Ο σχεδιασμός ηχείων (και μεγαφώνων) είναι μια διαδικασία συμβιβασμών. Κάθε σχεδιαστής ακολουθεί τον δικό του δρόμο, σχεδιάζοντας όπως αυτός νομίζει ότι είναι καλύτερα (όπως του 'ρθει δηλαδή). Οι χαϊεντάδες αυτό το ανάγουν σε ηχητική ταυτότητα ή άποψη, καθώς τους βοηθά να δικαιολογήσουν την επιλογή τους. Για παράδειγμα, συνήθως σε setup με συγκεκριμένες μάρκες ηχείων που δεν έχουν μπάσα, οι ιδιοκτήτες εξαίρουν συστηματικά την συμπεριφορά του συστήματος στις μεσαιοϋψηλές υποβαθμίζοντας το πρόβλημα με διάφορους τρόπους, είτε δηλώνοντας ότι δεν χρειάζεται περισσότερο (πράγμα που αντικειμενικά δεν στέκει) είτε ότι τους αρκεί (που στέκει αλλά δεν μας ενδιαφέρει). :116:
Η συμφασική απόκριση είναι εφικτή σε όλα τα ηχεία, αλλά σε συγκεκριμένο κατά περίπτωση άξονα, ο οποίος σε όλες τις περιπτώσεις είναι ο άξονας του τουήτερ. Το πρόβλημα των πολύδρομων ηχείων έγκειται στην αλλοίωση της απόκρισής τους εκτός του άξονα για τον οποίον έχει υπολογισθεί το κρος, και τα ενεργά δεν αποτελούν εξαίρεση - και εδώ ακριβώς πλεονεκτούν τα ομόκεντρα, καθώς η απόκρισή τους δεν αλλάζει (πολύ) εκτός άξονα. Τα πλεονεκτήματα των δίδρομων έναντι των τρίδρομων είναι αφ' ενός το μειωμένο κόστος και, αφ' ετέρου, το μικρό άνοιγμα των μεγαφώνων, κάτι εκ των ων ουκ άνευ για χρήση near field.
Η πλάκα είναι όπως τα μπάσα. Καλύτερα να έχεις παραπάνω απ' όσα χρειάζονται παρά να μην έχεις καθόλου. Εξάλλου ο έχων πλάκα, μπορεί να τη "σπάσει" και να την "αλλάξει" κατά το δοκούν. :137:
Η πλάκα (όπως και τα μπάσα άλλωστε) εξαρτάται από τον περιβάλλοντα χώρο καθώς και τα αντικείμενα (έμψυχα ή άψυχα) που βρίσκονται εντός του. Κάποια την απορροφούν και κάποια την ενισχύουν. :137:
Αφού με το ζόρι ακούμε τα tweeters, τα super μας έλειπαν!:116:
Δεν χρειάζεται να τα ακούς! Θα σου ποστάρω σχετικό άρθρο σύντομα!
