Quantum Of Solace (2008)

[Cine Gear]

Μία μέρα πριν την πρεμιέρα της νέας ταινίας με ήρωα τον Τζέιμς Μποντ, ας δούμε μερικούς από τους μεγαλύτερους αληθινούς κατασκόπους στην Ιστορία.

Οι μεγαλύτεροι κατάσκοποι στη σύγχρονη ιστορία

Ο Τζέιμς Μποντ προβάλλει στα μάτια των περισσοτέρων από εμάς ως ο ιδεότυπος του μυστικού πράκτορα. Ωστόσο, ο βίος και η πολιτεία των μεγαλύτερων κατασκόπων στη σύγχρονη ιστορία δείχνει ότι στο ευγενές άθλημα της συλλογής πληροφοριών έχουν διακριθεί άνθρωποι πέραν πάσης υποψίας.

Μάτα Χάρι (1876-1917)

Γεννημένη στο Leeuwarden της Ολλανδίας το 1876, η Μάτα Χάρι είναι μια από τις πρώτες γυναίκες διπλές κατασκόπους. Έδρασε για λογαριασμό της Γερμανίας και της Γαλλίας κατά το Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σε ηλικία 19 χρόνων παντρεύτηκε έναν αξιωματικό του στρατού και τον ακολούθησε στην τότε Ολλανδική αποικία της Ιάβας. Μετά την αποτυχία του γάμου της και το θάνατο του ενός από τα δύο παιδιά της επέστρεψε στην Ευρώπη και το Παρίσι δουλεύοντας για πολλά χρόνια ως στριπτιζέζ και συνοδός υψηλόβαθμων στρατιωτικών.

Το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, βρήκε τη Μαργκαρέτα Ζέλε, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, να πλησιάζει τα σαράντα και τα οικονομικά της σε κακή κατάσταση. Έτσι, όταν την προσέγγισε η γερμανική μυστική υπηρεσία δεν χρειάστηκε πολύ για να αποφασίσει να συνεργαστεί μαζί της παρέχοντας πληροφορίες.

Η εργατικότητα της, το απαράμιλλο κάλλος και ο κοσμοπολίτικος αέρας της άρχισαν σύντομα να αποδίδουν καρπούς. Ακόμα περισσότερους καρπούς φυσικά απέδωσε η συνεργασίας της με τις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες.

Τον Ιανουάριο του 1915,μετά από μερικούς μήνες διπλής δράσης, συνελήφθη και δικάστηκε για προδοσία. Εννέα μήνες αργότερα εκτελέστηκε από γαλλικό απόσπασμα.

Τζούλιους και Εθελ Ρόζενμπεργκ (1915, 1918 – 1953)

Ο Τζούλιους και η Εθελ Ρόζενμπεργκ ήταν ένα ζευγάρι Αμερικάνων κομμουνιστών που εκτελέστηκαν το 1953 για κατασκοπεία κατά των ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια της δράσης τους, που διήρκεσε από το 1942 μέχρι περίπου το 1950, παρείχαν στην KGB χιλιάδες έγγραφα που αφορούσαν κατασκευαστικές λεπτομέρειες του μαχητικού αεροσκάφους P-80 της Lockheed. Οι απόρρητες αναφορές για τις εταιρείας Emerson Radio και ειδικότερα τα σχέδια μιας ασφάλειας χρησιμοποιήθηκαν πολύ αργότερα για την κατάρριψη ενός αμερικάνικου U2.

Η σύλληψη και η επακόλουθη καταδίκη τους ήταν παράλληλα η αρχή της περιόδου του Μακαρθισμού!

Όλντριτς Έιμς (1941)

Ο Όλντριτς Έιμς ήταν ένας πρώην υπάλληλος της CIA στον τομέα της αντικατασκοπίας. Μέχρι που το 1985 αποφάσισε να αλλάξει στρατόπεδο μπαίνοντας στην πρεσβεία της Σοβιετικής Ένωσης. Οι λόγοι της προδοσίας του Ειμς δεν ήταν ιδεολογικοί αλλά καθαρά οικονομικοί. Προσφέροντας πληροφορίες αντί αμοιβής είχε σκοπό να αντιμετωπίσει προσωπικά χρέη.

Την ίδια χρονιά οι αξιωματούχοι της CIA παρατήρησαν ότι έχαναν κατασκόπους με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς από το συνηθισμένο αλλά για άγνωστους λόγους δεν υποπτεύθηκαν πιθανή διείσδυση της KGB. Όταν το FBI ανέλαβε τη διερεύνηση της υπόθεσης αποκάλυψε τη δράση του Ειμς και φοβούμενο ότι θα αυτομολήσει στο ανατολικό μπλοκ τον συνέλαβε στο αεροδρόμιο της Ουάσιγκτον μαζί με τη γυναίκα του. Αργότερα εκτελέστηκε στην ομοσπονδιακή φυλακή του Άλενγουντ της Πενσιλβάνια.

Τζιάκομο Καζανόβα 1725-1798

Περισσότερο γνωστός για τις ερωτικές του επιδόσεις και το βιβλίο «Η ιστορία της ζωής μου», που είναι η καλύτερη περιγραφή της ζωής στο 18ο αιώνα που διασώζεται, ο Καζανόβα ήταν κατάσκοπος για τις αρχές της πόλεις και τους Ενετούς Ανακριτές.

Εξαιτίας της οικονομικής υποστήριξης που είχε η μητέρα του από διάφορους πατρώνους της τέχνης, είχε τη δυνατότητα να σπουδάσει και γίνει μεταξύ άλλων δικηγόρος. Οι ερωτικές του σχέσεις με διάφορες ισχυρές γυναίκες της εποχής του έδωσαν δύναμη.

Ωστόσο το πάθος του για τη χαρτοπαιξία αλλά η αυτοκαταστροφική του φύση τον εμπόδισαν από το να δημιουργήσει μια περιουσία. Σε μια περίπτωση λέγεται ότι έχασε το ισοδύναμο του ενός εκατομμυρίου ευρώ σε μια νύχτα.

Το 1872 και μετά από δύο χρόνια δράσης εξορίστηκε από την πόλη για τη διασπορά φημών εναντίων ενός ισχυρού πατρικίου της Βενετίας.

Κλάους Φουχς (1911-1988)

Ο Κλάους Φουχς γεννήθηκε στο Ρούσελχαϊμ της Γερμανίας στις 19 Δεκεμβρίου 1911. Τη δεκαετία του 1930 και όντας μέλος του γερμανικού κομμουνιστικού κόμματος διέφυγε στη Βρετανία όπου και σπούδασε μαθηματικά και φυσική. Για ένα μικρό διάστημα εργάστηκε στο βρετανικό πρόγραμμα για την κατασκευή ατομικής βόμβας παρέχοντας πληροφορίες σε σοβιετικούς κατασκόπους.

Το 1943 μετέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου και εργάστηκε στο Πρόγραμμα Μανχάταν συμβάλλοντας σε πολλούς θεωρητικούς υπολογισμούς για τη ατομική διάσπαση και αργότερα στη σχεδίαση της πρώτης βόμβας υδρογόνου.

Ιστορικά έχει αποδειχτεί ο οι πληροφορίες που παρείχε στους σοβιετικούς χρησιμοποιήθηκαν περισσότερο για τον έλεγχο των επιστημόνων παρά για την επίλυση προβλημάτων του δικού τους ατομικού προγράμματος. Ωστόσο κάποια στοιχεία σχετικά με τον εμπλουτισμό ουρανίου επέτρεψαν στους σοβιετικούς να ξέρουν ότι οι ΗΠΑ δεν ήταν έτοιμες για πυρηνικό πόλεμο μέχρι τις αρχές τις δεκαετίας του πενήντα.
Το 1946 καταδικάστηκε σε 14 χρόνια φυλάκισης, εκτίοντας τα 9 προτού επιστρέψει στην Ανατολική Γερμανία.

Ρίτσαρντ Σόργκε (1895-1944)

Ο Ρίτσαρντ Σόργκε θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους κατασκόπους των Σοβιετικών στην Ιαπωνία πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Γεννημένος στο Μπακού του Αζερμπαιτζάν και ανηψιός ενός από τους στενούς συνεργάτες του Καρλ Μαρξ υιοθέτησε την κομουνιστική ιδεολογία κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης του από τραυματισμό στον Α’ παγκόσμιο Πόλεμο.

Το Μάιο του 1933 η Σοβιετική Ένωση τον έστειλε στο Τόκιο για να οργανώσει ένα δίκτυο κατασκόπων κάτι που έκανε με ιδιαίτερη επιτυχία. Στις 14 Σεπτεμβρίου πληροφόρησε τον Κόκκινο Στρατό ότι οι Ιάπωνες δεν είχαν σκοπό να επιτεθούν παρά μόνο αν οι γερμανοί καταλάβουν τη Μόσχα ή ξεσπάσει εμφύλιος στη Σιβηρία. Αυτό επέτρεψε στους Σοβιετικούς να μετακινήσουν μεγάλες μονάδες στρατού και να αναστρέψουν την κατάσταση στη μάχη του Στάλινγκραντ. Μια άλλη επιτυχία ήταν η ακριβής προειδοποίηση των Συμμάχων για την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ.

Η δουλειά του Σόργκε θεωρείται ότι εμπόδισε την επικράτηση των Ναζί στο Β’ΠΠ, διατήρησε το Στάλιν στην ηγεσία του Κομουνιστικού Κόμματος και της Σοβιετικής ένωσης και διαμόρφωσε τη πρόσφατη μεταπολεμική ιστορία όπως τη γνωρίζουμε σήμερα.

Ο Σόργκε συνελήφθη το 1941 στο Τόκιο και παρά τους βασανισμούς που υπέστη αρνήθηκε όλους τους δεσμούς του με τη Σοβιετική Ένωση. Για την προσφορά του τιμήθηκε μετά θάνατο με τον τίτλο του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωση

​

 

[Cine Gear]

Quantum of Solace


Ντάνιελ Κρεγκ (Τζέιμς Μποντ)

«Πώς ξεφεύγω από την τρέλα του Τζέιμς Μποντ; Πηγαίνω στις ΗΠΑ με τη σύντροφο και το αυτοκίνητό μου και διαλέγω μια κατεύθυνση. Οταν πλέον έχω αφήσει πίσω μου τις πόλεις και βρίσκομαι στη μέση του πουθενά, δεν με νοιάζει τίποτα. Ακόμη κι αν κάποιοι με αναγνωρίζουν δεν μου δίνουν ιδιαίτερη σημασία, γιατί έχουν άλλα πράγματα στο μυαλό τους. Τη δουλειά τους, την οικογένειά τους, τη ζωή τους. Αν δεν είχα τη δυνατότητα να το κάνω αυτό, να δραπετεύω με αυτό τον τρόπο, τώρα θα είχα τρελαθεί. Ο πραγματικός κίνδυνος είναι να χάσω την επαφή με τον εαυτό μου. Γιατί επί έξι μήνες κάνω γυρίσματα, τρεις μήνες νωρίτερα προετοιμάζομαι και μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων κάνω την προώθηση της ταινίας. Ευτυχώς όμως έχω μια υπέροχη οικογένεια και μερικούς πραγματικά καλούς φίλους, που μου κάνουν τη ζωή δύσκολη όταν ξεφεύγω και νομίζω ότι είμαι ο Τζέιμς Μποντ εκτός πλατό. Πιστεύω ότι το να συμμετέχεις ο ίδιος στις επικίνδυνες σκηνές κάνει τη μεγάλη διαφορά. Οσο καλά κι αν είναι τα ψηφιακά εφέ, όσο πετυχημένο κι αν είναι το ντουμπλάρισμα, δεν συγκρίνονται με τίποτα με το ξάφνιασμα που νιώθει ο θεατής όταν σε αναγνωρίζει σε μια ριψοκίνδυνη σκηνή. Δεν τα πάω καλά με τα ύψη. Δεν είμαι αθλητής, αν και πάντα μου άρεσε να διατηρώ τη φόρμα μου όταν δεν παρέπαια στο αλκοόλ. Ετσι, τα “ακροβατικά” του Τζέιμς Μποντ είναι πρόκληση. Τα κάνω γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα τα βάλω με τον εαυτό μου όταν θα είμαι εξήντα χρόνων. Τώρα είμαι σαράντα και έχω ακόμα τη δυνατότητα να ταλαιπωρώ το σώμα μου».

Ολγκα Κιριλένκο (Καμίλ)

«Το κίνητρο της Καμίλ είναι η εκδίκηση. Γνωρίζει τον άνθρωπο που σκότωσε τους γονείς της μπροστά στα μάτια της όταν ήταν μικρό κορίτσι. Ξέρει τι θέλει και είναι αποφασισμένη. Δεν είναι το τυπικό κορίτσι του Μποντ και είναι μία από τις ελάχιστες γυναίκες που εμφανίζονται στις ταινίες της σειράς και δεν κοιμούνται μαζί του. Για το ρόλο συνεργάστηκα με διαφορετικούς ανθρώπους. Αλλος για τις σκηνές δράσης στο σκάφος, άλλος για τις σκηνές πάλης, άλλος για τις σκηνές οδήγησης. Σε μια σκηνή, ο Γκριν (Ματιέ Αμαλρίκ) με ρίχνει από μια πολύ ψηλή σκάλα. Οταν είδα το ύψος για πρώτη φορά, σκέφθηκα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να τα καταφέρω, καθώς έχω υψοφοβία. Δεν μπορώ καν να περπατήσω στο μπαλκόνι του διαμερίσματός μου. Ομως η ομάδα που μας υποστήριζε στις επικίνδυνες σκηνές είχε μεγάλη υπομονή μαζί μου και όλα έγιναν με αργούς ρυθμούς μέχρι να τα καταφέρω.

Ο Ντάνιελ Κρεγκ είναι επαγγελματίας και πολύ αφοσιωμένος. Είναι πολύ σοβαρός σε σχέση με το ρόλο που έχει αναλάβει κι έχει φοβερή αίσθηση του χιούμορ. Τα αστεία του έχουν πολύ γέλιο. Πιστεύω ότι είναι πετυχημένος ως Τζέιμς Μποντ επειδή είναι πολύ καλός ηθοποιός αλλά και επειδή έχει την κατάλληλη εμφάνιση. Το βλέμμα του έχει απίστευτη δύναμη».

Σάιμον Κασσιανίδης (Γιουσέφ)

«Η συμμετοχή μου σε ταινία του Τζέιμς Μποντ ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Το χειμώνα του 2006 ανέβαινα τη σκάλα του αεροπλάνου για τη Βαρκελόνη, όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου. Ηταν ο ατζέντης μου, που μου έλεγε ότι οι παραγωγοί της ταινίας κάνουν οντισιόν για το “Quantum of Solace” και θέλουν να με δουν. “Να είσαι εκεί σε μιάμιση ώρα”. Αργότερα, στο πλατό η έκπληξη δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη. Είχα απέναντί μου για πρώτη φορά τον Ντάνιελ Κρεγκ και ετοιμαζόμασταν για μια σκηνή. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα πόσο σπουδαίο ήταν αυτό στο οποίο συμμετείχα. Ο Ντάνιελ είναι ένας πραγματικά ευγενικός και μετριόφρων άνθρωπος. Δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα του σταρ που έχουμε όλοι στο μυαλό μας. Η παρουσία του στο χώρο όμως είναι πολύ ισχυρή. Εχει τα πιο μπλε μάτια που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Νιώθω πολύ τυχερός. Είμαι μόλις τέσσερα χρόνια στο επάγγελμα και μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία. Η ταινία μεταφέρθηκε και σε video game και φυσικά εμφανίζομαι και εκεί. “Τέλεια. Τώρα θα μπορέσω επιτέλους να σε σκοτώσω”, μου είπε ο αδελφός μου. Με προσκάλεσαν στην πρεμιέρα της ταινίας “Ου φονεύσεις” και καθίσαμε με τη μητέρα μου πίσω από τον Αλ Πατσίνο. “Εσύ θα είσαι στη θέση του σύντομα”, μου είπε δείχνοντάς μου τον Αμερικανό ηθοποιό».

Μαρκ Φόρστερ (σκηνοθέτης)

«Αυτή τη στιγμή νιώθω ότι θέλω να επιστρέψω στις μικρές ταινίες που έκανα ως τώρα. Το “Quantum of Solace” ήταν μια πολύ καλή εμπειρία και οι παραγωγοί ήταν πολύ γενναιόδωροι όταν μου είπαν ότι με ήθελαν και για την επόμενη ταινία. Βέβαια μια τέτοια προσπάθεια χρειάζεται πολύ χρόνο και είναι εξαντλητική. Ξέρετε, είναι επίσης σημαντικό να ζεις τη ζωή σου. Αλλά το χάρηκα. Προσέγγισα την ταινία με τη φιλοσοφία που έχω όταν κάνω μικρές, “καλλιτεχνικές” ταινίες. Ηθελα να κάνω το θεατή να νιώσει πολύ κοντά στην ψυχολογία του Μποντ, να ταυτιστεί μαζί του όσο το δυνατόν περισσότερο. Το μόνο στοιχείο που πήρα από την προηγούμενη περιπέτεια του Μποντ, το “Casino Royale”, ήταν η συναισθηματική του κατάσταση στο φινάλε της ταινίας. Δεν προσπάθησα να κάνω πιο εντυπωσιακές σκηνές δράσης απ’ ό,τι σε εκείνη την ταινία. Δεν θα μπορούσα καν να τις αντιγράψω. Στόχος μου όμως ήταν να κάνω αυτές τις σκηνές να εκπέμπουν μεγάλη ένταση, έτσι ώστε ο θεατής να μπορεί να ταυτιστεί με τον Τζέιμς Μποντ. Πιστεύω ότι σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, που φτάνει τη μία ώρα και σαράντα λεπτά, υπάρχει μεγάλη συναισθηματική ένταση. Μεγαλύτερη από του “Casino Royale”. Η συνολική εμπειρία ήταν σαν να δούλευα υπό ένα δικτατορικό καθεστώς με απίστευτη λογοκρισία, αλλά μέσα στο οποίο είχα την ευκαιρία να παρουσιάσω στοιχεία του εαυτού μου. Αυτό ήταν το κλειδί για μένα».

 

[Cine Gear]

Τσε Γκεβάρα ο πράκτορας 007!

Του Δημήτρη Δανίκα

Τζέιμς Μποντ είπατε; Λάθος. Κάτι σαν Τσε Γκεβάρα μου μοιάζει, που καταδιώκεται στη Βολιβία από Άγγλους και Αμερικανούς. Τούμπα όλα. Ο πιο διάσημος και απηνής διώκτης του κομμουνισμού μεταμορφώνεται σε superman του διεθνούς δημοκρατικού στρατού
Έχουμε και λέμε. Ο 22ος Τζέιμς Μποντ είναι σημαδιακός. Για τρεις λόγους. Πρώτον, ο Ντάνιελ Κρεγκ καθιερώνεται ως ο δεύτερος best James Βond μετά τον Σον Κόνερι (πρώτο). Δεύτερον, το σενάριο είναι original, γραμμένο από Νιλ Πέρβις, Ρόμπερτ Γουέιντ και κυρίως Πολ Χάγκις, ο άνθρωπος που έγραψε και σκηνοθέτησε την αριστερή «Κοιλάδα του Ιλά». Και τρίτον, η δράση, η πλοκή και κυρίως το πολιτικό επιμύθιο συνιστούν την πλήρη ανατροπή ολόκληρης της κληρονομιάς του Τζέιμς Μποντ. Θα τρίζουν τα κόκαλα του Ίαν Φλέμινγκ.

Ως εκ τούτου και αναγκασμένος εκ των πραγμάτων, αρχίζω από το story. Αδίστακτος επιχειρηματίας με το όνομα Ντομινίκ Γκριν, δηλαδή κάτι μεταξύ Γαλλίας (Ντομινίκ) και συμβολικής, σαρκαστικής σημασίας (Γκριν, που πάει να πει «πράσινος» αλλά ο τύπος είναι μεγαλομαφιόζος δηλαδή κατάμαυρος) βάζει σε εφαρμογή σχέδιο ολικής καταστροφής των υδάτινων πόρων μιας λατινοαμερικανικής μπανανίας με το όνομα Βολιβία. Εκεί όπου πριν από τρεις δεκαετίες η CΙΑ παρέα με τη βολιβιανή δικτατορία εκτέλεσαν τον Τσε Γκεβάρα. Το σχέδιο του μεσιέ Γκριν (Ματιέ Αμαλρίκ) είναι copy paste κάθε δικτατορίας της Λατινικής Αμερικής. Δηλαδή μεγαλοκαθάρματα της άγριας συμμορίας του βολιβιανού στρατού και μισθοφόροι των μυστικών υπηρεσιών Αμερικής και Μ. Βρετανίας, αφού πρώτα ανατρέψουν τη νόμιμη κυβέρνηση, στη συνέχεια και έναντι μιας βαλίτσας τιγκαρισμένης με δολάρια, εκχωρούν στον Γκριν όλους τους υδάτινους πόρους της χώρας. Πώς έγινε με τα 27.000 στρέμματα λιμνοθάλασσας της Βιστωνίδας; Έτσι και πολύ χειρότερα. Ο σκοπός αυτονόητος. Ο Γκριν τσεπώνει το νερό και φυσικά το πουλάει στους ρακένδυτους ιθαγενείς με αλμυρό ποσό. Από την άλλη, Ουάσιγκτον παρέα με την Ντάουνινγκ Στριτ, έχουν του χεριού τους μια κυβέρνηση από ανδρείκελα και μασκαράδες του κοινού ποινικού δικαίου. Με καταλαβαίνετε; Όχι; Κι όμως. Αντί για Τζέιμς Μποντ πέφτουμε πάνω σε ιστορία αριστερών προδιαγραφών. Και δεν είναι μόνον αυτό!

Ο James λοιπόν- εδώ αρχίζει το παιχνίδι το πολιτικό- περικυκλωμένος από παντού, από κάθε φίλο και εχθρό. Από τη μια η CΙΑ με εντολή να τον σκοτώσει γιατί βάζει εμπόδια στην εκτέλεση αυτού του «ανθρωπιστικού» σκοπού της. Από την άλλη η κυβέρνηση της Μ. Βρετανίας να υποχωρεί μπροστά στις αμερικανικές πιέσεις και να ακολουθεί σαν σφουγγαρίστρα της Αμερικής. Κill James Βond. Και εκείνος μόνος εναντίον όλων με μοναδικούς συμμάχους την αρχηγό του (Τζούντι Ντεντς), Ιταλό μαφιόζο της καλής συμμορίας (Τζιανκάρλο Τζιανίνι) και έναν μαύρο, δευτεροκλασάτο πράκτορα της CΙΑ. Σας είπα. Όλα τούμπα. Τώρα πουλάει η Αριστερά, επομένως αριστερός και ο Βond!

Τα υπόλοιπα είναι ζήτημα κατασκευής και παραγωγής. Γιατί δεν είναι μόνο το όνομα του Πολ Χάγκις που έχει γράψει το σενάριο. Είναι και του Μαρκ Φόρστερ στο τιμόνι της σκηνοθεσίας. Όνομα με κύρος, όνομα που προκαλεί σεβασμό. Μόλις 39, από τη Γερμανία, με αξιόλογους τίτλους στο ενεργητικό του, όπως «Ο χορός των τεράτων», «Η χώρα του Ποτέ» και κυρίως- κατά τη γνώμη μου- το «Stranger than fiction». Ο Φόρστερ λοιπόν, ακολουθώντας τις προδιαγραφές του σεναρίου, από τη μια διατηρεί τον τροποποιημένο από το «Casino Royal» χαρακτήρα του Τζέιμς Μποντ αλλά από την άλλη προσθέτει αρκετά από τα στοιχεία τα παλιά. Ο James σκληρός, μοναχικός, αποφασισμένος, σχεδόν αυτοκαταστροφικός και στο βάθος ρομαντικός. Η περσόνα του Ντάνιελ Κρεγκ το απόλυτο κοστουμάκι ενός τέτοιου, μεταμορφωμένου Τζέιμς Μποντ. Δηλαδή σκοτώνει χωρίς να το πολυσκεφτεί. Πάντα δικαιολογημένα και πάντα καθάρματα οργανωμένα. Όπου πηγαίνει πτώματα παντού. Η ακαριαία δολοφονική μηχανή. Ταυτόχρονα, με μια καρδιά σαν παιδί. Ερωτευμένος με ένα θεσπέσιο πλάσμα που εκτέλεσαν οι άθλιοι εχθροί. Έτσι, στην περίπτωση της κουκλάρας Όλγκα Κιριλένκο βρίσκει θεραπεία αισθηματική. Καθόλου δεν αποκλείεται το σημείο αναφοράς ενός τέτοιου χαρακτήρα να προέρχεται από τους μοναχικούς πιστολέρος της Άγριας Δύσης, όπως ας πούμε ο σερίφης Γουίλ Κέιν (Γκάρι Κούπερ) στο θρυλικό «Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές» (Ηigh Νoon) του Φρεντ Τσίνεμαν και του 1952.

Μοναδική ένσταση η ακατάπαυστη δράση, τα πολυποίκιλα μεταφορικά μέσα και η αρχική κοσμοπολίτικη περιφορά του Ντάνιελ Κρεγκ σε εξωτικά σημεία της υδρογείου. Που πάει να πει παλιά συνταγή, με αριστερή, καλογυαλισμένη στολή. Με έναν λόγο, αν με ρωτούσαν ποιος ο καλύτερος, ο Τζέιμς Μποντ του «Casino Royal» και του Μάρτιν Κάμπελ ή «Quantum of Solace» (δηλαδή «μερίδιο παρηγοριάς») θα έδειχνα τον πρώτο με αρκετή διαφορά!

 

[BANTAS]

Πολυ χορταστικο σε δραση και ευτυχως διατηρει αρκετα τον σκοτεινο τονο του Casino. Επιτελους ο Bond παυει επισημως να ειναι το καρτουν που ηταν τοσα χρονια στα προσωπα των προηγουμενων ερμηνευτων του. Ο Graig ειναι ο καλυτερος κατα τη γνωμη μου, ακομα και απο τον Κονερι. To Casino Royale ομως δεν το ξεπερνα οντως. Παραμενει η καλυτερη ταινια του Bond

 

[johnny20]

Απάντηση: Re: Quantum of Solace (2008)

To Casino Royale ομως δεν το ξεπερνα οντως. Παραμενει η καλυτερη ταινια του Bond

Συμφωνώ και επαυξάνω......:615:

 

[Paul]

Εμένα δε μου άρεσε καθόλου πάντως... Είχα όμως την ευκαιρία να το δω σε ψηφιακή προβολή (ODEON STARCITY - ΑΙΘΟΥΣΑ 6 - Dolby Digital Cinema, προβολέας Kinoton DCP70 με αναμορφικό φακό). Η εικόνα ήταν άκρως εντυπωσιακή και αψεγάδιαστη. Ειδικά στην αρχική σεκάνς της καταδίωξης πολλοί στην αίθουσα αναφώνησαν... Πιστεύω όμως ότι σε σχέση με το φιλμ έχανε λίγο στις σκοτεινές σκηνές, αλλά κέρδιζε σίγουρα σε οξύτητα και στις φωτεινές σκηνές...

 

[xfader]

Απάντηση: Re: Quantum of Solace (2008)

Τσε Γκεβάρα ο πράκτορας 007!

Του Δημήτρη Δανίκα

Τζέιμς Μποντ είπατε; Λάθος. Κάτι σαν Τσε Γκεβάρα μου μοιάζει, που καταδιώκεται στη Βολιβία από Άγγλους και Αμερικανούς. Τούμπα όλα. Ο πιο διάσημος και απηνής διώκτης του κομμουνισμού μεταμορφώνεται σε superman του διεθνούς δημοκρατικού στρατού

Αυτό με έχει χαλάσει ήδη! :145:

 

[marvin]

Re: Απάντηση: Re: Quantum of Solace (2008)

Αυτό με έχει χαλάσει ήδη! :145:

Μερικές φορές βλέπεις αυτό που θες να δεις. Δανίκας... :437:

Ζηλεύω όσους το είδατε πρώτη μέρα. Θέλω κι εγώ :137:

 

[xfader]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Quantum of Solace (2008)

Μερικές φορές βλέπεις αυτό που θες να δεις. Δανίκας... :437:

Σε αυτό έχεις δίκιο, ειδικά με τον Δανίκα που αντιπαθώ "τα μάλα"... :142:

 

[Cinemusic - Ανδρεας]

Απάντηση: Quantum of Solace (2008)

Ο Δανικας είναι ειδικος στο να βλέπει μια ταινια στην δική του αποκλειστική Version.
Οι υπόλοιποι μετα από αυτόν που θα δουν την ταινία θα αναρωτιούνται για χρονια σε ποια ταινία αναφεροταν

( και σιγα μην καταλάβουν ποτε)

 

[Maria Pentagiotissa]

Re: Απάντηση: Quantum of Solace (2008)

Ο Δανικας είναι ειδικος στο να βλέπει μια ταινια στην δική του αποκλειστική Version.
Οι υπόλοιποι μετα από αυτόν που θα δουν την ταινία θα αναρωτιούνται για χρονια σε ποια ταινία αναφεροταν

( και σιγα μην καταλάβουν ποτε)

Πέστα και τον έχει βαρεθεί η ψυχή μου τον Πάπα της κριτικής...

 

[Cinemusic - Ανδρεας]

Απάντηση: Re: Quantum of Solace (2008)

Είχα όμως την ευκαιρία να το δω σε ψηφιακή προβολή (ODEON STARCITY - ΑΙΘΟΥΣΑ 6 - Dolby Digital Cinema, προβολέας Kinoton DCP70 με αναμορφικό φακό). Η εικόνα ήταν άκρως εντυπωσιακή και αψεγάδιαστη. Ειδικά στην αρχική σεκάνς της καταδίωξης πολλοί στην αίθουσα αναφώνησαν... Πιστεύω όμως ότι σε σχέση με το φιλμ έχανε λίγο στις σκοτεινές σκηνές, αλλά κέρδιζε σίγουρα σε οξύτητα και στις φωτεινές σκηνές...

Μπορουμε να μαθουμε εάν το συγκεκριμένο συστημα προβολής υπαρχει και σε αιθουσα της πλατειάς Odeon στη Θεσσαλονικη;

 

[Paul]

Το ίδιο έχουν, όπως και στα ODEON KOSMOPOLIS και ODEON TALOS PLAZA

 

[Nikos Sch]

Απάντηση: Quantum of Solace (2008)

Στο cosmos έχουν digital και έχει πιο ακριβό εισιτήριο ...


ΤΑΙΝΙΑΡΑ , την είδα πρεμιέρα και ακόμα να χωνέψω τι έγινε !

 

[Cinemusic - Ανδρεας]

Απάντηση: Re: Quantum of Solace (2008)

Το ίδιο έχουν, όπως και στα ODEON KOSMOPOLIS και ODEON TALOS PLAZA

Σε ποια αιθουσα της Θεσσαλονικης

 

[Paul]

Οι ψηφιακές αίθουσες της ODEON είναι:

ODEON STARCITY: Αίθουσα 6
ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ: Αίθουσα 9
ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ: Αίθουσα 1
ODEON TALOS PLAZA: Αίθουσα 3

 

[Cinemusic - Ανδρεας]

Απάντηση: Quantum of Solace (2008)

Ευχαριστω...
Συντομα θα την επισκευτω και θα γραψω εντυπωσεις...

 

[Aero]

Παιδιά εμένα δε μ' άρεσε ιδιαίτερα (δεδομένων των προσδοκιών μου). Δεν πιστεύω ότι ήταν μόνο η σύγκριση με το Casino Royale (που το βρήκα φοβερό), απλά γενικότερα η ταινία δεν "έδενε" όσο θα περίμενα. Είχε στοιχεία James Bond, ήταν (αρκετά) καλύτερη από μια μέση περιπέτεια, αλλά και πάλι μου φάνηκε λίγη.

 

[T. Kyriakopoulos]

Πολυ χορταστικο σε δραση και ευτυχως διατηρει αρκετα τον σκοτεινο τονο του Casino. Επιτελους ο Bond παυει επισημως να ειναι το καρτουν που ηταν τοσα χρονια στα προσωπα των προηγουμενων ερμηνευτων του. Ο Graig ειναι ο καλυτερος κατα τη γνωμη μου, ακομα και απο τον Κονερι. To Casino Royale ομως δεν το ξεπερνα οντως. Παραμενει η καλυτερη ταινια του Bond

Οι δύο τελευταίες ταινίες του "Bond" απορώ γιατί βεβηλώνουν το όνομα. Ας βγαίναν σαν απλές περιπέτειες ενός πράκτορα. Ούτως ή άλλως αυτή η καρτουνίστικη ψυχολογία και ειρωνεία ήταν ο ορισμός του "007". Και ακόμη και να συνέχιζε στο ίδιο στυλ για μένα είναι ο χειρότερος που πέρασε , ακόμη και από τον Τίμοθι Νταλτον.
Πού είσαι Πίρς το γύρισες στα μιούζικαλ.....

 

[marvin]

Τα έργα του Brosnan εκτός του Goldeneye δεν μου άρεσαν. Είχε χάσει εντελώς το δρόμο του ο Bond, είχε πάψει να είναι ταινία και ήταν ένα προβλέψιμο συνοθύλευμα από ατάκες, gadgets και γελοίους χαρακτήρες (Dr Christmas Jones? :140:, πέρασμα της Madonna? :141: κλπ.)
Με τον Craig προσπαθούν να κάνουν κάτι καινούριο και νομίζω ότι δουλεύει πολύ καλά. Ούτως ή άλλως μετά τις ταινίες Bourne οι συγκρίσεις ήταν καταλυτικά εναντίον του Bond και κάτι έπρεπε να γίνει.