- Μηνύματα
- 1.208
- Reaction score
- 59
Η μουσική δεν είναι του Γλέζου ούτε φυσικά του Μούτση από την Τετραλογία. Ανήκει σε ένα Βιενέζο συνθέτη και υπάρχει σε έναν δίσκο με Βιενέζικα Βαλς που τυχαία απόκτησα πρόσφατα για τη συγγραφή του βιβλίου μου. Κάποτε ρωτώντας τον Γκαϊφύλια σχετκά με το ποιος έγραψε τη μουσική, ο ίδιος ή ο Μούτσης, είχα πάρει μια απάντηση πολυ μασημένη και δεν κατάλαβα τίποτε. Υπετίθετο ότι το είχε γράψει αυτός. Τότε φυσικά δεν γνώριζα πέραν του Μούτση και του Γκαιφύλια αν το είχε γράψει ο Γλέζος και ουτε φυσικά τον Βιενέζο, τον πραγματικό συνθέτη της μουσικής αυτής.[youtube]PZLJhoAv1GI[/youtube]
Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Γιάννης Γλέζος
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Γκαϊφύλιας
Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Θάνατος είναι οι κάργιες
που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζανε κρεμμύδια.
Θάνατος οι λεροί κι ασήμαντοι δρόμοι,
με τα λαμπρά μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας γύρω η θάλασσα κι ακόμη
ο ήλιος θάνατος μες στους θανάτους.
Θάνατος κι ο αστυνόμος που διπλώνει
για να ζυγίσει μια ελλειπή μερίδα,
θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.
Βάσις φρουρά εξηκονταρχία Πρεβέζης.
Την Κυριακή θ' ακούσουμε την μπάντα.
Επήρα ένα βιβλιάριο τραπέζης,
πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα.
Περπατώντας αργά στην προκυμαία
"Υπάρχω" λες κι ύστερα "Δεν υπάρχεις".
Φτάνει το πλοίο υψωμένη σημαία.
Ίσως έρχεται ο κύριος νομάρχης.
[Αν τ ο υ λ ά χ ι σ τ ο ν, μέσα στους ανθρώπους
έ ν α ς πέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία]
Η συμπεριφορά αυτή ειναι χαρακτηριστική ορισμένων ανθρώπων. Λ.Σ.
http://www.avsite.gr/vb/showthread.php?t=75191&page=6