Νκορίασις......πως λέμε ψωρίασις.

[costas EAR]

Απάντηση: Νκορίασις......πως λέμε ψωρίασις.

Δεν είναι "ανώτερα μαθηματικά", είναι φυσική Λυκείου.

πχ στη Β Λυκείου:

http://api.ning.com/files/jQxtS9YNc...vKlYgIVOwV9aD-wCoabfzOzA2V2iJnc0AhcO/file.pdf


Στη συνέχεια, μαθαίνεις στο σχολείο πως το πηνίο, όπως και ο πυκνωτής, όταν συνδεθούν σε μια πηγή εναλλασσόμενου ρεύματος αποθηκεύουν ενέργεια, την οποία πάλι επιστρέφουν στην πηγή. Ο πυκνωτής αποθηκεύει ενέργεια σε ηλεκτρικό πεδίο, ενώ το πηνίο σε μαγνητικό πεδίο. Το πηνίο πχ, δεν "εμποδίζει" το ομαλό (συνεχές) ρεύμα, δε διακόπτει τη ροή του, δεν εμφανίζει στα άκρα του διαφορά δυναμικού. Όταν όμως το ρεύμα μεταβάλλεται (χρονικά μεταβαλλόμενο ρεύμα - πχ εναλλασσόμενο) τότε μεταβάλλεται και το μαγνητικό πεδίο γύρω από το πηνίο και δημιουργείται (από επαγωγή) τάση στα άκρα του πηνίου, η οποία προκαλεί ένα αντίστροφο ρεύμα από το ρεύμα της πηγής, εμποδίζοντας το αρχικό ρεύμα, με τον ίδιο τρόπο που το εμποδίζει μια ...αντίσταση! Γίνεται λοιπόν κατανοητό πως το εναλλασσόμενο ρεύμα στα άκρα ενός πυκνωτή και ενός πηνίου δεν αφήνει να διατηρηθεί ένα σταθερό ηλεκτρικό πεδίο στον πυκνωτή και ένα σταθερό μαγνητικό πεδίο στο πηνίο, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται αντίθετα ρεύματα και αντίθετες τάσεις στα άκρα τους, που στην ουσία δεν είναι τίποτε άλλο από ...απλές αντιστάσεις!

Αυτές λοιπόν οι αντιστάσεις, ονομάζονται επαγωγική και χωρητική αντίσταση.

Αυτά τα δυο είδη αντιστάσεων, ενώ τα ξεχωρίζουμε "θεωρητικά", στην πράξη και στην φύση ολόκληρη δεν είναι διακριτά, καθώς κάθε αγωγός εμφανίζει ιδιότητες χωρητικές και επαγωγικές, συμπεριφέρεται δηλαδή κάθε υλικό σαν ένα κύκλωμα LC το οποίο - φυσικά - μπορεί να συντονιστεί και σε κάποια συχνότητα (εντελώς συγκεκριμένη), και ακριβώς αυτή η μοναδική συμπεριφορά των αγωγών στο εναλλασσόμενο ρεύμα προσδίδει τις δυνατότητες και τις προοπτικές για συγχρονισμό και συντονισμό, έννοιες που εφαρμόζονται στον ηλεκτρισμό ακριβώς όπως στη μηχανική στο εκκρεμές, πχ εξαναγκασμένη ταλάντωση.

Αν αναλύσουμε λίγο ακόμα τη διαφορά της συμπεριφοράς του πηνίου και του πυκνωτή μέσα σε ένα κύκλωμα εναλλασσόμενου ρεύματος, θα κατανοήσουμε πως ο πυκνωτής "βιάζεται", γιατί "βραχυκυκλώνει", ενώ το πηνίο "χασομερεί" επειδή αντιστέκεται. Και εδώ έρχεται και η διαφορά φάσης, που δεν είναι δα καμιά τρελή επιστήμη, καθώς σε μια καθαρά ωμική αντίσταση αν εφαρμόσουμε μια τάση V=V0ημωt τότε η ένταση θα είναι I=I0ημωt, δηλαδή μηδενική διαφορά φάσης, ενώ στο πηνίο θα είναι I=I0ημ(ωt-π/2) και στον πυκνωτή θα είναι I=I0ημ(ωt+π/2), βλέπουμε δηλαδή ξεκάθαρες διαφορές φάσης κατά +π/2 και κατά -π/2. Ταυτόχρονα, η αντίσταση που προκαλούν το πηνίο και ο πυκνωτής στο εναλλασσόμενο ρεύμα είναι συνάρτηση της συχνότητας και ο τύπος που το ορίζειται RC=1/ωt και RL=ωL. Δεν πρόκειται για τρελή επιστήμη, ακατανόητη και υψηλής ραπτικής υπόθεση, πρόκειται για απλή φυσική ....Λυκείου.

Εφαρμόζοντας τώρα αυτή την απλή φυσική Λυκείου, κατανοούμε πως η σταθερή ωμική αντίσταση Re ενός μεγαφώνου είναι μέτρηση σε συνεχές ρεύμα και όντως αντιπροσωπεύει την καθαρά ωμική αντίσταση του πηνιοσύρματος από το οποίο αποτελείται το πηνίο του μεγαφώνου μας. Αυτή λοιπόν η αντίσταση, είναι σταθερή και δεν έχει σχέση με συχνότητες και αηδίες, αφού στο συνεχές ρεύμα δεν υπάρχουν τέτοια κόλπα. Στην άλλη όμως περίπτωση, του εναλλασσόμενου ρεύματος, η Re δεν είναι έτσι, είναι ...συχνοτητοεξαρτώμενη, όπως το κράτος μας δοσοεξαρτώμενο.

 

[Kotsidis John]

ρε βαλτε ρε κανα παραδειγμα ευκολο, με λάμπες, να καταλαβαινουμε κι εμεις οι ασχετοι οι αναλογικοι,,,!

 

[brego]

Απάντηση: Νκορίασις......πως λέμε ψωρίασις.

Δε σου απαντάω σήμερα, απεργώ!

Θεικό........

Απεργοσπάστης άν και θα έπρεπε να τα μαθένουμε απόξω.....

Τέλος πάντων και το πάνω Θεικό και το κάτω.

 

[teachertza]

Re: Απάντηση: Νκορίασις......πως λέμε ψωρίασις.

Δεν είναι "ανώτερα μαθηματικά", είναι φυσική Λυκείου.

πχ στη Β Λυκείου:

http://api.ning.com/files/jQxtS9YNc...vKlYgIVOwV9aD-wCoabfzOzA2V2iJnc0AhcO/file.pdf


Στη συνέχεια, μαθαίνεις στο σχολείο πως το πηνίο, όπως και ο πυκνωτής, όταν συνδεθούν σε μια πηγή εναλλασσόμενου ρεύματος αποθηκεύουν ενέργεια, την οποία πάλι επιστρέφουν στην πηγή. Ο πυκνωτής αποθηκεύει ενέργεια σε ηλεκτρικό πεδίο, ενώ το πηνίο σε μαγνητικό πεδίο. Το πηνίο πχ, δεν "εμποδίζει" το ομαλό (συνεχές) ρεύμα, δε διακόπτει τη ροή του, δεν εμφανίζει στα άκρα του διαφορά δυναμικού. Όταν όμως το ρεύμα μεταβάλλεται (χρονικά μεταβαλλόμενο ρεύμα - πχ εναλλασσόμενο) τότε μεταβάλλεται και το μαγνητικό πεδίο γύρω από το πηνίο και δημιουργείται (από επαγωγή) τάση στα άκρα του πηνίου, η οποία προκαλεί ένα αντίστροφο ρεύμα από το ρεύμα της πηγής, εμποδίζοντας το αρχικό ρεύμα, με τον ίδιο τρόπο που το εμποδίζει μια ...αντίσταση! Γίνεται λοιπόν κατανοητό πως το εναλλασσόμενο ρεύμα στα άκρα ενός πυκνωτή και ενός πηνίου δεν αφήνει να διατηρηθεί ένα σταθερό ηλεκτρικό πεδίο στον πυκνωτή και ένα σταθερό μαγνητικό πεδίο στο πηνίο, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται αντίθετα ρεύματα και αντίθετες τάσεις στα άκρα τους, που στην ουσία δεν είναι τίποτε άλλο από ...απλές αντιστάσεις!

Αυτές λοιπόν οι αντιστάσεις, ονομάζονται επαγωγική και χωρητική αντίσταση.

Αυτά τα δυο είδη αντιστάσεων, ενώ τα ξεχωρίζουμε "θεωρητικά", στην πράξη και στην φύση ολόκληρη δεν είναι διακριτά, καθώς κάθε αγωγός εμφανίζει ιδιότητες χωρητικές και επαγωγικές, συμπεριφέρεται δηλαδή κάθε υλικό σαν ένα κύκλωμα LC το οποίο - φυσικά - μπορεί να συντονιστεί και σε κάποια συχνότητα (εντελώς συγκεκριμένη), και ακριβώς αυτή η μοναδική συμπεριφορά των αγωγών στο εναλλασσόμενο ρεύμα προσδίδει τις δυνατότητες και τις προοπτικές για συγχρονισμό και συντονισμό, έννοιες που εφαρμόζονται στον ηλεκτρισμό ακριβώς όπως στη μηχανική στο εκκρεμές, πχ εξαναγκασμένη ταλάντωση.

Αν αναλύσουμε λίγο ακόμα τη διαφορά της συμπεριφοράς του πηνίου και του πυκνωτή μέσα σε ένα κύκλωμα εναλλασσόμενου ρεύματος, θα κατανοήσουμε πως ο πυκνωτής "βιάζεται", γιατί "βραχυκυκλώνει", ενώ το πηνίο "χασομερεί" επειδή αντιστέκεται. Και εδώ έρχεται και η διαφορά φάσης, που δεν είναι δα καμιά τρελή επιστήμη, καθώς σε μια καθαρά ωμική αντίσταση αν εφαρμόσουμε μια τάση V=V0ημωt τότε η ένταση θα είναι I=I0ημωt, δηλαδή μηδενική διαφορά φάσης, ενώ στο πηνίο θα είναι I=I0ημ(ωt-π/2) και στον πυκνωτή θα είναι I=I0ημ(ωt+π/2), βλέπουμε δηλαδή ξεκάθαρες διαφορές φάσης κατά +π/2 και κατά -π/2. Ταυτόχρονα, η αντίσταση που προκαλούν το πηνίο και ο πυκνωτής στο εναλλασσόμενο ρεύμα είναι συνάρτηση της συχνότητας και ο τύπος που το ορίζειται RC=1/ωt και RL=ωL. Δεν πρόκειται για τρελή επιστήμη, ακατανόητη και υψηλής ραπτικής υπόθεση, πρόκειται για απλή φυσική ....Λυκείου.

Εφαρμόζοντας τώρα αυτή την απλή φυσική Λυκείου, κατανοούμε πως η σταθερή ωμική αντίσταση Re ενός μεγαφώνου είναι μέτρηση σε συνεχές ρεύμα και όντως αντιπροσωπεύει την καθαρά ωμική αντίσταση του πηνιοσύρματος από το οποίο αποτελείται το πηνίο του μεγαφώνου μας. Αυτή λοιπόν η αντίσταση, είναι σταθερή και δεν έχει σχέση με συχνότητες και αηδίες, αφού στο συνεχές ρεύμα δεν υπάρχουν τέτοια κόλπα. Στην άλλη όμως περίπτωση, του εναλλασσόμενου ρεύματος, η Re δεν είναι έτσι, είναι ...συχνοτητοεξαρτώμενη, όπως το κράτος μας δοσοεξαρτώμενο.

Βρε συ!Μήν μπερδεύεσαι!Κάθε αγωγός ,κάθε πυκνωτής ,κάθε πηνίο και κάθε υλικό που διαπερνάται απο ρεύμα αποτελείται απο μία εμπεδηση Ζ η οποία χωρίζεται σε δύο μέρη το πραγματικό και το φανταστικό. Επομένως έστω οτι θέλουμε να μελετήσουμε ένα καλώδιο. Αυτό θα χωρίζεται σε ένα Re κομμάτι και σε ένα Im. Το Im κομμάτι αναφέρεται σε αυτό που λές, είναι μέρος της μιγαδικής αντίστασης, δημιουργεί άεργο ισχύ, διαφορά φάσης κτλ.
Το Re κομμάτι και στο DC και στο AC παραμένει το ίδιο και είναι ίσο με το R του κυκλωματος*. Εφόσον λοιπόν ορίσουμε το καλώδιο σαν ένα κύκλωμα (όπως καλή ώρα κάνουμε στους κινητήρες) θα δείς (ή μάλλον έχεις δεί ήδη) οτι το ισοδύναμο αυτό έχει ωμικές αντιστάσεις, πηνία και πυκνωντες(σε ανάλογη συνδεσμολογία).

Μήν μπερδεύεσαι έτσι. Είμαι σαφής και ξέρω τί λέω. Η πραγματική αντίσταση είναι σταθερή σε ένα ηχείο. Αυτό που αλλάζει είναι η μιγαδική. Αυτή φτιάχνει το διάγραμμα της εμπέδησης του ηχείου. Το Re δέν είναι συχνοτητοεξαρτώμενο, το Im είναι και το Ζ(εμπέδηση) είναι. Αυτό σου λέω. Τώρα αν διαφωνείς τι να σου πώ...δές παραδείγματα...

*Όπως ξέρω οτι γνωρίζεις όταν λύνεις ένα κύκλωμα στο πεδίο της συχνότητας τότε προσθέτεις μεταξύ τους εμπεδήσεις (ή διαιρείς ή πολλαπλασιάζεις -ανάλογα). Θα θυμάσαι οτι στους μιγαδικούς αριθμούς το πραγματικό προστίθεται με πραγματικό και το φανταστικό με φανταστικό. Οπότε το συνολικό κύκλωμα πάντα σταθερό Re μιας και οι αθροίσεις των συντελεστών του Re δέν έχουν κάπου τη συχνότητα(ή την φάση, ή το ω)...Παίξτο λίγο στο μυαλό σου και θα καταλάβεις τί λέω...

Πραγματικά δυσκολεύομαι να στο αναλύσω απο εδώ. Ίσως θα ήταν καλύτερα live σε ένα χαρτί με πρακτικό παράδειγμα...

 

[Bhutia]

Απάντηση: Νκορίασις......πως λέμε ψωρίασις.

http://blogs.sch.gr/sachinidi/files/2010/09/tt10f.pdf
Όποτε τροφοδοτείται ένα ηχείο με σήμα από έναν ενισχυτή-δηλαδή με εναλασσόμενο ρεύμα- η εφαρμοζόμενη τάση στους ακροδέκτες του ηχείου και το ρεύμα που θα τον διαρρέει είναι ανυσματικά μεγέθη.Ανάλογα με το χαρακτήρα της εμπέδησης του ηχείου (ωμικός-επαγωγικός-χωρητικός) το άνυσμα του αποδιδομένου ρεύματος θα βρίσκεται αντίστοιχα σε φάση(διαφορά φάσης 0),σε επιπορεία(καθυστέρηση) ή σε προπορεία κατά π/2(διαφορά φάσης 90 μοιρών) ως προς το άνυσμα της εφαρμοζόμενης τάσης.

Σ'ένα αμιγώς επαγωγικό φορτίο το μέγιστο ρεύμα από τον ενισχυτή έπεται κατά 90 μοίρες ύστερα από την εφαρμογή της ομόλογης τάσης μειώνοντας το συντελεστή ισχύος,ενώ το αμιγώς χωρητικό φορτίο θα διαρρεόταν από το μέγιστο ρεύμα κατά 90 μοίρες προτού η τάση φτάσει στην ομόλογη τιμή.
Οι μεταπτώσεις της μιγαδικής συμπεριφοράς γιά τη σύνθετη αντίσταση σε διαφορετικές ενδιάμεσες καταστάσεις-συναρτήσει της συχνότητας- θα συνεπάγονται αντίστοιχες αυξομειώσεις του συντελεστή ισχύος στο κύκλωμα την εκάστοτε χρονική στιγμή.Τα ιδεατά όρια διαρκώς θα μετακινούνται.

Και ενα ωραιο βιβλιαρακι για διαβασμα....
http://bgaudioclub.org/uploads/docs/AudioAmplifiers.pdf

Ευχαριστίες στον Y_B γιά το...βιβλικό σύνδεσμο.Χαρακτηριστικά αποσπάσματα γιά τα φαινόμενα αποκοπής (κλιπάρισμα εις την...Ελληνικήν):

"Amplifiers clip more frequently than some realize. This is especially the case on well recorded music where the dynamic range has been well preserved...

...The dynamic range that must be reproduced is strongly influenced by the crest factor of the music being played. This is the ratio of the average power to the maximum
power that occurs on peaks...

...Consider program material with a 14-dB crest factor where loudspeakers with an efficiency of 83-dB SPL at 1 meter are being driven. Assume that realistic levels are being played such that the average SPL at 1 meter is 96 dB from each channel, on average (the level at the listening position will be considerably less).
The average power must be +13 dB-W, or 20 W. The maximum power on the peaks will be 14 dB higher, corresponding to a factor of 25. Thus the amplifier must be rated at no less than 500 W per channel if it is not to clip...

...A percussive CD track was played through loudspeakers with a sensitivity of 84 dB. A 250-W amplifier was used. The music was played at a realistic but not overly loud level in a 400 square-foot hotel room. Average power hovered between 1 and 2 W. Power peaks exceeded 260 W, clipping the power amplifier...

(σελ.364-365):...The cleanest of solid-state power amplifiers will neatly clip the peaks off the signal. Many solid-state amplifiers will suffer what is called sticking or overhang. Such amplifiers go into clipping cleanly, but don’t come out of clipping cleanly when the amplitude demanded by the program falls below the clipping point. Instead, such amplifiers stick to higher clipped level for a brief instant and then fall more quickly down to the level required by the signal. Such a waveform is shown in Figure 17.1. Here we have also shown the waveform of the difference between the correct output and the actual output. Notice that the waveform includes spikes in the area where the sticking has occurred. These are noticeable and objectionable...

...Negative feedback can exacerbate undesirable clipping behavior...Negative feedback sharpens up the clipping edges. This happens largely because the gain from input to output at the onset of clipping attempts to go from the closed-loop gain to the open-loop gain. This happens because there is no global negative feedback once the amplifier clips...

If an amplifier must clip it is important that it clips cleanly to achieve the highest sound quality. Ideally, power amplifiers should clip softly, but even when they clip hard, as most solid-state amplifiers do, it is important that there be no sticking or other failure to come out of the clipped state quickly..."


Και γιά να συνδεθούμε ξανά με το αρχικό θέμα των Ncore (απόσπασμα από την τεχνολογική τους παρουσίαση):

"...The exact oscillation criterium has a second function:to point out whether there are any unwanted solutions i.e. if the amplifier isn’t liable to “go unstable” that is, operate at another frequency. This happens when the amplifier clips. If near clipping more than one solution exists, the amp may restart at the wrong solution. This may be the right moment to insert a plot of the exact oscillation criterium of such an amplifier (an NC1200 prototype).Different curves belong to different duty cycles, and solutions appear as downward zero crossings. There are two, one at 500kHz and one at 26kHz.
We have three lines of attack. Firstly no unwanted solutions might exist. This is how UcD works. Even with no load, there was only one viable switching frequency.Secondly the unwanted solution(s) may be unreachable.This is the case in the example above. As the duty cycle approaches 100%, the graph dips below zero less and less until it no longer crosses zero at all right before clip. The unwanted solution doesn’t exist near clipping so there’s no way for the amp to hop from 500kHz to 26kHz.Thirdly, if nothing else helps, some arrangement in the modulator may detect clipping and simply remove a few poles from the loop until the coast is clear.I must admit that making any unwanted solutions unreachable is very geeky but in the end the active stabilizer won the plot.

...In the case of amplifiers,previous attempts centered either on detecting clip and holding all integrators in reset, or on letting the integrators clip intentionally near maximum modulation.The former has the advantage of being very clean and responding only when needed. The latter is very simple, but recovers quite noisily and is liable to be triggered by fast-slewing signals without being anywhere near clipping.

...Basically, it is a half-way house between the two where the onset of clipping is detected not at the output but inside the loop itself, and the response is to knock out two poles while the remaining three keep the amplifier running normally. Recovery from clip is fast and the noise-shaping action of the loop (which is reinstated immediately after clip) insures that no noises other than regular clipping distortion remain inside the audio band..."

 

[Petros_Dalipis]

Re: Απάντηση: Νκορίασις......πως λέμε ψωρίασις.

Μήν μπερδεύεσαι έτσι. Είμαι σαφής και ξέρω τί λέω. Η πραγματική αντίσταση είναι σταθερή σε ένα ηχείο. Αυτό που αλλάζει είναι η μιγαδική. Αυτή φτιάχνει το διάγραμμα της εμπέδησης του ηχείου. Το Re δέν είναι συχνοτητοεξαρτώμενο, το Im είναι και το Ζ(εμπέδηση) είναι. Αυτό σου λέω. Τώρα αν διαφωνείς τι να σου πώ...δές παραδείγματα...

Το ξέρετε πιστεύω, ότι λέτε το ίδιο πράγμα, ε;

 

[Yiannis_B]

Απάντηση: Νκορίασις......πως λέμε ψωρίασις.

μα τι λες τώρα;

βάζεις την ισχύ που καταναλώνεται στον ημιαγωγό (I2*R) και;

καταρχήν ξεχνάς το θέμα "ψύκτρες" όταν αναφέρεσαι στην θερμότητα που τρώει το στοιχείο, αφετέρου οι δυνατότητες των ημιαγωγών μπορούν να είναι τραγικά υψηλές, τι λέμε τώρα, αυτό είναι που "καθορίζει" το μέγιστο ρεύμα;

Η τάση της τροφοδοσίας θα το καθορίσει, και εννοείται η συνολική υλοποίηση της τροφοδοσίας, γιατί τι να το κάνεις το ρεύμα όταν έχεις τρελές βυθίσεις τάσεις από ανεπαρκή τροφοδοσία; (1)

Η τάση είναι ο "βασιλιάς". Και μιλάμε για ενισχυτές τάσης. Για όνομα δηλαδή....

από την "άλλη" που λες, ναι, I=V/R, και εστιάζεις στο I όταν το V το "ορίζει" (σε σχέση φυσικά με το φορτίο); και αφού η τάση αλλάζει αναλόγως υλοποίησης τάσης τροφοδοσίας, πως μένει σταθερός ο λόγος V/R;(2) Ίσα ίσα το αντίθετο, δηλαδή ο λόγος V/R είναι η πιο μεταβαλλόμενη παράμετρος!!! Σε μια σωστή υλοποίηση, το V παραμένει σταθερό (ανεξαρτήτως R), ενώ ο λόγος V/R μεταβάλλεται αναλόγως μεταβολών του R (άλλα ρεύματα για κάθε φορτίο).

Η επικέντρωση στα ρεύματα (Ι) δεν έχει κανένα νόημα, διότι κατά βάση δεν εμπεριέχει στο συλλογισμό τις μεταβολές της τάσης (V), οι οποίες είτε προέρχονται από διαφορετική υλοποίηση με ίδιους ημιαγωγούς (άλλη τάση τροφοδοσίας V rail) είτε από πτώση τάσης σε καταπόνηση της τροφοδοσίας, όπου τα αμπέρ μπορεί ανέτως να κορυφώνουν, αλλά η δυναμική συμπίεση στο σήμα είναι γειάν σανς, καθώς μεταβάλλεται το κέρδος της ενισχυτικής βαθμίδας αναλόγως τάσης!
Νόημα σε ένα ενισχυτή τάσης έχει να ξέρεις κατά πόσο μπορεί να διατηρήσει σταθερή την τάση εξόδου του, ασχέτως φορτίου, νόημα που εμπεριέχει την επάρκεια ρευμάτων, τις δυνατότητες των ημιαγωγών ισχύος, κλπ κλπ κλπ!!!!

Τώρα θα σου πω κι εγώ ότι ……άλλα λέει η θεια μου και άλλα ακούν τα αυτιά μου.



(1):

H Safe Operating Area (SOA) των ημιαγωγών εξόδου (=τα επιτρεπτά όρια ισχύος απωλειών) καθορίζουν την ισχύ του ενισχυτή σε συγκεκριμένο φορτίο. (υποθέτοντας ικανό τροφοδοτικό, δηλαδή σταθερή V_rail).

(2)

Αυτο που παρεθεσα, ειναι οτι, μεγιστη ισχυ εχουμε, οταν η ταση V_out πλησιαζει την V_rail, και η αντισταση των ηχειων ειναι η ελαχιστη R_load_min. Τοτε P_max=(Vout_max)[SUP]2[/SUP]/R_out_min

Τοτε ο λογος V_out / R_load, γινεται μεγιστος.

 

[VLASSIS-S]

Μετα την θεωρητικη αναλυση , ξερει καποιος πως μεταφραζονται ολα αυτα σε πραγματικα οικιακα ηχοσυστηματα?

 

[Costas Coyias]

Απάντηση: Re: Νκορίασις......πως λέμε ψωρίασις.

Μετα την θεωρητικη αναλυση , ξερει καποιος πως μεταφραζονται ολα αυτα σε πραγματικα οικιακα ηχοσυστηματα?

Με λάμπες και βινύλια δε βγάζεις γκόμενα!

 

[Yiannis_B]

Απάντηση: Re: Νκορίασις......πως λέμε ψωρίασις.

Με λάμπες και βινύλια δε βγάζεις γκόμενα!

 

[costas EAR]

Απάντηση: Νκορίασις......πως λέμε ψωρίασις.

Βρε συ!Μήν μπερδεύεσαι!Κάθε αγωγός ,κάθε πυκνωτής ,κάθε πηνίο και κάθε υλικό που διαπερνάται απο ρεύμα αποτελείται απο μία εμπεδηση Ζ η οποία χωρίζεται σε δύο μέρη το πραγματικό και το φανταστικό. Επομένως έστω οτι θέλουμε να μελετήσουμε ένα καλώδιο. Αυτό θα χωρίζεται σε ένα Re κομμάτι και σε ένα Im. Το Im κομμάτι αναφέρεται σε αυτό που λές, είναι μέρος της μιγαδικής αντίστασης, δημιουργεί άεργο ισχύ, διαφορά φάσης κτλ.
Το Re κομμάτι και στο DC και στο AC παραμένει το ίδιο και είναι ίσο με το R του κυκλωματος*. Εφόσον λοιπόν ορίσουμε το καλώδιο σαν ένα κύκλωμα (όπως καλή ώρα κάνουμε στους κινητήρες) θα δείς (ή μάλλον έχεις δεί ήδη) οτι το ισοδύναμο αυτό έχει ωμικές αντιστάσεις, πηνία και πυκνωντες(σε ανάλογη συνδεσμολογία).

Μήν μπερδεύεσαι έτσι. Είμαι σαφής και ξέρω τί λέω. Η πραγματική αντίσταση είναι σταθερή σε ένα ηχείο. Αυτό που αλλάζει είναι η μιγαδική. Αυτή φτιάχνει το διάγραμμα της εμπέδησης του ηχείου. Το Re δέν είναι συχνοτητοεξαρτώμενο, το Im είναι και το Ζ(εμπέδηση) είναι. Αυτό σου λέω. Τώρα αν διαφωνείς τι να σου πώ...δές παραδείγματα...

*Όπως ξέρω οτι γνωρίζεις όταν λύνεις ένα κύκλωμα στο πεδίο της συχνότητας τότε προσθέτεις μεταξύ τους εμπεδήσεις (ή διαιρείς ή πολλαπλασιάζεις -ανάλογα). Θα θυμάσαι οτι στους μιγαδικούς αριθμούς το πραγματικό προστίθεται με πραγματικό και το φανταστικό με φανταστικό. Οπότε το συνολικό κύκλωμα πάντα σταθερό Re μιας και οι αθροίσεις των συντελεστών του Re δέν έχουν κάπου τη συχνότητα(ή την φάση, ή το ω)...Παίξτο λίγο στο μυαλό σου και θα καταλάβεις τί λέω...

Πραγματικά δυσκολεύομαι να στο αναλύσω απο εδώ. Ίσως θα ήταν καλύτερα live σε ένα χαρτί με πρακτικό παράδειγμα...

Τι να μη μπερδευομαι βρε; Τα ίδια πράγματα λέμε!

 

[costas EAR]

Απάντηση: Νκορίασις......πως λέμε ψωρίασις.

Με λάμπες και βινύλια δε βγάζεις γκόμενα!

ωχ, αυτό πρέπει να 'τσουξε...

 

[costas EAR]

Απάντηση: Νκορίασις......πως λέμε ψωρίασις.

Τώρα θα σου πω κι εγώ ότι ……άλλα λέει η θεια μου και άλλα ακούν τα αυτιά μου.



(1):


(2)

Αυτο που παρεθεσα, ειναι οτι, μεγιστη ισχυ εχουμε, οταν η ταση V_out πλησιαζει την V_rail, και η αντισταση των ηχειων ειναι η ελαχιστη R_load_min. Τοτε P_max=(Vout_max)[SUP]2[/SUP]/R_out_min

Τοτε ο λογος V_out / R_load, γινεται μεγιστος.

Αυτό βρε είναι ευκόλως εννοούμενο!

Άλλα λέω κ δε διαφωνώ με αυτό. Σαφώς ξέρουμε που είναι η μέγιστη ισχύς. Θέτω την έννοια αναγωγής της μέγιστης ισχύος από το τυπικό ελάχιστο φορτίο των 2 ωμ στα 8 με υποτετραπλασιασμό ως πιο αξιόπιστο κριτήριο ισχύος για Γενική χρήση.

 

[teachertza]

Re: Απάντηση: Νκορίασις......πως λέμε ψωρίασις.

Τι να μη μπερδευομαι βρε; Τα ίδια πράγματα λέμε!

Οκ τότες!!!

 

[costas EAR]

Απάντηση: Νκορίασις......πως λέμε ψωρίασις.

http://blogs.sch.gr/sachinidi/files/2010/09/tt10f.pdf
Όποτε τροφοδοτείται ένα ηχείο με σήμα από έναν ενισχυτή-δηλαδή με εναλασσόμενο ρεύμα- η εφαρμοζόμενη τάση στους ακροδέκτες του ηχείου και το ρεύμα που θα τον διαρρέει είναι ανυσματικά μεγέθη.Ανάλογα με το χαρακτήρα της εμπέδησης του ηχείου (ωμικός-επαγωγικός-χωρητικός) το άνυσμα του αποδιδομένου ρεύματος θα βρίσκεται αντίστοιχα σε φάση(διαφορά φάσης 0),σε επιπορεία(καθυστέρηση) ή σε προπορεία κατά π/2(διαφορά φάσης 90 μοιρών) ως προς το άνυσμα της εφαρμοζόμενης τάσης.

Σ'ένα αμιγώς επαγωγικό φορτίο το μέγιστο ρεύμα από τον ενισχυτή έπεται κατά 90 μοίρες ύστερα από την εφαρμογή της ομόλογης τάσης μειώνοντας το συντελεστή ισχύος,ενώ το αμιγώς χωρητικό φορτίο θα διαρρεόταν από το μέγιστο ρεύμα κατά 90 μοίρες προτού η τάση φτάσει στην ομόλογη τιμή.
Οι μεταπτώσεις της μιγαδικής συμπεριφοράς γιά τη σύνθετη αντίσταση σε διαφορετικές ενδιάμεσες καταστάσεις-συναρτήσει της συχνότητας- θα συνεπάγονται αντίστοιχες αυξομειώσεις του συντελεστή ισχύος στο κύκλωμα την εκάστοτε χρονική στιγμή.Τα ιδεατά όρια διαρκώς θα μετακινούνται.

Ευχαριστίες στον Y_B γιά το...βιβλικό σύνδεσμο.Χαρακτηριστικά αποσπάσματα γιά τα φαινόμενα αποκοπής (κλιπάρισμα εις την...Ελληνικήν):

"Amplifiers clip more frequently than some realize. This is especially the case on well recorded music where the dynamic range has been well preserved...

...The dynamic range that must be reproduced is strongly influenced by the crest factor of the music being played. This is the ratio of the average power to the maximum
power that occurs on peaks...

...Consider program material with a 14-dB crest factor where loudspeakers with an efficiency of 83-dB SPL at 1 meter are being driven. Assume that realistic levels are being played such that the average SPL at 1 meter is 96 dB from each channel, on average (the level at the listening position will be considerably less).
The average power must be +13 dB-W, or 20 W. The maximum power on the peaks will be 14 dB higher, corresponding to a factor of 25. Thus the amplifier must be rated at no less than 500 W per channel if it is not to clip...

...A percussive CD track was played through loudspeakers with a sensitivity of 84 dB. A 250-W amplifier was used. The music was played at a realistic but not overly loud level in a 400 square-foot hotel room. Average power hovered between 1 and 2 W. Power peaks exceeded 260 W, clipping the power amplifier...

(σελ.364-365):...The cleanest of solid-state power amplifiers will neatly clip the peaks off the signal. Many solid-state amplifiers will suffer what is called sticking or overhang. Such amplifiers go into clipping cleanly, but don’t come out of clipping cleanly when the amplitude demanded by the program falls below the clipping point. Instead, such amplifiers stick to higher clipped level for a brief instant and then fall more quickly down to the level required by the signal. Such a waveform is shown in Figure 17.1. Here we have also shown the waveform of the difference between the correct output and the actual output. Notice that the waveform includes spikes in the area where the sticking has occurred. These are noticeable and objectionable...

...Negative feedback can exacerbate undesirable clipping behavior...Negative feedback sharpens up the clipping edges. This happens largely because the gain from input to output at the onset of clipping attempts to go from the closed-loop gain to the open-loop gain. This happens because there is no global negative feedback once the amplifier clips...

If an amplifier must clip it is important that it clips cleanly to achieve the highest sound quality. Ideally, power amplifiers should clip softly, but even when they clip hard, as most solid-state amplifiers do, it is important that there be no sticking or other failure to come out of the clipped state quickly..."


Και γιά να συνδεθούμε ξανά με το αρχικό θέμα των Ncore (απόσπασμα από την τεχνολογική τους παρουσίαση):

"...The exact oscillation criterium has a second function:to point out whether there are any unwanted solutions i.e. if the amplifier isn’t liable to “go unstable” that is, operate at another frequency. This happens when the amplifier clips. If near clipping more than one solution exists, the amp may restart at the wrong solution. This may be the right moment to insert a plot of the exact oscillation criterium of such an amplifier (an NC1200 prototype).Different curves belong to different duty cycles, and solutions appear as downward zero crossings. There are two, one at 500kHz and one at 26kHz.
We have three lines of attack. Firstly no unwanted solutions might exist. This is how UcD works. Even with no load, there was only one viable switching frequency.Secondly the unwanted solution(s) may be unreachable.This is the case in the example above. As the duty cycle approaches 100%, the graph dips below zero less and less until it no longer crosses zero at all right before clip. The unwanted solution doesn’t exist near clipping so there’s no way for the amp to hop from 500kHz to 26kHz.Thirdly, if nothing else helps, some arrangement in the modulator may detect clipping and simply remove a few poles from the loop until the coast is clear.I must admit that making any unwanted solutions unreachable is very geeky but in the end the active stabilizer won the plot.

...In the case of amplifiers,previous attempts centered either on detecting clip and holding all integrators in reset, or on letting the integrators clip intentionally near maximum modulation.The former has the advantage of being very clean and responding only when needed. The latter is very simple, but recovers quite noisily and is liable to be triggered by fast-slewing signals without being anywhere near clipping.

...Basically, it is a half-way house between the two where the onset of clipping is detected not at the output but inside the loop itself, and the response is to knock out two poles while the remaining three keep the amplifier running normally. Recovery from clip is fast and the noise-shaping action of the loop (which is reinstated immediately after clip) insures that no noises other than regular clipping distortion remain inside the audio band..."

υπάρχουν κι άλλες λύσεις αλλά σαφώς είναι άξια προσοχής κ ανάλυσης η λύση του μπρουνο. Νομίζω πως ο μόνος λόγος που επιτρέπει κλιπαρισμα στην υλοποίηση αυτή, είναι η σχετικά χαμηλή ισχύς των τελικών σταδίων. Αλλιώς θα ήταν εύκολο να διακόπτει τη λειτουργία τους σε τυχόν τέτοιες συνθήκες, προφανώς με την ίδια τεχνική.

Εννοείται δε πως κάθε ενισχυτής audio, καθώς ασχολείται με ήχο, συνεχές ρεύμα θα φτιάξει μόνο στο ...κλιπαρισμα! Και κει θα είναι η μόνη στιγμή που θα τον απασχολεί μόνο η καθαρά ωμικη αντίσταση του φορτίου. Άλλη χρησιμότητα δε βρίσκεται στο χώρο του ήχου...

 

[VLASSIS-S]

Re: Απάντηση: Re: Νκορίασις......πως λέμε ψωρίασις.

Με λάμπες και βινύλια δε βγάζεις γκόμενα!

Ευτυχως που δεν με αφορα .....

 

[Valve Audio Acoustics]

Απάντηση: Re: Νκορίασις......πως λέμε ψωρίασις.

ρε βαλτε ρε κανα παραδειγμα ευκολο, με λάμπες, να καταλαβαινουμε κι εμεις οι ασχετοι οι αναλογικοι,,,!

Ας το παμε πολυ απλα !!!! αυτη η ενεργεια που παραγει η κινηση του γουφερ σου , καθοτι ειναι ενα μοτερ[πηνιο μεσα σε μαγνητικο πεδιο] επιστρεφει στην πηγη [ενισχυτη] .
Αν τωρα εχεις εναν κλασσικο λαμπατο με μετασχηματιστη εξοδου , πολλαπλασιαζεται επι του Ν .
Αυτο εχει σαν αποτελεσμα να [τσακιζει ] το σουινγκ των λυχνιων εξοδου!
Ολα αυτα εαν και εφοσον δεν εχει μπει στο παιχνιδι η αναδραση.
Καπου εδω αρχιζει και η μαεστρια του καθε σχεδιαστη -κατασκευαστη λαμπατων ενισχυτων.
Μπορει να παιξει πρωτα με μια αναδραση κατ ευθειαν πανω απο τις ανοδους των λυχνιων εξοδου, ως μια δευτερη [αμυνα] που για καποιο μικρο χρονικο διασστημα να αμυνεται πολυ καλα !!! βλεπε METHEXI. και σε συνδιασμο με μια ολικη να εχεις αριστα αποτελεσματα!!!!
Το παραπανω επιρεαζει λιγοτερο τους OTL!!!!!!
Μπορεις να καταλαβεις γιατι΄;

 

[Bhutia]

Απάντηση: Re: Νκορίασις......πως λέμε σκωρίασις.

Μετα την θεωρητικη αναλυση , πώς μεταφραζονται ολα αυτα σε πραγματικα οικιακα ηχοσυστηματα?

Η πλειοψηφία των οικιακών ηχοσυστημάτων δεν περιλαμβάνει κιλοβατικούς ενισχυτές ή ηχεία με υψηλή ευαισθησία και ιδανική σύνθετη αντίσταση.Καλούνται δε συχνά ν'αναπαράγουν ηχογραφήσεις ικανοποιητικής δυναμικής περιοχής σε στάθμες που χαρακτηρίζονται εθιμικά ως ΄΄ρεαλιστικές΄΄.Έστω και αν η μέση στάθμη αναπαραγωγής κείται εντός της ωφέλιμης ζώνης γιά δεδομένο συνδυασμό ενισχυτή-ηχείου,στις προσληφθείσες ακουστικές εντυπώσεις συντελούν εν μέρει και παράγωγα συμβάντων αποκοπής κατά τις κορυφώσεις του προγράμματος,όπως και ενδεχόμενη αλληλεπίδραση των παραγώγων με το χώρο.Ακόμα και αν τα ίδια τα συμβάντα αποκοπής έχουν απειροελάχιστη διάρκεια,η κατάσταση που μεσολαβεί ωσότου ο ενισχυτής να επανέλθει στην ωφέλιμη ζώνη λειτουργίας μπορεί να διαρκέσει αρκετό διάστημα ώστε να συμβάλει στην αντιλαμβανόμενη ακουστική απόδοση του συνόλου.Αυτά τα γεγονότα συνεπάγονται τα εξής:

-Προκύπτουν πιό αξιόπιστα συμπεράσματα όταν η σύγκριση δύο ενισχυτικών σταδίων πραγματοποιείται σε χαμηλότερες στάθμες από εκείνες που συνηθίζονται,εφόσον αποφαινόμαστε επί μουσικών σημάτων και όχι επί ήχων από συγκρούσεις ή εκρήξεις.

-Είναι απαραίτητο οι συνδυασμοί ενισχυτή-ηχείων που χρησιμοποιούμε ν'αποδίδουν ελκυστικά σε χαμηλές και μεσαίες στάθμες εντός περιβάλλοντος με χαμηλό θόρυβο υποβάθρου,ούτως ώστε να μη δημιουργείται έντονη ανάγκη ν'αυξάνουμε τη στάθμη ακρόασης.Γιά το λόγο αυτό επίσης οφείλουμε να διατηρούμε το ακουστικό μας σύστημα σε κατάσταση τέτοια,ώστε να είναι σε θέση να εκτιμά στάθμες χαμηλότερες των εκκωφαντικών.

-Γιά τις περιπτώσεις όπου η αύξηση της στάθμης γίνεται αναπόφευκτη,παίζει κρίσιμο ρόλο η συμπεριφορά του ενισχυτικού σταδίου επί της ζώνης πριν και μετά από κάθε συμβάν αποκοπής.

 

[Yiannis_B]

Απάντηση: Νκορίασις......πως λέμε ψωρίασις.

Αυτο που παρεθεσα, ειναι οτι, μεγιστη ισχυ εχουμε, οταν η ταση V_out πλησιαζει την V_rail, και η αντισταση των ηχειων ειναι η ελαχιστη R_load_min. Τοτε P_max=(Vout_max)[SUP]2[/SUP]/R_out_min

Τοτε ο λογος V_out / R_load, γινεται μεγιστος.

Αυτό βρε είναι ευκόλως εννοούμενο!

Άλλα λέω κ δε διαφωνώ με αυτό. Σαφώς ξέρουμε που είναι η μέγιστη ισχύς. Θέτω την έννοια αναγωγής της μέγιστης ισχύος από το τυπικό ελάχιστο φορτίο των 2 ωμ στα 8 με υποτετραπλασιασμό ως πιο αξιόπιστο κριτήριο ισχύος για Γενική χρήση.

Sorry, αλλά ο διευθυντής της συντήρησης του ΑΗΣ, με αποπροσανατόλισε, μπαίνοντας στον οικίσκο με τα drives για τις δοκιμές λειτουργίας του Unit_3…στο ένα παράθυρο το AVsite, στο άλλο το DriveWindow….…οπότε έφαγα την τελευταία πρόταση...

Δυο ενισχυτές με εξίσου ικανά PSU (την ίδια πτώση τάσης ΔV στο μέγιστο ρεύμα I_out_max), και τους ίδιους ημιαγωγούς και heat sink, με το ίδιο κατασκευαστικό κόστος δηλαδή, [FONT=&amp] μπορούν να έχουν τελείως διαφορετική αποδιδόμενη ισχύ στα 4 Ohm [/FONT][FONT=&amp]π.χ., λογω υιοθέτησης διαφορετικής τάσης τροφοδοσίας στο τροφοδοτικό τους. [/FONT]

Ποιος είναι καλύτερος και γιατί?

A. Π.χ. O ενας κατασκευαστης δινει R_load_min=2 Ohms, όπου δίνει και την Pmax=400W @ 2 Ohm.

Αυτος ο ενισχυτης δινει σιγουρα 200W@4Ohms και 100W@8Ohms.

Άρα το μέγιστο ρεύμα αυτού του ενισχυτή είναι

I_out_max=SQRT(Pmax/R_out_max)=14,4 A

και η μέγιστη τάση εξόδου:
Vout_max=I_out_max * R_load_min= 14,4 A * 2Ohm = 28,8 V.

Β. Πάμε τώρα στον δεύτερο κατασκευαστή, ο οποίος επιλέγει και αυτός τους ίδιους ημιαγωγούς εξόδου, για να φτιάξει ένα ενισχυτή ίδιου κοστολογίου με τον πρώτο.

Αυτός όμως επιλέγει R_load_min=4 Ohms. Δεν δουλεύει παρακάτω γιατί βγαίνει εκτός SOA.

Αυτός ο ενισχυτής θα αποδώσει για I_out_max=14,4 A, Pmax@4Ohm= 14,4[SUP]2[/SUP] * 4=800W @ 4 Ohms.

Η μεγίστη τάση εξόδου αυτού του ενισχυτή θα είναι:

Vout_max=I_out_max * R_load_min= 14,4 A * 4Ohm = 57,6 V.

O ενισχυτής αυτός στα 8 Ohm θα δώσει ισχύ (Vout_max)[SUP]2[/SUP] /8=400W @ 8 Ohms.

Άρα δυο ενισχυτές A και Bτου ίδιου κατασκευαστικου κοστους και που χρησιμοποιουν τους ιδιους ημιαγωγους στο σταδιο εξοδου, μπορουν εχουν τις παρακατω τελειως διαφορετικες μετρησεις :

Ενισχυτής Α: 100W@8, 200W@4, 400W@2, R_load_min=2 Ohm

Ενισχυτής B: 400W@8, 800W@4, R_load_min=4 Ohm.

 

[gstriftos]

Απάντηση: Νκορίασις......πως λέμε ψωρίασις.

Συμπέρασμα:
Ο ενισχυτής Β δεν κάνει για panel..