) - και οι μεν να μένουν στα πλαίσια πολύ χαμηλότερων παραμορφώσεων .
Αυτό που καμιά φορά χαρακτηρίζεται σαν ήχος <ζεστός> , < γλυκός > κ.λ.π. ( ...... μέχρι φιλολογικού ντελίριου ) είναι εκφράσεις όχι μεν τεχνικές αλλά έτσι μπορεί να εκφράσει κανείς το συναίσθημα που αντιλαμβάνεται ( δεν είναι όλοι τεχνικοί ή και να είναι όταν απευθύνονται σε μη γνώστες τα απλοποιούν λίγο ............ ή πολύ οι εταιρίες..... ή ..... ή ...... και πολύ άλλοι ) .
Τέλος να πώ ότι προφανώς το: με τι επιλέγει κανείς έχει να κάνει με την ευχαρίστισή του ή την αναζήτησή του ( θέλω να πιστεύω και όχι με ότι του πλασάρουν ........ - άλλη κατηγορία που έχει κτιστεί με αγώνα .... κάποιων ) οπότε περί ορέξεως ......
Να είσαι καλά !!!

 

[stefanos604]

Μόλις επέστρεψα από 3ωρη πεζοπορία.

Θα συμφωνήσω σχεδόν στο σύνολο
Είναι στα 10 w /-50 dbr και όχι στα 30. Ναι με μικρή αλλά ακουστή.

Το Linearity αναφέρεται στην ικανότητα του ενισχυτή να παράγει ΑΚΡΙΒΗ αντίγραφα του σήματος εισόδου φυσικά με αυξανόμενη στάθμη. Το “gain” (απολαβή - κέρδος) του κυκλώματος είναι ο συντελεστής πολλαπλασιασμού της στάθμης και σίγουρα τα τρανζίστορς προσφέρουν περισσότερη Linearity απ’ ότι οι λυχνίες.

Οι εταιρείες (ή ''εσείς'') μπορούν να τροποποιήσουν ένα κύκλωμα έτσι ώστε, ανεξάρτητα της έντασης που ακούτε από το ηχείο, οι λυχνίες να λειτουργούν με πολύ δυνατά σήματα, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούμε να ελέγξουμε το βαθμό της μη-γραμμικότητας στην έξοδο.

Το τροποποιημένο κύκλωμα ενισχυτή μπορεί να γίνει πχ για να παράγουν μια διαφορετική καμπύλη frequency response, η οποία να επηρεάζει τόσο τα μικρά όσο και τα δυνατά σήματα . Ως εκ τούτου, επιτυγχάνεται ή καθαρό (clean tone) ή πλούσια παραμορφωμένο (distorted tone) δηλαδή αρμονικές και σε υψηλές και σε χαμηλές εντάσεις, καθώς και ευρύ φάσμα τόνων από την ‘’πειραγμένη’’ καμπύλη frequency response.

Πολλοί δε χρήστες με γνώσεις ηλεκτρονικών παρεμβαίνουν στο κύκλωμα (σε πυκνωτές – αντιστάσεις) και θεωρούν ότι έχουν προσωπική αίσθηση ιδανικού τόνου (Αυτό ήταν εύκολο στους ενισχυτές λυχνιών).

Άντε όμως σήμερα να κάνεις τέτοιες αλλαγές σε τρανζιστοράτους. Θα πας για μαλλί και θα βγεις κουρεμένος

Ευχαριστώ για τα πολύ εποικοδομητικά σχόλια
Να ‘σαι καλά και μάλλον θα τα ξαναπούμε

 

[jjxx61]

Είναι στα 10 w /-50 dbr και όχι στα 30. Ναι με μικρή αλλά ακουστή.

Τα 20db τα έδωσα σαν ένα παράδειγμα ( αυτός που διάβαζε αυτά που γράφουμε να έχει μια αίσθηση των db) . Στο σχήμα 7 ( δεύτερο σχήμα ) αν προσέξεις ( στο οποίο γίνεται η αναφορα ) γράφει σαφέστατα για 30w . Νομίζω τα αναλύσαμε αρκετά και ίσως κανείς να κέρδισε και κάτι . Βεβαίως και θα τα ξαναπούμε ( αν και η στοίβα γραφειοκρατίας δίπλα μου δίνει δουλειά για καμιά βδομάδα τουλάχιστον - έχω να κάνω και κάτι mods ...... ) Να είσαι και να είναι όλοι καλά !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

[stefanos604]

Και κάτι για τους κιθαρίστες ηλεκτρικής.

Μια νότα που χτυπιέται στην κιθάρα με πένα ή με δάκτυλα έχει μια χροιά και μια σειρά από αρμονικές.

Μέχρι σε κάποιο βαθμό ανάλογα με την ποιότητα του οργάνου και την δεξιοτεχνία του κάθε κιθαρίστα , η χροιά και οι αρμονικές μπορούν να ελεγχθούν.
Ο δε ενισχυτής πρέπει να αναδείξει σωστά τη χροιά και τις αρμονικές ώστε να ακουστούν σωστά.
Αυτό απαιτεί ευρύ φάσμα συχνοτήτων και έμφαση στο αρμονικό περιεχόμενο της εισόδου.
Οι ενισχυτές λυχνιών κιθάρας κάνουν ακριβώς αυτό ,αν όμως ο κιθαρίστας δεν ξέρει να ελέγξει σωστά τα pedals δημιουργείται κακοφωνία και θόρυβος.
Αυτό συμβαίνει όταν υπερχρησιμοποιούνται τέτοια pedals (δείτε τη φωτογραφία) ή όταν ο ενισχυτής υπεροδηγείται.

Τότε πράγματι η κάθε νότα έχει πλούσιες αρμονικές , τόσο πλούσιες όμως που είναι δύσκολο να ξεχωριστούν οι νότες (ηχητικό κομφούζιο)

Τελικά, αυτά τα ηχητικά αποτελέσματα υπόκεινται στην αντίληψη και αξιολόγηση του κιθαρίστα αλλά και του ακροατή.
Θέλω να πω ότι δεν υπάρχει ένα αποτέλεσμα που να είναι ευχάριστο για όλους (υποκειμενικότητα) ,αλλά πιστεύω ότι ούτε και θα υπάρξει και αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο η μουσική και οι ήχοι εξελίσσονται με την πάροδο του χρόνου καθώς ποτέ δεν είμαστε ευχαριστημένοι και πάντα επιζητούμε νέες εμπειρίες.