- Μηνύματα
- 38.221
- Reaction score
- 92.112
Εμείς εδώ στο Ελλάδα Αλέξανδρε έχουμε πολύ ψηλά τη μύτη, με ότι και αν καταπιαστούμε, στο ποδήλατο δε του έχουμε βγάλει τα μάτια....με όλη τη σημασία της λέξης.
Έχουμε καλούς αθλητές, δυνατούς αθλητές, χωρίς όμως ταπεινότητα, εκεί είναι για εμένα όλο το μυστικό. Κάνουμε πως τα ξέρουμε όλα, παριστάνουμε τους καμπόσους, τις βγάζουμε και τις μετράμε σε όποια ευκαιρία μας δοθεί...
Με λείπει το διαπιστώνω σε όποια παρέα βρεθώ, λίγοι είναι αυτοί που ξέρουν τι κάνουν και πως να δουλέψουν, και αυτοί συνήθως ξεχωρίζουν.
Πριν λίγο ήμουν σε μια συνάντηση γονέων, μιας παιδικής ομάδας. Τα παιδιά που θα ξεχωρίσουν φαίνονταν από μακριά, φαίνονταν λόγο παιδείας.
Μη σου πω τις εντυπώσεις μου από την ομάδα ποδοσφαίρου του γιου μου (10 ετών). Είναι γνωστό ότι μισώ το ποδόσφαιρο όχι ως άθλημα αλλά ως πόλο έλξης των κάγκουρων που έχω σε απόσταση.
Βλέποντας (για λίγο) το κάθε παιδί καταλαβαίνεις την παιδεία που ανέφερες. Ευτυχώς στην ομάδα του τα παιδιά είναι μέσα στα όρια. Όταν όμως παίζουν αγώνες με άλλες ομάδες είναι δύσκολο να μην κράξεις την κατάντια. Έχω βιώσει γονείς να έρχονται με σπρέι καραμούζες και να βρίζουν τα παιδιά των αντιπάλων και τους διαιτητές...
Η μόνη συμβουλή που δίνω στον δικό μου είναι να παρατηρεί πώς δουλεύει το άθλημα γιατί κι έξω στη ζωή η λειτουργία της καθημερινότητας είναι αντίστοιχη.
Ένα άλλο μεγάλο θέμα συζήτησης είναι το οικονομικό (τι περίεργο...).
Ο ταλαντούχος νεαρός αθλητής πρέπει να πάρει μία σημαντική απόφαση που απαιτεί ωριμότητα σχεδόν ανύπαρκτη στην ηλικία του: Αν θέλει να προχωρήσει στην αθλητική του καριέρα πρέπει να διαλέξει μεταξύ πρωταθλητισμού και σπουδών/επαγγελματικής αποκατάστασης. Δεν θα υπάρχει χρόνος και για τα δύο.
Αν επιλέξει το άθλημα, και αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο ή μπάσκετ σε μεγάλες ομάδες, την πάτησε. Να είσαι πρωταθλητής με άδειες τσέπες κι όταν περάσεις τα 30 και τελειώσει η όποια καριέρα, να βρίζεις για τις αποφάσεις σου. Χώρια ότι για να είσαι πρωταθλητής με βλέψεις για εξωτερικό, χρειάζονται πολλά λεφτά κι αν δεν τα 'χεις δεν θα μάθεις ποτέ τα αθλητικά σου όρια.
Ξέρω προσωπικά αρκετούς πρώην πρωταθλητές σε διάφορα αγωνίσματα που τώρα στα 40+ παιδεύονται με βασικό μισθό. Να τον χ3σω τον πρωταθλητισμό χωρίς υλική ανταμοιβή.